Το καλοκαίρι, οι ρυθμοί χαλαρώνουν, οι άνθρωποι το ίδιο και οι ιστορίες με τις αναμνήσεις μοιάζουν να βγαίνουν απ΄το μυαλό με μια δόση γλυκιάς ανάμνησης. Το θέμα ανάλαφρο και αυτό, έχει σκοπό να μας παρακινήσει να βρούμε αυτό το ΕΝΑ αυτοκίνητο με το οποίο, θα φεύγαμε...
Για που, με ποιούς και πως καμμία σημασία δεν έχει... Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί με ποιό αυτοκίνητο ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, θα επέλεγε να φύγει. Το γιατί και το πως το γράφει όποιος θέλει ή όποιος έχει όρεξη.
Έτσι για να δούμε τελικά τί είναι αυτό που μας έχει μείνει στο μυαλό, ποια θα ήταν η πρώτη μας διέξοδος και ιδανική σύντροφος στη πορεία αυτή...

Για μένα είναι η Alfa Romeo 33 ie, έχω αναφερθεί ξανά σε αυτή και είναι η μόνη που φέρνω στο μυαλό μου σε συνθήκες hit n' run. Μαύρη, φρεσκοπλυμμένη, να με περιμένει έτοιμη να καταπιεί χιλιόμετρα μέχρι το επόμενο βενζινάδικο. Οι αποστάσεις να μετριούνται σε ώρες και όχι σε χιλιόμετρα και αυτή εκεί, πάντα έτοιμη για μία ακόμα πτήση. Η δύση του ηλίου πρόκληση και το καλοκαίρι οι νυχτερινές ώρες είναι λίγες. Προλαβαίνω το ξημέρωμα, στη Καβάλα, ή στη Καστοριά? Στα Άγναντα ή στις Κερασιές?
Άραγε είναι η εμπιστοσύνη που εμπνέει, η θέση που σε υποχρεώνει να την φορέσεις, το γουργούρισμα του boxer, τα ατελείωτα επίπεδα πρόσφυσης από ένα πλαίσιο που πατάει σε 165/70/13 λάστιχο, ή το τσικ τσικ τσικ από τα μέταλα που τρίζουν όταν γύριζει ο διακόπτης στο off; Ειλικρινά δεν ξέρω, ξέρω πως έχω συναισθηματικό δέσιμο με αυτή, αλλά κάθε φορά που σκέφτομαι ποιο αυτοκίνητο θα έπαιρνα για να 'Φύγω', πάντα αυτή είναι η πρώτη μου σκέψη...

Η δική σας;

Το καλοκαίρι, οι ρυθμοί χαλαρώνουν, οι άνθρωποι το ίδιο και οι ιστορίες με τις αναμνήσεις μοιάζουν να βγαίνουν απ΄το μυαλό με μια δόση γλυκιάς ανάμνησης. Το θέμα ανάλαφρο και αυτό, έχει σκοπό να μας παρακινήσει να βρούμε αυτό το ΕΝΑ αυτοκίνητο με το οποίο, θα φεύγαμε...
Για που, με ποιούς και πως καμμία σημασία δεν έχει... Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί με ποιό αυτοκίνητο ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, θα επέλεγε να φύγει. Το γιατί και το πως το γράφει όποιος θέλει ή όποιος έχει όρεξη.
Έτσι για να δούμε τελικά τί είναι αυτό που μας έχει μείνει στο μυαλό, ποια θα ήταν η πρώτη μας διέξοδος και ιδανική σύντροφος στη πορεία αυτή...

Για μένα είναι η Alfa Romeo 33 ie, έχω αναφερθεί ξανά σε αυτή και είναι η μόνη που φέρνω στο μυαλό μου σε συνθήκες hit n' run. Μαύρη, φρεσκοπλυμμένη, να με περιμένει έτοιμη να καταπιεί χιλιόμετρα μέχρι το επόμενο βενζινάδικο. Οι αποστάσεις να μετριούνται σε ώρες και όχι σε χιλιόμετρα και αυτή εκεί, πάντα έτοιμη για μία ακόμα πτήση. Η δύση του ηλίου πρόκληση και το καλοκαίρι οι νυχτερινές ώρες είναι λίγες. Προλαβαίνω το ξημέρωμα, στη Καβάλα, ή στη Καστοριά? Στα Άγναντα ή στις Κερασιές?
Άραγε είναι η εμπιστοσύνη που εμπνέει, η θέση που σε υποχρεώνει να την φορέσεις, το γουργούρισμα του boxer, τα ατελείωτα επίπεδα πρόσφυσης από ένα πλαίσιο που πατάει σε 165/70/13 λάστιχο, ή το τσικ τσικ τσικ από τα μέταλα που τρίζουν όταν γύριζει ο διακόπτης στο off; Ειλικρινά δεν ξέρω, ξέρω πως έχω συναισθηματικό δέσιμο με αυτή, αλλά κάθε φορά που σκέφτομαι ποιο αυτοκίνητο θα έπαιρνα για να 'Φύγω', πάντα αυτή είναι η πρώτη μου σκέψη...

Η δική σας;

Το καλοκαίρι, οι ρυθμοί χαλαρώνουν, οι άνθρωποι το ίδιο και οι ιστορίες με τις αναμνήσεις μοιάζουν να βγαίνουν απ΄το μυαλό με μια δόση γλυκιάς ανάμνησης. Το θέμα ανάλαφρο και αυτό, έχει σκοπό να μας παρακινήσει να βρούμε αυτό το ΕΝΑ αυτοκίνητο με το οποίο, θα φεύγαμε...
Για που, με ποιούς και πως καμμία σημασία δεν έχει... Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί με ποιό αυτοκίνητο ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, θα επέλεγε να φύγει. Το γιατί και το πως το γράφει όποιος θέλει ή όποιος έχει όρεξη.
Έτσι για να δούμε τελικά τί είναι αυτό που μας έχει μείνει στο μυαλό, ποια θα ήταν η πρώτη μας διέξοδος και ιδανική σύντροφος στη πορεία αυτή...

Για μένα είναι η Alfa Romeo 33 ie, έχω αναφερθεί ξανά σε αυτή και είναι η μόνη που φέρνω στο μυαλό μου σε συνθήκες hit n' run. Μαύρη, φρεσκοπλυμμένη, να με περιμένει έτοιμη να καταπιεί χιλιόμετρα μέχρι το επόμενο βενζινάδικο. Οι αποστάσεις να μετριούνται σε ώρες και όχι σε χιλιόμετρα και αυτή εκεί, πάντα έτοιμη για μία ακόμα πτήση. Η δύση του ηλίου πρόκληση και το καλοκαίρι οι νυχτερινές ώρες είναι λίγες. Προλαβαίνω το ξημέρωμα, στη Καβάλα, ή στη Καστοριά? Στα Άγναντα ή στις Κερασιές?
Άραγε είναι η εμπιστοσύνη που εμπνέει, η θέση που σε υποχρεώνει να την φορέσεις, το γουργούρισμα του boxer, τα ατελείωτα επίπεδα πρόσφυσης από ένα πλαίσιο που πατάει σε 165/70/13 λάστιχο, ή το τσικ τσικ τσικ από τα μέταλα που τρίζουν όταν γύριζει ο διακόπτης στο off; Ειλικρινά δεν ξέρω, ξέρω πως έχω συναισθηματικό δέσιμο με αυτή, αλλά κάθε φορά που σκέφτομαι ποιο αυτοκίνητο θα έπαιρνα για να 'Φύγω', πάντα αυτή είναι η πρώτη μου σκέψη...

Η δική σας;

...και σκεφτόμουν να βάλω υποσημείωση, μπορούν να γράψουν όλοι πλην του Jim Clark με το πιο ευτυχισμένο Fiesta.

Ρε Σαμπα για να μην τη κάνουμε σφεντόνα , ξεκόλλα από τις λέξεις και αφουγκράσου λίγο!
Νιώσε τη στιγμή, που ανοίγεις τη πόρτα του γκαράζ, ανάβεις το φως και ότι έχει περάσει από τα χέρια σου είναι ετοιμοπόλεμο και σε περιμένει. Η γκαραζόπορτα ανοίγει μια φορά και κλείνει. Πίσω από πιο τιμόνι θα σε έβρισκε ο δρόμος;

@Odyssey, λεφτά υπάρχουν και εγώ γεμίζω συνέχεια!

Eddie, , διπλοσυμπλεκτάρισμα στο κατέβασμα και ταχύτητες στο περίπου, αξία ανεκτίμητη...

Γεια σου ρε Σάμπα μερακλή, αυτό περίμενα απο σένα αλλά κατάφερες και απέφυγες να διαλέξεις το ΕΝΑ.

21 Κουάντρα αστα αυτά! Η βόλτα είναι μία, η βενζίνη άφθονη και ο καφές επίσης. Διάλεξε με το χέρι στη καρδιά...

Το ξέρω οι επιλογές δεν είναι εύκολες, αλλά η ιστορία είναι αυτή και δεν υπάρχει πίσω. Ο Δρόμος μπροστά από τη πόρτα του γκαράζ είναι εκεί και περιμένει. Κανείς, ή σχεδόν κανείς γιατί ποτέ δεν ξέρεις, δεν μπορεί να είναι σε δύο μέρη ταυτόχρονα και το ζευγάρι με τα κλειδιά είναι μόνο ένα. Ποιό είναι αυτό;