Έκανε αρκετά πάντως, παρόλα τα μειονεκτήματά του, έδωσε ελπίδα σε πολλούς και ήταν αυτός που σηματοδότησε και μια μεγάλη στροφή στο μαλακό υπογάστριο των ΗΠΑ.

Αν και δεν συμφωνώ απαραίτητα με τις μεθόδους του ή τον τρόπο που πολιτευόταν, είναι μεγάλη η απώλειά του.

Και τώρα αν αρχίσουμε τα καλό ψόφο κτλ θα μας πείτε για ασέβεια νεκρού.

Με το αποτελεσμα των επομενων εκλογων σε κανα μηνα θα δουμε και τι αισθανεται ο λαος εκει μετα απο 14 χρονια διακυβερνησις του.. μην προτρεχουμε.. εδω θα ξαναγινει ισως παιχτης σε κυβερνηση ο Μπερλουσκονι!!!

Εσυ πάντως ότι και να γίνει θα είσαι ο ηλίθιος του φόρουμ που νομίζει ότι είναι έξυπνος. Καλό ψόφο λένε στους ετοιμοθάνατους ΒΛΑΚΑ.

HF εγω πιστεύω ότι δεν έκανε τίποτα που ο επόμενος δε θα μπορέσει να το αλλάξει σε 3 μήνες και τελικά αυτό που θα μείνει θα είναι τα ελεεινά του πουκάμισα. Μπορούσε να κάνει πάρα πολλά, προτίμησε να πει ακόμα περισσότερα και να κάνει σχετικά λίγα.

Ο χρήστης 224.v έγραψε:
Με το αποτελεσμα των επομενων εκλογων σε κανα μηνα θα δουμε και τι αισθανεται ο λαος εκει μετα απο 14 χρονια διακυβερνησις του.. μην προτρεχουμε.. εδω θα ξαναγινει ισως παιχτης σε κυβερνηση ο Μπερλουσκονι!!!

Είμαι πολύ περίεργος για την διάδοχη κατάσταση και πως θα κυβερνήσει ο επόμενος...

Today is the 60th aniversary of Stalin's death. Chávez didn't want to miss the party in Hell!

Πάντως η αριστερά έχει έντονο φλέρτ με τους δικτάτορες.

Και με τους κομμένους σβέρκους ηλιθιων επίσης

Ο Τσάβες ήταν κλασσική περίπτωση πολιτικού που χρησιμοποιήσε όσο κανείς άλλο τον Αντιαμερικανισμό για να πορευτεί πολιτικά. Η όλη του πορεία θυμίζει τον Ανδρέα. Βοηθήθηκε τα μάλα από την οικονομική κατάσταση του κόσμου και τις υψηλές τιμές του πετρελαίου που του έδωσαν τη δυνατότητα να λεονταρίζει και να χρησιμοποιεί τακτικές εκφοβισμού απέναντι σε επιχειρήσεις και επιχειρηματίες και να διώχνει τους 'κακούς ξένους' από τη χώρα.

Από την άλλη κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι είχε ένα όραμα. Τώρα το κατά πόσον το όραμα αυτό είναι συμβατό με το σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι είναι άλλο θέμα. Πολιτικά θα το έλεγα ότι ήταν συνεπής σε αυτά που έκανε. Το σύστημα του βέβαια έχει αποκτήσει βαθύτατες ρίζες και θα χρειαστεί καιρός για να ξεριζωθεί. Αλλά το γεγονός ότι έμειναν μόνον 15 χρόνια στην εξουσία δίνει ελπίδα ότι δεν έχουν καταστραφεί όλα.

R.I.P. πάντως. Το κρίμα ή όχι θα το κρίνει εν τέλει η Ιστορία.

ΥΓ. Ακόμα περιμένω πάντως την καραβιά με το φθηνό πετρέλαιο που είχε εξασφαλίσει ο Δήμαρχος Καισιαριανής (αν θυμάμαι) το μακρινό 2008.... Γιατί ρε Ουγκίτο;;; Γιατί μας άφησες στα κρύα;;;;

Στην Βενεζουελα κλαινει,ΕΚΤΟΣ απο τις αριστοκρατικες συνοικιες οπου πανηγυριζουν.

Ο χρήστης Tiger έγραψε:
Στην Βενεζουελα κλαινει,ΕΚΤΟΣ απο τις αριστοκρατικες συνοικιες οπου πανηγυριζουν.

Γιατί, έχουν δεδομένο ότι θα βγάλουν δικό τους επάνω;

Ο χρήστης elteo έγραψε:

Στην Βενεζουελα κλαινει,ΕΚΤΟΣ απο τις αριστοκρατικες συνοικιες οπου πανηγυριζουν.

Γιατί, έχουν δεδομένο ότι θα βγάλουν δικό τους επάνω;

Οχι αλλα προφανως εχουν δεδομενο οτι τους πηδηξε

Ο χρήστης christos.dimou έγραψε:
Ο Τσάβες ήταν κλασσική περίπτωση πολιτικού που χρησιμοποιήσε όσο κανείς άλλο τον Αντιαμερικανισμό για να πορευτεί πολιτικά.ο οποίος Αντιαμερικανισμός δεν είχε κανένα απολύτως λόγο να υφίσταται.Σάμπως η Μόμπιλ, η Έξον, η Σέβρον αμερικάνικες ήταν;Ή μήπως οι Αμερικάνοι είχαν ανακατευτεί σε τίποτα πραξικοπήματα; Η όλη του πορεία θυμίζει τον Ανδρέα. Βοηθήθηκε τα μάλα από την οικονομική κατάσταση του κόσμου και τις υψηλές τιμές του πετρελαίου που του έδωσαν τη δυνατότητα να λεονταρίζει και να χρησιμοποιεί τακτικές εκφοβισμού απέναντι σε επιχειρήσεις και επιχειρηματίες και να διώχνει τους 'κακούς ξένους' από τη χώρα.οι οποίες εταιρείες δεν είχαν δώσει κανένα απολύτως δικαίωμα για τέτοια σσυμπεριφορά

Από την άλλη κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι είχε ένα όραμα. Τώρα το κατά πόσον το όραμα αυτό είναι συμβατό με το σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι είναι άλλο θέμα.
Διότι στο σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθααι δε χωράνε έννοιες τύπου 'δημόσια υγεία δημόσια παιδεία, κοινωνικά αγαθά κλπ κομμουνιστικά Πολιτικά θα το έλεγα ότι ήταν συνεπής σε αυτά που έκανε. Το σύστημα του βέβαια έχει αποκτήσει βαθύτατες ρίζες και θα χρειαστεί καιρός για να ξεριζωθεί.Θα βρεθεί κι εκεί Γιωργάκης Αντωνάκης Πρετεντέρης και κυρ Φώτης Αλλά το γεγονός ότι έμειναν μόνον 15 χρόνια στην εξουσία δίνει ελπίδα ότι δεν έχουν καταστραφεί όλα.
Σωστα.Πόσο να έχει άραγε αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής σε δεκαπέντε χρόνια, πόσο να έχει μειωθεί το επίπεδο αναλφαβητισμού το επίπεδο φτώχειας πόσο να έχει αυξηθεί το ποσό για δημόσια υγεία...
όλο και κάτι θα έχει διασωθεί

R.I.P. πάντως. Το κρίμα ή όχι θα το κρίνει εν τέλει η Ιστορία.

ΥΓ. Ακόμα περιμένω πάντως την καραβιά με το φθηνό πετρέλαιο που είχε εξασφαλίσει ο Δήμαρχος Καισιαριανής (αν θυμάμαι) το μακρινό 2008.... Γιατί ρε Ουγκίτο;;; Γιατί μας άφησες στα κρύα;;;;
Δε πειράζει.Ζεσταινόμαστε με το πετρέλαιο της Αγκελίτας, του Μανουελίνιο, του Αντόνιο του Ευάνχελ και της κριστίνας.**Συν το ότι και γιαυτό φταίει ο Σύριζας **

Πιο δεξιός βλέπεις το Βαρβιτσιώτη για διάνοια

Διότι στο σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθααι δε χωράνε έννοιες τύπου 'δημόσια υγεία δημόσια παιδεία, κοινωνικά αγαθά κλπ κομμουνιστικά

Η ΕΕ κανει προσληψεις για δεξιους ινστρουχτορες http://www.aixmi.gr/index.php/apisteuto ... ma-trolls/
Ισως θα ηθελες να αφησεις την κομμουνιστικη θεση εργασιας που κατεχεις στην κρατικη ΔΕΗ και να αλλαξεις περιβαλλον

Ο χρήστης Tiger έγραψε:

Διότι στο σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθααι δε χωράνε έννοιες τύπου 'δημόσια υγεία δημόσια παιδεία, κοινωνικά αγαθά κλπ κομμουνιστικά

Η ΕΕ κανει προσληψεις για δεξιους ινστρουχτορες http://www.aixmi.gr/index.php/apisteuto ... ma-trolls/
Ισως θα ηθελες να αφησεις την κομμουνιστικη θεση εργασιας που κατεχεις στην κρατικη ΔΕΗ και να αλλαξεις περιβαλλον

Σε εμένα απευθύνεσαι;

Απάντηση στους δήθεν αριστερούς και όσους πιστεύουν ότι έχουμε χούντα στην Ελλάδα:

Venezuela: Chávez’s Authoritarian Legacy

New York) – Hugo Chávez’s presidency (1999-2013) was characterized by a dramatic concentration of power and open disregard for basic human rights guarantees.

After enacting a new constitution with ample human rights protections in 1999 – and surviving a short-lived coup d’état in 2002 – Chávez and his followers moved to concentrate power. They seized control of the Supreme Court and undercut the ability of journalists, human rights defenders, and other Venezuelans to exercise fundamental rights.

By his second full term in office, the concentration of power and erosion of human rights protections had given the government free rein to intimidate, censor, and prosecute Venezuelans who criticized the president or thwarted his political agenda. In recent years, the president and his followers used these powers in a wide range of prominent cases, whose damaging impact was felt by entire sectors of Venezuelan society.

Many Venezuelans continued to criticize the government. But the prospect of reprisals – in the form of arbitrary or abusive state action – forced journalists and human rights defenders to weigh the consequences of disseminating information and opinions critical of the government, and undercut the ability of judges to adjudicate politically sensitive cases.

Assault on Judicial Independence
In 2004, Chávez and his followers in the National Assembly carried out a political takeover of Venezuela’s Supreme Court, adding 12 seats to what had been a 20-seat tribunal, and filling them with government supporters. The packed Supreme Court ceased to function as a check on presidential power. Its justices have openly rejected the principle of separation of powers and pledged their commitment to advancing Chávez’s political agenda. This commitment has been reflected in the court’s rulings, which repeatedly validated the government’s disregard for human rights.

Lower-court judges have faced intense pressure not to issue rulings that could upset the government. In 2009, Chávez publicly called for the imprisonment of a judge for 30 years after she granted conditional liberty to a prominent government critic who had spent almost three years in prison awaiting trial. The judge, María Lourdes Afiuni, was arrested and spent more than a year in prison in pretrial detention, in deplorable conditions. She remains under house arrest.

Assault on Press Freedoms
Under Chávez, the government dramatically expanded its ability to control the content of the country’s broadcast and news media. It passed laws extending and toughening penalties for speech that “offends” government officials, prohibiting the broadcast of messages that “foment anxiety in the public,” and allowing for the arbitrary suspension of TV channels, radio stations, and websites.

The Chávez government sought to justify its media policies as necessary to “democratize” the country’s airwaves. Yet instead of promoting pluralism, the government abused its regulatory authority to intimidate and censor its critics. It expanded the number of government-run TV channels from one to six, while taking aggressive steps to reduce the availability of media outlets that engage in critical programming.

In response to negative coverage, Chávez repeatedly threatened to remove private stations from the airwaves by blocking renewal of their broadcast licenses. In 2007, in an act of blatant political discrimination, his government prevented the country’s oldest private television channel, RCTV, from renewing its license and seized its broadcasting antennas. Three years later, it drove RCTV off cable TV as well by forcing the country’s cable providers to stop transmitting its programs.

The removal of RCTV left only one major channel, Globovisión, that continued to be critical of the president. The Chávez government repeatedly pursued administrative sanctions against Globovisión, which have kept the station in perpetual risk of suspension or closure. It also pressed criminal charges against the station’s president, a principal owner, and a guest commentator after they made public statements criticizing the government.

The sanctioning and censorship of the private media under Chávez have had a powerful impact on broadcasters and journalists. While sharp criticism of the government is still common in the print media, on Globovisión, and in some other outlets, the fear of government reprisals has made self-censorship a serious problem.

Rejection of Human Rights Scrutiny
In addition to neutralizing the judiciary as a guarantor of rights, the Chávez government repudiated the Inter-American human rights system, failing to carry out binding rulings of the Inter-American Court of Human Rights and preventing the Inter-American Commission on Human Rights from conducting in-country monitoring of human rights problems. In September 2012, Venezuela announced its withdrawal from the American Convention on Human Rights, a move that leaves Venezuelans without recourse to what has been for years – in countries throughout the region – themost important external mechanism for seeking redress for abuses when national courts fail to provide it.

The Chávez government also sought to block international organizations from monitoring the country’s human rights practices. In 2008, the president had representatives of Human Rights Watch forcibly detained and summarily expelled from the country after they released a report documenting his government’s violation of human rights norms. Following the expulsion, his then-foreign minister and now chosen successor, Nicolás Maduro, announced that, “Any foreigner who comes to criticize our country will be immediately expelled.”

Under Chávez, the government also sought to discredit human rights defenders by accusing them of receiving support from the US government to undermine Venezuelan democracy. While local nongovernmental organizations have received funding from US and European sources – a common practice in Latin America where private funding is scarce – there is no credible evidence that the independence and integrity of the defenders’ work has been compromised by international support. Nonetheless, in 2010, the Supreme Court ruled that individuals or organizations receiving foreign funding could be prosecuted for “treason.” The National Assembly passed legislation prohibiting organizations that “defend political rights” or “monitor the performance of public bodies” from receiving international funding. It also imposed stiff fines on organizations that “invite” to Venezuela foreigners who express opinions that “offend” government institutions.

Embracing Abusive Governments
Chávez also rejected international efforts to promote human rights in other countries. In recent years, Venezuela consistently voted against UN General Assembly resolutions condemning abusive practices in North Korea, Burma, Iran, and Syria. Moreover, Chávez was a vocal supporter of Syria’s Bashar al-Assad, Libya’s Muammar Gaddafi, and Iran’s Mahmoud Ahmadinejad, bestowing upon each of these leaders the “Order of the Liberator,” Venezuela’s highest official honor.
Under Chávez, Venezuela’s closest ally was Cuba, the only country in Latin America that systematically represses virtually all forms of political dissent. Chávez identified Fidel Castro – who headed Cuba’s repressive government until his health deteriorated in 2006 – as his model and mentor.

http://www.hrw.org/news/2013/03/05/vene ... ian-legacy
+
http://www.hrw.org/news/2012/07/17/vene ... der-ch-vez

Ο χρήστης Tiger έγραψε:
Στην Βενεζουελα κλαινει, ΕΚΤΟΣ απο τις αριστοκρατικες συνοικιες οπου πανηγυριζουν.

Πραγματικα πως προκυπτει αυτο? Η Βενεζουελα ειναι απο τα χειροτερα μερη που εχω βρεθει ποτε μου, και δυστυχως εχω παει αρκετες φορες...Καμια φορα δεν θυμαμαι να γνωρισα καποιον που να ειναι ενθερμος υποστηρικτης του.
Μαλιστα οταν πριν μερικα χρονια ειχε δοσει τη διαχειρηση των λιμανιων στους Κουβανους τον εκραζαν και οι πετρες....Patria Socialismo o muerte

Δία των Βολβο, για πες εμπειρίες από τις επισκέψεις σου. Ενδιαφέρον το ότι πήγες και έχεις άποψη από πρώτο χέρι...

Πάρε 10 λόγους από συμπατριώτη τους.

10 reasons why I will not miss Chavez

1. Your authoritarian manner (which reflected a flaw probably most Venezuelans have), and your inability to engage in an honest dialogue with anyone that opposed you. Even from your death bed, you had a Supreme Court justice fired because she didn't agree with your politics.
2. Your disrespect for the rule of law and your contribution to a climate of impunity in Venezuela. In 1999, you re-wrote the Constitution to fit your needs, and yet you violated it almost on a daily basis. With this example, it is no surprise that crime exploded in Venezuela. In 14 years, our homicide rate more than tripled from 22/100K to 74/100K. While judges were busy trying to prove their political allegiance to you, only 11% of homicides led to a conviction.
3. Your empty promises and the way you manipulated many Venezuelans to think you were really working for them. In 14 years you built less public housing than any president before you did in their 5 year periods. Hospitals today have no resources, and if you go there in an emergency you must bring with you everything from medicines to surgical gloves and masks. The truth is that you were better at blowing your own trumpet than at getting things done.
4. The astounding level of corruption of your government. There was corruption before you got elected, but normally a government's scandals weren't made public until they handed power to the opposing party. Now we've heard about millions and millions of dollars vanishing in front of everybody's eyes, and your only reaction was to attack the media that revealed the corruption. The only politicians accused of corruption have been from parties that oppose you, and mostly on trumped up charges. For example, Leopoldo Lopez was never condemned by the courts but you still prevented him for running for office. His crime? Using money from the wrong budget allocation to pay for the salaries of teachers and firemen -because your government withheld the appropriate funds.
5. The opportunities you missed. When you took office, the price of oil was $9.30, and in 2008 it reached $126.33. There was so much good you could have done with that money! And yet you decided to throw it away on corruption and buying elections and weapons. If you had used these resources well, 10.7% of Venezuelans would not be in extreme poverty.
6. Your attacks on private property and entrepreneurship. You nationalized hundreds of private companies, and pushed hundreds more towards bankruptcy. Not because you were a communist or a socialist, but simply because you wanted no one left with any power to oppose you. If everyone was a public employee, you could force them to attend your political rallies, and the opposition would not get any funding.
7. Your hypocrisy on freedom and human rights. You shut down more than 30 radio and television stations for being critical of your government, you denied access to foreign currency for newspapers to buy printing paper (regular citizens can't access foreign currency unless you authorize it), you imprisoned people without trial for years, you imprisoned people for crimes of opinion, you fired tens of thousands of public employees for signing a petition for a recall referendum and you denied them access to public services and even ID cards and passports.
8. Your hypocrisy on the issue of Venezuela's sovereignty. You kicked out the Americans but then you pulled down your pants for the Cubans, Russians, Chinese and Iranians. We have Cuban officers giving orders in the Venezuelan army. Chinese oil companies work with a higher margin of profit than any Western companies did. And you made it clear that your alliances would be with governments that massacre their own people.
9. Your hypocrisy on the issue of violence. You said this was a peaceful revolution but you allowed illegal armed groups like Tupamaros, La Piedrita and FBLN to operate. You gave them weapons. You had the Russians set up a Kalashnikov plant in Venezuela. You were critical of American wars but yet you gave weapons to the Colombian guerrilla, whose only agenda is murder and drug-dealing.
10. Your hypocrisy on democracy. Your favorite insult for the opposition parties in Venezuela was 'coupists', but you forgot you organized a coup in 1992, and the military that was loyal to you suggested they would support a coup in your favor if the opposition ever won the presidential elections. There was no democracy in your political party: you chose each of the candidates for the National Assembly and for city and state governments. When the opposition won the referendum that would have allowed you to change the Constitution in 2007, you disavowed the results and you figured out a way to change the articles and allow yourself to be reelected as many times as you wanted. You manipulated the elections in 2010 to make sure the opposition didn't get more than a third of seats in Parliament even though they got 51% of the popular vote. Your democracy was made of paper, you made sure there were no meaningful checks and balances and all institutions were your puppets.
    So no, Hugo I will not miss you. Rest in peace now, while we try to rebuild the mess of a country that you left us.

http://ireport.cnn.com/docs/DOC-937093

Ο χρήστης VolvoZeus έγραψε:

Στην Βενεζουελα κλαινει, ΕΚΤΟΣ απο τις αριστοκρατικες συνοικιες οπου πανηγυριζουν.

Πραγματικα πως προκυπτει αυτο? Η Βενεζουελα ειναι απο τα χειροτερα μερη που εχω βρεθει ποτε μου, και δυστυχως εχω παει αρκετες φορες...Καμια φορα δεν θυμαμαι να γνωρισα καποιον που να ειναι ενθερμος υποστηρικτης του.

Προφανως δεν συγχρωτιστηκες με ατομα που επρεπε να ερθει ο Τσαβες για να δουν γιατρο απο κοντα για πρωτη φορα στην ζωη τους ή για να μπορεσουν να πανε σχολειο.
Ειναι αδιαμφισβητητο γεγονος οτι στο θεμα της εγκληματικοτητας απετυχε να κανει ουσιαστικη διαφορα.

Για μια νηφαλια και πολυπλευρη ματια προτεινω:
http://www.exandasdocumentaries.com/gr/ ... presidente

Και στην Πιονγιάνγκ ακόμα κλαίνε.