@fiverg said in Σχολιασμός άλλων χωρών (πολιτική κυρίως) [Διάσπαση]:
@vgiozo said in [Σχολιασμός άλλων χωρών (πολιτική κυρίως) \
Δεν αναφέρομαι στα υπόλοιπα που είναι υποκειμενική άποψη του καθενός. Αλλά έχω ένα ερώτημα, πόσο εύκολα μπορεί να θεωρήσει κανείς την Σουηδία και την Φινλανδία χώρες με πουλημένους πολιτικούς, που ψάχνουν νταβατζήδες, που ψάχνουν να αυξήσουν το γεωπολιτικό τους αποτύπωμα, που κάνουν τα χατήρια των αμερικάνων έτσι αβασάνιστα και μπαίνουν στο παιχνίδι να περικυκλώσουν Ρωσία Κίνα;
Ωραία είναι αυτά όταν τα λέμε για "τριτοκοσμικούς" ουκρανούς, γεωργιανούς κλπ, άντε και για εμάς που είμαστε προτεκτοράτο, αλλά όταν μιλάμε για τις παραπάνω χώρες αυτές οι θεωρίες πάνε -κατά την υποκειμενική δική μου άποψη - περίπατο.
Για να απαντήσεις όπως απάντησες ήδη αναγάγεις το θέμα από τη γεωπολιτική στη μικροψυχολογία
Η προώθηση της αντιπαράθεσης από τις ΗΠΑ στα σύνορα χωρών με Ρωσία/Κίνα, υπονομεύει τη γεωπολιτική αυτονομία των τελευταίων και τις καθιστά εξαρτώμενες από "μεγάλες δυνάμεις", προωθώντας δίπολα και δυϊσμούς, είτε έχουμε να κάνουμε με χώρες που ιδεολογικοποιούν τη προτεκταριοποίησή τους, είτε θεωρούν ότι λόγω της προωθούμενης έντασης υποχρεώνονται να διαλέξουν πλευρά ή αποζητούν καιροσκοπικά οφέλη.
...οι αυξανόμενες κυρώσεις τα τελευταία χρόνια τόσο προς Κίνα όσο και Ρωσία (οικονομικές/τεχνολογικές και στρατιωτικές εξαγωγές και προς τον ενεργειακό τομέα), συνιστούν το οικονομικό-πολιτικό υπόστρωμα αυτής της στρατιωτικής έντασης του διπολισμού, ναρκοθετώντας (με απειλες και αποκλεισμούς) τη συναλλαγή με αυτές τις χώρες...(βλ. από CAATSA μέχρι Huawei)
...αυτές οι κυρώσεις - με την "οικουμενική" τους επιβολή βάσει ισχύος - στόχο έχουν να περιορίσουν τις επιλογές τρίτων χωρών...δηλαδή το βαθμό ανεξάρτητης λήψης αποφάσεων
...και τα αποτελέσματα δεν αφορούν μόνο την άρση συνεργασίας με Ρωσία/Κίνα σε διάφορα πεδία, αλλά πρακτικά περιλαμβάνουν και την άμεση υπονόμευση των τρίτων χωρών/συμμάχων, προωθώντας αμερικανικά προϊόντα έναντι των πιο "ουδέτερων" σουηδικών ή φιλλανδικών, από τη τεχνολογία μέχρι τη στρατιωτική βιομηχανία.
Βλ. για παράδειγμα
- ακύρωσης της αγοράς Γαλλικών υποβρυχίων από Αυστραλία
- απόρριψη των Σουηδικών Gripen μαχητικών από το Καναδά
...κερδίζει ο "μεγάλος", που πουλάει προστασία και οι αγορές πολεμικού υλικού συνιστούν το κυρίως αντάλλαγμα...
(...επιπλέον η οικονομική φιλελευθεροποίηση και το "outsourcing" υπηρεσιών/υποδομών σε ιδιωτικές/ξένες εταιρείες ακόμη και στα σκανδιναβικά κράτη μετά τη πτώση της ΕΣΣΔ, επίσης αύξησε την εξάρτησή τους από τρίτους, όπως ήταν εξάλλου σκοπούμενο)
...χώρες όπως η Γερμανία, μπορούν - εν μέρει και στο βαθμό που το κάνουν - να αντιστέκονται, δεν είναι όλες οι χώρες Γερμανία σε τάξη μεγέθους...κι αν η Γερμανία παρασύρεται, σίγουρα ακολουθούν κι άλλοι, μικρότεροι.
...κι αυτοί οι μικρότεροι έχουν αλληλεξαρτώμενες πολιτικές...δεν είναι τυχαίο ότι Σουηδία κ Φιλλανδία απευθύνθηκαν μαζί στο ΝΑΤΟ...η πολιτική της μιας είναι εξάρτηση της άλλης.
Τέλος θα πρέπει να απαντήσεις και σε κάποια ερωτήματα:
1) Τελούσαν υπό πραγματική απειλή Φιλλανδία και Σουηδία από την απόφαση της Ρωσίας να παρέμβει ενάντια στην ανατροπή της στρατηγικής πολιτικής και πυρηνικής ισορροπίας, και κατά μιας 8χρονης εκστρατείας σε βάρος ρωσόφωνων πληθυσμών, και ενώ πέρασαν Παγκόσμιους Πολέμους σε καθεστώς ουδετερότητας, τώρα η ένταση θα είναι στα σύνορά τους μικρότερη ή μεγαλυτερη;
Αν γράφεις τόσο εύκολα αυτό που έγραψες, πιθανώς θεωρείς ότι η απάντηση είναι εξίσου εύκολη...η πουτινολογία στα μμε δε βοηθάει.
2) Θεωρείς ότι δεν ασκήθηκαν πιέσεις για κάτι τέτοιο - που δεν είναι μόνο άρση στάτους ουδετερότητας, αλλά πρακτικά στοχευμένη κατάργηση της ίδιας της προοπτικής διπλωματικής λύσης στο ουκρανικό - στη Φιλλανδία και τη Σουηδία;
Γιατί γι αυτό πρόκειται...για "απαλοιφή" του συζητούμενου μοντέλου της Φιλλανδίας/φιλλανδοποίησης ως εργαλείο και λειτουργικό παράδειγμα διπλωματικής λύσης
..αυτό "σκοτώνουν" οι ΗΠΑ με την προσχώρηση στο ΝΑΤΟ αυτών των χωρών.
Τέτοιες αλλαγές προκύπτουν από τη μια μέρα στην άλλη, χωρίς προεργασίες;
Και το μόνο που συζητείται είναι ο τουρκικός δάκτυλος/φραγμος σε πιθανή ένταξη στο ΝΑΤΟ κι όχι το τί συμβολίζει για την προοπτική επίλυσης της Ουκρανικής κρίσης;
Επίσης, τέτοια "τεκτονική" (για την ιστορία των ιδιων) αλλαγή αποφασίζεται χωρίς δημοψήφισμα, αλλά βάσει exit-poll κ βιαστικά στο επικοινωνιακό αποκορύφωμα (μέχρι στιγμής) των εντάσεων με τη Ρωσία κι ενώ ξεκάθαρα η στρατηγική δεν είναι η "απόκρουση"/ειρήνευση, αλλά η αποδυνάμωση της Ρωσίας;
Δεν είναι "λεκτικά" διακυβεύματα αυτά, είναι πραγματικά, όσο έγκλειστη κι αν είναι η φούσκα μας εδώ.
Πρόκειται για μια απόφαση που, λαμβανόμενη σε συγκεκριμένα συμφραζόμενα, αίρει στρατηγική πολλών δεκαετιών και "νομιμοποιείται" επικοινωνιακά μια κυβέρνηση να λάβει, θεωρώντας ότι δεν θα αντιμετωπίσει λαϊκή αντίρρηση (αν η πολιτική τάξη το ήθελε και υπολόγιζε ως ανασταλτικό παράγοντα τη λαϊκή βούληση) ή ότι δεν μπορεί σε αυτή τη συγκυρία να αποκρούσει τις πιέσεις των ΗΠΑ (αν η πολιτική τάξη δεν ήθελε και η συγκυρία αίρει τις προφάσεις/λόγους άρνησης)
...στη περίπτωση της Φιλλανδίας, η δήλωση του προέδρου πως "η Ρωσία το έκανε αυτό", δείχνει το τελευταίο, όχι τόσο πως απειλείται η ασφάλειά τους, όσο πως η Ρωσία προσέφερε τη συγκυρία ώστε η απόρριψη των ΗΠΑνικών πιέσεων να μην είναι πολιτικά δυνατή...
...σε τέτοιες συγκυρίες έντασης (και ο σκοπός τους για εκείνους που τις προωθούν) αποκλείονται στο μέγιστο δυνατό οι "μετριοπαθείς" και οι μοιρασμένες στάσεις...οι επιλογές περιορίζονται μεταξύ "εχθρού/φίλου"...ξεκάθαρη στρατηγική χειραγώγησης
Έπειτα, από το καιρό που άρχιζε να συζητείται ο nordstream2 θυμάμαι να διαβάζω για επίταση των πιέσεων σε σκανδιναβικές χώρες, ώστε να "στρατιωτικοποιηθεί" η θαλάσσια περιοχή της Βαλτικής...ως γεωγραφικό chokepoint για τη Ρωσία...
...και ας μη ξεχνάμε πως η Σουηδία αναβαθμίζει σταθερά το ίδιο διάστημα την εμπλοκή της στο ΝΑΤΟ, φτάνοντας μέχρι το σημείο της αποδοχής στάθμευσης ΝΑΤΟικών δυνάμεων στη χώρα.
Πρότερα, αυτές τις πιέσεις τις απέκρουαν και στη βάση οικονομικών συναλλαγών με τη Ρωσία (κυρίως η Φιλλανδία) και στη βάση ενός "πολιτικού δόγματος", που ακριβώς επιζητούσαν να σαμποτάρουν οι ΗΠΑ, προωθώντας το διπολισμό.
Ακόμη, σχεδιασμοί και πρωτοβουλίες όπως η "Πρωτοβουλία Τριών Θαλασσών" (στη βάση του Intermarium), που "δένουν" Βαλτικές χώρες, Πολωνία, Ρουμανία κ.α., με τον εξωτερικό οικονομικό πάτρωνα και βασικό εταίρο τις ΗΠΑ στόχο είχαν να απομονώσουν τη Ρωσία και στο βαθμό που Φιλλανδία/Σουηδία κρατούσαν αποστάσεις, δεν θα απολάμβαναν και τα αντίστοιχα οφέλη.
Καταληκτικά, η δομή των κινήτρων / αντικινήτρων και εμποδίων/οδών που παρέχονται από τις ισχυρότερες χώρες στις πιο αδύναμες είναι πολυεπίπεδη και πολύπλοκη...
...δεν χρειάζεται να την υπεραπλουστεύσουμε.
και περίπλοκα
