Δεν γνωρίζω τα εσωτερικά των 4Τ και ούτε με απασχολούν.
Όμως οι εμπορικές σχέσεις είναι πάντα καθοριστικές στο πώς θα παρουσιαστεί το αυτοκίνητο δημ/φικά, το αν θα νικήσει σε συγκριτικό ή ποιά θέση θα πάρει, ακόμα και το αν θα μπει εξώφυλλο (πολλά εξώφυλλα πωλούνται κανονικά).
Αν π.χ. το συγκριτικό που θα γράψει ο συντάκτης δεν ευνοεί το αυτοκίνητο της εταιρείας με την οποία το περιοδικό έχει μια καλή, συμφέρουσα σχέση, την οποία θέλει να διατηρήσει, το κομμάτι πιθανότατα θα επιστραφεί με υποσημείωση να αλλάξει η τελική αξιολόγηση ή κατάταξη. Αν ο συντάκτης αρνηθεί, το κομμάτι θα λογοκριθεί από τον αρχισυντάκτη ή τον δ/ντη σύνταξης και ο συντάκτης ή θα απολυθεί ή θα περιθωριοποιηθεί.
Συναντώ τελευταία κάποια άρθρα στο διαδίκτυο από διάφορους τιμητές, υποτιθέμενους μαχητές της δημ/φιας που υπεραμύνονται του τρόπου με τον οποίο δούλευαν, αναφέροντας ότι εκείνοι, τότε, κάποτε, είχαν το θάρρος της γνώμης τους, και ότι μάλιστα δεν δίστασαν να 'θάψουν' αυτοκίνητα, πράξη τους μάλιστα για την οποία το περιοδικό τιμωρήθηκε με διακοπή διαφήμισης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν πρόκειται παρά για ένα μεγαλειώδες ψέμα. Συνήθως, το θάψιμο επιλέγεται ως μέθοδος είτε για να τιμωρηθεί μία εταιρεία, είτε για να εκβιαστεί (δώσε διαφήμιση, γιατί κοίτα τι μπορώ να σου κάνω), είτε για να δοθεί εμμέσως εύνοια σε κάποια ανταγωνίστριά της. Συνήθως συμβαίνει το πρώτο. Δηλαδή η εταιρεία κόβει τη διαφήμιση και το περιοδικό αρχίζει κατόπιν τα εχθρικά άρθρα εναντίον των αυτοκινήτων που αυτή αντιπροσωπεύει.
