-
Το καλοκαίρι, οι ρυθμοί χαλαρώνουν, οι άνθρωποι το ίδιο και οι ιστορίες με τις αναμνήσεις μοιάζουν να βγαίνουν απ΄το μυαλό με μια δόση γλυκιάς ανάμνησης. Το θέμα ανάλαφρο και αυτό, έχει σκοπό να μας παρακινήσει να βρούμε αυτό το ΕΝΑ αυτοκίνητο με το οποίο, θα φεύγαμε...
Για που, με ποιούς και πως καμμία σημασία δεν έχει... Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί με ποιό αυτοκίνητο ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, θα επέλεγε να φύγει. Το γιατί και το πως το γράφει όποιος θέλει ή όποιος έχει όρεξη.
Έτσι για να δούμε τελικά τί είναι αυτό που μας έχει μείνει στο μυαλό, ποια θα ήταν η πρώτη μας διέξοδος και ιδανική σύντροφος στη πορεία αυτή...Για μένα είναι η Alfa Romeo 33 ie, έχω αναφερθεί ξανά σε αυτή και είναι η μόνη που φέρνω στο μυαλό μου σε συνθήκες hit n' run. Μαύρη, φρεσκοπλυμμένη, να με περιμένει έτοιμη να καταπιεί χιλιόμετρα μέχρι το επόμενο βενζινάδικο. Οι αποστάσεις να μετριούνται σε ώρες και όχι σε χιλιόμετρα και αυτή εκεί, πάντα έτοιμη για μία ακόμα πτήση. Η δύση του ηλίου πρόκληση και το καλοκαίρι οι νυχτερινές ώρες είναι λίγες. Προλαβαίνω το ξημέρωμα, στη Καβάλα, ή στη Καστοριά? Στα Άγναντα ή στις Κερασιές?
Άραγε είναι η εμπιστοσύνη που εμπνέει, η θέση που σε υποχρεώνει να την φορέσεις, το γουργούρισμα του boxer, τα ατελείωτα επίπεδα πρόσφυσης από ένα πλαίσιο που πατάει σε 165/70/13 λάστιχο, ή το τσικ τσικ τσικ από τα μέταλα που τρίζουν όταν γύριζει ο διακόπτης στο off; Ειλικρινά δεν ξέρω, ξέρω πως έχω συναισθηματικό δέσιμο με αυτή, αλλά κάθε φορά που σκέφτομαι ποιο αυτοκίνητο θα έπαιρνα για να 'Φύγω', πάντα αυτή είναι η πρώτη μου σκέψη...Η δική σας;
-
Το καλοκαίρι, οι ρυθμοί χαλαρώνουν, οι άνθρωποι το ίδιο και οι ιστορίες με τις αναμνήσεις μοιάζουν να βγαίνουν απ΄το μυαλό με μια δόση γλυκιάς ανάμνησης. Το θέμα ανάλαφρο και αυτό, έχει σκοπό να μας παρακινήσει να βρούμε αυτό το ΕΝΑ αυτοκίνητο με το οποίο, θα φεύγαμε...
Για που, με ποιούς και πως καμμία σημασία δεν έχει... Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί με ποιό αυτοκίνητο ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, θα επέλεγε να φύγει. Το γιατί και το πως το γράφει όποιος θέλει ή όποιος έχει όρεξη.
Έτσι για να δούμε τελικά τί είναι αυτό που μας έχει μείνει στο μυαλό, ποια θα ήταν η πρώτη μας διέξοδος και ιδανική σύντροφος στη πορεία αυτή...Για μένα είναι η Alfa Romeo 33 ie, έχω αναφερθεί ξανά σε αυτή και είναι η μόνη που φέρνω στο μυαλό μου σε συνθήκες hit n' run. Μαύρη, φρεσκοπλυμμένη, να με περιμένει έτοιμη να καταπιεί χιλιόμετρα μέχρι το επόμενο βενζινάδικο. Οι αποστάσεις να μετριούνται σε ώρες και όχι σε χιλιόμετρα και αυτή εκεί, πάντα έτοιμη για μία ακόμα πτήση. Η δύση του ηλίου πρόκληση και το καλοκαίρι οι νυχτερινές ώρες είναι λίγες. Προλαβαίνω το ξημέρωμα, στη Καβάλα, ή στη Καστοριά? Στα Άγναντα ή στις Κερασιές?
Άραγε είναι η εμπιστοσύνη που εμπνέει, η θέση που σε υποχρεώνει να την φορέσεις, το γουργούρισμα του boxer, τα ατελείωτα επίπεδα πρόσφυσης από ένα πλαίσιο που πατάει σε 165/70/13 λάστιχο, ή το τσικ τσικ τσικ από τα μέταλα που τρίζουν όταν γύριζει ο διακόπτης στο off; Ειλικρινά δεν ξέρω, ξέρω πως έχω συναισθηματικό δέσιμο με αυτή, αλλά κάθε φορά που σκέφτομαι ποιο αυτοκίνητο θα έπαιρνα για να 'Φύγω', πάντα αυτή είναι η πρώτη μου σκέψη...Η δική σας;
-
Το καλοκαίρι, οι ρυθμοί χαλαρώνουν, οι άνθρωποι το ίδιο και οι ιστορίες με τις αναμνήσεις μοιάζουν να βγαίνουν απ΄το μυαλό με μια δόση γλυκιάς ανάμνησης. Το θέμα ανάλαφρο και αυτό, έχει σκοπό να μας παρακινήσει να βρούμε αυτό το ΕΝΑ αυτοκίνητο με το οποίο, θα φεύγαμε...
Για που, με ποιούς και πως καμμία σημασία δεν έχει... Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί με ποιό αυτοκίνητο ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, θα επέλεγε να φύγει. Το γιατί και το πως το γράφει όποιος θέλει ή όποιος έχει όρεξη.
Έτσι για να δούμε τελικά τί είναι αυτό που μας έχει μείνει στο μυαλό, ποια θα ήταν η πρώτη μας διέξοδος και ιδανική σύντροφος στη πορεία αυτή...Για μένα είναι η Alfa Romeo 33 ie, έχω αναφερθεί ξανά σε αυτή και είναι η μόνη που φέρνω στο μυαλό μου σε συνθήκες hit n' run. Μαύρη, φρεσκοπλυμμένη, να με περιμένει έτοιμη να καταπιεί χιλιόμετρα μέχρι το επόμενο βενζινάδικο. Οι αποστάσεις να μετριούνται σε ώρες και όχι σε χιλιόμετρα και αυτή εκεί, πάντα έτοιμη για μία ακόμα πτήση. Η δύση του ηλίου πρόκληση και το καλοκαίρι οι νυχτερινές ώρες είναι λίγες. Προλαβαίνω το ξημέρωμα, στη Καβάλα, ή στη Καστοριά? Στα Άγναντα ή στις Κερασιές?
Άραγε είναι η εμπιστοσύνη που εμπνέει, η θέση που σε υποχρεώνει να την φορέσεις, το γουργούρισμα του boxer, τα ατελείωτα επίπεδα πρόσφυσης από ένα πλαίσιο που πατάει σε 165/70/13 λάστιχο, ή το τσικ τσικ τσικ από τα μέταλα που τρίζουν όταν γύριζει ο διακόπτης στο off; Ειλικρινά δεν ξέρω, ξέρω πως έχω συναισθηματικό δέσιμο με αυτή, αλλά κάθε φορά που σκέφτομαι ποιο αυτοκίνητο θα έπαιρνα για να 'Φύγω', πάντα αυτή είναι η πρώτη μου σκέψη...Η δική σας;
-
Ο χρήστης vasilis 1200101 έγραψε:
Για μένα είναι η Alfa Romeo 33 ie,
Α, δε πάς μακρυά δηλαδή...
-
Και ατελείωτα επίπεδα πρόσφυσης με 165 λάστιχο; Φαντάσου πόσο ψόφιο μοτέρ θα έχει για να νομίζεις ότι έχει ατελείωτη πρόσφυση...
Σώβρακο το κάναμε πάλι!
-
εγώ πάντως τα γράφω στις Ιδανικές διαδρομές. (άλλωστε, εγώ ο ανέμπειρος έχω οδηγήσει μονο 9 αμάξια στη ζωή μου, τα 3 ήταν φιέστα)
-
Δε καταλαβαινω για ποιο λογο τα παραπανω σχολια σ ενα τετοιο 'συναισθηματικο' τοπικ...
-
...και σκεφτόμουν να βάλω υποσημείωση, μπορούν να γράψουν όλοι πλην του Jim Clark με το πιο ευτυχισμένο Fiesta.
Ρε Σαμπα για να μην τη κάνουμε σφεντόνα , ξεκόλλα από τις λέξεις και αφουγκράσου λίγο!
Νιώσε τη στιγμή, που ανοίγεις τη πόρτα του γκαράζ, ανάβεις το φως και ότι έχει περάσει από τα χέρια σου είναι ετοιμοπόλεμο και σε περιμένει. Η γκαραζόπορτα ανοίγει μια φορά και κλείνει. Πίσω από πιο τιμόνι θα σε έβρισκε ο δρόμος;@Odyssey, λεφτά υπάρχουν και εγώ γεμίζω συνέχεια!
-
-
Μα είπα ότι το κάναμε σώβρακο και όντως το κάναμε!
Λοιπόν, για να μείνω στο θέμα:
- θα γούσταρα μια τελευταία βόλτα με το Daihatsu Rocky που με μεγάλωσε (1988-2006). Όχι ταξίδι, γιατί θυμάμαι ότι με την κουκούλα να παφλάζει, κάπου στα 90 χλμ/ω τελείωνε κάθε προσπάθεια επικοινωνίας με τον συνοδηγό. Θα ήθελα όμως να αφαιρέσω την κουκούλα, να ρίξω μπροστά το παρμπρίζ και να δώσω πόσες μέλισσες θα μου έσκαγαν στο πρόσωπο...
Βασικά, αυτό ήταν το όχημα για το οποίο έγινα μέγας λάτρης των roadster και το έριξα στα Miata και τώρα στην ποδηλασία. Αυτή η ανόθευτη επαφή με τον αέρα... - θα γούσταρα και μια τελευταία βόλτα με το Mazda 323 GTX, εκείνο το τετρακίνητο κτηνάκι των 190 ίππων. Ναι, δεν ακούγονται πολλά στις μέρες μας, αλλά ήταν ελαφρύ (κάτω από 1.200 κιλά) και το 1991 θα ήταν πυροβόλο. Το είχα από το 2002 ως το 2004 και αναπολώ κάτι ξένοιαστες βόλτες στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο στην Εύβοια, μόνο για να κάψουμε βενζίνα. Αλλά τότε κόστιζε 70 λεπτά η άτιμη...
- οποιαδήποτε βόλτα με οποιοδήποτε Miata. Άσχετα με γενιά, Torsen και άλογα. Αποκορύφωμα η διαδρομή Σάμη-Ληξούρι στην Κεφαλονιά με πανσέληνο, την άνοιξη του 2006. Τα φώτα μονίμως σβηστά, μόνο όταν πλησίαζε άλλος τα άναβα. Ό,τι έβλεπα από το φεγγάρι. Μέγιστη ταχύτητα 30 χλμ/ω, ούτε ξέρω πόσες ώρες έκανα. Παλιά ιταλικά τραγούδια στο cd και φουλ ρομαντζάδα... Μου έχουν λείψει αυτές οι βόλτες στην Αθήνα, έχει πολλά φώτα και ακόμα περισσότερα αυτοκίνητα...
Σώβρακο out!
- θα γούσταρα μια τελευταία βόλτα με το Daihatsu Rocky που με μεγάλωσε (1988-2006). Όχι ταξίδι, γιατί θυμάμαι ότι με την κουκούλα να παφλάζει, κάπου στα 90 χλμ/ω τελείωνε κάθε προσπάθεια επικοινωνίας με τον συνοδηγό. Θα ήθελα όμως να αφαιρέσω την κουκούλα, να ρίξω μπροστά το παρμπρίζ και να δώσω πόσες μέλισσες θα μου έσκαγαν στο πρόσωπο...
-
H καλύτερη βόλτα είναι η επόμενη, γιατί η βενζίνη και ο καφές πρέπει να καταναλώνονται !
-
Eddie, , διπλοσυμπλεκτάρισμα στο κατέβασμα και ταχύτητες στο περίπου, αξία ανεκτίμητη...
Γεια σου ρε Σάμπα μερακλή, αυτό περίμενα απο σένα αλλά κατάφερες και απέφυγες να διαλέξεις το ΕΝΑ.
21 Κουάντρα αστα αυτά! Η βόλτα είναι μία, η βενζίνη άφθονη και ο καφές επίσης. Διάλεξε με το χέρι στη καρδιά...
Το ξέρω οι επιλογές δεν είναι εύκολες, αλλά η ιστορία είναι αυτή και δεν υπάρχει πίσω. Ο Δρόμος μπροστά από τη πόρτα του γκαράζ είναι εκεί και περιμένει. Κανείς, ή σχεδόν κανείς γιατί ποτέ δεν ξέρεις, δεν μπορεί να είναι σε δύο μέρη ταυτόχρονα και το ζευγάρι με τα κλειδιά είναι μόνο ένα. Ποιό είναι αυτό;
-
Για αυτό σε πάω ρε αδερφέ Βασίλη
-
Βρε μανία να διαλέξουμε μόνο ένα.
Άσε μας να ζήσουμε με τις αναμνήσεις μας, γιατί θες να τις κατατάξουμε;
-
Θα ηθελα να παρω το Saxo vts 1,4 και να κανω την διαδρομη Κονιτσα - πενταλοφος για αλλη μια φορα.
Μπορει να ηταν ψοφιο σε συγκριση με αλλα, ομως ηταν το πρωτο δικο μου αυτοκινητο (πριν με απασχολουσαν μονο οι μηχανες) και οι πρωτες αγαπες ειναι παντοτινες.
Οσο για την διαδρομη, ειναι μια απο τις ωραιοτερες, για εμενα, ορεινες διαδρομες στην Ελλαδα. -
Προσωπικα θα ηθελα να ξανακανω τη διαδρομη Αθηνα Ηγουμενιτσα με την biturbo μου καποια στιγμη..μεσω παλιας Καταρας... με καλο καιρο και ανοιχτα παραθυρα ειδικα στο στροφιλικι
-
Θα ήθελα να κανω την διαδρομή Θεσσαλονίκη Ηγουμενίτσα μέσω Γρεβενών, Μηλιάς, Κρανιάς κλπ με το μόνο αμάξι που δεν την έκανα. Το ΜΧ5 του 1990. Βράδυ, ανοιχτό, ΕΟ και στροφές με νταλίκες και Γερμανοτουρκους 'περαστικούς'...
Θα ήθελα να ξανακάνω την διαδρομή αντιπροσωπεία (Καλοχωρι) σπίτι (Καλαμαριά ) με το ΜΧ5 (όπως οταν το παρέλαβα )!
Απο τις πλέον ψωνιστικες στιγμές μου!Στάλθηκε από το Sony Fola κινητό μου
-
Δεν θα πω τίποτα άλλο, μόνο θα δείξω τους δίσκους μου που ήταν και η αφορμή να ασχοληθώ εντατικά με το φρένα, τα υλικά και τη φυσιολογία τους, έχω αρκετά ζευγάρια δικά μου σε αυτή την κατάσταση, η ημερομηνία στις φωτό είναι όταν τις τράβηξα, γιατί πάνε 5 χρόνια που τους είχα βγάλει και φυλάξει. Τα υπόλοιπα φανταστείτε τα μόνοι σας, δεν είμαι ευθειάκιας, των στροφών είμαι, να ανεβάσω και λάστιχα με τα λινά τους να φαίνονται από στριψίματα ? δε λέει, θα παίξει κράξιμο.
-
Αν θα έπρεπε να διαλέξω το ΕΝΑ, αυτό μάλλον θα ήταν το πρώτο μου, ένα Πεζώ 106 1100. Μπορεί τα 60 άλογά του να φαίνονται απελπιστικά λίγα σήμερα, αλλά ο συνδυασμός τους με τα ~750 κιλά του ήταν αρκετά ενδιαφέρων και σχετικά σπιρτόζικος! Χωρίς αντιστρεπτικές, έπαιρνε κλίσεις εντυπωσιακές, αλλά είχε ένα κράτημα φανταστικό, ΑΡΚΕΙ να ήξερες και να μη φοβόσουν να μείνεις στο γκάζι. Τιμόνι χωρίς υποβοήθηση που σου μίλαγε! Μοτέρ με πανάλαφρο βολάν που μπορούσες να στείλεις στον κόφτη για πλάκα..
Στο δικό μου, είχα βάλει ένα σετ σπορ αμορτισέρ - κίτρινα Καγιάμπα - και είχα αλλάξει το τιμόνι-λαγουδέρα με ένα μικρό τριάκτινο. Το είχα και με τις μαύρες σιδερένιες ζάντες χωρίς τα τάσια, αλήτικο!
Σχεδόν το έστειλα στον άλλο κόσμο με μια τούμπα που έφαγα σε κάτι στροφιλίκια μεταξύ Ορεστιάδας και Διδυμοτείχου, διωκόμενος από συνάδελφο ΔΕΑ με Γκολφ 2 1.8 8V.. Εντελώς ανέλπιδα, ρωτώντας τον φαναρτζή αν φτιάχνεται, πήρα την απάντηση 'ναι!' και έτσι το αυτοκίνητο υπάρχει ακόμη σήμερα (ελπίζω), στα χέρια νεαρού ξαδέλφου μου!
Για διαδρομή, θα επέλεγα ένα σχετικά ανοιχτό και επίπεδο στροφιλίκι, γιατί οι πολλές φουρκέτες και ανηφόρες δεν ήταν το στοιχείο του. Δεν μου έρχεται κάποιο συγκεκριμένο μέρος τώρα.. κάποια διαδρομή που να μπορείς σχετικά να κρατήσεις ταχύτητα.
Θα ήθελα να του κάνω μια βόλτα σήμερα, με τη γνώση και την εμπειρία για να το πάω όπως του αξίζει: με το γκάζι πρωτευόντως και με το τιμόνι δεύτερο, σε μια γλυκιά ισορροπία μεταξύ ουδετερότητας και πλαγιολίσθησης! Και με αρκετή ταχύτητα!
-
Quadra σε τρωω:
http://www.majhost.com/gallery/timkoul/Various/dsc00038.jpgΕγω θα διαλεγα το S2000 για μια πολυ μεγαλη βολτα στη Β. Ελλαδα. Οσο πιο μεγαλη γινεται....
The Great Escape - "Εγώ, Εσύ και ο Δρόμος"