Ο χρήστης ililias έγραψε:
ratanplan μάλλον ένα 'δάνειο' στον εαυτό μας είναι, για να μάθουμε και να αποκτήσουμε εμπειρίες που θα μας είναι πολύτιμες στην υπόλοιπη ζωή μας.

Κοιτα δανειο ΔΕΝ ειναι σε καμια περιπτωση, απλα το εγραψα ετσι, για όσους αισθανοντε ασχημα που τους τα σκανε οι γονεις τους οσο δουλευουν ή για καποιους αλλους που κατακρινουν οσους σπουδαζουν και τους τα σκανε οι δικοι τους (οι περισσοτεροι δλδ ετσι σπουδαζουν)το ότι δλδ θα έρθει η ώρα που αυτα τα λεφτά θα τα δωσεις πίσω.

ΥΓ. Φυσικα αν ο πατερας μου δεν μπορουσε να με σπουδασει και έπρεπε να πιασω δουλεια απο τα 17, το παιδι μου ακομα και με στερησεις θα το σπουδαζα, έτσι το βλέπω εγώ, εκτος αν μου πει δεν θελω να σπουδάσω πανεπιστημια και μαλακιες, θελω να γινω οικοδομος....νταξ θα γινει ο τριτοσ παγκοσμιος, θα σπουδασει κατι που να εχει σχεση με αυτο που θελει να κανει και μετα ας γινει και νεκροθαφτης!

Ο χρήστης ratanplan έγραψε:

ΥΓ. Φυσικα αν ο πατερας μου δεν μπορουσε να με σπουδασει και έπρεπε να πιασω δουλεια απο τα 17, το παιδι μου ακομα και με στερησεις θα το σπουδαζα, έτσι το βλέπω εγώ, εκτος αν μου πει δεν θελω να σπουδάσω πανεπιστημια και μαλακιες, θελω να γινω οικοδομος....νταξ θα γινει ο τριτοσ παγκοσμιος, θα σπουδασει κατι που να εχει σχεση με αυτο που θελει να κανει και μετα ας γινει και νεκροθαφτης!

πτυχίο με το ζορι

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:
...Εγώ αντιπαραβάλλω δύο modus vivendi: εργάζομαι από τα 18 και αποκτώ περιουσία ή πηγαίνω για σπουδές, και έχω χρόνο και για άλλα πράγματα ταυτόχρονα.
Δεν μίλησα για νιάτα ή γενιά, ούτε θεωρώ πως τα έκανε η γενιά μου μόνον (δηλαδή οι σημερινοί 30άρηδες...). Νομίζω αφορά κάθε γενιά, ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ να τα κάνει... (γιατί κι εγώ δεν ήμουν πλούσιος, αλλά ούτε και φτωχός, δεν είχα Porsche , αλλά είχα Zastava 20ετίας...).
Και ξαναλέω, τα έγραψα αυτά, γιατί ακουγόταν (και από σένα Ηλία...) , ΜΟΝΟΝ η ΜΙΑ ΑΠΟΨΗ, δηλαδή πόσο προκομένοι είναι οι Αλβανοί και πόσο άχρηστοι οι Ελληνες...

Εμ, έλα που εγώ άλλο ήθελα πάντα να πω!

Ξέρεις τι; Αυτό ακριβώς που λέει ο leonp παρακάτω:

Δεν είναι ή το ένα ή το άλλο...

Και όχι, η δημοσίευσή σου δεν μου φάνηκε υπερβολική. Μόνο, αν θέλεις, λίγο μονόπλευρη. Ωραία, όμως, επαναλαμβάνω.

Ο χρήστης j.marr έγραψε:

ΥΓ. Φυσικα αν ο πατερας μου δεν μπορουσε να με σπουδασει και έπρεπε να πιασω δουλεια απο τα 17, το παιδι μου ακομα και με στερησεις θα το σπουδαζα, έτσι το βλέπω εγώ, εκτος αν μου πει δεν θελω να σπουδάσω πανεπιστημια και μαλακιες, θελω να γινω οικοδομος....νταξ θα γινει ο τριτοσ παγκοσμιος, θα σπουδασει κατι που να εχει σχεση με αυτο που θελει να κανει και μετα ας γινει και νεκροθαφτης!

πτυχίο με το ζορι

Ακριβως, γιατι το οτι στα 17 του πιστευει πως η Χ δουλεια ειναι γαμω κα ιτα σπαει και να ουμ και τα μυαλα στα καγκελα κλπ κλπ, δεν σημαινει ότι και στα 25 θα ισχυει, καλος η κακος λοιπον πιστευω πως θα πρέπει να πάρει ενα πτυχιο (δεν μιλαω για διοικ. επιχηρησεων κλπ ακομη και σε μια σχολη για μια τεχνη ας παει) ωστε να εχει μια εναλλακτικη στο μελλον, τοσο λάθος το θεωρεις?

Ο χρήστης ratanplan έγραψε:

ΥΓ. Φυσικα αν ο πατερας μου δεν μπορουσε να με σπουδασει και έπρεπε να πιασω δουλεια απο τα 17, το παιδι μου ακομα και με στερησεις θα το σπουδαζα, έτσι το βλέπω εγώ, εκτος αν μου πει δεν θελω να σπουδάσω πανεπιστημια και μαλακιες, θελω να γινω οικοδομος....νταξ θα γινει ο τριτοσ παγκοσμιος, θα σπουδασει κατι που να εχει σχεση με αυτο που θελει να κανει και μετα ας γινει και νεκροθαφτης!

πτυχίο με το ζορι

Ακριβως, γιατι το οτι στα 17 του πιστευει πως η Χ δουλεια ειναι γαμω κα ιτα σπαει και να ουμ και τα μυαλα στα καγκελα κλπ κλπ, δεν σημαινει ότι και στα 25 θα ισχυει, καλος η κακος λοιπον πιστευω πως θα πρέπει να πάρει ενα πτυχιο (δεν μιλαω για διοικ. επιχηρησεων κλπ ακομη και σε μια σχολη για μια τεχνη ας παει) ωστε να εχει μια εναλλακτικη στο μελλον, τοσο λάθος το θεωρεις?

Ναι
Καλύτερα να του αφήσεις πολλά φράγκα να μασήσει, τότε θα πίνει στην υγειά σου και δε θα σε καταριέται που τον έβαλες να πάρει πτυχίο ενώ δεν ήθελε (άσε που βέβαια κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει τον άλλο να σπουδάσει...Με το ζόρι αυτά δε γίνονται, βγάζουν εξαμβλώματα )

Ο χρήστης ratanplan έγραψε:

ΥΓ. Φυσικα αν ο πατερας μου δεν μπορουσε να με σπουδασει και έπρεπε να πιασω δουλεια απο τα 17, το παιδι μου ακομα και με στερησεις θα το σπουδαζα, έτσι το βλέπω εγώ, εκτος αν μου πει δεν θελω να σπουδάσω πανεπιστημια και μαλακιες, θελω να γινω οικοδομος....νταξ θα γινει ο τριτοσ παγκοσμιος, θα σπουδασει κατι που να εχει σχεση με αυτο που θελει να κανει και μετα ας γινει και νεκροθαφτης!

πτυχίο με το ζορι

Ακριβως, γιατι το οτι στα 17 του πιστευει πως η Χ δουλεια ειναι γαμω κα ιτα σπαει και να ουμ και τα μυαλα στα καγκελα κλπ κλπ, δεν σημαινει ότι και στα 25 θα ισχυει, καλος η κακος λοιπον πιστευω πως θα πρέπει να πάρει ενα πτυχιο (δεν μιλαω για διοικ. επιχηρησεων κλπ ακομη και σε μια σχολη για μια τεχνη ας παει) ωστε να εχει μια εναλλακτικη στο μελλον, τοσο λάθος το θεωρεις?

απλά θα σου πω οτι δεν το εμποδίζει κανένας και τίποτα απο το να αρχίσει να σπουδάζει αργότερα

Για να του αφησω τρελα φράγκα θα έπρεπε να μου αφησει ο πατερας μου το μεγαλητερο ποσο....αν εκανε κατι τετοιο θα το ειχα φαει μονος μου, με πιπινια κλπ...σιγα μην παντρευομουνα, ξερω να τα τρωω κα ιμονος μου τα λεφτα δεν χρειαζομαι γυναικα και παιδια!

j.marr, με το ζορι δεν γινεται τπτ σιγουρα, δεν θα τον πάω με το μαστηγιο, απλα θεωρώ αδιανοητο το 2030 να υπάρχει άνθρωπος απο επιλογη του με απολυτηριο λυκειου. Παντως πιστεψε με υπάρχουν περιπτώσεις που απλα ο άλλος θέλει απλα ενα σπρωξιμο για να σπουδάσει, το ξέρω απο πρώτο χερι (γμτ υπάρχει ηδη Αγιος Αθανασιος....εχασε την ευκαιρια ο πατερας μου να γίνει Αγιος! )

Έχει κάποιο δίκιο ο rata...

Aνάλογα την περίπτωση...

Κι εγώ αν δεν είχα τη μάνα μου να με τρέχει από το δημοτικό κιόλας, ένας κοπρίτης και μισός θα γινόμουν (τώρα είμαι ένας, σκέτος ), καθότι είχα μεγάλη δόση τεμπελιάς από μικρό παιδί...

Οπότε, τώρα της αναγνωρίζω την προσπάθεια που κατέβαλλε να με κάνει στοιχειωδώς άνθρωπο...

Δεν το περιορίζω σε πανεπιστήμια, πτυχία κ.λπ, όπως ο rata, καθότι πιστεύω ότι γενικώς απαιτείται μία λελογισμένη πίεση στο παιδί, σε μία ηλικία που δεν μπορεί να αξιολογήσει εύκολα τα πράγματα...

Βέβαια, ξαναλέω, είναι ανάλογα την περίπτωση...

Δεν είναι ασφαλώς απαραίτητο, ούτε επιθυμητό, να γίνουν όλοι επιστήμονες ή όλοι μηχανικοί ή όλοι οτιδήποτε. Οπότε, νομίζω ότι η επιτυχία του γονέα είναι α)να δώσει στο παιδί μερικές βασικές κατευθύνσεις, ώστε να αναπτύξει τη λογική του, με ό,τι και αν ασχοληθεί στο μέλλον, και β) να διαγνώσει δεξιότητες και ταλέντα του παιδιού, και να το παροτρύνει να τα εξασκήσει περαιτέρω...

Ο χρήστης Pai Mei έγραψε:
Έχει κάποιο δίκιο ο rata...

Aνάλογα την περίπτωση...

**Κι εγώ αν δεν είχα τη μάνα μου να με τρέχει από το δημοτικό κιόλας, ένας κοπρίτης και μισός θα γινόμουν (τώρα είμαι ένας, σκέτος ), καθότι είχα μεγάλη δόση τεμπελιάς από μικρό παιδί...

Οπότε, τώρα της αναγνωρίζω την προσπάθεια που κατέβαλλε να με κάνει στοιχειωδώς άνθρωπο...**
Δεν το περιορίζω σε πανεπιστήμια, πτυχία κ.λπ, όπως ο rata, καθότι πιστεύω ότι γενικώς απαιτείται μία λελογισμένη πίεση στο παιδί, σε μία ηλικία που δεν μπορεί να αξιολογήσει εύκολα τα πράγματα...

Βέβαια, ξαναλέω, είναι ανάλογα την περίπτωση...

Δεν είναι ασφαλώς απαραίτητο, ούτε επιθυμητό, να γίνουν όλοι επιστήμονες ή όλοι μηχανικοί ή όλοι οτιδήποτε. Οπότε, νομίζω ότι η επιτυχία του γονέα είναι α)να δώσει στο παιδί μερικές βασικές κατευθύνσεις, ώστε να αναπτύξει τη λογική του, με ό,τι και αν ασχοληθεί στο μέλλον, και β) να διαγνώσει δεξιότητες και ταλέντα του παιδιού, και να το παροτρύνει να τα εξασκήσει περαιτέρω...

Αυτα ακριβώς...μονο που η μανα μου δεν ειχε δυναμεις...τις ειχαν τελειώσει απο το νηπιαγωγειο

Νταξ οι γονεις πρέπει να αγαπουν πολυ τα παιδια τους για να μην τα σκοτωνουν με ολα αυτα που τραβανε! Θεουλη μου αν μου δωσεις ποτε παιδι...σε παρακαλω να ειναι...πως ειμουν εγω? ε το αντιθετο! :lol:

Και εγω ειμαι υπερ της μορφωσης. Απλα ενα παιδι στα 17 του, ειδικοτερα αν του εχεις παρει κανα παπι, αυτοκινητο, κλπ. δεν μπορει να κρινει τι ειναι καλο γι αυτο. Δυστυχως δεν υπαρχει η ωριμοτητα να πει οτι πρεπει να κανω κατι στη ζωη μου, πως θα ζησω κλπ. Γι αυτο μεγαλο ρολο παιζουν οι γονεις που πρεπει να του περασουν καποια μηνυματα και να τον κατευθυνουν καθως και οι παρεες κατα ενα ποσοστο...

Τελικα ο Hi-Fi δεν μας ειπε,ειναι ευχαριστημενος με τον τροπο που αντιμετωπιζουν το πτυχίο του στην Αγγλία;Θεωρεί ότι ειναι αδικημένος;

Ο χρήστης fantomas3004 έγραψε:

οταν τα παιδια τους δε θα αρκουνται σε 1ευρω τη μερα χαρτζιλικι... Θα θελουν και τα ρουχα τους, τα αμαξια τους κτλ κτλ...

Κι'εμείς τί τους φταίμε??
Δικαίωμα τους να θέλουν οτι τους κατέβει, να πάνε και στο φεγγάρι ακόμα

γιατι ειπα εγω οτι φταιμε σε κατι?

*Ο χρήστης *spiros ** έγραψε:

οταν τα παιδια τους δε θα αρκουνται σε 1ευρω τη μερα χαρτζιλικι... Θα θελουν και τα ρουχα τους, τα αμαξια τους κτλ κτλ...

Κι'εμείς τί τους φταίμε??
Δικαίωμα τους να θέλουν οτι τους κατέβει, να πάνε και στο φεγγάρι ακόμα

γιατι ειπα εγω οτι φταιμε σε κατι?

Όχι, αλλά η οικονομία μας θα τα πληρώσει πάλι

Ο χρήστης Pai Mei έγραψε:
Έχει κάποιο δίκιο ο rata...

Aνάλογα την περίπτωση...

Κι εγώ αν δεν είχα τη μάνα μου να με τρέχει από το δημοτικό κιόλας, ένας κοπρίτης και μισός θα γινόμουν (τώρα είμαι ένας, σκέτος ), καθότι είχα μεγάλη δόση τεμπελιάς από μικρό παιδί...

Οπότε, τώρα της αναγνωρίζω την προσπάθεια που κατέβαλλε να με κάνει στοιχειωδώς άνθρωπο...

Δεν το περιορίζω σε πανεπιστήμια, πτυχία κ.λπ, όπως ο rata, καθότι πιστεύω ότι γενικώς απαιτείται μία λελογισμένη πίεση στο παιδί, σε μία ηλικία που δεν μπορεί να αξιολογήσει εύκολα τα πράγματα...

Βέβαια, ξαναλέω, είναι ανάλογα την περίπτωση...

Δεν είναι ασφαλώς απαραίτητο, ούτε επιθυμητό, να γίνουν όλοι επιστήμονες ή όλοι μηχανικοί ή όλοι οτιδήποτε. Οπότε, νομίζω ότι η επιτυχία του γονέα είναι α)να δώσει στο παιδί μερικές βασικές κατευθύνσεις, ώστε να αναπτύξει τη λογική του, με ό,τι και αν ασχοληθεί στο μέλλον, και β) να διαγνώσει δεξιότητες και ταλέντα του παιδιού, και να το παροτρύνει να τα εξασκήσει περαιτέρω...

+1
Τα ίδια πάντως ισχύουν και για μένα (ότι ήμουν τεμπέλης) αλλά κυρίως ο πατέρας μου ήταν αυτός που με έσπρωχνε

Ο χρήστης ast έγραψε:
Δεν ξέρω τι γίνεται στα υπόλοιπα πολυτεχνεία, εμείς στο ΑΠΘ πάντως έχουμε κανονικά μαθήματα και στα 10 εξάμηνα + διπλωματική εργασία. Συνολικά, 50 μαθήματα για το δίπλωμα.

Στην Πάτρα έχουμε σε δέκα εξάμηνα 68 μαθήματα + διπλωματική...

Ο χρήστης aserf έγραψε:

Δεν ξέρω τι γίνεται στα υπόλοιπα πολυτεχνεία, εμείς στο ΑΠΘ πάντως έχουμε κανονικά μαθήματα και στα 10 εξάμηνα + διπλωματική εργασία. Συνολικά, 50 μαθήματα για το δίπλωμα.

Στην Πάτρα έχουμε σε δέκα εξάμηνα 68 μαθήματα + διπλωματική...

στο μηχανολογων και αεροναυπηγων εχουν 60+ μαθηματα, σπουδαστικη +διπλωματικη εργασια μου εχουν πει οτι ειναι το μονο τμημα που εχει και σπουδαστικη εργασια μαθηματα και στο 10 εξαμηνο.

Αν όλα πάνε καλά το Φεβρουάριο θα πάρω το δίπλωμα Ηλεκτρολόγου Μηχανικού από το Πανεπιστήμιο Πατρών με βαθμό κοντά στο 7,5. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, μιας και πραγματικά δε μπορώ ν' αποφασίσω τι πρέπει/θέλω να κάνω μετά.

Μετά από 5 χρόνια πανεπιστημιακής φοίτησης σίγουρα νοιώθω ότι έχω αποκομίσει πολλές γνώσεις, η αλήθεια όμως είναι ότι δε νοιώθω ότι αυτές θα μπορούσα να τις αξιοποιήσω επαγγελματικά. Νοιώθω δηλαδή ότι έχω κάνει ένα πασάλειμμα σε όλους τους τομείς και ότι δεν έχω εξειδικευτεί κάπου σοβαρά. Αυτό με βάζει σε σκέψεις μήπως πρέπει να κάνω κάποιο μεταπτυχιακό στον κλάδο των ενσύρματων επικοινωνιών/δικτύων, έναν κλάδο που με ενδιαφέρει αρκετά, και με τον οποίο θα μπορούσα να ασχοληθώ άνετα και επαγγελματικά. Έλα όμως που θέλω να κάνω στάνταρ και MBA, οπότε σκέφτομαι μήπως είναι υπερβολικά όλα αυτά.

Αξίζει να κάνω MSc και MBA και να φτάσω μαζί με το στρατό 28 χρονών μέχρι να πιάσω δουλειά ή μόνο με το MBA θα μπορώ ν' ανταποκριθώ στην εκάστοτε εργασία μου, έχοντας και το γνωστικό υπόβαθρο για μετέπειτα ανάληψη διοικητικής θέσης;

Προ 7ετίας προτάθηκε στον πατέρα μου από το αφεντικό του να κάνει MBA (όντας 45 ετών ο πατέρας μου τότε) και θα τον έκανε διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας στην οποία εργάζεται. 'Δυστυχώς' ο πατέρας μου χρόνο για επιπλέον σπουδές δεν είχε λόγω φόρτου εργασίας και ως εκ τούτου 'έχασε' τότε την ευκαιρία. Όντας Μηχανολόγος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός του ΕΜΠ με MSc στην Αγγλία ανέλαβε αντ' αυτού την Τεχνική Διεύθυνση της εταιρίας. Επειδή δε θα ήθελα να χάσω και γω κάποια αντίστοιχη ευκαιρία ακόμα και αν αφορά χαμηλότερη διοικητικά θέση και μιας και μ' αρέσει και το αντικείμενό του MBA θέλω να κάνω ασυζητητί.

Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου; Θα ξοδεύατε άλλα 3-4 χρόνια για 2 μεταπτυχιακά ή θα κάνατε μόνο ένα MBA σε 1-2 χρόνια και θα πιάνατε κάποια δουλειά; Σημειωτέον ότι αρχικός μου στόχος ό,τι μεταπτυχιακό και αν επιλέξω θα είναι να γίνω δεκτός σε κάποιο καλό πανεπιστήμιο του εξωτερικού στο εκάστοτε αντικείμενο, κυνηγώντας όμως και κάποια υποτροφία. Η Ελλάδα θα είναι δηλαδή δεύτερη επιλογή.

Να πω ότι δουλειά θα μου είναι πολύ εύκολο να βρω, αυτό λοιπόν που με νοιάζει είναι απλά να έχω αρκετές γνώσεις για να την κρατήσω, να μπορώ δηλαδή ν' ανταποκριθώ σ' αυτή και εφόσον είμαι καλός στη δουλειά μου με τη βοήθεια του MBA να μπορέσω ν' ανέβω και διοικητικά.

Να κάνεις ΜΒΑ ΜΟΝΟ αφού εχεις δουλέψει λίγα χρόνια. Αλλιώς θα καταλήξεις να σπουδάζεις ξανά θεωρητικά...

Ο χρήστης aserf έγραψε:

Δεν ξέρω τι γίνεται στα υπόλοιπα πολυτεχνεία, εμείς στο ΑΠΘ πάντως έχουμε κανονικά μαθήματα και στα 10 εξάμηνα + διπλωματική εργασία. Συνολικά, 50 μαθήματα για το δίπλωμα.

Στην Πάτρα έχουμε σε δέκα εξάμηνα 68 μαθήματα + διπλωματική...

Μετράει βέβαια και η έκταση του κάθε μαθήματος, αλλά όλα αυτά είναι πολύ σχετικά.
Αλήθεια, ποσες ώρες την εβδομάδα γίνονται παραδόσεις για το κάθε ένα;

Αυτο που είπα αφορά στους Μηχανολόγους. Για τους ηλεκτρολόγους δεν έχω ιδέα πόσο είναι.

Ο χρήστης ast έγραψε:
Μετράει βέβαια και η έκταση του κάθε μαθήματος, αλλά όλα αυτά είναι πολύ σχετικά.

Δε λέω ότι όλα τα μαθήματα είναι έτσι, το ένα από τα 10 φετεινά μου μαθήματα, ονομαζόμενο 'Διαδικτυακός Υπολογισμός', είχε ως ύλη τα εξής: html, javascript, php, xml, ασφάλεια δικτύων, cache στο διαδίκτυο και e-commerce. Όποιος ξέρει καταλαβαίνει την πίκρα...
Φυσικά ανάμεσα στα 68 μαθήματα υπήρχαν και κάτι Αγγλικά, Φιλοσοφίες, κτλ, αυτά όμως αποτελούν τη μειοψηφία.

Αλήθεια, ποσες ώρες την εβδομάδα γίνονται παραδόσεις για το κάθε ένα;

Τα 68 μαθήματα που είχα εγώ αντιστοιχούν σε 264 διδακτικές μονάδες, μία για κάθε διδακτική ώρα/βδομάδα. Κατά μέσο όρο λοιπόν στα 5 χρόνια (10 εξάμηνα) παρακολουθούσα 26,4 ώρες εβδομαδιαίως, ήτοι ~5 ώρες την ημέρα.