Μικρος το εβλεπα αρκετες φορες και δεν μπορω να το περιγραψω με λογια το συναισθημα.....

Παντως ηταν κατι περισσοτερο απο εκπληκτικο....

Οταν ξυπναγα ξενερωνα παααρα πολυ Εχω να το δω πολλα χρονια το ονειρο αυτο(οσο μεγαλωνεις στερευει η φαντασια σου )

Πρόσφατα, για καμιά εβδομάδα έκανα εντελώς άνω κάτω το βιολογικό μου ρολόι. Όταν γύρισα σπίτι και κοιμήθηκα για πρώτη φορά κανονικά (νυχτερινή ώρα)....

....καφέ στο Πασαλιμάνι...ααα τι ωραία! Μέρα με ήλιο και θάλασσα, μεγάλη παρέα. Ξαφνικά, ακούγεται σφύριγμα στον ουρανό. Βλέπω ένα πύραυλο να σκίζει τον αέρα και να καρφώνεται στο στολίδι της πόλης, το Δημοτικό Θέατρο. Μάρμαρα και πέτρες εκσφενδονίζονται παντού, πέφτω κάτω από το τραπέζι, το οποίο οριακά με σώνει από ένα μεγάλο κομμάτι θραύσματος...

Ξαφνικά, για κάποιο λόγο, έχω θέα της πόλης από ψηλά... Μα... πού στο χρόνο είμαι??? Ο Πειραιάς είναι όπως παλιά, εικόνες που βλέπεις σε υδατογραφίες στα ημερολόγια. Παλιά κτίρια, κλασικά, το παλιό δημαρχείο με το ρολόι, το δημοτικό θέατρο μισογκρεμισμένο από τον πύραυλο...

ο ουρανός γεμίζει πυραύλους από όλες τις κατευθύνσεις! Ένα ένα, τα παλιά κτίρια γίνονται σκόνη, εκτοξεύοντας θραύσματα παντού, κι εγώ τρέχω να κρυφτώ, ούτε ξέρω τι απέγιναν οι άλλοι (ποιοι ήταν αλήθεια?)... Κρύβομαι πίσω από αγάλματα, στα κουφώματα από τις πόρτες και σιγά σιγά προσπαθώ να ξεφύγω...

πύραυλος σκάει σε πολύ κοντινό κτίριο, πανύψηλο με κολώνες. Τον ΕΝΙΩΣΑ να περνάει κοντά μου πριν σκάσει, με ρίχνει κάτω πρηνηδόν, με έκαψε.... 'Θα βρέξει πέτρες', σκέφτομαι και προσπαθώ να συρθώ στο πιο κοντινό κούφωμα, που δεν φαντάζει πιο πολύ από δέκα μέτρα μακριά. Με τρόμο ανακαλύπτω ότι δεν μπορώ να κουνηθώ καθόλου! Γυρνάω προς το κτίριο που είχε στόχο ο πύραυλος, εκατομμύρια κομμάτια του έρχονται κατά πάνω μου.... ΤΕΛΟΣ.

Το όνειρο ήταν τόσο ζωντανό, που το θυμάμαι σήμερα αρκετές μέρες μετά, με όλες του τις λεπτομέρειες. Το τρομακτικό σε αυτά τα όνειρα είναι ότι την ώρα που είναι να σκοτωθείς (τρομακτικό συναίσθημα ), δεν μπορείς να κουνηθείς καθόλου, επειδή προφανώς κοιμάσαι φυσικά

Ο χρήστης cmarin έγραψε:
Έχετε δει ποτέ να σας σκοτώνουν ή να σκοτώνεστε στον ύπνο σας. Τρομέρο συναίσθημα!!!

Έχω δει, να με πυροβολούν στο κεφάλι, πάνω στην έξαρση της μάχης.
Είχε ξεσπάσει πόλεμος.

Από τα πιο αποτρόπαια όνειρα που έχω δει, ήταν το εξής:

Ήμουν στο κολυμβητήριο. Βγαίνοντας έξω, και πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητο, είδα ότι δύο τύποι, είχα μπει μέσα και έφευγαν.
'Νά το σκέφτομαι, πάνω που φοβόμουν ότι θα μου το 'κλέψουν, τελικά το κλέβουν μπροστά στα μάτια μου...'
Βγαίνω στο δρόμο, να τους σταματήσω. Μπαίνω μπροστά τους, αλλά με το που με βλέπουν, κάνουν όπισθεν, χώνονται στο πρώτο στενό και εξαφανίζονται... Το αυτοκίνητο χάθηκε....

Οι μέρες περνούσαν, ώσπου ξαναβρέθηκα στο κολυμβητήριο.
Φεύγοντας, βλέπω το αυτοκίνητο στο δρόμο, είχε κίνηση, κοιτάζω πινακίδα, ήταν αυτό.
Την ώρα που φτάνει στο ίδιο ύψος με μένα, το πλησιάζω: ήταν τα ίδια άτομα που το είχαν κλέψει. Τους λέω να κατέβουν γιατί μου ανήκει, αλλά αρνούνται.

Τότε...

Μπαίνω μέσα από το παράθυρο, ο οδηγός επιταχύνει απεγνωσμένα αλλά μάταια. Ένω παλεύω με το συνοδηγό, ο οδηγός έχει ήδη στρίψει σε ένα παράλληλο στενό, με το αυτοκίνητο στο δρόμο, χωρίς καμία ζημιά.
Τότε, πετάω έξω από το παράθυρο το συνοδηγό και μετά έρχεται και η ώρα του οδηγού. Αφού πέταξα τα αποβράσματα στην άσφαλτο, κάθισα ήρεμος στη θέση του οδηγού, ευτυχισμένος που είχα και πάλι το αυτοκινητό μου εντελώς σώο.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα όμως (ήταν όνειρο μεγάλου μήκους όντως), άρχισαν να με βασανίζουν οι Ερινύες. Είχα τύψεις για τους δύο ληστές μεν, ανθρώπους δε, τους οποίους είχα εκσφενδονίσει στο δρόμο. Είχα αρχίσει να νιώθω φόβο,μήπως έπαθαν κάτι...

Γυρίζω πίσω, από τον πάνω δρόμο. Αφήνω το αυτοκίνητο και πηγαίνω με τα πόδια στην κάθετη κατηφόρα που συνέδεε τους δύο παράλληλους δρόμους. Κοιτάζω κάτω. Κόσμος πολύς να πηγαινοέρχεται, φωνές, κάτι κακό είχε γίνει...

Πλησιάζω.

Βλέπω τον οδηγό πρώτα. Ήταν φριχτά παραμορφωμένος, με τα εντόσθια έξω, και ψυχορραγούσε, με τον επιθανάτιο βρόγχο να ακούγεται μέχρι πάνω. Μετά από λίγο εξέπνευσε. Στο κατεστραμμένο πρόσωπό του είχε αποτυπωθεί μία έκφραση σπαρακτικής οδύνης.

Κατέβηκα κάτω και αναμίχθηκα με το πλήθος. Λίγο πιο πέρα είδα τον συνοδηγό. Ήταν γυναίκα. Κι εκείνη σε άσχημη κατάσταση αλλά ζωντανή. Την σήκωσαν και είδαν ότι περπατάει.

Δεν άντεχα άλλο. ΕΓΩ είχα προξενήσει αυτή την καταστροφή. Πήρα τηλ. κατευθείαν να ρθει ασθενοφόρο.
Το σηκώνει ο διοικητής της Τροχαίας:

'Γεια σας κύριε Pai Mei, τι κάνετε; Μαθαίνω έχουμε μειώσει τα χειρόφρενα, μπράβο, μπράβο!!'

'Του λέω ναι, αλλά και να στείλει ένα ασθενοφόρο στα τάδε σημείο'.

Αργότερα παίρνω τηλ. τον δικηγόρο, ο οποίος μου καθησυχάζει: 'Θα γλιτώσεις τη στενή, ήσουν σε άμυνα.'
Παρά όμως την στιγμιαία ανακούφιση, οι ενοχές που με βασάνιζαν ήταν τιτάνιες. Είχα σκοτώσει άνθρωπο, έστω και άθελά μου...
Απίστευτα βαρύ φορτίο, ακόμα και σε όνειρο.

Ρε Κριστιανσεν αυτο δεν ειναι ονειρο Ουτε η διασωση του στρατιωτη Ραϊαν δεν ειχε τοσο θανατο

Ο χρήστης nasos79 έγραψε:

Από τα κακά ήταν με έναν κροκόδειλο που με κυνηγούσε το ένα και το άλλο πάνω σε εξωτερική σπιροειδή σκάλα ανοιχτού τύπου που ξεκόλλησε από τον τοίχο και έπεφτε (έχουμε τέτοια σκάλα σπίτι μου) και τα δύο τα είχα δει μερικές φορές ως έφηβος. Και στα δύο ξύπναγα κατατρομαγμένος λίγο πριν την ύστατη στιγμή της ονειρικής μου ύπαρξης!
Από τα καλά... μερικές ονειρώξεις πάλι σαν έφηβος.
Τα πιο ωραία είναι κάτι όνειρα όπου πέταγα, διάδρομος απογείωσης ο διάδρομος στο πατρικό σπίτι στο χωριό και μετά πτήσεις παντού.
Πολύ καλά ήταν και κάτι όνειρα που ήμουν Ταρζάν και βοηθούσα τα ζώα ή πυροσβέστης και έσωζα κόσμο. Τα τελευταία αυτά ήταν από τα λεγόμενα φωτεινά όνειρα που γράφεις εσύ το σενάριο και κάνεις ό,τι θέλεις! (να δείτε κάτι ωραίες γυναικάρες που είχα σώσει ως πυροσβέστης και να θέλουν να με ανταμείψουν.....)...
Τα τελευταία χρόνια τίποτα σπουδαίο ή δεν τα θυμάμαι...

Είναι γεγονός ότι τελευταία κι εγώ δεν βλέπω όνειρα ή δεν το θυμάμαι! Τι μας συμβαίνει άραγε;

Κι εγώ το ίδιο. Βλέπουμε όνειρα (δεν γίνεται αλλιώς, αφού ο εγκέφαλος πρέπει να λειτουργήσει και στον ύπνο) αλλά δεν τα θυμόμαστε όταν ξυπνάμε. Ψυχολόγος μου έχει πει πως αυτό οφείλεται στο άγχος.

Ο χρήστης Bagus έγραψε:
Ρε Κριστιανσεν αυτο δεν ειναι ονειρο Ουτε η διασωση του στρατιωτη Ραϊαν δεν ειχε τοσο θανατο

Μηπως πρεπει να κοψετε τις χοιρινες το βραδυ;Και το γιαουρτακι καλο ειναι!

Ρε αφήστε τα όνειρα και διορθώστε τον τίτλο γιατί αυτό το ποιό βγάζει μάτι!

Ο χρήστης Pai Mei έγραψε:

Έχετε δει ποτέ να σας σκοτώνουν ή να σκοτώνεστε στον ύπνο σας. Τρομέρο συναίσθημα!!!

Έχω δει, να με πυροβολούν στο κεφάλι, πάνω στην έξαρση της μάχης.
Είχε ξεσπάσει πόλεμος.

Από τα πιο αποτρόπαια όνειρα που έχω δει, ήταν το εξής:

Ήμουν στο κολυμβητήριο. Βγαίνοντας έξω, και πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητο, είδα ότι δύο τύποι, είχα μπει μέσα και έφευγαν.
'Νά το σκέφτομαι, πάνω που φοβόμουν ότι θα μου το 'κλέψουν, τελικά το κλέβουν μπροστά στα μάτια μου...'
Βγαίνω στο δρόμο, να τους σταματήσω. Μπαίνω μπροστά τους, αλλά με το που με βλέπουν, κάνουν όπισθεν, χώνονται στο πρώτο στενό και εξαφανίζονται... Το αυτοκίνητο χάθηκε....

Οι μέρες περνούσαν, ώσπου ξαναβρέθηκα στο κολυμβητήριο.
Φεύγοντας, βλέπω το αυτοκίνητο στο δρόμο, είχε κίνηση, κοιτάζω πινακίδα, ήταν αυτό.
Την ώρα που φτάνει στο ίδιο ύψος με μένα, το πλησιάζω: ήταν τα ίδια άτομα που το είχαν κλέψει. Τους λέω να κατέβουν γιατί μου ανήκει, αλλά αρνούνται.

Τότε...

Μπαίνω μέσα από το παράθυρο, ο οδηγός επιταχύνει απεγνωσμένα αλλά μάταια. Ένω παλεύω με το συνοδηγό, ο οδηγός έχει ήδη στρίψει σε ένα παράλληλο στενό, με το αυτοκίνητο στο δρόμο, χωρίς καμία ζημιά.
Τότε, πετάω έξω από το παράθυρο το συνοδηγό και μετά έρχεται και η ώρα του οδηγού. Αφού πέταξα τα αποβράσματα στην άσφαλτο, κάθισα ήρεμος στη θέση του οδηγού, ευτυχισμένος που είχα και πάλι το αυτοκινητό μου εντελώς σώο.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα όμως (ήταν όνειρο μεγάλου μήκους όντως), άρχισαν να με βασανίζουν οι Ερινύες. Είχα τύψεις για τους δύο ληστές μεν, ανθρώπους δε, τους οποίους είχα εκσφενδονίσει στο δρόμο. Είχα αρχίσει να νιώθω φόβο,μήπως έπαθαν κάτι...

Γυρίζω πίσω, από τον πάνω δρόμο. Αφήνω το αυτοκίνητο και πηγαίνω με τα πόδια στην κάθετη κατηφόρα που συνέδεε τους δύο παράλληλους δρόμους. Κοιτάζω κάτω. Κόσμος πολύς να πηγαινοέρχεται, φωνές, κάτι κακό είχε γίνει...

Πλησιάζω.

Βλέπω τον οδηγό πρώτα. Ήταν φριχτά παραμορφωμένος, με τα εντόσθια έξω, και ψυχορραγούσε, με τον επιθανάτιο βρόγχο να ακούγεται μέχρι πάνω. Μετά από λίγο εξέπνευσε. Στο κατεστραμμένο πρόσωπό του είχε αποτυπωθεί μία έκφραση σπαρακτικής οδύνης.

Κατέβηκα κάτω και αναμίχθηκα με το πλήθος. Λίγο πιο πέρα είδα τον συνοδηγό. Ήταν γυναίκα. Κι εκείνη σε άσχημη κατάσταση αλλά ζωντανή. Την σήκωσαν και είδαν ότι περπατάει.

Δεν άντεχα άλλο. ΕΓΩ είχα προξενήσει αυτή την καταστροφή. Πήρα τηλ. κατευθείαν να ρθει ασθενοφόρο.
Το σηκώνει ο διοικητής της Τροχαίας:

'Γεια σας κύριε Pai Mei, τι κάνετε; Μαθαίνω έχουμε μειώσει τα χειρόφρενα, μπράβο, μπράβο!!'

'Του λέω ναι, αλλά και να στείλει ένα ασθενοφόρο στα τάδε σημείο'.

Αργότερα παίρνω τηλ. τον δικηγόρο, ο οποίος μου καθησυχάζει: 'Θα γλιτώσεις τη στενή, ήσουν σε άμυνα.'
Παρά όμως την στιγμιαία ανακούφιση, οι ενοχές που με βασάνιζαν ήταν τιτάνιες. Είχα σκοτώσει άνθρωπο, έστω και άθελά μου...
Απίστευτα βαρύ φορτίο, ακόμα και σε όνειρο.

Kαι όλα αυτά, διαδραματίζονται μέσα σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα!

(έτσι έχω διαβάσει τουλχ)

Σε κλάσματα για την ακρίβεια.. Ο εγκέφαλος δίνει ερεθίσματα 'την βαση της ιστορίας' και όλο το υπόλοιπο νομίζουμε οτι το είδαμε. Στην πραγματικότητα το σκεφτόμαστε όσο κοιμόμαστε..

Ο χρήστης Bruce έγραψε:
σας εχει συμβει να δειτε ονειρο στο ονειρο? να ξυπνατε απο το δευτερο ονειρο μεσα στο αγχος και στην αγωνια, να σκεφτεστε 'ουφ ονειρο ηταν', αλλα τελικα να βρισκεστε σε μια ακομα πιο εξωπραγματικη 'πραγματικοτητα' (αφου ακομα ονειρευεστε) και τελικα οταν ξυπνατε τελειως να μην μπορειτε να καταλαβετε αν ακομα ονειρευεστε???

φρικη φρικη... την τελευταια φορα που το επαθα χρειαστηκα να μεινω ακινητος επι 10 λεπτα μεχρι να συνειδητιποιησω τι ειχε συμβει...

Ναι, το έχω πάθει. Βασικά, δεν θυμάμαι να έχω δει ποτέ καλό όνειρο. Όλα είναι πολύ αγχωτικά και συνήθως αφορούν σε γεγονότα της ζωής μου....

λοιπον, οταν ειστε ξαπλωμενοι και ετοιμοι για νανι,
να σκεφτεστε τα στρουμφακια, τη στρουμφετ, τιποτα σε walt disney κλπ
αποτελεσμα εγγυημενο

Ο χρήστης MADAKOS έγραψε:
... χαναμε με 1-0 ε τοτε με εβαλε μεσα στο 87-88 λεπτο ...

Μόνο ο Σόλιντ μπορεί να σου πραγματοποιήσει το όνειρο...

Ο χρήστης PetRaN έγραψε:
λοιπον, οταν ειστε ξαπλωμενοι και ετοιμοι για νανι,
να σκεφτεστε τα στρουμφακια, τη στρουμφετ, τιποτα σε walt disney κλπ
αποτελεσμα εγγυημενο

σορρυ να ρωτησω κάτι... οκ να τα σκεφτομαστε ολα αυτα αλλά η ..στρουμφετ ποια ειναι??

Ο **Μαντάκος **μας εντυπωσίασε θετικά για άλλη μια φορά!

Πάντα τέτοια.

Ο χρήστης Funis έγραψε:

λοιπον, οταν ειστε ξαπλωμενοι και ετοιμοι για νανι,
να σκεφτεστε τα στρουμφακια, τη στρουμφετ, τιποτα σε walt disney κλπ
αποτελεσμα εγγυημενο

σορρυ να ρωτησω κάτι... οκ να τα σκεφτομαστε ολα αυτα αλλά η ..στρουμφετ ποια ειναι??

εεε οκ.. στρουμφιτα στα ελληνικα smurfακια

φανταστρουμφικη γυναικα!! η καλυτεροτερη! ολο ναζι και κανει και δουλειες!

Ο χρήστης PetRaN έγραψε:
φανταστρουμφικη γυναικα!! η καλυτεροτερη! ολο ναζι και κανει και δουλειες!

Ναι ναι η καλυτεροτερη, γι'αυτο ειναι καρτουν!!

Αν και αυτα τα εχουν και οι πραγματικες γυναικες! Απλα εχουν και μερικα άλλα!

Ο χρήστης taurus έγραψε:

Το ομορφοτερο συναισθημα που εχω νοιωσει σε ονειρο ειναι οτι πεταω(μονος μου χωρις βοηθηματα )......
Μιλαμε οτι δεν θελεις να ξυπνησεις

Ουκ ολίγες φορές το έχω δει αυτό... Απίστευτο συναίσθημα...

Πάλι καλα. Μερικοι τα βλεπουν και στον.... ξύπνιο τους αυτα!

Ο χρήστης Έλσα έγραψε:

σας εχει συμβει να δειτε ονειρο στο ονειρο? να ξυπνατε απο το δευτερο ονειρο μεσα στο αγχος και στην αγωνια, να σκεφτεστε 'ουφ ονειρο ηταν', αλλα τελικα να βρισκεστε σε μια ακομα πιο εξωπραγματικη 'πραγματικοτητα' (αφου ακομα ονειρευεστε) και τελικα οταν ξυπνατε τελειως να μην μπορειτε να καταλαβετε αν ακομα ονειρευεστε???

φρικη φρικη... την τελευταια φορα που το επαθα χρειαστηκα να μεινω ακινητος επι 10 λεπτα μεχρι να συνειδητιποιησω τι ειχε συμβει...

Ναι, το έχω πάθει. Βασικά, δεν θυμάμαι να έχω δει ποτέ καλό όνειρο. Όλα είναι πολύ αγχωτικά και συνήθως αφορούν σε γεγονότα της ζωής μου....

κι εγώ έχω πάθει αυτό που λέει ο bruce.. προσπαθείς να ξυπνήσεις και σου σπάνε τα νεύρα (στο τέλος τα καταφέρνεις).
Κάπου επίσης είχα διαβάσει ότι υπάρχει μία κατάσταση που μπορεί να συμβεί, που ενώ έχεις ξυπνήσει δε μπορείς να κινηθείς ή να μιλήσεις για μερικά δευτερόλεπτα.. (αυτό είναι άλλο πράγμα απ'το να βλέπεις στον ύπνο σου ότι κοιμάσαι)

επίσης πραγματικά σε λυπάμαι (Έλσα), γιατί μερικά όνειρα είναι τρελήηηη φάση.
αν και ξενερώνεις τρελά όταν ξυπνάς, ξενερώνεις με τη ζωή σου (μετά βέβαια πίνεις ένα καφέ κ τα γράφεις όλα)
εμένα το καλύτερο όνειρο που θυμάμαι αφορά την πρώτη μου αγάπη στο σχολείο, και κάποια άλλα με supercars ή superbikes..
τα χειρότερα στα διαλα, σιγά μην τα γράφω