Ο χρήστης Jacob έγραψε:
... Τομείς με επίκεντρο τον άνθρωπο, όπως για π.χ. πολιτιστική / καλλιτεχνική ανάπτυξη, προστασία του περιβάλλοντος, γνώση πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς για γονιμοποίηση του μέλλοντος ισοβαθμίζουν, ίσως μάλιστα και να υποσκελίζουν ψυχρά στατιστικά που δείχνουν τον αριθμό βιομηχανικά παραγόμενων προιόντων ή τζίρους πολυεθνικών εταιριών. Βέβαια, ένα healthy mix, ένα υγιές μείγμα, θα ήταν επιθυμητό.Το θέμα, λοιπόν, έχει να κάνει περισσότερο με ενδοσκόπηση και εντοπισμό χαρακτηριστικών που μας χαρακτηρίζουν ως έθνος (απλοποιημένα / χιουμοριστικά, έτσι; δεν μιλάμε για τεκμηριωμένη ανάλυση καλοκαιριάτικα...) έτσι ώστε να φανταστούμε πως αυτά θα «βγαίνουν» στα αυτοκίνητά μας (όπως για π.χ. η κομψότητα των ιταλών «βγαίνει» στα αυτοκίνητα που κατασκευάζουν, έστω κι αν οι σχεδιαστές τους δεν είναι πάντοτε ιταλοί).
Το ότι δεν κατασκευάζουμε αυτοκίνητα δεν μου αφαιρεί το δικαίωμα να ονειρεύομαι. Γιατί αν σταματήσω να ονειρεύομαι...
Κι αν χαρακτηριστώ απλοικός ή αλλοπαρμένος, τόσο το καλύτερο...
Jacob
Με άλλα λόγια αυτοκίνητα μπορεί να μην κατασκευάζουμε αλλά στα πολιτιστικά,στην προστασία του περιβάλλοντος στην γνώση και αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς σκίζουμε...
Εγώ αυτό το νόημα βγάζω απο τα λεγόμενά σου...
Εκτός κι αν εννοείς οτι τα παραπάνω είναι πιό πραγματοποιήσιμοι στόχοι για τη χώρα μας σε σχέση με τη δημιουργία ισχυρής βιομηχανίας...
Δυστυχώς ούτε το περιβάλλον μας ενδιαφέρει (βροχή πέφτουν τα κουτάκια Χάινεκεν στην εθνική οδό,άπειρο το σκουπιδομάνι στις παραλίες...),απο ιστορία ξεχάσαμε τα πάντα (κλασική πιά η ερώτηση άσχετου μαθητή 'σε πιά ομάδα παίζει ο Κολοκοτρωνης') ενώ οι πολιτιστικές μας αναζητήσεις επικεντρώνονται στο που τραγουδάει η Πέγκυ Ζήνα και η Βανδή με τη Βίσση...
Ετσι λοιπόν με βάση τα παραπάνω χαρακτηριστικά του (δύσμοιρου τελικά) νεοέλληνα,το ελληνικό αυτοκίνητο θα μπορούσε να συγκεντρώνει χαρακτηριστικά σαν την κομψότητα και τη φινέτσα των Ιταλών;;;
Την ποιότητα και την συνέπεια των Γερμανών;Την πρακτικότητα και την ευρηματικότητα των Γάλλων;
Εγώ νομίζω πως όχι...