ΜΙας και σαν φοιτητης στην Αγγλια ειχα την ευκαιρια να εχω αρκετους απο τους παιδικους-εφηβικους μου ερωτες
με σειρα ερωτα.
ΑΧ GT με το τετραγωνο ταμπλο και τα solex. 709 κιλα και απολαυση οπως λιγα
5gtturbo ph2. Μεγαλο σχολειο για left foot braking και απο τους πιο ερεθιστικους ηχους ever. Αιμα και δακρυα μεχρι να το ρυθμισεις σωστα (πλαγιος εκκεντροφορος με καρμπυρατερ και απειρα προβληματα με icing και ζιγκλερακια ανα χειρας).
Οταν δουλευε ομως ηταν ποιημα
205 1.6 gti μου αρεσε πιο πολυ απο το 1.9 (ισως γιατι ειχε αυτην την τερ-αστεια γυαλινη οροφη)
το 106 1.3 που ειχα δεν συγκρινεται γιατι ηταν κανονικο αγωνιστικο
Χειροτερο ολων μακραν 309 gti oxi mi16.
Τωρινος ποθος στα 30+ ενα williams για καθε μερα.

Ο χρήστης dstou έγραψε:
Να θυμίσουμε εδώ ότι το 1988 η Νισσάν έβγαλε σε μικρή παραγωγή ένα Μίκρα 930 κυβικών με τούρμπο και κομπρεσσέρ (ρε κάτι μου θυμίζει αυτό ) το οποίο έβγαζε 110 αλόγατα.

Είναι και στην ψηφοφορία!

Τα πιο πολλά απο αυτά είχαν καγκουρευτεί άγρια . Φωτεινές εξαιρέσεις το charade και το williams καθώς το σύνολο σχεδόν ηταν 'μαμά' κατάσταση.

το μικρακι το ελεγαν march αν θυμαμαι καλα και ειχε μια γρυλια που ηταν ολο τρυπες. Ειχε τρεξει και ο SX ενα ακροπολις.

Είναι δύο αδέρφια που έχουν δύο τέτοια, κόκκινα και τα δύο. Το ένα χάρβαλο και το άλλο αστέρι.

Ο χρήστης reddragon έγραψε:
το μικρακι το ελεγαν march αν θυμαμαι καλα και ειχε μια γρυλια που ηταν ολο τρυπες. Ειχε τρεξει και ο SX ενα ακροπολις.

March λεγόταν ανέκαθεν στην Ιαπωνία το Micra...
Ναι είχε τρέξει και ο ΣΧ (τέλη '80 ή αρχές '90). Νομίζω πως είχε παραχθεί μόνο σαν δεξιοτίμονο (το Gr. A του ΣΧ τέτοιο ήταν, αν θυμάμαι καλά), καθώς και ότι πρέπει να είχε βγει και ...αυτόματο !
Ενδιαφέρον κινητήρας και λίγο πάνω από ...700 κιλά το αυτοκίνητο, αλλά οι ευρωπαίοι τω καιρώ εκείνω ήταν ΚΑΙ σχεδιαστικά 'μπροστά' ...

Ήταν σε άλλα πράγματα πίσω. Τω καιρώ εκείνω, σπάνια έβρισκες αυτόματο σε ευρωπαικό αμάξι τέτοιου μεγέθους, ενώ οι χαζοιάπωνες είχαν ακόμη και ΣΒΤ που έδιναν και στη Λάντσια. Επίσης είχαν και τούρμπο 600αράκια για να πηγαίνουν στον ιάπωνα Μασούτη, οι δυτικοευρωπαίοι το πρωτοείδαν με το Σμαρτ 15 χρόνια μετά. Για 4χ4 μόνο σε λίγα Άουντι και μερικά Γιούνιμογκ, και ξαφνικά άρχισαν να βγάζουν όλοι σε αμάξια τύπου 405, Πάντα, κ.α. Επίσης οι έννοιες ερκοντίσιον ή καταλύτες ήταν ευρέως άγνωστες. Εκτός αν μιλάγαμε για κανένα Μερσεντικό, Μπεμβέ, Πόρσε και Βόλβο που πουλάγανε στους αμερικανοί, που είναι γνωστό τοις πάσι ότι είναι πίσω.
Οι τελευταίοι κατασκευαστές ήταν συνήθως και οι μόνοι ευρωπαίοι που πέρναγαν τα αμάξια τους από κρας τεστ για να πάρουν έγκριση τύπου, πάλι οι αμερικανοί εδώ έδειχναν τον δρόμο από τις αρχές του 1970 υποχρεωτικώς, από τα λέιτ σίξτις δοκιμαστικά είχε ξεκινήσει το πράγμα για να φτάσει στα καθ υμάς προαιρετικά περί τα μέσα των νάιντις, καμμιά 30αριά χρονάκια αργότερα δηλαδής.
Αξιοπιστία, ποιοτικός έλεγχος, εκτεταμένες εγγυήσεις, κάστομερ σέρβις? Βεβαίως, πάμε παρακάτω
Ο μέσος Ιταλός αγνοούσε την Χόντα και την Τουότα, γνώριζαν μόνο τη Σουζούκι από τα τζιπάκια της τα οποία εισάγονταν με το σταγονόμετρο στη γείτονο, καθότι υπήρχε πλαφόν 5.000 τεμαχίων το χρόνο μέγιστη εισαγωγή ιαπωνικών. Επίσης και την Νισσάν, λόγω Άρνα.
Στο ευρωπαίκό ανατολικό μπλοκ τα πράγματα ήταν για γέλια και για κλάματα μαζί. Τράμπαντ, Λάντα, Σκο(ύ)ντα, Βάρτμπουργκ και δε συμαζέ. Μιλάμε για δεκαετίες πίσω σε όλα και όταν άνοιξαν τα σύνορα πέσαν με τα μούτρα στα μετάχειρα Μερσεντοντίζελ, και ακόμη δεν έχει χορτάσει τ' άντερό τους.
Έκτοτε η αγορά έχει συγκλίνει σε απερίγραπτο βαθμό και πλέον είμαστε στο παρά δύο για αυτοκίνητα παγκόσμιων προδιαγραφών.

Σχέτη......'τρομοκρατία' το τοπικό αυτό.

εγω παντως εχω μια απορια πως απο αυτες τις μινι βομβες καταληξαμε στις σημερινες μινι παραφουσκωμενες ντουλαπες που μονο μινι δεν ειναι

Επιγραμματικά, κατακόρυφη αύξηση του φέροντος εξοπλισμού και των αυτοματισμών, επιβολή αυστηρών ορίων ρύπων, επιβολή μίνιμουμ στάνταρντς ασφάλειας, ανταγωνισμός σε όλα τα επίπεδα ήτοι διαστάσεις (size matters), επιδόσεις, ανέσεις κ.α.
Η άλφασουντ το 1970 διαφημιζόταν ως οικογενειακό, ενώ η Μίτο σήμερα παρόλο που είναι μεγαλύτερη σε διαστάσεις έχει ελεεινό πίσω κάθισμα και συνήθως πλασσάρεται για δεύτερο, ή για νεαρούς χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις.To Μίνι είναι άλο ένα τέτοιο παράδειγμα.
Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις. Το Γιάρις είναι σημαντικό μικρότερο του πρώτου Στάρλετ, του ρίχνει όμως και στ' αυτιά σε χώρους.

Kαι μια και η κουβέντα έφερε το 5άρι...

Youtube Video

Ο χρήστης Greek έγραψε:
Τα πιο πολλά απο αυτά είχαν καγκουρευτεί άγρια . Φωτεινές εξαιρέσεις το charade και το williams καθώς το σύνολο σχεδόν ηταν 'μαμά' κατάσταση.

Το πρόβλημα δεν ήταν ό,τι τα περισσότερα είχαν καγκουρευτεί όπως λες αλλά ό,τι δεν ήταν καν γνήσια αλλά μετατροπές χωρίς αυτό να είναι πάντα κακό. Και πολλά williams μετροπές υπήρχαν.
Η 'φωτεινή εξαίρεση' charade (το γνωρίζω καλά το είχε φίλος μου) δεν είχε τέτοιο πρόβλημα αλλά είχε πρόβλημα με την επάρκεια ανταλλακτικών και έβγαζε και μερικές μεγάλες ζημιές (σασμαν πχ) ήταν δε το πιο τριζάτο αυτοκίνητο που έχω συναντήσει στην ζωή μου.

Ο χρήστης Κίκιζας Γρηγόρης έγραψε:

Φυσικά ψήφισα τα RENAULT γιατί είχα (και έχω) 5 GT Turbo (δεύτερης γενιάς με τα 120 άλογα) και είχα (αλλά δεν έχω πια) CLIO 1800 16v.
Από την λίστα που υπάρχει τα RENAULT μακράν μπροστά.

Αλήθει το 5GT πρώτης γενιάς γιατί έχει αποκλειστεί από την λίστα; Γιατί έχει 115 άλογα;

Edit
Θυμίζω ή κάνω γνωστό για όσους δεν το ξέρουν ό,τι το 5GT Turbo ήταν από τα λίγα αυτοκίνητα της εποχής που μπορούσε να κάνει τα 0-1000 μέτρα σε χρόνο κάτω από 30 sec επίδοση που ακόμα και σήμερα δεν είναι τόσο εύκολη και την εποχή εκείνη ήταν κτήμα αυτοκινήτων επιπέδου BMW M3 και PORSCHE 911 και όλα αυτά από ένα πανάρχαιο μοτεράκι με πλάγιο εκκεντροφόρο και καρμπυρατεράκι (αλλά πολύ καλό σύστημα υπερπλήρωσης). Αλλά ήταν πανάλαφρο 830 κιλά (εγώ είχα ζυγίσει το δικό μου και ήταν 870).

Εχεις ακομα, και χρησιμοποιεις 5 GT Turbo? Mενεις Αθηνα? Θα με πας βολτα?
Εβαλα στην λιστα, τα πλεον γνωστα και πιο επιτυχημενα/ολοκληρωμενα αν θες, σε οτι αφορα τις εκδοσεις τους, εξ'ου και το Uno turbo 2 πχ, αντι το MKI και μαλιστα το 1400αρι, οπως και τα 205/106 GTI/XSI και οχι τα Rallye παροτι τα τελευταια αγαπηθηκαν ιδιαιτερα στην χωρα...Εννοειται παντως, οτι οποιος θελει μπορει να τονισει εαν ειχε οδηγησει/αποκτησει καποια αλλη εκδοση, ψηφιζοντας την κοντινοτερη δυνατη που εχει η λιστα.
Ακομα θυμαμαι πως ακουγονταν μερικα 'γαργαλημενα' στην 'βουτα', 15 χρονια πισω, οταν τσαγιαζαν καποιες αξιολογες κατασκευες, με ηχο που εφερνε σε κατι απο Deltona...
Το τουρμπο νομιζω εμπαινε γυρω στις 2,500σαλ, ανεξαρτητως φορτιου (πιεση στο πενταλ γκαζιου) ?

P.S Τωρα ειδα οτι μενεις Ναυπλιο...

Η αγωνιστική ιστορία του 5GT στην κατηγορία Ν (παραγωγής) σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι ως γνωστό άκρως επιτυχημένη. Στην Ελλάδα την έχω ζήσει από πολύ κοντά την εποχή, πολλές φορές και από μέσα βοηθώντας μερικές συμμετοχές που ήταν φίλοι.
Σε παγκόσμιο επίπεδο το 5GT είναι παραμένει το μοναδικό αυτοκίνητο κατηγορίας Ν που έχει κερδίσει την γενική κατάταξη αγώνα του WRC και μάλιστα σε χωμάτινο ραλλυ (Ακτή Ελαφαντόδοντος 1989).
Φυσικά στους χαμένους και οι Delta-Deltona. Το αυτοκίνητο εκτός από από ελαφρύ και με δυνατό μοτέρ (περίπου 150 άλογα στα όρια της κατηγορίας Ν) είχε και καταπληκτικά φρένα που του έδινε μεγάλο αβαντάζ.
Στα καλοκαιρινά ραλλυ θυμάμαι υπήρχε πρόβλημα με την θερμοκρασία που ανέβαζαν και η λύση ήταν άκρως επίπονη για τα πληρώματα. Ανοιχτό καλοριφέρ και ο θεός βοηθός.
Κάνανε βέβαια και μερικές μαϊμουδιές (στην Ελλάδα βέβαια) αλλά σε γενικές γραμμές ήταν νόμιμα τα πράγματα.

Η τουρπίνα θεωρητικά έμπαινε στις 2500 (έτσι ανακοίνωνε η εταιρεία και έγρραφαν τα περιοδικά) αλλά στην πράξη βλέπεις το τουρμπόμετρο να έχει ένδειξη και από τις 1700 στροφές (και το νοιώθεις φυσικά) όταν έχεις μεγάλη σχέση στο σασμαν 4η-5η γιατί η λειτουργία της τουρμπίνας έχει να κάνει με την παραγωγή καυσαερίων.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό των μικρών γρήγορων RENAULT του τότε (που υπάρχει και σήμερα) είναι ό,τι είχαν υπέροχη ποιότητα κύλισης πράγμα που τους έδινε την δυνατότητα να κάνουν και ξεκούραστα ταξίδια.
Μόνο τα PEUGEOT από την λίστα είχαν αντίστοιχα χαρακτηριστικά, για τα υπόλοιπα δεν μπορείς να το πεις.

Για το 106 θέλω να πω δυό λόγια
Ωραίο αυτοκίνητο αλλά όταν πέρναγε τα όρια του ήταν επικίνδυνο, ξεκόλαγε απότομα (φυσικά και λόγω των ανύπαρκτων όγκων που προεξείχαν από τις ρόδες) και ήθελε πείρα.
Τα περιοδικά της εποχής όμως επέμεναν ό,τι το 106 'συγχωρεί λάθη' και είναι προβλέψιμο.
Κάποια στιγμή λοιπόν και αφού είχα οδηγήσει το 106 ρώτησα έναν πασίγνωστο δημοσιογράφο του χώρου γιατί γράφουν ό,τι το αυτοκίνητο ελέγχεται εύκολα και 'συγχωρεί λάθη', αφού το αυτοκίνητο ήταν απόλυτο.
Μου απάντησε ό,τι 'όντως είναι απόλυτο το αυτοκίνητο αλλά δεν φταίμε εμείς αν οι περισσότεροι οδηγοί του θεωρούν τον ευατό τους Senna'!

Πολλα τα αξιολογα αυτοκινητα της εποχης.Λογω ηλικιας ειχα την τυχη να οδηγησω σχεδον την πλειοψηφια,και να εχω στην κατοχη μου r5gt,306 race.Για μεγαλο χρονικο διαστημα ειχα οδηγησει και williams,1,8 16v clio,309 mi16(πυραυλος που δεν ασχοληθηκε σχεδον κανεις στην Ελλαδα) 205 gti 1,6-1,9.
Στησιμο για σεμιναριο ακομα και σημερα το 205.Ηταν απιστευτο το πως εστριβε ακομα και με καγιαμπες.Ο ελεγχος off balance παιχνιδι ακομα και με χλμ παρα πολλα.Το 5 gt 120 που ειχα ηταν ισως το πιο αγαπημενο μου,πολυ δυνατο με ψεματα(μια βαλβιδα και ενα ζιγκλερ) πολυ καλα φρενα,και καλη μηχανικη ποιοτητα σε συγκριση με το uno turbo ie.Στα τελευταια του ειχε δυναμωσει και αρκετα με μοτερ αλλο που φτιαχτηκε σε 2 χρονια σιγα σιγα με τουρμπο απο saab(t25)καρμπυρατερ renault sport βασεις μοτερ το ιδιο,αναρτηση απο grN renault sport,σφυριλατο εκκεντροφορο piper και πολλα αλλα.Εξακολουθουσε να κραταει καλα και να φρεναρει,και δυσκολα ευρισκες κατι γρηγοροτερο στο δρομο τοτε(1992-1996)
Το 306 race επισης κορυφη για την εποχη του,τα εκανε ολα.Χωρους,αριστη ποιοτητα σε μηχανικα/και πλαστικα(120.000χλμ μονο δυο κολλαρα καλοριφερ και ενα σετ αμορτισερ μαμα!!)Πολυ καλο σασι και πολυ καλο ελεγχο του αμαξωματος απο την μαμα αναρτηση.
Το williams τι να πρωτοπεις...ετυχε να το οδηγησω σε ολες τις μορφες(στοκ,με προγραμμα,με αναρτηση grN klp) και το αυτοκινητο ηταν υποδειγματικο σε οτι και αν του ζηταγες.Απο τα λιγα ατμοσφαιρικα που εχω δει να μεταμορφωνονται με ενα προγραμμα μονο(μαλλον λογω υπερβολικαχαμηλου κοφτη σε στοκ μορφη 6500)Aπο τα λιγα γνησια στην Ελλαδα,μιας και ειχε ερθει απο Ελβετια.
Τι θα ψηφιζα? μαλλον r5gt 120 για καθαρα συναισθηματικουςλογους,αφου με αυτο μεγαλωσα με 180000χλμ μεσα σε 8 χρονια σε ευαισθητη ηλικια.
Σημερα τι θα αγοραζα? Williams γιατι ακομα και αν δεν το οδηγεις,χορταινει το ματι σου ακομα και να το βλεπεις.

Να κάνω μία ερώτηση?
Γιατί θυμάμαι ότι το Clio Williams, ήταν 2000κε και βγήκε σαν σπέσιαλ έκδοση? Το κανονικό γρήγορο που πρωτοβγήκε ήταν 1800 16V.
Τώρα με τα Γαλλικά θέματα δεν είμαι σχετικός, αλλά ένας κολλητός μου είχε πάρει μία Integrale και στο πρώτο διήμερο ανακαλύψαμε ότι ήταν 'μαϊμού'. Τότε πήγαμε στον μαντρά και του το επιστρέψαμε και επειδή δεν μπορούσαμε να πάρουμε λεφτά πίσω, πήραμε ένα Κλιό μπλέ 1,8 16V με 5κ χλμ. Το έδωσε αμέσως, επιδή του είχε φανεί αργό και μετά απο λίγο μάθαμε για την ειδική έκδοση Williams που ήταν δίλιτρη. Ετσι έτυχε να το γνωρίζω, αλλά δεν βάζω και το χέρι μου στην φωτιά...

Καλά θυμάσαι, Williams = 1.8 16V + 2-λιτρο μοτέρ + μεγαλύτερα μετατρόχια + άλλες μικροδιαφορές (φαντάζομαι σινεμπλοκ κτλ.)

Από τα αυτοκίνητα της λίστας νομίζω το πιο ποθητό πρέπει να ήταν το CR-X αλλά το καλύτερο το 205 GTI 1.9 και το Williams

Ο χρήστης thvarveris έγραψε:

Για το 106 θέλω να πω δυό λόγια
Ωραίο αυτοκίνητο αλλά όταν πέρναγε τα όρια του ήταν επικίνδυνο, ξεκόλαγε απότομα (φυσικά και λόγω των ανύπαρκτων όγκων που προεξείχαν από τις ρόδες) και ήθελε πείρα.
Τα περιοδικά της εποχής όμως επέμεναν ό,τι το 106 'συγχωρεί λάθη' και είναι προβλέψιμο.
Κάποια στιγμή λοιπόν και αφού είχα οδηγήσει το 106 ρώτησα έναν πασίγνωστο δημοσιογράφο του χώρου γιατί γράφουν ό,τι το αυτοκίνητο ελέγχεται εύκολα και 'συγχωρεί λάθη', αφού το αυτοκίνητο ήταν απόλυτο.
Μου απάντησε ό,τι 'όντως είναι απόλυτο το αυτοκίνητο αλλά δεν φταίμε εμείς αν οι περισσότεροι οδηγοί του θεωρούν τον ευατό τους Senna'!

Επειδή είχα την τύχη να έχω ένα 106 για 5 χρόνια, θα μου επιτρέψεις μια μικρή διαφωνία. Όσο το αυτοκίνητο ήταν 'μαμά' δεν ήταν καθόλου απόλυτο. Με τις 14αρες και τις νορμάλ αναρτήσεις σε προειδοποιούσε πριν φύγει. Βέβαια τέτοιο 106 δεν υπάρχει μάλλον ούτε ένα. Και ναι με 15άρες ή 16άρες και αναρτήσεις κούτσουρο γινόταν απόλυτο και επικίνδυνο γιατί πλέον ξεκολλούσε με πολύ περισσότερα χλμ και σίγουρα τα ανάποδα με τριψήφια νούμερα ανήκουν στο παλμαρέ λίγων οδηγών. Το αυτοκίνητο όπως ερχόταν από το εργόστασιο είχε,κατά την ταπεινή μου άποψη, εκπληκτικό στήσιμο και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω όσους το πείραζαν για καθημερινή χρήση. Με μια μικρή δόση υπερβολής θα μπορούσα να πω πως ακόμα και αγωνιστική χρήση δεν χρειαζόταν επεμβάσεις,ειδικά για μια χομπίστικη συμμετοχή. Προσωπικά το αγόρασα σαν πρώτο αυτοκίνητο. Είχα οδηγήσει πάρα πολλά αυτοκίνητα πριν, αλλά σαν θερμόαιμος-ανεγκέφαλος πιτσιρικάς τις μεγαλύτερες ανωριμότητες τις εκανα με το 106. Όσες φορές βγήκα από τον δρόμο είμαι σίγουρος πως θα το πάθαινα με οποιοδήποτε αυτοκίνητο. Είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως μπορεί να με δαγκώσει η ουρά, και ίσως αυτό να μου έμαθε τον 'σωστό' τρόπο οδήγησης του 106. Και φυσικά χαίρομαι γιατί πλέον δύσκολα μπορεί να με τρομάξει το άνοιγμα της ουράς του τωρινού μου αυτοκινήτου και ίσως και των μελλοντικών. Ίσως εγώ να το βλέπω λίγο διαφορετικά γιατί έμαθα με το 106. Πάντως θυμάμαι χαρακτηριστικά την πρώτη φορά που το έδωσα βόλτα σε φίλο,πολύ καλό οδηγό, και την τρομάρα που πήρε όταν άφησε το γκάζι πάνω σε μια στροφή, και την ατάκα 'ρε μλκ αυτό στρίβει πρωτα ο κώλος' .
Για αυτό που είμαι σίγουρος είναι πως μου λείπει η δυνατότητα να παίξεις με λίγα χλμ , καθώς με το τωρινό μου αυτοκίνητο πρέπει να ανέβουν πολύ τα χλμ ή να γίνει πολύ άτσαλος για να γυρίσει λίγο την ουρά του...

Aν και δεν αναφερονται στη λιστα, νομιζω οτι μπορω να αναφερθω στα ΑΧ Le Mans-106 rallye 1.3 και 106 GTI που ειχα στην κατοχη μου τη δεκαετια του 90.
ΑΧ Le Mans: Aπλουστατο μηχανικα, παναλαφρο (μολις 790 κιλα), με ανυπαρκτη ακαμψια και ποιοτητα εσωτερικου του χειριστου ειδους. Ετριζε με το που εβγαινες απο την εκθεση. Το μοτερακι δεν ελεγε και πολλα, αλλα λογω του πολυ χαμηλου βαρους το αυτοκινητο πεταγε. Η ουρα οχι απλως δαγκωνε, αλλα πεταγε και φωτιες αν δεν ηξερες η αν ησουν ανυποψιαστος σε καποια στροφη. Κινδυνεψα πολλες φορες, με αποκορυφωμα μια επικη κοντρα με Lotus Elan στην αναβαση απο Ν.Μακρη προς Εκαλη. Το μοτερ ηταν αξιοπιστο και προβληματα ειχα μονο με κατι ηλεκτρολογικα. Τιποτα ιδιαιτερο ομως.
106 Rallye: Ισως το κορυφαιο κρατημα και το ανεπαναληπτο τιμονι. Αδιανοητη αμεσοτητα στους χειρισμους, ελαφρυ και με ανυπαρκτο εξοπλισμο. Τα ορια του ηταν πολυ ψηλα, αρκει να ειχες τη γνωση και την εμπειρια. Πραγματικη μηχανη απολαυσης με πολυ λιγα χρηματα. Δυστυχως ειχε αδοξο τελος. Μετα απο 10.000 χλμ και ενω κινιομουν με 160 στη Μαραθωνος, ενα τυπος με Zastava επιχειρησε να τη διασχισει καθετα μετα απο στροφη χωρις ορατοτητα. Τον εμβολισα και βρεθηκαμε σε ενα χωραφι. Το Zastava κομμενο στη μεση και το Rallye με τον κινητηρα να εχει φτασει στο τιμονι. Τελικα δεν ειχε και κακη παθητικη ασφαλεια λαμβανοντας υπ'οψη τη σφοδροτητα της συγκρουσης. Εσκασα πανω του με περιπου 90χλμ μιας και φρεναρα απελπισμενα. Τουλαχιστον δεν σκωτωθηκα ουτε εγω ουτε αυτος. Ολικη καταστροφη λοιπον το ραλλακι...
106 GTI. O μεγαλος μου ερωτας. Πηρα ενα χρυσαφι. Ενα απο τα πρωτα 10 που ηρθαν στην Ελλαδα. Λιγο πιο ανετο απο το Rallye, σαφως πιο γρηγορο, με σουπερ εξοπλισμο για την εποχη. Εκανα οργια με δαυτο. Οργωνα καθημερινα τον Διονυσο και γυρισα ολη την Ελλαδα με το γκαζι στο πατωμα. Τα ειχε ολα. Ισως το συτημα διευθυνσης να ειχε χασει λιγη απο την αμεσοτητα του Rallye, ηταν ομως σαφως πιο ισορροπημενο και με υψηλοτερα ορια. Οσο καιρο το κρατησα ηταν πολυ αξιοπιστο. Αλλαζα λαστιχα καθε 10.000 χλμ μιας και τα ελιωνα. Αποκορυφωμα τα 8.30 λεπτα που εκανα μια νυχτα απο το φαναρι της Μεσογειων στην πλατεια της Αγ.Παρασκευης μεχρι το σπιτι μου στον Ν.Βουτζα. Στην ερημη τοτε Μαραθωνος ειχα δει στο κοντερ 200 εξω απο την Νομαρχια Αν. Αττικης για οποιον ξερει. Απλα ηταν το καλυτερο αυτοκινητο που ειχα ποτε...