Κώστα, ζούμε σε μια κοινωνία επιλεκτικά ευαίσθητη.

Όσο οι ασφαλιστικές μπορούν να ισχυρίζονται και τα δικαστήρια να δέχονται ότι αν τρακάρεις και σου βάλουν καινούργια ανταλλακτικά η αξία μεταπώλησης του αυτοκινήτου σου αυξάνει, δεν θα δούμε προκοπή.

Είδα ατύχημα με μια Πόρσε 1 έτους το καλοκαίρι που ο οδηγός έκανε μια γκάφα και την έριξε σε ένα φράχτη. Τελικά ήταν απλώς φαναρτζοδουλιά, αλλά επειδή η ζημιά ήταν κυρίως πίσω, φοβήθηκε μήπως είχε χτυπήσει μηχανικά μέρη. Σε αυτή την περίπτωση η μικτή ασφάλιση της Γερμανίας θα του αγόραζε καινούργιο αυτοκίνητο!

Στην Αμερική στο forum για BMW, μας έλεγε ένας ότι έπεσε σε μια λακούβα και έσπασε τις δεξιές ζάντες και λάστιχα. Και έλεγε περύλιπος ότι αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με την ασφαλιστική και να του πληρώσουν 3 λάστιχα (κι όχι και τα 4) όταν τους είπε ότι δεν είναι ασφαλές να οδηγεί με 2 νέα λάστιχα και 2 φθαρμένα!

Και πάλι στην Αμερική ένας φίλος μου πήρε καινούργιο αυτοκίνητο μεγαλύτερο από το δικό του όταν έκανε σοβαρή ζημιά (αυτά που στην Ελλάδα λέμε θα το βάλουμε στην καλίμπρα να ισιώσει) ως αποζημίωση. Επειδή η ασφαλιστική εταιρία είχε συμφωνία με την Ford να αγοράζει τα αυτοκίνητα σε ειδική τιμή, έλεγε στον παθόντα κάτι σαν 'θέλεις ένα σαν το δικό σου ή αυτό το ωραίο μεγάλο Ford' και οι περισσότεροι διάλεγαν το Ford!

Σε όλα τα παραπάνω υπάρχει μια κρυμμένη παράμετρος. Χώρες που έχουν αυτοκινητοβιομηχανία έχουν ως κρατική πολιτική να πουλάνε περισσότερα αυτοκίνητα για να δουλεύει η βιομηχανία. Δεν επισκευάζουν τίποτε. Ξέρετε πόσο κοστίζει να αλλάξεις ένα φτερό στη Γαλλία; Αντίθετα σε εμάς που η αγορά νέου αυτοκινήτου αποτελεί συναλλαγματική εκροή, η επισκευή συμφέρει το κράτος ως σύνολο περισσότερο. Με τα συνεργεία βγάζει το ψωμί του πολύς κόσμος. Γι' αυτό όλα όσα ακούτε για 'ανανέωση στόλου' είναι στην πραγματικότητα μπαρούφες. Οι ταξιτζίδες κατάφεραν να πάρουν επιδότηση λόγω 2004, αλλά δείτε τα λεωφορεία και ακόμα περισσότερο τα μεγάλα φορτηγά που είναι εικοσαετίας και σχεδόν ό,τι νέο έρχεται είναι στην πραγματικότητα εισαγόμενο μεταχειρισμένο.

Ο χρήστης TGD έγραψε:
Όσο οι ασφαλιστικές μπορούν να ισχυρίζονται και τα δικαστήρια να δέχονται ότι αν τρακάρεις και σου βάλουν καινούργια ανταλλακτικά η αξία μεταπώλησης του αυτοκινήτου σου αυξάνει, δεν θα δούμε προκοπή.

Είδα ατύχημα με μια Πόρσε 1 έτους το καλοκαίρι που ο οδηγός έκανε μια γκάφα και την έριξε σε ένα φράχτη. Τελικά ήταν απλώς φαναρτζοδουλιά, αλλά επειδή η ζημιά ήταν κυρίως πίσω, φοβήθηκε μήπως είχε χτυπήσει μηχανικά μέρη. Σε αυτή την περίπτωση η μικτή ασφάλιση της Γερμανίας θα του αγόραζε καινούργιο αυτοκίνητο!

Στην Αμερική στο forum για BMW, μας έλεγε ένας ότι έπεσε σε μια λακούβα και έσπασε τις δεξιές ζάντες και λάστιχα. Και έλεγε περύλιπος ότι αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με την ασφαλιστική και να του πληρώσουν 3 λάστιχα (κι όχι και τα 4) όταν τους είπε ότι δεν είναι ασφαλές να οδηγεί με 2 νέα λάστιχα και 2 φθαρμένα!

Και πάλι στην Αμερική ένας φίλος μου πήρε καινούργιο αυτοκίνητο μεγαλύτερο από το δικό του όταν έκανε σοβαρή ζημιά (αυτά που στην Ελλάδα λέμε θα το βάλουμε στην καλίμπρα να ισιώσει) ως αποζημίωση. Επειδή η ασφαλιστική εταιρία είχε συμφωνία με την Ford να αγοράζει τα αυτοκίνητα σε ειδική τιμή, έλεγε στον παθόντα κάτι σαν 'θέλεις ένα σαν το δικό σου ή αυτό το ωραίο μεγάλο Ford' και οι περισσότεροι διάλεγαν το Ford!

Σε όλα τα παραπάνω υπάρχει μια κρυμμένη παράμετρος. Χώρες που έχουν αυτοκινητοβιομηχανία έχουν ως κρατική πολιτική να πουλάνε περισσότερα αυτοκίνητα για να δουλεύει η βιομηχανία. Δεν επισκευάζουν τίποτε. Ξέρετε πόσο κοστίζει να αλλάξεις ένα φτερό στη Γαλλία; Αντίθετα σε εμάς που η αγορά νέου αυτοκινήτου αποτελεί συναλλαγματική εκροή, η επισκευή συμφέρει το κράτος ως σύνολο περισσότερο. Με τα συνεργεία βγάζει το ψωμί του πολύς κόσμος. Γι' αυτό όλα όσα ακούτε για 'ανανέωση στόλου' είναι στην πραγματικότητα μπαρούφες. Οι ταξιτζίδες κατάφεραν να πάρουν επιδότηση λόγω 2004, αλλά δείτε τα λεωφορεία και ακόμα περισσότερο τα μεγάλα φορτηγά που είναι εικοσαετίας και σχεδόν ό,τι νέο έρχεται είναι στην πραγματικότητα εισαγόμενο μεταχειρισμένο.

Μην ξεχνάς οτι στην Ελλάδα η Φαναρτζοδουλιές στοιχίζουν 3-4 φορές λιγότερο απο οτι στο εξωτερικό. Αλλα απο ότι εχω παρατηρήσει τα φαναρζίδικα αρχίσαν τις υπερχρεώσεις. Γενικά στο εξωτερικό αμα η ζημία ειναι πάνω απο το 65-70% της αξίας του αυτοκινήτου σου δίνουν τα λεφτά για το αμάξι. Υπαρχούν βεβαια και εξαιρέσεις. ΠΧ Γυναίκα Ελλήνα ομογενή γνωστου μου πριν απο 2 χρόνια Τράκαρε την ολοκαίνουργια BMW M3 μολις την πηρε απο την αντιπροσοπία. Το αμάχι έπαθε ζημια 25.000 Δολάρια η οποια ηταν αρκέτα λιγότερη απο το 60% της αξίας του αμαξιού. Η Γυναίκα έπαθε σοκ απο το ατυχημα και δεν ήθελε να ξαναδεί το αμάχι στα ματια της ουτε φτιαγμένο. Το αποτέλεσμα ήταν μεσο δικήγορου και απλόν διαδικασιών να πάρει τα λεφτά της αξίας του αμαχιού πίσω. Το αμάχι βεβαια πηγε στο 'παλιατζίδικο' ως προς χαράν τον παλιατζίδων οι οποιοι έβαλαν στα χέρια τους εξαρτήματα αχίας τουλάχιστον 30.000$.

Ο χρήστης kyan έγραψε:
Παιδιά, το να σου χρεώνουν υψηλότερα ασφάλιστρα επειδή κάποιες στατιστικές έχουν 'δείξει' ότι κάποιο χαρακτηριστικό δικό σου (φύλο, ηλικία) ή του αυτοκινήτου (τύπος αμαξώματος, χρώμα ) κατά κάποιο τρόπο 'συνεπάγεται' αυξημένο ρίσκο δεν είναι διάκριση; Αν βγει μια στατιστική που να 'δείχνει' ότι οι μαύροι δημιουργούν πιο συχνά ατυχήματα και άρχιζαν οι ασφαλιστικές να τους υπερχρεώνουν δε θα γινόταν της μουρλής; Ποια η διαφορά; Και γιατί η κοινή γνώμη (ειδικά στην Αμερική, που υποτίθεται ότι είναι πολύ ειαίσθητη σε θέματα διακρίσεων) το άφησε να περάσει 'στο ντούκου' αυτό;

Νομιζω οτι εξισωνουμε διαφορετικα πραγματα εδω. Ναι αν καποιος εκανε στατιστικη αναλυση και ελεγε οτι οι 'μαυροι' κανουν πιο πολλα ατυχηματα επειδη ειναι 'μαυροι' ναι θα γινοταν χαμος.
Δηλαδη αν δουμε μια μελετη οτι οι 'μαυροι που ζουν στην ταδε γειτονια του Ντιτροιτ εχουν 10 φορες πιο υψηλες πιθανοτητες να ανακατευτουν με ναρκωτικα' ειναι διακριση;

Το να κανει κανεις στατιστικη αναλυση αν γινει σωστα εχει βαση και μπορει να χρησιμοποιηθει. Δεν χρειαζεται να κανουμε δημοψηφισμα καθε φορα για να δουμε τι γινεται.

Πιστεψε με αν υπηρχε τιποτα που ηταν διακριση η ρατσισμος τοτε θα ειχαν παει στα δικαστηρια πριν πολυ καιρο (και ισως πηγαν και δεν ευσταθουσε).

Επισης ξερεις οτι εχουν τα αυτοκινητα και τις μοτοσυκλετες σε διαφορετικες κατηγοριες; Σπορ, κανονικα κτλ. (Και τα ασφαλιστρα ανεβαινουν) Επισης χωριζουν τις περιοχες που ασφαλιζεις. (Που ειναι το σπιτι σου τι ειδους γειτονια αν εχεις γκαραζ αν εχεις συναγερμο στο σπιτι. Αν αρχισουμε να πιανουμε το καθενα σαν διακριση τοτε δεν σταματαμε ποτε. Απλως ειναι διαφοροποιηση τιποτα παραπανω.

Νικος

Ο χρήστης Antiriad έγραψε:

Όσο οι ασφαλιστικές μπορούν να ισχυρίζονται και τα δικαστήρια να δέχονται ότι αν τρακάρεις και σου βάλουν καινούργια ανταλλακτικά η αξία μεταπώλησης του αυτοκινήτου σου αυξάνει, δεν θα δούμε προκοπή.

Είδα ατύχημα με μια Πόρσε 1 έτους το καλοκαίρι που ο οδηγός έκανε μια γκάφα και την έριξε σε ένα φράχτη. Τελικά ήταν απλώς φαναρτζοδουλιά, αλλά επειδή η ζημιά ήταν κυρίως πίσω, φοβήθηκε μήπως είχε χτυπήσει μηχανικά μέρη. Σε αυτή την περίπτωση η μικτή ασφάλιση της Γερμανίας θα του αγόραζε καινούργιο αυτοκίνητο!

Στην Αμερική στο forum για BMW, μας έλεγε ένας ότι έπεσε σε μια λακούβα και έσπασε τις δεξιές ζάντες και λάστιχα. Και έλεγε περύλιπος ότι αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με την ασφαλιστική και να του πληρώσουν 3 λάστιχα (κι όχι και τα 4) όταν τους είπε ότι δεν είναι ασφαλές να οδηγεί με 2 νέα λάστιχα και 2 φθαρμένα!

Και πάλι στην Αμερική ένας φίλος μου πήρε καινούργιο αυτοκίνητο μεγαλύτερο από το δικό του όταν έκανε σοβαρή ζημιά (αυτά που στην Ελλάδα λέμε θα το βάλουμε στην καλίμπρα να ισιώσει) ως αποζημίωση. Επειδή η ασφαλιστική εταιρία είχε συμφωνία με την Ford να αγοράζει τα αυτοκίνητα σε ειδική τιμή, έλεγε στον παθόντα κάτι σαν 'θέλεις ένα σαν το δικό σου ή αυτό το ωραίο μεγάλο Ford' και οι περισσότεροι διάλεγαν το Ford!

Σε όλα τα παραπάνω υπάρχει μια κρυμμένη παράμετρος. Χώρες που έχουν αυτοκινητοβιομηχανία έχουν ως κρατική πολιτική να πουλάνε περισσότερα αυτοκίνητα για να δουλεύει η βιομηχανία. Δεν επισκευάζουν τίποτε. Ξέρετε πόσο κοστίζει να αλλάξεις ένα φτερό στη Γαλλία; Αντίθετα σε εμάς που η αγορά νέου αυτοκινήτου αποτελεί συναλλαγματική εκροή, η επισκευή συμφέρει το κράτος ως σύνολο περισσότερο. Με τα συνεργεία βγάζει το ψωμί του πολύς κόσμος. Γι' αυτό όλα όσα ακούτε για 'ανανέωση στόλου' είναι στην πραγματικότητα μπαρούφες. Οι ταξιτζίδες κατάφεραν να πάρουν επιδότηση λόγω 2004, αλλά δείτε τα λεωφορεία και ακόμα περισσότερο τα μεγάλα φορτηγά που είναι εικοσαετίας και σχεδόν ό,τι νέο έρχεται είναι στην πραγματικότητα εισαγόμενο μεταχειρισμένο.

Μην ξεχνάς οτι στην Ελλάδα η Φαναρτζοδουλιές στοιχίζουν 3-4 φορές λιγότερο απο οτι στο εξωτερικό. Αλλα απο ότι εχω παρατηρήσει τα φαναρζίδικα αρχίσαν τις υπερχρεώσεις. Γενικά στο εξωτερικό αμα η ζημία ειναι πάνω απο το 65-70% της αξίας του αυτοκινήτου σου δίνουν τα λεφτά για το αμάξι. Υπαρχούν βεβαια και εξαιρέσεις. ΠΧ Γυναίκα Ελλήνα ομογενή γνωστου μου πριν απο 2 χρόνια Τράκαρε την ολοκαίνουργια BMW M3 μολις την πηρε απο την αντιπροσοπία. Το αμάχι έπαθε ζημια 25.000 Δολάρια η οποια ηταν αρκέτα λιγότερη απο το 60% της αξίας του αμαξιού. Η Γυναίκα έπαθε σοκ απο το ατυχημα και δεν ήθελε να ξαναδεί το αμάχι στα ματια της ουτε φτιαγμένο. Το αποτέλεσμα ήταν μεσο δικήγορου και απλόν διαδικασιών να πάρει τα λεφτά της αξίας του αμαχιού πίσω. Το αμάχι βεβαια πηγε στο 'παλιατζίδικο' ως προς χαράν τον παλιατζίδων οι οποιοι έβαλαν στα χέρια τους εξαρτήματα αχίας τουλάχιστον 30.000$.

Δεν ξερω ποσο κοστιζουν στην Ελλαδα αλλα εδω κοστιζει πολλα γιατι η προυποθεση ειναι να φερει το αυτοκινιτο στην προηγουμενη κατασταση. Οποτε ολα αλλαζονται και ολα παραγγελνονται απο την αντιπροσωπεια. Παιρνεις ενα τηλεφωνο την ασφαλεια και αυτοι σε στελνουν σε σεμβεβλημενο μαγαζι και εκει μπαινεις μεσα παιρνουν το αυτοκινητο και φευγεις με το αυτοκινητο που σου νοικιαζουν. Καθε βδομαδα σε παιρνουν τηλεφωνο και σου λενε τι γινεται ποτε θα τελειωσει τι λειπει και γιατι. Οταν παιρνεις το αυτοκινητο εχει εγγυηση οτι ειναι οπως ηταν πριν το τρακαρισμα. Αν οχι τοτε μπορεις να το πας πισω και θα το φτειαξουν. Παντα φυσικα υπαρχουν εξαιρεσεις και γινεται χαμος αλλα τις πιο πολλες φορες το κανουν μια χαρα. Γιαυτο πληρωνεις πολλα λεφτα στις ασφαλειες.
Επισης αν το αρχιζουν να το φτειαχνουν τοτε θα το φτειαξουν μεχρι το τελος εκοτα αν βρουν κατι που δεν φτειαχνεται. (το σασι ισως). Οποτε ναι μεν ισως να βγαλουν ολοκληρωτικη ζημια (total loss) αλλα δεν γινεται παντα. Επισης σουν δινουν την αξια του αυτοκινητου σε πραγαμτικα λεφτα οχι ποσο το πηρες εσυ πριν χρονια. Δεν στο αλλαζουν με ενα καινουργιο. Δεν ξερω τι εγινε το Μ3 αλλα σθνηθως κοστιζει 55-60 χιλαδες και 26 χιλιαδες ζημια δεν σημαινει total loss ισως να το ανοιξανε και να ειδανε οτι το σασι ειχε παρει κτλ. Επισης αν το βγαλουν ετσι αν θες το παιρνεις αλλοιως παει για αναλακτικα. Αλλα βεβαια δεν ξερω κανενα ιδιοκτητη Μ3 που θα παει για μεταχειρισμενα. Ισως αν εχει κατι 3-4 χρονων παλιο και δεν θελει να παρει λεφτα απο την ασφαλεια κτλ...

Νικος

Ο χρήστης titsataki έγραψε:
οι 'μαυροι' κανουν πιο πολλα ατυχηματα επειδη ειναι 'μαυροι'

Τι διαφορά έχει αυτό το statement από το 'οι άνδρες κάνουν πιο πολλά ατυχήματα επειδή είναι άνδρες'; Ή από το 'οι κάτοχοι κόκκινων αυτοκινήτων κάνουν πιο πολλά ατυχήματα επειδή ...έχουν κόκκινα αυτοκίνητα'; Δεν έχω πρόβλημα με κριτήρια που έχουν σχέση με το αυτοκίνητο, την περιοχή που μένω, τα χιλιόμετρα που κάνω το χρόνο, αν έχω γκαράζ ή συναγερμό ή αν έχω προκαλέσει ατυχήματα. Έχω πρόβλημα με το να με κατατάσσουν a-priori σε μια κατηγορία 'υψηλού ρίσκου' χωρίς να ξέρουν τίποτα για μένα και τις οδηγικές μου συνήθειες. Το θεωρώ άδικο και discriminating.

Ο χρήστης kyan έγραψε:
Έχω πρόβλημα με το να με κατατάσσουν a-priori σε μια κατηγορία 'υψηλού ρίσκου' χωρίς να ξέρουν τίποτα για μένα και τις οδηγικές μου συνήθειες. Το θεωρώ άδικο και discriminating.

Βασικά πρόκειται για λεπτό θέμα. Αν το καλοσκεφτούμε συνέχεια σε όλη μας τη ζωή κάνουμε επιλογές και διακρίσεις. Πιο ειδικά για τα αυτοκίνητα αγοράζουμε κάποιο μοντέλο και όχι άλλο, άρα κάνουμε την επιλογή μας. Το ότι δεν πήραμε κάποιο άλλο επειδή είναι άσκημο, δεν έχει το χρώμα μας, δεν κατασκευάστηκε στη χώρα που θα θέλαμε κλπ μπορεί κάποιος να το χαρακτηρίσει και διάκριση. Η έννοιες της επιλογής και της διάκρισης είναι πολύ κοντά και διαπλεκόμενες.
Έτσι και οι ασφαλιστικές εταιρείες 'αγοράζοντας' πελάτες προτιμούν να επιλέξουν αυτούς που οδηγάνε φρόνιμα, σέβονται τον ΚΟΚ, δεν κάνουν ζημιές κλπ και να τιμωρήσουν τους άλλους. Στην επιλογή τους βοηθιούνται από στατιστικές μελέτες που φαίνεται πχ ότι τα κόκκινα αυτοκίνητα τρακάρουν συχνότερα. Δεν είναι εύκολο να βρεθεί ο λόγος, πρόκειται για μια απλή παρατήρηση αλλά αρκεί. Είναι το ίδιο με την ιδέα ότι τα ιταλικά αυτοκίνητα δεν κρατάνε στο χρόνο άρα χάνουν την αξία τους κλπ. Είναι ένας λόγος που πολλοί τα αποφεύγουν. Αυτό δεν είναι διάκριση? Και αν είναι τότε γιατί να κάνουμε μόνο εμείς και να μην κάνουν και οι ασφάλειες. Και έτσι φτάνουμε στο ερώτημα (million dollar question!): αυτό που κάνουν είναι διάκριση ή επιλογή και μάλιστα χρησιμοποιώντας τα κριτήρια που χρησιμοποιούμε όλοι μας?!

Δε λέω, ωραία όλα αυτά. Και οι οικονομοτεχνικές αναλύσεις και η στατιστική προσέγγιση και όλα. Όμως μιλάμε όλοι για κανόνες της αγοράς. Για πέστε μου τώρα τι δουλειά έχουν οι κανόνες της αγοράς σε μία 'υποχρεωτική' αγορά;;;
Με λίγα λόγια από πού και ως πού η κάθε ασφαλιστική μπορεί στο όνομα της αγοράς και του κέρδους να κάνει αυτές τις λογικές και ίσως θεμιτές διακρίσεις, τη στιγμή που η αγοραστική της βάση είναι εξασφαλισμένη διά νόμου;
Ο νούμερο ένα εχθρός της αγοράς είναι το μονοπώλειο, και στην προκειμένη περίπτωση, από την στιγμή που ΟΛΟΙ υποχρεωτικά ασφαλιζόμαστε η αγορά στο σύνολό της δρα με μονοπωλιακούς κανόνες.

Από τη στιγμή που δεν μπορώ να επιλέξω αν θα ασφαλιστώ ή αν θα πληρώνω από την τσέπη μου τα σπασμένα, ΚΑΜΙΑ ασφαλιστική δεν έχει το δικαίωμα να με κρίνει και να με... διακρίνει. Τόσο απλά, όχι εκατό μέτρα και πεντακόσια σταθμά.

Κατά τη γνώμη μου είναι αντιδεοντολογικό να φέρεσαι στους πελάτες σου διαφορετικά εκτός κι αν έχεις πολύ καλό λόγο. Μπορείς να επιλέγεις άψυχα αντικείμενα με 'αποχρώσεις-ενδείξεις' αλλά αν το κάνεις με ανθρώπους τότε είναι διάκριση!

Ο χρήστης Petros έγραψε:

Ο νούμερο ένα εχθρός της αγοράς είναι το μονοπώλειο, και στην προκειμένη περίπτωση, από την στιγμή που ΟΛΟΙ υποχρεωτικά ασφαλιζόμαστε η αγορά στο σύνολό της δρα με μονοπωλιακούς κανόνες.

Από τη στιγμή που δεν μπορώ να επιλέξω αν θα ασφαλιστώ ή αν θα πληρώνω από την τσέπη μου τα σπασμένα, ΚΑΜΙΑ ασφαλιστική δεν έχει το δικαίωμα να με κρίνει και να με... διακρίνει. Τόσο απλά, όχι εκατό μέτρα και πεντακόσια σταθμά.

Πέτρο, καλά και άγια αυτά που λες και, όχι μόνο θα συμφωνήσω, αλλά θα το επεκτείνω και στον εργασιακό τομέα: τι παροχές θα είχες αν πλήρωνες (εσύ και ο εργοδότης σου) πάνω από ένα χιλιάρικο το μήνα σε μια ιδιωτική ασφαλιστική και όχι στο ΙΚΑ? (ρητορική η ερώτηση, προφανώς θα συνοδεύοσουν διαρκώς από μπράβο της ασφαλιστικής μην τυχόν και σε σπρώξει κανένας στο δρόμο καταλάθος!).

Εδώ όμως είναι και η (πιθανή) λύση: ο ανταγωνισμός της αγοράς, είναι βέβαιο ότι θα προκρίνει λύσεις με βάση τις οποίες θα μπορέσουμε να 'παρακάμψουμε' τα όποια προβλήματα. Αυτό συμβαίνει στην Αγγλία, για παράδειγμα, με μικρές ασφαλιστικές που ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με αυτοκίνητα επιδόσεων ή με νέους στην ηλικία οδηγούς.

Από κει και πέρα, στο χέρι μας είναι να μην ανεχτούμε οποιοδήποτε χαράτσι. Ο ΚΚ είχε προτείνει κάποτε μια συμβολική 'επανάσταση' των οδηγών, οι οποίοι θα στάθμευαν τα αυτοκίνητά τους σε ώρα αιχμής στη μέση του δρόμου. Γιατί όχι;

Το ότι υποχρεούσαι να το ασφαλίσεις δεν σημαίνει μονοπώλιο. Διαλέγεις ασφαλιστική και η ασφαλιστική διαλέγει και προσπαθεί να σε προσελκύσει με προγράμματα που σου κάνουν περισσότερο.
Είναι σαν να λέμε ότι τα παντοπωλεία ή οι γιατροί είναι μονοπώλιο επειδή ανγκαστικά θα τους χρειαστείς και δεν υπάρχουν άλλοι να κάνουν αυτή τη δουλειά!

Αν πρέπει να επιλέξω γραμματέα ή υπάλληλο τότε είναι διάκριση? Δε νομίζω, επιλογή είναι.
Πάντως χρακτηριστικά όπως το χρώμα, η αναπηρία, η εξωτερική εμφάνιση ακόμα και η συμπεριφορά μάλλον θεωρείται διάκριση ενώ τα τυπικά προσόντα (σπουδές, προϋπηρεσία, συστατικές κλπ) όχι. Μήπως λοιπόν είναι διάκριση αν η επιλογή γίνεται με κριτήρια εκτός των τυπικών? Και ποιος-πώς τα καθορίζει αυτά τα κριτήρια που δεν ξέρω πως να τα χαρακτηρίσω....
Μήπως απλά η έννοια της διάκρισης έχει τύχει της εκμετάλλευσης από κάποιες ομάδες?
Εγώ πάντως θα προτιμήσω γραμματέα έξυπνη, νέα, πρόσχαρη, ανοιχτόχρωμη, ευγενική και εργατική ακόμα κι αν υστερεί σε σπουδές, προϋπηρεσία κλπ. Και βέβαια θα κατηγορηθώ ότι κάνω διάκριση.....θα έπρεπε να διαλέξω την άσκημα, γριά, πακιστανή, τεμπέλα, κουτσή, βαριεστημένη και βρωμόστομη με 30 χρόνια προυπηρεσία!

Ο χρήστης onyx ! έγραψε:
Εγώ πάντως θα προτιμήσω γραμματέα έξυπνη, νέα, πρόσχαρη, ανοιχτόχρωμη, ευγενική και εργατική ακόμα κι αν υστερεί σε σπουδές, προϋπηρεσία κλπ. Και βέβαια θα κατηγορηθώ ότι κάνω διάκριση.....θα έπρεπε να διαλέξω την άσκημα, γριά, πακιστανή, τεμπέλα, κουτσή, βαριεστημένη και βρωμόστομη με 30 χρόνια προυπηρεσία!

Βαλκανική σαλάτα φίλε Όνυχα . Κι όμως κάνεις σαφέστατη διάκριση, καθώς μόνο τα bolded κριτήρια θα μπορούσαν να είναι αποφασιστικά για την επιλογή υπαλλήλου (και έτσι πρέπει, όχι βάση εμφάνισης ή φύλου).

Μόνο που εδώ επαναλαμβάνω ότι το παιχνίδι είναι σικέ, καθώς η αγοραστική βάση των ασφαλιστικών είναι εξασφαλισμένη διά νόμου. Ασε που ως γνωστόν οι αυξήσεις στα ασφάλιστρα αποφασίζονται από κοινού (κάτι που σε οποιαδήποτε άλλη καπιταλιστική χώρα που σέβεται τον εαυτό της θα οδηγούσε σε βαρύτατα πρόστιμα).

Και το σκύλο χορτάτο και την πίτα αφάγωτη με λίγα λόγια δε γίνεται. Ή θα δουλέψουν με βάση την ελεύθερη αγορά ή πλαφόν και άγιος ο Θεός.

Ο χρήστης kyan έγραψε:

οι 'μαυροι' κανουν πιο πολλα ατυχηματα επειδη ειναι 'μαυροι'

Τι διαφορά έχει αυτό το statement από το 'οι άνδρες κάνουν πιο πολλά ατυχήματα επειδή είναι άνδρες'; Ή από το 'οι κάτοχοι κόκκινων αυτοκινήτων κάνουν πιο πολλά ατυχήματα επειδή ...έχουν κόκκινα αυτοκίνητα'; Δεν έχω πρόβλημα με κριτήρια που έχουν σχέση με το αυτοκίνητο, την περιοχή που μένω, τα χιλιόμετρα που κάνω το χρόνο, αν έχω γκαράζ ή συναγερμό ή αν έχω προκαλέσει ατυχήματα. Έχω πρόβλημα με το να με κατατάσσουν a-priori σε μια κατηγορία 'υψηλού ρίσκου' χωρίς να ξέρουν τίποτα για μένα και τις οδηγικές μου συνήθειες. Το θεωρώ άδικο και discriminating.

Oπως ειπα το κανουμε στο οριο της υπερβολης. Οι γυναικες και οι ανδρες δεν ειναι μειονοτητα ουτε αντιμετωπιζεται ετσι. Απλουστατα οι στατιστικες μελετες εχουν δειξει οτι υπαρχει μια τετοια κλιση. απο την αλλη μερια αν σε ξερανε και ξερανε τις οδηγητικες συνηθειες τοτε θα πηγαιναμε στην αλλη υπερβολη ο μεγαλος αδερφος προσεχει τι κανουμε κτλ.

Και μην ξεχναμε οτι ολα αυτα ειναι παραπανω απο σχετικα αν εχει προβληματα με ατυχηματα και κλησεις. Ειναι πολυ λιγωτερο σχετικα αν οδηγαμε ηρεμα και λογικα και δεν εχοθμε ατυχηματα η κλησεις. Κατα καποιο τροπο αν καποιος εχει ατυχηματα και η ασφαλεια πληρωνει 30 χιλ ευρω το χρονο(για ζημιες) για αυτα καποιος πρεπει να τα πληρωσει. Ο υπαιτειος θα δει αυξηση στην ασφαλεια του αλλα δεν θα γινει 30 χιλιαδες οποτε οι υπολοιποι θα πληρωσουν. Οι ασφαλειες δεν ειναι για να μας κανουν χαρη ειναι για να βγαλουν λεφτα και να εχουν κερδος για αυτους που επενδυσαν τα λεφτα τους (στις ασφαλιες)

Νικος

Ο χρήστης Petros έγραψε:
Δε λέω, ωραία όλα αυτά. Και οι οικονομοτεχνικές αναλύσεις και η στατιστική προσέγγιση και όλα. Όμως μιλάμε όλοι για κανόνες της αγοράς. Για πέστε μου τώρα τι δουλειά έχουν οι κανόνες της αγοράς σε μία 'υποχρεωτική' αγορά;;;
Με λίγα λόγια από πού και ως πού η κάθε ασφαλιστική μπορεί στο όνομα της αγοράς και του κέρδους να κάνει αυτές τις λογικές και ίσως θεμιτές διακρίσεις, τη στιγμή που η αγοραστική της βάση είναι εξασφαλισμένη διά νόμου;
Ο νούμερο ένα εχθρός της αγοράς είναι το μονοπώλειο, και στην προκειμένη περίπτωση, από την στιγμή που ΟΛΟΙ υποχρεωτικά ασφαλιζόμαστε η αγορά στο σύνολό της δρα με μονοπωλιακούς κανόνες.

Από τη στιγμή που δεν μπορώ να επιλέξω αν θα ασφαλιστώ ή αν θα πληρώνω από την τσέπη μου τα σπασμένα, ΚΑΜΙΑ ασφαλιστική δεν έχει το δικαίωμα να με κρίνει και να με... διακρίνει. Τόσο απλά, όχι εκατό μέτρα και πεντακόσια σταθμά.

Ξανα η μαγικη λεξη εκλογη. Φυσικα και εχεις εκλογη. Απλως καμμια φορα οι εκλογη δεν ειναι αυτη που θελουμε. Ο νομος για την υποχρεωτικη ασφαλιση εχει λογο υπαρξης. Αν χτυπησεις ενα αυτοκινητο με 4 ατομα και τους στειλεις στο νοσοκομειο και το κοστος ειναι εκατομμυρια (ευρω οχι δραχμες) αν ειναι παραλυτοι και δεν μπορουν να δουλεψουν και εχουν 2-3 παιδια ο καθενας. Τοτε τι γινεται; Εκτος αν εισαι ο Ωνασης τοτε παιρνεις ασφαλεια και σε καλυπτει. Το ιδιο με καθε ασφαλεια. Αν δεν θες να εχεις ιατροφαρμακευτικη περιθαλψη τοτε αν αρρωστησεις τοτε τι γινεται πρεπει να τα βαλεις απο την τσεπη σου. Οποτε πρεπει να ζησεις με το νομο της ασφαλισης. Μια και φυσικα δεν υπαρχει αλλη εκλογη (και ουτε πρεπει να υπαρχει γιατι προσωπικα δεν θελω να με τρακαρει καποιος που δεν εχει ασφαλεια και να με χτυπησει).

Νικος

Στατιστική. Ένας θαυμάσιος μαθηματικός τρόπος να λες ψέματα και να μην μπορεί κανείς να σου φέρει αντίρρηση.
Ο ένας έφαγε ένα κοτόπουλο και ο άλλος καθόλου.
Στατιστικά βγαίνει ότι ο καθένας έφαγε από μισό. Θαυμάσια δεν υπάρχουν άνθρωποι να λιμοκτονούν!!!!
Τώρα τι είναι επιλογή και τι διάκριση; Μεγάλο θέμα. Πάντως θα προτιμούσα να ασφαλίζονται όλοι το ίδιο και να είναι οι προσαυξήσεις μεγάλες όταν ποια είσαι αποδεδειγμένα φταίχτης και όχι από την επομένη του ατυχήματος. Στα παίρνω τώρα και αν αποδειχθεί ότι δεν έφταιγες τα βρίσκουμε.

Δε σας ικανοποίησε το επιχείρημα περί 'αναγκαστικής' πελατείας;
Ωραία, ας το πάρουμε αλλιώς. Ακόμη κι αν δεν είναι διάκριση το να λέμε ότι το κόστος ασφάλισης ενός ανύπαντρου είναι μεγαλύτερο από εκείνο ενός παντρεμένου (που είναι ΚΑΡΓΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ), υπάρχει και το θέμα της προπληρωμής.
Αντί λοιπόν οι ασφαλιστικές να τα παίρνουν από εκείνους που είναι όντως 'ζημιάρηδες' προσαυξάνοντας ΄όσο χρειάζεται το πέναλτυ για να παραμένουν υγειείς οικονομικά, προτιμούν να τα αρπάζουν από πριν χωρίζοντας αυθαίρετα τους πελάτες τους σε ζημιάρηδες, αρκετά ζημιάρηδες και πολύ ζημιάρηδες. Και πάλι καταπατούν βασικές αρχές της αγοράς, πέραν της διάκρισης, το ότι δεν πληρώνω ένα προϊόν ή υπηρεσία πριν το αποκτήσω.

Ο χρήστης Petros έγραψε:
Και πάλι καταπατούν βασικές αρχές της αγοράς, πέραν της διάκρισης, το ότι δεν πληρώνω ένα προϊόν ή υπηρεσία πριν το αποκτήσω.

Όχι, δεν είναι έτσι. Η ασφάλεια δεν είναι προϊόν που το πληρώνεις και το αποκτάς πριν το ατύχημα. Είναι ένα ΣΤΟΙΧΗΜΑ. Η ασφάλεια στοιχηματίζει 500 ευρώ ότι δεν θα τρακάρεις φέτος. Δεν τράκαρεις και παίρνει τα λεφτά. Τρακάρεις και σε πληρώνει. Αν τρακάρεις, οι πιθανότητές σου χαλάνε και στοιχιματίζει με άλλο ποσοστό. Αυτό είναι όλο.

Το βασικό βέβαια είναι ότι οι ασφάλειες πρέπει να ξεκαθαρίσουν λίγο και το ίδιο κόστος τους. Γιατί μου φαίνεται ότι η υποχρεωτική ασφάλιση του κλάδου τις έχει κάνει να αμελήσουν το θέμα των εξόδων τους.

Παντως πιστευω πως οι ασφαλειες εχουν φτασει στα υψη!

Γι'αυτο ορισμενοι επιλεγουν μουφο-ασφαλιστικες.

Νομίζω πως ένας βασικός λόγος για την κακή κατάσταση των ασφαλειών 'αστικής ευθύνης' αυτοκινήτου είναι μια σημαντική στρέβλωση του τρόπου λειτουργίας οποιασδήποτε αγοράς: την ποιότητα υπηρεσιών μιας ασφαλιστικής δεν την απολαμβάνει αυτός που πληρώνει αλλά κάποιος άλλος. Οπότε δεν υπάρχει πίεση για τη βελτίωση των υπηρεσιών.

Μια πρόταση για βελτίωση σε αυτό το σημείο θα ήταν ο εκάστοτε παθών να αποζημιώνεται από τη δική του ασφαλιστική, η οποία με τη σειρά της θα τα ζητά από την ασφαλιστική του φταίχτη. Οπότε θα μας ενδιαφέρει πλέον να πάρουμε όσο το δυνατόν καλύτερες υπηρεσίες.