Στην έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης να συμπληρώσω επίσης και το λάθος του ΜΧ στην Μόντσα, που μόνος πρώτος έχασε το κατέβασμα και (ως συνέπεια) και τη σικέιν.
Για τον Κούλθαρντ θα συμφωνήσω με το φίλο Γιώργο, συμπληρώνωντας πως είναι από τους μόλις 24 (αν το θυμάμαι καλά) οδηγούς, επί συνόλου 650 περίπου σε όλη την ιστορία της Φ1, με διψήφιο αριθμό νικών. Οι άλλο δυο από τους σημερινούς είναι ο ρέκορντμαν Μ.Σουμάχερ και ο Ζακ Βιλνέβ.
Η αλήθεια είναι πως έτρεχε πάντα σε ανταγωνιστικά μονοθέσια (όπως η συντριπτική πλειοψηφία όλων των νικητών), όμως είνια επίσης αλήθεια ότι πάντα είχε τεράστιο εσωτερικό ανταγωνισμό, από τους ομόσταβλούς του. Ούτε ο Χάκινεν, ούτε κυρίως ο Μ.Σουμάχερ είχαν τόσο μεγάλο εσωτερικό ανταγωνισμό (κάτι που έχει και ο Μπαρι, τα τελευταία χρόνια). Ακόμα και φέτος του 'έλαχε' ο απίστευτος Κίμι, ο οποίος αν μη τι άλλο είναι εκπληκτικός σε απόλυτη ταχύτητα.
Ειδικά η περσινή χρονιά του Κουλθαρντ ήταν εντυπωσιακή, αφού οδηγώντας σαφώς κατώτερο (συνολικά) μονοθέσιο, ήταν ο μοναδικός οδηγός που κοντράριζε (έστω και σε μικρή απόσταση) τη Φεράρι του Μ.Σουμάχερ. Όλα αυτά μέχρι την Ουγγαρία, όπου εξανεμίστηκαν και μαθηματικά οι ελπίδες του για διεκδίκηση του τίτλου.