Παράθεση:
Είναι όμως εντελώς διαφορετικό το να δίνει απλές αναφορές, εν είδει κουβέντας, σε κάποια (σχετικά ή άσχετα) ιστορικά γεγονότα και να αφήνει τον άλλο να συμπαιραίνει.Ο χρήστης AlfaRomeo έγραψε:
Η ιστορία για τον καθένα -και ανάλογα με τις βλέψεις του- ειναι διαφορετική. Και αυτό μπορείς να το επιβεβαιώσεις αν δεις ότι για κάθε ιστορία υπάρχει και η αντι-ιστορία... Οπότε για ποια ιστορία μιλάμε; Κοροιδευόμαστε; Αν δεν βρεθούν απτές αποδείξεις η ιστορία συντηρείται ως εν δυναμει ιστορία και τελος το να μην εχουν βρεθεί αποδείξεις δε σημαίνει ότι ποτέ δε θα βρεθούν και ότι η τάδε εκδοχή είναι παραμύθι. Θα πρέπει να βρεθεί κάτι ο,τιδήποτε μέχρι να αποφανθούμε ότι κάποια άποψη είναι αληθινή η παραμύθι.
Δεν νομίζω πως έχεις δίκιο. Με αυτόν τον τρόπο δεν αποδέχεσαι τίποτα σαν Ιστορία. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει ένα ιστορικό γεγονός, έστω και ανακριβές, στο οποίο να μην στηρίζεσαι για να εκφέρεις μια γνώμη. Δεν είναι δυνατόν να τα εκλαμβάνεις όλα από το παρόν. Η ιστορία και η αντι-ιστορία είναι ένας διάλογος ενός που λέει την αλήθεια και ενός άλλου που την αμφισβητεί. Ο τρίτος που παρακολουθεί θα συμπαιράνει το σωστό γι'αυτόν. Ακόμη και η απτή απόδειξη που αναζητάς, θα αμφισβητηθεί από κάποιον και θα ξαναρχίσει ο όλος διάλογος, ξαναγράφοντας την ιστορία απ'την αρχή κ.ο.κ.
Το πρόβλημα είναι οτι την δύναμη της καταγραφής της ιστορίας την είχε πάντα ο εκάστοτε νικητής. Μόλις στην δική μας εποχή, μετά από αιώνες ερευνών έρχονται στο φώς τα στοιχεία που αποδεικνύουν την πραγματικότητα.
Θα ονομαζόταν ποτέ ο Μεγας Αλέξανδρος 'σφαγέας των λαών΄? Θα χαρακτηριζόταν ποτέ ο Ηρόδοτος 'ανιστόρητος'? Θα αμφισβητούνταν ποτέ η ορθότητα του χριστιανικού λόγου?
Και αν πάλι καταλήξουμε σε νέα συμπεράσματα, πιο σαφή και πιο ξεκάθαρα, δεν θα αμφισβητηθούν αργότερα από άλλους? Ωστόσο η Ιστορία θα έχει καταγράψει τα πάντα προς όφελος του παρατηρητή. Και εκεί πρέπει να στηριχτούμε.