Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
Σχετικά με το άρθρο του STK. Κάπου μπερδεύεται. Από τη μια υποστηρίζει το οριακό και 'σκληρό' παιχνίδι, αλλά από την άλλη περιλαμβάνει στην ευρύτερη έννοια της μαγκιάς περιπτώσεις που μόνο καλό για το θέαμα του αθλήματος δεν έκαναν. Και ναι μεν ο Senna καλά έκανε και ανταπόδωσε ουσιαστικά ότι του έκανε ο Prost ένα χρόνο πριν αλλά από την άλλη κάπου έπρεπε να σταματήσει η ιστορία.
Προσωπικά, χάρηκα πάρα πολύ το '96 που ο Hill δεν εμβόλισε τον JV (άσχετα αν η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου θα απολάμβανε κάτι τέτοιο) αλλά έτρεξε για τη νίκη και τον τίτλο. Όπως αντίστοιχα ξενέρωσα την επόμενη χρονιά με τη βλακεία του MS. Σίγουρα θα χαιρόμουν αν τον πέταγε από την πίστα αλλά αυτό είναι κάτι καθαρά οπαδικό.
Αν μπούμε σε αυτή τη λογική τότε η μ@λ@κία θα γίνει σκυταλοδρομία και τα μονοθέσια θα γίνουν συγκρουόμενα.
Στην τελική -για να δούμε το θέμα σε κινηματογραφικό επίπεδο- τι προτιμάτε; Days of thunder ή LeMans;
Σχετικά με το άρθρο, να πω κι εγώ τις απόψεις μου...
Τόσο ο Σούμι, όσο και ο Σένα έξω από τις πίστες δήλωναν όχι μόνο υπέρμαχοι, αλλά έως και 'σταυροφόροι' της ασφάλειας των οδηγών. Μέσα στις πίστες όμως έδειχναν συχνότατα (και δείχνουν) εντελώς το αντίθετο με τις πράξεις τους (ο Σούμι πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον).
Το δίλημμα που συνειδητά ή ασυνείδητα θέτει το άρθρο αυτό τόσο για μένα όσο και για πλειάδα παλαιότερων και νεότερων οδηγών της Φ1 που όλοι κατέκριναν τον Σουμάχερ για την Ουγγαρία (αν δεν έχετε διαβάσει τον διεθνή ειδικό Τύπο, ρίξτε του μια ματιά) απλά δεν υφίσταται.
Η πίστα δεν είναι αρένα! Το 'ευ αγωνίζεσθε' κάποτε διαχώριζε τους πολιτισμένους από τους βάρβαρους. Δεν είναι 'φλώρος' όποιος αγωνίζεται μέσα σε πλαίσια σεβασμού του αντιπάλου. Δεν είναι 'λουλού' όποιος έχει σε μεγαλύτερη εκτίμηση όσους κατάφεραν να διακριθούν κινούμενοι στα όρια της ευγενούς άμιλλας. Δεν είναι 'ντροπή' να μη γουστάρει κάποιος την υποκρισία. Και φυσικά δεν είναι racing το 'ο σκοπός αγιάζει τα μέσα'.
Συμβιβασμοί πάντα γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται, τόσο από τους διοργανωτές, όσο από τους οδηγούς, όσο κι από τους θεατές. Όταν όμως αυτοί οι συμβιβασμοί επιχειρούν να απενεχοποιήσουν ενέργειες που θέτουν σε κίνδυνο την ανθρώπινη ακεραιότητα, εν έτη 2010 θα έπρεπε τουλάχιστον να καταδικάζονται από την συντριπτική πλειοψηφία όσων πραγματικά αγαπούν το άθλημα.
Ευτυχώς στην προκειμένη περίπτωση του Σούμι στην Ουγγαρία, η συντριπτική πλειοψηφία διοργανωτών, κριτών, ειδικών και ειδικού Τύπου όντως καταδίκασαν την ατυχέστατη αυτή ενέργεια, αναγκάζοντάς τον κι αυτόν να ανασκευάσει τις αρχικές του δηλώσεις και να αποδεχτεί τις ευθύνες του, αφήνοντας ταυτόχρονα ξεκρέμαστους τους 'οπαδούς' του, που στο μεσοδιάστημα ενέτασσαν την ενέργεια αυτή στα πλαίσια του καλώς εννοούμενου racing, με κύριο επιχείρημα αντίστοιχα -ακόμα και άσχετα- περιστατικά του παρελθόντος, μερικά εκ των οποίων κακώς δεν είχαν τιμωρηθεί τότε (αρκετά είχαν τιμωρηθεί και τότε πάντως).
Προσωπικά δεν υποκύπτω σε ψευτο-διλήμματα τύπου 'αιμοχαρής ή φλωρος', ούτε σε ενέργειες/δηλώσεις/άρθρα που προσπαθούν να μεταμορφώσουν το αντικανονικό & πούστικο σε 'αντρικό & μάγκικο'. Η πραγματική μαγκιά είναι να κερδίζεις τον άλλον στα ίσια, εντός κανονισμών και αθλητικού πνεύματός. Αυτό ναι, είναι μαγκιά!
