Υπάρχουν πολυκατοικιες σαν αυτή του γάτου;

Έτσι ναι... Ωραίο πραγμα η πολυκατοικια. Σε εμάς..... Ότι να ναι....

Ότι θέλει ο καθένας αφήνει.... Όπου θέλει. Αλλά εγώ είναι νοικαρης τα έχω πει στην συνέλευση, με γράφουν. Πρέπει να είμαστε το μοναδικό διαμέρισμα, οχι έχει άλλο ένα, πουδεν αφήνουμε πραγματα σε κοινοχρηστο χώρο, ουτε φυσικά έξω από την πορτα επίσης ειμαστε σχεδόν οι μόνοι που τηρούμε τις ώρες κοινής ησυχίας και το μεσημέρι

Το Hyperdesmo δίνει 25 χρόνια αλλά πρέπει να αποδείξεις ότι φταίει το υλικό και όχι το μαστορι που το έβαλε. Έτσι την πατήσαμε εμείς σε ένα δώμα ταράτσας (οι γνωστές τζαμαρίες) που περάσαμε 50m2 ελενίτ, και το υλικό μετά από 2 χρόνια κιτρινισε ελάχιστα.

Ο μάστορας έπρεπε να καθαρίσει πολύ καλά με πειστικό το πορώδη ελενιτ (πράγμα που δεν έκανε) να φύγουν οι ρύποι και μετά αστάρι και το ελαστομερες.

Παρόλα αυτά το κομμάτι που αφαίρεσα για να το πάω στον χημικό της Hyperdesmo ήταν ελαστικό σαν τσίχλα... Εξαιρετικό προϊόν.

Lap δεν υπάρχει πολυκατοικία άλλη σαν του γάτου γιατί δεν υπάρχουν άλλοι γάτοι. Μετρημένες περιπτώσεις που πάνε όλοι by the book.

Ψάξε βρες παλιά μονοκατοικία να της κάνεις ανακαίνιση με κάνα επιδοτούμενο πρόγραμμα να έχεις την ησυχία σου. Αλλά να ξέρεις όλα τα έξοδα στην καμπούρα σου.

Θέλω και εγώ να κάνω μόνωση αλλά θέλω να φτιάξω την ρήση της ταράτσας και τις λιμνουλες, οπότε μάλλον θα πάμε για αφρό μπετόν να γίνουν 2 υδρορροές (μία εμπρός, μια πίσω) και μετά πλακάκι γιατί η μισή ταράτσα είναι με πέργκολα και bbq και κάνω πολύ χρήση.

Αντε και εσύ.... Ζωαρα ... Roof garden.... Το όνειρο μου. Να φωνάζω φιλαράκια και να λιώνουμε ταράτσα όλη μέρα. Έχω φανταστεί ακόμα και νύχτες με προβολές. Βάζεις ένα λευκό πανί, παίρνεις έναν προτζέκτορα με 250 ευρώ και βάζεις ταινίες.... Και από πάνω τα αστέρια.

(Κατι σε τα απαντά της bellucci)

Ζωαρα...

Οπως τα λες yem... Στις πολύκατοικίες ζουν σαν ζώα όλοι τους. Κανένας σεβασμός σε τίποτα, άσε που τα καθαρίζει το συνεργείο σε δύο ώρες πάλι βρόμικη είναι με χυμενους καφέδες κτλ.

Αφου έριξες τον καφέ ρε καφρε.... Σκούπισε τον...Μια εποχή κάποιος εγλειφε καθρέπτες...... Ανώμαλοι γ@μω το σπίτι σας.

Προοοοοοβατα όλοι.....

Το σκεφτόμουν αυτό που είπες... Να βρω μια παλιά... Μετά το 80..να έχει καλό αντισεισμικό και να την κάνω ανακατασκευή...ισα βάρκα νερά με ένα νεόδμητο διαμέρισμα δεν θα βγει..

Τεσπα... Άσε... Όπως σου είπα πληγωμένος αετός νιώθω πρέπει κάπου να ξοδέψω χρήματα.

Kαι εγω αρχιζω να κουραζομαι με την πολυκατοικια, ειδικα οταν εχουμε νεους ενοικιαστες που δεν ξερεις τι θα προκυψει και οσο περναν τα χρονια τα διαμερισματα που νοικιαζονται ειναι περισσοτερα. Απο την αλλη δεν θα ηθελα να μενω στην ερημια και στο υπολοιπο αττικης για να ειμαι σε μονοκατοικια.

Γιαυτο μια καλη πολη εκτος Αθηνας μπορει να δουλεψει καλυτερα για διαμονη.

Ψάξε βρες παλιά μονοκατοικία να της κάνεις ανακαίνιση με κάνα επιδοτούμενο πρόγραμμα να έχεις την ησυχία σου. Αλλά να ξέρεις όλα τα έξοδα στην καμπούρα σου.

Αυτά πρέπει να ξεκινούν πριν τα 30, που στην Ελλάδα είναι αδύνατο.

Ποιος 30αρης μπορεί να αγοράσει μονοκατοικία; Μόνο αν έχει χορηγό ή αν του χαρίσουν σπίτι. Ένας μεροκαματιάρης 30άρης στην καλύτερη μετά τα 45 μπορεί να αγοράσει ένα διαμέρισμα του κ@λου εφόσον:

(α) δεν έχει κάνει οικογένεια ώστε να μην έχει οικονομικές υποχρεώσεις

(β) έχει στάνταρ εργασία με πάρα πολύ καλό μισθό ώστε να μένουν στην άκρη τουλάχιστον 500euro κάθε μήνα για να μαζέψει ένα ποσό και στα 45 να μπορέσει να πάρει και ένα δάνειο για ένα διαμέρισμα πάνω/κάτω στα 100000euro με 150000euro.

Αυτά φυσικά αν και εφόσον αποταμιεύεται κάθε μήνα το 500αρικο στην τράπεζα. Το οποίο φυσικά είναι αδύνατο γιατί στα 15 χρόνια πολλά απρόοπτα γεγονότα μπορούν να προκύψουν και να χαθούν εισοδήματα.

Όσους νέους ή και συνομήλικους γνωρίζω, που έχουν αγοράσει διαμερίσματα ή μονοκατοικίες, σε ηλικίες κάτω από τα 40 όλοι τους είχαν μεγάλη οικονομική βοήθεια.

Φυσικά δεν αναφέρομαι σε όσους και όσες τα βρήκαν έτοιμα, είτε μέσω των γονέων, είτε μέσω κάποιου γάμου.

Ακριβως όπως τα λες είναι.

Εγω αυτό που κατάλαβα είναι.

1.Χωρις βοήθεια από γηραιοτερους δνε γινετια τίποτα. Από την άλλη πως να φας λεφτά άλλου ακόμα και αν σε αγαπάει και δεν σου λέει ποτέ όχι;

2.Πρεπει το ζευγάρι να ζει με εναν μισθό, και τα υπόλοιπα να τα αποταμιευουν τουλάχιστον για μια δςκαετια

3.Να έχεις ακίνητα στο όνομα σου από κληρονομιά, τα πουλάς, συμπληρώνεις με το νούμερο 1+2 και τότε λες πως οντως κάτι κάνεις.

Υπάρχει και το 4.....

Αν καταφέρεις με τηλεργασια να βγεις εκτός μεγλαουπολεων και να μείνεις σε επαρχιακή πόλη. Να έχεις τα πάντα αλλά όλα σε μικρό βαθμό.

Τότε με 100.000, 120.000 ευρώ αγοράζεις πάρα πολυ καλο σπίτι. Σχεδον πολυτελές.

Το τι έχω βρει στην επαρχία δνε λέγεται. Μιλάμε για κήπους, ορόφους, γκαράζ, δέντρα, εσωτερικοί χωροι άνω των 200 τμ

Με τιμές κοντά στο όσο κοστίζει ένα καλό διαμέρισμα 90 τμ στην πολη.

Δεν μιλάω για εξωτικές περιοχές. Μιλάω για φτωχό γειτονιές όπου η μονοκατοικία είναι κληρονομιά (καλή ώρα η δική μου περίπτωση) και οι κληρονόμοι 2-3-4 δεν τα βρίσκουν και πουλάνε. Το '94 νομίζω την είχαν πάρει οι δικοί μου κοντά στα 24 εκατομμύρια drachmas. Μου έχουν πει οι δικοί μου ότι τότε αγόραζες στα ίδια λεφτά - στην ίδια περιοχή όροφο διαμέρισμα 85-90μ χωρίς πάρκινγκ και με φουλ αυθαιρετους χώρους (ήταν της μόδας).

6-7 Χρόνια μετά από εμάς πουλήθηκε άλλη μια με μικρότερο σπίτι αλλά με γκαράζ που χωράει 2 αυτοκίνητα +1 smart αλλά το ένα πίσω από το άλλο, αυτή είχε πάει 27 τούβλα.

Βάλτε κάτω τα +200.000€ που ήθελαν τα όροφο διαμέρισματα το 2005...

Δεν το συζητάμε ότι είναι υπερβολικά δύσκολο να μαζεψεις μια αξιόλογη προκαταβολή.

Για εμένα προσωπικά αν δεν είχα σπίτι και έπρεπε να δίνω 500€ ενοίκιο θα είχα είδη φύγει για όξω γιατί δεν θα έμεναν λεφτά για τον άνθρωπο, αν βάλεις λογαριασμούς και κοινόχρηστα άστα πάει ένας μισθός γεμάτος.

...

2.Πρεπει το ζευγάρι να ζει με εναν μισθό, και τα υπόλοιπα να τα αποταμιευουν τουλάχιστον για μια δςκαετια

...

Αυτό προφανέστατα δεν μπορεί να γίνει πράξη.

Η λέξη και μόνο 'ζευγάρι' δηλώνει αμέσως/αμέσως παραπανήσια έξοδα.

Ένας άνθρωπος που ζει μόνος του έχει και το 'μαχαίρι και το καρπούζι' και κάνει τα κουμάντα του.

Και όταν λέω 'κουμάντα' εννοώ αιματηρές οικονομίες και εντελώς λιτό βίο. Το οποίο είναι αδύνατο να το κάνουν ζευγάρια.

Πριν 40 ή 50 χρόνια ίσως. Στην σύγχρονη εποχή είναι διαφορετικός ο τρόπος ζωής.

Μακάρι φίλε LAP να σας πάνε όλα καλά. Εύχομαι τα καλύτερα για σας.

υ.γ. αν θέλεις σβήνεις το ποστ σου. Από σένα εξαρτάται.

Να σαι καλά. Χιλια ευχαριστώ. Μακάρι...

Eχω για σενα ενα ωραιο σπιτι να το τελειωσεις να το κανεις οπως θελεις.

Ισως να το εχω ξαναγραψει παλια μονοκατοικια (1955-1965 το πολυ) σε αρκετο οικοπεδο σε καλο προαστειο την Αθηνας ειχε βαλει μια πινακιδα και ζηταγε ακατεβατα 690κ. Οταν λεμε το αρκετο οικοπεδο μην φανταστειτε τεραστιο ισως να βγαζει μερικα οροφοδιαμερισματα 100τμ οχι για μεγαλη πολυκατοικια. Η μονοκατοικια δεν ειναι κατοικησιμη.

Ειλικρινα αν ημουν στην θεση σας (και νοικιαζα) ειτε θα ειχα παει σε μια καλη επαρχιακη πολη (εχω ξαναφερει ποιες ειναι οι καλες με τα δικα μου κριτηρια) ειτε θα ειχα φυγει εξω. Η εγω εχω χασει το ενδιαφερον μου με την Αθηνα, η φταιει η πανδημια.

Ειδικα οταν πηγαινω στα σουπερ μαρκετ και στην επαρχια ειναι ακριβως τα ιδια σουπερ μαρκετ με τα ιδια προιοντα και τις ιδιες προσφορες δεν μπορω να φανταστω γιατι να ειμαι στην ΑΘηνα ενω θα εχω και καθαρο αερα.

Αυτό που λες για την επαρχία ισχύει. Άλλωστε και η δήμοι της Αττικής χωριά είναι ενωμένα.

Εχω δει σε απερχιακες πόλεις, στις καλές περιοχές τους γειτονιές ίδιες με ΒΠ και τιμή ακινήτων σαν τις φτωχο γειτονιές των Αθηνών.

Ισως η τηλεργασια δώσει ευκαιρίες. Αλλά θα πρεπε κάνεις να ειναι από τους πρώτους που θα κάνει αυτό το βήμα, ειδάλλως κα εκεί σταδιακά θα ανέβουν οι τιμές και θα πέσουν όμως κάπως και τνω Αθηνών.

Wantone η Αττική δεν είναι μόνο τα S/M, είναι γήπεδα - θέατρα - σινεμά - καφέ - μπαράκια - κλαμπακια - παιδότοποι - λούνα παρκ - νοσοκομεία - ιατροί - θέσεις εργασίας κτλ. Τα οποία υπάρχουν σε υπεραφθονία σε αντίθεση με επαρχία που συμβιβάζεσαι με ότι έχει σε ότι απόσταση το έχει.

Αν είσαι μαθημενος σε αυτά τότε δύσκολα προσαρμόζεσαι στα λίγα.

Σωστά όσα γράφετε, με μια παρατήρηση. Εφόσον ο εργένης ή το ζευγάρι δεν ήταν άστεγοι το 500αρι θα έφευγε έτσι κι αλλιώς για νοικι. Παλιότερα υπήρχε η δυνατότητα στεγαστικού δανείου σχετικά εύκολα και το μηνιάτικο ενός ζευγαριού ξεκινούσε από 2χιλιαρο, έστω 1400€ για τη γενιά των 700€. Οπότε δεν ήταν και μεγάλη υπόθεση να βρουν ένα διαμέρισμα να το πληρώνουν στη τράπεζα αντί για τον ιδιοκτήτη. Ακόμη και μεζονέτα, αν οι δύο μισθοί ήταν καλοί... Αυτό βέβαια έφερε τα κόκκινα δάνεια του σήμερα. Αλλά καταλήγουμε πως φταίει η χρεωκοπία κι οι εξωφρενικά χαμηλοι μισθοι κι η ανεργία.

Άποψή μου μακρυά από επαλειφόμενα για στεγάνωση, εκτός αν δεν γίνεται αλλιώς. Είναι βαρέλι δίχως πάτο, το πληρώνεις χρυσό.

Wantone η Αττική δεν είναι μόνο τα S/M, είναι γήπεδα - θέατρα - σινεμά - καφέ - μπαράκια - κλαμπακια - παιδότοποι - λούνα παρκ - νοσοκομεία - ιατροί - θέσεις εργασίας κτλ. Τα οποία υπάρχουν σε υπεραφθονία σε αντίθεση με επαρχία που συμβιβάζεσαι με ότι έχει σε ότι απόσταση το έχει.

Αν είσαι μαθημενος σε αυτά τότε δύσκολα προσαρμόζεσαι στα λίγα.

Δεν νομιζω οτι παιζουν ολα αυτα ταυτοχρονα. Δηλ μπορει σε μια περιοδο της ζωης σου να πας σε κλαμπακια, δεν νομιζω κανενας λογικος ανθρωπος θα πηγαινει σε κλαμπακια απο τα 16 μεχρι τα 70 σταθερα. Το ιδιο και το θεατρο, λουνα παρκ κλπ τα κανεις σε μια περιοδο της ζωης και μετα τερμα. Σινεμα ουτε ξερω κανεναν που πηγε τα τελευταια 2 χρονια, ολοι μου λενε βλεπουν Νετφλιξ. Νετφλιξ βλεπεις και στην επαρχια.

Για θεσεις εργασιας κλπ ειναι οτι κατσει. Αν εχεις οντως καλη δουλεια στην Αθηνα γιατι τοτε παραπονιεσαι για τα νοικια οπως διαβαζω και εδω και αλλου? Πληρωνεις οτι ζηταει η αγορα και αν αγορασεις παλι θα πληρωσεις οτι ζητανε. Αν δεν εχεις αρκετα τοτε σορρυ δεν εχεις καλη δουλεια στην Αθηνα. Για ιατρους ισχυει αλλα μπορεις να ερχεσαι Αθηνα που και που.

Το μονο που ειναι καλο στην Αθηνα ειναι οτι μπορεις να γνωρισεις αρκετο κοσμο λογο μεγεθους της πολης ενω επαρχια μενεις με αυτους που εχεις αλλα αν μιλαμε για ζευγαρι συνηθως δεν καιγονται να κανουν νεες γνωριμιες.

Για αλλη μια φορα θα πω οτι υπαρχουν πολεις στην επαρχια της Ελλαδα που χανεις ελαχιστα σε σχεση με την Αθηνα. Και καλο νοσοκομειο εχεις και πανεπιστημιο. Επισης το ξαναλεω δουλεια ειναι οτι προκυψει αν μπορεις να βρεις εισοδημα καπου εστω και οχι το ιδανικο πας αλλοιως καθεσαι Αθηνα και δεν γκρινιαζεις για το στεναχωρο οικονομικο.

Αλλη μια φορα το λεω ο περισσοτερος κοσμος κανει απλες ζωες, σπιτι δουλεια σπιτι και καμμια βολτα κανενα σ/κ και διακοπες το καλοκαιρι σε κανενα νησι. Μια τετοια ζωη ανετα την κανεις και σε επαρχιακη πολη.

Και εγώ τέτοια ζωή κάνω, σπιτι - δουλειά - σπίτι και αραιά και που κάνα παιδότοπο και κανένα σινεμά ίσως και για καφέ. Εκεί που δίνω βάση είναι στην μάσα, θέλω σήμερα delivery πίτσα ή Σουβλάκι μετά ίσως κινέζικο ή burger, ψάρι ή κοψίδια και πάει λέγοντας, αυτές οι μικρές χαρές τις ζωής (για εμένα) δεν τις βρίσκεις εύκολα παντού.

Όταν λέω για επαρχία δεν σκέφτομαι μεγάλες πόλεις εκτός Αττικής και Θεσσαλονίκης αλλά κάποια μεγαλύτερα χωριά που έχουν σίγουρα γυμνάσιο - λύκειο και αγροτικό ιατρείο.

ΠΧ ενώ το Αλεποχώρι είναι μόλις 1 ώρα από Αθήνα και κάνα 15' από τα Μέγαρα δεν έχει καμία υποδομή εκτός από καφέ - μπαράκια - εστιατόρια, ούτε σχολείο ούτε ιατρείο, δεν ξέρω πως τα καταφέρνουν οι ντόπιοι με το σχολείο.

Βέβαια όλα αυτά είναι λόγια του αέρα, ας έβρισκα δουλειά στα Μέγαρα ή τριγύρω με πολύ καλύτερες απολαβές και θα έβρισκα τον τρόπο για όλα.και η γυναίκα θα συνέχιζε τηλε εργασία με διαλείμματα με θέα θάλασσα - βουνό να αδειάζει ο νους της.

Want one τα απλοποιεις τα πραγματα. Δεν σημαίνει ότι τα χαρακτηριστικά μιας μικριοικονομίας (όπως αυτή των ακινήτων) είναι παρόμοια με αυτά της προσφορας εργασίας.

Ένας απόφοιτος με μεταπτυχιακό ξεκινά την ζωή του με 900,1000 ευρώ.

Αν δεν βρει εργασία στις σπουδές του. Παίρνει τον βασικό σε κάποια άλλη εργασία που δεν απαιτεί εξειδικευση.

Αν πει να κάνει οικογένεια... Δυσκολευουν παρα πολυ τα πραγματα.

Όποτε συγκρίνοντας αυτές τις δυο μικοροικονομιες και συμφωνα με τα ζητούμενα του να ζήσει... Είτε πρεπει να πέσουν οι τιμές των ακινήτων είτε να ανέβουν οι μισθοίμισθοί ώστε να έρθουν τα πράγματα σε μια ισορροπία.

Τώρα γίνονται και τα δυο λάθος, για αυτό υπάρχει πρόβλημα.

Η διάκριση της επαρχίας θα πρέπει να γίνει σε ένα γκρουπ στο οποίο βρίσκονται οι μεγάλες πόλεις της επαρχίας , στυλ Λάρισα,Πάτρα , Βόλος, Ιωάννινα κ.λπ. και σε ένα δεύτερο γκρουπ σε αυτές που είναι κάτω των 50.000 κατοίκων π.χ. Τρίκαλα. Γρεβενά , Άρτα, Πύργος, Καρδίτσα κ.λπ.

Στις μεγάλες πόλεις της επαρχίας δεν λείπει πραγματικά τίποτα , έχουν πολύ καλά μαγαζιά εστίασης , πανεπιστημιακά νοσοκομεία, αρκετά συχνά θεατρικές παραστάσεις, μουσικές σκηνές κ.λπ.

Στις μικρές ναι δεν έχουμε πολλά , αλλά μια χαρά σχολεία όμως έχουμε και το πιστεύω ότι αν (μακριά από μας) πάθεις κάτι στα έκτακτα ενός επαρχιακού νοσοκομείου έχεις περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης από τα έκτακτα στον Ευαγγελισμό που μοιάζουν με εμπόλεμη ζώνη. Καφέ αξιοπρεπή έχει και το τελευταίο χωριό, φαγητό έχεις δίκιο , μέχρι ψησταριά (αν και υπάρχουν και πόλεις με πολύ δυνατά εστιατόρια), και θέατρα αν πέσει πείνα  στην Αθήνα και βγούνε περιοδεία ή στηρίζεις τους τοπικούς ερασιτέχνες. Το 'κακό' (για κάποιους) είναι ότι η διασκέδαση περιορίζεται σε μονοψήφιο αριθμό μαγαζιών και ότι οι θαμώνες είναι όλοι γνωστοί μεταξύ τους.

Πάντως αυτή η πληθώρα επιλογών της Αθήνας είναι λίγο πλασματική  , υπάρχει αλλά πόσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα ΄ή το χρόνο, να την αξιοποιήσουν ; Όταν σπούδασα Αθήνα μου είχε κάνει εντύπωση ότι πολλοί Αθηναίοι συμφοιτητές δεν ήξεραν σχεδόν τίποτα από άλλες περιοχές , κινούνταν δηλαδή στην πράξη στα όρια της περιοχής τους , άντε και της γειτονικής της.

Το παν πάντως είναι το οικονομικό θέμα , αν υπήρχε δουλειά στην επαρχία πολλοί θα επέστρεφαν ( αυτοί που την έχουν ζήσει) και αν οι μισθοί ήταν καλύτεροι μια χαρά θα απολάμβαναν τις επιλογές της Αθήνας περισσότεροι και δε θα στέκονταν μόνο στα αρνητικά της.

Ειδικα οταν πηγαινω στα σουπερ μαρκετ και στην επαρχια ειναι ακριβως τα ιδια σουπερ μαρκετ με τα ιδια προιοντα και τις ιδιες προσφορες δεν μπορω να φανταστω γιατι να ειμαι στην ΑΘηνα ενω θα εχω και καθαρο αερα.

Mόνο για λόγους εργασίας και εαν έχεις παιδιά, για τα σχολεία (ίσως). Εγώ π.χ. θα ήθελα να ζω επαρχία, αλλά δεν θα ειχα δουλειά...σημαντικό πρόβλημα!