Ο χρήστης stefan147 έγραψε:
Α και πολύ σωστοί εν γένει επαγγελματίες
Ισχύει. Ακόμα και το κατάλυμά μας που ήταν εντελώς οικογενειακή επιχείρηση (ένα αντρόγυνο τα έφερνε όλα βόλτα) είχε πολύ καλή εξυπηρέτηση, ήταν όλοι ευγενικότατοι, κόψανε κανονικά τις αποδείξεις τους (αυτονόητο αλλά δεν συμβαίνει και πάντα), μας είπαν να κάτσουμε μέχρι ότι θέλουμε την τελευταία μέρα κτλ κτλ.
Ομοίως και στα περισσότερα μαγαζιά που παρόλη την ποζεριά το προσωπικό ήταν πάντου άριστο (μέχρι και στον Καίσαρη που μπήκα 1:30 το βράδυ κάνανε τεμενάδες κι ας ήταν παραπάνω από εμφανές ότι δεν επρόκειτο να ψωνίσω). Μοναδική εξαίρεση μια αμάμητη πατσαβούρα στο Sol Y Mar που της έλεγες να σου φτιάξει καφέ και ήταν λες και της έβρισες τη μάνα, αλλά ΟΚ. Η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
@ ρεδ
Αγία Νάπα έχω πάει από αυτά που λες και από Κρήτη κατάγομαι κατά το ήμιση. Οπότε έχω καλή εικόνα. Απλά θεωρώ ότι έπρεπε να κάνει μεγάααλη διαφορά η Μύκονος γιατί είναι by far και πιο ακριβή και με καλύτερο κόσμο και στην τελική είναι μοναδικό προϊόν και πρέπει να το εκμεταλλεύονται αντίστοιχα.
Όσο για τη σεζόν εξαρταται τι ψάχνει κανείς. Αν θες χαμό και 4-5 μερούλες να ξεσαλώσεις πας Αύγουστο. Αν θες καμιά βδομάδα να ψιλοηρεμήσεις και να γυρίσεις και όλο το νησί τότε ή Ιούνιο ή Σεπτέμβρη. Εγώ το σκέφτομαι σοβαρά πάντως για άλλο ένα 5ημεράκι Σεμπτέβρη αντί για Αρμάτα Σπέτσες. 200€ το δίνει Σεπτέμβρη το σπιτάκι και κοιμίζει μέχρι και 5 άτομα.
Stefan, αλήθεια,μιας κι απ' ό,τι έχω καταλάβει έχεις καλή εμπειρία και από τις Σπέτσες, θα μπορούσες να κάνεις μια σύγκριση μεταξύ Σπετσών - Μυκόνου; (σε τι άτομα απευθύνονται κατά βάση, φυσικές ομορφιές, μαγαζιά για φαγητό-ποτό, επαγγελματισμός επαγγελματιών,ποιότητα σε συνδυασμό με τιμές/ποικιλία καταλυμάτων για διάφορα βαλάντια κλπ).
Από τη δική μου εμπειρία μετά από 6 πλέον χρόνια τακτικών επισκέψεων-διαμονής στις Σπέτσες (ελέω συζύγου), όπου περνάω τα καλοκαίρια συνολικά γύρω στον 1 μήνα (άδεια συν ΣΚ), μπορώ να πω τα εξής:
**Κόσμος: **2 βασικές ομάδες, Αθηναίοι με σπίτια στο νησί που έρχονται πολλά χρόνια και κάποιοι πλέον έχουν παραδώσει σκυτάλη και στη γενιά των παιδιών τους, και τουρίστες του τριημέρου-τετραημέρου. Οι πρώτοι γενικά (τα 2/3 και βάλε) ανήκουν στη μεσο/ανώτερη αστική τάξη (ή κάτι τέτοιο)... Οι τελευταίοι είναι κυρίως πιτσιρίκια, χονδρικά 19-26 ετών που έρχονται για να ζήσουν το όνειρό τους (και καλά), που σημαίνει να πάμε σε ένα μέρος που να έχει ένα Α hype, να μην ξεπατωθούμε στο ταξίδι, κι επειδή είμαστε και καλά παιδιά (όχι λετσαριό-φρικιό φάση), ας πάμε Σπέτσες. Μου χει κάνει εντύπωση όλα αυτά τα χρόνια που κάθε καλοκαίρι, από μέσα Ιούνη και μετά βλέπω πιτσιρίκια που παραπέμπουν σε αυτό το προφίλ. Πολλά κοριτσάκια, καλοβαλμένα κατά κανόνα, σε παρέες των 2, 3 ή τεσσάρων, αγόρια επίσης σε ανάλογες παρέες, και λιγότερο μικτές παρέες σε αυτές τις ηλικίες.
Στην πρώτη ομάδα που ανέφερα ανήκουν και αρκετά ζευγάρια 30+ που είναι σε φάση μόλις κάναμε παιδί, δεν είναι να τρέχουμε μακριά, πάμε στο εξοχικό των γονιών παρέα με το φιλικό μας ανάλογο ζευγάρι..
**Καταλύματα:**Αν και σαφώς δεν έχω ο ίδιος άμεση εικόνα, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι μάλλον υπάρχει μια ανισοκατανομή στα διατιθέμενα καταλύματα. Εξηγούμαι: Από τη μια το Ποσειδώνιο με τιμές που ξεκινούν από 200+ ευρώ/βραδιά για τα μέτρια πίσω δωμάτιά του, μέχρι αρκετές 100άδες ευρώ για τα καλά, παρέα με Orloff, Νησιά με ανάλογες τιμές στη φουλ σεζόν, κάπου ενδιάμεσα το Σπέτσαι με τιμές από 100-120 μέχρι κανά 200άρι ανάλογα την περίοδο του καλοκαιριού, από κοντά 4-5 μικρά ξενοδοχεία-πανσιόν με τιμές συν πλην στο 100άρι (Αρμάτα, Κλήμης, Roumani Hotel κλπ) και μια αποδεκτή αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο ποιότητα, και μετά ο μεγάλος όγκος καταλυμάτων, κυρίως δωμάτια και μερικά ακόμα μικρά ξενοδοχεία μέτριας και κάτω ποιότητας, με τιμές 70-100 ευρώ τη βραδιά.
Νομίζω, εν τέλει, ότι στα καταλύματα δε μπορεί το νησί γενικά να χτυπήσει σε μεγάλες ποσότητες high class τουρισμό..
Φαγητό: Oι πιο high class τύποι τρώνε στον Ταρσανά, Ορλώφ, Νερό της Αγάπης, Λιοτρίβι κι ένα ακόμα που άνοιξε πρόσφατα απέναντι από τον Ταρσανά αλλά μου διαφεύγει το όνομα...Τιμές από 35-40 το άτομο, μέχρι όσο αντέχει κανείς..
Οι πιτσιρικάδες φαίνεται να επιλέγουν Ακρογιαλιά στην Κουνουπίτσα, καθώς και σουβλάκι από το Τρίπορτο αλλά και τα ανάλογα μαγαζιά στην πλατεία Ρολογιού. Οι σχετικά συνειδητοποιημένοι/προσγειωμένοι αλλά και ηλικιακά μεγαλύτεροι (30+ έως αρκετά μεγάλοι) επιλέγουν τον Πάτραλη με τιμές από τα 15-20 ευρώ το άτομο..
Καφές: Το κλασικό προσκήνυμα γίνεται στη Ντάπια, κυρίως στο Ρούσσο και δευτερευόντως σε Πολίτη, Star. Τα τελευταία 2 καλοκαίρια, παίζει δυνατά και το καφέ του Hotel Roumani. Τιμές για φρέντο από 3,20 μέχρι 4 ευρώ..
**Ποτό:**Κλασικό στέκι εδώ και 27 χρόνια το μπαρ Spetsa του συμπαθέστατου κι ευγενέστατου γκριζομάλλη κύριου Κώστα. Ποτό στα 5 ευρώ, πάντα καθαρό και με άφθονο πασατέμπο, αποτελεί εδώ και 4+ χρόνια σταθερή επιλογή μου.
Εδώ έρχονται σχεδόν όλες οι φυλές: Από ντόπιους, καλοβαλμένα πιτσιρίκια σαν πρώτο ποτό, νεαρά ζευγάρια-ζευγαροπαρέες, γόνοι εφοπλιστών-μεγαλόσχημων που έχουν εξοχικά στο νησί, και αρκετοί ξένοι.
Ανεβασμένο τα τελευταία 2 καλοκαίρια και το Cielo Mar (πρώην Seaside) στην Κουνουπίτσα, σε πολύ ωραίο σημείο, ίσως το πιο δροσερό μαγαζί στις Σπέτσες για καλοκαίρι (λόγω θέσης) και με αρκετά καλά κοκτέηλς και σνακς σε νορμάλ τιμές.
Για πιο άφτερ, Guzel, Stavento, Bikini, Tole, Βοοze, Throubi, Bracherra, όλα προς το παλιό λιμάνι.
Το Tole είναι μια μάλλον πριβέ φάση που είναι φουλ πουλ μουρ για ψωνάρες, το Guzel είναι φάση καλής εκδοχής μαγαζιού παραλιακής Αθήνας, το Bikini επίσης, Stavento, Booze για πιο (και καλά) χορευτικές φάσεις, επί της ουσίας ορθάδικα, το Τhroubi έχει απωλέσει την προ 2ετίας και βάλε αίγλη του, το Bracherra μια ερμαφρόδιτη κατάσταση μεταξύ φθοράς-αφθαρσίας. Υπάρχουν επίσης τα Μουράγιο και La Luz, me πολύ ωραίο χώρο, καλό γενικά service, κι ενίοτε ενδιαφέροντα κόσμο, με έμφαση στις ηλικίες από 30φεύγα μέχρι 50φεύγα...
**Παραλίες:**Οι πιο μοδάτοι, μικρής και μεγαλύτερης ηλικίας, πηγαίνουν στην οργανωμένη πλαζ Καίκι, στις Σχολές, στα όρια του οικισμού όπου πας και με τα πόδια (20+ λεπτά περπάτημα από Ντάπια). Πολύς κόσμος, ξαπλώστρες, ψάθες (στα 11 ευρώ τα 2 άτομα), χορευτική μουσική, σχετικά ακριβές τιμές για καφέ, μπύρα και πολλά happenings ειδικά φέτος. Σίγουρα η πιο κοσμική του νησιού.
Βρέλλος: παραλία στα 4 χλμ από τον οικισμό, θέλεις μεταφορικό μέσον. Μέσα στο πράσινο, όμορφο σκηνικό. Κοινό πιτσιρικάδες, αρκετά μοδάτοι κι εδώ εν γένει, δύσκολα βλέπεις ηλικίες άνω των 25-30, χορευτική μουσική, χορός, μπούγιο...
Παράδεισος: οργανωμένη παραλία στα όρια του οικισμού προς Αγία Μαρίνα, οριακά πηγαίνεις ποδαράτο, συμπαθητικά, πιο ρηλάξ κατάσταση, μεγαλύτερες ηλικίες (άνω των 30 συνήθως), δυνατότητα για θαλάσσια σπορ.
Ζωγερειά: Μη οργανωμένη παραλία, για τους πιο περιπετειώδεις, πρόσβαση αποκλειστικά με μέσον κατά προτίμηση μηχανάκι ή οριακά κάποιο τζιποειδές τύπου Jimny. Στο τελευταίο τμήμα της έχει μια συμπαθητική ταβέρνα που φτιάχνει μαγειρευτά κυρίως (ειδίκευση στον κόκκορα..) και κάποιες ξαπλώστρες στην πλαζ μπροστά από αυτήν. Αρκετά γραφικά, προσφέρεται για ζευγάρια. Αυτή την περίοδο κάθε χρόνο, την ημέρα κατακλύζεται από σκάφη (θαλαμηγούς, ιστιοπλοικά) που αράζουν στα ανοιχτά της.
Αγία Παρασκευή: Ίσως η πιο γραφική παραλία του νησιού, μέσα σε πεύκα και δίπλα στο ομώνυμο εκκλησάκι. Μιας και απέχει περί τα 13 χλμ από τον οικισμό, θέλει οπωσδήποτε μέσο. Συνήθως λειτουργεί ως οργανωμένη. Εδώ θα δει κανείς ανακατεμένο κόσμο, με βασικό γνώρισμα τη διάθεση για ρηλάξ-χαλάρωση.
Λιγονέρι: Μικρή παραλία, μη οργανωμένη, στα 3 χλμ από τον οικισμό, οπότε θέλει μέσο. Εδώ συχνάζουν κυρίως άτομα από τον διπλανό παραθεριστικό οικισμό, κυρίως ζευγάρια με μικρά παιδιά (αυτοί που λέγαμε ότι έρχονται στο νησί λόγω των σπιτιών που αγόρασαν παλιότερα οι γονείς τους εκεί..)/
Ξυλοκέριζα: Οργανωμένη παραλία, στα 8 χλμ από τον οικισμό, για την οποία όμως δεν έχω σαφή εικόνα τι παίζει μιας και δεν έχω κάτσει ποτέ εκεί ενώ και οι ντόπιοι μάλλον την αποφεύγουν εξαιτίας της φημολογίας για πιθανή ρύπανση λόγω του ότι σε απόσταση περί τα 2 χλμ βρίσκεται η χωματερή του νησιού, όπου ωστόσο σε επίσης μικρή απόσταση έχουν χτιστεί βίλλες υπερπαραγωγές (μέχρι κι ελικοδρόμιο έχει μια από δαύτες):
Άγιοι Ανάργυροι: Μεγάλη οργανωμένη παραλία στο πίσω μέρος του νησιού, περίπου 10 χλμ από τον οικισμό. Δύσκολα θα την πετύχει κανείς γεμάτη, είναι όμως αξιοπρεπής πρόταση και διαθέτει και ταβέρνα. Κόσμος ανακατεμένος, κυρίως ντόπιοι, οικογένειες, ξένοι κάποιας ηλικίας. Κατάλληλη για χαλάρωση. Εδώ βρίσκεται και η λεγόμενη σπηλιά του Μπεκίρη όπου έχουν γυριστεί πλάνα της γνωστής παλιάς ελληνικής ταινίας των Καρέζη - Μπάρκουλη.
Αυτά τα ολίγα προς το παρόν περί Σπετσών...