Δεν μπορείς να σχολιάσεις κάτι γιατί προφανώς δεν συνέβαινε ποτέ...έτσι δεν λέει το Κόμμα?

Εγώ δεν θα σταθώ στα συστήματα Καπιταλισμός, Κομμουνισμός ή ότι άλλο, θα σταθώ στον άνθρωπο και θα πω ότι όλα αυτά είναι ανθρώπινες επινοήσεις για την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, οπότε αθώος κανείς, οι όποιες διαφορές έγκειται στην χαλαρότητα και στις ελευθερίες κάθε συστήματος προς το άτομο αλλά πάντα με την ίδια κατάληξη, έλεγχος μέχρι τέλους, απλά διαφέρουν οι μέθοδοι.

Και στις μεγάλες και προηγμένες δυτικές κοινωνίες υπάρχουν τα πισώπλατα μαχαιρώματα μεταξύ των υπαλλήλων, των στελεχών, δ/ντών και πάει λέγοντας, για να λείψει κανείς από τη θέση του μια εβδομάδα με αρρώστια θα ξαναβρεί τη θέση τους ? μάλλον όχι η τουλάχιστον πολύ δύσκολα.

Μια χαρά είμαστε στην Ελλάδα ακόμα γιατί ευτυχώς ακόμα υπάρχουν οι οικογένειες από πίσω που όσο νάναι μια στήριξη υπάρχει - ακόμα - στην Αμερική άνεργος ίσον άστεγος, το ζητούμενο είναι να μη φτάσουμε στο επίπεδο της ανθρωποφαγίας που είναι σήμερα οι περισσότερες δυτικές κοινωνίες στον εργασιακό τομέα.

Όσο για την - ελευθερία - του Κομμουνισμού προς το άτομο και την εργασιακή προστασία που του παρείχε είναι μύθος με κρυμμένες τις παγίδες του παράδεισου, και μόνο ότι στα πρώην κομμουνιστικά κράτη ο Κομμουνισμός είναι πλέον εκτός νόμου θα πρέπει να προβληματίσει τους ντόπιους υμνητές του Κομμουνιστικού παράδεισου.

Ο ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος προτιμά την καπιταλιστική κόλαση από τον κομμουνιστικό παράδεισο, όλα τα άλλα είναι για να έχουμε να λέμε.

.

Στην Ελλαδα δεν υπαρχει καπιταλισμος. Μικροσυμφεροντα και ολιγαρχικες οικογενειες δεν το λες καπιταλισμο. Πηγαινε να ζησεις σε μια αναπτυγμενη χωρα να δεις πως ειναι ο καπιταλισμος (δηλ. το μονο που λεει οτι οταν κανεις μια επενδυση πρεπει να εχεις θετικη αποδοση). Εσυ δηλ οταν πας στη δουλεια δεν θελεις να πληρωθεις?

Εγώ από την άλλη πιστεύω ότι στην Ελλάδα έχουμε καπιταλισμό και μάλιστα αντιγράφουμε τον Αμερικάνικο. Είτε αφορά τα εργασιακά, είτε αφορά την δομή της κοινωνίας, είτε αφορά τις συμπεριφορές των πολιτών, όλα δείχνουν καπιταλιστικό καθεστώς.

Απλά στην Ελλάδα ο καπιταλισμός έχει αναμειχθεί με επιτυχία με την ιδιοσυγκρασία του Ελληνικού λαού και ότι αυτή κουβαλάει στο DNA της.

Από εκεί και πέρα, όπως έχω γράψει αρκετές φορές, έχω εργασθεί και στις ΗΠΑ και στην Γερμανία σε πολυεθνικές εταιρείες. Εκεί κατάλαβα ακριβώς τι εστί καπιταλισμός.

Στην δουλειά μου (αν έχω) θέλω να πληρωθώ. Πρωτίστως όμως δεν θέλω να αισθάνομαι δουλοπάροικος, ούτε ανθρώπινο κρέας, ούτε σκλάβος του κάθε εργοδότη που θέλει να πατήσει επί πτωμάτων γιατί έχει βάλει στο μάτι κάτι γκομενάκια ξέκολα και τα τελευταία μοντέλα της Porsche.

Για αυτό το λόγο, επιθυμώ οι εργοδότες να σέβονται την σύμβαση εργασίας (αφού το επιβάλει η εργασιακή νομοθεσία) που με βάζουν να υπογράψουν και όχι να το θεωρούν κουρελόχαρτο. Και τέλος δεν είμαι υποχρεωμένος να εργάζομαι 10 και 12 ώρες κάθε μέρα, για να γλύφω προϊσταμένους και ομαδάρχες (όπως κάνουν άλλοι) για να μου πετάξουν ένα 'κόκκαλο' και να με θεωρούν ότι είμαι το 'σκυλάκι' τους. Ούτε επίσης είμαι υποχρεωμένος να έχω ως πρότυπα τα 'σκυλάκια' των εργοδοτών.

Όσο για την - ελευθερία - του Κομμουνισμού προς το άτομο και την εργασιακή προστασία που του παρείχε είναι μύθος με κρυμμένες τις παγίδες του παράδεισου, και μόνο ότι στα πρώην κομμουνιστικά κράτη ο Κομμουνισμός είναι πλέον εκτός νόμου θα πρέπει να προβληματίσει τους ντόπιους υμνητές του Κομμουνιστικού παράδεισου.

Ο ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος προτιμά την καπιταλιστική κόλαση από τον κομμουνιστικό παράδεισο, όλα τα άλλα είναι για να έχουμε να λέμε.

2ο μεγαλύτερο Κόμμα στην Ρωσία είναι το ΚΚΡ. Τι έλεγες;
Ο Σκεπτόμενος άνθρωπος προτιμάει να μην τον εκμεταλλεύονται, πράγμα που είναι ίδιον του Καπιταλισμού. Δεν έιναι απλώς λόγια αυτά, είναι η καθημερινότητα που ζούμε. Διαβάστε αυτά που λέει ο Storm και όταν έχω λίγη διάθεση θα σας γράψω τι μου είπαν στις συνεντεύξεις που πήγα τον τελευταίο καιρό... Να γελάς και να κλαις!!!

Για εμένα η μεγαλύτερη διαφορά στα 2 συστήματα είναι η ύπραξη επιλογής και φυσικά κάθε επιλογή έχει και το ανάλογο τίμημα. Στο κουμουνιμσό ΔΕΝ υπάρχει επιλογή, εργάζεσαι όπου σου πούν με τις συνθήκες που θα σου πούν (ωράριο, μισθό κλπ.) χωρίς καμία δυνατότητα ανέλιξης αφού δεν 'επιτρέπεται' να διακριθείς (π.χ. δουλέυοντας 10 ώρες την ημέρα). Αντίθετα στον καπιταλισμό οι συνθήκες εργασίας είναι - ίσως - χειρότερες, αλλά υπάρχουν επιλογές, με το ανάλογο τίμημα. Μπορείς να εργάζεσαι 8 ώρες ή 14 ώρες και να έχει μεγαλύτερη αμοιβή και δυνατότητα ανέλιξης. Στον κουμουνισμό τις υψηλές θέσεις (σε ιεραρχία και λεφτά) τις κατέχει το κόμμα. Στο καπιταλισμό ο οποιοδήποτε είναι διατεθειμένος να κάνει τις ανάλγοες θυσίες. Με απλά λόγια Δημόσιος vs Ιδιωτικός τομέας.

Διαλέγετε και παίρνετε...!

Κάνεις λάθος Φάνη μου. Φυσικά και μπορούσες να διακριθείς και στον Κομμουνισμό. Δεν είχε εκεί επιστήμονες, διευθυντές, Αξιωματικούς κλπ; Πλούσιος δεν θα γινόσουν φυσικά, αλλά θα είχες μια άνετη ζωή. Το ότι σκέφτεσαι ότι ο μόνος τρόπος να ανέλθεις είναι να δουλεύεις περισσότερες ώρες (σαν το γαϊδούρι), δείχνει την σαπίλα του εδώ συστήματος. Εκεί, που λες, μπορούσες να σπουδάσεις και να γίνεις πυρηνικός επιστήμονας (που φυσικά το μυαλό ποτέ δεν σταματάει να εργάζεται γιατί η επιστήμη είναι η αγάπη σου), ή αν δεν ήθελες να σπουδάσεις, μπορούσες να είσαι ένας απλός εργάτης ή υπάλληλος. 8ωράκι και τέλος. Σήμερα στην Ελλάδα έχεις μεταπτυχιακό, 20 χρόνια προυπηρεσία κλπ, και ούτε δουλειά σαν αποθηκάριος δεν βρίσκεις...

Φυσικά και είχε από όλα Αλέξανδρε. Αλλά, από αυτά που έχω διαβάσει, τις ανώτερες θέσεις μόνο οι του κόμματος τις καταλάμβανα, άσχετα με τις ικανότητες. Και επίσης δεν είχες επιλογή, θα ανέβαινες όπως στον στρατό (ή στο δημόσιο) με την πάροδο των ετών, ενώ στον καπιταλισμό μπορείς να είσαι 25 ετών και εκατομυριούχος. Εκεί εαν είχες μια ιδέα, δεν μπορούσες να πλουτίσεις, την εκμεταλευόταν το κόμμα.

Επίσης, δεν είχε επιλογή επειδή έγινες διευθυντής π.χ να πάρεις καλύτερο σπίτι ή αυτοκίνητο, ήταν όλα προκαθορισμένα, δεν υπήρχε πληθώρα επιλογών. Για εμένα αυτή είναι η μεγάλη διαφορά. Και η κάθε μια επιλογή (ασφάλεια/ανασφάλεια, υπερεργασία/χαλρά κλπ.) έχει το αντίστοιχο τίμημα.

Εδώ που δουλεύω τώρα μπορείς να εργάζεσαι 8ωρο και όλα καλά. Εαν όμως θές το κάτι παραπάνω, αναγκαστικά θα δουλέψεις περισσότερο (όχι πάντα, αλλά ανά περιόδους) γιατί απλά δεν βγαίνει η δουλειά. Εμένα με ρωτήσανε, θες να μπείς στο Χ έργο (που σημαίνει ότι μέχρι 16 Δεκεμβρίου θα σου βγει ο πισινός από δουλειά - και τώρα έχω ανοιχτό laptop γιατί δουλεύω) οπότε εαν το πάρουμε θα πάρεις και το αντίστοιο μπόνους και θα μετρήσει για την επόμενη προαγωγή ή δεν θές? Έχω όμως την επιλογή και πληρώνω το τίμημα.

Εμένα ο κουμουνισμός μου θυμίζει δημόσιο. Ασφάλεια, δουλεύουν λίγοι, θέσεις παίρνουν οι του κόμματος, υπάρχει ανώτατη και κατώτατη αμοιβή κλπ.

Μα κι εδώ οι του εκάστοτε κόμματος καταλαμβάνους τις καλές θέσεις στο Δημόσιο ΚΑΙ στον Ιδιωτικό τομέα και αν σε λένε και Φλώρο, κατακλέβεις το Δημόσιο και βγαίνεις έξω με αναστολή...

Το πρόβλημα όμως στον Καπιταλισμό είναι ότι το 8ωρο αρχίζει και γίνεται ακριβοθώρητο. Τις προάλλες μου είπαν σε μια συνέντευξη ότι στις δύσκολες εποχές μπορεί να φτάσουμε και 12ωρη εργασία... για 1000 Ευρώ, με πολλά από αυτά μαύρα...

ΥΓ: Τις ιδέες στον Σοσιαλισμό δεν σου τις παίρνει το Κόμμα (εκτός αν στις κλέψουν, γίνονταν και τέτοια), τις παίρνει το Κράτος. Λογικό δεν είναι όταν εργάζεσαι για το Κράτος; Ως αντάλλαγμα έχει καλύτερη θέση, σπίτι, αυτοκίνητο κλπ. Όχι πλούτος και χλιδή φυσικά, αλλά ειλικρινά χρειάζεται αυτή η παρακμή του υπερκαταναλωτισμού;

ΥΓ: Τις ιδέες στον Σοσιαλισμό δεν σου τις παίρνει το Κόμμα (εκτός αν στις κλέψουν, γίνονταν και τέτοια), τις παίρνει το Κράτος. Λογικό δεν είναι όταν εργάζεσαι για το Κράτος; Ως αντάλλαγμα έχει καλύτερη θέση, σπίτι, αυτοκίνητο κλπ. Όχι πλούτος και χλιδή φυσικά, αλλά ειλικρινά χρειάζεται αυτή η παρακμή του υπερκαταναλωτισμού;

To ίδιο δεν είναι? Αφού δεν έχει εκλογές (για κομουνισμό μιλάω).

Αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται ο υπερ-καταναλωστιμός του καπιταλισμού, αλλά προσωπικά θέλω να υπάρχει επιλογή και να διαλέξω εγώ εαν τα θέλω ή όχι. Εαν μου την καρφώσει να πάρω μια Πόρσε να ξέρω ότι υπάρχει τρόπος και να ζυγίσω εγώ εαν θέλω να πληρώσω το 'τίμημα' ή όχι.

Με τα του κομμουνισμού θα γελούσε πικρά ο μεροκαματιάρης Αλβανός οικοδόμος , όταν σχόλαγε το Σάββατο το μεσημέρι με το μεροκάματο στην τσέπη , σκεπτόμενος ότι δεν θα ήταν η σιγκιουρίμι δίπλα του...

Εγώ αντίθετα επειδή έχω μιλήσει με δεκάδες από αυτούς που ήρθαν από τον κομμουνισμό , γελάω δυνατά με τα αστεία του Δία ...

Εγώ να δεις πόσο γελάω Κρουζεράκι με τις κοτσάνες σου...

Απορία βλάκα και άσχετου, αν ο κομμουνισμός ήταν καλύτερος από τον καπιταλισμό δεν θα είχε επικρατήσει παντού, και σήμερα δεν θα ήταν εκτός νόμου όπως είναι ο κομμουνισμός στις χώρες που ταλαιπώρησε ? γιατί απέτυχε λοιπόν ?

Τι δελεαστικότερο είχε ο καπιταλισμός έναντι του κομμουνισμού ?

Μήπως γιατί η ίδια η φύση του ανθρώπου βασίζεται στην έννοια της ατομικής ελευθερίας και της ατομικής επιλογής ?

Μήπως γιατί ο άνθρωπος προτιμά να ρισκάρει για να επιτύχει κάτι καλύτερο στη ζωή του από το να είναι ένα πειθήνιο όργανο στα χέρια άλλων ?

Μήπως...κλπ

Μήπως...κλπ

Μήπως ..κλπ.

Μήπως γιατί και ο κομμουνισμός όπως και οι θρησκείες είναι συστήματα επιβολής και επιβουλής των ισχυρών δημιουργών τους έναντι εκείνων που τους πίστεψαν και τους εμπιστεύτηκαν ?

Μήπως τελικά όλα τα συστήματα - σωτηρίας - του ανθρώπου από μια ανώτερη δύναμη ή ένα ανώτερο σύστημα διακυβέρνησης είναι μια καλά φτιασιδωμένη μάσκα που έχει τη μορφή και τη λειτουργία μιας φατρίας, μιας συμμορίας, μιας κλειστής λέσχης όπου τα συμφέροντα των ανωτέρων είναι προς ίδια κατανάλωση και όχι προς ανακούφιση των προβάτων από κάτω που περιμένουν τη σωτηρία τους που ποτέ δεν έρχεται ?

Ο καταραμένος καπιταλισμός δίνει απλόχερα την επιλογή σε όλους και σε όλα να κινηθούν σύμφωνα με τις δυνατότητες του κάθε ατόμου, όσοι μπορούν επιπλέουν και επιζούν απλά ή μεγαλουργώντας, όσοι δεν μπορούν, δεν θέλουν, φοβούνται, παραμυθιάζονται η τεμπελιάζουν προστρέχουν να κρυφτούν μέσα σε ομάδες σαν τις παραπάνω, απλά όσοι τις υπερασπίζονται ή είναι μονίμως στην πλάνη τους ή ανήκουν στο pay roll τους γιατί στην τελική και αυτός είναι ένας τρόπος επιβίωσης και μάλιστα άκοπος, προστατευμένος και καλοπληρωμένος, μόνο που εδώ υπεισέρχεται και ένα είδος - απάτης - όταν αυτός που προσηλυτίζει άτομα γνωρίζει ότι εξαπατά γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι - κλέβει - όνειρα και ζωές.

Μην στενοχωριέστε βρε σεις . Διώξαμε τον Λαπ , αν δεν έχουμε τον Δία και τα άλλα παιδιά , πως θα γίνεται διάλογος και θα κοντραριζόμαστε λιγάκι .

Αλλιώς θα γίνουμε σαν τα πράσινα καφενεία της δεκαετίας του 80 , που μόνο θέμα συζήτησης ήταν τα γκομενικλίκια του Αντρέα και τώρα τέτοια δεν παίζουν ...

Εγώ κομουνιστής δεν είμαι. Είμαι όμως αντικαπιταλιστής στη χώρα Ελλάδα. Αν έμενα στην Ελβετία ή στην Γερμανία ή στις ΗΠΑ ή στον Καναδά ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα που είναι στην ομάδα των ισχυρών του πλανήτη τότε ίσως ήμουν καπιταλιστής.

Αλλά στην Ελλάδα γιατί να είμαι;

Να είμαι καπιταλιστής επειδή το απέναντι ξανθό γκομενάκι έκατσε στον Δ/ντή και την έβαλε γραμματέα του στην πολυεθνική που είναι;

Να είμαι καπιταλιστής επειδή ο άλλος έχει μπάρμπα και μπήκε με πλαστό πτυχίο στον Τειρεσία ΑΕ και βάζει στην τσέπη κάθε μήνα 2500euro καθαρά;

Να είμαι καπιταλιστής επειδή ο άλλος έχει βολευτεί με την σύνταξη και νομίζει ότι όλοι βάζουν κάθε μήνα φράγκα στη τσέπη;

Να είμαι καπιταλιστής επειδή ο άλλος έχει ψιλικατζίδικο και πουλάει μαζί και φούντα;

Να είμαι καπιταλιστής επειδή ο άλλος έχει από τον πατέρα του δύο βενζινάδικα στον Διόνυσο Αττικής και ζει στη βιλάρα πουλώντας νοθευμένη βενζίνη;

Να είμαι καπιταλιστής επειδή ο παραδίπλα μπήκε στον ΟΤΕ επειδή είναι κομματόσκυλο και το παίζει επιστήμονας ξύνωντας το ποuλί του όλη την μέρα ακούγωντας Τράγκα στο ραδιόφωνο;

Έβαλε λέει το θείο του να τον χώσει στην Αττική Οδό στην επιτήρηση του οδικού δικτύου. 1500euro καθαρά. Μάγκας ο τύπος.

Είναι λέει από το Ναύπλιο, έχει γνωστό έναν τοπικό βουλευτή, οπότε προβλέπεται να μπει στην ΤΡΑΜ ΑΕ.

Πάω στον Δ/ντή για να βρω το δίκιο μου, μπας και δεν μπω στην ανεργία, του δίνω βιογραφικό, του δίνω 5 σελίδες αναφορά από όσα έχω κάνει 15 χρόνια σαν ενοικιαζόμενος υπάλληλος (ένα από τα 'καλά' του καπιταλισμού) και μου λέει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Μόνο αν έχω βύσμα πολιτικό ή κάποιον που είναι πολύ ψηλά στην διοίκηση.

Η λίστα ατελείωτη.

Ο καπιταλισμός είναι αρρώστια στην Ελλάδα. Είναι μόνο για τους λίγους, τους βολεμένους και για όσους έχουν άκρες.

Φυσικά δεν περιμένω κάποιος από εδώ μέσα να τα καταλάβει αυτά.

Οι βολεμένοι παντού βρίσκονται, ζουν ανάμεσά μας.

Σε καταλαβαίνω απόλυτα . Δυστυχώς στην περίπτωση σου μόνο η λύση της αυταπασχόλησης υπάρχει . Οπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις .

Και εγώ αυτής της λογικής είμαι . Μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα και όσο χαμηλότερο προφίλ κρατάς , τόσο το καλύτερο . Εχουμε πολλούς άλλωστε στην Ελλάδα που ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ κάποιοι .

Οι περισσότεροι δε υπάλληλοι που όταν φύγουν από την θέση τους , τότε τρελαίνονται και πάντα όταν συστήνονται , λένε ΤΙ ΗΤΑΝ . Γιατί τώρα είναι αυτό που ήταν πάντα . Το τίποτε δηλαδή...

Αυτό που βιώνουμε εδώ δεν είναι καπιταλισμός αλλά παρτακισμός...έχει μεγάλη απόσταση....

Kαλές οι θεωρίες των συστημάτων και των θρησκειών αλλά απέτυχαν στον σκοπό τους γιατί όσοι αναδύθηκαν στις εξουσία καταπίεσαν τους αποκάτω για την παραμονή τους στην εξουσία όσο και για τα ωφελήματα της θέσης τους.

Το θηρίο που λέγεται άνθρωπος το μόνο που καταλαβαίνει είναι το εγώ του και πως θα περάσει αυτός καλά χρησιμοποιώντας ακόμα και αθέμιτα μέσα, φιλίες κλπ ανθοστόλιστες κουβέντες δεν υπάρχουν, υπάρχουν μόνο συμφέροντα, τα βλέπουμε, τα ζούμε και τα λουζόμαστε καθημερινά, από αρχηγούς κομμάτων και εκκλησιών / θρησκευμάτων μέχρι φίλους, συναδέλφους και συγγενείς, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις στις περισσότερες όμως περιπτώσεις όταν φτάνει το μαχαίρι στο κόκκαλο και πρέπει να δώσεις τότε όλα ανατρέπονται.

Συγγνώμη που το βλέπω το πράγμα εντελώς μηδενιστικά αλλά η πουτάνα η ζωή είναι γεμάτη παραδείγματα από το θηρίο άνθρωπος και είμαι πολύ επιφυλακτικός όταν ακούω για γενναιοδωρίες, καλοσύνες, υψηλό φρόνημα, ελεημοσύνη κλπ, η αλήθεια είναι ότι η εξουσία και το χρήμα διαφθείρει και το νινί σέρνει καράβι, όλα τα άλλα είναι παραμύθια της χαλιμάς.

Γι αυτό χαίρομαι να σας διαβάζω...

Για να μάθω πως είναι δυνατόν να γίνει κάποιος εκατομμυριούχος στα 25 του, πως ο καπιταλισμός είναι το καλύτερο σύστημα και ο κομμουνισμός έπαιξε κι έχασε, κι ένα σωρό άλλα ωραία πράγματα... συμπεριλαμβανομένων περιπτώσεων όπως ό Storm ή κι εγώ σε λίγο καιρό, που 'ελπίζουμε όλοι' να βρεθεί ο από μηχανής θεός να μας σώσει απ' τα γρανάζια του καπιταλισμού με κάποιο μαγικό τρόπο. Ακόμη κι αν η συντριπτική, και με μεγάλη διαφορά, πλειοψηφία ζει μια ζωή που κατά βάθος τη μισεί και έχει θυσιάσει τα πάντα για να καταφέρει ακόμη κι αυτή τη μίζερη ζωή να έχει, βρέθηκε λύση και σ' αυτό το πρόβλημα, ώστε να παραμείνει ο καπιταλισμός το καλυτερότερο και χωρίς αμφισβήτηση σύστημα! Έχουμε όλοι FB & Insta και καλές κάμερες στο κινητό, για να αποδείξουμε πρώτα στον εαυτό μας και μετά σε όλους τους άλλους, τί γαμ@τα τα περνάμε, είτε ζούμε σε κτίριο του Τράμπ στο Μανχάταν, είτε σε καλύβα από μπαμπού στο νότιο ειρηνικό, κάθε μέρα κάνουμε απλόαντ την απέραντη καπιταλιστική ευτυχία που μας δέρνει...

Αυτό που βιώνουμε εδώ δεν είναι καπιταλισμός αλλά παρτακισμός...έχει μεγάλη απόσταση....

Πάντως τα Black Friday, οι ουρές για εγγραφή σε lifestyle γυμναστήριο με 49euro το χρόνο, τα πανάκριβα smartphones, τα Hondos Center, οι μεζονέτες, ο νεοπλουτισμός, οι Μύκονοι και όλες οι σύγχρονες συνήθειες που έχουν γίνει ένα με το DNA του σύγχρονου Έλληνα, στοιχεία κομμουνισμού δεν είναι. Στοιχεία του καπιταλισμού είναι αυτά, ξενόφερτα.

Η λύση είναι απλή, όσοι σιχτιρίζουν τη ζωή τους και την πουτάνα την κοινωνία που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει, προσχωρούν σε κάποια ομάδα, κόμμα, θρησκεία κλπ και λύνουν το πρόβλημα τους φιλώντας καθημερινά κατουρημένες ποδιές και γλύφουν εκεί που έφτυναν, οι υπόλοιποι συνεχίζουν να το παλαίβουν σιωπηλά αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που οι ίδιοι έχουν επιλέξει, είτε σαν δουλειά, είτε σαν οικογένεια και χωρίς να μεμψιμοιρούν και να ρίχνουν αλλού τα βάρη και τις ευθύνες.

Και επιτέλους ας το πάρουμε απόφαση αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.

Σημ: Δεν αναφέρομαι σε ανατροπές ζωής, μεγάλους τραυματισμούς, μόνιμες αναπηρίες, θανάτους κλπ, αυτά είναι τυχαία και καλό είναι να μην μας τυχαίνουν ούτε βέβαια και να τα προκαλούμε.