Για ποιους μεταλλικούς πυλώνες μιλάς; Εγώ αναφέρομαι στους μεταλλικούς κυλινδρικούς  φορείς των ανεμογεννητριών και στις φτερωτές τους. Μιλάμε για το ίδιο πράγμα;

Έτσι βγάζεις τόσο εύκολα συμπεράσματα όπως ότι δεν έχω επαφή και στα υπόλοιπα πράγματα στην ζωή σου; .... μάλιστα....

Σε πληγωσε τοσο πολυ ενα φευ? Μισος ταξικο? Πασοκ?

Κρύο νερό στο κεφαλι δοκίμασες; Πόσο χρονών είσαι; Έχεις μπει στην κλιμακτηριο;

gatoz wrote:

Σε πληγωσε τοσο πολυ ενα φευ? Μισος ταξικο? Πασοκ?

Κρύο νερό στο κεφαλι δοκίμασες; Πόσο χρονών είσαι; Έχεις μπει στην κλιμακτηριο;

Οκ, πασοκ.

και εχω ακομη περιοδο

Tkin73 wrote:

gatoz wrote:

Σε πληγωσε τοσο πολυ ενα φευ? Μισος ταξικο? Πασοκ?

Κρύο νερό στο κεφαλι δοκίμασες; Πόσο χρονών είσαι; Έχεις μπει στην κλιμακτηριο;

Οκ, πασοκ.

και εχω ακομη περιοδο

Μπα προκλιμακτηριος είναι .... βουλωμένο γράμμα διαβάζεις ...

Για τις ανεμογεννήτριες τα έχουμε πει . Σε όλες τις σοβαρές χώρες τις βάζουν .

Εδώ πρέπει να το κάνουμε με τον δικό μας τρόπο .

Με μίζες στους πολιτικούς , στους τοπικούς , ώστε να πάψουν να βγαίνουν οι χρήσιμοι ηλίθιοι , αφού η καθοδήγηση θα τους τα πει αλλιώς. Αλλωστε δεν έχουν δική τους άποψη .

Το να το κάναμε με τον προηγμένο τρόπο , δηλαδή να βάλουμε τις Α/Γ αλλά με τρόπο συμβατό και βολικό με το τοπίο , να γίνουν οι δρόμοι αντιπυρικές ζώνες και να υπάρξουν αντισταθμιστικά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες , αυτό δεν προβλέπεται στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας .

Οσο για τους ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ που ποστάρουν άρθρα στα δίκτυα ότι ΤΑΧΑ οι Θρακομακεδόνες και η Βαρυμπόμπη έχουν δρόμους , επειδή κάποιος μηχανικός πριν 60-70-80 χρόνια χάραξε 4 δρόμους επί χάρτου , μια ματιά στον δορυφόρο θα μας δείξει ότι οι δρόμοι είναι στενοί , γιατί είναι δίπλα σε δάσος και τα οικόπεδα είναι γεμάτα πεύκα.

Κανονικά θα έπρεπε οι κάτοικοι εκεί να λαμβάνουν μέτρα πυρασφάλειας με δεξαμενή και με ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ από πυροσβέστες για χρήση πυροσβεστικών μέσων.

Το Μάτι κάηκε από τις μάντρες και τα αδιέξοδα και τα στενάκια των 4 μ,

Τώρα στην Εύβοια μπορεί τα χωριά να έχουν δρομάκια 4 μ. μέσα , αλλά παλιά είχαν κόσμο , νέους που τα προστάτευαν και κυρίως είχαν την καλλιέργεια του δάσους , που κάτι ΗΛΙΘΙΟΙ πολιτικοί και δικαστές την δεκαετία του 70 και μεταγενέστερα , έκαναν αδύνατη αυτή την καλλιέργεια και απαγόρευσαν την μεταβίβαση στους απογόνους ή σε όποιον ήθελε να ασκήσει την δασοκαλλιέργεια .

Και επειδή είμαστε στους 4Τ και έχουμε βαρεθεί να ακούμε τους ηλίθιους των κοινωνικών δικτύων , που αντί να κοιτάνε τον καθρέφτη παίζουν με τις κομματικές ευθύνες και τις κομματικές τους επιλογές , λές και ενδιαφέρουν κανένα άλλον τι ψηφίζει ο καθένας τους .

Διαβάστε το επόμενο σχόλιο.

Ο Νίκος Μάργαρης, που έφυγε από την ζωή πριν 8 χρόνια, διετέλεσε ακαδημαϊκός δάσκαλος στο ΕΚΠΑ, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο ΑΠΘ όπου εξελέγη Διευθυντής Τομέα Οικολογίας στα 35 του.

Στο πανεπιστήμιο Αιγαίου έβαλε τα θεμέλια για την ίδρυση του Τμήματος Περιβάλλοντος, με σκληρή δουλειά και επιμονή.

Υπήρξε διευθυντής επί 14 χρόνια του ελληνικού National Geographic και πολλών άλλων εκδόσεων.

Ο καθηγητής είχε  γράψει στην εφημερίδα «Το Βήμα», την Κυριακή 16 Μαΐου 1999 ένα κείμενο για το φαινόμενο των πυρκαγιών στην Ελλάδα.

Το κείμενο παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο όλα αυτά τα χρόνια και, σίγουρα, δεν ικανοποιεί ιδιαίτερα εκείνες και εκείνους που θεωρούν τις εξουσίες των χωρών αποκλειστικές υπεύθυνες για τις επί μέρους καταστροφές τους.

Εκτός και αν αποφασίσουν να δώσουν σημασία στα επιστημονικά επιχειρήματα του εκλιπόντος καθηγητή.

Διαβάστε το εδώ:

«Σε πείσμα της ικανότητας του ανθρώπου να καταπολεμήσει τις πυρκαϊές με τα πιο σύγχρονα συστήματα από έδαφος και αέρα, καθώς και με τους καλύτερα εκπαιδευμένους πυροσβέστες του κόσμου, φαίνεται βέβαιο ότι οι φωτιές δεν θα σταματήσουν.»

Αυτά έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο καθηγητής Μπίσγουελ του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ και δεν αφορούν βέβαια την Ελλάδα, αλλά την Καλιφόρνια.

Είτε θέλουμε να το δεχθούμε είτε όχι, σε όλες τις περιοχές της υδρογείου όπου επικρατεί το ιδιότυπο μεσογειακό κλίμα, με το μακρύ, θερμό και άνυδρο καλοκαίρι, οι δασικές πυρκαϊές είναι γεγονός επαναλαμβανόμενο.

Έτσι, στις χώρες τριγύρω από τη Μεσόγειο και την Καλιφόρνια, στο βόρειο ημισφαίριο, και στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας στη Νότιο Αφρική, σε τμήμα της Αυστραλίας και στην Κεντρική Χιλή, στο νότιο, οι φωτιές συνιστούν υπαρκτό πρόβλημα για τον περιορισμό του οποίου έχουν γίνει αρκετά, τα οποία δυστυχώς ακόμη να εμφανισθούν στη χώρα μας.

Σχεδόν όλοι όσοι ασχολούνται με οποιονδήποτε τρόπο (γραπτό, προφορικό, πολιτικό) με το πραγματικά τεράστιο πρόβλημα των πυρκαϊών θεωρούν ότι με τη φωτιά το δάσος καταστρέφεται ολοκληρωτικά.

Επομένως η αναδάσωση είναι η μόνη λύση για τη μερική αποκατάσταση της διαταραχής η οποία προκλήθηκε.

Πόσοι όμως από αυτούς έχουν υπόψη τους ότι ένα καμένο πευκοδάσος έχει τη δυνατότητα φυσικής αναγέννησης με τα χιλιάδες πευκάκια που φυτρώνουν μετά τα πρωτοβρόχια; Γιατί άραγε δεν κάνουν αυτή την εποχή μια βόλτα σε μια περιοχή που κάηκε πέρυσι ή πρόπερσι;

Βέβαια το δάσος που κάηκε θα ξαναγίνει δάσος, με την προϋπόθεση ότι κάτι τέτοιο θα του επιτραπεί. Όχι με τη βόσκηση γιδοπροβάτων σε αυτό. Ούτε με τις καταπατήσεις και τη μετατροπή του σε αγροκτήματα, χωράφια και οικόπεδα, στα οποία θα αναφερθούμε στη συνέχεια.

Όποιος συγκρίνει τις σημερινές εποχές με παλαιότερες διαπιστώνει ότι όντως οι πυρκαϊές (δεν αναφερόμαστε προφανώς σε ανώμαλες περιόδους) έχουν αυξηθεί.

Όχι μόνο σε αριθμό αλλά και σε ένταση και καταστροφές, παρ’ όλο που σήμερα υπάρχουν πυροσβεστικά μέσα, τα οποία ήταν άγνωστα στο παρελθόν.

Έστω ότι κάποιος έχει δύο στοίβες ξύλα: στην πρώτη έχει πέντε κιλά με χλωρά και στη δεύτερη 10 κιλά, από τα οποία τα πέντε είναι ξερόκλαδα και πευκοβελόνες. Ποια στοίβα θα πάρει ευκολότερα φωτιά; Σίγουρα εκείνη με τα 10 κιλά και τα ξερόκλαδα.

Αυτό έχει συμβεί δυστυχώς στα πευκοδάση μας!

Οι προσαρμογές των φυτών

Ολα σχεδόν τα φυτά της χώρας μας που απαντώνται σε περιοχές μεσογειακού κλίματος έχουν προσαρμογές με τις οποίες μπορούν να επιβιώσουν κατά τη διάρκεια της φωτιάς και να επανέλθουν ύστερα από αυτή.

Η γνώση αυτών των προσαρμογών είναι δυνατόν, αν χρησιμοποιηθεί κατάλληλα, να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε περισσότερο αποδοτικά την αποκατάσταση των διαταραχών τις οποίες η πυρκαϊά προκάλεσε.

Έτσι θα ήταν δυνατόν να διακρίνουμε δύο βασικές κατηγορίες φυτών σε σχέση με την επανάκαμψή τους μετά τη φωτιά.

Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν εκείνα που επανέρχονται με τη διαδικασία της ενεργοποίησης της φύτρωσης των σπερμάτων τους και στη δεύτερη εκείνα τα οποία, μολονότι το υπέργειο μέρος καίγεται, οι ρίζες τους παραμένουν ανέπαφες και επανέρχονται με παραβλαστήματα.

Υπάρχουν βεβαίως και ενδιάμεσες μορφές. Ορισμένα είδη φυτών όπως η ασφάκα και η αφάνα έχουν τη δυνατότητα να επιβιώσουν και από σπέρματα και από παραβλαστήματα.

Τα πεύκα επανέρχονται μόνο με φύτρωση των σπόρων τους, πράγμα το οποίο σημαίνει μεγάλη καθυστέρηση στην αποκατάσταση των πευκώνων που κάηκαν, και αυτός είναι ακόμη ένας λόγος για τη μη χρησιμοποίηση πεύκων στους νέους χώρους πρασίνου που δημιουργούμε.

Από την άλλη, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι στα καμένα φυσικά πευκοδάση υπάρχει συνήθως αυξημένη φυσική αναγέννηση. Έτσι δεν είναι αναγκαία η αναδάσωση.

Σχεδόν όλοι οι πολυετείς υψηλοί θάμνοι του ελληνικού μεσογειακού περιβάλλοντος (πουρνάρια, αγριελιές, κουμαριές, συκιές, μυρτιές, δάφνες, φυλίκια, αριές κτλ.) επανέρχονται με παραβλαστήματα. Οι καμένοι θαμνώνες αν δεν υπάρξει ανθρώπινη παρέμβαση επανέρχονται ταχύτατα και μέσα σε διάστημα μικρότερο των 10 ετών δεν διακρίνεται η καμένη από την άκαυτη περιοχή.

Θεωρητικά, η επανάκαμψη των φυτών, ιδιαίτερα εκείνων που παραβλαστάνουν, είναι ταχύτατη επειδή τα νέα φύλλα είναι μεγάλα και η φωτοσύνθεση ­ δηλαδή η «θρέψη» ­ των φυτών ιδιαίτερα αυξημένη.

Ο αμελής ή ο κακοήθης δεν έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει φωτιά με ένα σπίρτο σε ένα υγιές πεύκο. Οι ξερές πευκοβελόνες όμως είναι άριστο προσάναμμα.

Παλαιότερα, τα πευκοδάση ήταν ανυπολόγιστης αξίας για τους πληθυσμούς των κοντινών σε αυτά οικισμών. Το ξύλο του κορμού τους ήταν πολύτιμο στη ναυπηγική και στην ξυλουργική.

Τα μικρότερα κλαδιά έδιναν τα καυσόξυλα, απαραίτητα για το μαγείρεμα και τη θέρμανση. Τα λεπτά κομμάτια ήταν το προσάναμμα γνωστό στους παλαιότερους με το όνομα δαδί. Από τον πευκοφλοιό έβγαζαν το κατράμι, απαραίτητο στη ναυπηγική για τη στεγανοποίηση, και από τη ρητίνη άπειρα προϊόντα.

Τη χρησιμοποιούσαν σε απευθείας προσθήκη στη ρετσίνα ως στο γνωστό νέφτι και στις τεχνητές οδοντοστοιχίες.

Ο ρητινοσυλλέκτης εκείνης της εποχής, που είχε συνήθως στην ιδιοκτησία του τα δένδρα (προσοχή, όχι το έδαφος!) έκτασης 20 στρεμμάτων δάσους, γνώριζε ότι η επιβίωσή του ήταν άμεσα στηριγμένη στην παρουσία των πεύκων.

Τα φρόντιζε με επιμέλεια, πήγαινε από Απρίλιο ως Οκτώβριο καθημερινά, καθάριζε το δάσος με προσοχή και έτρεχε ­ τόσο αυτός όσο και όλο το χωριό , ακόμη και με την υποψία πυρκαϊάς.

Δυστυχώς τα χρόνια περνούν. Τις ξυλόσομπες αντικατέστησαν τα καλοριφέρ, οι σόμπες πετρελαίου και υγραερίου, το μαγείρεμα δεν γίνεται πλέον με ξύλα αλλά με ηλεκτρισμό και πετρογκάζ, για την αδιαβροχοποίηση των καϊκιών υπάρχουν νέες συνθετικές ουσίες που αντικατέστησαν το κατράμι, τα προϊόντα γίνονται συνθετικά και οι παραδοσιακοί καραβομαραγκοί ­ που πήγαιναν στο δάσος και διάλεγαν ένα ένα τα πεύκα για το σκαρί που θα έχτιζαν ­έμειναν ελάχιστοι.

Όλος αυτός ο πληθυσμός που η επιβίωσή του ήταν άμεσα εξαρτημένη από το πευκοδάσος ήταν και ο φυσικός του φύλακας και προστάτης. Ποιοι τους αντικατέστησαν;

Μετατράπηκαν σε γηροκομεία δέντρων

Έστω ότι κάθε χειμώνα πάμε στο πευκοδάσος και το κλαδεύουμε, απομακρύνοντας τα γέρικα ­ νεκρά συνήθως ­ κλαριά, και συγχρόνως «καθαρίζουμε» το έδαφός του από τις πευκοβελόνες.

Μπορεί σε αυτή την περίπτωση να δράσει με ευκολία ένας εμπρηστής; Η απάντηση είναι σαφέστατα αρνητική.

Ωστόσο το σταμάτημα στην ξύλευση και στις άλλες μορφές οικονομικής εκμετάλλευσης του παρελθόντος έχουν οδηγήσει τα πευκοδάση μας σε γήρανση, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερα εύφλεκτο περιβάλλον.

Τι νόημα έχει άραγε το κλάδεμα ενός δένδρου άλλο από την επαναφορά σε νεαρότερη ηλικία;

Δυστυχώς η πλειονότητα των δασών μας έχουν μετατραπεί σε «γηροκομεία», στα οποία η πιθανότητα εμφάνισης πυρκαϊάς μεγαλώνει χρόνο με τον χρόνο και όχι μόνο. Η συνεχής συσσώρευση ξύλων ­ δηλαδή καύσιμης ύλης ­ σε αυτά δημιουργεί ακόμη ένα πρόβλημα, μια και με περισσότερα «καύσιμα» η ένταση της φωτιάς είναι ισχυρότερη, και η δυνατότητα ελέγχου μικρότερη, οπότε οι καταστροφές γίνονται ανυπολόγιστες.

Παλαιότερα, η «κατά κεφαλή» παραγωγή σκουπιδιών ήταν πολύ μικρότερη, μια και τίποτε που ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθεί δεν πήγαινε χαμένο. Ήταν αδιανόητο πριν από μερικές δεκαετίες να πεταχτούν ακόμη και οι καρπουζόφλουδες, γιατί κομμένες σε μικρά κομμάτια ήταν τροφή για τις κότες και τις γίδες.

Σήμερα οι χωματερές μας είναι αναρίθμητες, χώρια οι σκουπιδότοποι που υπάρχουν σχεδόν παντού. Έτσι οι «αυταναφλέξεις» των σκουπιδότοπων και των σκουπιδιών είναι πραγματική μάστιγα.

Η κινητικότητα του σημερινού ανθρώπου είναι σημαντικά μεγαλύτερη απ’ ό, τι στο παρελθόν. Έτσι η επαφή του, ακόμη και διασχίζοντας δρόμους δίπλα στο δάσος, με τα πεύκα είναι αυξημένη. Ιδιαίτερα το καλοκαίρι, που η κινητικότητά του υπεραυξάνεται ο κίνδυνος της πυρκαϊάς είναι μεγαλύτερος.

Αν τώρα προσθέσουμε και το γεγονός ότι ξερές πευκοβελόνες φθάνουν ­ και συχνά γεμίζουν ­ τις παρυφές του οδοστρώματος, διαπιστώνουμε ότι τόσο ο αμελής που πετά το αναμμένο τσιγάρο από το παράθυρο όσο και ο κακοήθης που στοχεύει στον εμπρησμό έχουν αυξήσει κατακόρυφα την πιθανότητα πυρκαϊάς.

Παλαιότερα στην κλειστή κοινωνία του οικισμού δίπλα στο δάσος (γιατί να βάλει φωτιά ένας από μακριά; θα προλάβαινε τρέχοντας να φύγει;), οι κινήσεις των κατοίκων ήταν περιορισμένες, σχετικά γνωστές και η ταχύτητα μετακίνησης ιδιαίτερα μειωμένη. Όλα αυτά περιόριζαν τη δράση των εμπρηστών.

Πόσοι άραγε στηρίζονται σήμερα για την επιβίωσή τους στο πευκοδάσος; Πόσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για την πρόληψη της πυρκαϊάς και την προστασία του πευκοδάσους;

Η βοσκή στα καμένα

Κάθε καλοκαίρι ακούμε διαμαρτυρίες, εξαγγελίες και προτάσεις. Η συντριπτική πλειονότητα αναφέρεται στις ευθύνες του κράτους λες και πρόκειται για κάποιον οργανισμό ξένο προς τους πολίτες που το συνιστούν.

Τι γίνεται όμως τον χειμώνα; Πόσοι βουλευτές, δήμαρχοι, κοινοτάρχες και πολίτες όχι μόνο συζητούν και προτείνουν αλλά και εφαρμόζουν μέτρα για την πρόληψη των πυρκαϊών και ενδιαφέρονται ουσιαστικά για την αποκατάσταση των καμένων περιοχών;

Πόσοι από εκείνους που προτείνουν αναδασώσεις και άλλα ηχηρά παρόμοια κάθε καλοκαίρι έχουν επισκεφθεί ­ έστω από περιέργεια ­ μια καμένη περιοχή χειμώνα;

Το γεγονός ότι η πυρκαϊά δρα καταστροφικά είναι αναμφισβήτητο, μόνο που γι’ αυτό υπεύθυνη είναι είτε η αδιαφορία είτε η λανθασμένη διαχείριση. Ας το δούμε αυτό λίγο αναλυτικότερα.

Με τους καπνούς της φωτιάς χάνεται περίπου το 95% του αζώτου το οποίο υπάρχει στα υπέργεια μέρη των φυτών.
Το άζωτο, όπως είναι γνωστό, είναι στοιχείο απαραίτητο για τη ζωή, μια και είναι κύριο συστατικό των πρωτεϊνών και των ενζύμων, χωρίς την παρουσία των οποίων ο μεταβολισμός σταματά.

Μία από τις βασικές προσαρμογές αφορά την επανάκαμψη του αζώτου. Έτσι την πρώτη χρονιά μετά τη φωτιά γίνεται ενεργοποίηση της φύτρωσης των σπερμάτων ψυχανθών φυτών.

Τα ψυχανθή, όπως το άγριο τριφύλλι, έχουν στις ρίζες τους αποικίες μικροοργανισμών με τους οποίους δεσμεύουν από την ατμόσφαιρα άζωτο. Με τον τρόπο αυτό επαναφέρουν στο έδαφος το άζωτο που χάθηκε με τους καπνούς της φωτιάς, επιτρέποντας έτσι την αύξηση των άλλων φυτών που φύτρωσαν ή επανέρχονται με παραβλαστήματα.
Τα ψυχανθή όμως είναι άριστη κτηνοτροφή και οι βοσκοί αυτό το γνωρίζουν.

Βάζουν λοιπόν τα ζώα τους να βοσκήσουν την πρώτη χρονιά μετά τη φωτιά στην καμένη περιοχή. Τα ζώα τρώνε τα ψυχανθή, οπότε η επαναφορά του αζώτου σταματά και αρχίζει η υποβάθμιση.

Ας σημειωθεί επίσης ότι τα παραβλαστήματα φυτών όπως το πουρνάρι, η κουμαριά, ο σκοίνος, η μυρτιά είναι τρυφερότατα και νοστιμότατα για τα ζώα που βόσκουν.

Πρέπει επομένως να απαγορεύεται η βόσκηση στις περιοχές που κάηκαν και να λαμβάνονται ισχυρά μέτρα προστασίας, αφού στην πλειονότητα των περιπτώσεων η βλάβη από την πυρκαϊά μπορεί να αποκατασταθεί με τη φυσική αναγέννηση ενώ της βόσκησης είναι μη αντιστρεπτή.

Οσο για τους ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ που ποστάρουν άρθρα στα δίκτυα ότι ΤΑΧΑ οι Θρακομακεδόνες και η Βαρυμπόμπη έχουν δρόμους , επειδή κάποιος μηχανικός πριν 60-70-80 χρόνια χάραξε 4 δρόμους επί χάρτου , μια ματιά στον δορυφόρο θα μας δείξει ότι οι δρόμοι είναι στενοί , γιατί είναι δίπλα σε δάσος και τα οικόπεδα είναι γεμάτα πεύκα.

Κανονικά θα έπρεπε οι κάτοικοι εκεί να λαμβάνουν μέτρα πυρασφάλειας με δεξαμενή και με ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ από πυροσβέστες για χρήση πυροσβεστικών μέσων.

Το Μάτι κάηκε από τις μάντρες και τα αδιέξοδα και τα στενάκια των 4 μ,

Άρα σωστά το αντιλήφθηκα κι εγώ στο χάρτη. Σαν γιος πολ. μηχανικού κάτι ψιλά μου έμαθε ο πατέρας.

Ευχαριστώ, criu.

Το 2008 σε μια νεόδμητη βίλα στην Κηφησιά, είχα τοποθετήσει βενζινοκίνητο αντλιάκι νερού με κανονάκι εκτόξευσης. Νταξ' περισσότερο ψυχολογικό είναι . Γιατί αν η φωτιά κινείται γλήγορα, και, ιδίως, αν ο αέρας φυσάει προς στην ιδιοκτησία σου και ο πυκνός καπνός σε έχει κατακλύσει, να δω αν θα μείνει κανένας πίσω να δουλέψει το κανονάκι για να σώσει τα τα ντουβάρια.

Για μια λάιτ κατάσταση, ναι σαφώς μπορεί να προσφέρει. Π.χ. να διαβρέξει τον περιβάλοντα χώρο και να καθυστερήσει τη φωτιά, ή και να την σβήσει αν αυτή είναι μικρή και παλεύεται.

Να θυμίσω ότι προχθές η φωτιά πέρασε κάθετα την εθνική στο ύψος των διοδίων Αφιδνών, που ξέρουμε πόσο φαρδιά και άδενδρη είναι στο σημείο αυτό η εν λόγω ζώνη.

Criu αυτά είναι σωστά κι αναφέρονται στη δασοπροστασια. Αυτό που συζητάμε είναι αυτό που αναφέρει κι ο καθηγητής. Πως κανένας πολιτικός ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε, ούτε απ την κεντρική ούτε απ την τοπική κυβέρνηση, να κάνει όσα οφείλει για να διαχειριστεί το δάσος, είτε πριν ή μετά τη φωτιά.

Και φτάσαμε στο σημείο εκτός απ το δάσος που το αφήνουν στην τύχη του, πλέον να αφήνουν και τις κατοικημένες περιοχές να καούν, για τις οποίες αδιαφορούν το ίδιο. Ακόμη και για τις αυθαιρεσίες, την ανοχή και τη θεσμοποίηση τους, που οδηγούν σε καταστροφές όπως το Μάτι, οι ίδιοι πολιτικοί φέρουν την ευθύνη.

Και το ότι καίγονται κι αλλού, αντί να καταδειχτει πως ΕΚΑΝΑΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΊΣΗΣ ΚΑΗΚΑΝ, το χρησιμοποιούν ως απαλλακτικο των ευθυνών τους.

Παιδιά οι πολιτικοί κάνουν ότι φέρνει ψήφους από τους πολίτες .

Αμα αθωώνουμε τους πολίτες , τότε απλά κρύβουμε το πρόβλημα στις στάχτες .

Από την άλλη στην Εύβοια έχουμε μεγάλο πρόβλημα .

Αυτό έχει ξεκινήσει από το γεγονός ότι τα χωριά και οι πόλεις είναι άδεια από νέους ανθρώπους . Τα πάντα είναι εγκαταλειμένα.

Ετσι τώρα προφανώς έχουμε μεγάλη ολιγωρία από την κυβέρνηση και τώρα η φωτιά έχει ξεφύγει . Αν πιάσει το Καντήλι φωτιά , αυτή θα κατέβει προς τον κάμπο των Ψαχνών που πριν 1-2 χρόνια κόντεψαν να καούν πάλι .

Είναι το χωριό του πατέρα μου εκεί και ξέρω άριστα την περιοχή , αλλά και τους ηλίθιους που έχουν άποψη .

Η περιοχή έπρεπε να είχει δεκάδες χλμ αντιπυρικές ζώνες . Αν είχε και ανεμογεννήτριες , εφ΄ όσον αυτές βοήθαγαν την χώρα και προστάτευαν το δάσος τότε να τις είχε .

Αλλά έχουμε τους ΜΛΚΕΣ που φωνάζουν ελεύθερα βουνά χωρίς αιολικά .

Τα είδαμε τα ελεύθερα βουνά ρε μαλάκες. Γερασμένα και έτοιμα να καούν και να κάψουν όλο τον τόπο .

Γράφω πολύ ήρεμα για τον θυμό που έχω .

Κανονικά έπρεπε να κατεβαίνω και να χαστουκίζω τον κάθε αγράμματο ψεκασμένο που έχει και άποψη .

Ως συνήθως την πληρώνουν οι απλοί φτωχοί άνθρωποι των χωριών , συνήθως μεγάλης ηλικίας που έμειναν μόνοι τους να αγναντεύουν τα απέραντα γερασμένα δάση .

dstou οι φωτιές ξεκινάνε από μια φωτίτσα . Αν έχεις πυρόσβεση την σβήνεις . Αν έχεις μάντρες και πεύκα και μαλάκυνση στον εγκέφαλο απλά καίγεσαι .

Δεν έχετε δει τι πληρώνουν οι ηλίθιοι για μάντρες από πέτρα για να πουλήσουν μούρη στον γείτονα , ενώ ταυτόχρονα δεν νοιάζονται για την προστασία του σπιτιού τους .

2006, λίγο πριν τις πυρκαγιές του 2007 στην Πελοπόννησο, συζητάμε με την κουμπάρα μας που μόλις έχει επιστρέψει από Ούσα, όπου πέρασε κάποιους μήνες στο Όρεγκον.

Η περιοχή το καλοκαίρι φλεγόταν για βδομάδες. Να περιγράψω με λίγα λόγια το πλαίσιο : Νο1 πολιτεία σε υλοτομία, σχετικά ήπιο κλίμα, 60-65% κάλυψη από κωνοφόρα, γενέτειρα της ομώνυμης και πασίγνωστης και στη χώρα μας πριστής ξυλείας 'όρεγκον', φουλ αραιοκατοικημένη, τίγκα κατοικίες σε ημιδασώδεις αλλά και δασώδεις περιοχές, τίγκα σε αγροτικούς και δασικούς δρόμους, τίγκα σε τυπικές ξύλινες μονοκατοικίες-μεζονέτες.

Οι κάτοικοι? Στα τομπολίνια τους. Μακντόναλντς αζ γιούσουαλ. Εκτός από τίποτα εθελοντές, οι υπόλοιποι μόνο αν ήταν παθόντες έτρεχαν.

Όταν έπιανε κάπου φωτιά, έπεφταν μηνύματα σε κινητά, τιβί, ραδιόφωνα, ενώ περιπολικά με τα μεγάφωνά τους, αλλά και πεζοφόρα τμήματα με ντουντούκες και σφυρίχτρες, εκκένωναν την ζώνη κινδύνου, έστηναν οδοφράγματα και περιπολούσαν εκ του μακρόθεν για τυχόν λεηλασίες . Παράλληλα έτρεχαν οι πυροσβέστες να σβήσουν τις εστίες, ότι μπορούσαν δηλαδής, ενώ τα (πορνο)κάναλα έκαναν πάρτυ με απευθείας μεταδόσεις. Τώρα προφανώς θα παίζουν και τουιτιές και ότι άλλο έχει βγάλει η τεχνολογία, π.χ. ντρόουνς.

Στο τέλος, άνοιγαν οι δρόμοι, έμπαιναν οι απομακρυσμένοι κάτοικοι και ιδιοκτήτες να πάνε να δούνε τα καμμένα τους, και μετά πλάκωναν οι διακανονιστές των ασφαλιστικών εταιρειών, αλλά και εμπειρογνώμονες από πυροσβεστική και δήμους, για καταγραφή των ζημιών και τυχόν αποζημιώσεις.

Το δόγμα ήταν, και είναι : αδειάζουμε την περιοχή, και προσπαθούμε να σβήσουμε ότι μπορούμε. Στο φινάλε ας γίνουν στάχτη ούλα.

Η παρούσα κυβέρνηση, έχοντας παίξει και τα ρέστα της στο τρίπολο ΣύριζαΣ-Μάτι-102 τέζα, και μόλις προχθές έχοντας κάνει και το σχετικό τρισάγιό τους, ήθελε απεγνωσμένα και από την πρώτη στιγμή να μην υπάρξει κανένας παραλληλισμός με αυτά. Τα υπόλοιπα ας γίνουν στάχτη και μπούλμπερη, όπως Αμερική.

Φρονώ δε ότι, από εδώ και πέρα έτσι θα γίνεται σε κάθε μεγάλη πυρκαγιά, όποια κυβέρνηση  και να έχουμε στο εφεξής. Να σώσουμε τους ανθρώπους, να σώσουμε και τα ζώα (για να πιάσουμε και το φιλόζωο κοινό), να κυρήξουμε την περιοχή άμεσα αναδασωτέα με πεύκα της πυρκαγιάς (για να πιάσουμε και το φυσιολατρικό κοινό), και για τα υπόλοιπα θα δούμε.

Φωτιές από το μέλλον οι σημερινές, σε μερικά χρόνια θα με θυμηθείτε.

Ακριβώς αυτό dstou. Το έγραψα κι εγώ πριν. Εκκένωση των πάντων, αν μπορούμε να σώσουμε κανένα σπίτι οκ, και το δάσος ας καεί. Το είπε 100 φορές και ο πρωθυπουργός, το εμπεδωσαμε

https://m.youtube.com/watch?v=WzSq0MZSZ2A

Κόψιμο στον αέρα ...είπαμε όχι τέτοιες κουβέντες μέσα στο σπίτι μας!

Να τον αφήσουν να πει οτι του κατεβει. Δημοκρατια εχουμε.

To αφήγημα με τον μεγαλύτερο στόλο κατάσβεσης στον κόσμο;

Γιατί δεν πάτε να το πείτε ...εθελοντικά στην Εύβοια;

Αν πράγματι έχουμε τον μεγαλύτερο στόλο και πετυχαίνουμε τόσο οικτρά αποτελέσματα όπως να της Εύβοιας που καίει για 6η μέρα και έχει καίει το μισό νησί τότε φταίει ο ερασιτεχνικός σχεδιασμός και συντονισμός ή κάποιος τους φρενάρει...

Οι κάτοικοι στην Εύβοια καταγγέλλουν ότι ακόμα και σήμερα που η Αττική είχε ύφεση τα αεροπλάνα έκαναν μια ρίψη και χάνονταν για ώρες μέχρι να ξαναεμφανιστουν ενώ είναι φανερό ότι πρόκειται για φωτιά που έτσι όπως την άφησαν ανεξέλεγκτη μόνο με συνεχείς ρίψεις από την ανατολή ως την δύση μπορούσε να περιοριστεί....

Σχέδιο ....πιλότος! Από τον βλαχογκομενο....

7 Ιούλιου στην ....Ιπποκράτειο Πολιτεία....

Αυτοψία σε Υμηττό και Ιπποκράτειο Πολιτεία από τον Νίκο Χαρδαλιά – Τα έργα προχωρούν εντατικά και θα αποτελέσουν πιλότο για το συνολικό πλαίσιο αντιπυρικής θωράκισης της χώρας!!!!

https://www.civilprotection.gr/el/simantika-themata/aytopsia-se-ymitto-kai-ippokrateio-politeia-apo-ton-niko-hardalia-ta-erga

Ας ελπίσουμε κι ευχηθούμε να μην γίνει στάχτη ποτέ το σπίτι κι η περιουσία και σε δύο ώρες βρεθεί πρόσφυγας μέσα στη χώρα του μαζί με την οικογένεια του, όποιος απ τους νοικοκύρηδες φίλους εδώ, στέκεται γενναία στο πλευρό του Μητσοτάκη, Χαρδαλιά, εθνικών εργολάβων και λοιπών, απέναντι στους άξεστους παθόντες που βρίζουν τον Πρωθυπουργό, και σε μας που τους υποστηρίζουμε.

Σχέδιο ....πιλότος! Από τον βλαχογκομενο....

7 Ιούλιου στην ....Ιπποκράτειο Πολιτεία....

Αυτοψία σε Υμηττό και Ιπποκράτειο Πολιτεία από τον Νίκο Χαρδαλιά – Τα έργα προχωρούν εντατικά και θα αποτελέσουν πιλότο για το συνολικό πλαίσιο αντιπυρικής θωράκισης της χώρας!!!!

https://www.civilprotection.gr/el/simantika-themata/aytopsia-se-ymitto-kai-ippokrateio-politeia-apo-ton-niko-hardalia-ta-erga

Youtube Video

https://www.google.com/amp/s/www.news247.gr/sunday-edition/echoyme-canadair-alla-einai-san-na-min-echoyme.9317439.amp.html

Πόσα canadair έχουμε;

Η Ελλάδα έχει συνολικά 18 Canadair. Είναι δυο τύπων: το CL 215 (έχουμε 11, με την τελευταία παραλαβή να έγινε το 1979) και το CL 415 (έχουμε 7, με την τελευταία παραλαβή να έγινε το 2000).

“Από τα 18 Canadair, φέτος είναι κατά μέσο όρο, καθημερινά, ενεργά 10 με 12.

τα Canadair μπορούν να πετούν από την ανατολή έως τη δύση του ηλίου, αλλά επειδή αυτά που έχουμε στην Ελλάδα είναι πολύ παλιά, δεν έχουν αυτήν τη δυνατότητα. Σκεφτείτε πως έβγαζαν προβλήματα από το '90 που πετούσα εγώ και από τότε έχουν περάσει 30 χρόνια. Nαι , από τότε καίγεται η Ελλάδα”

Πετούν ή όχι τα Canadair όταν οι θερμοκρασίες είναι άνω των 38 βαθμών Κελσίου;

“Το CL 215 έχει ένα κατασκευαστικό περιορισμό (τεχνική προδιαγραφή) που υπάρχει πρόβλημα με τον κινητήρα σε θερμοκρασίες τουλάχιστον 38 βαθμών Κελσίου και άνω. Για αυτό και γίνονται οι μετασταθμεύσεις. Πάντα η αεροπορία δρα συμβουλευτικά ως προς αυτό και το πυροσβεστικό σώμα παίρνει την απόφαση, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και την πρόγνωση του καιρού, ώστε να μετασταθμεύσουν σε περιοχές που έχουν μικρότερη θερμοκρασία -για παράδειγμα, την Τρίτη 3/8 πήγαν στη Σκύρο.

Τα CL 415 δεν έχουν περιορισμό θερμοκρασίας”.

Υπάρχουν και πιο σύγχρονα Canadair (CL 515) που πετούν και βράδυ. Αλλά δεν έχουμε ούτε ένα. Θα πάρουμε. Έως το 2030

Τα CL 515 κάνουν 25.000.000 ευρώ, το ένα. Δηλαδή, σε μεγαλύτερες παραγγελίες η τιμή γίνεται καλύτερη -όπως ενημερώνουν οι γείτονες Ιταλοί Οι πληροφορίες θέλουν να μην έχουμε κάνει παραγγελία ως έθνος στην Viking Air Ltd που τα φτιάχνει -προφανώς και δεν υπάρχουν ετοιμοπαράδοτα.