Να εξηγήσω πως το αντιλαμβάνομαι:
Η ΕΑΒ και κάθε ΕΑΒ, ως εταιρεία παραγωγής αεροπορικών και οπλικών συστημάτων, όφειλε να επενδύσει μεγάλα ποσά στην έρευνα. Αυτά τα χρήματα θα τα έπαιρνε καταρχήν από το κράτος, όπως συμβαίνει σε ΟΛΕΣ τις μεγάλες εταιρείες ΟΛΩΝ των κρατών. Το ελληνικό κράτος έπρεπε λοιπόν να ρίξει λεφτά στην ΕΑΒ, πολλά λεφτά και με σταθερούς ρυθμούς (προσοχή εδώ) ΟΧΙ με μορφή επιδότησης, αλλά με παραγγελίες προϊόντων κατά προτεραιότητα. Όταν όμως το όχι πάμπλουτο ελληνικό κρότος έπρεπε να σκάει τρισεκατομμύρια κάθε λίγα χρόνια για να παίρνει αεροπλάνα και κανόνια από τις ΗΠΑ κατά κύριο λόγο και από άλλους 'συμμάχους' (σε στρατιωτικό ή πολιτικό επίπεδο) για να μην παίρνει το πάνω χέρι η Τουρκία, πολύ απλά δεν του περίσσευαν για να κάνει τις απαιτούμενες παραγγελίες στην ΕΑΒ. Σε συνδυασμό με την κακοδιαχείριση, η ΕΑΒ έμεινε χαμηλά και περιορίστηκε σε ματσακονιές και λαμαρινοδουλειές.
Η Ε.Ε. μπορεί στα χαρτιά να επιδίωκε την απαγκίστρωσή της από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας της (Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης ήταν ο στόχος από την αρχή), όμως στην πράξη λόγω του ψυχρού πολέμου δεν μπορούσε εύκολα να το πράξει. Ακόμα και σήμερα μέλη της Ε.Ε. μένουν δεμένα πίσω από τις ΗΠΑ (κάργα η Μ. Βρετανία, λιγότερο οι Ισπανία-Πορτογαλία-Ιταλία-Ελλάδα και περισσότερο η πλειοψηφία των νέων κρατών-μελών μετά την τελευταία διεύρυνση πχ Πολωνία-Βουλγαρία) και μόνο μετά την εποχή Μπους η κατάσταση άρχισε να μεταβάλλεται, αφού φαίνεται πια καθαρά ότι η Ευρώπη χάνει στο παιχνίδι των ΗΠΑ. Εκτός αυτών, η δημιουργία νέων πόλων ισχύος (Κίνα και Ρωσσία) δίνει τη δυνατότητα νέων συμμαχιών κυρίως σε οικονομικό επίπεδο. Γι'αυτό λέω ότι σήμερα η Ελλάδα μπορεί μέσω Ε.Ε. να κάνει πιο άνετα παιχνίδι απ' ό,τι παλιότερα.