Ο χρήστης saligaros_ έγραψε:
τι οικονομικα εφαρμοσε η Ιρλανδια και ανεβηκε τοσο πολυ, τοσο γρηγορα;

Μόνο η Ιρλανδία; Η Ισπανία ήταν φτωχότερη από εμάς και μπήκε αργότερα στην ΕΟΚ.

Τα ίδια θα λέμε σε 20 χρόνια για τη Βουλγαρία, εν τω μεταξύ ας αγοράσουμε βουλγάρικο ρεύμα.

Ο χρήστης saligaros_ έγραψε:
τι οικονομικα εφαρμοσε η Ιρλανδια και ανεβηκε τοσο πολυ, τοσο γρηγορα;

Παροχή κινήτρων σε επιχειρήσεις: χαμηλή φορολόγηση και φοροαπαλλαγές, ΕΓΓΥΗΜΕΝΑ ΣΤΑΘΕΡΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ , απλοποίηση διαδικασιών (σε 2-3 μέρες ξεκινάς επιχείρηση, όχι όπως εδώ που θέλεις 104 δικαιολογητικά )

Ελάχιστο 'κράτος' στην οικονομία

Επένδυση στον ανθρώπινο παράγοντα: τα λεφτά από τα ΚΠΣ δεν τα κάνανε δρόμους (όχι πως δε χρειάζονται και αυτοί) -οι δρόμοι τους είναι πολύ μέτριοι- αλλά εκπαίδευση & μετεκπαίδευση σε εργαζομένους και γενικά σε ισχυρό ανθρώπινο δυναμικό.

Ο χρήστης saligaros_ έγραψε:
τι οικονομικα εφαρμοσε η Ιρλανδια και ανεβηκε τοσο πολυ, τοσο γρηγορα;

Το σωστό θα ήταν να αναρωτηθούμε τι έκανε η Ελλάδα και έπεσε τόσο πολύ, τόσο γρήγορα.
Αμέσως μετά, καλό θα ήταν να βάλουμε κάνα στοιχηματάκι για το πότε θα μας περάσουν οι γείτονες Βουλγαρία - Ρουμανία - Αλβανία, και με ποιά σειρά.

Τα αντιστοιχα ΚΠΣ μηπως αντι να τα τρωνε τα μισα διαφοροι, τα αξιοποιουσαν?

Ο χρήστης leonp έγραψε:
Η Ελλάδα ήταν το ΔΕΚΑΤΟ μέλος της ΕΟΚ το 1980 και πλουσιότερη από την τότε φτωχή και εκτός ΕΟΚ Ιρλανδία. Η επιτυχημένη σοσιαλιστική διακυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ τα άλλαξε αυτά.
ΑΛΛΑΓΗ ήταν το σύνθημα.

Όχι μόνο φτωχή, είχε πολύ υψηλή ανεργία και πληθωρισμό επίσης. Να'ταν ξερωγώ χαμηλή ανεργία και υψηλός πληθωριμός ή το αντίθετο να λεγα ντάξει, νόμος του Phillips είναι αλλά είχε και τα δύο!

Σχετικά με το τι οικονομικά εφάρμοσε η Ιρλανδία ο nass έχει απαντήσει σωστά. Αν θέλετε πιο αναλυτικά δείτε εδώ:

http://www.heritage.org/index/country.cfm?id=Ireland

και εδώ

http://en.wikipedia.org/wiki/Celtic_Tiger

Και μετα ψαξ΄τε (στο πρωτο link) και βρειτε την Ελλαδαρα μας...

Ημέρα κατά της Φτώχειας
To 60% των Ελλήνων φοβάται πως μιά ημέρα θα ξυπνήσει στη φτώχεια

ΑΠΕ
Αστεγη στο κέντρο της Αθήνας. Οι μισοί Έλληνες πιστεύουν ότι μπορεί να βρεθούν στη θέση της από ένα τυχαίο γεγονός
Αθήνα

Το 60% σχεδόν των Ελλήνων φοβούνται ότι μπορούν τα επόμενα χρόνια να περιέλθουν σε κατάσταση φτώχειας. Ανασφάλεια, που συνδέεται άμεσα με το ότι το 50% πιστεύει ότι φτωχός μπορεί κανείς να γίνει από κάποιο τυχαίο γεγονός.

Προς επίρρωση των παραπάνω λειτουργεί και το στοιχείο που θέλει το 68,8% να θεωρούν ότι με τον τρόπο που εξελίσσεται ο σύγχρονος κόσμος και την αδικία που υπάρχει στην κοινωνία το να υπάρχουν φτωχοί είναι ...αναπόφευκτο.

Τα 933,7 ευρώ είναι το ψυχολογικό όριο, που χωρίζει τους φτωχούς από τους πλούσιους, σύμφωνα με τους φτωχούς της χώρας μας, που αν εξασφάλιζαν το ποσό αυτό θα διέγραφαν τον εαυτό τους από τις «λίστες των φτωχών».

Ζοφερό διαγράφεται το μέλλον, με το 68,4% των Ελλήνων να θεωρούν ότι η ψαλίδα μεταξύ πλούσιων και φτωχών θα ανοίξει κι άλλο στο μέλλον.

Τα παραπάνω στοιχεία που προκαλούν -αν μη τι άλλο- έντονο προβληματισμό προκύπτουν από ειδική έρευνα που πραγματοποίησε η Κάπα Research σε συνεργασία με το London School of Economics για λογαριασμό του υπουργείου Οικονομίας.

Το in.gr και Το Βήμα προδημοσιεύουν σε αποκλειστικότητα κάποια από τα σημαντικότερα στοιχεία της αποκαλυπτικής έρευνας.

Η έρευνα θα παρουσιαστεί την Τετάρτη - Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας- στο Αμφιθέατρο του ΕΒΕΑ (Ακαδημίας 7 Αθήνα), στις 11:00 π.μ.

Στην έρευνα συμμετείχε αντιπροσωπευτικό δείγμα 6.089 άτομα, προερχόμενα από το γενικό πληθυσμό, αλλά και από ειδικά κοινά (άστεγους, φτωχούς, κ.λπ.).

Αναλυτικά η ταυτότητα τη έρευνας

Η αντίληψη για τη φτώχεια

Η εικόνα που σχηματίζει το 33,4% των Ελλήνων στο άκουσμα της λέξης «φτωχός» είναι αυτή μιας οικογένειας που ζει με στερήσεις σε κάποιο υπόγειο της πόλης. Δηλαδή, η -δυστυχώς- συνήθης πλέον εικόνα, που αντικρίζει κανείς π.χ. στην Κυψέλη κοιτώντας τα παράθυρα που έχουν θέα ...στο πεζοδρόμιο και στα πόδια των περαστικών.

Το 23,1% ταυτίζει τη λέξη με την εικόνα άστεγου που ψάχνει στα σκουπίδια, ενώ το 14,4% με κάποιον ηλικιωμένο που ζητιανεύει ή ζει μόνος.

Πώς γίνεται-καταντά κανείς φτωχός

Συγκλονιστικό, αλλά και ενδεικτικό για το πόσο «θαμπό» εμφανίζεται το πρόσωπο του κοινωνικού κράτους στους πολίτες της χώρας, είναι ότι το 49,6% πιστεύει ότι οι συνάνθρωποί τους βρέθηκαν σε κατάσταση φτώχειας από ένα τυχαίο γεγονός, που μπορεί να συμβεί στον καθένα. Δηλαδή, έπειτα από κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας ή εργασίας.

Μόνο το 33,3% εντοπίζει την αιτία της φτώχειας σε κάποια ταξική διαφορά, απαντώντας ότι ήταν «πάντοτε φτωχοί».

Υψηλό στην ερώτηση αυτή 17,1% και το ποσοστό της απάντησης δεν ξέρω/δεν απαντώ (ΔΞ/ΔΑ), που εμπεριέχει και αρκετή δόση ανασφάλειας αφού αν κάτι δεν το γνωρίζεις το φοβάσαι ακόμη περισσότερο.

Η φτώχεια δεν κάνει διακρίσεις

Τα παραπάνω στοιχεία σίγουρα προϊδεάζουν και εξηγούν σε σημαντικό βαθμό γιατί στην ερώτηση «προσωπικά φοβάστε κάποιες φορές μήπως βρεθείτε σε κατάσταση φτώχειας;» το 59,6% απαντά «Ναι».

Το 36,3% είναι σίγουροι πως έχουν εξασφαλίσει επαρκή απόσταση από τα όρια της φτώχειας, ενώ το 4,1% του ΔΞ/ΔΑ κάνουν απλώς ...το σταυρό τους.

Η παγκοσμιοποίηση φέρνει φτώχεια

Στοιχείο με αξιόλογη ποιοτική σημασία για την πολιτική/κούς σε ευρωπαϊκό -και όχι μόνο εθνικό- επίπεδο είναι ότι το 68,5% των πολιτών θεωρούν ότι όπως εξελίσσεται ο σύγχρονος κόσμος και με τη μεγάλη αδικία που υπάρχει στην κοινωνία μας το να υπάρχουν φτωχοί είναι αναπόφευκτο!

Αντιμετώπιση

Την καταπολέμηση της ανεργίας μέσω της δημιουργίας περισσότερων ευκαιριών για την αγορά εργασίας θεωρεί το 69,6% ως τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο για την αντιμετώπιση της φτώχειας.

Το 71% θεωρεί ότι όπλο απαραίτητο στον αγώνα κατά της φτώχειας είναι η ενίσχυση των μισθών, των συντάξεων και επιδομάτων, γεγονός που υποδηλώνει ότι συνεχώς αυξάνεται ο αριθμός όσων πιστεύουν ότι η εύρεση εργασίας, δεν σου εξασφαλίζει στη σύγχρονη εποχή απόσταση ασφαλείας από τα όρια της φτώχειας.

Για το 92,4% των Ελλήνων η ευθύνη για την καταπολέμηση της φτώχειας ανήκει πρωτίστως στο Κράτος. Σημαντικά είναι τα ποσοστά όσων πιστεύουν ότι μπορούν να συνεισφέρουν στο σκοπό αυτό οι ΟΤΑ (65,1%) και η Εκκλησία (12,3%).

Κυβερνητική πολιτική κατά της φτώχειας

Την ίδρυση του Εθνικού Ταμείου κατά της φτώχειας θεωρεί το 30,2% των πολιτών ως το σημαντικότερο μέτρο που ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομίας για την καταπολέμηση της φτώχειας. Ακολουθεί, η λήψη στοχευμένων μέτρων για πραγματικά φτωχούς (29,3%).

Με πόσα ευρώ παύεις να είσαι φτωχός

Τα 933,7 ευρώ είναι το μηνιαίο καθαρό εισόδημα, που χρειάζεται ένας «φτωχός» για να πάψει να ανήκει σε αυτή την κατηγορία καλύπτοντας τις βασικές ανάγκες του. Αυτή είναι η δημοφιλέστερη απάντηση που προέκυψε από την έρευνα που διενεργήθηκε στα ειδικά κοινά, σε χώρους υποδοχής και περίθαλψης αστέγων και απόρων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

Στους περισσότερους δηλαδή λείπουν 476 ευρώ περίπου, αφού κατά μέσο όρο οι ερωτηθέντες λαμβάνουν μηνιαίως 457,7 ευρώ.

Το προφίλ του Έλληνα φτωχού

Το 32,6% των φτωχών αντιμετωπίζει πρόβλημα υγρασίας στο σπίτι του, το 28,2% μένουν σε σπίτια που τα δωμάτια είναι σκοτεινά και το 22,7% σε οικίες που δεν διαθέτουν θέρμανση.

Το 38,8% χαρακτηρίζουν πολύ κακή και κακή την υγεία τους και το 38,3% δηλώνει ότι -στην Ελλάδα της δωρεάν υγείας και του ΕΣΥ- στερήθηκε φροντίδες υγείας λόγω έλλειψης οικονομικής δυνατότητας.

Newsroom ΔΟΛ

Ο χρήστης AFONOS έγραψε:
...Το 60% σχεδόν των Ελλήνων φοβούνται ότι μπορούν τα επόμενα χρόνια να περιέλθουν σε κατάσταση φτώχειας...

α. Βρίσκω το ποσοστό μικρό, εγώ θα έλεγα το 80% τουλάχιστον.
β. Το 99% των Ελλήνων φοβάται γενικώς. Κι αυτό, το ξαναείπαμε, είναι το βασικό μας πρόβλημα: Η εσωστρέφεια.

Η athens News του Λαμπράκη αναφέρει η Ελλάδα είναι Banana Republic

Αυτό το νέο το διάβασα κι εγώ στο In.gr και πιστεύω ότι δεν είναι μόνο αυτοί που είναι στο όριο των 933 ευρώ. Όλοι φοβούνται ότι θα κατέβουν κλίμακα και θα 'φτωχύνουν' σε σχέση με την τωρινή τους οικονομική κατάσταση.

Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους των ιδιωτικών υπαλλήλων πάντως είναι ότι δεν θα πάρουν ποτέ σύνταξη γιατί θα απολυθούν ετσιθελικά γύρω στα 50-55, σαν τα άλογα που σκοτώνουν όταν γεράσουν. Σε αυτό συντείνουν και οι ιστορίες (αληθινές ή όχι δεν ξέρω) μεσόκοπων ταξιτζήδων που λένε πως ήταν μεγαλοστελέχη εταιρείας, απολύθηκαν σε αυτή την ηλικία και δουλεύουν ως οδηγοί ταξί για να μαζέψουν συντάξιμα χρόνια.

kyan
Σχεδόν όλα τα (πραγματικά) μεγαλοστελέχη εταιριών είναι άνω των 55.
Πολλά, μάλιστα, φεύγουν με σύνταξη κι όμως δεν σταματάνε να δουλεύουν.
Οι ταξιτζήδες είναι σαν τους κυνηγούς και τους ψαράδες, ή σαν τα παλιά καμάκια. Ή σαν ... τους πιλότους και τους καπετάνιους.

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Σχεδόν όλα τα (πραγματικά) μεγαλοστελέχη εταιριών είναι άνω των 55.

Όχι. Έλα από την εταιρεία μου να δεις ότι υπάρχουν μεγαλοστελέχη μέχρι και κάτω των 40. Ακόμα και ο διευθύνων σύμβουλος είναι γύρω στα 45. Αντίθετα πρέπει να προσπαθήσω πάρα πολύ για να σκεφτώ οποιονδήποτε υπάλληλο πάνω από 50, στέλεχος ή όχι. Νομίζω μπορώ να σκεφτώ 3 εκ των οποίων μόνο ο ένας είναι μεγαλοστέλεχος.

Οι ταξιτζήδες είναι σαν τους κυνηγούς και τους ψαράδες, ή σαν τα παλιά καμάκια. Ή σαν ... τους πιλότους και τους καπετάνιους.

Ξέρεις όμως, όσοι τα έλεγαν αυτά δεν είχαν την εικόνα του κλασσικού ταρίφα που πουλάει φίδια. Φαίνονταν αξιόλογοι και μορφωμένοι άνθρωποι, απελπισμένοι αλλά και αξιοπρεπείς. Γι'αυτό και με έχουν τρομάξει.

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Σχεδόν όλα τα (πραγματικά) μεγαλοστελέχη εταιριών είναι άνω των 55.

Στην εταιρία που εργάζεται ο πατέρας μου, αν αφαιρέσουμε τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο ο οποίος είναι 43 ετών (είναι όμως και ιδιοκτήτης οπότε δε μετράει), ο αντιπρόεδρος και τεχνικός διευθυντής είναι 53 ετών, ο γενικός διευθυντής 40 ετών και οι διευθυντές από 40 μέχρι 55 ετών.

Πολλά, μάλιστα, φεύγουν με σύνταξη κι όμως δεν σταματάνε να δουλεύουν.

Αυτό όντως ισχύει. Ο πρώην αντιπρόεδρος και αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος κάθισε μέχρι τα 67 του στην εταιρία, οπότε και υποχρεωτικά βγήκε στη σύνταξη. Αντί να πάει σπίτι του όμως συνέχισε να εργάζεται για άλλα 2 χρόνια (έστω και αν στα χαρτιά οι τίτλοι του είχαν δοθεί σε άλλο πρόσωπο), οπότε και αποφάσισε ότι κουράστηκε και ήρθε η ώρα ν' αποσυρθεί.

Γενικά τα τελευταία χρόνια οι μεγάλες επιχειρήσεις ανανεώνουν το δυναμικό τους και συνηθίζεται να τοποθετούνται 40άρηδες σε υψηλά διοικητικά πόστα. Οι περισσότεροι εξ' αυτών έχουν αλλάξει πολλές δουλειές, στην κάθε μία από τις οποίες είχαν όλο και περισσότερες ευθύνες. Συνήθως 55άρηδες+ είναι τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων και όχι τα εκτελεστικά διοικητικά στελέχη.

Ακόμα και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν μπει στο Χρηματιστήριο και διοικούνται από τους ιδρυτές τους, τη θέση του προέδρου την κατέχει συνήθως κάποιος 60άρης-65άρης, τη θέση του διευθύνοντα συμβούλου την έχει συνήθως ο 35άρης-40άρης γιος του.

Υ.Γ. Αλήθεια, με το 'πραγματικά' στα μεγαλοστελέχη τι εννοείς; Και λέγοντας μεγαλοστελέχη ποιούς εννοείς; Ρωτάω γιατί πχ άλλο είναι να είσαι γενικός διευθυντής στον ΟΤΕ και άλλο σε μια μικρομεσαία επιχείρηση. Και στις δύο στέλεχος είσαι, τόσο οι αμοιβές, όσο και οι ευθύνες είναι η μέρα με τη νύχτα όμως.

Υ.Γ.2

Μέσες ηλικίες και μέσες αμοιβές ελλήνων μάνατζερ το 1998
http://tovima.dolnet.gr/print_article.p ... m=D18&aa=1

'Πριν από δέκα χρόνια η μέση ηλικία διευθύνοντος συμβούλου ήταν τα 55. Σήμερα έχει πέσει στα 50, και πιστεύω ότι σύντομα θα υποχωρήσει στα 45 και ακόμη παρακάτω' (21 Μαίου 2006)
http://tovima.dolnet.gr/print_article.p ... m=D18&aa=2

Ε, ναι, πρέπει να δούμε τι ονομάζουμε 'μεγαλοστελέχη'.

Πάντως καλοί, ολοκληρωμένοι πχ λογιστές κάτω των 55 είναι σπάνιοι, τα δε χρήματα - ποδοσφαιρικών - μεταγραφών δίδονται σε μεγαλοστελέχη μιας κάποιας ηλικίας.

Δεν είναι μεγαλοστέλεχος, για μένα, ο 40άρης που 'κουβαλάει νερό'. Αναλώσιμος είναι

aserf
Αν μιλάς για το γιό του μπαμπά που γίνεται δ/νων στα 30, δεν μιλάς για πραγματικά μεγάλη εταιρία. Ούτε για σοβαρή.

kyan
Ταξιτζήδες φιλόσοφους θα δεις αρκετούς, όπως και ταξιτζήδες μορφωμένους. Καμιά φορά μπορεί να πετύχουμε να οδηγεί ταξί εκείνος ο μαθηματικός που δεν πήγε να πάρει το 1.000.000 Ε βραβείο του γιατί 'και ποιοί είστε σεις που θα κρίνετε το έργο μου;'.

Ο χρήστης ililias έγραψε:
aserf
Αν μιλάς για το γιό του μπαμπά που γίνεται δ/νων στα 30, δεν μιλάς για πραγματικά μεγάλη εταιρία. Ούτε για σοβαρή.

Σ' αυτό θα διαφωνήσω γιατί υπάρχουν τρανταχτά παραδείγματα επιτυχημένων μεγάλων επιχειρήσεων στις οποίες κυριαρχεί η οικογενειοκρατεία. Και όταν λέω μεγάλων εννοώ επιχειρήσεων με εκατοντάδες εκατομμύρια

Αφηστε τα μεγαλοστελεχη και πιασ΄τε το νοημα αυτων που λεει ο kyan, για ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ σαν εμενα και εσενα που οταν φτασουν τα 50+ τους στελνουν και δεν μπορουν να συμπληρωσουν ενσημα.

Ο χρήστης kacey έγραψε:
Αφηστε τα μεγαλοστελεχη και πιασ΄τε το νοημα αυτων που λεει ο kyan, για ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ σαν εμενα και εσενα που οταν φτασουν τα 50+ τους στελνουν και δεν μπορουν να συμπληρωσουν ενσημα.

συγνωμη, αλλα μεχρι τα 50 θα πρεπει να εχεις φροντισει να μην εισαι απλος υπαλληλος.

αν εισαι χρησιμος σε μια επιχειρηση, και 150 να εισαι, δε σε 'στελνουν'.

Ο χρήστης spiros έγραψε:
συγνωμη, αλλα μεχρι τα 50 θα πρεπει να εχεις φροντισει να μην εισαι απλος υπαλληλος.

αν εισαι χρησιμος σε μια επιχειρηση, και 150 να εισαι, δε σε 'στελνουν'.

Συμφωνώ φίλε ΑΛΛΑ αυτό πρέπει να το πείς σε εκείνους που είτε σπούδασαν κάτι και έχουν ένα πτυχίο στα χέρια τους είτε σε εκείνους που έβγαλαν μια σχολή και κατάφεραν με τις γνώσεις αυτές να ανέβουν μέχρι ένα σημείο.

Στους συμμαθητές μας που απλά τελείωσαν το λύκειο και δεν «πέρασαν» πουθενά και έπιασαν μια δουλειά τί να πείς;;;;

Αυτοί είναι που θα έχουν το χοντρό πρόβλημα στα 40-50...