Ο χρήστης sergeant έγραψε:
Πριν συνεχίσω, θελω να σου πω - όπως είπα και στο αμέσως προηγουμενο ποστ μου -ότι είμαι από την αρχή αντίθετος σε 'ιδανικά', 'ου-τοπικα' συστήματα και τρόπους οργάνωσης κοινωνιών, οικονομιών, θρησκειων...
εγώ προσωπικά δεν είμαι αντίθετος σε τίποτα που μπορεί να πέσει στο τραπέζι για συζήτηση, σε τίποτα που μπορεί να γίνει για το καλό της ανθρώπινης φύσης και του πλανήτη που ζούμε, και φυσικά και για το δικό μου καλό. Είμαι αντίθετος μόνο σε ο,τιδήποτε παρουσιάζεται με φασιστικό τρόπο, απόλυτο, κοκ. Προσπαθώ να μην είμαι στενόμυαλος, και δεν έχω πρόβλημα να με πείσει ο άλλος με τα επιχειρήματά του. Γενικά είμαι ανοιχτός σε συζήτηση, ακόμα και αν διαφωνώ.
Φυσικά και λέω να κοιτάξουμε πίσω, στην μοναδική φορά στην ιστορία που εφαρμόστηκε όσο γινόταν καλύτερα η Δημοκρατία (η θέληση του Δήμου-Λαού).
Επίτρεψε μου να σου πω, ότι τα προβλήματα της ανθρώπινης κοινωνίας ήταν πάντα σύνθετα αφ'ενός και αφ'ετέρου, φυσικά και για να εφαρμοστεί η δημοκρατία η άποψη του καθένός πρέπει να έχει την ίδια ακριβώς βαρύτητα και τα ίδια δικαιώματα.Και αυτό οι Αθηναίοι το είχαν λύσει - διαφορετικά θα παρέμεναν στα αριστροκτατικά ή τυρρανικά συστηματα όπου οι 'ειδικοί' και οι 'ικανοί' θα κυβερνούσαν:
Κατ' αρχάς, τις διάφορες 'θέσεις' (όχι εξουσίας - όπως λέμε σήμερα και απλούστατα φανερώνουμε την ιδιότητα των κυβερνώντων μας!!! αλλά διακυβέρνησης και ευθύνης) καταλάμβαναν οι **πολίτες ** (εξ'ού και ο Πολιτισμός!), οι οποίοι μπορεί να προέρχονταν από την πλόυσια, μεσαία, ή 'λαϊκή' τάξη και αναλάμβαναν με ΚΛΗΡΩΣΗ τον τομέα αυθύνης τους. Ετσι, ανα πάσα στιγμή όλοι οι πολίτες είχαν τον ανώτατο βαθμό ενημέρωσης για τα πράγματα της πολιτείας και έτσι μπορούσαν να συμμετέχουν αλλά και να ελέγχουν τους εκαστοτε κυβερνωντες. Επιπλέον, ο αριθμός αυτών που κληρωνονταν για να κυβερνησουν ήταν ο ίδιος από κάθε κοινωνικό στρώμα - ώστε και εκεί να υπάρχει ισορροπία.
Συμφωνώ ότι ποτέ δεν ήταν απλά τα προβλήματα. Όμως, επειδή σε όλους τους τομείς υπάρχει εξέλιξη και εξειδίκευση, όσο περνούν τα χρόνια, οι αποφάσεις θα πρέπει να στηρίζονται σε κάτι απόλυτα 'διαβασμένο'. Όταν λέω σε όλους τους τομείς, εννοώ σε όλους. Τεχνολογία, συγκοινωνίες, νομικά, διοίκηση, στρατηγική κλπ. Εγώ ας πούμε, για παράδειγμα, δουλεύω πάνω στα δίκτυα. Το έχω σπουδάσει αυτό, και όπως καταλαβαίνεις οι αποφάσεις που μπορώ να πάρω για την αρχιτεκτονική του δικτύου του στρατου για παράδειγμα, είναι σίγουρα πιο σωστές από αυτές που μπορεί να πάρει για παράδειγμα ένας μηχανικός αυτοκινήτων ή κάποιος άσχετος με το χώρο. Αντίστοιχα, δε θα μπορούσα να θεωρώ τον εαυτόν μου ικανό να λάβει διοικητικές ή στρατηγικές αποφάσεις, ή τελοσπάντων, κάτι άσχετο απ'το χώρο μου. Να έχω άποψη, να είμαι 'διαβασμένος' ας πούμε και να την εκφράζω, σίγουρα, και το απαιτώ αυτό από ένα πολίτευμα που σέβεται τους πολίτες του. Υπό αυτό το πρίσμα, θεωρώ άτοπη την άμεση δημοκρατία σήμερα.
Επίσης, οι θέσεις ευθύνης που λες, να τις αναλαμβάνουν άτομα με κλήρωση, επίσης δεν το θεωρώ δίκαιο και σωστό. Μου θυμίζει τον τρόπο εισαγωγής στα ελληνικά πανεπιστήμια, και θα εξηγήσω από ποια άποψη: ότι δε μπορείς να επιλέξεις αυτό που θες, και πιθανότατα αυτό που θα ήσουν καλύτερος. Θα προτιμούσα ενα διαφορετικό κριτήριο αξιολόγησης για τα άτομα που αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης. Πιστεύω ότι ο καθένας θα πρέπει να προσφέρει σε μία κοινωνία, με ίση κατανομή φυσικά, αλλά θεωρώ ότι τα κριτήρια και η επιλογή του τομέα προσφοράς του θα έπρεπε να είναι de facto στο χέρι του καθενός να αποφασίσει, ενώ φυσικά θα έπρεπε να υπάρχουν και κέντρα όπου θα έχει βοήθεια ο καθένας να βρει το δρόμο του.
Όπως κατάλαβες φαντάζομαι, συμφωνώ με τη λογική της άμεσης συμμετοχής στα κοινά, γι'αυτούς που προορίζονται να λειτουργούν όλα, απλά δε συμφωνώ με τις μεθόδους. Εγώ φαντάζομαι ένα κόσμο ( γιατί περι φαντασίας πρόκειται ) όπου η επιλογή θα έχει τον πρώτο ρόλο. Δε θα υπάρχουν πολίτες φαντάσματα ( πολίτες που δεν ασχολούνται άμεσα με το σύνολο και την κοινωνία ), ούτε δήθεν ειδικοί που αλλάζουν θέσεις στα υπουργεία λες και είναι ξερόλες. Ο καθένας θα προσφέρει στο σύνολο δίκαια σε σχέση με τους άλλους, όμως βάση του τομέα της επιλογής και ικανοτήτων του, θα βασίζεται στο θέλω και στην έννοια των λέξεων κοινότητα και σύνολο, χωρίς να μειώνεται η δικιά του θέληση και οι επιλογές του. Και πιστεύω πως ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι η μόρφωση. Γενική μόρφωση, αλλά και συγκεκριμένη εξειδίκευση για ένα συγκεκριμένο θέμα, ώστε να είναι δυνατή η μέγιστη προσφορά μέσω αυτού στο σύνολο.
Συγγνώμη αν ακούγομαι φαντασμένος, ίσως και να είμαι, όμως ήθελα να γράψω τί πραγματικά θέλω από μια κοινωνία.
Ευχαριστώ πολύ και να είσαι καλά.
Αν δεν καταλαβα καλά, περιμένω επιπλέον διευκρινίσεις εάν θες και έχεις το χρόνο.
Ευχαριστώ.