Ο χρήστης pro_crossaro έγραψε:
Αλέξανδρε νομίζω ότι περιέγραψες πλήρως την κατάσταση με τα παλιά μαστόρια.
Ο πατέρας μου έχει έναν συγχωριανό και φίλο, που παρότι δήλωνε μηχανικός αυτοκινήτων, μάλλον καμία σχέση είχε με το επάγγελμα. Ανάμεσα στις πολλές ζωγραφιές που μας έχει κάνει (ο πατέρας μου συνέχιζε να πηγαίνει τα αυτοκίνητα του σε αυτόν λόγω φιλίας... ) η κορυφαία νομίζω είναι η παρακάτω. Είχε φτάσει η ώρα να αντικαταστήσουμε το μοτέρ του Kadett D μας, καθώς είχε 'πέσει'. Αντί λοιπόν να το φτιάξουμε, ο πατέρας μου έκανε την κλασική κίνηση (συμβουλή του μάστορα πάντα) να πάρει ένα άλλο μοτέρ-σασμάν από μία μάντρα. Παίρνει λοιπόν ο μάστορας το μοτέρ και την επόμενη το μεσημέρι μας λέει να πάμε να πάρουμε το αμάξι. Επειδή ο πατέρας μου έλειπε στη δουλειά πάμε ο αδερφός μου (18-19 τότε), η μάνα μου και εγώ (βγάλε μία δεκαετία και είσαι μέσα... ). Μας λέει λοιπόν ο άρχοντας ότι είναι έτοιμο, και να το πάρουμε να γράψουμε μερικά χιλιόμετρα για να το 'στρώσουμε' (πόσο οέο). Αποφασίσαμε και εμείς μετά από πρήξιμο του πατέρα μου να πάμε Ν. Μάκρη ώστε να ξεκινήσουμε το 'στρώσιμο' (ναι και όμως, σε ΜΗ ανοιγμένο μοτέρ). Μπαίνουμε στην Μαραθώνος (την παλιά, με τη μία λωρίδα ανα κατεύθυνση και τις ωραίες στροφές...) και περίπου στο Πικέρμι το αμάξι σταματάει και δεν παίρνει με τίποτα. Καλούμε την οδική, και αφού μεταφέρεται το αμάξι σε κάποιο άλλο συνεργείο μας λένε ότι είχε βουλώσει το καρμπυλατέρ. Ο ΘΕΟΣ είχε βάλει το μοτέρ κατευθείαν πάνω, χωρίς καν να καθαρίσει τα καρμπυλατέρ...
Μερικά χρόνια μετά, όταν ήδη οδηγούσα και εγώ το kadett παράνομα, μας έρχεται μία μέρα στο εξοχικό ο πατέρας μου, και βλέπω το καπό στραβό. Ρε Κοσμά τι το έκανες πάλι το αμάξι? Που το χτύπησες? Τίποτα ο πατέρας.
Πάω να ανοίξω το καπό, και τίποτα. Είναι φρακαρισμένο. Αποφασίζω να το ανοίξω. Μπαίνω λοιπόν κάτω από το αμάξι από μπροστά, ίσα ίσα να βλέπω την πίσω μεριά της μάσκας. Καταφέρνω και βγάζω τη μάσκα, και τότε το βλέπω. Είχε πάει ο πατέρας μου σε άλλο φίλο του με βενζινάδικο (ναι ΟΛΟΙ οι φίλοι του είναι ένας και ένας), να αλλάξει λάδια, και ο έταιρος ΘΕΟΣ ξέχασε το εργαλείο για το φίλτρο λαδιού πάνω στην μετώπη. Με αποτέλεσμα να κάθετε στραβά το καπό και να μην ανοίγει. Έχοντας βγάλει τη μάσκα, καταφέρνω και ξεφρακάρω το εργαλείο, το βγάζω, ανοίγω το καπό και ξαναβάζω τη μάσκα στη θέση της. Η πρώτη αντίδραση του πατέρα μου όταν είδε το εργαλείο που βρήκα, ήταν ότι πρέπει να το παέι πίσω μην το ψάχνει ο άνθρωπος. Όχι ότι ήταν τυχερός που είχε φρακάρει καλά το καπό και δεν άνοιξε εν κινήση.
Τρίτη και Best All μας συνέβει με τον Χάρο (Mazda 323 sedan BG 1990). Αρχικά να πω ότι το αμάξι αυτό ήταν το μόνο αυτοκίνητο της οικογενείας (είμαι ο μοναδικός άνθρωπος στην οικογένεια μου που παίρνει παλιά αυτοκίνητα) που αγοράστηκε μεταχειρισμένο, και αυτό γιατί έπρεπε να πάρει άμεσα ένα αυτοκίνητο ο πατέρας μου για τη δουλειά, καθώς είχα λιώσει το μέχρι τότε οικογενειακό μας ASTRA. Και ήταν το μόνο που δεν μας άφησε ποτέ, δεν μας έβγαλε κανένα απρόοπτο πρόβλημα και δεν ανέβηκε ΠΟΤΕ σε οδική βοήθεια, ακόμα και μετά από στούκες. Αντίθετα το kadett μας άφηνε τόσο συχνά που ήταν σχεδόν καθημερινή ιεροτελεστία το να το σπρώχνω .
Επανερχόμαστε λοιπόν. Το Mazda αγοράστηκε μεταχειρισμένο το 2005. Και φυσικά σύμφωνα με τη συνήθη πρακτική του πατέρα μου η συντήρηση ήταν, αλλάζουμε κάτι μόνο όταν σπάσει. Φτάνουμε στο σωτήριο έτος 2008 και περίπου πάνω από 100000χλμ μετά. Έρχονται η δικοί μου στην Κοζάνη για να ξεκινήσουμε την μετακόμιση. Στην Ελασσόνα περίπου το αμάξι κομπιάζει και σβήνει. Τηλεφωνούν αμέσως σε οδική και τους λένε ότι μάλλον τα έπαιξε η τρόμπα βενζίνης. Τελικά παίρνει μετά από λίγο, οπότε με τα πολλά φτάνουν Κοζάνη. Μου λένε τι συνέβει και τους είπα να τσεκάρουμε το φίλτρο της βενζίνης. Ο πατέρας μου κατηγορηματικός μου λέει ότι δεν έχει. Πως δεν έχει ρε μάστορα? Μου το είπε ο ******* (ο φίλτατος της πρώτης ιστορίας). Ρε χριστιανέ μου έχει και μάλλον έχει βουλώσει το κακόμοιρο. Τίποτα αυτός. Με τα πολλά παίρνω τον μηχανικό μου και του λέω τι συμβαίνει. Η γνώμη του είναι να τσεκάρουμε το φίλτρο, αλλά επειδή ήταν εκτός εκείνες τις μέρες θα μπορούσε να το δει δύο τρεις μέρες μετά. Ο πατέρας μου με την κλασική ξεροκεφαλιά του μου λέει ότι βιάζεται και ότι δεν μπορεί να παίζει με τους 'φίλους' μου. Ξεκινάει και ψάχνει μάστορα. Να αναφέρω ότι πλέον στην Κοζάνη η Mazda έχει μόνο μία έκθεση, και για service πρέπει να τρέχεις στην Πτολεμαϊδα.Βρίσκει λοιπόν έναν 'γνωστό' ηλεκτρολόγο της πόλης (δεν είναι και πολλοί άλλωστε) που μας είπε ότι δούλευε παλιά στη Mazda. Βλέπει το αμάξι και ο ειδήμωνας μας λέει ότι είναι η αντλία βενζίνης. Βρε άνθρωπε μου να δούμε το φίλτρο? Κοιτάει το χώρο της μηχανής, και μετά από λίγο λέει ότι δεν έχει. Τραβάω τα βυζιά μου εγώ.
Βρίσκουμε μία μεταχειρισμένη αντλία, την αγοράζουμε, την βάζουμε αλλά τίποτα. Πάμε σε έναν άλλο παλιό της Mazda, φίλο του ηλεκτρολόγου, βάζουμε μία άλλη μεταχειρισμένη, αλλά τίποτα. Ξεκινάνε να πέφτουν οι ιδέες, για παραγγελεία καινούργιας μηχανικής, ή για πιο 'σωστά' αντικατάσταση με ηλεκτρική. Φυσικά τον πείθουν να βάλει ηλεκτρική. Πάμε σπίτι και φυσικά βρίζοντας τον που έχει πληρώσει ήδη ένα σωρό λεφτά τους λέω ότι ούτε με την ηλεκτρική θα δουλέψει, και μετά θα θέλουν να αλλάξουν την πλακέτα του καρμπυλατέρ. Και μετά σειρά έχει όλο το καρμπυλατέρ. Φυσικά ο πατέρας μου γνωστός ξεροκέφαλος θεωρεί δεδομένο ότι εγώ είμαι μικρός και δεν ξέρω.
Την επόμενη το πρωί πάμε και βάζουμε την ηλεκτρική. Εκτός ότι το αμάξι κάνει σαν μίξερ δεν βλέπουμε άλλη βελτίωση. Οπότε ο φωστήρας μας λέει να παραγγείλουμε την πλακέτα. Και φυσικά ο πάνχαζος ο πατέρας μου συμφωνεί. Την παραγγέλουμε και τελικά καταφέρνουν να την έχουν εκεί το ίδιο απόγευμα. Πάμε για μία ακόμα φορά, σπάνε την παλιά βγάζοντας της (πόσο λακαμάδες μπορεί να είναι κάποιοι) και βάζουν την καινούργια. Τελικά μία από τα ίδια. Κάπου εκεί έχω αρχίσει και βγάζω καπνούς που αφήνω τον παππού να μιλάει. Η τελική διάγνωση είναι ότι φταίει το καρμπυλατέρ. Και φυσικά πρέπει να το αλλάξουμε. Παρότι διαφωνώ ο πατέρας μου συνεχίζει να με αγνοεί και δίνει το ΟΚ. Ξεκινάνε λοιπόν τα αστέρια της μηχανολογίας και βγάζουν τον παπά. με αποτέλεσμα να πέσει η πεταλούδα του στο χώρο της μηχανής. Χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο μηχανικός μου. Να πάω αμέσως στο συνεργείο του φανοποιού μου (και κολητού). Παίρνω αμέσως την κατάσταση στα χέρια μου, και τους λέω να μαζέψουν το αμάξι και ότι φεύγουμε. Τα κάνουν μπάχαλο, βάζουν τον παπά στο πορτ μπακγκάζ γιατί ήταν ανίκανοι ακόμα και να τον βάλουν στη θέση του, και λέει το ταλέντο με ύφος κουταβιού ότι κάπου έπεσε η πεταλούδα του παπά. Ο πανέξυπνος ο πατέρας μου λέει δεν πειράζει, θα βάλουμε κάποιο παξιμάδι. Κάπου εκεί τελειώνουν τα όμορφα, ξεκινάω τα απαραίτητα κοσμητικά και τους εξηγώ ότι αν δεν την βρουν θα κάνω το μαγαζί καλοκαιρινό, και αυτούς σάκους προπόνησης. Φακοί, μαγνήτες και 10 λεπτά μετά η πεταλούδα στα χέρια μου. φεύγω βρίζοντας και πάω στον φίλο μου, με τον πατέρα μου να φωνάζει ότι τον κάνω ρεζίλι, και γιατί φώναξα στους μηχανικούς. Φτάνω, ανοίγω καπό και πριν καν με χαιρετήσει βάζει το χέρι κάτω από την κολώνα του τιμονιού και τραβάει το σωληνάκι της βενζίνης. Βγάζει το φίλτρο και αδειάζει στο έδαφος σκέτη σκουριά. Καθάρισε και την οπή για τον αέρα στην τάπα της βενζίνης, βάλαμε και την αρχική αντλία επάνω και βγάλαμε την άθλια ηλεκτρική. Το αμάξι όχι μόνο πέταγε, αλλά έκανε και ταξίδι επιστροφής τιγκαρισμένο όσο δεν φαντάζεστε (είχε κάτσει) και λόγω των μπλόκων των αγροτών τότε έκανε και μέρος της διαδρομής offroad (γιταί οι άλλοι φωστήρες οι αστυνομικοί δεν μας άφηναν να περιμένουμε). Εκείνες τις μέρες πρέπει να πληρώσαμε πάνω από 250Ε στα μαστόρια και στα εργατικά. Και τελικά ήθελε μόνο λίγα Ε.
Και πριν πει οποιοσδήποτε ότι ήταν λάθος μου που δεν επενέβηκα νωρίτερα, θα αναφέρω ότι ο πατέρας μου είναι τόσο ξεροκέφαλος που πριν μερικές μέρες έπεσε και διέλυσε το δεξί του πόδι (κνήμη, περόνη και αστράγαλο, δύο λάμες και 19 βίδες) γιατί δεν δέχτηκε ότι τα παιδια του είχαν δίκιο ότι είχε βάλει λάθος στη σκάλα.