Και σχετικό και άσχετο...έβλεπα ένα ρεπορτάζ σήμερα για το προσωπικό καθαριότητας των νοσοκομείων το οποίο απολύεται γιατί τελειώνουν οι συμβάσεις και έτσι το υπουργείο με απόφαση του πολυχρονεμένου αγωνιστή Πολλάκη,θα αναθέσει σε εταιρείες την καθαριότητα!!!Σας θυμίζει κάτι?

Ως συνήθως θα διαφωνήσω με το άρθρο και θα πω για άλλη μια φορά ότι θεωρώ τους ΑΡΔ απόλυτα συνένοχους στο έγκλημα που έχει γίνει .

Το τι ήθελε ο λαός εκείνο το βράδυ , ίσως ήταν απλά το αυτονόητο . Να ζήσει σε ένα κανονικό κράτος , όχι σε μπανανία . Να ζήσει σε ένα κράτος που οι πολιτικοί θα ήταν έντιμοι και αν δεν ήταν η Δικαιοσύνη θα τους έκοβε τον κώλο . Να ζήσει σε ένα κράτος που οι δημοσιογράφοι θα έχουν άποψη και όχι τιμοκατάλογο . Να ζήσει σε ένα κράτος που οι εκδότες θα είναι έντιμοι και όχι μαφιόζοι .

Μπορεί αυτός ο λαός να κατέβηκε ή να μην κατέβηκε στο Σύνταγμα εκείνο το βράδυ . Μπορεί πολλοί από αυτούς που κατέβηκαν να μην ήταν εκεί για να διαμαρτυρηθούν , αλλά απλά για να διοριστούν ή να εκλεγούν βουλευτές .
Μπορεί , πολλά μπορεί .

Αλλά είναι πιθανό οι ίδιοι δημοσιογράφοι που μας κουνάνε το δάχτυλο και μας πουλάνε τα αγράμματα τσόλια ελιτισμό , να είναι οι ίδιοι που αποθέωναν τον Μπένι , όταν έφτιαχνε τον Νόμο Περί Ευθύνης Υπουργών . Οι ίδιοι που αποθέωναν τον Μπένι όταν δήλωνε ότι οι αριθμοί των λογαριασμών του Ακη ήταν πιθανότατα αριθμοί κινητών τηλεφώνων... . Οι ίδιοι που αποθέωναν το Παιντί , όταν δήλωνε ότι Λεφτά Υπάρχουν , σε πλήρη γνώση των προβλημάτων , όπως μας έδειξε πριν λίγες μέρες το γουίκιλικς .

Ετσι τέτοια δημοσιεύματα με θλίβουν αφού κάνουν επίκαιρους τους στίχους του Σολωμού σχεδόν 200 χρόνια μετά .

Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε.
Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε.

Αυτό είναι ακριβώς το πρόβλημα αυτής της χώρας . Ότι οι διάφορες παραλλαγές του Γουδιού , εφαρμόζονται πολύ σπάνια . Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στην Ιταλία , αλλά και στις άλλες χώρες , που η τιμωρία των πολιτικών είναι αυτονόητη .

Δείτε τι έγινε με τον Ραχόι , που έπιασαν τα στελέχη του να τα παίρνει . Παραιτήθηκε από αρχηγία και κόμμα και αποσύρθηκε από την πολιτική . Συγκρίνετε τα με τους δικούς μας .

Αντί λοιπόν να γράφουν τα πληρωμένα κοράκια για την συγκέντρωση του 15 , να γράφουν γιατί τελικά χρειαστήκαμε 8 χρόνια για να βγούμε από τα μνημόνια , αντί για 2-3 χρόνια που χρειάστηκαν οι άλλες χώρες .

Ξέρετε κάτι . Επειδή δεν έχω δεσμεύσεις , ούτε περιμένω κάτι από τα κόμματα , αλλά έχω πλήρη άποψη και της αγοράς και των προβλημάτων που δημιουργεί ο δημόσιος τομέας αλλά και οι κρατικοδίαιτοι στην πρόοδο της χώρας . Να δείτε τι μαφία υπάρχει στον τουρισμό σε διάφορα μέρη που προσπαθεί τώρα να επενδύσει ένας φίλος . Κυκλώματα τοπικά που εκλέγουν βουλευτές και έτσι ελέγχουν τα πάντα .

Αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας . Να πάψει να είναι μπανανία και μαφιόζικη χώρα . Γιατί αν δεν το κάνουμε αυτό σύντομα , το μέλλον μας είναι να γίνουμε Βουλγαρία , που ενώ ήταν 9 εκατ πριν 20 χρόνια , τους τελευταίους μήνες έπεσε κάτω από τα 7 εκ και σε 30 χρόνια θα είναι κάτω από 4 . Γιατί ο κόσμος έφυγε , η μαφία κυβερνάει και ο κόσμος γερνάει , ενώ αλλάζει και το δημογραφικό με την αύξηση της αναλογίας των Τούρκων και Ρομά .

Αφήστε λοιπόν αυτούς που γράφουν για το 15 , γιατί έχουν βεβαρυμένο παρελθόν στην συγκάλυψη των ευθυνών...

Καλή προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα.

To Sano που τρώτε εκεί στο πρόταγκον , στην Οντίν παρέα με την Ξαφά , μάλλον θα είναι γκουρμέ με σάλτσα υπαλληλοχρηματοπιστωτική , σε σχέση με το απλό Λαϊκό Σανό που τρώνε στον Σύριζα....

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:

Μόνο ο έρωτας είναι πάντα αληθινός. Εντάξει, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές |INTIMENEWS

Σύνταγμα, 3 Ιουλίου 2015

**Τρία χρόνια μετά τη μεγάλη συγκέντρωση υπέρ του «Οχι» μπορούμε πλέον να ρωτήσουμε τους συμμετέχοντες τι ακριβώς περίμεναν ότι θα συμβεί. Αλλά και να σταθούμε με δέος μπροστά στη σαγήνη του λαϊκισμού **

Κώστας Γιαννακίδης 3 ΙΟΥΛΙΟΥ 2018, 07:19 79

Αν έβαζες δύο γαλόνια στο κοστούμι, θα θύμιζε στολή. Θα της άρεσε. Η Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων βγήκε στο προαύλιο, πάνω από τον Αγνωστο Στρατιώτη, σήκωσε την αριστερή γροθιά και κάτι φώναξε. Δεν ξέρουμε τι βγήκε από το στόμα της, ο αντίλαλος, όμως, αντηχούσε παντού. Ήταν 3 Ιουλίου του 2015 και μία χώρα βρισκόταν σε παράκρουση. Ευτυχώς, όχι ολόκληρη.

Κάτω από την Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, η πλατεία ήταν γεμάτη. Μόνο που ο Σαββόπουλος δεν θα τους έκανε ποτέ τη χάρη να το τραγουδήσει εκεί. Ήταν άλλοι. Ο Βασίλης, ο Σωκράτης, ο Αλκίνοος, ο Θάνος. Και έψαλαν τα λόγια του ποιητή, πάνω στις νότες του Μίκη. «Της Δικαιοσύνης, ήλιε νοητέ». Το πλήθος ρίγησε και τραγούδησε. Αν το δεις σήμερα, το πιθανότερο είναι να βάλεις τα γέλια. Ειδικά όταν η φωνή που σηκώνεται πιο ψηλά από όλες τραγουδάει με τιμολόγια Βουλγαρίας. Να, δείτε το.

Youtube Video

Α, ναι, η συγκέντρωση υπέρ του «Οχι» ήταν στα αλήθεια μεγαλειώδης και φορτισμένη συγκινησιακά. «Όλη η Ευρώπη έχει στραμμένα τα μάτια της σε σας, τώρα που παίρνουμε τις τύχες της πατρίδας μας στα χέρια μας» είπε ο Αλέξης Τσίπρας. Κατά τη δική του εκδοχή, εκείνη τη στιγμή ήταν θύμα αυταπάτης. Η άλλη εκδοχή λέει ότι, απλώς, κορόιδευε τον κόσμο. Θυμηθείτε τον.

Youtube Video

Τώρα που έχουν περάσει τρία χρόνια η συζήτηση μπορεί να γίνει με νηφαλιότητα. Όμως το ερώτημα παραμένει το ίδιο μεγάλο, όσο ήταν και τότε: τι πίστευαν όλοι αυτοί κάτω από την εξέδρα; Πίστευαν, αλήθεια, ότι η Μέρκελ και ο Σόιμπλε θα κάνουν πίσω, χρηματοδοτώντας με γερμανικά ευρώ το σχέδιο του Γιάνη και του Αλέξη για μία ριζοσπαστική αλλαγή στην Ευρώπη; Ειλικρινά, δεν μιλάμε για μία θεωρητική άσκηση πολιτικού ρεαλισμού, αλλά για ένα στοιχειώδες τεστ νοημοσύνης. Kαι δυστυχώς η επίδοση δεν ήταν σπουδαία.

Εκείνο το βράδυ, ο κάθε ένας από τους συγκεντρωμένους είχε το δικαίωμα να πιστεύει αυτό που γουστάρει. Χαμένοι σε μία επαναστατική ευφορία, με κλειστές τράπεζες και ελεύθερα μέσα μεταφοράς, οι πολίτες, τόλμησαν να βάλουν δίπλα στη πραγματικότητα τα πάντα: επαναστατικές φαντασιώσεις, ανοησίες του καφενείου, φρούδες ελπίδες και ανεδαφικές προσδοκίες. Αυτό ήταν λογικό, όσο και αν επρόκειτο για προϊόν παραλογισμού. Όταν είδαν τις μπαρούφες της πλατείας και τα τερατώδη ψέματα που φύτρωναν στου Παπαδάκη να γίνονται επίσημος, κυβερνητικός λόγος, σκέφτηκαν ότι, ναι ρε γαμώτο, ένα δημοψήφισμα και μία συγκέντρωση αξιοπρέπειας μπορούν να αλλάξουν τα πάντα. Σήμερα, φυσικά, οι ίδιοι άνθρωποι θα σου πουν εντελώς διαφορετικά πράγματα. Δεν είναι μόνο η ανίκητη πραγματικότητα. Είναι και που δεν ακούγονται τα τερατώδη εκείνων των καιρών.

Όμως βλέποντας το πλήθος και ανατρέχοντας στο κλίμα των ημερών, στέκεσαι με δέος μπροστά στην προκλητική σαγήνη του λαϊκισμού. Και τρομάζεις όταν λογίζεσαι πόσο εύκολο είναι να γητεύσεις ένα λαό, να φυτέψεις παράλογα πράγματα στα μυαλά λογικών ανθρώπων. Άλλωστε η εξαπάτηση κάθεται στην ίδια καρέκλα με την πειθώ.

Αυτό το πλήθος, λοιπόν, μαζί με το 62% του εκλογικού σώματος, ουσιαστικά εξουσιοδότησε τον Αλέξη Τσίπρα να πάρει τη χώρα από την Ευρώπη. Τι θα είχε συμβεί, άραγε, τη Δευτέρα που ξημέρωσε μετά το δημοψήφισμα, αν ο Πρωθυπουργός έλεγε ότι θα σεβαστεί τη βούληση του ελληνικού λαού, απορρίπτοντας τα σχέδια των δανειστών; Ο καημένος ο Τσίπρας δεν μπορεί ούτε για την υστεροφημία του να επικαλεστεί τη σύνεση και τον φόβο της τελευταίας στιγμής.

Μπορούσε, βέβαια, να επικαλεστεί τη λαϊκή βούληση ή τις νεανικές του φαντασιώσεις. Πιθανότατα ο Καμμένος θα εξασφάλιζε, όπως είχε εγγυηθεί, την εσωτερική ασφάλεια, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης θα έμπαινε στο Νομισματοκοπείο και, ναι, η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα έραβε γαλόνια στο κοστούμι της. Kαι κάθε 5η Ιουλίου η Μπέτυ θα έκλαιγε μόνο από υπερηφάνεια.

Πηγή: http://www.protagon.gr/apopseis/editori ... 4341650404

Τόσο μαζεμένη γενικολογία σε κείμενο καιρό είχα να δώ. Απο επιχειρηματολογία το τίποτα του τίποτα. Ένα κατηγορώ σε ένα λαό γιατί δεν κάθισε να λέει ευχαριστώ σε όσα απίθανα νομοθέτησαν οι κυβερνήσεις με τις εντολές των δυτικών και μια κοινωνία την έφεραν στο σημείο αμήν. Πέραν αυτού τίποτα παραπάνω. Γιατί το να ισχυριστεί κάποιος ότι με αυτά τα μέτρα αντιμετωπίζονται τα θεωρητικώς κακώς κείμενα της ελληνικής οικονομίας, μόνο γέλια προκαλεί. Θα ήταν καλύτερα ο Γιανακίδης** και τα εκσυγχρονιστικά 'παλικάρια' του protagon.gr** να εξηγήσουν που μας πάει η περιπέτεια ή καλύτερα ο παραλογισμός των 8 τελευταίων χρόνων. Γιατί σε ανάκαμψη της οικονομίας δεν οδηγεί. Αντιθέτως, ανεργία, αύξηση του χρέους, υπέρμετρη φορολογία, κατασχέσεις εισοδημάτων,κατοικιών κλπ είναι τα αποτελέσματα όχι όσων δεν εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις, αλλά τουναντίον όσων ακριβώς εφάρμοσαν απο το 2010 μέχρι το παρόν κατά παραγγελία των ίδιων των δανειστών.

Πέστα γιατί θα μας τρελάνουν οι των Ελίτ....

Πάντως έτσι όπως είναι η χώρα και εντός ευρώ λύση ή λύσεις μην περιμένετε.

Ο χρήστης criuser έγραψε:

Ετσι τέτοια δημοσιεύματα με θλίβουν αφού κάνουν επίκαιρους τους στίχους του Σολωμού σχεδόν 200 χρόνια μετά .

Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε.
Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε.

Αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας . Να πάψει να είναι μπανανία και μαφιόζικη χώρα . Γιατί αν δεν το κάνουμε αυτό σύντομα , το μέλλον μας είναι να γίνουμε Βουλγαρία , που ενώ ήταν 9 εκατ πριν 20 χρόνια , τους τελευταίους μήνες έπεσε κάτω από τα 7 εκ και σε 30 χρόνια θα είναι κάτω από 4 . Γιατί ο κόσμος έφυγε , η μαφία κυβερνάει και ο κόσμος γερνάει , ενώ αλλάζει και το δημογραφικό με την αύξηση της αναλογίας των Τούρκων και Ρομά .

Αφήστε λοιπόν αυτούς που γράφουν για το 15 , γιατί έχουν βεβαρυμένο παρελθόν στην συγκάλυψη των ευθυνών...

Σκεπτόμενος πολύ σοβαρά το τελευταίο μήνα αν θα προχωρήσω στην δημιουργία οικογένειας όντας ΙΥ (με τη σύντροφό επίσης ΙΥ), διαβάζω αυτά που γράφεις και όσο και καλή πίστη να έχω στις δυνάμεις μου, μου κόβεται κάθε σκέψη και μόνο προβληματισμούς γεννάει το μυαλό μου.

Μου έκανες την καρδιά περιβόλι cruiser. Να είσαι καλά.[emoji23]

Οι δανειστές έφτιαξαν ένα πρόγραμμα για να προφυλάξουν την 'επένδυσή τους'. Η 'ανάταξη' της
'οικονομίας μας' είναι δική μας δουλειά και όχι δική τους. Εκτός από τα μέτρα που
εφαρμόστηκαν (περικοπές) υπήρχαν και κάποια άλλα ολίγον πιο 'δύσπεπτα'. Αναδιοργάνωση π.χ. της
δικαιοσύνης, χρήσεις γης, κατάργηση άχρηστων οργανισμών δημοσίου (οι οποίοι απορροφούν πολύ
περισσότερο χρήμα από τους μισθούς των υπαλλήλων, μακάρι να τους καταργούσαμε και να κρατούσαμε
την μισθοδοσία μόνο ως έξοδο και ας κάθονταν οι υπάλληλοι...) κλ.π.. Φαντάζομαι εννοείτε ότι όλα αυτά
εφαρμόστηκαν κατά γράμμα... Τόσο κατά γράμμα που η Κύπρος βγήκε στα 3 χρόνια και εμείς είμαστε
ακόμη μες στον λάκκο. Αλλά ξέχασα, που να βρεις μέλλον εντός του ευρώ, η μικρή διχοτομημένη
'αδελφή' χώρα 500000 κατοίκων ελληνικής καταγωγής όμως την βρήκε... Διότι έχουμε μια κεφαλαιώδη
διαφορά, αυτοί έχουν κράτος κι εμείς τα γνωστά.
Πάλι στο ευρώ και τους δανειστές καταλήγουμε όμως ως πρόβλημα (αφού όλα τα άλλα κατά πως φαίνεται τα έχουμε λύσει...). Πραγματικά, έχω κάποιες φορές την -διεστραμμένη- σκέψη να μπορούσαμε να έχουμε πάλι δραχμούλα με το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό να μας κυβερνάει. Δίνω και υποθετικό 'ρεγάλο' 150 δις διαγραφή χρέους (να βγούμε και να αδειάσουμε την γωνιά στους ΕΕδες αλλά να βγούμε όμορφα και να μας δώσουν και κατιτίς όπως έλεγε ο δόκτωρ σόιμπλε...).

ΥΓ: Η οικογένεια είναι πολύ μακρόχρονο project για να επηρεάζεται από την οικονομική συγκυρία. Από προσωπική εμπειρία, υπάρχουν πολύ σοβαρότεροι απρόβλεπτοι παράγοντες (λόγοι υγείας) που μπορούν να την επηρεάσουν απείρως σοβαρότερα.

Για να καταλάβουμε τον παραλογισμό που βιώνει ακόμα η χώρα, υπάρχουν εργολάβοι οικοδομών (ναι ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ, από αυτούς που στα χρόνια της αφθονίας έχτιζαν πολυκατοικίες και έβγαζαν εκατομμύρια) που κατηγορούν τους δασκάλους ξένων γλωσσών στα φροντιστήρια για... “ελιτισμό'. Τσίπα λίγη δεν υπάρχει ρε πστ μου.

Το άρθρο στο protagon δεν λέει παρά την αλήθεια. Την δυσάρεστη, πικρή (και φαντάζομαι αρκετά αστεία, αν την βλέπεις από την πολυτέλεια του εξωτερικού) αλήθεια. Το 2015 μαζεύτηκε ένα ετερόκλητο πλήθος και πανηγύρισε την ηλιθιότητα. Σε αυτό το πλήθος υπάρχουν 4 βασικές κατηγορίες, οι οποίες σε πολλά σημεία αλληλοκαλύπτονται. Δεν υπάρχουν σαφή στεγανά ανάμεσα τους.

Κάποιοι ήταν στα αλήθεια ηλίθιοι. Πίστεψαν ότι οι Γερμανοί θα μας δανείσουν χρήματα για να... τους δείξουμε:

Κάποιοι από αυτούς τώρα πιστεύουν ότι ο Σώρρας έχει τα λεφτά να σώσει την χώρα, αλλά δεν τον αφήνει το Εβραιομασωνικό νεοταξικό κατεστημένο. Όπως έλεγε και εκείνος ο φίλος μου, δεν τσαντίστηκαν με τον εαυτό τους που πίστεψαν κάποιον που υποσχέθηκε να κάνει τους γαϊδάρους να πετούν. Τσαντίστηκαν που δεν το έκανε. Και θα ψηφίσουν τον επόμενο που θα το υποσχεθεί. Αρκεί να τους πουλήσει πατριωτισμό, “αξιοπρέπεια” και αρκετό τσαμπουκά.

Κάποιοι άλλοι ήταν απλά εξαγριωμένοι. Άνθρωποι που δεν ενδιαφέρθηκαν για το αν η επόμενη μέρα θα ήταν χειρότερη με τους επόμενους από ότι με τους προηγούμενους. Ήθελαν απλά να “τιμωρήσουν”. Μη ψηφίζοντας τα παραδοσιακά κόμματα ένιωσαν ότι “τους έδειξαν”, παρόλο που η επιλογή τους έκανε να λουστούν μια ακόμα χειρότερη κατάσταση. Αυτοί οι άνθρωποι φυσικά ποτέ δεν πρόκειται να παραδεχτούν ότι έκαναν ένα τεράστιο λάθος. Το “γιατί, οι άλλοι καλύτεροι ήταν;” είναι ένας τρόπος για να νιώσουν καλύτερα με τον εαυτό τους.

Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, σαν τον γνωστό μου τον χρυσαυγίτη, οι οποίοι ευθαρσώς στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ, τα παρανοϊκά δημοψηφίσματα και γενικά το τζέρτζελο όχι γιατί πίστεψαν ότι θα είμαστε καλύτερα αν έρθει η αριστερά στην εξουσία, αλλά ακριβώς γιατί ήταν προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα κάνει τόσο σκ@τά ώστε την επόμενη φορά να είναι η δική τους σειρά να δρέψουν την ψήφο απελπισίας, θυμού και διαμαρτυρίας.

Και υπάρχουν βέβαια και οι ΔΥ. Υφιστάμενοι, ή φερέλπιδες. Άνθρωποι που ψήφισαν ψηφίζουν και θα ψηφίζουν μονοκούκι και εις τους αιώνες των αιώνων αυτόν που υπόσχεται ότι θα τους προσλάβει/κρατήσει στο πόστο τους, ότι δεν θα κόψει τα προνόμια τους, προνόμια χρυσοπληρωμένα από τους φορολογούμενους που πολλές φορές βγάζουν πολύ λιγότερα από αυτούς. Αυτοί οι άνθρωποι -που έχουν επηρεαστεί από την κρίση συγκλονιστικά λιγότερο από τους φουκαράδες που πασχίζουν από μήνα σε μήνα για το μεροκάματο, που δεν κινδυνεύουν να χάσουν το ψωμί τους από την μια μέρα στην άλλη- ήταν ακριβώς αυτοί που παρέλυαν κάθε δεύτερη μέρα την χώρα με άπειρες απεργίες και πορείες, μη αφήνοντας κανέναν άλλο να δουλέψει.

Σε αυτό το κλίμα, καμία οικονομία δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Αλλά εμείς πείσαμε τους εαυτούς μας ότι για όλα έφταιγαν οι παγκόσμιες συνωμοσίες, το Ευρώ, οι εταίροι μας, ο καπιταλισμός, η παγκοσμιοποίηση, η προοπτική να έχουμε μόνο ένα κανάλι στην ΕΡΤ. Απορούσαμε που άλλες χώρες μπήκαν και βγήκαν από τα μνημόνια πολύ πιο γρήγορα από εμάς, και επιμένουμε ότι φταίνε οι συντελεστές, οι μετανάστες, οι Ευρωπαίοι, οι... άλλοι.

Πάντα οι άλλοι, ποτέ εμείς.

Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι απλά μια χρυσή ευκαιρία να καταλάβουμε την διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, μεταξύ του επιθυμητού και του εφικτού, ή μια ευκαιρία να απολαύσουμε περιόδους σχετικής ηρεμίας καθώς οι μπαχαλάκηδες έγιναν κυβέρνηση και απέκτησαν καρέκλες.

Ο κυριότερος λόγος είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ακριβώς αυτό που μας αξίζει.

Ο χρήστης fiverg έγραψε:

ΥΓ: Η οικογένεια είναι πολύ μακρόχρονο project για να επηρεάζεται από την οικονομική συγκυρία. Από προσωπική εμπειρία, υπάρχουν πολύ σοβαρότεροι απρόβλεπτοι παράγοντες (λόγοι υγείας) που μπορούν να την επηρεάσουν απείρως σοβαρότερα.

Έχεις δίκιο. Απλά για την οικονομία της χώρας ο καθένας μας - αναλόγως πως τα βλέπει τα πράγματα - έχει μια σχετική ιδέα προς τα που πάνε. Για την υγεία δεν μπορείς να ξέρεις τι σου ξημερώνει. Σήμερα είμαι, αύριο δεν είμαι...

Ο χρήστης fiverg έγραψε:
ΥΓ: Η οικογένεια είναι πολύ μακρόχρονο project για να επηρεάζεται από την οικονομική συγκυρία. Από προσωπική εμπειρία, υπάρχουν πολύ σοβαρότεροι απρόβλεπτοι παράγοντες (λόγοι υγείας) που μπορούν να την επηρεάσουν απείρως σοβαρότερα.

Η οικογένεια όχι μόνο επηρεάζεται από τις οικονομικές συγκυρίες, αλλά πλέον οι γάμοι και οι οικογένειες δημιουργούνται με βάση τα οικονομικά, κοινώς τα φράγκα.

Ελάχιστες γυναίκες θα προχωρήσουν σε γάμο και δημιουργία οικογένειας αν δεν νοιώθουν ασφάλεια σε πολλούς τομείς. Βασικός τομέας τα οικονομικά του άντρα. Σε μία περίοδο αστάθειας όπου ο άντρας βγάζει ανασφάλεια για τα εργασιακά του πολύ δύσκολα κάποια γυναίκα θα 'επενδύσει' σε αυτόν.

Από την άλλη αν ένας άντρας έχει οικονομικά προβλήματα ή αν είναι αδιάφορος για το 'τώρα' ή για το 'κοντινό μέλλον' πάλι μια γυναίκα αυτό θα το διαπιστώσει γρήγορα και θα απομακρυνθεί.

Φυσικά υπάρχουν πολλοί άντρες και πολλές γυναίκες, κυρίως σε μικρές ηλικίες, που βλέπουν τη ζωή ποιο ανάλαφρα (δηλ. βλέποντας και κάνοντας), προχωρούν σε γάμους και παιδιά και πολύ γρήγορα ξεκινούν τα προβλήματα.

Ένας συνειδητοποιημένος άντρας, σε αυτό το άχαρο περιβάλλον, αν τον τρώνε οι σκέψεις ότι μπορεί κάποια στιγμή να βρεθεί ξεκρέμαστος και σε αδυναμία να ανταπεξέλθει σε οικογενειακές υποχρεώσεις, τότε τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο. π.χ. αν κάποιος άντρας είναι ΙΥ, του έχουν κόψει τον μισό μισθό, έχει καθημερινό άγχος αν αύριο θα έχει εργασίαμ τότε εγώ δεν μπορώ να καταλάβω πως αυτός ο άντρας μπορεί αυτά να τα βάλει στο συρτάρι και να τρέχει για γάμους και παιδιά.

Επειδή πέρασα και εγώ αυτό το στάδιο σκέψεων πριν 10 χρόνια που πήγα να ανέβω τα σκαλιά της εκκλησίας, σήμερα 10 χρόνια μετά νοιώθω ότι πήρα τη σωστή απόφαση και το καταλαβαίνω κάθε μέρα που περνά.

Κατά την άποψή μου η Ελλάδα όπως είναι χώρα αφιλόξενη σε επενδύσεις, έτσι είναι και αφιλόξενη στην δημιουργία οικογενειών για κάποιες κατηγορίες πολιτών.

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:
Το 2015 μαζεύτηκε ένα ετερόκλητο πλήθος και πανηγύρισε την ηλιθιότητα. Σε αυτό το πλήθος υπάρχουν 4 βασικές κατηγορίες, οι οποίες σε πολλά σημεία αλληλοκαλύπτονται. Δεν υπάρχουν σαφή στεγανά ανάμεσα τους.
...
...Αλλά εμείς πείσαμε τους εαυτούς μας ότι για όλα έφταιγαν οι παγκόσμιες συνωμοσίες, το Ευρώ, οι εταίροι μας, ο καπιταλισμός, η παγκοσμιοποίηση, η προοπτική να έχουμε μόνο ένα κανάλι στην ΕΡΤ. Απορούσαμε που άλλες χώρες μπήκαν και βγήκαν από τα μνημόνια πολύ πιο γρήγορα από εμάς, και επιμένουμε ότι φταίνε οι συντελεστές, οι μετανάστες, οι Ευρωπαίοι, οι... άλλοι.

Πάντα οι άλλοι, ποτέ εμείς.

Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι απλά μια χρυσή ευκαιρία να καταλάβουμε την διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, μεταξύ του επιθυμητού και του εφικτού, ή μια ευκαιρία να απολαύσουμε περιόδους σχετικής ηρεμίας καθώς οι μπαχαλάκηδες έγιναν κυβέρνηση και απέκτησαν καρέκλες.

Ο κυριότερος λόγος είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ακριβώς αυτό που μας αξίζει.

Ενώ το ξεκινάς με το ετερόκλητο πλήθος (των τεσσάρων κατηγοριών πολιτών) που 'χόρευε με νταούλια' στις πλατείες, μετά το γυρνάς σε 1ο πληθυντικό και παίρνει η μπάλα και όσους πιθανά είναι πολίτες υπεύθυνοι, σκεπτόμενοι και κυρίως δεν είναι στενόμυαλοι ή άνθρωποι με παρωπίδες.
Καλώς ή κακώς υπάρχουν και τέτοιοι πολίτες στη χώρα. Μειοψηφία φυσικά, αλλά υπάρχουν.

Αν υπήρχε τρόπος η μειοψηφία αυτή να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα, πιθανά να ήταν και η λύση για τη χώρα.
Αλλά δεν νομίζω να μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχουν οι συνθήκες.

Και εγώ πιστεύω ότι γενικά ως λαός έχουμε θέμα με την ανάληψη ευθύνης. Συμφωνώ απόλυτα στην παρατήρηση ότι πάντα φταίνε οι άλλοι και ποτέ εμείς. Στη θέση των 'άλλων' μπορούμε να βάλουμε ό,τι χωράει ο νους μας: Αμερικανούς, Γερμανούς, Εβραίους, μασόνους, Πασόκους, ΝΔκράτες, Συριζαίους, φασίστες, αριστερούς, δημοσίους υπαλλήλους, μηχανικούς, δικηγόρους, γιατρούς, Αθηναίους (για τους Θεσσαλονικείς), Ηρακλειώτες (για τους Χανιώτες), γείτονες, φίλους... το 99,999% του πληθυσμού. Ποτέ μα ποτέ όμως τον εαυτό μας...
Επίσης πάντα μας διακατέχει μια μόνιμη απαισιοδοξία. Και τώρα και παλιά και πάντα. Αν πεις ότι πάμε σκατά κανένας δε θα διαφωνήσει. Αν τολμήσεις να πεις ότι πάμε καλά θα σου την πέσουν όλοι... Και δε μιλάω για την περίοδο της κρίσης αλλά και πριν απ' αυτήν. Θυμάμαι το 2005 φίλος μου έλεγε 'πήραμε τους Ολυμπιακούς, πήραμε το Euro, πήραμε τη Eurovision και πάλι τίποτα δεν κινείται...'. Αλλά και τώρα αν τολμήσεις να πεις, όχι βέβαια ότι βγήκαμε από την κρίση, αλλά ότι κάτι αρχίζει να κινείται κινδυνεύεις να σε βρίσουν γιατί τους χαλάς τη σούπα... Η απαισιοδοξία, ο εκμηδενισμός, πουλάνε...

Όποιος συγκρίνει την Κύπρο (και το προβλήματά της) με την Ελλάδα, απλά δεν έχει επαφή με οικονομικά...

Επίσης είναι δεδομένο ότι οι ξένοι έκαναν τεράστια λάθη και υποτίμησαν τα υφεσιακά μέτρα. Το έχουν παραδεχτεί οι ίδιοι, δεν χρειάζεται να βάλω καν πηγές.

Από εκεί και πέρα, δεν υπάρχει λύση με αυτά τα μέτρα και αυτό το χρέος.

Ναι, καμία επαφή με τα οικονομικά. Αλλά άκουσα π.χ. και από στέλεχος της κυβέρνησης, η οριοθέτηση των αντιπλημμυρικών της Μάνδρας έχει πάρει τακτική δικάσιμο για τον Οκτώβριο του 18. Και αυτά για δημόσια έργα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και κατεπείγοντος όπου πνίγηκαν 25 άνθρωποι. Αλλά βλέπεις, μετά το πρώτο μνημόνιο όπου οι κακοί δανειστές κατάλαβαν με τι έχουν να κάνουν, η αναδιάρθρωση π.χ. της δικαιοσύνης έπαψε να είναι 'προαπαιτούμενο'. Και αφού δεν είναι προαπαιτούμενο γιατί να το κάνουμε, εμείς το πρόγραμμα εφαρμόζουμε (και μάλιστα με επιτυχία για να' χουμε να λέμε πόσο κακά είναι τα προγράμματά 'τους'). Και κατά τα άλλα μας φταίνε οι συντελεστές και ο ανάδρομος Ερμής. Λες και στο αναπτυξιακό κομμάτι τα έχουμε κάνει όλα τέλεια, υπάρχει οργασμός επενδύσεων και μας κρατάνε πίσω οι συντελεστές.

Παρέλειψα να πω ότι 'για αυτό το χρέος' πληρώνουμε σήμερα και θα πληρώνουμε για πολλά ακόμη χρόνια πολύ μικρότερες δόσεις απ΄ότι π.χ. το 2008 'όταν κάναμε απόσυρση' και δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Πόσες φορές πρέπει να πούμε ότι κανείς, καμία χώρα δεν αποπληρώνει ποτέ το χρέος της αλλά απλά το αναχρηματοδοτεί;

Τακτική δικάσιμος εντός ολίγων μηνών είναι από τις καλύτερες περιπτώσεις. Στην Γερμανία θα ήθελες 2-3 χρόνια για κάτι τέτοιο.

Δεν είναι αυτά τα προβλήματά μας. Σάμπως θα άλλαζε κάτι και να γίνονταν η δίκη την άλλη μέρα;

Όσο για το χρέος, με τα πλεονάσματα που μας ζητούνε μέχρι το 2060, εμείς είμαστε η εξαίρεση που το πληρώνει!!!

Λυπάμαι που σου χαλάω το αφήγημα του ότι όλα τα έχουμε κάνει τέλεια, αλλά δεν είναι έτσι. Πριν ξαναπετάξεις μπαρούφα για το λατρεμένο ελληνικό δημόσιο, ψάξτο λίγο. Και προφανώς δεν αναφερόμουνα στην υπόθεση της Μάνδρας καθαυτή, αλλά στο πόσο επηρεάζονται οι επενδυτές από αυτό. Μπας και να αρχίσω να αναφέρω και για άδειες, δασαρχεία, πολεοδομίες κ.λ.π?

http://www.kathimerini.gr/901098/articl ... ikaiosynhs

Είπε κανείς ότι τα κάναμε όλα τέλεια; Εμείς το φτάσαμε το θέμα εδώ που έφτασε. Απλά όταν πήγαμε στον γιατρό (Τρόικα), έδωσε αντί για φάρμακο, φαρμάκι (δηλητήριο). 1ο έτος Μακρο-οικονομία σε οποιοδήποτε πανεπιστήμιο του κόσμου.