Όπως λέει και ένας φίλος μου....Υπάρχουμε για να γιομίζει ο τόπος...Αυτά...

Ναι, αλλά είστε αλλού πλούσιοι εσείς. Τα παιδιά είναι η πραγματική ευτυχία .

Αποταμιευω αναγκαστικα το 1/3 των εσόδων...

ΔΕΝ εχω ενοικιο και φαγητό (μένω με γονεις), οπότε τα περισσότερα πανε σε εκδρομες, στο ποδήλατο και σε καφέ/φαγητό/εξόδους.

Δεν έχω κάρτες κτλ.

Ο χρήστης dimsabas έγραψε:
Βρε Τίγρη, οι παραπάνω επιλογές δεν καλύπτουν μεγάλο μέρος των φορουμιστών. Αν για παράδειγμα κάποιος βγάζει τα έξοδά του και του περισσεύουν και 300-350Ε το μήνα, για να αποταμιεύσει, τα φάει σε λάστιχα, στα μπουζούκια, σε περούκες, τι πρέπει να επιλέξει;

Μα τι αλλο:

Ευκολα, μακάρι να ειχα κι αλλο χρονο να ξοδευω

Ο χρήστης InsaneDriver έγραψε:

αλλά μετά ρίχνω μια ματιά γύρω μου, κάνω ένα reality check, και συνειδητοποιώ ότι όπως ζηλεύω άλλους, έτσι και κάποιος άλλος μπορεί να ζηλεύει εμένα

Aυτό πρέπει να σκεφτόμαστε όλοι και να λέμε δόξα το θεό...

Με βρίσκετε απόλυτα σύμφωνο!!!Αυτή η άποψη με εκφράζει 100%

Ο χρήστης lkar έγραψε:
Μου τα παίρνει η εφορία

και μενα..

λοιπον χωρις πλακα τωρα βγαζω αρκετες χιλιαδες ευρω το μηνα ως pimp απο τις ασιατισες που πλασαρω σε βιτρινες στο αμστερνταμ..
το προβλημα ειναι οτι αναγκαζομαι να πληρωνω διαφορα λαμογια..
διεφθαρμενους πολιτικους και αστυνομικους, μπραβους, φορο στο κοινο ταμειο που εχουμε ολοι οι κακοι του κοσμου γιατι μαζευουμε λεφτα που θα χρησιμοποιησουμε για την καταστροφη του κοσμου..
επισης μισθωνω κανονικα ( μηνιαιο εισοδημα)
1 ρουμανα εν ονοματι Κριστινα για προσωπικες αναγκες
1 πακιστανο, τον Χαντιρ, που χρησιμοποιω ως μπατλερ
2 μαγειρες straight outta france
1 αργεντινο κηπουρο, πτυχιουχο γεωπονο με μαστερ στη βοτανολογια και τις μπαμιες
αλλους 2 αλλοδαπους - υπηρετικο προσωπικο

γαμωτο δυσκολα περναμε στα γκετο της Εκαλης
πω πω φτωχεια τα κακομοιρα τα παιδια
ουτε μια λαμποργκινι δε μπορω να αγορασω να μπω στο ματι του γειτονα
καμμενες λαμπες στο δρομο, σπασμενα πεζοδρομια, το χλωμο φως του χλωμου φεγγαριου αντανακλαει στο γυαλιστερο δρομο.. μια υποπτη μυρωδια κακιας και ανησυχητικης ησυχιας πλανιεται στους δρομους, προαγγελος οτι θα συμβει κατι κακο στις φτωχογειτονιες του Πανοραματος Βουλας και της Βουλιαγμενης

...
εκει που θελω να καταληξω ειναι οτι συμφωνω με τον οπτεριο
πριν παραπονεθουμε, εγω δε θα μιλησω για αφρικες κλπ, ας παμε καμια βολτα στους δρομους να δουμε ανθρωπους να ζητιανευουν και να τη βγαζουν στα παγκακια, να ψαχνουν στα σκουπιδια για ενα πιατο φαϊ και μετα τα λεμε..

Μένω με τους γονείς μου, οπότε δεν έχω έξοδα ενοικίου-φαγητού. Έτσι, με το μισθό μου μπορώ να ξεπληρώνω το αυτοκίνητο (400ευρώ κάθε μήνα στους γονείς μου, οι οποίοι το χρηματοδότησαν για να μην μπλέξω με τράπεζες), να το συντηρώ, να κάνω τις βόλτες μου (καφέδες, κτλ) και να κρατάω και κάποια λεφτά στην άκρη.

Μένω σε ιδιόκτητο σπίτι, ρεύμα, νερό και θέρμανση πληρώνει η μάνα που μένει από πάνω. Τηλέφωνο εγώ, κινητό ο πατέρας...

Όταν έβγαζα 650 το μήνα, ζούσα με 650 το μήνα. Δεν έμενε τίποτα. Αργότερα που άρχισα να βγάζω παραπάνω, ζούσα με τα παραπάνω, πάλι δεν έμενε τίποτα. 2 φορές που πήρα μαζεμένα λεφτά από δουλειές, τα ξόδεψα σε μαλακίες (iPod, κάμερες, playstation κτλ). Τώρα που βγάζω ακόμα περισσότερα, αν άφηνα ελεύθερο τον εαυτό μου, πάλι δεν θα έμενε τίποτα! Οπότε λέω να κάνω λίγο κράτει, **γιατί οι μέρες μπορεί να μην είναι πάντα τόσο καλές!!!
**
Ευτυχώς που ανοίγετε και κανένα τέτοιο θέμα, να επιστρέφουμε λίγο στην πραγματικότητα!!!

Εαν κανεί μένει με τους γονείς του, θεωρώ πολύ δύσκολο να βρεθεί σε δυσχερή οικονομική κατάσταση, όσα και αν του αποφέρει η δουλειά του. Τα έξοδα διαβίωσης είναι πραγματικά μηδαμινά και το μόνο που έχει κανείς να προσέχει είναι οι βόλτες και η διασκέδαση.

Απο τη στιγμή που θα φύγει όμως απο την οικογένεια και θα αναλάβει τα έξοδα διαχείρισης ενός σπιτιού και της διατροφής του, τα πράγματα αλλάζουν δραματικά. Γιαυτό βλέπω όλο και περισσότερους ανθρώπους να κοντεύουν τα 30 και να μένουν ακόμα με τους γονείς τους.

Τώρα αν αυτό είναι τελικά καλύτερο ή χειρότερο, αν αξίζει δηλαδή η οικονομική άνεση αυτό το συμβιβασμό, αυτό το κρίνει ο καθένας

Ο χρήστης kiloMeater έγραψε:
Εαν κανεί μένει με τους γονείς του, θεωρώ πολύ δύσκολο να βρεθεί σε δυσχερή οικονομική κατάσταση, όσα και αν του αποφέρει η δουλειά του. Τα έξοδα διαβίωσης είναι πραγματικά μηδαμινά και το μόνο που έχει κανείς να προσέχει είναι οι βόλτες και η διασκέδαση.

Απο τη στιγμή που θα φύγει όμως απο την οικογένεια και θα αναλάβει τα έξοδα διαχείρισης ενός σπιτιού και της διατροφής του, τα πράγματα αλλάζουν δραματικά. Γιαυτό βλέπω όλο και περισσότερους ανθρώπους να κοντεύουν τα 30 και να μένουν ακόμα με τους γονείς τους.

Τώρα αν αυτό είναι τελικά καλύτερο ή χειρότερο, αν αξίζει δηλαδή η οικονομική άνεση αυτό το συμβιβασμό, αυτό το κρίνει ο καθένας

Ακριβώς αυτό το σημείο είναι που με κάνει να θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό! Γιατί μένω σε σπίτι που δεν πληρώνω ενοίκια και πολλά άλλα κόστη, ενώ μένω ταυτόχρονα μόνος μου! Πολύ καλός συνδυασμός!

Ο χρήστης kiloMeater έγραψε:

Τώρα αν αυτό είναι τελικά καλύτερο ή χειρότερο, αν αξίζει δηλαδή η οικονομική άνεση αυτό το συμβιβασμό, αυτό το κρίνει ο καθένας

εχει και τα καλα του αλλα απαιτει και πολλους συμβιβασμους εκατερωθεν..
η διαφορα ηλικιας και νοοτροπιας δεν κρυβονται..
εχεις ομως βοηθεια σε μια στιγμη αναγκης ή αν εισαι αρρωστος ας πουμε, παρεα, συμμετοχη και βοηθεια στο σπιτι και τις δουλειες ( μαγειρεματα κ.α. ) κλπ κλπ
εγω παντως απο τοτε που αρχισα να μενω μονος, οποτε κατεβαινω κατω και μενω με τους γονεις για διαστημα πανω απο μια εβδομαδα αρχιζω και στραβωνω και δεν την παλευω και πολυ.. ισως μου αρεσει πολυ να ειμαι μονος για να κανω το προγραμμα που εγω θελω, αλλα κυριως το προβλημα ειναι οτι.. ουτε εγω μπορω να συμβιβαστω με τον τροπο ζωης τους, ουτε αυτοι με το δικο μου..
επισης ειδικα σε φασεις οπως 'κλεισε το θερμοσιφωνα' ή κυρηγμα στην ηλικια μου (δεν εχουν συνειδητοποιησει οτι εχω μεγαλωσει λιγακι ) δεν την παλευω..
και ενω περναω τοσο καλα μαζι τους (πραγματικα), δε μπορω να ζησω στο ιδιο σπιτι μαζι τους.. το ιδιο και με την αδερφη μου που ειμαστε και κοντα στην ηλικια.. εχω μαθει να ζω μονος, και το χειροτερο ειναι οτι μου αρεσει κιολας...

Ο χρήστης skye έγραψε:
Εχω μαθει να ζω μονος, και το χειροτερο ειναι οτι μου αρεσει κιολας...

Κακά τα ψέμματα παιδιά, αν κάποιος κάνει φοιτητής, μετά δύσκολα επιστρέφει στο συμβιβασμό της συγκατοίκησης με γονείς!

Οκ υπάρχουν περιπτώσεις που είναι μονόδρομος. Υπάρχουν και όλες όμως που σε κάνουν να αναρωτιέσαι. Όπως ξαδερφάκι μου, που προσεγγίζει την ηλικία 28, με δουλειά των 800ευρώ περίπου, που ενώ σκοτώνεται σπίτι με τους γονείς τους (φυσιολογικές τριβές συσσορευμένες όμως) δεν φεύγει γιατί θέλει να βάλει 600 ευρώ γραμμάτιο να πάρει Ζ4....

Να παίρνει ΜΜΜ και τη βενζίνη να την κάνει νοίκι γκαρσονιέρας.
Τα δε χρήματα που ξοδεύουν οι γονείς του για το φαγητό του, το ρεύμα του κλπ ας του τα δίνουν σε ρευστό ως μικρή ενίσχυση (κανένα 200άρι το μήνα).

Μένουμε σε ιδιόκτητο σπίτι με τη σύζυγο και το παιδί. Δύο αυτοκίνητα.
Δύο μισθοί, προσεγμένη και προγραμματισμένη ζωή, προσεκτική διαχείριση, ο διάδοχος είναι μικρός και δεν έχει πολλά έξοδα, Δημόσια Παιδεία κλπ - όπως έγραψε και ο Μανώλης παραπάνω, αποταμιεύουμε και κάτι κάθε μήνα. Βέβαια οι αποταμιεύσεις είναι ουσιαστικά για 'ώρα ανάγκης' άντε και για κανένα καινούριο αυτοκίνητο. Για αγορά οικοπέδου, νέου σπιτιού, επενδύσεις κλπ. ούτε κατά διάνοια.

Δεν θα με χαλούσε να έβγαζα - και να ξόδευα , τα τριπλά, αλλά μπορώ να πω ότι είμαι ικανοποιημένος.

Υπάρχουν και - πολύ - χειρότερα.

μπορεί όμως αν έβγαζες τα τριπλά να μην σε έβλεπε το σπίτι σου - αυτό που το πας?
είναι να μην μπεις στο λούκι.

H ελευθερία και η ανεξαρτησία έχουν κόστος και πλέον δεν τις αλλάζω με τίποτα

Μέχρι πέρυσι που έμενα με ενοίκιο ήταν πολύ πιο άνετα, φέτος με το στεγαστικό απλώς άνετα.

Τους γονείς αραιά και που, μακριά κι αγαπημένοι. Το να υπάρχει οικονομικό πρόβλημα και να μη μένει κάποιος μόνος του το καταλαβαίνω, το να βγάζουν ορισμένοι συνομήλικοί μου 1500-2500 ευρώ καθρά και να μένουν με τους δικούς τους είναι κάπως

Βέβαια, λίγοι είναι οι γονείς που θα ενισχύσουν 'το παιδί' με τα ευρώ που χαλάει σπίτι για να μείνει μόνος του. Αν είναι και κοπέλα δε...

Τα οικονομικα μου ειναι χρονια τωρα γτπ, αλλά εκτος απο τα εξ αυτου διαφυγοντα γκομενακια, δεν εχω παραπονο γιατι ξερω οτι υπαρχουν χειροτερα...

Υπαρχει, βεβαια, και ο κατα δυο ετη μεγαλύτερός μου Ευαγγελος Πιστιολης (για οποιον ειδε Παπαχελα), ο οποιος εχει εισηγμενη στη Wall st. ναυτιλιακη, αξιας 1 δισ. δολλαριων...! (και μηδεν διαφυγόντα γκομενακια, φανταζομαι )