Η αλήθεια είναι πως παλιότερα μάλλον αντιπαθούσα τις Mercedes. Τις είχα ταυτίσει με φορτηγά, ταξί, προκλητικά μεγάλες λιμουζίνες πολιτικάντηδων και οχήματα 'κοινωνικής ανόδου' νεόπλουτων (ιδίως στις ημέρες που το ΧΑΑ ήταν στα πάνω του). Μου φαίνονταν υπερβολικά συντηρητικές, υπερβολικά τετράγωνες, βαριές... Χώρια που, οδηγικά, μου φαίνονταν μάλλον πλαδαρές.
Από την άλλη, λάτρευα τις BMW. Σχεδόν ιταλική γραμμή στα μοντέλα της περιόδου 1989-1998, σπορτίφ αίσθηση, απευθύνονταν ξεκάθαρα σε οδηγούς που διατηρούσαν τη νεανικότητά τους.
Και ξαφνικά είδα το face lift για τη σειρά 3. Αν πω ότι ενθουσιάστηκα θα είμαι ψεύτης.
Είδα τη σειρά 7. Σίγουρα δεν είναι συντηρητική αισθητικά, αλλά δεν είναι και κομψή. Είδα τη Ζ4. Δε μου άρεσε. Και η Daewoo μπορεί να σχεδιάσει τέτοιο σχήμα. Και πάει λέγοντας...
Και, κατά το ίδιο περίπου χρονικό διάστημα, έχουμε την SLK να βρίσκεται στην παραγωγή (κρίμα που έχει επανακυκλοφορούντα σφαιρίδια στο τιμόνι, εκατό φορές κρίμα!). Έχουμε τη νέα σειρά C, η οποία αποκτά ένα πιο σωστό σανζμάν και κρεμαγιέρα στο τιμόνι, ενώ η αισθητική της δεν είναι πια τόσο συντηρητική - ειδικά η Sportscoupe είναι πολύ όμορφη. Έρχεται η SL, η οποία, βέβαια, μόνο Sportlich und Leicht δεν είναι, αλλά είναι κομψότατη. Και τώρα, η CLK... Κι αρχίζω να μουρμουρίζω 'κοίτα να δεις που θ' αρχίσουν να μου αρέσουν οι Mercedes...' κι αυτό όχι γιατί 'μεγάλωσα', αλλά γιατί άλλαξε η σχεδιαστική προσέγγιση της εταιρείας.