Το χρονικό μιας αναμενόμενης ματαίωσης (τυπικά) …
Ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε κι ο γάιδαρος…, έπαιξαν ρόλο και οι αγχωμένες αλλαγές του προγράμματος εξ αιτίας της αργοπορημένης αναγνώρισης της Ομοσπονδίας από την Γ.Γ.Α. με αποτέλεσμα βιαστικές και εξ ανάγκης νέες ημερομηνίες οι οποίες συνέπεσαν σε τετραήμερα αργιών τα οποία παρέτειναν το κλείσιμο των συμμετοχών και τον μη έγκαιρο προγραμματισμό των αγωνιζομένων.
Οι αγώνες που προκήρυξε η Ομοσπονδία είναι παρά την μείωσή τους, πολλοί. Έχει αντιληφθεί ότι ένα σημαντικό σωσίβιο είναι η ελαχιστοποίηση των αγώνων, αλλά δεν μπόρεσε να το στηρίξει στο βαθμό που θα ήθελε εξαιτίας των πιέσεων των Οργανωτών για την ανάθεση αγώνων. Το οξύμωρο είναι ότι όσο παραπονούνται ότι μπαίνουν μέσα, τόσο περισσότερους αγώνες ζητούν.
Έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού, άγνοια εν πολλοίς των συγκεκριμένων κοστολογίων ενός αγώνα, δεν έχει ποτέ έως τώρα τυποποιήσει και καταγράψει τα έξοδα ενός αγώνα, με απόκλιση 10% . Για έναν αγώνα πχ. ράλλυ πρωτάθλημα των 65χλμ να υπολογίσει το κόστος του και να ανακοινώσει ότι κοστίζει ως βάση με συνετή και λογική κοστολόγηση ας πούμε 15.000€.
Κάθε επίδοξος οργανωτής που θα ζητήσει αγώνα την επόμενη χρονιά να γνωρίζει ότι θα πρέπει να ΕΧΕΙ τουλάχιστον αυτό το ποσό στο ταμείο του. Εάν βρει και δύο χορηγούς και έναν «τρελαμένο» κοινοτάρχη, ακόμη καλύτερα για να δείξει το κάτι παραπάνω που θα κάνει την διαφορά. Τα 15.000€ όμως θα τα έχει καταθέσει με εγγυητική τραπέζης στην ομοσπονδία και δεν θα μπορεί να λέει ότι με 30 συμμετοχές τον κάνω τον αγώνα, με 25 το σκέφτομαι και με 20 άστο καλύτερα.
Οι αγωνιζόμενοι ως ιδιώτες έχουν το δικαίωμα να έρχονται σε διαπραγματεύσεις με πιθανούς χορηγούς και να αποφασίζουν την συμμετοχή τους στον οιονδήποτε αγώνα, ακόμη και την τελευταία στιγμή.
Οι διοργανωτές όμως, ως θεσμικοί φορείς του αθλήματος δεν έχουν αυτό το δικαίωμα, δηλ. θα πρέπει οπωσδήποτε να διαθέτουν την οικονομική επάρκεια για να καλύπτουν τον αγώνα που αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας και εάν στην πορεία προκύπτει και κάποιος χορηγός αυτό θα είναι καλοδεχούμενο, αλλά όχι αναγκαία προϋπόθεση για να διεξαχθεί ο αγώνας. Εάν δεν την έχουν αυτή την οικονομική επάρκεια θα πρέπει να προβούν σε συγχωνεύσεις και συνεργασίες ή να μειώσουν τα λειτουργικά τους έξοδα και να καταργηθούν τα δαπανηρά και ευρύχωρα γραφεία, που ενδεχομένως διατηρούν, με τηλέφωνα, ρεύματα, κλπ που εξυπηρετούν 10 – 20 άτομα όλο το χρόνο και να χρησιμοποιήσουν πιο οικονομικούς και λειτουργικούς χώρους.
Η Ομοσπονδία δεν θεωρεί επαρκώς δικαιολογήσιμη την μη διεξαγωγή ενός προγραμματισμένου αγώνα, λόγω έλλειψης συμμετοχών και γι΄αυτό θέσπισε ειδικό άρθρο στον κανονισμό με το οποίο δεν δίδεται δεύτερη ευκαιρία στον οργανωτή να κάνει τον αγώνα σε άλλη ημερομηνία. Κατανοώ το σκεπτικό της και εν μέρει συμφωνώ μαζί της, αλλά επισημαίνω ότι θα έπρεπε να διαθέτει την διορατικότητα και πρώτα να γνωρίζει τις δυσκολίες των σημερινών συνθηκών, να τις επισημαίνει αναλυτικά στον κάθε οργανωτή από το τέλος της προηγούμενης χρονιάς, πριν καν ανακοινωθεί το πρόγραμμα και να του καθιστά σαφές το διαφορετικό πλαίσιο εντός του οποίου θα κινούνται οι αγώνες τα επόμενα χρόνια.
Η Λέσχη δεν ήταν προετοιμασμένη παρά την εμπειρία της να αντιμετωπίσει μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Ήλπιζε (δεν ξέρω πως) ότι θα μάζευε τουλάχιστον καμιά 40αριά συμμετοχές και ότι θα είχε και κάποιες χορηγίες. Αναπάντεχη (?) διάψευση και στα δυο. Ουσιαστικά δεν πίστεψε πραγματικά ότι μπορεί να κάνει τον αγώνα, εγκλωβίστηκε στο ψυχολογικό όριο των 40 συμμετοχών και όταν την Μ. Παρασκευή είχε 29, πήραν φωτιά τα κομπιουτεράκια και έπεσε γερό ψαλίδι από τα σάντουιτς των κριτών και την μεγαφωνική της πανηγυρικής, έως τις αφίσες και τα έγγραφα της γραμματείας (να γίνουν όλα φωτοτυπίες και όχι έγχρωμα πρωτότυπα). Ακόμη και η Ομοσπονδία έβαλε πλάτη, ελαχιστοποιώντας τα έξοδα μετάβασης και διαμονής των στελεχών της που έπρεπε να είναι παρόντα στον αγώνα.
Δυστυχώς όμως παπαγαλάκια εντός και εκτός της Λέσχης είχαν ήδη ενσπείρει στους αγωνιζόμενους την φήμη ότι ο αγώνας δεν πρόκειται να γίνει. Εναγώνια αυτοί προσπαθούσαν να πάρουν συγκεκριμένες απαντήσεις, αλλά λόγω των επάλληλων αργιών, αυτό δεν ήταν εύκολο και η ανακοίνωση περί παράτασης των συμμετοχών από την οργάνωση, απλώς παρέτεινε την αγωνία τους.
Η Λέσχη αναγκάστηκε να δημοσιοποιήσει μια ανακοίνωση την Τρίτη αργά το βράδυ, απαντώντας αλλά και επιβεβαιώνοντας τις διαρροές, με την οποία χωρίς να έχει βγάλει καμία επίσημη ανακοίνωση προηγουμένως περί μη ενδεχόμενης τέλεσης του αγώνα, ότι αποφάσισε τελικά να κάνει τον αγώνα (!!!) έστω και με 30 συμμετοχές, με την προϋπόθεση της ολοσχερούς εξόφλησης του παραβόλου συμμετοχής από όλους έως το απόγευμα της επόμενης μέρας.
Με 30 συμμετοχές, η Λέσχη θα έβαζε το 30% των συνολικών εξόδων του αγώνα από το λιγοστό αποθεματικό της, συνυπολογιζομένων μάλιστα των σχεδόν ανύπαρκτων χορηγιών.
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό, κάποιοι αγωνιζόμενοι αισθανόμενοι το βαρύ κλίμα και μη βρίσκοντας σαφείς απαντήσεις, αποφάσισαν να αποσύρουν την συμμετοχή τους, επικαλούμενοι διάφορους λόγους και κάποιοι άλλοι δεν έλαβαν υπόψη τους την ανακοίνωση της οργάνωσης περί της εξόφλησης του παραβόλου και υπέθεσαν ότι θα ετηρείτο η εθιμική καθιερωμένη ανοχή που ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια και οι συμμετοχές κατέβηκαν στις 21 με αποτέλεσμα η οργάνωση να αποφασίσει την αναβολή του αγώνα λόγω του μικρού αριθμού συμμετοχών.
Δυσάρεστες και πρωτόγνωρες καταστάσεις, εδώ και δεκαετίες. Θα πρέπει όλοι μας να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να σοβαρευτούμε, να συνεργαστούμε, να συζητάμε εποικοδομητικά όλοι οι φορείς του χώρου, ομοσπονδία - διοργανωτές - αγωνιζόμενοι, με ηρεμία, με θετική διάθεση για το καλό του σπορ και μόνο.
Υγ. τα παράβολα συμμετοχής έχουν ήδη επιστραφεί σε όλους τους αγωνιζόμενους