Από εκεί και πέρα:
κάτι πήρε το μάτι μου νωρίτερα για τον μάγκα που μείωσε τις ώρες εργασίας σε 2-3 τη μέρα χωρίς μείωση μισθού, ώστε να κάνει πιο παραγωγικούς τους εργαζόμενους.
Αυτά είναι κόλπα που δεν μπορούν να ισχύσουν στην Ελλάδα, αφορούν πολιτισμένους βιομηχανικούς εργάτες / εργαζόμενους από σχολές με νοοτροπία, αρχή, μέση και τέλος, και όχι εργάτες / εργαζόμενους που στην πλειοψηφία τους είναι ΓΤΠ, δουλεύω από το 1978 σαν συνεργάτης στη βιοτεχνία / βιομηχανία και έχουν δεί πολλά τα μάτια μου, ειδικά στη 10ετία του ΄80 που τους είχε πείσει ο Αντρέας ότι είναι σοσιαλιστές και είναι όλα δικά τους γινόντουσαν εγκλήματα στην παραγωγή και στις αποθήκες, έχω ζήσει σχεδόν όλη τη μεγάλη βιομηχανία Ελληνική και πολυεθνική και έχω κρίση και άποψη.
Τα τελευταία 15 χρόνια που έχει μπεί στην διοίκηση και στην παραγωγή νέα γενιά τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα αλλά η απόσταση από τους βιομηχανικούς εργάτες της Ευρώπης απέχει χιλιόμετρα, και δεν μιλάω για την τελευταία 5ετία που έχει χαθεί η μπάλα στην εργοδοσία και στους εργαζόμενους και το παιγνίδι είναι ο σώζων εαυτό σωθείτω.
Πάντα υπήρχαν και υπάρχουν υποδείγματα εργοδοτών και εργαζομένων είναι όμως τόσο μικρό το ποσοστό που χάνεται μέσα στην παγαποντιά των περισσότερων εργοδοτών και στην αδιαφορία των εργαζομένων, οι μπαγάτζηδες εργοδότες των περασμένων χρόνων σήμερα είναι 10 φορές μπαγάσηδες.
Και βέβαια δεν έχεις πια την ίδια απαίτηση από το ίδιο άτομο που πρίν 4 χρόνια του έδινες 1800€ και σήμερα του δίνεις 800.
Σήμερα όποιος κρατάει ψηλά τη σημαία της αξιοπρέπειας του και σέβεται το μέρος που τον ταϊζει είναι ήρωας, το ίδιο και ο εργοδότης που κάνει ότι μπορεί για να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του και να προσφέρει αξιοπρεπείς αμοιβές και δεν ακολουθεί τις μαλακίες του υπουργείου.
Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και η εξίσωση δεν βγαίνει, ευτυχώς που αυτά τα χρόνια δεν έχω προσωπικό όπως παλαιότερα, δεν ξέρω τι θα είχα κάνει, μάλλον θα το έκλεινα και θα έκανα μόνος μου ότι μπορούσα, όπως κάνω τώρα, είμαι μόνος μου και ήρεμος, τα καλά μου επαγγελματικά χρόνια τα έζησα, σήμερα ούτε η βιομηχανία είναι όπως την έζησα, ούτε οι συνεργάτες ούτε και οι εργαζόμενοι, δεν θα μπορούσα να δίνω 500 - 600€ και να κοιτάω τον άλλον στα μάτια, θα αρρώσταινα, έτσι νιώθω τυχερός που το ζόρι μου είναι πολύ λιγότερο γιατί δεν έχω να σκεφτώ άλλους πέρα από την οικογένειά μου.