Από νωρίς έχω ξυπνήσει. Τι ξυπνήσει, που δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου. Το εργαλείο καλορυθμισμένο και πλυμένο. Πιέσεις στα λάστιχα, check τα υδραυλικά, και αφού παίξω λίγο με το αμορτισερ το φορτώνω στη σχάρα.
Στο δρόμο τρώω κανα 2 μπανάνες και λίγα ξερά φρούτα. Θα είναι δύσκολος αγώνας μας έχουν προειδοποιήσει. 30κμ εκ των οποίων τα περισσότερα δυσκολη ανηφόρα. Η σαλαμίνα έχει πολύ καλές διαδρομές, αλλά δεν αστιεύεται.
Με τα πολλά φτάνω στο πέραμα και μπαίνω στην παντόφλα. Μέσα, διάφορα αυτοκίνητα με πολλά καλά και μη ποδήλατα. Βρίσκω γνωστούς από άλλους αγώνες, κάνουμε πλάκα. Σε ολα τα πρόσωπα μπορείς να δακρίνεις ένα μικρό άγχος...
Γραμμή εκκίνησης. Από το μεγάφωνο ακούγονται τελευταίες συμβουλές ενώ ο Νίκος φωνάζει από πίσω 'Ηλία, φύγε χαλαρά, παίζει ανηφόρα στο 2ο κμ με μεγάλη διάρκεια'. Συγκεντρώνομαι, θέλω να τερματίσω και αυτόν τον αγώνα. Τρία, δύο ένα, και το μπαμ της εκκίνησης είναι γεγονός. Ξεκινάω και κατηφορίζω προς την παραλία. Το μόνο που ακούω είναι οι τροχοί μας να σκίζουν τα νεροφαγώματα. Τα περνάω χωρίς ιδιαιτερο πρόβλημα και πιάνουν οι ανηφόρες. Τελειώνω την 1η σκασμένος, ακολουθεί η 2η μετά από κατάβαση μέσω μιας αντιπυρικής που γλύστραγε και αναγκάστηκα να πάω μέσα από τα χόρτα. Άλλη μια ανηφόρα την οποία διαεχεται ανηφορικό μονοπατι. Φτάνω στην κορυφή,και ξεκινάω για το τελευταίο σκέλος που δεν είναι άλλο από την κατάβαση μέσα από τεχνικά μονοπάτια.
Πίσω μου ένας να φωνάζει να φύγω από τη μέση. Δεν τον αφήνω, το παίρνω πατριωτικά. Πεταλάρω πιο γρήγορα, διαλέγω άλλα πατήματα (ενώ παράλληλα σκέφτομαι ότι μια ατυχία εδώ θα με στείλει στο....ΚΑΤ) και συνεχίζω. Πέτρα που την περνάω από δεξιά., λ΄κγα φρένα για να στρίψω πάνω στο μπερμάκι, πετάλι, ξανά φρένα, κατηφόρα, λούκι που τερματίζει η ανάρτηση, ξανά πάνω ενώ συνεχίζω να ακούω τους τροχούς του πίσω μου να είναι κοντά μου. Όχι δεν θα περάσει πάω πιο γρήγορα, δεν πρέπει. Οι κορδέλες του τερματισμού είναι στα 300 μέτρα, πρέπει όμως να κάνω κάτι εσάκια πιο πριν. Ακούω φωνές φίλων που έχουν τερματίσει ' Πάρε γραμμές και τον έχεις', 'Πετάλι και πίσω φρένο μόνο' φωνάζει και ο Λουκάς που πήγε πολύ καλά αυτή τη φορά...
Πέφτω κάτω ξερός και από πάνω μου μαζεύονται οι φίλοι. Δεν πήγα καλά σε αυτόν τον αγώνα. Δεν έκανα καλό χρόνο ούτε πέρασα πολύ κόσμο. Αλλά τουλάχιστον, έφερα τον εαυτό μου στα όρια του, γέμισα το αίμα μου αδρεναλίνη και χάραξα πάνω σε εμένα και τα λάστιχά μου με λάσπη πολύ έντονες στιγμές.