Ο χρήστης HUNTER έγραψε:
Δεν στο'πα,οτι δεν προκειται ποτε να εξετασεις (οχι να δεχτεις) τη θεση οτι το κυνηγι ΔΕΝ ειναι μονο το σκοτωμα του θηραματος;Οχι μονο αρνεισαι να το θεσεις υπο συζητηση,αλλα εμφανιζεσαι ολοενα και πιο φανατικη του παραπάνω.
Ειδες που το'ξερα;

Θα τα ξαναπώ ΑΛΛΗ μια φορά:

Το κυνήγι έχει βόλτα, ΔΕΝ είμαι αντίθετη.
Το κυνήγι έχει καθαρό αέρα, ΔΕΝ είμαι αντίθετη.
Το κυνήγι έχει κίνηση του χρήματος για εξοπλισμό, ΔΕΝ είμαι αντίθετη.
Στο κυνήγι μπορεί να πλέκετε καλτσάκια για μωρά στο καρτέρι, ΔΕΝ είμαι αντίθετη.
Το κυνήγι έχει -ότι θες βάλε εδώ που το θεωρείς σημαντικό- και ΜΠΟΡΕΙ να μην είμαι αντίθετη.

Το κυνήγι όμως έχει σκότωμα με σκοπό την ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ και είμαι ΚΑΘΕΤΑ αντίθετη.

Ελπίζω τώρα να κατάλαβες ότι δεν 'κατηγορώ' το κυνήγι για έλλειψη πλούτου συγκινήσεων και αισθήσεων σε διάφορους τομείς αλλά για τον τελικό του στόχο/σκοπό.

Εαν και αυτή τη φορά ΔΕΝ το κατάλαβες, λυπάμαι δεν μπορώ να στο εξηγήσω πιο πολύ.

**Και παραλληλίζω το ότι μπορώ να είμαι υπέρ ή κατά ΧΩΡΙΣ να έχω κυνηγήσει, όπως ακριβώς μπορώ να είμαι υπέρ ή κατά για το βιασμό χωρίς να έχω βιάσει. **

Τι ΔΕΝ καταλαβαίνεις σε αυτό;

Εαν μιλας για τις προσωπικες σου απόψεις ΚΑΙ ΜΟΝΟ,δεν εχω τιποτα που δεν καταλαβαινω.Εχεις καθε δικαιωμα να θεωρεις οτιδηποτε οπως το θελεις,βαση του δικου σου υποβαθρου,της παιδειας σου,της ζωης σου,κ.λ.π.,και δε μου πέφτει κανενας λογος.Τα πάντα (για εμας)ειναι θεμα ερμηνιων που δινουμε ο καθενας μας σε πραγματικα γεγονοτα.
Στο κυνηγι,τα στοιχεια,δεν δειχνουν βλαβερη δραση σε βαθμο κινδυνου.Τα θηραματα μετρουνται,τα σκοτωμενα υπολογιζονται,τα ειδη προς εξαφανιση προστατευονται.Ο νομος το επιτρεπει,κι'ας μην συμβαδιζει με την ηθικη (τη δικη σου),και οχι αδικα.

Φυσικά μιλάω για προσωπικές μου απόψεις, όπως και ο καθένας εδώ μέσα. Δεν νομίζω ότι είναι κάποιος στη συζήτηση που μιλάει εξ ονόματος του ...ανθρωπίνου γένους ή της καθολικής αλήθειας.

Την άποψή μου λέω. Και για μένα, ο φόνος με σκοπό την ευχαρίστηση (μετά το πρωινό ξύπνημα, όταν τελειώσει η βόλτα στην εξοχή, όταν έρθουμε σε επαφή με τη φύση, όταν διακινήσουμε κάμποσο χρήμα και ΟΛΑ τα άλλα που μπορεί να είναι για κάποιον το κυνήγι και φτάσουμε στο σκότωμα) ΔΕΝ έχει να κάνει με το πόσα πολλά ίδια έχει το είδος.-

Ο χρήστης fog έγραψε:

Το κυνήγι όμως έχει σκότωμα με σκοπό την ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ και είμαι ΚΑΘΕΤΑ αντίθετη.

ε,ενταξει.Απλα δεν παλευεσαι.

Ο χρήστης tasosdev έγραψε:

Αυτό ήταν, άλλαξα γνώμη για το σπορ. Αφου έχει και ωράριο λειτουργίας το κατάστημα
Δεν είμαστε τπτ αγρίκοι, σεβόμαστε τα ωράρια , Δυτέρα εως Παρασκευή 7-3 σκοτώνουμε μόνο

οχι βρε συ, δεν ειναι ωραρια, αυτα εχουν καθοριστε βασει μελετων, ωστε το κυνηγι να μην ειναι επιζημιο στους πληθυσμους των ζωων

Οι κυνηγοί (και οι λαθροκυνηγοί) σκοτώνουν άγρια ζώα που δεν τους ανήκουν.
Να τα εκθρέψουν και μετά να τα σκοτώσουν.

Εγώ θέλω ξύλα, μπορώ να πάω στο δάσος που έχει πολλά δέντρα να κόψω καμιά δεκαριά;
Αυτό κάνουν οι κυνηγοί.

Τι σου ανηκει απο οσα τρως??? Τιποτα, κι αυτα ζωα ειναι, επειδη τα πληρωνεις δε σε κανει λιγοτερο δολοφονο, κι εγω πληρωνω οπλα, φυσσιγια κλπ

Οσο για τα ξυλα φυσικα μπορεις να κοψεις, υπαρχουν νομοι που διεπουν την υλοτομια

Και κυνηγός έχω υπάρξει και όπλο έχω και τη χαρά του να γυρίζω ξημερώματα με τη δροσιά έχω γνωρίσει

Αληθεια, απο τι κυνηγι???
Κοιταξε, δεν ξερω τι ενιωθες εσυ οταν το εκανες (αν και -με καθε επιφυλαξη κ ζητω συγγνωμη αν κανω λαθος- απ'οτι εχω καταλαβει το κυνηγι που εκανες εσυ απεχει απο αυτο που περιγραφουμε εδω οποτε αν ειναι ετσι καταλαβαινω απολυτα προς τι οι ενοχες )

Θα το πω κι εγω, η ευχαριστηση δεν πηγαζει απο τη δολοφονια του ζωου, αν ηταν ετσι δε θα μιλουσαμε για κυνηγι αλλα για σκοποβολη με φυσικο στοχο. Η ευχαριστηση ερχεται αφου ΒΡΕΙΣ το θηραμα, αφου καταφερεις να το ξετρυπωσεις! Απο κει κ περα το αν θα ευστοχησουμε η οχι δεν εχει μεγαλη σημασια γιατι: Καποτε οι ανθρωποι ξεραμε μονο να μαζευουμε ριζες, αργοτερα εξελιχθηκαμε κ προσπαθησαμε να βρουμε τροπους ωστε να τραφουμε απο τα ζωα που ως τοτε τα βλεπαμε ν περνουν διπλα μας (η κ να μας απειλουν) χωρις να μπορουμε να κανουμε κατι. Αυτο ηταν λοιπον το θεμα, πως θα υποταξουμε τα ανεπτυγμενα ενστικτα επιβιωσης των ζωων. Αφου λοιπον σημερα δε θα πεινασουμε αν αστοχησουμε, η χαρα εχει μεταφερθει ενα σταδιο πισω

Διαβαζα καποτε ενα αρθρο στο 'Εθνος- Κυνηγι' που μιλουσε για την εμπειρια ενος συντακτη σε μια 'ρεζερβα' (χωρος απου εκτρεφονται ζωα μονο κ μονο για να κυνηγηθουν) θεσμο που πολλοι ισως τον βρειτε θεμιτο σε αντιθεση με το 'κακο' κυνηγι. Κι ομως! Ξερετε τι εγραφε το αρθρο? Οτι προχωρωντας βρηκε ο ανθρωπος ενα φασιανο. Σηκωσε λοιπον το οπλο, και ειδε το πουλι να γερνει το κεφαλι και να τον κοιταει απορημενο. 'κατεβασα το οπλο κι εφυγα, δεν ειναι αυτη η χαρα που σου δινει το κυνηγι' εγραφε.
Ελπιζω να καταλαβατε ορισμενα πραγματα.

Κατι ακομα: διαβασα πιο πισω οτι τα ζωα στα βουνα δειχνουν φοβισμενα οτι στα παρκα ανα τον κοσμο δε συμβαινει αυτο κλπ... Παιδια η φυση με εμας μεσα παντα ετσι ηταν. Μην ξεγελιεστε με αυτο που βλεπετε στις πολεις, ειναι ενα τεχνητο περιβαλλον που φτιαξαμε αποκλειοντας ο,τι φυσικο, μονο ομως στα σημεια αυτα! Δεν ειναι φυσιολογικο να εχουμε εμεις τις πολεις μας και τα βουνα ως 'καταστηματα φυσης'.

Ο χρήστης efthymis έγραψε:

Και κυνηγός έχω υπάρξει και όπλο έχω και τη χαρά του να γυρίζω ξημερώματα με τη δροσιά έχω γνωρίσει

Αληθεια, απο τι κυνηγι???
Κοιταξε, δεν ξερω τι ενιωθες εσυ οταν το εκανες (αν και -με καθε επιφυλαξη κ ζητω συγγνωμη αν κανω λαθος- απ'οτι εχω καταλαβει το κυνηγι που εκανες εσυ απεχει απο αυτο που περιγραφουμε εδω οποτε αν ειναι ετσι καταλαβαινω απολυτα προς τι οι ενοχες )

Ναι, η διαφορά λέγεται συνείδηση και είναι απαρραίτητη για να νιώσεις ενοχές όταν σκοτώνεις για πλάκα. Εκτός βέβαια αν για σένα το κυνήγι δεν είναι διασκέδαση και είναι ο μόνος τρόπος να βρεις τροφή. Σε αυτή την περίπτωση και γω το ίδιο θα έκανα.

Οχι η διαφορα δε βρισκεται στη συνειδηση (τουλαχιστον δεν ισχυει γενικα, καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος) αλλα στο 'σκοτωνεις για πλακα'. Κι εγω αν σκοτωνα για πλακα ασχημα θα ενιωθα (ουτε σπουργιτι με αεροβολο δεν εχω χτυπησει, εχω μαθει απο μικρος πως πρεπει να γινεται η δραστηριοτητα αυτη σωστα, οταν ηθελα να παιξω με το αεροβολο στοχος κ στο υπογειο) δεν το εχω κανει ποτε ομως, ουτε οι υπολοιποι συνειδητοποιημενοι κυνηγοι ειναι αυτης της λογικης

Το γεγονος βεβαια οτι στην Ελλαδα δεν παρεχεται κυνηγετικη παιδεια απο πουθενα εκτος απο την οικογενεια καθιστα την αναπτυξη κυνηγετικης συνειδησης 'λαχειο'. Εγω και καποιοι αλλοι τυχεροι (εστω κ σε μεγαλυτερη ηλικια σηκωνοντας το κεφαλι να δουν τι γινεται παραεξω) τα μαθαμε σωστα, αλλοι ομως οχι και φυσικα μας δυσφημιζουν με τα κατορθωματα τους. Αν το καταλαβετε αυτο (τη διαφορα θηρας κ λαθροθηριας) δε θα διαφωνουμε πουθενα

Ο χρήστης tasosdev έγραψε:

Δικαστές δεν γινόμαστε, μας λείπει η δυνατότητα επιβολής ποινών. Να κρίνουμε όμως γιατί όχι; Δεν μιλάμε για πράξεις χωρίς την παραμικρή επίδραση στο περιβάλλον. Και γιατί τα συναισθήματα δεν πρέπει να υπόκεινται σε κριτική και διαβάθμιση έστω σε υποκειμενικό επίπεδο; Αν με δεις στον δρόμο να πυροβολώ έναν σκύλο θα πεις 'γουστάρει και καλά κάνει'; Ε δεν θα προκαλέσω και καμιά διαταραχή στο οικοσύστημα αν το κάνω.

Eπίδραση στο περιβάλλον έχει και η απλή ύπαρξή μας στον πλανήτη, χωρίς καμία απολύτως δραστηριότητα.
Τα πάντα έχεις δικαίωμα να κρίνεις, και οφείλεις ως σκεπτόμενος άνθρωπος να το πράττεις, απλώς δεν βλέπω λογική στο να κρίνεται τόσο αβίαστα ένα συναίσθημα μόνο και μόνο επειδή δεν συμβαβίζει με το δικό μας σύστημα ηθικών αξιών.

Το κυνήγι είναι πανάρχαιος, κοινωνικός θεσμός, (άλλοτε και πολεμική προπαρασκευή, βασιλικό σπορ επί ελληνιστικών χρόνων κ.λπ), μια τελετή που εφ' όσον -σήμερα- γίνεται με σεβασμό στους πληθυσμούς των ζώων, αλλά ακόμα και στην διαδικασία αφαίρεσής της ζωής του κάθε ατόμου μεμονωμένα (ανώδυνα), πέρα από τις ηθικές ενστάσεις του καθενός, που πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν για κάθε θεσμό, δεν μπορώ να φανταστώ πώς μπορεί να συσχετιστεί με τον καθυστερημένο που κακοποιεί σκύλους και γάτες.

Φυσικά θα υπάρχουν και τομάρια μεταξύ των κυνηγών, που όμως με κάποιον τρόπο θα πρέπει να αποκλειστούν από τη διαδικασία.

@ efthymis Μα νομίζω το ανέφερα ήδη. Αν για σένα ή οποιονδήποτε το κυνήγι δεν είναι για διασκέδαση τότε είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση. Το κυνήγι για λόγους επιβίωσης είναι εντελώς διαφορετικό θέμα και όντως υπάρχει όσο και ο άνθρωπος.
Η ένστασή μου είναι για τα άτομα που ασχολούνται με το κυνήγι σαν σπορ, διασκέδαση, για άτομα που περνάνε καλά κυνηγώντας και σκοτώνοντας ζώα.

Η στάση σου έναντι της εκτροφής και σφαγίασης ζώων καθορίζεται από το αν ο σφαγέας αγαλλιάζει βλέποντας το ζώο να σπαρταράει;

εχετε να προτεινετε κανα φτηνο αεροβολο με αμπουλες co2?
λεω να παρω κανενα απο το ebay

Ο χρήστης fog έγραψε:
@ efthymis Μα νομίζω το ανέφερα ήδη. Αν για σένα ή οποιονδήποτε το κυνήγι δεν είναι για διασκέδαση τότε είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση. Το κυνήγι για λόγους επιβίωσης είναι εντελώς διαφορετικό θέμα και όντως υπάρχει όσο και ο άνθρωπος.
Η ένστασή μου είναι για τα άτομα που ασχολούνται με το κυνήγι σαν σπορ, διασκέδαση, για άτομα που περνάνε καλά κυνηγώντας και σκοτώνοντας ζώα.

Παλι δε συνεννοηθηκαμε

Λοιπον σημερα κανεις η σχεδον κανεις δεν κυνηγαει επειδη πειναει θα ημουν γραφικος αν ελεγα κατι τετοιο. Η παραγραφος μου αυτη ισως βοηθησει

Θα το πω κι εγω, η ευχαριστηση δεν πηγαζει απο τη δολοφονια του ζωου, αν ηταν ετσι δε θα μιλουσαμε για κυνηγι αλλα για σκοποβολη με φυσικο στοχο. Η ευχαριστηση ερχεται αφου ΒΡΕΙΣ το θηραμα, αφου καταφερεις να το ξετρυπωσεις! Απο κει κ περα το αν θα ευστοχησουμε η οχι δεν εχει μεγαλη σημασια γιατι: Καποτε οι ανθρωποι ξεραμε μονο να μαζευουμε ριζες, αργοτερα εξελιχθηκαμε κ προσπαθησαμε να βρουμε τροπους ωστε να τραφουμε απο τα ζωα που ως τοτε τα βλεπαμε ν περνουν διπλα μας (η κ να μας απειλουν) χωρις να μπορουμε να κανουμε κατι. Αυτο ηταν λοιπον το θεμα, πως θα υποταξουμε τα ανεπτυγμενα ενστικτα επιβιωσης των ζωων. Αφου λοιπον σημερα δε θα πεινασουμε αν αστοχησουμε, η χαρα εχει μεταφερθει ενα σταδιο πισω

εγω καταλαβαινω τι σε αποτροπιαζει, αλλα καταλαβετε κι εσεις οτι μπορει να υπαρξει κυνηγι που ουτε σφαγη ειναι ουτε μαχη για επιβιωση. Αυτο που γινεται με κανονες και με το ευγενες -στο μετρο της ανθρωπινης υπαρξης- κινητρο που περιγραφεται παραπανω.

Αυτους που δε σεβονται κι εμεις οι ιδιοι τους καταδικαζουμε και προσπαθουμε να τους απωθουμε απο το χωρο

To 'Μαμα σήμερα θέλω κοτόπουλο' εγώ το βρίσκω σαν στυγνή εντολή εκτέλεσης (από καποιον άλλο φυσικά διότι εγώ έχω 'ευαισθησίες') σε κάποιο συγκεκριμένο πλάσμα του οποίου δεν του δίνεται καν η δυνατότητα της αντίστασης ή της διαφυγής
Το νόμιμο κυνήγι είναι σαφώς πιό υγιές από το ανωτέρω, αν το εξετάσουμε από την αποψη της (ευγενικά ορθής) ηθικής.
Και ως παμφάγο όν που εκ φύσεως είμαι , θα προτιμούσα να είχα την δυνατότητα να τρώω μόνο ζώα η ψάρια από κυνήγι-ψάρεμα αντιστοίχως διότι έχουν την δυνατότητα να ξεφύγουν, εν αντιθέσει με τα εκτροφής τα οποία μεν δέχονται να τρώνε οι έχοντες 'ευαισθησίες', αλλά γεννιούνται ήδη καταδικασμένα να πεθανουν σε συγκεκριμένη ηλικία.

Οι ευαισθησίες αυτού του είδους είναι απόρροια της έλειψης επαφής με τη φύση κυρίως λόγω της αστικής ζωής.
Τρώμε μεν το αρνάκι αλλά δεν μπορούμε να το σφάξουμε, αλλά ούτε και να δούμε να το σφάζουνε.
Παρ ότι είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό λόγω της φύσης μας,κυρίως αρχίσαμε να έχουμε τέτοιου είδους ευαισθησίες όταν αναθέσαμε σε άλλους την παροχή της τροφής μας.

Ο χρήστης efthymis έγραψε:
Κατι ακομα: διαβασα πιο πισω οτι τα ζωα στα βουνα δειχνουν φοβισμενα οτι στα παρκα ανα τον κοσμο δε συμβαινει αυτο κλπ... Παιδια η φυση με εμας μεσα παντα ετσι ηταν. Μην ξεγελιεστε με αυτο που βλεπετε στις πολεις, ειναι ενα τεχνητο περιβαλλον που φτιαξαμε αποκλειοντας ο,τι φυσικο, μονο ομως στα σημεια αυτα! Δεν ειναι φυσιολογικο να εχουμε εμεις τις πολεις μας και τα βουνα ως 'καταστηματα φυσης'.

Ποιός το λέει αυτό για το ότι η 'φύση με εμάς πάντα έτσι ήταν';
Τα ζώα φοβούνται τους κυνηγούς τους, δεν φοβούνται οτιδήποτε κινείται. Κυνηγάς κάτι; Θα 'σε' μάθει και θα προστατεύεται. Δεν το κυνηγάς; Αποκτά μια άλλη σχέση, η οποία σαφώς εξαρτάται από το είδος. Άλλα είναι περίεργα, άλλα είναι αδιάφορα, άλλα είναι φιλικά, άλλα ντροπαλά κ.ο.κ. Είναι σίγουρα διαφορετική από τη σχέση κυνηγού και θηράματος.

Πάρκα, δεν εννοώ το άλσος παγκρατίου ούτε τους ζωολογικούς κήπους. Και να μην ξεγελιόμαστε με αυτό που βλέπουμε στις πόλεις Γιατί βλέπουμε άγρια φύση στις πόλεις

ΤΟ κατάστημα φύσης δεν κατάλαβα προς τα ποια πλευρά απευθύνεται Μάλλον προς τους κυνηγούς, καθότι είναι οι μόνοι που παίρνουν κάτι, οπότε δεν κατάλαβα που κολλάει με τα υπόλοιπα που γράφεις.

Ο χρήστης y.v έγραψε:
Και ως παμφάγο όν που εκ φύσεως είμαι , θα προτιμούσα να είχα την δυνατότητα να τρώω μόνο ζώα η ψάρια από κυνήγι-ψάρεμα αντιστοίχως διότι έχουν την δυνατότητα να ξεφύγουν, εν αντιθέσει με τα εκτροφής τα οποία μεν δέχονται να τρώνε οι έχοντες 'ευαισθησίες', αλλά γεννιούνται ήδη καταδικασμένα να πεθανουν σε συγκεκριμένη ηλικία.

Το ότι μπορούν να ξεφύγουν, είναι ένας περιορισμός που έβαλε ο άνθρωπος στον εαυτό του σύμφωνα με τις ευαισθησίες της αστικής ζωής. Ακριβώς επειδή μπορεί να εξασφαλίσει την τροφή του αλλιώς.
Νομίζω πως μπορείς να καταλάβεις ότι διαθέτει εύκολα τα τεχνικά μέσα ώστε να μην έχει ελπίδα το θήραμα να ξεφύγει.
Όσο ο άνθρωπος δεν είχε τις αστικές ευαισθησίες και είχε την ανάγκη τροφής από το κυνήγι, κανέναν περιορισμό δεν έβαζε στον εαυτό του. Αυτά για το κυνήγι στην ξηρά, μιας που ένεκα της εκτροφής έχει περάσει καθαρά στο ερασιτεχνικό. Στο ψάρεμα οι περιορισμοί κατά βάση υπάρχουν μόνο στους ψαροτουφεκάδες. Δεν νομίζω να πιστεύεις ότι το θήραμα έχει ελπίδα να ξεφύγει από μια μηχανότρατα που πηγαίνει εκεί που έχει εντοπιστεί από αέρος ένα κοπάδι ψαριών.

Σε κάθε περίπτωση, χωρίς την εκτροφή ζώων δεν θα ήμαστε εδώ σήμερα. Καλλιέργεια και εκτροφή ήταν μάλλον τα βασικότερα στοιχεία με τα οποία κατάφερε ο άνθρωπος να φτιάξει σταθερές πόλεις. Οπότε καταλαβαίνεις ότι το σκεπτικό σου κάπου έχει προβλήματα.

Ο χρήστης mjacob έγραψε:

Ποιός το λέει αυτό για το ότι η 'φύση με εμάς πάντα έτσι ήταν';
Τα ζώα φοβούνται τους κυνηγούς τους, δεν φοβούνται οτιδήποτε κινείται. Κυνηγάς κάτι; Θα 'σε' μάθει και θα προστατεύεται. Δεν το κυνηγάς; Αποκτά μια άλλη σχέση, η οποία σαφώς εξαρτάται από το είδος. Άλλα είναι περίεργα, άλλα είναι αδιάφορα, άλλα είναι φιλικά, άλλα ντροπαλά κ.ο.κ. Είναι σίγουρα διαφορετική από τη σχέση κυνηγού και θηράματος.

Πάρκα, δεν εννοώ το άλσος παγκρατίου ούτε τους ζωολογικούς κήπους. Και να μην ξεγελιόμαστε με αυτό που βλέπουμε στις πόλεις Γιατί βλέπουμε άγρια φύση στις πόλεις

ΤΟ κατάστημα φύσης δεν κατάλαβα προς τα ποια πλευρά απευθύνεται Μάλλον προς τους κυνηγούς, καθότι είναι οι μόνοι που παίρνουν κάτι, οπότε δεν κατάλαβα που κολλάει με τα υπόλοιπα που γράφεις.

ΚΑταλαβα τι εννοεις με τα παρκα. Αυτο που γινεται με την αναπτυξη των πολεων ειναι να διωχνουμε το φυσικο περιβαλλον -με το οποιο συνυπηρχαμε- απο τον τοπο κατοικιας μας και καναμε τη φυση 'εκθεμα' (εδω κολλαει το καταστημα). Ενω λοιπον αρχικα αλληλεπιδρουσαμε με τα ζωα (αυτα που τρωγαμε τα κυνηγουσαμε κι αρα προσπαθουσαν να ξεφυγουν αλλα τα χρειαζομασταν, τα εξημερωσαμε κι εγιναν πιο φιλικα κ.ο.κ) Το περιβαλλον στο οποιο ζουμε πλεον ειναι τεχνητο (γι'αυτο κ το 'μην ξεγελιεστε' αφου δεν ηταν παντα ετσι) και καποιοι εχουμε την αναγκη να ερθουμε σε επαφη με τις ριζες μας ως ανθρωποι

Ο χρήστης y.v έγραψε:
To 'Μαμα σήμερα θέλω κοτόπουλο' εγώ το βρίσκω σαν στυγνή εντολή εκτέλεσης (από καποιον άλλο φυσικά διότι εγώ έχω 'ευαισθησίες') σε κάποιο συγκεκριμένο πλάσμα του οποίου δεν του δίνεται καν η δυνατότητα της αντίστασης ή της διαφυγής
Το νόμιμο κυνήγι είναι σαφώς πιό υγιές από το ανωτέρω, αν το εξετάσουμε από την αποψη της (ευγενικά ορθής) ηθικής.
Και ως παμφάγο όν που εκ φύσεως είμαι , θα προτιμούσα να είχα την δυνατότητα να τρώω μόνο ζώα η ψάρια από κυνήγι-ψάρεμα αντιστοίχως διότι έχουν την δυνατότητα να ξεφύγουν, εν αντιθέσει με τα εκτροφής τα οποία μεν δέχονται να τρώνε οι έχοντες 'ευαισθησίες', αλλά γεννιούνται ήδη καταδικασμένα να πεθανουν σε συγκεκριμένη ηλικία.

Άντε πάλι... Επειδή δηλαδή σκοτώνουμε για να φάμε δικαιολογείται και να σκοτώνουμε για διασκέδαση; Μην ξαναρχίσουμε τώρα ότι το κυνήγι ΔΕΝ γίνεται για διασκέδαση αλλά για να τρεφόμαστε, γιατί πριν ήταν λέγονταν το αντίθετο και δεν έχει τελειωμό το loop.

Όσο για το ευγενικό του 'αθλήματος'... νομίζω όποιος έχει δει ή πάει κυνήγι, ξέρει ποιό είναι. Δεν μπορεί να μην έχει δει πανικόβλητα ζώα περικυκλωμένα από σκυλιά να πέφτουν πάνω στους κυνηγούς ή τραυματισμένα ζώα να τα δαγκώνουν τα σκυλιά ή τραυματισμένα ζώα με σπασμένες σπονδυλικές στήλες να έχουν γίνει διπλάσια σε μήκος ή πουλιά με διαλυμένα φτερά να προσπαθούν να χωθούν σε θάμνους και πάει λέγοντας. Και όχι, αυτά δεν τα είδα στην τηλεόραση.

Ο χρήστης efthymis έγραψε:
ΚΑταλαβα τι εννοεις με τα παρκα. Αυτο που γινεται με την αναπτυξη των πολεων ειναι να διωχνουμε το φυσικο περιβαλλον -με το οποιο συνυπηρχαμε- απο τον τοπο κατοικιας μας και καναμε τη φυση 'εκθεμα' (εδω κολλαει το καταστημα). Ενω λοιπον αρχικα αλληλεπιδρουσαμε με τα ζωα (αυτα που τρωγαμε τα κυνηγουσαμε κι αρα προσπαθουσαν να ξεφυγουν αλλα τα χρειαζομασταν, τα εξημερωσαμε κι εγιναν πιο φιλικα κ.ο.κ) Το περιβαλλον στο οποιο ζουμε πλεον ειναι τεχνητο (γι'αυτο κ το 'μην ξεγελιεστε' αφου δεν ηταν παντα ετσι) και καποιοι εχουμε την αναγκη να ερθουμε σε επαφη με τις ριζες μας ως ανθρωποι

Όχι το κατάστημα δεν μου κολλάει με το έκθεμα. Από το κατάστημα παίρνεις κάτι, αλλιώς δεν θα ήταν κατάστημα. Αν θες ντε και καλά κάποιο παραλληλισμό, πες το μουσείο ή κάτι τέτοιο. Αλλά ούτε μουσείο είναι, γιατί στο μουσείο έχει μόνο νεκρά πράγματα, οπότε τι είναι.. πάρκο

Αν θες να το πάρεις 'ιστορικά', αρχικά ο άνθρωπος δεν ήταν κυνηγός. Όπως γράφτηκε, ρίζες έτρωγε. Μετά έγινε κυνηγός. Τέσπα, καμία σημασία δεν έχει. Δεν είναι θέμα αρχικής κατάστασης.

Εσύ μπορεί να έρχεσαι σε επαφή με τη φύση, μόνο μπαίνοντας στο μοτίβο κυνηγού-θηράματος.
Εγώ θέλω και μια φύση που να μην τρέχει να κρυφτεί από εμένα. Και σε αυτή τη φύση μου έχει δοθεί η δυνατότητα να παρατηρήσω και να συνυπάρξω με υπέροχα και μαγευτικά πλάσματα. Εγώ τη θέση του παρατηρητή την προτιμώ. Να βλέπω μια φύση χωρίς την επιρροή του ανθρώπου. Δεν είναι θέμα ηθικής τάξης, αλλά απλής ομορφιάς.

Λοιπόν, αυτή τη σχέση που μόνο ο 'αστικοποιημένος' άνθρωπος θα μπορούσε να δημιουργήσει, δλδ το να παύσει οικειοθελώς να είναι κυνηγός, εγώ την προτιμώ σαν παρακαταθήκη του πολιτισμού μας. Το θεωρώ ανώτερο επίτευγμα, και μάλιστα ένα με υπέροχα αποτελέσματα.

Παρεμβαίνω λίγο, μήπως βοηθήσω σε μια παρεξήγηση:

Αυτό που λέει η fog δεν είναι ότι το σκότωμα του ζώου είναι ανήθικο και κακό, αλλά το να αντλεί κάποιος ευχαρίστηση από αυτό. Δλδ το να χαίρεται που σκοτώνει.

Αυτό που λέει ο hunter (κατ' όνομα και κατά έννοια ), είναι ότι η ευχαρίστηση δεν προέρχεται από το σκότωμα ως καθαυτή πράξη θανάτου, αλλά ως επίτευξη ενός ρόλου/διαδικασίας.

Δυστυχώς, δεν είναι ευδιάκριτα τα όρια των δύο αυτών περιπτώσεων, που με κάποιο τρόπο συνυπάρχουν. Στις αρχαίες φυλές, λένε οι ιστορικοί, ο άνθρωπος-κυνηγός αφού έφερνε το θήραμα προσευχόταν στη Φύση για να εξιλεωθεί για τη ζωή που πήρε. Αυτό το συναίσθημα, ίσως είναι πιο κοντά στο να είναι ευδιάκριτες οι δύο αυτές πλευρές

Ο χρήστης mjacob έγραψε:

Δυστυχώς, δεν είναι ευδιάκριτα τα όρια των δύο αυτών περιπτώσεων, που με κάποιο τρόπο συνυπάρχουν. Στις αρχαίες φυλές, λένε οι ιστορικοί, ο άνθρωπος-κυνηγός αφού έφερνε το θήραμα προσευχόταν στη Φύση για να εξιλεωθεί για τη ζωή που πήρε. Αυτό το συναίσθημα, ίσως είναι πιο κοντά στο να είναι ευδιάκριτες οι δύο αυτές πλευρές

Θα ήταν ιδιαίτερα παρακινδυνευμένο να υποστηρίξει κανείς μια τέτοια θέση προσευχής-εξιλέωσης για τις ομάδες κυνηγών της παλαιολιθικής -τουλάχιστον. Το βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο να αποδειχθεί ότι είχε ήδη αναπτυχθεί ένα τόσο περίπλοκο σύστημα ηθικής αξιολόγησης σε μια εποχή που το μόνο που πρέπει να είχαν καταλάβει πολύ καλά οι κυνηγοί ήταν η συνάρτηση 'ο θάνατός σου-η ζωή μου'. Άρα, ακόμα και αν υπήρχε κάποιου είδους προσευχή ή έστω προσδοκία-ελπίδα, δηλ. προσευχή χωρίς μεταφυσικές προεκτάσεις, αυτή θα ήταν όχι για εξιλέωση απέναντι στη φύση, αλλά παράκληση να βρουν και την επόμενη μέρα αξιόλογο θήραμα, να το σκοτώσουν και να επιστρέψουν στην βάση τους σώοι, χωρίς να τους έχει επιτεθεί κάποιο αρπακτικό κ.λπ, η επιχείρηση δηλαδή να έχει ολοκληρωθεί με επιτυχία.

Πιθανώς να έχεις δίκιο, δεν είμαι και expert επί της ανθρωπολογίας. Αλλά θυμάμαι να το διαβάζω σε 2-3 διαφορετικά μέρη, και είχαν κάποια επιχειρήματα επί του ζητήματος, καθώς αναζητούσαν την απαρχή ορισμένων φαινομένων. Σήμερα δυστυχώς μάλλον έχω ξεχάσει παντελώς την επιχειρηματολογία τους

Τέσπα, το νόημα δεν στο κατά πόσον αληθεύει αυτό -είτε αλήθεια είτε ψέμματα δεν αλλάζει κάτι για το σήμερα- αλλά στην 'παρουσίαση' ενός συναισθηματικού δίπολου στο οποίο είναι πολύ σαφές ότι διακρίνεται η πράξη του θανάτου από την πράξη της επίτευξης του ρόλου.

Στο σήμερα, εγώ θα προτιμούσα κάποιον που συναισθάνεται κάποια συστολή για το γεγονός ότι παίρνει ένα όπλο και σκοτώνει, παρ' ότι 'χαίρεται' για το γεγονός ότι επιτυγχάνει σε αυτή τη διαδικασία -την οποία πλέον κατ' ουσίαν τεχνητά δυσκολεύει για τον εαυτό του-, παρά κάποιον που επαίρεται για τη δεινότητά του ως εξολοθρευτή (νομίζω αρκετά συχνό το φαινόμενο μεταξύ κυνηγών και ψαροτουφεκάδων).

Ο χρήστης mjacob έγραψε:

Στο σήμερα, εγώ θα προτιμούσα κάποιον που συναισθάνεται κάποια συστολή για το γεγονός ότι παίρνει ένα όπλο και σκοτώνει, παρ' ότι 'χαίρεται' για το γεγονός ότι επιτυγχάνει σε αυτή τη διαδικασία -την οποία πλέον κατ' ουσίαν τεχνητά δυσκολεύει για τον εαυτό του-, παρά κάποιον που επαίρεται για τη δεινότητά του ως εξολοθρευτή (νομίζω αρκετά συχνό το φαινόμενο μεταξύ κυνηγών και ψαροτουφεκάδων).

Εδώ συμφωνώ, γιατί πραγματικά απεχθάνομαι τους ανθρώπους που επαίρονται, όμως αυτό δεν είναι παρά μία μόνο μικρή πτυχή του συνολικού θέματος που εξετάζουμε.