Βλέπω (αδελφικό κατά τ'άλλα) φίλο μου, να κάνει share στο facebook ένα post για το πόσο ακριβές είναι οι διακοπές, και πως παλιά πηγαίναμε όπου θέλαμε, για ελίτ της Ευρώπης, ταξικές διαφορές, κλπ. Ο οποίος φίλος μου πασάρεται (και το πιστεύει τρομάρα του), σαν πιο αριστερός και αναρχικός και από την ίδια την αναρχία και τους ερυθρούς Χμερ.
Σκέφτηκα το σχετικό ακριβό σπορ αυτοκίνητο που έχει στο γκαράζ του, τη δουλειά που έχει σε μεγάλο ημιδημόσιο οργανισμό με 50κ+ το χρόνο ως υπάλληλος (μόνιμος αλλά με κουραστική δουλειά, δεν διαφωνώ), ανύπαντρος, 50 χρονών, με καλή ακίνητη περιουσία, έχοντας τελειώσει ένα ακριβό ιδιωτικό σχολείο (και μπαίνοντας όμως με το σπαθί του στο Πανεπιστήμιο).
Σκέφτηκα εμένα με σπίτι στη Δραπετσώνα που θα το χρωστάει η 10χρονη κόρη μας και αφού πεθάνουμε, η οποία κόρη μας σε 2 χρόνια που θα πάει γυμνάσιο τρέμουμε που θα πρέπει να πάει στο συνοικιακό γυμνάσιο της Δραπετσώνας, να έχουμε μείνει τα τελευταία 8 χρόνια μόνο με το δίπορτο Swift '07 της γυναίκας και το δικό μου V-Strom '09, κάθε τέλος του μήνα να με λούζει κρύος ιδρώτας για το αν θα βρω λεφτά να πληρώσω υποχρεώσεις και προσωπικό.
Τέλος, σκέφτηκα πόσες φορές "τσακώθηκα" με τον φίλο μου για τις μαλακίες που μου τσαμπουνούσε περί αταξικής κοινωνίας, να ψηφίζουν οι θείες από το χωριό με δημοψήφισμα για τις αμυντικές δαπάνες και άλλα τέτοια, ενώ ήταν σε τόσο πλεονεκτική θέση και στα τέτοια του ό,τι και να συνέβαινε, και αναρωτιέμαι αν είμαι εγώ τελικά ο μεγαλύτερος μαλάκας απ'όλους, που τον χλευάζω και τον θεωρώ ηλίθιο και τεράστιο υποκριτή.
Συγνώμη για τη γλώσσα μου, αλλά δεν άντεξα... Μου ήρθε αυτή η εικόνα στο μυαλό, μόλις είδα την επαναστάτρια Έλενα αγουροξυπνημένη με τα σκυλιά και τις ακριβές τσάντες στη βιτρίνα, στο υπνοδωμάτιο. Στο ΥΠΝΟΔΩΜΑΤΙΟ ρε φίλε!
