'Ελλάδα, η χώρα των μύθων' καλά τα λέει τελικά ο Νίκος ο Δήμου...
Βαυκαλιζόμαστε εδώ μέσα με την αντίληψη περί των 'κορυφαίων ελληνικών Πανεπιστημίων'. Κι εγώ ελληνικό Παν/μιο έχω τελειώσει, όλοι μου οι φίλοι/ες ελληνικά Παν/μια έχουν τελειώσει (και μάλιστα πολύ πρόσφατα) και ευτυχώς (ή μάλλον...δυστυχώς) έχω αποκτήσει μια αρκετά σαφή εικόνα της κατάστασης στα τμήματα θετικών επιστημών του ΕΚΠΑ, του ΕΜΠ, της Ιατρικής αλλά και (κι εδώ ήρθε για μένα η μεγαλύτερη απογοήτευση) του 'Δημόκριτου' από άτομα που έχουν υιοθετήσει μια αρκετά 'ψύχραιμη' κριτική στάση απέναντι στην επικρατούσα κατάσταση.
Δεν θα κάτσω να αναλύσω τις απόψεις μου και να μπω σε λεπτομέρειες, θα πω απλά ένα πράγμα: αν είχα την δυνατότητα να γυρίσω τον χρόνο 6 χρόνια πίσω δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν θα έμενα για σπουδές στην Ελλάδα. Ελπίζω να μην ακούγομαι πολύ 'απαξιωτικός' απέναντι στην ελληνική ανώτατη εκπαίδευση αλλά πιστεύω οτι κάπου έχει χαθεί το νόημα όλης αυτής της διαδικασίας.
Να μιλήσουμε για την καλλιέργεια της επιστημονικής σκέψης/νοοτροπίας (υποτίθεται ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της ανώτατης εκπαίδευσης); Ας το αφήσουμε καλύτερα...αυτό εναπόκειται τελικά στο ενδαφέρον και το μεράκι του κάθε φοιτητή. Πολλοί (για να μην πω οι περισσότεροι) βγαίνουν από τα Παν/μια χωρίς να έχουν πάρει χαμπάρι την ουσία της παν/μιακής εκπαίδευσης.
Να μιλήσουμε για αξιοκρατία με τους διάφορους κομματικά διαπλεκόμενους φοιτητές και καθηγητές; Μπα, ας το αφήσουμε κι αυτό καλύτερα.
Να μιλήσουμε για προώθηση της επιστήμης, για την έρευνα, την παραγωγή καινοτομίας; Greo ειδικά στο θέμα αυτό όταν σε ακούω να μιλάς για τα 'κορυφαία ελληνικά παν/μια και τις δημοσιεύσεις τους' (το έχεις γράψει κάπου πιο πάνω αλλά δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να το απομονώσω), νιώθω πραγματικά οτι ζω σε άλλη χώρα κι οτι μάλλον θα πρέπει να έχω φοιτήσει σε κανένα Stanford ή Berkeley... Νομίζω οτι έχουμε φτάσει στο σημείο να κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας. Προς θεού δεν λέω οτι δεν γίνονται δημοσιεύσεις αλλά αυτές είναι τραγικά λίγες σε σχέση με τον αριθμό του ΔΕΠ και η επιστημονική τους βαρύτητα γενικά χαμηλή.
Για την ίδρυση ιδιωτικών Παν/μιων δεν βλέπω πραγματικά που υπάρχει το πρόβλημα. Η ισοπέδωση προς τα κάτω έχει αρχίσει προ πολλού εκ των έσω, δηλαδή μέσα από τα ίδια τα κρατικά Παν/μια. Έχω ακούσει για PhDs στα οποία ο φοιτητής πατάει...μια φορά το μήνα στο Παν/μιο ενώ παράλληλα εργάζεται κιόλας κι άλλα τέτοια...ωράια πράγματα (για να μην αναφερθούμε στα 'επί πληρωμή' διδακτορικά). Πόσο ουσιαστική θα είναι η συμβολή αυτού του ανθρώπου στην προώθηση της επιστήμης του; Για δοκιμάστε να κάνετε το ίδιο σε ένα π.χ. αμερικάνικο Παν/μιο.
Όσο για τα περί 'ηχηρής μειοψηφίας' στις καταλήψεις, όταν μπαίνω σε μια σχολή και βλέπω 10-15 άτομα να έχουν περάσει αλυσίδες και λουκέτα, αυτά τα 10-15 άτομα από πότε αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία; Εκτός κι αν με την 'πλειοψηφία' εννοείτε την 'πλειοηψηφία' που προκύπτει από τις διάφορες συνελέυσεις-παρωδίες. Μια φορά έτυχε να πατήσω σε 'συνέλευση' και κατάλαβα περί τίνος πρόκειται.
Αυτά για την ώρα.