Εαν δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε ένα ατυχές σχήμα λόγου παω πάσο.

Ο Μπουτάρης δεν αρνήθηκε την γενοκτονία. Απλά είπε το παρακάτω 'ανεξάρτητα τι γνώμη έχουμε εμείς για τον Κεμάλ , για τους Τούρκους είναι εθνάρχής' σε αχρειάστα μάγκικη και προκλητική γλώσσα.

Θα έπρεπε να το διευκρινήσει αλλά κατα βάθος γουστάρει να προκαλεί. Είναι ελάττωμμα το συγκεκριμένο αρκετά σοβαρό αλλά του έχει μείνει κουσούρι γιατί αισθάνεται ιλλουμινατι όταν έχει απέναντι του τον Ανθίμο.

Παρά τα κακά του , τον προτιμώ τον Μπουτάρη αλλά πρέπει να του τραβάμε και το αυτί που και που όταν ξεφεύγει.

Εγώ προσωπικά μπορώ να κατανοήσω ότι ένας παρορμητικός άνθρωπος στον προφορικό του λόγο μπορεί κάποιες στιγμές να ξεφεύγει.

Ωστόσο:

• Υπάρχουν και κάποια όρια.

• Όταν αφορά δημόσια πρόσωπα οι λάθος τοποθετήσεις τους μπορεί να προκαλέσουν κάποιους ανθρώπους. Και δυστυχώς όλοι οι άνθρωποι δεν συμπεριφέρονται το ίδιο όταν προκαλούνται. Έτσι είναι η ανθρώπινη φύση.

• Όταν δικαιολογείται ένα δημόσιο πρόσωπο που προκαλεί, τότε θα πρέπει να γίνει αποδεκτό ότι όλα τα δημόσια πρόσωπα έχουν δικαίωμα να προκαλούν λεκτικά. Και όχι επειδή ο Μπουτάρης είναι αριστερός και νεοφιλελεύθερος μπορεί να προκαλεί όποτε του γουστάρει και κάποιος άλλος που πιστεύει σε άλλη ιδεολογία θα πρέπει να 'σταυρώνεται' και να είναι ανεπιθύμητο πρόσωπο στη χώρα.
  Ή θα έχουν όλοι ίσα και ίδια δικαιώματα είτε όχι με τα ανάλογα αποτελέσματα.

• Και οι 'ταμπέλες' καλό θα ήταν να τις αποφεύγουν τα δημόσια πρόσωπα. Γιατί όταν γίνεται διαρκώς χρήση της λέξης 'φασίστας' , 'φασίστες' αφενός χάνουν το πραγματικό τους νόημα και αφετέρου εξοργίζουν περισσότερο όσους μπορεί να χαλιούνται από τις ταμπέλες και την υποκρισία.

Για τους άρχοντες που εκλέγονται στη Θεσσαλονίκη, το μόνο που έχω να πω είναι ότι υπάρχει μεγάλη προϊστορία.
Από όσο άκουσα τη συνέντευξη (βρήκα σε κακή ποιότητα), δεν βλέπω να είπε αυτό που λένε οτι είπε περί Ποντίων. Όχι οτι μου αρέσουν ή εγκρίνω αυτά που είπε.
Γενικά, σε πολιτικό επίπεδο με ενοχλεί αυτός ο εκβαρβαρισμός και χυδαιότητα στο λόγο και τη συμπεριφορά. Ακολουθεί βέβαια αυτόν της κοινωνίας (προηγείται ή ακολουθεί ), απλά περίμενα περισσότερα (κακώς από τους άρχοντες του τόπου. Αλλά η 'μαγκιά' πουλάει. Είτε σε μια καρέκλα, είτε πίσω από το τιμόνι, είτε οπουδήποτε αλλού. Δεν λέω ότι οι παλιοί πολιτικοί δεν ήταν διεφθαρμένοι. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Απλά θα ήθελα να υπάρχει ένα άλλο επίπεδο στον πολιτικό λόγο. Και όταν είσαι πολιτικό πρόσωπο, κάθε σου λόγος, είτε το θέλεις είτε όχι, είναι πολιτικός και δεν μπορείς να μιλάς όπως μιλάς στο καφενείο.
Διαφωνώ επίσης στο να φέρεις χρήματα με κάθε τρόπο (σαν νοοτροπία). Υπάρχουν και όρια. Αλλά αυτό είναι πολιτική απόφαση, και θα κριθεί στις εκλογές.

...όχι επειδή ο Μπουτάρης είναι αριστερός και νεοφιλελεύθερος μπορεί να προκαλεί όποτε του γουστάρει...

“Αριστερός και νεοφιλελεύθερος”.
Όπως λέμε κυκλικό τετράγωνο, εγκυμονούσα παρθένα, άπορος μεγιστάνας, και τρυφερή βαρβαρότητα.

FERRARI και ξερό ψωμί... ουιιι

Youtube Video

Ακόμα να δούμε το βίντεο με τον.. «ξυλοδαρμό» του Μπουτάρη.
Μια σπρωξιά και κλωτσές στο αυτοκίνητο, έγιναν ξυλοδαρμός για τους προοδευτικούς
Αν υπήρξε ξυλοδαρμός, γιατί δεν πήγε στις πρώτες βοήθειες;

Αν έλεγε τα ίδια για τους Παλαιστίνιους, βέβαια, όλη η αριστερή διανόηση και οι τραμπούκοι της, θα είχαν κάνει ρδέλο το κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Σοβαρά τώρα;

Απολογούμενος, ο 20χρονος σπουδαστής, που παράλληλα ασχολείται με πολεμικές τέχνες, ζήτησε κλαίγοντας συγγνώμη από τον δήμαρχο και πρόσθεσε ότι δεν ήξερε (παρότι ασχολείται με το τάε κβο ντο δέκα χρόνια) ότι το χτύπημα που του κατάφερε στο στομάχι θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρό τραυματισμό, με δεδομένο ότι ο κ.Μπουτάρης έχει αντιμετωπίσει καρδιολογικά προβλήματα.

Πηγή: http://www.sdna.gr/politiko-deltio/ella ... ari-oi-dyo

                                                                   +

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο 36χρονος, ομογενής από τη Γεωργία, ανέφερε ότι δεν γνώριζε καν ποιον χτυπούσε.

Ο πρώτος εκ των δύο 20χρονων είπε ότι έκανε λάθος και μίλησε για απρεπή συμπεριφορά. «Είμαι Πόντιος και κατέβηκα να τιμήσω τη μνήμη των Ποντίων. Είδα κόσμο να αποδοκιμάζει ένα πρόσωπο και πλησίασα να δω ποιο ήταν αυτό. Παρασύρθηκα από ανοησία και λόγω της μετεφηβικής μου ηλικίας», απολογήθηκε και ομολόγησε τις ενέργειές του.

Επιβεβαίωσε, δε, ότι είναι γνωστής πολεμικών τεχνών και ζήτησε συγγνώμη από το δήμαρχο προσωπικά και τον πατέρα του, που κατέθεσε προηγουμένως στο δικαστήριο.

Από την πλευρά του, ο 36χρονος απολογήθηκε ότι δεν γνώριζε το πρόσωπο εναντίον του οποίου επιτίθετο το πλήθος. «Δεν γνώριζα ποιος ήταν. Έκανα μεγάλο λάθος και ζήτω συγγνώμη. Παρασύρθηκα από το πλήθος. **Είχα ακούσει ότι είχε αφήσει ο δήμαρχος τους γκέι να κάνουν παρέλαση» είπε και κατέθεσε ότι ήταν υπό την επήρεια αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών.

Πηγή: http://www.kathimerini.gr/965824/articl ... g-mpoytarh**

Και εμείς είτε θα κοροϊδεύουμε το θύμα ότι “χέστηκε πάνω του” (σωστό βέβαια, όταν σου επιτίθεται ο όχλος και σε βαράνε μεθυσμένοι/ναρκομανείς και τύποι που κάνουν πολεμικές τέχνες, εσύ πρέπει να μη δείχνεις φόβο) είτε θα αμφισβητούμε ακόμα και το αν έγινε ο ξυλοδαρμός γιατί... δεν είδαμε βίντεο.

Τι να πω, εντυπωσιακό πραγματικά...

Ακόμα πιο εντυπωσιακό το πόσο ανενδοίαστα στρεβλώνεις τα λόγια των άλλων για να βγάλεις τα συμπεράσματα που θέλεις ...
Θα μπορούσες να κάνεις άνετα καριέρα σαν ινστρούχτορας , είτε της ακροδεξιάς , είτε της ακροαριστεράς

Δεν είπε κανείς μας ότι 'χέστηκε πάνω του' . Αυτός ο ίδιος , από μόνος του , εν πλήρει συνειδήσει , είπε ότι χέστηκε αν ο Κεμάλ σκότωσε Ελληνες . Αύριο θα μπορεί πλέον να χέζετε και με τον Χίτλερ και με τον Στάλιν και ό,τι άλλο πιασάρικο νομίζει ότι μπορεί να πει .

Η 'ανεξάρτητη' δικαιοσύνη και η ταχύτατη αστυνομία μας που τις 'πουλάμε' έτσι στον Ερντογάν βρήκε άλλους τρείς , ο Μπουτάρης κάνει συνέχεια δηλώσεις περί οργανωμένου σχεδίου φασιστών , ο Τσίπρας πάει να τον δει σήμερα και προσπαθεί να θριαμβεύσει πουλώντας αριστεριλίκι .

Αυτά όλα προφανώς δεν είναι ανεξάρτητα από την παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς και δημιουργείται ένα κλίμα τρομοκρατίας κατά του κόσμου , ώστε να μην έχουμε νέες αντιδράσεις και νέα συλλαλητήρια .

Η διαφορά αντιμετώπισης και ταχύτητας αντίδρασης για αυτούς που χτύπησαν τον Μπουτάρη , με τον Ρουβίκωνα , τα Εξάρχεια , τις καταλήψεις , το αίσχος στο πεδίο του Αρεως , τα αίσχη στα κέντρα των μεταναστών , το κρύψιμο από τα μμε των επιθέσεων που κάνουν οι μετανάστες , είτε σε Ελληνες , είτε συχνότερα σε άλλους μετανάστες , την έκρηξη της επαιτείας και της ανομίας όλα αυτά τα χρόνια , της ανοχής στην παραβατικότητα των Ρομά , είναι όλα αυτά ένα συγκεκριμένο σχέδιο εκπαίδευσης του κόσμου να ζει κάτω από φόβο .

Εχω πέσει και εγώ στην οικοδομή μου , όπως και χιλιάδες άλλοι θύμα κλοπής κάθε μεταλλικού πράγματος και μάλιστα 4-5 φορές μέχρι να μην υπάρχει τίποτα μεταλλικό σε αυτή . Την γλύτωσαν μόνο τα παροχικά καλώδια επειδή δεν μπόρεσαν να τα τραβήξουν .

Η πρόσβαση δεν είναι εύκολη , δίπλα έχει σπίτια , είναι σε κεντρικό σημείο της πόλης , στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας και παρ΄ όλα αυτά είχαν άνετη πρόσβαση .

Ξέρετε πως ? Μιλώντας με 6-7 υδραυλικούς που τα δικά τους υλικά και εξαρτήματα , είναι αυτά που κυνηγάνε , μου είπαν ότι κυρίως είναι ρομά αυτοί που κλέβουν . Και πως ? Βάζουν μέσα μικρά παιδιά ηλικίας 5-7 ετών για να δουν τι έχει μέσα και κυρίως γιατί αν τα πιάσουν , δεν μπορούν να τους κάνουν τίποτα .

Βέβαια σε ένα σοβαρό κράτος , αυτοί οι 'γονείς' δεν θα τα ξαναέβλεπαν ποτέ τα παιδιά τους , αφού θα τους είχαν αφαιρέσει την επιμέλεια σε χρόνο ντε τε , αλλά στο Μπαχαλιστάν , το μόνο που τάχα τους φοβίζει είναι το 'αυγό του φιδιού'

Σήμερα τα αριστερά μμε , αλλά και ο Μπουτάρης και ο Τσίπρας , αποκαλούν φασίστες , αυτούς που αποδοκίμασαν τον Μπουτάρη .

Δυστυχώς φαίνεται ότι πέραν του Μπουτάρη , χεσμένος είναι και ο Κούλης , ο οποίος επιτρέπει να αποκαλούν φασίστες , όσους συγκεντρώθηκαν για τους Πόντιους και αποδοκίμασαν τον Μπουτάρη . Αντί να βγει ο Κούλης και να πει : Οπα . Μέχρι εδώ . Αυτοί που σε έδειραν , είναι ένοχοι ξυλοδαρμού , αλλά το να χαρακτηρίζεις συλλήβδην φασίστες αυτούς που σε έκραξαν χεσμένε υβριστή Ποντίων και Επισκόπων , υπερβαίνει κάθε όριο .

Αλλά όχι . Σου λέει ο Κούλης . Θέλεις τώρα που πάμε να λύσουμε το Σκοπιανό , να δούμε καμιά ανεξέλεγκτη συγκέντρωση 2 εκ στην Θεσσαλονίκη ? Αλλά Κούλη , ευτυχώς ΑΚΟΜΑ , στις κάλπες ο κόσμος θα ψηφίσει μόνος του , χωρίς έλεγχο και φόβο . Και εκεί θα αναρωτιέται μετά το πολιτικό προσωπικό , γιατί ο κόσμος ψηφίζει έτσι .

Δεν είμαστε στο 77 ή το 81 . Είμαστε πιο κοντά στο 47 .

Αυτή την στιγμή το ΣΚΑΙ έχει ξεφύγει και προσπάθησε να πιέσει τον συνδικαλιστή της αστυνομίας , να πει ότι ο αστυνομικός που συνελήφθη ΓΙΑ ΕΞΥΒΡΙΣΗ μόνο και του έχει αφαιρεθεί το όπλο από το 2013 , προφανώς για ψυχολογικά θέματα , πρέπει να αποταχθεί από το σώμα , γιατί έβρισε ένα πολιτικό πρόσωπο .

Οικονόμου , η Μαρία η αριστερούλα δίπλα του και τώρα ο Πορτοσάλτε , απαιτούν να διαλυθεί εντελώς κάποιος , επειδή έβρισε ένα πολιτικό πρόσωπο , το οποίο έχει εκτεθεί μόνο του .

Εγώ σε όλο αυτό ένα πράγμα βλέπω . Μάλλον στις δημοσκοπήσεις δεν θα είναι μόνο 17 % αυτό που δηλώνει δεξιότερα της ΧΑ , αλλά ίσως μεγαλύτερο . Προφανώς το μεγαλύτερο ποσοστό θα ψηφίσει την ΧΑ , αφού αυτή είναι η πιο οργανωμένη ομάδα , αλλά ακόμα έχουμε πολιτικό χρόνο και μπορεί να εμφανιστεί κάποιος άλλος χωρίς το βεβαρυμένο παρελθόν των χρυσαυγιτών και τις εμμονές τους σε αντιδημοκρατικές ιδεολογίες , οπότε θα έχουμε ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό .

Αλλωστε η ακροδεξιά σε όλη την Ευρώπη , παύει να είναι περιθωριακή και γίνεται περισσότερο συστημική .

Καλα, για να σωσουμε ακομα μια προειδοποιηση από την 'φασιστικη αριστερη διαχειριση του φορουμ' ας αλλαξουμε λιγο συζητηση:

http://zoornalistas.blogspot.gr/2018/05 ... t_947.html

Youtube Video

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:

...όχι επειδή ο Μπουτάρης είναι αριστερός και νεοφιλελεύθερος μπορεί να προκαλεί όποτε του γουστάρει...

“Αριστερός και νεοφιλελεύθερος”.
Όπως λέμε κυκλικό τετράγωνο, εγκυμονούσα παρθένα, άπορος μεγιστάνας, και τρυφερή βαρβαρότητα.

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, ξέρω όμως ότι συμφωνώ με το παρακάτω άρθρο.

[spoiler=:cny9hfvf]Γ. Καραμπελιάς: Η Αριστερά ως στυλοβάτης της παγκοσμιοποίησης
Εδώ και πολλά χρόνια υποστηρίζω πως η ιστορική αριστερά, τόσο στη Δύση όσο και στην Ελλάδα, έχει αποτύχει να προτάξει μια εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό και αντίθετα έχει μεταβληθεί σε μια δύναμη που επιταχύνει την καπιταλιστική ολοκλήρωση. Η Αριστερά, προωθώντας την αποϊεροποίηση του κόσμου και της φύσης, την άρνηση της πατρίδας και του ριζώματος, την ισοπέδωση των φύλων, και την παγκοσμιοποίηση την οποία βάφτισε διεθνισμό, αποδείχθηκε ο ισχυρότερος σύμμαχος του καπιταλισμού την εποχή της παγκοσμιοποίησης, παράλληλα με την νεοφιλελεύθερη Δεξιά.

Η Αριστερά, προετοίμαζε ιδεολογικά – στην εκπαίδευση, στην κοινωνία, στο πεδίο των αξιών – αυτό που η νεοφιλελεύθερη Δεξιά ολοκλήρωνε στο πεδίο της οικονομίας. Γι’ αυτό και οι διαμαρτυρίες ή οι κινητοποιήσεις της Aριστεράς στο επίπεδο της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής, ενάντια στον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό, είναι ατελέσφορες και ψευδεπίγραφες. Αντίθετα είναι οι ίδιοι που έχουν προετοιμάσει την κοινωνία για την αποδοχή του οικονομικού φιλελευθερισμού, έχοντας αποσυνθέσει ιδεολογικά τα λαϊκά στρώματα και τις εθνικές ταυτότητες. Ο οικονομικός φιλελευθερισμός προϋποθέτει τον πολιτισμικό, δηλαδή η δεξιά χρειάζεται την αριστερά, για να μπορεί να κυβερνήσει και να εφαρμόσει την στρατηγική της νέας τάξης πραγμάτων.

Για την κατεδάφιση της οικονομικής και δασμολογικής προστασίας των εθνών-κρατών π.χ. και την ανάπτυξη της παγκόσμιας αγοράς, έπρεπε να προηγηθεί, ή τουλάχιστον να βαδίζουν παράλληλα, η ιδεολογική απονομιμοποίηση του πατριωτισμού και των «εθνικών συνόρων» την οποία προωθεί φρενιτιωδώς η αριστερά. Για να τείνει να μεταβληθεί ο στρατός σε επαγγελματικό, αποκομμένο από το ελληνικό έθνος, παρά την αυξανόμενη στρατιωτική παρουσία ενός διαχρονικά επιθετικού γείτονα, θα έπρεπε να έχει προετοιμαστεί το έδαφος από την δήθεν αντιμιλιταριστική αριστερά. Για να διαλυθεί η εθνική ταυτότητα και να μπορεί η Ελλάδα να ενταχθεί απρόσκοπτα στους υπερεθνικούς οργανισμούς της Δύσης ως ημιαποικία, θα έπρεπε η «πρωτοπόρα» αριστερά να έχει αποσυνθέσει τους ίδιους τους πυλώνες της εθνικής ιδιοπροσωπίας, την διαχρονία του ελληνισμού, την σχέση του με την ορθοδοξία, την συνέχεια της γλώσσας. Για να καταρρεύσει η δημογραφία της χώρας θα έπρεπε να καλλιεργηθεί το μοντέλο μιας ακραίας ατομικής ανεξαρτησίας και των «δικαιωμάτων», να επιταθεί ο εθνομηδενισμός και η ολοκληρωτική συκοφάντηση των οικογενειακών δεσμών. (Ακόμα και σήμερα οι «πρωτοπόροι» Έλληνες σκηνοθέτες, τύπου Λάνθιμου και κομπανίας, έχουν σαν προνομιακό τους στόχο την οικογένεια – τον μόνο θεσμό που παρά τα αρνητικά της κράτησε τους Έλληνες ζωντανούς στην κρίση – και όχι αντίστροφα την διόγκωση ενός ακραίου ατομισμού, που έχει καταστεί κυρίαρχος.) Και όλα αυτά διότι, κατά βάθος, η ιδεολογία της αριστεράς δεν στρέφεται εναντίον του καπιταλιστικού φαντασιακού, αλλά αντίθετα ταυτίζεται μαζί του. Η ιδεολογία της σύγχρονης αριστεράς δεν είναι στην πραγματικότητα αντικαπιταλιστική αλλά υπερκαπιταλιστική.

Δηλαδή επιθυμεί κατά βάθος τη διάλυση όλων των μη-καπιταλιστικών εμποδίων στην επέκταση του κεφαλαίου την εποχή της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή, της οικογένειας, του έθνους, της ιστορικής μνήμης, των συλλογικών ταυτοτήτων. Γι’ αυτό εξάλλου αυτή η αριστερά, θα εγκαταλείψει, σταδιακώς, τα συλλογικά δικαιώματα και θα μετακινηθεί από το πεδίο των συλλογικών ταυτοτήτων σε εκείνο του ακραίου ατομικιστικού δικαιωματισμού. Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που – όπως τον περιγράφει με… λυρικούς τόνους ο Μαρξ στο Κομουνιστικό Μανιφέστο – αποσυνθέτει κάθε προηγούμενη ταυτότητα και την ίδια την ιστορία, έτσι ώστε να μπορεί να αναπτύσσεται απρόσκοπτα. Η σύγχρονη Αριστερά εκφράζει περισσότερο και από την δεξιά αυτό το καπιταλιστικό φαντασιακό, όσο και αν εμφανίζεται αντίθετη στις εκμεταλλευτικές εκφάνσεις του συστήματος. Γι’ αυτό και στην Ελλάδα, στην εξουσία βρέθηκαν οι μικρότερες ομάδες αυτής της Αριστεράς, οι Πράσινοι (!), η ΑΚΟΑ (η περιβόητη ομάδα Μπανιά στην οποία ανήκαν ο Βούτσης, ο Φλαμπουράρης, ο Σκουρλέτης, ο Φίλης, η Φωτίου, ο Λάμπρου και τόσοι άλλοι) αυτό το κράμα Κολωνακίου και Εξαρχείων το οποίο παρότι απόλυτα μειοψηφικό πολιτικά, ήταν πανίσχυρο πολιτισμικά σε όλους τους κύκλους της διανόησης, των πανεπιστημίων, των ΜΜΕ.

Έτσι λοιπόν η απόπειρα διαφόρων απατημένων γκρουπούσκουλων της Αριστεράς να την νεκραναστήσουν στην «αγνότητά» της, μετά την «προδοσία» του Τσίπρα, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, γιατί όπως έλεγε και ο κάποτε Σαββόπουλος «έχει αποτύχει σύμπασα η Αριστερά» και δεν νεκρανασταίνεται. Δεν μπορεί να μετασχηματισθεί αξιακά σε κάτι που θα θυμίζει την Αριστερά των αρχών του 20ού αιώνα, διότι έχει μεταβληθεί ο ίδιος ο καπιταλισμός και η ίδια η ιστορική πραγματικότητα.

Η ιστορική Αριστερά στη Δύση και τη Ρωσία, αποτέλεσε την έκφραση της αντίστασης των λαϊκών στρωμάτων και της εργατικής τάξης, στον εθνικισμό και τον ιμπεριαλισμό των μεγάλων αποικιακών δυνάμεων που χρησιμοποιούσαν τη θρησκεία και την πατριδοκαπηλία ως όπλα για την επιβολή τους στο πλανητικό επίπεδο.

Γι’ αυτό, και εκείνη η Aριστερά είχε σφραγιστεί από την αντιεθνικιστική και αντικληρικαλική προπαγάνδα. Δηλαδή, αντιστοιχούσε στην πρώιμη ανάπτυξη του ιμπεριαλισμού, που κυριάρχησε στον πλανήτη μέχρι τον Β΄ Π.Π. Από τότε και μετά, και ιδιαίτερα μετά την δεκαετία του 1960, ο καπιταλισμός πέρασε σε μία νέα φάση, βαδίζει σταδιακώς προς την «καπιταλιστική ολοκλήρωση» την παγκοσμιοποίηση και την κυριαρχία των πολυεθνικών. Επομένως, το μεγάλο κεφάλαιο έχει την ανάγκη να διεισδύσει και να μεταβάλλει σε κερδοφόρους και τους τομείς που στο παρελθόν διατηρούσαν μη καπιταλιστικά στοιχεία και έρχονταν από το παρελθόν της ανθρώπινης ύπαρξης. Η θρησκεία μεταβάλλεται σταδιακώς σε αναχρονισμό για το σύστημα και οι Εφέστιοι θεοί, οι εικόνες και τα καντηλάκια που για χιλιάδες χρόνια έκαιγαν στο κέντρο της οικογενειακής ζωής, αντικαθίστανται από την τηλεόραση, όπως και οι εκκλησίες στα κέντρα των πόλεων αντικαθίστανται από τους ουρανοξύστες των εμπορικών κέντρων. Η οικογένεια πρέπει να διαλυθεί γιατί περιορίζει την επέκταση της κατανάλωσης, μια και όσο μεγαλύτερη και ισχυρότερη είναι, τόσο μικρότερη η κατά κεφαλή κατανάλωση (πέντε άτομα σε μια οικογένεια καταναλώνουν πολύ λιγότερο από πέντε άτομα τα οποία ζουν κατά μόνας). Οι ταξικές συλλογικότητες μεταβάλλονται σε «αναχρονισμό» (κατάρρευση των συνδικάτων), τα δε εθνικά σύνορα και οι εθνικές ταυτότητες αποτελούν το μεγαλύτερο εμπόδιο στην επέκταση των πολυεθνικών. Κατά συνέπεια, το κεφάλαιο σε αυτόν τον νέο μεγάλο μετασχηματισμό (που βρίσκεται στον αντίποδα εκείνου του Πολάνυι) χρειάζεται την ιδεολογία αυτής της νέας Αριστεράς για να μπορέσει να επιβάλει την ηγεμονία του.

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι η πρώτη μεγάλη επανάσταση αυτής της σύγχρονης Αριστεράς, ο Μάης του 1968. Ξεκίνησε από την συμπαράσταση σε αντιϊμπεριαλιστικούς αγώνες – της Αλγερίας, του Βιετνάμ, της Κούβας – και εξελίχθηκε στις μητροπόλεις του καπιταλισμού σε μια μεγάλη πολιτιστική επανάσταση. Μια επανάσταση η οποία, παράλληλα με την κριτική στις καπιταλιστικές αξίες (την αποξένωση κλπ) σε μια πρώτη ριζοσπαστική φάση της (ακόμα και ένοπλη ΡΑΦ, Ερυθρές Ταξιαρχίες, 17 Νοέμβρη), κατά τη δεκαετία του 1990 «ωρίμασε» ως μία «επανάσταση» καπιταλιστικού χαρακτήρα. Ο Κον Μπεντίτ και ο Γιόσκα Φίσερ, οι ηγέτες του ’68, έγιναν οι εκφραστές ενός επιτρεπτικού καπιταλισμού χωρίς όρια – απόλαυση χωρίς όρια, ναρκωτικά χωρίς όρια, κατάργηση των εθνικών ορίων, και βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας, εν τέλει ένας αληθινά παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός.

Δηλαδή, την ίδια στιγμή που ο Ρήγκαν και η Θάτσερ ξεκινούσαν τη νεοφιλελεύθερη επανάστασή τους, η νέα Αριστερά προετοίμαζε ιδεολογικά τον δρόμο για την επικράτηση ενός πλανητικού… θατσερισμού! Διότι επιτιθέμενοι ήδη από την δεκαετία του 1960 στις προκαπιταλιστικές αξίες και θεσμούς που εξακολουθούσαν να επιβιώνουν στον καπιταλιστικό κόσμο, άνοιγαν τον δρόμο ιδεολογικά και αξιακά για την επικράτηση του νεο-φιλελυθερισμού: Κάτω τα έθνη, οι θρησκείες, η οικογένεια, η διαφοροποίηση των φύλων, οι «δεσμεύσεις», ζήτω το ανεξάρτητο αυτόνομο άτομο χωρίς θεό και αφέντη (sans Dieu ni Maître). Μια πολιτιστική επανάσταση που έβλεπε τον εαυτό της ως δήθεν αντικαπιταλιστική ήταν στην πραγματικότητα υπερ-καπιταλιστική, δηλαδή άνοιγε τον δρόμο για την εποχή που ο καπιταλισμός δεν θα εκμεταλλεύεται μόνο τους εργαζόμενους, αλλά και θα διαμορφώνει τον ίδιο τον ψυχισμό ή ακόμα-ακόμα την ίδια τους τη φύση (η εποχή του μετανθρώπου).

Δεδομένων αυτών των εξελίξεων η ιστορική Αριστερά έχει πλέον εξαντληθεί στις ίδιες της τις προϋποθέσεις. Μαζί με την Δεξιά πασχίζει να εξαλείψει το ίδιο το ιστορικό παρελθόν, και κάθε παράδοση που μας συνδέει με αυτό. (Στην γαλλική πρωτότυπη εκδοχή της η «Διεθνής» διεκδικεί την πλήρη ισοπέδωση του παρελθόντος – Du passé faisons table rase­– φράση που, καθόλου τυχαία, δεν υπάρχει στην ελληνική απόδοσή της από τον Βάρναλη). Εξάλλου εκκινούν από μια κοινή ιδεολογική ρίζα, εκείνη του Διαφωτισμού και προφανώς στην Ελλάδα είναι αυτή η εθνομηδενιστική Αριστερά που προσπαθεί να απορρίψει τη συνέχεια του ελληνικού έθνους. Καθόλου τυχαία ο Λιάκος, η Αναγνωστοπούλου, ο Φίλης, ο Γαβρόγλου, και όλη η κομπανία βρίσκονται στην ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας.

Κατά συνέπεια, ο ιστορικός ρόλος της Αριστεράς ως αντίπαλου πόλου της Δεξιάς έχει πλέον εξαντληθεί. Και αυτό συνέβη ακριβώς διότι η μαϊμού δοκίμασε να ανέβει στον δέντρο της εξουσίας και αποκαλύφθηκαν τα οπίσθιά της! Η Αριστερά μπορούσε να υπάρχει ως σοβαρή πολιτική δύναμη όσο βρισκόταν εκτός άμεσης πολιτικής εξουσίας. Διότι τότε μπορούσε να διατηρεί την πολιτισμική και ιδεολογική εξουσία, σε σύγκρουση δήθεν με την κυβερνώσα ελίτ. Σε όλες τις χώρες όπου κατέκτησε την εξουσία, δηλαδή στη Ρωσία και την Ανατολική Ευρώπη, κυριολεκτικά εξαφανίστηκε μετά από εβδομήντα ή σαράντα χρόνια εξουσίας. Το ίδιο, τηρουμένων των αναλογιών, συνέβη και στη Δύση, με την καθολική κρίση της κυβερνώσας σοσιαλ-δημοκρατίας.

Στην Ελλάδα υπήρχε ένας «καταμερισμός εργασίας» που επέτρεψε στο σύστημα να λειτουργεί για πολλά χρόνια. Το ΠΑΣΟΚ στην πολιτική εξουσία, η παραδοσιακή αριστερά στην ιδεολογική. Όταν όμως, εξαιτίας της κρίσης ανέλαβε τα ίδια τα ηνία της πολιτικής εξουσίας σε μια χώρα με ημιαποικιακό χαρακτήρα, και είναι υποχρεωμένη να διαχειρίζεται ταυτόχρονα την πολιτισμική ηγεμονία, την οικονομία και την πολιτική, τότε οι αντιφάσεις της εκρήγνυνται και αποκαλύπτεται βίαια και σαρωτικά η πραγματική της φύση. (Και αν σε κάτι έπεσα έξω ήταν πως δεν φανταζόμουν πως θα αναλάμβαναν, έστω και παροδικά, να υλοποιήσουν ταυτόχρονα και τις δύο λειτουργίες, και την ιδεολογική και αξιακή αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού λαού, και την οικονομική ολοκλήρωση της μεταβολής της χώρας σε αποικία χρέους. Το ίδιο είχα πάθει παλιότερα με τον ΓΑΠ. Τα παθήματα μαθήματα. Και οι βλάκες και οι ανίκανοι και οι απαίδευτοι μπορούν να ανέλθουν στην εξουσία όταν ένας λαός βρίσκεται σε παρακμή.)

Το δυστύχημα για την ελληνική Αριστερά, στο σύνολό της, είναι πως όλα τα προηγούμενα χρόνια αρνήθηκε, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις – από τον Άρη Αλεξάνδρου μέχρι τον Χρόνη Μίσσιο και το Άρδην –, να προβεί σε οποιαδήποτε σε βάθος κριτική της ιστορικής της εμπειρίας· έτσι, όταν ήλθε η κατάρρευση, τουλάχιστον από τον Ιούλιο του 2015 και μετά, βρέθηκε παντελώς ανέτοιμη να θέσει τις βάσεις ενός οποιαδήποτε μετασχηματισμού της. Είναι δε τόσο βαθιά απαίδευτη και αγκιστρωμένη στα μαρξιστικά ή αναρχικά σχήματα του παρελθόντος, ώστε μπροστά στην αναπόφευκτη κατάρρευση της κυβερνώσας Αριστεράς που με γοργά βήματα έρχεται, θα συμπαρασυρθεί μαζί της, διότι δεν διαθέτει κάποιο άλλο ιδεολογικό οπλοστάσιο ή όραμα.

27 Απριλίου 2016

http://antifono.gr/portal/κα% ... CF%82.html[/spoiler:cny9hfvf]

Ο χρήστης criuser έγραψε:

Εγώ σε όλο αυτό ένα πράγμα βλέπω . Μάλλον στις δημοσκοπήσεις δεν θα είναι μόνο 17 % αυτό που δηλώνει δεξιότερα της ΧΑ , αλλά ίσως μεγαλύτερο . Προφανώς το μεγαλύτερο ποσοστό θα ψηφίσει την ΧΑ , αφού αυτή είναι η πιο οργανωμένη ομάδα , αλλά ακόμα έχουμε πολιτικό χρόνο και μπορεί να εμφανιστεί κάποιος άλλος χωρίς το βεβαρυμένο παρελθόν των χρυσαυγιτών και τις εμμονές τους σε αντιδημοκρατικές ιδεολογίες , οπότε θα έχουμε ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό .

Αλλωστε η ακροδεξιά σε όλη την Ευρώπη , παύει να είναι περιθωριακή και γίνεται περισσότερο συστημική .

Θέλει η Βασίλω να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει...

Το πιο εξοργιστικό από όλα είναι ότι όλη η “οργή λαού” στη Θεσσαλονίκη είναι βασισμένη σε απόλυτα ψέματα:

ο Μπουτάρης έβρισε τους Πόντιους / ο Μπουτάρης έκανε παρέλαση των πούστηδων την ίδια μέρα με την επέτειο μνήμης της γενοκτονίας / ο Μπουτάρης έχει ταχθεί υπέρ των Τούρκων και κατά των Ελλήνων

Παράλληλα, διάφορες ακροδεξιές οργανώσεις και φασιστοειδή τύπου Ψωμιάδη προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την τυφλή και προς κάθε κατεύθυνση οργή των αφελών και των χρήσιμων ηλίθιων ώστε να μπλοκάρουν διπλωματικές κινήσεις που η χώρα οφείλει να κάνει ώστε να μειώσει τα ανοιχτά μέτωπα εναντίον της στην γεωστρατηγική σκακιέρα και να μπορέσει να επικεντρωθεί στην πραγματική απειλή, στα ανατολικά μας. Το 2015 αυτή την τυφλή οργή την εκμεταλλεύτηκε το ένα άκρο που τώρα κυβερνά. Τώρα, το άλλο άκρο θεωρεί ότι έφτασε η σειρά του.

Σε κάθε περίπτωση, αν επικρατήσουν αυτοί, μόνο χαμένη θα έχει να βγει η Θεσσαλονίκη, η οποία θα επιστρέψει στην εσωστρέφεια και την εθνικιστική και οικονομική μιζέρια. Και μαζί με αυτή, η υπόλοιπη χώρα.

Ίσως βέβαια αυτό να είναι ό,τι καλύτερο είμαστε ικανοί να κάνουμε εμείς οι νεοέλληνες. Ίσως αυτό να μας αξίζει. Ένα επαρχιώτικο τσούρμο μισαλλόδοξων ομοφοβικών που υμνεί την άγνοια, αρνείται την παγκοσμιοποίηση και τον ρόλο που μπορούμε να παίξουμε σε αυτή και προτιμά να νοσταλγεί ένα φαντασιακό ένδοξο παρελθόν που δεν κατανοεί ούτε κατ’ ελάχιστον και ακριβώς για αυτό δεν μπορεί να μάθει τίποτα απολύτως από αυτό και από τον τρόπο που βοήθησε την χώρα να ξεχωρίσει.

Ο χρήστης criuser έγραψε:
Αυτή την στιγμή το ΣΚΑΙ έχει ξεφύγει και προσπάθησε να πιέσει τον συνδικαλιστή της αστυνομίας , να πει ότι ο αστυνομικός που συνελήφθη ΓΙΑ ΕΞΥΒΡΙΣΗ μόνο και του έχει αφαιρεθεί το όπλο από το 2013 , προφανώς για ψυχολογικά θέματα , πρέπει να αποταχθεί από το σώμα , γιατί έβρισε ένα πολιτικό πρόσωπο.

Με συγχωρείς, διόρθωσέ με αν δεν κατάλαβα καλά. Θέλεις να μας πεις ότι κακώς ο Σκάι 'ζητά' την απόταξη ενός αστυνομικού του οποίου λόγω 'ψυχολογικών' θεμάτων του έχει αφαιρεθεί το όπλο από το 2013 (!), κάνει αποκλειστικά 'δουλειά γραφείου' εδώ και 5 χρόνια και επιπλέον πρόσφατα έβρισε ('μόνο') το δήμαρχο Θεσσαλονίκης δημοσίως; Δηλαδή τι πρέπει να κάνει ή να μην κάνει ένας αστυνομικός για να 'πάει σπίτι του'; Εγώ θεωρώ ότι αυτός έπρεπε να έχει απομακρυνθεί από το σώμα εδώ και καιρό, πόσω μάλλον μετά το τελευταίο περιστατικό...

Για τριήμερο θα πάω Ναύπλιο. Θέλω πολύ να δείξω στην κόρη μου το θραύσμα στον τοίχο του Αι Σπυρίδωνα για να μπορέσω μετά να της εξηγήσω ποιοι είναι οι Ελληνες και πόσο καλή κρίση έχουμε επιδείξει έως και σήμερα ως λαός. Ότι διαβάζω με κάνει πολύ υπερήφανο. Το dna μας έχει μείνει αναλλοίωτο από την εποχή του εξοστρακισμού.

Ο χρήστης Storm έγραψε:

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, ξέρω όμως ότι συμφωνώ με το παρακάτω άρθρο.

[spoiler=:306ira6z]Γ. Καραμπελιάς: Η Αριστερά ως στυλοβάτης της παγκοσμιοποίησης
Εδώ και πολλά χρόνια υποστηρίζω πως η ιστορική αριστερά, τόσο στη Δύση όσο και στην Ελλάδα, έχει αποτύχει να προτάξει μια εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό και αντίθετα έχει μεταβληθεί σε μια δύναμη που επιταχύνει την καπιταλιστική ολοκλήρωση. Η Αριστερά, προωθώντας την αποϊεροποίηση του κόσμου και της φύσης, την άρνηση της πατρίδας και του ριζώματος, την ισοπέδωση των φύλων, και την παγκοσμιοποίηση την οποία βάφτισε διεθνισμό, αποδείχθηκε ο ισχυρότερος σύμμαχος του καπιταλισμού την εποχή της παγκοσμιοποίησης, παράλληλα με την νεοφιλελεύθερη Δεξιά.

Η Αριστερά, προετοίμαζε ιδεολογικά – στην εκπαίδευση, στην κοινωνία, στο πεδίο των αξιών – αυτό που η νεοφιλελεύθερη Δεξιά ολοκλήρωνε στο πεδίο της οικονομίας. Γι’ αυτό και οι διαμαρτυρίες ή οι κινητοποιήσεις της Aριστεράς στο επίπεδο της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής, ενάντια στον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό, είναι ατελέσφορες και ψευδεπίγραφες. Αντίθετα είναι οι ίδιοι που έχουν προετοιμάσει την κοινωνία για την αποδοχή του οικονομικού φιλελευθερισμού, έχοντας αποσυνθέσει ιδεολογικά τα λαϊκά στρώματα και τις εθνικές ταυτότητες. Ο οικονομικός φιλελευθερισμός προϋποθέτει τον πολιτισμικό, δηλαδή η δεξιά χρειάζεται την αριστερά, για να μπορεί να κυβερνήσει και να εφαρμόσει την στρατηγική της νέας τάξης πραγμάτων.

Για την κατεδάφιση της οικονομικής και δασμολογικής προστασίας των εθνών-κρατών π.χ. και την ανάπτυξη της παγκόσμιας αγοράς, έπρεπε να προηγηθεί, ή τουλάχιστον να βαδίζουν παράλληλα, η ιδεολογική απονομιμοποίηση του πατριωτισμού και των «εθνικών συνόρων» την οποία προωθεί φρενιτιωδώς η αριστερά. Για να τείνει να μεταβληθεί ο στρατός σε επαγγελματικό, αποκομμένο από το ελληνικό έθνος, παρά την αυξανόμενη στρατιωτική παρουσία ενός διαχρονικά επιθετικού γείτονα, θα έπρεπε να έχει προετοιμαστεί το έδαφος από την δήθεν αντιμιλιταριστική αριστερά. Για να διαλυθεί η εθνική ταυτότητα και να μπορεί η Ελλάδα να ενταχθεί απρόσκοπτα στους υπερεθνικούς οργανισμούς της Δύσης ως ημιαποικία, θα έπρεπε η «πρωτοπόρα» αριστερά να έχει αποσυνθέσει τους ίδιους τους πυλώνες της εθνικής ιδιοπροσωπίας, την διαχρονία του ελληνισμού, την σχέση του με την ορθοδοξία, την συνέχεια της γλώσσας. Για να καταρρεύσει η δημογραφία της χώρας θα έπρεπε να καλλιεργηθεί το μοντέλο μιας ακραίας ατομικής ανεξαρτησίας και των «δικαιωμάτων», να επιταθεί ο εθνομηδενισμός και η ολοκληρωτική συκοφάντηση των οικογενειακών δεσμών. (Ακόμα και σήμερα οι «πρωτοπόροι» Έλληνες σκηνοθέτες, τύπου Λάνθιμου και κομπανίας, έχουν σαν προνομιακό τους στόχο την οικογένεια – τον μόνο θεσμό που παρά τα αρνητικά της κράτησε τους Έλληνες ζωντανούς στην κρίση – και όχι αντίστροφα την διόγκωση ενός ακραίου ατομισμού, που έχει καταστεί κυρίαρχος.) Και όλα αυτά διότι, κατά βάθος, η ιδεολογία της αριστεράς δεν στρέφεται εναντίον του καπιταλιστικού φαντασιακού, αλλά αντίθετα ταυτίζεται μαζί του. Η ιδεολογία της σύγχρονης αριστεράς δεν είναι στην πραγματικότητα αντικαπιταλιστική αλλά υπερκαπιταλιστική.

Δηλαδή επιθυμεί κατά βάθος τη διάλυση όλων των μη-καπιταλιστικών εμποδίων στην επέκταση του κεφαλαίου την εποχή της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή, της οικογένειας, του έθνους, της ιστορικής μνήμης, των συλλογικών ταυτοτήτων. Γι’ αυτό εξάλλου αυτή η αριστερά, θα εγκαταλείψει, σταδιακώς, τα συλλογικά δικαιώματα και θα μετακινηθεί από το πεδίο των συλλογικών ταυτοτήτων σε εκείνο του ακραίου ατομικιστικού δικαιωματισμού. Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που – όπως τον περιγράφει με… λυρικούς τόνους ο Μαρξ στο Κομουνιστικό Μανιφέστο – αποσυνθέτει κάθε προηγούμενη ταυτότητα και την ίδια την ιστορία, έτσι ώστε να μπορεί να αναπτύσσεται απρόσκοπτα. Η σύγχρονη Αριστερά εκφράζει περισσότερο και από την δεξιά αυτό το καπιταλιστικό φαντασιακό, όσο και αν εμφανίζεται αντίθετη στις εκμεταλλευτικές εκφάνσεις του συστήματος. Γι’ αυτό και στην Ελλάδα, στην εξουσία βρέθηκαν οι μικρότερες ομάδες αυτής της Αριστεράς, οι Πράσινοι (!), η ΑΚΟΑ (η περιβόητη ομάδα Μπανιά στην οποία ανήκαν ο Βούτσης, ο Φλαμπουράρης, ο Σκουρλέτης, ο Φίλης, η Φωτίου, ο Λάμπρου και τόσοι άλλοι) αυτό το κράμα Κολωνακίου και Εξαρχείων το οποίο παρότι απόλυτα μειοψηφικό πολιτικά, ήταν πανίσχυρο πολιτισμικά σε όλους τους κύκλους της διανόησης, των πανεπιστημίων, των ΜΜΕ.

Έτσι λοιπόν η απόπειρα διαφόρων απατημένων γκρουπούσκουλων της Αριστεράς να την νεκραναστήσουν στην «αγνότητά» της, μετά την «προδοσία» του Τσίπρα, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, γιατί όπως έλεγε και ο κάποτε Σαββόπουλος «έχει αποτύχει σύμπασα η Αριστερά» και δεν νεκρανασταίνεται. Δεν μπορεί να μετασχηματισθεί αξιακά σε κάτι που θα θυμίζει την Αριστερά των αρχών του 20ού αιώνα, διότι έχει μεταβληθεί ο ίδιος ο καπιταλισμός και η ίδια η ιστορική πραγματικότητα.

Η ιστορική Αριστερά στη Δύση και τη Ρωσία, αποτέλεσε την έκφραση της αντίστασης των λαϊκών στρωμάτων και της εργατικής τάξης, στον εθνικισμό και τον ιμπεριαλισμό των μεγάλων αποικιακών δυνάμεων που χρησιμοποιούσαν τη θρησκεία και την πατριδοκαπηλία ως όπλα για την επιβολή τους στο πλανητικό επίπεδο.

Γι’ αυτό, και εκείνη η Aριστερά είχε σφραγιστεί από την αντιεθνικιστική και αντικληρικαλική προπαγάνδα. Δηλαδή, αντιστοιχούσε στην πρώιμη ανάπτυξη του ιμπεριαλισμού, που κυριάρχησε στον πλανήτη μέχρι τον Β΄ Π.Π. Από τότε και μετά, και ιδιαίτερα μετά την δεκαετία του 1960, ο καπιταλισμός πέρασε σε μία νέα φάση, βαδίζει σταδιακώς προς την «καπιταλιστική ολοκλήρωση» την παγκοσμιοποίηση και την κυριαρχία των πολυεθνικών. Επομένως, το μεγάλο κεφάλαιο έχει την ανάγκη να διεισδύσει και να μεταβάλλει σε κερδοφόρους και τους τομείς που στο παρελθόν διατηρούσαν μη καπιταλιστικά στοιχεία και έρχονταν από το παρελθόν της ανθρώπινης ύπαρξης. Η θρησκεία μεταβάλλεται σταδιακώς σε αναχρονισμό για το σύστημα και οι Εφέστιοι θεοί, οι εικόνες και τα καντηλάκια που για χιλιάδες χρόνια έκαιγαν στο κέντρο της οικογενειακής ζωής, αντικαθίστανται από την τηλεόραση, όπως και οι εκκλησίες στα κέντρα των πόλεων αντικαθίστανται από τους ουρανοξύστες των εμπορικών κέντρων. Η οικογένεια πρέπει να διαλυθεί γιατί περιορίζει την επέκταση της κατανάλωσης, μια και όσο μεγαλύτερη και ισχυρότερη είναι, τόσο μικρότερη η κατά κεφαλή κατανάλωση (πέντε άτομα σε μια οικογένεια καταναλώνουν πολύ λιγότερο από πέντε άτομα τα οποία ζουν κατά μόνας). Οι ταξικές συλλογικότητες μεταβάλλονται σε «αναχρονισμό» (κατάρρευση των συνδικάτων), τα δε εθνικά σύνορα και οι εθνικές ταυτότητες αποτελούν το μεγαλύτερο εμπόδιο στην επέκταση των πολυεθνικών. Κατά συνέπεια, το κεφάλαιο σε αυτόν τον νέο μεγάλο μετασχηματισμό (που βρίσκεται στον αντίποδα εκείνου του Πολάνυι) χρειάζεται την ιδεολογία αυτής της νέας Αριστεράς για να μπορέσει να επιβάλει την ηγεμονία του.

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι η πρώτη μεγάλη επανάσταση αυτής της σύγχρονης Αριστεράς, ο Μάης του 1968. Ξεκίνησε από την συμπαράσταση σε αντιϊμπεριαλιστικούς αγώνες – της Αλγερίας, του Βιετνάμ, της Κούβας – και εξελίχθηκε στις μητροπόλεις του καπιταλισμού σε μια μεγάλη πολιτιστική επανάσταση. Μια επανάσταση η οποία, παράλληλα με την κριτική στις καπιταλιστικές αξίες (την αποξένωση κλπ) σε μια πρώτη ριζοσπαστική φάση της (ακόμα και ένοπλη ΡΑΦ, Ερυθρές Ταξιαρχίες, 17 Νοέμβρη), κατά τη δεκαετία του 1990 «ωρίμασε» ως μία «επανάσταση» καπιταλιστικού χαρακτήρα. Ο Κον Μπεντίτ και ο Γιόσκα Φίσερ, οι ηγέτες του ’68, έγιναν οι εκφραστές ενός επιτρεπτικού καπιταλισμού χωρίς όρια – απόλαυση χωρίς όρια, ναρκωτικά χωρίς όρια, κατάργηση των εθνικών ορίων, και βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας, εν τέλει ένας αληθινά παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός.

Δηλαδή, την ίδια στιγμή που ο Ρήγκαν και η Θάτσερ ξεκινούσαν τη νεοφιλελεύθερη επανάστασή τους, η νέα Αριστερά προετοίμαζε ιδεολογικά τον δρόμο για την επικράτηση ενός πλανητικού… θατσερισμού! Διότι επιτιθέμενοι ήδη από την δεκαετία του 1960 στις προκαπιταλιστικές αξίες και θεσμούς που εξακολουθούσαν να επιβιώνουν στον καπιταλιστικό κόσμο, άνοιγαν τον δρόμο ιδεολογικά και αξιακά για την επικράτηση του νεο-φιλελυθερισμού: Κάτω τα έθνη, οι θρησκείες, η οικογένεια, η διαφοροποίηση των φύλων, οι «δεσμεύσεις», ζήτω το ανεξάρτητο αυτόνομο άτομο χωρίς θεό και αφέντη (sans Dieu ni Maître). Μια πολιτιστική επανάσταση που έβλεπε τον εαυτό της ως δήθεν αντικαπιταλιστική ήταν στην πραγματικότητα υπερ-καπιταλιστική, δηλαδή άνοιγε τον δρόμο για την εποχή που ο καπιταλισμός δεν θα εκμεταλλεύεται μόνο τους εργαζόμενους, αλλά και θα διαμορφώνει τον ίδιο τον ψυχισμό ή ακόμα-ακόμα την ίδια τους τη φύση (η εποχή του μετανθρώπου).

Δεδομένων αυτών των εξελίξεων η ιστορική Αριστερά έχει πλέον εξαντληθεί στις ίδιες της τις προϋποθέσεις. Μαζί με την Δεξιά πασχίζει να εξαλείψει το ίδιο το ιστορικό παρελθόν, και κάθε παράδοση που μας συνδέει με αυτό. (Στην γαλλική πρωτότυπη εκδοχή της η «Διεθνής» διεκδικεί την πλήρη ισοπέδωση του παρελθόντος – Du passé faisons table rase­– φράση που, καθόλου τυχαία, δεν υπάρχει στην ελληνική απόδοσή της από τον Βάρναλη). Εξάλλου εκκινούν από μια κοινή ιδεολογική ρίζα, εκείνη του Διαφωτισμού και προφανώς στην Ελλάδα είναι αυτή η εθνομηδενιστική Αριστερά που προσπαθεί να απορρίψει τη συνέχεια του ελληνικού έθνους. Καθόλου τυχαία ο Λιάκος, η Αναγνωστοπούλου, ο Φίλης, ο Γαβρόγλου, και όλη η κομπανία βρίσκονται στην ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας.

Κατά συνέπεια, ο ιστορικός ρόλος της Αριστεράς ως αντίπαλου πόλου της Δεξιάς έχει πλέον εξαντληθεί. Και αυτό συνέβη ακριβώς διότι η μαϊμού δοκίμασε να ανέβει στον δέντρο της εξουσίας και αποκαλύφθηκαν τα οπίσθιά της! Η Αριστερά μπορούσε να υπάρχει ως σοβαρή πολιτική δύναμη όσο βρισκόταν εκτός άμεσης πολιτικής εξουσίας. Διότι τότε μπορούσε να διατηρεί την πολιτισμική και ιδεολογική εξουσία, σε σύγκρουση δήθεν με την κυβερνώσα ελίτ. Σε όλες τις χώρες όπου κατέκτησε την εξουσία, δηλαδή στη Ρωσία και την Ανατολική Ευρώπη, κυριολεκτικά εξαφανίστηκε μετά από εβδομήντα ή σαράντα χρόνια εξουσίας. Το ίδιο, τηρουμένων των αναλογιών, συνέβη και στη Δύση, με την καθολική κρίση της κυβερνώσας σοσιαλ-δημοκρατίας.

Στην Ελλάδα υπήρχε ένας «καταμερισμός εργασίας» που επέτρεψε στο σύστημα να λειτουργεί για πολλά χρόνια. Το ΠΑΣΟΚ στην πολιτική εξουσία, η παραδοσιακή αριστερά στην ιδεολογική. Όταν όμως, εξαιτίας της κρίσης ανέλαβε τα ίδια τα ηνία της πολιτικής εξουσίας σε μια χώρα με ημιαποικιακό χαρακτήρα, και είναι υποχρεωμένη να διαχειρίζεται ταυτόχρονα την πολιτισμική ηγεμονία, την οικονομία και την πολιτική, τότε οι αντιφάσεις της εκρήγνυνται και αποκαλύπτεται βίαια και σαρωτικά η πραγματική της φύση. (Και αν σε κάτι έπεσα έξω ήταν πως δεν φανταζόμουν πως θα αναλάμβαναν, έστω και παροδικά, να υλοποιήσουν ταυτόχρονα και τις δύο λειτουργίες, και την ιδεολογική και αξιακή αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού λαού, και την οικονομική ολοκλήρωση της μεταβολής της χώρας σε αποικία χρέους. Το ίδιο είχα πάθει παλιότερα με τον ΓΑΠ. Τα παθήματα μαθήματα. Και οι βλάκες και οι ανίκανοι και οι απαίδευτοι μπορούν να ανέλθουν στην εξουσία όταν ένας λαός βρίσκεται σε παρακμή.)

Το δυστύχημα για την ελληνική Αριστερά, στο σύνολό της, είναι πως όλα τα προηγούμενα χρόνια αρνήθηκε, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις – από τον Άρη Αλεξάνδρου μέχρι τον Χρόνη Μίσσιο και το Άρδην –, να προβεί σε οποιαδήποτε σε βάθος κριτική της ιστορικής της εμπειρίας· έτσι, όταν ήλθε η κατάρρευση, τουλάχιστον από τον Ιούλιο του 2015 και μετά, βρέθηκε παντελώς ανέτοιμη να θέσει τις βάσεις ενός οποιαδήποτε μετασχηματισμού της. Είναι δε τόσο βαθιά απαίδευτη και αγκιστρωμένη στα μαρξιστικά ή αναρχικά σχήματα του παρελθόντος, ώστε μπροστά στην αναπόφευκτη κατάρρευση της κυβερνώσας Αριστεράς που με γοργά βήματα έρχεται, θα συμπαρασυρθεί μαζί της, διότι δεν διαθέτει κάποιο άλλο ιδεολογικό οπλοστάσιο ή όραμα.

27 Απριλίου 2016

http://antifono.gr/portal/κα% ... CF%82.html[/spoiler:306ira6z]

+1
Όταν λένε για τη 'χαμένη αξιοπρέπεια' του Έλληνα,ο περισσότερος κόσμος (πολιτικοί και πολίτες) μου δίνει να καταλάβω πως εννοεί αποκλειστικά και μόνο,τα χρήματα στην τσέπη του.
Τι εννοώ; Πως αν π.χ. οι Τούρκοι έρχονταν ως την Αθήνα με την τούρκικη σημαία να κυματίζει στην Ακρόπολη,κανέναν δε θα ενοχλούσε αν ο Ερντογάν έδινε 3000 ευρώ μισθό,13η σύνταξη,μείωνε φόρους κ.τ.λ. Κι ας έφτυναν και κατέστρεφαν οι Τούρκοι τα μνημεία και τους τάφους των παππούδων μας,πατεράδων και προγόνων μας.
Επίσης,όταν το 2000 ο Γιαννίτσης έλεγε για μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό,γιατί σε 10 χρόνια θα υπάρχει πρόβλημα,όλοι αντιδρούσαν.Είμαστε λαός του τώρα και 'για μετά βλέπουμε',αναβάλλουμε λες και δε θα έρθει εκείνη η ώρα,λες και δε θα έχουν πρόβλημα οι μελλοντικές γενιές.Αλλά μάλλον κοιτάμε υπερβολικά την πάρτη μας και δε μας νοιάζει πραγματικά για τα παιδιά μας,τα εγγόνια μας.Μου θυμίζει τη φάση με τους Εβραίους,που όταν τους ρώτησε ο Πόντιος Πιλάτος για τη σταύρωση του Ιησού,για να ικανοποιήσουν πρόσκαιρα το θυμικό τους,χωρίς να υπολογίσουν συνέπειες έλεγαν: 'Άρων-άρων σταύρωσον αυτόν και το κρίμα του ας πέσει σε μας και τα παιδιά μας!'

Καταλήγοντας θεωρώ απαράδεκτο να χτυπάς έναν οποιοδήποτε ηλικιωμένο -ειδικά όταν είναι πεσμένος,ανήμπορος στο έδαφος-,δεν θα έπρεπε να είναι στο ήθος ακόμη και του νεοέλληνα,αλλά είναι κι εξ'ίσου απαράδεκτο και ποινικό να απαξιώνεις θύματα γενοκτονιών.Και δεν κατάλαβα γιατί μετά πήγε να τους τιμήσει.
Πάντως,εδώ που τα λέμε, ο Μπουτάρης δεν έκανε κάτι διαφορετικό από το να εκφράσει το σκεπτικό και τη νοοτροπία μας των τελευταίων δεκαετιών.Γενικά, -κυρίως από το 81' και μετά-,το χρήμα 'εδώ και τώρα' είναι το παν και χέστηκαμε (για να χρησιμοποιήσω και επίκαιρη λέξη) για γονείς,προγόνους,απογόνους,πατρίδα,ιστορία κ.ά.

http://www.athensvoice.gr/politics/4460 ... oges-video

Αν ο Τσίπρας ήθελε να βεβαιωθεί ότι ΔΕΝ θα επανεκλεγεί ο Μπουτάρης, αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος να το καταφέρει.

Ο Μπουτάρης για εμένα στην πραγματικότητα εκπροσωπεί μια μειοψηφία της πόλης. Η πλειοψηφία έδειξε τον υπερ-νομάρχη. Είναι η ίδια όμως πλειοψηφία που αγανάκτησε από τις ενέργειες των γιατρών και των κάθε λογής ζορρό που την πρόδωσαν κατ' επαναληψη. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν όπως και ο Αλ6ς ένα περιθωριακό κόμμα που γιγαντώθηκε από τις ψήφους διαμαρτυρίας του κόσμου. Δεν μπορεί παρά να τον σαπορτάρει ο Τσίπρας τον κο Μπουτάρη καθώς ελπίζει πως όσα και να έχουν γίνει οι προκάτοχοι αυτού ήταν (και έχει και βάση αυτό...) πολύ χειρότεροι. Είναι αυτό το κράτος των Αθηνών που λένε μερικοί μερικοί που πραγματικά εξώθησε τους Μακεδόνες σε επιλογές που υπό ΚΣ δεν θα επικρατούσαν με την καμία.

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:

Θέλει η Βασίλω να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει...

Το πιο εξοργιστικό από όλα είναι ότι όλη η “οργή λαού” στη Θεσσαλονίκη είναι βασισμένη σε απόλυτα ψέματα:

ο Μπουτάρης έβρισε τους Πόντιους / ο Μπουτάρης έκανε παρέλαση των πούστηδων την ίδια μέρα με την επέτειο μνήμης της γενοκτονίας / ο Μπουτάρης έχει ταχθεί υπέρ των Τούρκων και κατά των Ελλήνων

Παράλληλα, διάφορες ακροδεξιές οργανώσεις και φασιστοειδή τύπου Ψωμιάδη προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την τυφλή και προς κάθε κατεύθυνση οργή των αφελών και των χρήσιμων ηλίθιων ώστε να μπλοκάρουν διπλωματικές κινήσεις που η χώρα οφείλει να κάνει ώστε να μειώσει τα ανοιχτά μέτωπα εναντίον της στην γεωστρατηγική σκακιέρα και να μπορέσει να επικεντρωθεί στην πραγματική απειλή, στα ανατολικά μας. Το 2015 αυτή την τυφλή οργή την εκμεταλλεύτηκε το ένα άκρο που τώρα κυβερνά. Τώρα, το άλλο άκρο θεωρεί ότι έφτασε η σειρά του.

Σε κάθε περίπτωση, αν επικρατήσουν αυτοί, μόνο χαμένη θα έχει να βγει η Θεσσαλονίκη, η οποία θα επιστρέψει στην εσωστρέφεια και την εθνικιστική και οικονομική μιζέρια. Και μαζί με αυτή, η υπόλοιπη χώρα.

Ίσως βέβαια αυτό να είναι ό,τι καλύτερο είμαστε ικανοί να κάνουμε εμείς οι νεοέλληνες. Ίσως αυτό να μας αξίζει. Ένα επαρχιώτικο τσούρμο μισαλλόδοξων ομοφοβικών που υμνεί την άγνοια, αρνείται την παγκοσμιοποίηση και τον ρόλο που μπορούμε να παίξουμε σε αυτή και προτιμά να νοσταλγεί ένα φαντασιακό ένδοξο παρελθόν που δεν κατανοεί ούτε κατ’ ελάχιστον και ακριβώς για αυτό δεν μπορεί να μάθει τίποτα απολύτως από αυτό και από τον τρόπο που βοήθησε την χώρα να ξεχωρίσει.

Εγώ προσωπικά είμαι πολύ ξεκάθαρος στις ιδεολογικές μου προτιμήσεις εδώ και καιρό . Είμαι οικονομικά φιλελεύθερος και κοινωνικά συντηρητικός , οπότε αυτά τα περί κρυψίματος δεν πιάνουν .

Αντίθετα εσύ μας παριστάνεις τον φιλελεύθερο , αλλά το μόνο που βλέπω είναι ένας ψευτοελιτισμός και μία προσήλωση σε αυτό που κάποιοι λένε παγκοσμιοποίηση , αλλά στην ουσία όπως εφαρμόζεται είναι μία νέα αποικιοκρατία .

Για να τελειώνουμε με τον Μπουτάρη ότι έβρισε τους νεκρούς Ελληνες θύματα γενοκτονιών , είναι αποτυπωμένο σε βίντεο και προφανώς δεν αμφισβητείται . Για τα υπόλοιπα που βάζεις για ξεκάρφωμα , δεν έγραψε κανείς εδώ .

Στο ιδεολογικό κομμάτι οι φράσεις σου 'επαρχιώτικο τσούρμο' , που υμνούμε την άγνοια και αρνούμαστε την παγκοσμιοποίηση και τον ρόλο που θα παίξουμε σε αυτή , δείχνει απλά την βαθύτατη άγνοια σου περί της διεθνούς οικονομίας και της επιχειρηματικότητας .

Θα σου πω λοιπόν ότι η Ιστορία έχει πάντα τις ίδιες παραμέτρους . Συμφέροντα των Ισχυρών και εκμετάλλευση των Αδυνάτων . Είτε μιλάμε για τους Αθηναίους και τους Μηλίους , είτε για τον Αλέξανδρο και τους ανατολικούς λαούς , είτε για τους Ρωμαίους και τους μη Ρωμαίους πολίτες , είτε για τις Αποικιοκρατικές δυνάμεις και τις Αποικίες τους , είτε για την Γερμανία και το Βίζεγκραντ το 1990 , είτε ακόμα και εμάς και τα Βαλκάνια από το 1990-2010 .

Η παγκοσμιοποίηση σχεδιάστηκε από κάποιους υπερατλαντικούς που νόμιζαν ότι επειδή ήταν η ισχυρή χώρα και είχαν την τεχνολογία στα χέρια τους , θα ήταν οι κατέχοντες και οι άλλοι λαοί , καταναλωτές είτε προιόντων , είτε προστασίας (νταβατζιλίκι) , είτε παραγωγοί φτηνών πρώτων υλών , είτε φτηνό εργατικό δυναμικό .

Αυτό δούλεψε όσο η Ρωσία και η Κίνα ήταν χαμηλά , αλλά τώρα που η Κίνα θέριεψε και οι δουλειές στην Αμερική λιγόστεψαν , ο απλός κόσμος εκεί έφερε τον Τράμπ , στην Μ. Βρεττανία το Μπρέξιτ , στην Γαλλία ανέβασε την Λεπέν στον προθάλαμο της εξουσίας και γενικά παντού βλέπουμε τον απλό κόσμο να αρνείται να είναι τα παραπάνω .

Προφανώς όπως σωστά λέει και ο Καραμπελιάς , η Αριστερά δεν μπορεί να είναι δύναμη αντίστασης σε αυτό , αφού η διεθνιστική της λογική δεν της επιτρέπει να σκεφτεί πατριωτικά . Ετσι τον ρόλο αυτό παίρνουν οι δεξιές και οι ακροδεξιές δυνάμεις για τις οποίες λυσσάνε τα τσιράκια της παγκοσμιοποίησης , βλέπε Νέας Αποικιοκρατίας .

Το ότι είμαι φιλελεύθερος οικονομικά , σημαίνει ότι πιστεύω στις αρχές τις Ελεύθερης Οικονομίας . Η Ελεύθερη Οικονομία έχει κάποιους βασικούς Κανόνες . Δεν πρέπει το Κράτος να παριστάνει τον επιχειρηματία , νοθεύοντας τον ανταγωνισμό , αλλά αντίθετα να διατηρεί τον Ανταγωνισμό Ανόθευτο και να μην επιτρέπει την Κατάχρηση Δεσπόζουσας Θέσης , από μεγάλες επιχειρήσεις . Αν δεν το κάνει αυτό , τότε ούτε τον σκοπό του εξυπηρετεί ως Κράτος , ούτε Ελεύθερη Οικονομία υπάρχει .

Ετσι στην Γερμανική Ευρώπη που ζούμε , η Ντόιτσε Μπάνκ , μπορεί να είναι γτπ , αλλά δεν αγγίζεται . Αντίθετα η Αλφα ή η Κύπρου για παράδειγμα μπορεί να ξεσκιστεί και οι μέτοχοι της , ομολογιούχοι , καταθέτες να χάσουν τα πάντα .

Σε παγκόσμιο επίπεδο , μπορεί μια εταιρεία αθλητικών παπουτσιών , να χρησιμοποιεί κακοπληρωμένα 7χρονα στην φτωχή Ανατολή για την παραγωγή , αλλά να τα πουλάει πανάκριβα στις μικρομεσαίες χώρες της Δύσης , χωρίς οι ίδιες να μπορούν να προστατεύσουν την παραγωγή των δικών τους επιχειρήσεων , αφού πρέπει να έχουν χαμηλούς ρύπους , να μην χρησιμοποιούν ανήλικα , να έχουν μεγαλύτερους μισθούς κλπ και το βασικότερο ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΔΑΣΜΟΥΣ για τις εισαγωγές των φτηνιάρικων .

Δες λοιπόν την μεγάλη εικόνα . Οπως η βιομηχανική Επανάσταση , οδήγησε στην απαξίωση της ανθρώπινης χειρωνακτικής εργασίας και την εμφάνιση αντίδρασης ακραίας μορφής σε ανθρώπους που δεν είχαν να χάσουν τίποτα παρά μόνο τις αλυσίδες τους , έτσι και η παγκοσμιοποίηση που ευαγγελίζεσαι , αν δεν αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο , θα οδηγήσει σε ανάλογες αντιδράσεις .

Και τα όσα συμβαίνουν σε Αμερική , Βρεττανία , Γαλλία , Ιταλία και Ισπανία για να μιλήσω για τις μεγάλες χώρες της Δύσης , είναι ακριβώς τα προβλήματα που δημιούργησε η παγκοσμιοποίηση που ουσιαστικά είναι η νέα Αποικιοκρατία και η Νέα Σοβιετική Ενωση της εποχής μας .

Αποικιοκρατία γιατί εκμεταλλεύεται ξένους Λαούς και Σοβιετική Ενωση γιατί δεν έχει ως ισχυρούς φυσικά πρόσωπα , επιχειρηματίες δηλαδή όπως παλιότερα 1-2 αιώνες πίσω , αλλά μια νομενκλατούρα , μια γραφειοκρατία από τυχαίους ανθρώπους που απλά τρούπωσαν στις μεγάλες επιχειρήσεις που διοικούνται από υπαλληλίσκους και αυτό είναι ακόμα χειρότερο και επικίνδυνο .

Γιατί μας οδηγεί σε φαινόμενα Λέμαν Μπρόδερς , που αν οι διοικούντες ήταν οι ίδιοι επιχειρηματίες και οι αποφάσεις τους είχαν προσωπικό κόστος και ρίσκο , δεν θα συνέβαινε , ενώ τώρα που οι διοικούντες είναι ηλίθιοι και απαίδευτοι μανατζαραίοι , μπορούν να παίρνουν αποφάσεις υψηλότατου ρίσκου , αλλά μηδενικού προσωπικού κόστους , αφού διαχειρίζονται τα λεφτά των άλλων .

Κατέβα λοιπόν από το ελιτίστικο συννεφάκι σου και έλα στον πραγματικό κόσμο και μίλα με ανθρώπους που παράγουν και δίνουν δουλειά σε άλλους . Θα κατανοήσεις αλλιώς τα πράγματα .

Αλλιώς θα είσαι ένας φιλελεύθερος Καρανίκας...

Οσα σου έγραψα δεν είναι προσωπική επίθεση , αλλά απάντηση στον ελιτισμό που μας πούλησες και στους χαρακτηρισμούς που μας έκανες . Δεν νομίζω ότι τους αξίζουμε .

Και να σου πω και κάτι άλλο . Θα μπορούσα εύκολα να πουλήσω ελιτισμό . Εδώ πούλησε ο Κωστόπουλος που είπε ότι μας ξεβλάχεψε ...

Αλλά προτιμώ να είμαι σεμνός και ταπεινός και να τρώω κεμπάπ στον Μπαιρακτάρη ....

https://www.reader.gr/news/politiki/par ... a-stoiheia

GDPR και @@ριες
ΚΑΝΑΜΠΙΣ ΟΝΛΥ

Ο χρήστης criuser έγραψε:
...
Για να τελειώνουμε με τον Μπουτάρη ότι έβρισε τους νεκρούς Ελληνες θύματα γενοκτονιών , είναι αποτυπωμένο σε βίντεο και προφανώς δεν αμφισβητείται.

Και τώρα ο συγκεκριμένος δήμαρχος χρησιμοποιεί το περιστατικό για προεκλογικό σόου.
Και όπως ο ίδιος δηλώνει παρέα με τον Αλέξη του:

'Αυτή η πόλη δεν πρέπει να αλλάξει δημοτική αρχή. Ο φασισμός είναι ένας και δεν θα περάσει. Η Θεσσαλονίκη πρέπει να γίνει παράδειγμα δημοκρατικής πόλης'
http://www.news247.gr/politiki/tsipras- ... 17225.html

Σε απλά Ελληνικά: Μπουτάρης ή μαυρίλα στην Θεσ/κη...
Απλά τραγικός ο τύπος.

Αντί να κάτσει να σκεφτεί κάποια πράγματα για όλα αυτά που γίνονται στη πόλη του, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η καρέκλα. Η λέξη περισυλλογή δεν του λέει απολύτως τίποτα.

Μου θυμίζει τον άλλο τον καραγκιόζη τον Πατούλη. Μόνο σόου, φανφάρες και lifestyle...