Ο χρήστης nafpaktos έγραψε:
Υ.Γ Οταν λες κορυφογραμμή στους αγίους θεοδώρους εννοείς μετά το s που ακολουθεί το πρώτο flat-πατημένο της ειδικής?ή αυτό που μόλις ανέφερα?δλδ πριν το το s?
Εννοώ το κομμάτι που αρχίζει περίπου στο 5,5 χλμ της Ε.Δ., στην πρώτη μέτρια δεξιά στροφή με μπαριέρα που συναντάς και μόλις τελειώσει ο ανήφορος. Από εκείνο το σημείο αρχίζει ένα πανηγύρι με κομμάτια 4ης, 5ης και 6ης. Αν υπάρχει το ίδιο κομμάτι και του χρόνου, σου συνιστώ να κάτσεις σε ένα απίθανο αριστεροδέξιο S με χάσιμο όπου τα παλικάρια περνούσαν ξεκολλημένα 'από τη μία στην άλλη' με 6η, χωρίς καν να έχουν ορατότητα για το πού πάει ο δρόμος και ξύνοντας το τελείωμα της μπαριέρας στην έξοδο (η οποία, παρεμπιπτόντως, είναι τοποθετημένη σε ΕΝΤΕΛΩΣ λάθος σημείο. Απορώ ποιος ηλίθιος την τοποθέτησε έτσι). Και στα δύο σκέλη εκεί πάνω οι λίγοι που ήμασταν είχαμε μείνει με ανοιχτό το στόμα.
Δεν θέλω να σε απογοητεύσω νεο παιδί αλλά το θέαμα του 87 ήταν μια χαρά αναλογικά με σήμερα λόγω και των πολύ σπουδαίων οδηγών που υπήρχαν τότε στο ΠΠΡ.
Και όχι μόνο από τις LANCIA και τα MAZDA και τα AUDI που ήταν ας πούμε στην κορυφή της τεχνολογίας αλλά και από πιο ταπεινά δικίνητα όπως πχ το RENAULT 11 Turbo.
Είναι άλλο πράγμα να βλέπεις τον Ragnotti να πετάει κυριολεκτικά με το 11αρι και άλλο πράγμα να βλέπεις κάποιους Kuipers να οδηγούν - μετακινούν κάποια WRC.
Διαφωνώ πλήρως. Τα Mazda και τα Audi τότε, παρόλο που οδηγούνταν από οδηγάρες όπως ο Mikkola, ο Blomquist και ο Rohrl δεν έδιναν καθόλου θέαμα όντας είτε αδύναμα, είτε υποστροφικά είτε βαριά. Τις Lancia τις πήγαινε μόνο ο Juha και ο Markku και κανείς άλλος. Στα μικρότερα αυτοκίνητα έβλεπες θαυμάσια περάσματα από το 11άρι του Ragnotti και το Golf του Kenneth, αλλά από κει και μετά το χάος. Το θέαμα τόσο σε επίπεδο κορυφής όσο και ως ποσότητα ήταν πολύ υποδεέστερο της σημερινής κατάστασης. Φέτος ήταν τουλάχιστον 10 οδηγοί με WRC (περιλαμβάνω ασυζητητί τον Λάμπρο) και 6-7 με S2000 που πήγαιναν αέρα. Τα περάσματα των Tanak, Kruuda, Hanninen και Al-Attiyah δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα καλύτερα περάσματα εκείνων των ετών. Ποτέ άλλοτε στο WRC δεν υπήρχαν τόσα πολλά αυτοκίνητα κορυφής που να πηγαίνουν σε τόσο οριακούς ρυθμούς. Επιπλέον, όσο και αν αυτό μας χαλάει το ρομαντισμό μας, το γενικό επίπεδο έχει ανέβει δραματικά. Μην ξεχνάμε ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν άνθρωποι που κυνηγάνε τον Loeb, έναν οδηγό που στη δεύτερη χρονιά του στο WRC κέρδιζε σχεδόν σε κάθε Ε.Δ. τους θεούς Carlos και Colin με ίδια αυτοκίνητα.
Επίσης, ποτέ άλλοτε στο WRC παρά μόνο στα τελευταία χρόνια, από την εποχή της κόντρας Loeb-Gronholm-Solberg κι έπειτα, δεν υπήρξαν τόσοι πολλοί αγώνες όπου οι πρώτες θέσεις να παίζονται μέχρι τις τελευταίες Ε.Δ. (π.χ. φέτος σε Ιορδανία, Σαρδηνία, Ακρόπολις, Αργεντινή κ.λπ.) Αν θυμάστε, στα παλιότερα Ακρόπολις όλα είχαν κριθεί από τη μέση της 2ης ημέρας και την 3η ημέρα οι περισσότεροι οδηγοί πήγαιναν βόλτα για τερματισμό. Ολόκληρη την 3η μέρα με το ζόρι έβλεπες ένα, δύο καλά περάσματα. Άσε που συνήθως η Lancia ή η Toyota την τελευταία μέρα απαγόρευαν την κόντρα στους οδηγούς τους. Φέτος στους Αγ. Θεοδώρους ένα σωρό οδηγοί πήγαιναν τέζα.
Εν ολίγοις, κι εγώ νοσταλγώ τα νιάτα μου που έφευγα με το αντίσκηνο τριήμερο στα βουνά της Στερεάς, αλλά ας μην αφήνουμε τη νοσταλγία να μας παρασύρει.