Ανιστόρητοι, δήθεν αντικειμενικοί, αντικείμενα χειραγωγήσεως.
Σας λυπάμαι.

Οι γνώσεις γύρω από την αυτοκινητική ιστορία υποδηλώνουν τόσο βαθιά μεσάνυχτα, που εκ των πραγμάτων αδυνατείτε να αντιληφθείτε το έντονο, βαθύ φως, που ακόμα καταυγάζει τις ρωσικές στέπες, τους πάγους της Σιβηρίας, φωτίζει τα πρόσωπα των αγροτών με τα ροζιασμένα χέρια, εξυψώνει το σύμβολό μας, το σφυρί μας και το δρεπάνι μας, που ακόμα και αν έσβησε (ντριζνιάκα βλέτσκαγια, καταραμένη περεστρόικα), ακόμα αντανακλάται το αντιφέγγισμά του σε αυτά τα μηχανολογικά θαύματα.

Κι εσείς, εκεί, παραμένετε υπνωτισμένοι. Αναμασάτε τα ίδια και τα ίδια. Eυρωπαικά αυτοκίνητα λέει ο ένας, ιαπωνικά ο άλλος.
Ρε σεις, ξυπνήστε! Όταν η Ε.Σ.Σ.Δ έφτιαχνε αυτοκίνητα, οι άλλοι δεν ήξεραν ούτε πώς να πιάσουν το κατσαβίδι. Όταν οι σύντροφοι έβαζαν κομμάτι-κομμάτι τα εξαρτήματα, και ο τίμιος κομμουνιστικός ιδρώτας τους έπεφτε στο μέταλλο και το γυάλιζε, οι Ευρωπαίοι δεν είχανε μάθει ακόμα να κάνουνε ποδήλατο. Όταν η GAZ έφτιαχνε αριστουργήματα, πραγματικά γλυπτά σε 4 τροχούς, με την μηχανολογική της αρτιότητα σε εξωγήινα επίπεδα, οι άλλοι έπαιζαν τάβλι. Θα μας μάθουν τώρα και οι Κιτρινιάρηδες, πώς φτιάχνονται τα αυτοκίνητα! Αίντε ρε πάτε να παίξετε κανά σουντόκου. Και όλα ξεκίνησαν το 1932. Βέβαια, η GAZ, δέχτηκε και μια μικρή χρηματοδότηση από τους φίλους μας τους Αμερικάνους (ποιος σας έσωσε ρε Ευρωπαίοι στο β’ παγκόσμιο πόλεμο; Να μην ξεχνιόμαστε ε; Στάλιν [αχ, αχ, πατερούλη μας άφησες νωρίς, δεν πρόλαβες να φας περισσότερους] και Ρούσβελτ! Άιντε αγνώμονες!) στα πρώτα της βήματα. Το πρώτο αριστούργημα, το πρώτο ποίημα της GAZ ήταν το Α, το οποίο βέβαια ήταν στην ουσία το Ford A. Όχι, θα μας διδάξουν τώρα οι Ευρωπαίοι την «κοινή πλατφόρμα». ΡΕΕΕ, ανοίχτε κανά βιβλίο ιστορίας. Μαζί με το Α, ξεκινά συγχρόνως η παραγωγή των φορτηγών-θηρίων της GAZ. Kαι μου βγάζει τώρα η Μερσεντές φορτηγά και νταλίκες, που πας ρε Μπένζη, μετά από τόσα χρόνια, που η GAZ πρώτη έβγαλε τα καλύτερα φορτηγά, έρχεσαι να μου πεις ότι «έχεις κι εσυ φορτηγό»; Τι να το κάνω φίλε μου, ποιος είναι πρώτος μετράει. Ο πρώτος είναι πρώτος, ο δεύτερος τίποτα που λένε και οι Αμερικάνοι.

Να μην αναφερθώ τώρα στο προπολεμικό μας διαμάντι: M-1.
Α ρε κλέφτες λωποδύτες Γερμανοί, πόνεσε στο Στάλινγκραντ κουφ*&%λες, ε; Αλλά έχετε τέτοιο έλλειμμα φαντασίας, που μας κλέψατε και τον κωδικό μας για να το δώσετε στο αυτοκινητάκι που βγάλατε. Άκου ΒΜW M1! Το Μ-1 Βαυαροί παλιοφασίστες είναι μοντέλο της GAZ. Kανονικά μαζί με τις πολεμικές αποζημιώσεις, θα έπρεπε να πληρώστε και δικαιώματα στην GAZ.
Και εκτός αυτού, σίγα το αμάξι! Που ακούστηκε ρε ‘σεις supercar με 6κύλινδρο; Αλλά δεν πειράζει, εσάς σας έχουμε για να γελάμε.
Αλλά ανοίξτε και κανά βιβλίο ιστορίας, να ξεστραβωθείτε στραβάδια. Το GAZ M-1 είχε για πρώτη φορά σε αυτοκίνητπο παραγωγής υδραυλικές αναρτήσεις, αλλά που να ‘ξέρετε εσείς από αυτά. Δεν μιλάω τώρα για αξιοπίστια, όχι δεν μιλάω γιατί οι φίλοι μου οι Ρουμάνοι, που μας έχουν πρήξει με τα Dacia και τα Dacia θα πικραθούν! Χεχεχε. Το ξέρατε ρε σεις, ότι ακόμα υπάρχουν Μ-1; Και μιλάμε ότι χρησιμοποιούνται κανονικά, ούτε σκουριές, ούτε τίποτα. Και να περνάς με τις υδραυλικές σου αναρτησάρες δίπλα στην κόκκινη πλατεία, ποιές λακούβες, να χαζεύεις τον Λένιν, και να βουρκώνεις.

Τώρα ξέρω ότι θα αποστομωθείτε, αλλά τι να κάνουμε αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. Δεν υπάρχει άλλη αλήθεια συμβιβασμένοι τυφλοπόντικες. Το 1934 επί πατερούλη, ο Aλεξέι Οσίποβιτς (σας λέει τίποτα το όνομα; Μπααα, τόση ιστορία ξέρετε), σχεδίασε το GAZ Aero (τώρα να σας πώ τίποτα κι εσάς τους Σουηδούς; Ότι είστε κλέφτες το ξέρετε!). Το Aero είχε αλουμινένια κυλινδροκεφαλή, κι απέδιδε 48 ίππους! Το 1934 μιλάμε. Έπιανε τελική 112 km/h! To 1936 απέκτησε 2 ολόκληρους ίππους παραπάνω και το κοντέρ του έγραψε 130 Km/h! Xαχα, πώς σας φαίνεται;

Μήπως συνεχίζουμε να δυσπιστούμε; Αν ναι, ήρθε η ώρα του GAZ turbo-jet prototype.
Σχεδιασμένο το 1954 από τον Α.Σμολίν, είχε ως στόχο να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας (ναι, ρε έξυπνε, υπήρχαν ποιο γρήγορα αυτοκίνητα από τη Bugatti, εδώ και μισό αιώνα). Είχε λοιπόν στροβιλοκινητήρα που έβγαζε 2700 ιππάρια! Στις πρώτες δοκιμές με τον Μ.Μέτελεφ, ξεπεράσε τα 300 χλμ/ω, προσέξτε χωρίς να φοράει τα ειδικά λάστιχα που ήταν απαραίτητα για αυτή την ταχύτητα! Και φέρτε μου ‘σεις Ferrari και Porsche που με το ζόρι πριν 15 χρόνια πιάσαν τα 300…

Ξέρω ότι κουραστήκατε και δικαίως. Τόσο πλούσια ιστορία δεν συνοψίζεται έτσι εύκολα και ελαφρά τη καρδία σε ένα ποστ.
Μόνο θα αναφερθώ στην Τσάικα της Βόλγκα.
Τη λιμουζίνα μας, μπροστά στην οποία η Maybach είναι για γυφτοαράπηδες. Τι να πρωτοπώ για την Chaika. Ότι είχε έναν V8 με εκκεντροφόρο επικεφαλής; Ότι είχε μέσα δαντελωτά κουρτινάκια στα παράθυρα από τις γιαγιάδες του κόμματος;
Ότι ήταν το αγαπημένο αμάξι της KGB;

Και θα έρθει τώρα ο κακεντρεχής, δήθεν αντικειμενικός, να μου πει, ότι πάει φίλε η Volga έκλεισε. Και τι σημαίνει αυτό;
Ξεχνιέται το παρελθόν; Απαντάω.
Η ιστορία μίλησε. Και πείτε με και παρελθοντολάγνο. Εσείς δεν ξέρετε τι σας γίνεται.

Ναζνταρόβγια βιτάρις!

Ανιστόρητοι, δήθεν αντικειμενικοί, αντικείμενα χειραγωγήσεως.
Σας λυπάμαι.

Οι γνώσεις γύρω από την αυτοκινητική ιστορία υποδηλώνουν τόσο βαθιά μεσάνυχτα, που εκ των πραγμάτων αδυνατείτε να αντιληφθείτε το έντονο, βαθύ φως, που ακόμα καταυγάζει τις ρωσικές στέπες, τους πάγους της Σιβηρίας, φωτίζει τα πρόσωπα των αγροτών με τα ροζιασμένα χέρια, εξυψώνει το σύμβολό μας, το σφυρί μας και το δρεπάνι μας, που ακόμα και αν έσβησε (ντριζνιάκα βλέτσκαγια, καταραμένη περεστρόικα), ακόμα αντανακλάται το αντιφέγγισμά του σε αυτά τα μηχανολογικά θαύματα.

Κι εσείς, εκεί, παραμένετε υπνωτισμένοι. Αναμασάτε τα ίδια και τα ίδια. Eυρωπαικά αυτοκίνητα λέει ο ένας, ιαπωνικά ο άλλος.
Ρε σεις, ξυπνήστε! Όταν η Ε.Σ.Σ.Δ έφτιαχνε αυτοκίνητα, οι άλλοι δεν ήξεραν ούτε πώς να πιάσουν το κατσαβίδι. Όταν οι σύντροφοι έβαζαν κομμάτι-κομμάτι τα εξαρτήματα, και ο τίμιος κομμουνιστικός ιδρώτας τους έπεφτε στο μέταλλο και το γυάλιζε, οι Ευρωπαίοι δεν είχανε μάθει ακόμα να κάνουνε ποδήλατο. Όταν η GAZ έφτιαχνε αριστουργήματα, πραγματικά γλυπτά σε 4 τροχούς, με την μηχανολογική της αρτιότητα σε εξωγήινα επίπεδα, οι άλλοι έπαιζαν τάβλι. Θα μας μάθουν τώρα και οι Κιτρινιάρηδες, πώς φτιάχνονται τα αυτοκίνητα! Αίντε ρε πάτε να παίξετε κανά σουντόκου. Και όλα ξεκίνησαν το 1932. Βέβαια, η GAZ, δέχτηκε και μια μικρή χρηματοδότηση από τους φίλους μας τους Αμερικάνους (ποιος σας έσωσε ρε Ευρωπαίοι στο β’ παγκόσμιο πόλεμο; Να μην ξεχνιόμαστε ε; Στάλιν [αχ, αχ, πατερούλη μας άφησες νωρίς, δεν πρόλαβες να φας περισσότερους] και Ρούσβελτ! Άιντε αγνώμονες!) στα πρώτα της βήματα. Το πρώτο αριστούργημα, το πρώτο ποίημα της GAZ ήταν το Α, το οποίο βέβαια ήταν στην ουσία το Ford A. Όχι, θα μας διδάξουν τώρα οι Ευρωπαίοι την «κοινή πλατφόρμα». ΡΕΕΕ, ανοίχτε κανά βιβλίο ιστορίας. Μαζί με το Α, ξεκινά συγχρόνως η παραγωγή των φορτηγών-θηρίων της GAZ. Kαι μου βγάζει τώρα η Μερσεντές φορτηγά και νταλίκες, που πας ρε Μπένζη, μετά από τόσα χρόνια, που η GAZ πρώτη έβγαλε τα καλύτερα φορτηγά, έρχεσαι να μου πεις ότι «έχεις κι εσυ φορτηγό»; Τι να το κάνω φίλε μου, ποιος είναι πρώτος μετράει. Ο πρώτος είναι πρώτος, ο δεύτερος τίποτα που λένε και οι Αμερικάνοι.

Να μην αναφερθώ τώρα στο προπολεμικό μας διαμάντι: M-1.
Α ρε κλέφτες λωποδύτες Γερμανοί, πόνεσε στο Στάλινγκραντ κουφ*&%λες, ε; Αλλά έχετε τέτοιο έλλειμμα φαντασίας, που μας κλέψατε και τον κωδικό μας για να το δώσετε στο αυτοκινητάκι που βγάλατε. Άκου ΒΜW M1! Το Μ-1 Βαυαροί παλιοφασίστες είναι μοντέλο της GAZ. Kανονικά μαζί με τις πολεμικές αποζημιώσεις, θα έπρεπε να πληρώστε και δικαιώματα στην GAZ.
Και εκτός αυτού, σίγα το αμάξι! Που ακούστηκε ρε ‘σεις supercar με 6κύλινδρο; Αλλά δεν πειράζει, εσάς σας έχουμε για να γελάμε.
Αλλά ανοίξτε και κανά βιβλίο ιστορίας, να ξεστραβωθείτε στραβάδια. Το GAZ M-1 είχε για πρώτη φορά σε αυτοκίνητπο παραγωγής υδραυλικές αναρτήσεις, αλλά που να ‘ξέρετε εσείς από αυτά. Δεν μιλάω τώρα για αξιοπίστια, όχι δεν μιλάω γιατί οι φίλοι μου οι Ρουμάνοι, που μας έχουν πρήξει με τα Dacia και τα Dacia θα πικραθούν! Χεχεχε. Το ξέρατε ρε σεις, ότι ακόμα υπάρχουν Μ-1; Και μιλάμε ότι χρησιμοποιούνται κανονικά, ούτε σκουριές, ούτε τίποτα. Και να περνάς με τις υδραυλικές σου αναρτησάρες δίπλα στην κόκκινη πλατεία, ποιές λακούβες, να χαζεύεις τον Λένιν, και να βουρκώνεις.

Τώρα ξέρω ότι θα αποστομωθείτε, αλλά τι να κάνουμε αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. Δεν υπάρχει άλλη αλήθεια συμβιβασμένοι τυφλοπόντικες. Το 1934 επί πατερούλη, ο Aλεξέι Οσίποβιτς (σας λέει τίποτα το όνομα; Μπααα, τόση ιστορία ξέρετε), σχεδίασε το GAZ Aero (τώρα να σας πώ τίποτα κι εσάς τους Σουηδούς; Ότι είστε κλέφτες το ξέρετε!). Το Aero είχε αλουμινένια κυλινδροκεφαλή, κι απέδιδε 48 ίππους! Το 1934 μιλάμε. Έπιανε τελική 112 km/h! To 1936 απέκτησε 2 ολόκληρους ίππους παραπάνω και το κοντέρ του έγραψε 130 Km/h! Xαχα, πώς σας φαίνεται;

Μήπως συνεχίζουμε να δυσπιστούμε; Αν ναι, ήρθε η ώρα του GAZ turbo-jet prototype.
Σχεδιασμένο το 1954 από τον Α.Σμολίν, είχε ως στόχο να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας (ναι, ρε έξυπνε, υπήρχαν ποιο γρήγορα αυτοκίνητα από τη Bugatti, εδώ και μισό αιώνα). Είχε λοιπόν στροβιλοκινητήρα που έβγαζε 2700 ιππάρια! Στις πρώτες δοκιμές με τον Μ.Μέτελεφ, ξεπεράσε τα 300 χλμ/ω, προσέξτε χωρίς να φοράει τα ειδικά λάστιχα που ήταν απαραίτητα για αυτή την ταχύτητα! Και φέρτε μου ‘σεις Ferrari και Porsche που με το ζόρι πριν 15 χρόνια πιάσαν τα 300…

Ξέρω ότι κουραστήκατε και δικαίως. Τόσο πλούσια ιστορία δεν συνοψίζεται έτσι εύκολα και ελαφρά τη καρδία σε ένα ποστ.
Μόνο θα αναφερθώ στην Τσάικα της Βόλγκα.
Τη λιμουζίνα μας, μπροστά στην οποία η Maybach είναι για γυφτοαράπηδες. Τι να πρωτοπώ για την Chaika. Ότι είχε έναν V8 με εκκεντροφόρο επικεφαλής; Ότι είχε μέσα δαντελωτά κουρτινάκια στα παράθυρα από τις γιαγιάδες του κόμματος;
Ότι ήταν το αγαπημένο αμάξι της KGB;

Και θα έρθει τώρα ο κακεντρεχής, δήθεν αντικειμενικός, να μου πει, ότι πάει φίλε η Volga έκλεισε. Και τι σημαίνει αυτό;
Ξεχνιέται το παρελθόν; Απαντάω.
Η ιστορία μίλησε. Και πείτε με και παρελθοντολάγνο. Εσείς δεν ξέρετε τι σας γίνεται.

Ναζνταρόβγια βιτάρις!

Ανιστόρητοι, δήθεν αντικειμενικοί, αντικείμενα χειραγωγήσεως.
Σας λυπάμαι.

Οι γνώσεις γύρω από την αυτοκινητική ιστορία υποδηλώνουν τόσο βαθιά μεσάνυχτα, που εκ των πραγμάτων αδυνατείτε να αντιληφθείτε το έντονο, βαθύ φως, που ακόμα καταυγάζει τις ρωσικές στέπες, τους πάγους της Σιβηρίας, φωτίζει τα πρόσωπα των αγροτών με τα ροζιασμένα χέρια, εξυψώνει το σύμβολό μας, το σφυρί μας και το δρεπάνι μας, που ακόμα και αν έσβησε (ντριζνιάκα βλέτσκαγια, καταραμένη περεστρόικα), ακόμα αντανακλάται το αντιφέγγισμά του σε αυτά τα μηχανολογικά θαύματα.

Κι εσείς, εκεί, παραμένετε υπνωτισμένοι. Αναμασάτε τα ίδια και τα ίδια. Eυρωπαικά αυτοκίνητα λέει ο ένας, ιαπωνικά ο άλλος.
Ρε σεις, ξυπνήστε! Όταν η Ε.Σ.Σ.Δ έφτιαχνε αυτοκίνητα, οι άλλοι δεν ήξεραν ούτε πώς να πιάσουν το κατσαβίδι. Όταν οι σύντροφοι έβαζαν κομμάτι-κομμάτι τα εξαρτήματα, και ο τίμιος κομμουνιστικός ιδρώτας τους έπεφτε στο μέταλλο και το γυάλιζε, οι Ευρωπαίοι δεν είχανε μάθει ακόμα να κάνουνε ποδήλατο. Όταν η GAZ έφτιαχνε αριστουργήματα, πραγματικά γλυπτά σε 4 τροχούς, με την μηχανολογική της αρτιότητα σε εξωγήινα επίπεδα, οι άλλοι έπαιζαν τάβλι. Θα μας μάθουν τώρα και οι Κιτρινιάρηδες, πώς φτιάχνονται τα αυτοκίνητα! Αίντε ρε πάτε να παίξετε κανά σουντόκου. Και όλα ξεκίνησαν το 1932. Βέβαια, η GAZ, δέχτηκε και μια μικρή χρηματοδότηση από τους φίλους μας τους Αμερικάνους (ποιος σας έσωσε ρε Ευρωπαίοι στο β’ παγκόσμιο πόλεμο; Να μην ξεχνιόμαστε ε; Στάλιν [αχ, αχ, πατερούλη μας άφησες νωρίς, δεν πρόλαβες να φας περισσότερους] και Ρούσβελτ! Άιντε αγνώμονες!) στα πρώτα της βήματα. Το πρώτο αριστούργημα, το πρώτο ποίημα της GAZ ήταν το Α, το οποίο βέβαια ήταν στην ουσία το Ford A. Όχι, θα μας διδάξουν τώρα οι Ευρωπαίοι την «κοινή πλατφόρμα». ΡΕΕΕ, ανοίχτε κανά βιβλίο ιστορίας. Μαζί με το Α, ξεκινά συγχρόνως η παραγωγή των φορτηγών-θηρίων της GAZ. Kαι μου βγάζει τώρα η Μερσεντές φορτηγά και νταλίκες, που πας ρε Μπένζη, μετά από τόσα χρόνια, που η GAZ πρώτη έβγαλε τα καλύτερα φορτηγά, έρχεσαι να μου πεις ότι «έχεις κι εσυ φορτηγό»; Τι να το κάνω φίλε μου, ποιος είναι πρώτος μετράει. Ο πρώτος είναι πρώτος, ο δεύτερος τίποτα που λένε και οι Αμερικάνοι.

Να μην αναφερθώ τώρα στο προπολεμικό μας διαμάντι: M-1.
Α ρε κλέφτες λωποδύτες Γερμανοί, πόνεσε στο Στάλινγκραντ κουφ*&%λες, ε; Αλλά έχετε τέτοιο έλλειμμα φαντασίας, που μας κλέψατε και τον κωδικό μας για να το δώσετε στο αυτοκινητάκι που βγάλατε. Άκου ΒΜW M1! Το Μ-1 Βαυαροί παλιοφασίστες είναι μοντέλο της GAZ. Kανονικά μαζί με τις πολεμικές αποζημιώσεις, θα έπρεπε να πληρώστε και δικαιώματα στην GAZ.
Και εκτός αυτού, σίγα το αμάξι! Που ακούστηκε ρε ‘σεις supercar με 6κύλινδρο; Αλλά δεν πειράζει, εσάς σας έχουμε για να γελάμε.
Αλλά ανοίξτε και κανά βιβλίο ιστορίας, να ξεστραβωθείτε στραβάδια. Το GAZ M-1 είχε για πρώτη φορά σε αυτοκίνητπο παραγωγής υδραυλικές αναρτήσεις, αλλά που να ‘ξέρετε εσείς από αυτά. Δεν μιλάω τώρα για αξιοπίστια, όχι δεν μιλάω γιατί οι φίλοι μου οι Ρουμάνοι, που μας έχουν πρήξει με τα Dacia και τα Dacia θα πικραθούν! Χεχεχε. Το ξέρατε ρε σεις, ότι ακόμα υπάρχουν Μ-1; Και μιλάμε ότι χρησιμοποιούνται κανονικά, ούτε σκουριές, ούτε τίποτα. Και να περνάς με τις υδραυλικές σου αναρτησάρες δίπλα στην κόκκινη πλατεία, ποιές λακούβες, να χαζεύεις τον Λένιν, και να βουρκώνεις.

Τώρα ξέρω ότι θα αποστομωθείτε, αλλά τι να κάνουμε αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. Δεν υπάρχει άλλη αλήθεια συμβιβασμένοι τυφλοπόντικες. Το 1934 επί πατερούλη, ο Aλεξέι Οσίποβιτς (σας λέει τίποτα το όνομα; Μπααα, τόση ιστορία ξέρετε), σχεδίασε το GAZ Aero (τώρα να σας πώ τίποτα κι εσάς τους Σουηδούς; Ότι είστε κλέφτες το ξέρετε!). Το Aero είχε αλουμινένια κυλινδροκεφαλή, κι απέδιδε 48 ίππους! Το 1934 μιλάμε. Έπιανε τελική 112 km/h! To 1936 απέκτησε 2 ολόκληρους ίππους παραπάνω και το κοντέρ του έγραψε 130 Km/h! Xαχα, πώς σας φαίνεται;

Μήπως συνεχίζουμε να δυσπιστούμε; Αν ναι, ήρθε η ώρα του GAZ turbo-jet prototype.
Σχεδιασμένο το 1954 από τον Α.Σμολίν, είχε ως στόχο να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας (ναι, ρε έξυπνε, υπήρχαν ποιο γρήγορα αυτοκίνητα από τη Bugatti, εδώ και μισό αιώνα). Είχε λοιπόν στροβιλοκινητήρα που έβγαζε 2700 ιππάρια! Στις πρώτες δοκιμές με τον Μ.Μέτελεφ, ξεπεράσε τα 300 χλμ/ω, προσέξτε χωρίς να φοράει τα ειδικά λάστιχα που ήταν απαραίτητα για αυτή την ταχύτητα! Και φέρτε μου ‘σεις Ferrari και Porsche που με το ζόρι πριν 15 χρόνια πιάσαν τα 300…

Ξέρω ότι κουραστήκατε και δικαίως. Τόσο πλούσια ιστορία δεν συνοψίζεται έτσι εύκολα και ελαφρά τη καρδία σε ένα ποστ.
Μόνο θα αναφερθώ στην Τσάικα της Βόλγκα.
Τη λιμουζίνα μας, μπροστά στην οποία η Maybach είναι για γυφτοαράπηδες. Τι να πρωτοπώ για την Chaika. Ότι είχε έναν V8 με εκκεντροφόρο επικεφαλής; Ότι είχε μέσα δαντελωτά κουρτινάκια στα παράθυρα από τις γιαγιάδες του κόμματος;
Ότι ήταν το αγαπημένο αμάξι της KGB;

Και θα έρθει τώρα ο κακεντρεχής, δήθεν αντικειμενικός, να μου πει, ότι πάει φίλε η Volga έκλεισε. Και τι σημαίνει αυτό;
Ξεχνιέται το παρελθόν; Απαντάω.
Η ιστορία μίλησε. Και πείτε με και παρελθοντολάγνο. Εσείς δεν ξέρετε τι σας γίνεται.

Ναζνταρόβγια βιτάρις!