Ωραία η ανάλυση του Γιώργου . Εχω να συμπληρώσω ένα - δύο πραγματάκια . Πρώτα από όλα μεγάλο πρόβλημα δημιούργησε ο γιγαντισμός των επιχειρήσεων . Με την γιγάντωση και την συγκέντρωση των επιχειρήσεων ο οποίος έγινε αφειδώς με τραπεζικό δανεισμό και κρατικές στηρίξεις , φτάσαμε στο φαινόμενο τις επιχειρήσεις να μην τισ διοικούν επιχειρηματίες αλλά οι συμμορία των μανατζαρέων , οι οποίοι έδιναν λόγω σε ΔΣ και μετόχους που κοιμόντουσαν . Θα ξαναγυρίσουμε λοιπόν στην αρχή σε ανθρώπινα μεγέθη εταιρειών καθώς πάντων μέτρον άνθρωπος . Πιθανότατα τη λύση θα την δώσει το παγκόσμιο πληθωριστικό χρήμα γιατί τα χρήματα που επενδύθηκαν πρίν την κρίση δεν έχουν χαθεί απλά είναι στα χέρια του smart money , οι οποίοι περιμένουν να αγοράσουν τα πάντα . Πάντα στις κρίσεις οι πλούσιοι γίνονται πλουσιώτεροι και οι φτψχοί φτωχότεροι . Συνήθως την λύση την δίνει ο πόλεμος ο πατέρας των πάντων . Τώρα όμως γιά πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία έχουμε δύο πρωτοφανή δεδομένα 1. τα πυρηνικά και 2 . την παγκοσμιοποίηση . Οπότε πόλεμος δεν γίνεται και η κρίση μας αφορά όλους στο πλανήτη . Θεωρώ λοιπόν ότι ο μόνος τρόπος είναι η έκδοση πληθωριστικού χρ . ήματος , το οποίο όμως θα είναι πληθωριστικό μόνο ως πρός τα πράγματα που έχουν πραγματική αξία και όχι ως προς τα νομίσματα η την παραγωγή εμπορευμάτων γιατί τα εμπορεύματα παράγονται όταν υπάρχει κάποιος να τα καταναλώσει . Εδώ είναι τα δεύτερο θέμα , δηλαδή αυτοκίνητα δεν παράγουμε αλλά τα εργοστάσια τα κρατάμε γιά να μπορέσουμε να παράγουμε στό μέλλον . Ερχόμαστε λοιπόν στο θέμα της συναλλαγής με χρυσό και στο θέμα των ακινήτων . Καταρχάς στην Ελλάδα όλες οι συναλλαγές από το 1944 μέχρι το 1960 γινόντουσαν σε χρυσές λίρες . Ακόμα λαι το μεροκάματο των οικοδόμων την δεκαετία του 50 ήταν μία χρυσή λίρα και τα ακίνητα σε χρυσές λίρες τιμολογούνταν . Οπότε μην μας εκπλήξει , αν το ξαναδούμε . Οσον αφορά τα ακίνητα τώρα . Τα ακίνητα πρέπει να κρίνονται αντικειμενικά . Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την αξία του ακινήτου την διαμορφώνει η αξία της γής που είναι κτισμένη . Στην Ελλάδα η χειρότερη από την καλύτερη κατασκευή με την τήρηση βέβαια των κανόνων ασφαλείας και στις δύο είναι 500 €/τμ ενώ η αξία της γης μέσα στην Αθήνα κυμαίνετε από 300-20000 €/τμ . Καταλαβαίνετε βέβαια την διαφορά . Σκεφτείτε τώρα αυτό παγκόσμια . Πόσο κάνει ένα τμ. γης στο Μανχάταν , στό Τόκιο στο Κολωνάκι στη Σαντορίνη , στο Τέξας στη Νεβάδα σε ένα προάστιο του Λονδίνου η του Μονάχου . Σκεφτείτε άν υπάρχουν περιορισμοί από φυσικά εμπόδια στην επέκταση της οικοδομήσιμης γης και πόσο αυτό συμβάλλει στην μοναδικότητα κάθε περιοχής , η αντίθετα στην απαξίωση κάποιας άλλης . Μην συγκρίνετε λοιπόν τα ακίνητα της Νεβάδας με αυτά της Αθήνας και γενικεύετε τα γεγονότα της Αμερικής ή της Ευρώπης . Εκεί με ΜΗΔΕΝΙΚΗ αξία γης , στη μέση του πουθενά μεγάλες εταιρείες με τραπεζικό δανεισμό και υπερκοστολογήσεις φτιάχνανε πόλεις ολόκληρες και στην ουσία στήνανε πυραμίδες , το ίδιο που έκανε η Ισλανδία , μιά χώρα 300.000 κατοίκων είχε τράπεζες γιά 300.000.000 κάτοικους . Απλά ήταν ένα στημένο παιχνίδι που όλοι οι 'σοφοί' ήξεραν ότι παιζόταν και αφού υπήρχε συνενοχή . πως να υπάρξει έλεγχος .