Ο χρήστης mjacob έγραψε:

Ναι μεν, αλλά..........

Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που λες..
Μπορεί η ευφυία να μεταβληθεί σε έναν ενήλικα ανάλογα με τις 'δραστηριότητες' του;
Σύμφωνα με αυτά θα μπορούσαμε να πούμε οτι οι μοναχοί με την πνευματική άσκηση και γενικά με τη νοητική αδράνεια μειώνουν τον κύκλο ευφυίας-ερεθισμάτων με αποτέλεσμα να αλλάζουν την χημική κατάσταση τους και η ικανοποίηση τους να έρχεται πολύ εύκολα..

Ο χρήστης PG220 έγραψε:
Μάλλον πρόκειται για υπεφυσικά παιδιά !

Παρα - μορφωμένα είναι, όχι υπερφυσικά.

ΥΓ + επεξ/σία
Οι φυλακές είναι γεμάτες από χαρισματικούς ανθρώπους...

Ο χρήστης cmarin έγραψε:

Αν θες κάνε ένα κόπο και πες μου :Πόση ώρα απασχολείται η μικρή με τα μαθήματά της, για να μπορεί αρχές Δεκέμβρη (πιθανό και πιο νωρίς) να γράφει παράγραφο? από περιέργεια ρωτάω, δεν είναι κάτι σημαντικό.

Όση ώρα χρειάζεται να κάνει τα μαθήματα της ημέρας και είναι πολύ γρήγορη. Μερικές φορές τα κάνει το μεσημέρι χωρίς να πάρω χαμπάρι και απλά το βραδάκι τα βλέπουμε και τα συζητάμε. Έχει υπόβαθρο βέβαια, με παππού και γιαγιά συνταξιούχους δασκάλους που ασχολούνται, αλλά για τις προτάσεις λέω, ότι όλη η τάξη προχωράει με αυτόν το ρυθμό.

ok, κατανοητό. Ευχαριστώ

Ο χρήστης cmarin έγραψε:

Προχθές ο δικός μου (πρώτη δημοτιοκύ) έγραψε μόνος του τη λέξη «καπετάνιος» χωρίς να του την υπογορεύει η δασκάλα του ή να την δεί κάπου γραμμένη...

Έπρεπε να συμπληρώσουν την φράση «'Οταν μεγαλώσω θέλω να γίνω...» και ήταν και ο μόνος από όλη την τάξη που κατάφερε και έγραψε κάτι τόσο μεγάλο και εντελώς σωστά...

Sorry που στο λέω, αλλά η κόρη είναι στη 1η φέτος και γράφει τουλάχιστον προτάσεις. Έχει καταφέρει και παράγραφο. Δεν το λέω για να περιαυτολογήσω αλλά το θεωρώ φυσιολογικό μετά από 3 μήνες σχολείο. Μάλιστα σε συζήτηση που είχα χθες με τη δασκάλα της, μου είπε ότι μετά τις γιορτές θα γράφουν και εκθεσούλες, μόνοι τους.

Και η δική μου έγραφε πριν το δημοτικό ( από το νηπιαγωγείο διάβαζε κανονικά εφημερίδα και μάλιστα όσοι το άκουσαν δεν το πίστευαν και την έβαζαν να διαβάζει τις αγγελίες , πόσο μλκες θεέ μου ). Δεν το βλέπω ως κάτι ιδιαίτερο για την εξέλιξή της.

απο την εμπειρια μου ειναι πολυ δυσκολα τα εξυπνα παιδια..
μπορει να γινουν προεδροι της δημοκρατιας (που λεει ο λογος) αλλα μπορει να καπνιζουν κρακ ή να κανουν ψωνιστηρι στη συγγρου αν δεν βρουν ( = δεν τους δωσετε) θετικα ερεθισματα
τα περισσοτερα παιδια σε φαση παιδι-θαυμα που ηξερα πηραν τετοιους δρομους (δλδ τους δρομους του εξαποδω )

επειδη ακριβως ειναι πολυ εξυπνα εχουν τεραστια αναγκη για συνεχη ενασχοληση με πραγματα. ελλειψη αυτης (δυστυχως το πιθανοτερο σεναριο για τους σημερινους πολυασχολους γονεις καθως οι εποχες απαιτουν τεραστιο κομματι απ'τον χρονο τους για δουλεια) οδηγει σε καταστροφες και ασχημες συμπεριφορες σε διαφορους βαθμους εκφρασης και ενταση.
μιλαμε για ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΑ αποθεματα ενεργειας. μονο καποιος που εχει ζησει ενα τετοιο παιδι μπορει να ξερει για τι πραγμα μιλαω και θα ειναι σιγουρος, δεν θα εχει ουτε μιση αμφιβολια . η ενεργεια αυτη χρειαζεται να διοχετευτει τοσο σε σωματικη οσο και πνευματικη εκτονωση...
πριν λοιπον αποφασισετε αν οντως θα θελατε ενα τετοιο παιδι -οχι οτι ειναι κ θεμα επιλογης αυτα τα πραγματα αλλα κουβεντα να γινεται, απλα αν σου κατσει εχεις να αναλαβεις το πραγματικα πολυ δυσκολο εργο να καθοδηγησεις ενα τετοιο παιδι, και οταν κανει αυτο που ειναι φτιαγμενος να κανει θα μπορεις να εισαι υπερηφανος που βοηθησες σ'αυτο. και δυστυχως ειναι απ'τα λιγα πραγματα στη ζωη που... δεν υπαρχει manual - σκεφτειτε λοιπον πρωτα αν ειστε σε θεση να ανταπεξελθετε στις πολυ υψηλες απαιτησεις τους. ολα τα πραγματα στη ζωη δυστυχως εχουν ενα τιμημα, τιποτα δεν ειναι τσαμπα και αυτο θα πρεπει να το ξερετε.....

Αυτό το πιστεύω. Εάν υπάρχει κάποιο ιδιαιτέρως προικισμένο παιδί στο σπίτι , θέλει πολύ προσοχή.

Ο χρήστης TRAVELLER έγραψε:

Προχθές ο δικός μου (πρώτη δημοτιοκύ) έγραψε μόνος του τη λέξη «καπετάνιος» χωρίς να του την υπογορεύει η δασκάλα του ή να την δεί κάπου γραμμένη...

Έπρεπε να συμπληρώσουν την φράση «'Οταν μεγαλώσω θέλω να γίνω...» και ήταν και ο μόνος από όλη την τάξη που κατάφερε και έγραψε κάτι τόσο μεγάλο και εντελώς σωστά...

Sorry που στο λέω, αλλά η κόρη είναι στη 1η φέτος και γράφει τουλάχιστον προτάσεις. Έχει καταφέρει και παράγραφο. Δεν το λέω για να περιαυτολογήσω αλλά το θεωρώ φυσιολογικό μετά από 3 μήνες σχολείο. Μάλιστα σε συζήτηση που είχα χθες με τη δασκάλα της, μου είπε ότι μετά τις γιορτές θα γράφουν και εκθεσούλες, μόνοι τους.

Kai οι δύο καλά τα λέτε, απλώς από αυτά που γράφετε φαίνεται να υπάρχει διαφορά στο ρυθμό που βγαίνει η ύλη. Το πρώτο παράδειγμα , παραπέμπει σαφώς σε σχολείο που τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ,είναι πιο πίσω στην ύλη χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα 'κακό'. Εξαρτάται από πολλά πράγματα.

Αν θες κάνε ένα κόπο και πες μου :Πόση ώρα απασχολείται η μικρή με τα μαθήματά της, για να μπορεί αρχές Δεκέμβρη (πιθανό και πιο νωρίς) να γράφει παράγραφο? από περιέργεια ρωτάω, δεν είναι κάτι σημαντικό.

Η δική μου χρειαζόταν ένα δίωρο την ημέρα ενώ φέτος χρειάζεται περίπου 2,5 ώρες για όλα ( γραπτά και διαβάσματα ). Εάν έχει πολύ διάθεση ή έχει βάλει στόχο να πάει (πάμε δηλαδή ) καμιά βόλτα , τα τελειώνει σε λιγότερο από 2.

Τα γράμματά της είναι κάπως άσχημα πάντως.

Ο χρήστης mjacob έγραψε:

επειδη ακριβως ειναι πολυ εξυπνα εχουν τεραστια αναγκη για συνεχη ενασχοληση με πραγματα.

Νομίζω ότι δεν είναι σωστό να συγχέεται η ενέργεια που ψάχνει κανάλια για την διοχέτευση και εκτόνωσή της, με οποιαδήποτε έννοια φυσικής, εξελισσόμενης ευφυίας.[...]

Ναι μεν, αλλά...

Ένα 'αδρανές' παιδί που δεν κάνει τπτ και δεν ασχολείται με τπτ είναι εξαιρετικά δύσκολο να αναπτύξει την ευφυία του.

Ωραία η ανάλυσή σου και με βρίσκει σύμφωνο.

Η ευφυία μπορεί μεν να έχει διαλεκτική φύση, όπως πολύ σωστά είπες, αλλά μπορεί να περιπέσει σε αδράνεια όχι μόνο επειδή το παιδί δεν δέχεται αρκετά ερεθίσματα ώστε να την οξύνει, αλλά κι επειδή έχει μέχρι τότε αντιμετωπίσει προβλήματα, η εύκολη λύση των οποίων την κάνει να εφησυχάζει. Πιστεύει όλο και βαθύτερα ότι δεν χρειάζεται να προσπαθήσει. Τοποθετεί η συνείδηση τον εαυτό της σε ενα 'ενδότερο' περιβάλλον που δεν της δίνει κίνητρα για να αναπτυχθεί περαιτέρω, είναι ικανοποιημένη με αυτά που καταφέρνει και βλέπει ότι είναι πολύ περισσότερα από αυτά που καταφέρνουν άλλοι με προσπάθεια.

Οπότε, υπάρχει ο κίνδυνος να αρκεστεί σε αυτά.

Ο χρήστης skye έγραψε:
απο την εμπειρια μου ειναι πολυ δυσκολα τα εξυπνα παιδια..
μπορει να γινουν προεδροι της δημοκρατιας (που λεει ο λογος) αλλα μπορει να καπνιζουν κρακ ή να κανουν ψωνιστηρι στη συγγρου αν δεν βρουν ( = δεν τους δωσετε) θετικα ερεθισματα
τα περισσοτερα παιδια σε φαση παιδι-θαυμα που ηξερα πηραν τετοιους δρομους (δλδ τους δρομους του εξαποδω )

επειδη ακριβως ειναι πολυ εξυπνα εχουν τεραστια αναγκη για συνεχη ενασχοληση με πραγματα. ελλειψη αυτης (δυστυχως το πιθανοτερο σεναριο για τους σημερινους πολυασχολους γονεις καθως οι εποχες απαιτουν τεραστιο κομματι απ'τον χρονο τους για δουλεια) οδηγει σε καταστροφες και ασχημες συμπεριφορες σε διαφορους βαθμους εκφρασης και ενταση.
μιλαμε για ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΑ αποθεματα ενεργειας. μονο καποιος που εχει ζησει ενα τετοιο παιδι μπορει να ξερει για τι πραγμα μιλαω και θα ειναι σιγουρος, δεν θα εχει ουτε μιση αμφιβολια . η ενεργεια αυτη χρειαζεται να διοχετευτει τοσο σε σωματικη οσο και πνευματικη εκτονωση...
πριν λοιπον αποφασισετε αν οντως θα θελατε ενα τετοιο παιδι -οχι οτι ειναι κ θεμα επιλογης αυτα τα πραγματα αλλα κουβεντα να γινεται, απλα αν σου κατσει εχεις να αναλαβεις το πραγματικα πολυ δυσκολο εργο να καθοδηγησεις ενα τετοιο παιδι, και οταν κανει αυτο που ειναι φτιαγμενος να κανει θα μπορεις να εισαι υπερηφανος που βοηθησες σ'αυτο. και δυστυχως ειναι απ'τα λιγα πραγματα στη ζωη που... δεν υπαρχει manual - σκεφτειτε λοιπον πρωτα αν ειστε σε θεση να ανταπεξελθετε στις πολυ υψηλες απαιτησεις τους. ολα τα πραγματα στη ζωη δυστυχως εχουν ενα τιμημα, τιποτα δεν ειναι τσαμπα και αυτο θα πρεπει να το ξερετε.....

Aκριβώς έτσι ειναι τα πράγματα... ξερω πολύ καλά περίπτωση ανθρώπου, με IQ 160+, άριστου μαθητή, ο οποιος έβγαλε την ενεργεια που ειχε σε έναν βίο και πολιτεία ανα την ευρώπη κατά τη μετεφηβική περίοδο, για κάποια χρόνια. Γόνος ευπορης (και αρκετά 'δυσκολης' και αυταρχικής) οικογενειας, με αρκετά σκληρά παιδικά και εφηβικά χρόνια, ούτε καν γράφτηκε στην (πολύ καλή ομολογουμένως) σχολή που πέρασε εδώ και έκανε τη ζωή του περιπλανώμενος από χώρα σε χώρα και από σχολή σε σχολή στο εξωτερικό (χωρίς να τελειώσει καμια όμως), η οποια ζωή όμως δεν εκτονωθηκε μόνο σε clubbing και ταξίδια, αλλά και σε άλλα πραγματακια, αρκετά κατακριτέα θα έλεγα στην παρωπιδοφορουσα ελληνική κοινωνία...
Τώρα πια έχει κατασταλάξει, είναι ένας από τους πιο σοφους και ήπιους ανθρωπους που ξέρω, αλλά μια ζημια έχει γίνει, όπως και να το πάμε... Και αυτό επειδή δεν του δόθηκε η προσοχή και η αγάπη που του αναλογουσε...
Κρίμα...

Ο χρήστης PG220 έγραψε:
Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που λες..
Μπορεί η ευφυία να μεταβληθεί σε έναν ενήλικα ανάλογα με τις 'δραστηριότητες' του;

Δυστυχώς η περίοδος κατά την οποία δημιουργούνται νέες συνάψεις με ραγδαίο ρυθμό στον εγκέφαλο διαρκεί μονάχα για τα λίγα πρώτα χρόνια ζωής Μετά μόνο χαζεύουμε ή τουλάχιστον μένουμε στην προσπάθεια να μη χαζέψουμε πολύ (και) Γι' αυτό τονίζουν πλέον όλοι οι επιστήμονες την εξαιρετική σημασία των πρώτων λίγων χρόνων ζωής ενός παιδιού στην ανάπτυξή του.

Αργότερα ο ρυθμός αυτός μειώνεται δραματικά και εξισώνεται ή και υποσκελίζεται από το ρυθμό με τον οποίο καταστρέφονται συνάψεις. Ας πούμε πως στην αρχή ο οργανισμός μη γνωρίζοντας το περιβάλλον στο οποίο πρέπει να επιβιώσει προσπαθεί να ανταπεξέλθει σε όλα τα ερεθίσματα που δέχεται. Ή μάλλον να εφοδιαστεί καταλλήλως ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει [Πλήθος συνάψεων ας πούμε σαν μέγεθος 'ισχύος αντίληψης']. Δεν ξέρει ακόμα ποια είναι κρίσιμα και ποια όχι. Αργότερα, και ανάλογα με το περιβάλλον του 'μαθαίνει' ποια ερεθίσματα είναι σημαντικά και ποια τελικά όχι. Δυστυχώς αυτό συνήθως σημαίνει ότι 'κόβει' κάποιες πλευρές που τελικά δεν ήταν 'χρήσιμες', και κατ' αυτόν τον τρόπο μεταβάλλεται. Σε έναν ενήλικα βέβαια αυτές οι διαδικασίες -αν δεν υπάρχουν παθολογικές καταστάσεις- είναι πολύ αργές πια.

Ο μηχανισμός κινείται καθαρά γύρω από την έννοια της επιβράβευσης. Εδώ φυσικά θα μπορούσα να κάνω quote ολόκληρη την παρατήρηση του Pai Mei σαν να ήταν δικιά μου . Ο εγκέφαλος δεν ενδιαφέρεται να προσπαθήσει σων και ντε. Δεν υπάρχει βιολογικά κάποια αυταξία στην προσπάθεια. Βιολογικά θα εξελιχθεί με εκείνο τον τρόπο που θα του παρέχει 'επιβράβευση' με το μικρότερο δυνατό κόστος ενέργειας [η φύση είναι ΠΑΝΤΑ optimal σε ζητήματα εξοικονόμισης ενέργειας, για τους περισσότερους οργανισμούς αυτό είναι θέμα ζωής και θανάτου]. Αν η επιβράβευση έρχεται χωρίς προσπάθεια, τότε δεν έχει κανέναν λόγο να διατηρεί ενεργοβόρες συνάψεις. Είναι σπατάλη. Οι εύκολες λύσεις λοιπόν όπως γράφτηκε δρουν καταστρεπτικά. Η ευφυία, παρ' ότι σίγουρα έχει και γενετικές βάσεις, είναι ένα πολύ δυναμικό 'σύστημα' και έχει τεράστια εξάρτηση με το περιβάλλον. Ανθρώπινο και υλικό. Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να αναπτυχθεί, αλλά πολύ εύκολο να αδρανήσει.

Ο χρήστης ginogsm έγραψε:

Προχθές ο δικός μου (πρώτη δημοτιοκύ) έγραψε μόνος του τη λέξη «καπετάνιος» χωρίς να του την υπογορεύει η δασκάλα του ή να την δεί κάπου γραμμένη...

Έπρεπε να συμπληρώσουν την φράση «'Οταν μεγαλώσω θέλω να γίνω...» και ήταν και ο μόνος από όλη την τάξη που κατάφερε και έγραψε κάτι τόσο μεγάλο και εντελώς σωστά...

Sorry που στο λέω, αλλά η κόρη είναι στη 1η φέτος και γράφει τουλάχιστον προτάσεις. Έχει καταφέρει και παράγραφο. Δεν το λέω για να περιαυτολογήσω αλλά το θεωρώ φυσιολογικό μετά από 3 μήνες σχολείο. Μάλιστα σε συζήτηση που είχα χθες με τη δασκάλα της, μου είπε ότι μετά τις γιορτές θα γράφουν και εκθεσούλες, μόνοι τους.

Kai οι δύο καλά τα λέτε, απλώς από αυτά που γράφετε φαίνεται να υπάρχει διαφορά στο ρυθμό που βγαίνει η ύλη. Το πρώτο παράδειγμα , παραπέμπει σαφώς σε σχολείο που τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ,είναι πιο πίσω στην ύλη χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα 'κακό'. Εξαρτάται από πολλά πράγματα.

Αν θες κάνε ένα κόπο και πες μου :Πόση ώρα απασχολείται η μικρή με τα μαθήματά της, για να μπορεί αρχές Δεκέμβρη (πιθανό και πιο νωρίς) να γράφει παράγραφο? από περιέργεια ρωτάω, δεν είναι κάτι σημαντικό.

**Η δική μου χρειαζόταν ένα δίωρο την ημέρα **ενώ φέτος χρειάζεται περίπου 2,5 ώρες για όλα ( γραπτά και διαβάσματα ). Εάν έχει πολύ διάθεση ή έχει βάλει στόχο να πάει (πάμε δηλαδή ) καμιά βόλτα , τα τελειώνει σε λιγότερο από 2.

Τα γράμματά της είναι κάπως άσχημα πάντως.

Eιλικρινής απάντηση. Μια τέτοια περίμενα και ρώτησα το cmarin.

Koίτα: Εχει έρθει εγκύκλιος από τους ΣΣ πριν 3 χρόνια και έλεγε ότι το παιδί της Α τάξης πρέπει να έχει max απασχόληση 20λεπτά.
Ποιο το κάνει? Μάλλον κανένα, εννοώ από αυτά που οι γονείς έχουν το νου τους γιατί υπάρχει και μια μικρή κατηγορία παιδιών που οι γονείς τα έχουν παρατημένα εντελώς.
Πάντως εάν βάλεις ότι ξεπνάνε 7-7.30 για να είναι στο σχολείο 8 , κάθονται άλλες πέντε -έξι ώρες εκεί , βάλε και 2+ απασχόληση σπίτι, είναι μάλλον πολλές για τόσο μικρό παιδί.

Χωρίς να έχω τυην παιδαγωγική επάρκεια να κρίνω συγγραφικές ομάδες που το έργο τους έχει προκριθεί για σχολικό βιβλίο, λέω ότι τα βιβλία είναι φοβερά δύσκολα και είμαι περίεργος να δω την εξέλιξη των παιδιών αυτών σε 10 χρόνια.
Και πάλι καλά είναι η δική σου. Φέτος που είμαι ΟΛΟΗΜΕΡΟ και έχω και Α τάξη , μερικοί γονείς μου λένε ότι απασχολούνται τα παιδιά στο σπίτι γύρω στο 4ωρο (με διακοπές). Και μιλάμε για παιδιά που πάνε σπίτι τους στις 16:30.

Τε σπα, αν δεν καούνε στην πορεία θα είναι θαύμα

Καλό Π-Σ-Κ

μιας και ο φιλος συν-grungιστας PG220 εφερε τα σκυλια στη συζητηση, θα σας φερω ενα παραδειγμα απο τα σκυλια λοιπον για να γινω περισσοτερο κατανοητος.

τα σκυλια ως γνωστον δεν εχουν ολα τις ιδιες δυνατοτητες. επιλεκτικη εκτροφη και αλλοι παραγοντες οδηγησαν καποιες ρατσες στο να ειναι ικανοτερες και εξυπνοτερες απο καποιες αλλες. οποιος γενικως ασχολειται λιγακι με σκυλια θα σας πει οτι σιγουρα τα border collie ανηκουν στην κατηγορια αυτη. οταν λεμε ικανοτερα και εξυπνοτερα εννοουμε την αμεση προσαρμογη κ ανταποκριση στους ρολους της θεσης τους στην αγελη, την ανταποκριση στον ανθρωπο, τις λιγοτερες επαναληψεις στο να μαθουν και να εκτελεσουν μια εντολη, την ικανοτητα να την επαναλαμβανουν με τη μια κοκ
ακουγεται συναρπαστικο, εκτος απ'το γεγονος οτι αυτη η ικανοτητα τους να μαθαινουν τοσο γρηγορα απαιτει και συνεχη ενασχοληση του α μελους της αγελης (δηλαδη του ανθρωπου) για παροχη γνωσεων και πνευματικης-σωματικης ασκησης. αλλιως ο σκυλος γινεται νευρικος, κανει καταστροφες ψαχνοντας να βρει τροπους να διοχετευσει αυτη του την αναγκη για γνωση και ενασχοληση με πραγματα. οσο ευκολα μπορει να μαθει τα σωστα πραγματα και αυτα που θελουμε εξαλλου, τοσο ευκολα μπορει να μαθει και τα λαθος πραγματα. ομως, χαρισε του τα σωστα πραγματα και θα σε φτασει εκει που δυσκολα θα σε φτασει ενας αλλος σκυλος. δεν ειναι οτι ειναι αδυνατο ενα chow chow για παραδειγμα να κανει τα πραγματα που ενα border collie θα κανει, αλλα στην περιπτωση του chow πρεπει να εχεις πολυ ισχυρα επιχειρηματα για να πεισεις το σκυλι να κανει πραγματα τα οποια απο τη φυση του δεν ειναι και στο... φορτε τους

Επειδή πάντως, για το φαινόμενο πολύ δύσκολα μπορείς να καταλήξεις σε μια καθολικής ισχύος γενίκευση, πιστεύω ότι η πορεία του παιδιού με διανοητική υπεροχή μπορεί να είναι οποιαδήποτε, δεν υπάρχει κανένας απολύτως περιορισμός. Γιατί αποτελεί ένα ανοιχτό σύστημα, με άπειρες μεταβλητές, που κανείς ποτέ δεν ξέρει εκ προοιμίου που μπορεί να οδηγήσει. Αν θα συνεχίσει να εξελίσσεται πρώτα-πρώτα ή θα τελματώσει ή θα ακολουθήσει και ανάστροφη πορεία. Που η τελευταία είναι συχνά αναπόφευκτη με την γήρανση του εγκεφάλου από ένα σημείο και μετά, αν και πιστεύω ότι και εδώ είναι πιθανό να υπάρχει ένα trade-off.

απλα ενα παιδι που ξεφευγει βιολογικα απο το μ.ο. οπως και να το κανεις εχει περισσοτερες πιθανοτητες να ακολουθησει δρομους που δεν αντιστοιχουν στον μ.ο.
ειναι οπως αυτο που ειπα με τα σκυλια, ενα παιδι του μ.ο. δεν ειναι απιθανο να γινει κατι ξεχωριστο, αλλα στην περιπτωση αυτη χρειαζονται πολυ ισχυρα 'επιχειρηματα' (δηλαδη ερεθισματα) για να τον πεισουν να παρεκλινει της φυσιολογικης πορειας κ εξελιξης του. αυτο φαινεται αλλωστε και εδω: http://en.wikipedia.org/wiki/Heritability_of_IQ' target='_blank' target='_blank' target='_blank

In the developed world, nearly all personality traits show that, contrary to expectations, environmental effects actually cause non-related children raised in the same family ('adoptive siblings') to be as different as children raised in different families (Harris, 1998; Plomin & Daniels, 1987). There are some family effects on the IQ of children, accounting for up to a quarter of the variance. However, by adulthood, this correlation disappears, such that adoptive siblings are not more similar in IQ than strangers.[15] For IQ, adoption studies show that, after adolescence, adoptive siblings are no more similar in IQ than strangers (IQ correlation near zero), while full siblings show an IQ correlation of 0.6. Twin studies reinforce this pattern: monozygotic (identical) twins raised separately are highly similar in IQ (0.86), more so than dizygotic (fraternal) twins raised together (0.6) and much more than adoptive siblings (~0.0).[16]

Highly Gifted Men and the Percentage of their Highly Gifted Male Relatives


(classified by occupation and achievement)

  	Galton 	Terman 	Brimhall 	Weiss 	 
  	% 	% 	% 	% 	n (Weiss)
Probands 	100 	84+ 	100 	97+ 	1972: 1329
1994:   357
Fathers 	26 	41 	29 	40 	346
Brothers 	47 	- 	49 	49 	220
Sons 	60 	64* 	- 	55 	77
Grandfathers 	14 	- 	9 	9 	681
Uncles 	16 	- 	13 	14 	615
Nephews 	23 	- 	- 	22 	76
Grandsons 	14 	- 	- 	- 	-
Greatgrandfathers 	0 	- 	- 	4 	1290
Uncles of the parents 	5 	- 	- 	5 	1996
Cousins 	16 	- 	9# 	18 	570
Greatgrandsons 	7 	- 	- 	- 	-
Cousins of parents 	- 	- 	- 	11 	2250
'+': classified by occupation; 100%, if classified by test

'*': classified only by IQ; classification by occupation gives about 55%; n = 820.

'#': some cousins were still too young and did not have full opportunity to become distinguished
'-': no data

αυτα που θελω να πω ειναι προφανη με τις παραθεσεις μου και σε συνδιασμο με αυτα που εγραψα κ για τα σκυλια. ενα παιδι εκτος μ.ο, ακομα κ αν δυνητικα μπορει να ακολουθησει οποιονδηποτε δρομο, οι πιθανοτητες να ακολουθησει δρομους εκτος μ.ο ειναι λογικο να αυξανονται δραματικα, καθως υπαρχει η γενετικη προδιαθεση γι'αυτο. και το καθε πλασμα ειναι πιθανοτερο να κανει αυτο που ειναι γενετικα προδιατεθειμενο απ'οτι κατι αλλο. ετσι, το rottweiler θα φυλαξει την περιοχη που θεωρει δικη του, η τσιτα δυσκολα θα πιασει φιλιες με μια αντιλοπη και το γενετικα προδιατεθειμενο παιδι για οτιδηποτε (απο ασθενεια μεχρι ο,τι να'ναι) ειναι πιθανοτερο να εκφρασει σε καποια φαση αυτη την προδιαθεση σε σχεση με αυτον που εχει μονο ή κυριως τα ερεθισματα.
φυσικα προδιαθεση ΚΑΙ ερεθισματα θα οδηγησουν σχεδον με μαθηματικη ακριβεια στο αναλογο αποτελεσμα.
σχετικα με τα γηρατεια παντως ειναι αποδεδειγμενο και απολυτως λογικο (αρτηριοσκληρυνση βλεπεις ) να αρχιζει μια πορεια καθοδου οπως πολυ σωστα λεει ο αγγελος.

Αν όμως ο σκύλος είχε τη νοημοσύνη ενός ανθρώπου αμέσως θα έκανε ένα σωρό σκέψεις που σίγουρα θα τον έριχναν σε κατάθλιψη..Όπως οτι δεν έχει να φάει,είναι άστεγος και μπορεί να πεθάνει απο το κρύο,δεν έχει κανέναν να τον αγαπάει,δεν έχει γκόμενα,οι άλλοι σκύλοι περνάνε καλύτερα,γιατί να ζει κτλ κτλ...

πανω σ'αυτο, μη νομιζεις οτι ο καθε σκυλος καθεται και πολυκουραζει τα πραγματα. απλα, οπως ειπε κ ο mjacob, προσπαθει με τις λιγοτερες δυνατες ενεργειακες απωλειες να φτασει τους επιθυμητους στοχους. στο μυαλο του υπαρχουν μονο 2 ερωτησεις: γιατι να κανω κατι και γιατι να μην το κανω. ολα τ'αλλα του ειναι περιττα.
και για τον ανθρωπο παντως, στο βαθος του μυαλου του, οπως κ σε ολα τα ζωα, μονο αυτα τα δυο υπαρχουν. απλα φαινομενικα ειναι πιο περιπλοκα επειδη ο ανθρωπος ανεπτυξε τον εγκεφαλο του ως αναγκη για καλυτερο ελεγχο της υγειας κ της καταστασης του υποψηφιου συντροφου, για λογους ευνοητους (κληρονομικοτητα) (ή τουλαχιστον αυτο λεει η θεωρια της εξελιξης και μου φαινεται λογικο)

κατα τ'αλλα δεν εχω να προσθεσω κατι, μια χαρα τα λετε

Ο χρήστης TRAVELLER έγραψε:

Eιλικρινής απάντηση. Μια τέτοια περίμενα και ρώτησα το cmarin.

Koίτα: Εχει έρθει εγκύκλιος από τους ΣΣ πριν 3 χρόνια και έλεγε ότι το παιδί της Α τάξης πρέπει να έχει max απασχόληση 20λεπτά.

Σου λέω λοιπόν ότι ασχολείται max 1/2 ώρα. Μπορεί βέβαια να κάνει και άλλη τόση για ζωγραφίσει το φύλλο εργασίας
Γενικά τα 'πιάνει' εύκολα, γράφει καλά και διαβάζει ακόμη καλύτερα.

οι 2 και 2,5 ώρες μου φαίνονται τραγικά νούμερα
ακούω και κάτι τραγικές από την αδερφή (για φίλες της), για διαγώνισμα ιστορίας πχ 4 ώρες διάβασμα κλπ
ελεος

Για πρώτη κ δευτέρα Δημοτικού λέμε εδώ ρε, δεν γράφουν διαγωνίσματα ιστορίας τα μωρά.

Ο χρήστης TRAVELLER έγραψε:

Προχθές ο δικός μου (πρώτη δημοτιοκύ) έγραψε μόνος του τη λέξη «καπετάνιος» χωρίς να του την υπογορεύει η δασκάλα του ή να την δεί κάπου γραμμένη...

Έπρεπε να συμπληρώσουν την φράση «'Οταν μεγαλώσω θέλω να γίνω...» και ήταν και ο μόνος από όλη την τάξη που κατάφερε και έγραψε κάτι τόσο μεγάλο και εντελώς σωστά...

Sorry που στο λέω, αλλά η κόρη είναι στη 1η φέτος και γράφει τουλάχιστον προτάσεις. Έχει καταφέρει και παράγραφο. Δεν το λέω για να περιαυτολογήσω αλλά το θεωρώ φυσιολογικό μετά από 3 μήνες σχολείο. Μάλιστα σε συζήτηση που είχα χθες με τη δασκάλα της, μου είπε ότι μετά τις γιορτές θα γράφουν και εκθεσούλες, μόνοι τους.

Kai οι δύο καλά τα λέτε, απλώς από αυτά που γράφετε φαίνεται να υπάρχει διαφορά στο ρυθμό που βγαίνει η ύλη. Το πρώτο παράδειγμα , παραπέμπει σαφώς σε σχολείο που τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ,είναι πιο πίσω στην ύλη χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα 'κακό'. Εξαρτάται από πολλά πράγματα.

Αν θες κάνε ένα κόπο και πες μου :Πόση ώρα απασχολείται η μικρή με τα μαθήματά της, για να μπορεί αρχές Δεκέμβρη (πιθανό και πιο νωρίς) να γράφει παράγραφο? από περιέργεια ρωτάω, δεν είναι κάτι σημαντικό.

**Η δική μου χρειαζόταν ένα δίωρο την ημέρα **ενώ φέτος χρειάζεται περίπου 2,5 ώρες για όλα ( γραπτά και διαβάσματα ). Εάν έχει πολύ διάθεση ή έχει βάλει στόχο να πάει (πάμε δηλαδή ) καμιά βόλτα , τα τελειώνει σε λιγότερο από 2.

Τα γράμματά της είναι κάπως άσχημα πάντως.

Eιλικρινής απάντηση. Μια τέτοια περίμενα και ρώτησα το cmarin.

Koίτα: Εχει έρθει εγκύκλιος από τους ΣΣ πριν 3 χρόνια και έλεγε ότι το παιδί της Α τάξης πρέπει να έχει max απασχόληση 20λεπτά.
Ποιο το κάνει? Μάλλον κανένα, εννοώ από αυτά που οι γονείς έχουν το νου τους γιατί υπάρχει και μια μικρή κατηγορία παιδιών που οι γονείς τα έχουν παρατημένα εντελώς.
Πάντως εάν βάλεις ότι ξεπνάνε 7-7.30 για να είναι στο σχολείο 8 , κάθονται άλλες πέντε -έξι ώρες εκεί , βάλε και 2+ απασχόληση σπίτι, είναι μάλλον πολλές για τόσο μικρό παιδί.

Χωρίς να έχω τυην παιδαγωγική επάρκεια να κρίνω συγγραφικές ομάδες που το έργο τους έχει προκριθεί για σχολικό βιβλίο, λέω ότι τα βιβλία είναι φοβερά δύσκολα και είμαι περίεργος να δω την εξέλιξη των παιδιών αυτών σε 10 χρόνια.
Και πάλι καλά είναι η δική σου. Φέτος που είμαι ΟΛΟΗΜΕΡΟ και έχω και Α τάξη , μερικοί γονείς μου λένε ότι απασχολούνται τα παιδιά στο σπίτι γύρω στο 4ωρο (με διακοπές). Και μιλάμε για παιδιά που πάνε σπίτι τους στις 16:30.

Τε σπα, αν δεν καούνε στην πορεία θα είναι θαύμα

Καλό Π-Σ-Κ

επειδή η ύλη ήξταν από την 1η αρκετά δύσκολη και ακόμη και ο δάσκαλος ( κατά δική του ομολογία ) χρειάζοταν την βοήθεια των γονέων , ό,τι κάναμε με τα μαθήματά της το κάναμε με πολλά παραδείγματα από την καθημερινότητά μας. Ειδικά στα μαθηματικά. Σε ότι αφορά τα μαθήματα γλώσσας , γραπτού λόγου και ανάγνωσης , διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε ακόμη και σήμερα τα κείμενα που έχουν προκειμένου να πετύχει τονο και χροιά. Στα γραπτά , πέρα από τους κανόνες που φέτος μαθαίνουν , χρειαζόμαστε έξτρα χρόνο για να μάθει να κάνει καλά γράμματα. Στο νηπιαγωγείο και στην 1η ήταν λες και σκάλιζε με το αριστερό χέρι μία πλάκα ένας δεξιόχειρας. Ο χρόνος αναλώνεται και σε παράπλευρα μαθήματα ( αυτά που προανέφερα δηλαδή ) , πέρα από τα απολύτως σχολικά αλλά πάντα στα πλαίσια των μαθημάτων της ημέρας. Αυτό την έχει βοηθήσει να θέλει λιγότερο χρόνο φέτος που είναι μία σημαντική αλλαγή στην μαθητική της καθημερινότητα.

Πάντα πάντως για να γράψει και να πούμε ότι τελειώσαμε ξερά και χωρίς επεξηγήσεις , απλή αντιγραφή ή ξεπέτα των μαθημάτων , θέλαμε περίπου στα 30 με 45 λεπτά. Τα υπόλοιπα τα αναλώνουμε σε επεξηγήσεις , παραδείγματα , ασκήσεις και ιδέες πάνω στο μάθημα αλλά όχι μόνο και μόνο για να κάνει το μάθημα.

Πάντως και φέτος , ο νέος δάσκαλος , έχει ** απαιτήσει** την ενασχόληση των γονέων με τα μαθήματα των παιδιών. δεν γνωρίζω τι μπορεί να σημαίνει αυτό για ένα παιδάκι σε ολοήμερο και τι για τον γονέα του. Με την κα Γιώργου , αποφασίσαμε να μην ξαναπάει στη δουλειά ή να βρει μία κοντά στο σπίτι περισσότερο για να ξεσκάει , προκειμένου να μπορεί να μείνει με τα παιδιά.

Να ρωτήσω γιατί εν πολλοίς έχει καταργηθεί η πτώση του τόνου στις γενικές ; Δηλαδή , πέρα από το γεγονός ότι άλλαξαν οι καταλήξεις και πλέον τα παιδιά δεν ξέρουν σε ποιόν είναι αφιερωμένη η οδός Ερμού ( μλκία νούμερο 1 κατά την άποψή μου ) , υπάρχει μία τάση που δεν περιγράφεται από κανόνες , τουλάχιστον μέχρι τώρα , να μην κατεβαίνει ο τόνος στις γενικές και να λέμε πχ ο Ίκαρος του Ίκαρου αντί του Ικάρου. Άντε να της εξηγήσεις σε ποιόν είναι αφιερωμένη η αντίστοιχη σχολή της ΠΑ.

Δες το Blog του Γιάννη Χάρη γενικώς, έχει απίστευτο πλούτο...
Γράφει λοιπόν ο Χάρης :

...Πάω λίγο πριν, με μια προσωπική ιστορία: έτος 1971, στα γραφεία της εγκυκλοπαίδειας «Ελλάς-Μπριτάνικα» που δεν εκδόθηκε ποτέ αλλά που θα γραφόταν στη δημοτική, μέσα στη δικτατορία, όπως ανέφερα παλαιότερα. «Δημοτική χωρίς ακρότητες», κατά το κοινό αίτημα, οι κανόνες της ετοιμάζονται, και το θέμα είναι στην ημερήσια διάταξη. Σε μόνιμο πηγαδάκι με τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο (που έφυγε πολύ νωρίς), τον Πέτρο Μανταίο και τον Θανάση Καρτερό συζητούμε πως όλοι έχουμε περάσει κάποιο στάδιο μαλλιαρισμού. «Του Σπύρου Θεοδωρόπουλου» μας εξομολογήθηκε πως έγραφε έξω απ’ τα τετράδιά του στο σχολείο ο Σπύρος, και ακόμα κι ο δημοτικιστής πατέρας του τον μάλωσε: «Ε όχι και “Θεοδωρόπουλου” –Θεοδωροπούλου!» Και συμφωνήσαμε όλοι. Δεν πέρασαν πολλά χρόνια από το τέλος της δικτατορίας, και το έως τότε αυτονόητο έμοιαζε πλέον ανήκουστο. Δοκιμάστε, ιδίως τώρα πια, να πείτε «του Θεοδωροπούλου», ή «του Παπαδοπούλου», χωρίς να αναφέρεστε στα μπισκότα. Μένει αμετακίνητος λοιπόν ο τόνος στα κύρια ονόματα: του Αντωνόπουλου και του Αλέξανδρου· κατόπιν στα επίθετα: του άρρωστου παιδιού (αλλά το δωμάτιο του αρρώστου) –πλάι στα σύνθετα ή στα νεότερα πολυσύλλαβα ουσιαστικά, όπου παρέμενε σταθερός: του αντίλαλου, του παραπόταμου, του ανήφορου. Πόσο θα αντέξουν τα ουσιαστικά: του ανθρώπου, του αγγέλου;

Δύο στοιχεία υπόκεινται εδώ και εξηγούν το φαινόμενο, μικρά μυστικά που δεν είναι ίσως ευρύτερα γνωστά έξω από το ιερατείο των σοφών: ο νόμος της τρισυλλαβίας και ένα γενικότερο θέμα με τη γενική πτώση.
Στο προηγούμενο είδαμε την πορεία προς τη σταθεροποίηση του τόνου στη γενική πτώση των προπαροξύτονων: του Αλέξανδρου, του Αντωνόπουλου, του άρρωστου παιδιού: δηλαδή στα κύρια ονόματα και στα επίθετα ο τόνος μένει αμετακίνητος. Αντίθετα, στα ουσιαστικά κατεβαίνει: του σταδίου, του ανθρώπου. Έτσι έχουμε: του άρρωστου ανθρώπου: σταθερός ο τόνος στο επίθετο (που όταν όμως εμφανίζεται σαν ουσιαστικό κατεβάζει τον τόνο: ο θάλαμος του αρρώστου), αλλά όχι και στο ουσιαστικό. Ενώ αμετακίνητος έμενε πάντοτε στα σύνθετα, τα νεότερα ή λαϊκότερα ουσιαστικά: του ανεμόμυλου, του φλάουτου, του κόσκινου.

Σαν περίπλοκος ο κανόνας, αν μπορεί καν να διατυπωθεί κανόνας. Ωστόσο, οι κανόνες αποτυπώνουν μια πραγματικότητα που ρυθμίζεται «μόνη της», λαμβάνοντας ελάχιστα υπόψη τη δική μας βούληση ή εμβρίθεια. (Η φράση αυτή εκφράζει και συνοψίζει την ουσία της οπτικής γωνίας από την οποία κοιτάζω το ζήτημα γλώσσα και όχι μόνο. koutsan )

Εν αρχή λοιπόν στα προπαροξύτονα ο τόνος κατέβαινε στη γενική σε όλες τις περιπτώσεις. Και όχι βεβαίως για λόγους αισθητικούς, έτσι όπως τους επικαλούμαστε εκ των υστέρων, για να βρούμε αποτρόπαιο τον τύπο του στάδιου, αλλά όχι και του άρρωστου παιδιού. Ευτυχώς, η γλώσσα είναι λιγότερο υποκειμενική και αυθαίρετη απ’ όσο νομίζουμε: στα αρχαία ο τόνος στη γενική κατέβαινε στην παραλήγουσα, επειδή διαφορετικά θα ήταν αδύνατον να προφερθεί ομαλά η λέξη. Είναι ο γνωστός νόμος της τρισυλλαβίας, σύμφωνα με τον οποίο ο τόνος μιας λέξης δεν μπορεί να είναι σε συλλαβή πριν από την προπαραλήγουσα. (Κι αυτό πάλι όχι αυθαίρετα: δοκιμάστε να τονίσετε: «ο άρχαγγελος»· κάντε μάλιστα το ίδιο τεστ, ακόμη και με αλλόγλωσσο που μόλις αρχίζει να μαθαίνει ελληνικά.)

Έτσι έχουμε: ο υ-μέ-ναι-ος, γενική: του υ-με-ναι-ου, όπου όμως το μακρό -ου στην κατάληξη είχε δύο χρόνους, ήταν δύο συλλαβές: υ-μέ-ναι-ου-ου. Συνεπώς, ο τόνος δεν μπορούσε να μείνει στη θέση του, και γι’ αυτό είχαμε την περίφημη καταβίβασή του: του υμεναίου.

Αυτό τον εσωτερικό νόμο της γλώσσας τον μετατρέπουμε τώρα –τι τώρα, αιώνες ολόκληρους– σε αισθητικό απλώς κανόνα, εφόσον με την απώλεια της μακρότητας και της βραχύτητας των συλλαβών έμεινε γράμμα κενό. Φυσικά, η τρισυλλαβία ισχύει και στα νέα ελληνικά: το μάθημα - του μαθήματος, μόνο που εδώ η παραπανίσια συλλαβή υπάρχει και προφέρεται. Κατά τα άλλα, θα εξακολουθήσουμε (αλλά για πόσο;) να λέμε του ανθρώπου, και όχι «του άνθρωπου», των ανθρώπων - τους ανθρώπους, και όχι «των άνθρωπων - τους άνθρωπους» κτλ.** Οφείλουμε όμως να έχουμε επίγνωση ότι κάτι τέτοιο σήμερα είναι ουσιαστικά αστήρικτο, και ως εκ τούτου το πιθανότερο είναι να ακολουθήσουν και αυτές οι λέξεις τις πολύ περισσότερες ανάλογές τους που διατηρούν αμετακίνητο τον τόνο.**...

......Στο μεταξύ, ας κάνουμε απλώς αποχή από το «κυνήγι των μαγισσών», που η γνώση και μόνο δεν το κάνει οπωσδήποτε πιο εύηχο από το συχνό, παρατονισμένο «κυνήγι των μάγισσων».

http://yannisharis.blogspot.com/2008/01/13.html

Σχετικά με την καταβίβαση του τόνου στις λέξεις, θυμάμαι από το δημοτικό έναν κανόνα ο οποίος έλεγε ότι οι σύνθετες λέξεις που γίνονται από δύο ουσιαστικά διατηρούν τον τόνο στην προπαραλήγουσα στη γενική πτώση, πχ:

ο ανεμόμυλος (άνεμος + μύλος) - του ανεμόμυλου
ο μελιστάλακτος - του μελιστάλακτου
ο πρωτότοκος - του πρωτότοκου
κ.ο.κ.

Βέβαια, μπορεί να κάνω και λάθος καθώς σκεπτόμενος τα παραπάνω παραδείγματα μου ήρθε κατά νου το εξής ουσιαστικό: ο χονδρέμπορος. Αυτό τώρα πώς πάει στη γενική;
του χονδρέμπορου (λόγω του κανόνα);
του χονδρεμπόρου (κατά το ο έμπορος - του εμπόρου);

Τρέμω για τη στιγμή που θα καθήσω να βοηθήσω τα παιδιά μου στο διάβασμα. Μπορεί να είμαι αρκετά νέος ακόμη αλλά έμαθα να γράφω το τραίνο με αι και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί διάολο γράφουμε το «καλύτερα» με ένα λ και υ αντί για δύο λ και ι (κάλλος: καλλι-, πχ καλλιγραφία, καλλιτεχνικά).

Ο χρήστης cmarin έγραψε:

Eιλικρινής απάντηση. Μια τέτοια περίμενα και ρώτησα το cmarin.

Koίτα: Εχει έρθει εγκύκλιος από τους ΣΣ πριν 3 χρόνια και έλεγε ότι το παιδί της Α τάξης πρέπει να έχει max απασχόληση 20λεπτά.

Σου λέω λοιπόν ότι ασχολείται max 1/2 ώρα. Μπορεί βέβαια να κάνει και άλλη τόση για ζωγραφίσει το φύλλο εργασίας
Γενικά τα 'πιάνει' εύκολα, γράφει καλά και διαβάζει ακόμη καλύτερα.

ελπίζω η απάντηση μου να μη σου φάνηκε 'κάπως', δεν είχα τέτοια πρόθεση.Εάν φάνηκε ζητώ συγγνώμη. Ο χρόνος που ανέφερα στο φίλο ginogsm είναι αυτό που έχω διαπιστώσει κι εγώ από την επαφή μου με τους γονείς.
Βέβαια παίζουν πολλά ρόλο: οι απαιτήσεις του τμήματος, η δασκάλα, η ματαιοδοξία της δασκάλας (το δικό μου τμήμα είναι καλυτερότερο), οι απαιτήσεις του γονιού, η δουλειά που έχει γίνει στο Νηπαγωγείο και πάνω από όλα το ίδιο το παιδί. Γενικά τα κορίτσια είναι πιο δεκτικά σε όλα σε αυτήν την ηλικία.

Κάποτε θα γινόταν κι αυτό...
Σήμερα η κυρά μου την είδε γενική καθαριότητα(σφάλμα.. μέρα με όλους τους βάρβαρους στα πόδια σου δεν κάνεις τέτοια πράματα )
Μετά το φαγητό άρχισε το ψαλτήρι -απο τώρα κανεις δεν θα τρίψει ψίχουλα, δεν θα κατουρήσει έξω απ τη λεκάνη, δεν θα αφήσει χαρτιά στο τραπέζι, δεν θα ακουμπήσει χέρια στο τζάμι. δεν θα αφήσει παιχνίδια στο πάτωμα.... κλπ κλπ κλπ -)

Μεγάλος: Μαμά σόρυ που θα στο πω, μη θυμώσεις .. αλλα μας έχεις πρήξει τα ούμπαλα
(Ενταξ, έπεσα κάτω απ το τραπέζι -τη στιγμή που τρώγαμε έγινε- δε μπόρεσα να κρατηθώ)

να δω τι θα κάνεις όταν στο πει εσένα

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:
:ysterical:

να δω τι θα κάνεις όταν στο πει εσένα

Θα κοιτάω περίεργα την γυναικα μου που θα είναι κάτω απ το τραπέζι