λοιπον, επειδη για αλλη μια φορα δεν καταλαβαινομαστε...
σαφεστατα δεν θεωρω οτι το λαθος γινεται παντα επιτηδες, αντιθετα θεωρω οτι λιγες φορες καποιος κανει κατι λαθος επιτηδες και για αυτο σε αυτους τους λιγους ειμαι τοσο σκληρος και καθετος.
Αλλα αλλο το λαθος, αλλο η εσκεμμενη μλκια. Πιστεψτε με, τα δυο αυτα μπορω να τα διαχωρισω και κανουν μπαμ απο μακρυα. Οπως εχω πολλες φορες γραψει, το λαθος ειναι λαθος και συγχωρειται. Η εσκεμμενη μλκια ποτε.
και αυτο που εχω γραψει και πιο πανω, αυτο λεει. Οπως θα αφησω καποιον που θα 'ζητησει' ευγενικα να περασει (με φλας και περιμενωντας οταν αλλαζει λωριδα μεσα στην κινηση, περιμενωντας υπομονετικα σε διασταυρωση κλπ) ή θα κανω ακρη για να περασει μηχανακι αναμεσα στο δικο μου και αλλο αυτοκινητο αμα δω οτι περιμενει, αλλο τοσο ΔΕΝ θα κανω ακρη και ΔΕΝ θα διευκολυνω τον καφρο που κανει οτι γουστερει, ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ, θεωρωντας οτι πρεπει να του κανουμε ακρη γιατι εινια υπερανω.
γενικα εχω ιδιαιτερο προβλημα με την ηλιθιοτητα. με εκνευριζει να ξερω οτι καποιος ΠΟΝΤΑΡΕΙ την ακεραιοτητα του στο οτι θα φροντισω εγω για αυτην, και οταν καποια αστερια εδω μεσα βγαινουν και ισχυριζονται οτι επρεπε να το κανω αυτο, τοτε μονο να γελασω μπορω.
Αλλα τι να λεμε τωρα, οι ανθρωποι δεν καταλαβαινουν το 'αμα δεν νοιαζεσαι για την ακεραιοτητα σου γιατι να νοιαστω εγω?'
Για την ιστορια, ο συγκεκριμενος κοπανος με ακολουθησε μεχρι το κεντρο της Αθηνας για να με βρισει λεγοντας μου 'γιατι δεν εκανες ακρη ρε κοπανε να περασω, παραλιγο να σκασω στην μπαριερα επειδη δεν χωραγα'...