Παιδες οι εταιρειες δεν ειναι φιλανθρωπικα ιδρυματα. Αν δεν πιεσουν τους εργαζομενους δεν θα υπαρχει παραγωγη εργου. Οποιος δεν αντεχει κανει την δικια του δουλεια και την αραζει (οτι βγαλει).

Στους δύσκολους καιρους οι πληρωμενες υπερωριες κοστίζουν και πρεπει να αποφεύγονται. Αν είσαι παραγωγικός δεν τις χρειαζεσαι.

Sent from Corsair's brick

Ο χρήστης spiros έγραψε:

Γιατι εχασε τη θεση του; Γιατι ηταν 'ακριβος'. Και μιλαω για εταιρια που τα κερδη της ηταν κολοσσιαια...

Επειδή εγώ μίλησα για μένα προσωπικά αλλά και για τη γενιά μου (30ρηδες), το καλό-κακό με μας είναι ότι είμαστε φθηνοί και μπορούμε πολλά. Αυτό είναι βέβαια ένα νόμισμα με δύο όψεις. Ή που θα πέσεις σε σοβαρή εταιρία που θα το εκτιμήσει και αργά ή γρήγορα θα σε ανταμείψει ανάλογα ή θα πέσεις σε κατσαπλιά εργοδότη που θα τρίβει τα χέρια του για την κότα με τα χρυσά αυγά και θα σε έχει στο 'σκάσε και κολύμπα, γιατί περιμένουν άλλοι 100 σαν εσένα απ' έξω'.

Το ότι μαθαίνονται άμεσα κινήσεις βιογραφικών στις εταιρείες (αυτό κυρίως προς τον stefan): Μπορεί να είναι δεδομένο αλλά να ξέρεις ότι όσο το παίρνεις ως δεδομένο υποβαθμίζεις το ρόλο σου από HR σε κυρία της αυλής που βγαίνει στο πλυσταριό για κουτσομπολιό.
Δυστυχώς, το HR στην Ελλάδα έχει υποβαθμιστεί σε κάτι τέτοιο οπότε λογικές και οι διαπιστώσεις σου.

Δεν έχεις καθόλου άδικο. Ειδικά μετά την κρίση έχουμε γίνει ο τελευταίος τροχός της αμάξης αφού το μόνο που κάνουμε (που λέει ο λόγος) είναι ασκήσεις cost cutting σε μισθούς, επιδόματα, αποζημιώσεις κτλ. Απ' την άλλη είναι τόσο μικρή η HR 'κοινωνία' που και να μη θες όλοι τους ξέρουν όλους. Σε 2 ημερίδες-συνεδρια you name it της KPMG ή όποια άλλης πάει...τους γνώρισες όλους. Από directors μεχρι την τελευταία τηλεφωνήτρια-HR Assistant. Οπότε είναι αναπόφευκτο το κουτσομπολιό όπως λες.

@stefan147
Σε καταλαβαίνω για το ότι έτσι είναι η πραγματικότητα, αλλά η αλήθεια είναι ότι καμιά φορά η πραγματικότητα πρέπει να έρθει και αυτή λίγο στην πραγματικότητα. Ο δε τρόπος που προτρέπεις ή αναγκάζεις κάποιον είναι 2 φορές πιο σημαντικός από το να κάτσεις υπερωρία, όλοι θα κάθονταν από μόνοι τους αν υπήρχε ανάγκη κάποιες στιγμές. Και καλό είναι τα μυαλά των νέων όπως εμείς, να είναι πιο ανοιχτά και να στοχεύουν στο καλύτερο.

Δεν βλέπω που διαφέρουν οι απόψεις ρε συ. Κανείς δεν μίλησε για εξαναγκασμό, ούτε για προαπαιτούμενο πρόσληψης. Οι συνθήκες είναι έτσι που συχνά απαιτούν υπερωρία για να βγει η δουλειά. Το έγραψα και στην αρχή αρχή ότι η πίεση που αναφέρουμε στα interviews είναι περισσότερο για να κόψουμε αντιδράσεις.

By the way, έχετε τόσο καλό, συγκεκριμένο και υψηλά κινούμενο δίκτυο που μιλάτε με head hunters; Επειδή το ακούω και από άλλους να χρησιμοποιείται έτσι χαλαρά ο όρος, μήπως μιλάτε με recruiters; Αν είναι όντως head hunters, στέλνω με πμ το βιογραφικό μου, θα μένω Αθήνα τους προσεχείς μήνες.

Όχι να το παινευτω αλλά head hunters στην Ελλάδα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα ενός χεριού. Ένας από αυτούς είναι ο πατέρας μου. Αναλάμβανε θέσεις με μινιμουμ 250.000€ το χρόνο, συν αμάξια, λαπτοπια, κινητά, πιστωτικές, ασφάλειες, συνταξιοδοτικά και δεν συμμαζεύτεται. Τώρα που μιλάει με νεώτερους πρώην συναδέλφους του άντε να βολέψουν κάναν Εμπορικό Διευθυντή των 80.000€ και αν...

Ο χρήστης mirage έγραψε:
Στους δύσκολους καιρους οι πληρωμενες υπερωριες κοστίζουν και πρεπει να αποφεύγονται. Αν είσαι παραγωγικός δεν τις χρειαζεσαι.

Sent from Corsair's brick

Αν εισαι παραγωγικος τοτε θα εχεις σιγουρα παραπανω δουλεια, το δευτερολεπτο που θα τελειωσεις τη προηγουμενη.
Στη δουλεια μου δεν ειχα καν bonus. Απλα το μισθο, χωρις υπερωριες.

Ο χρήστης stefan147 έγραψε:

Όχι να το παινευτω αλλά head hunters στην Ελλάδα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα ενός χεριού. Ένας από αυτούς είναι ο πατέρας μου. Αναλάμβανε θέσεις με μινιμουμ 250.000€ το χρόνο, συν αμάξια, λαπτοπια, κινητά, πιστωτικές, ασφάλειες, συνταξιοδοτικά και δεν συμμαζεύτεται. Τώρα που μιλάει με νεώτερους πρώην συναδέλφους του άντε να βολέψουν κάναν Εμπορικό Διευθυντή των 80.000€ και αν...

Μολις παραδεχτηκες οτι εισαι βυσμα και μας το παιζεις καμποσος εκ του ασφαλους... with no offense πολλοι θα εχουν υποχρεωση στον πατερα σου που θα την εξαργυρωσεις...

Ο χρήστης mirage έγραψε:
Στους δύσκολους καιρους οι πληρωμενες υπερωριες κοστίζουν και πρεπει να αποφεύγονται. Αν είσαι παραγωγικός δεν τις χρειαζεσαι.

Sent from Corsair's brick

Πολύ μεγάλη κουβέντα είπες. Οι υπερωρίες είναι συνήθως αποτέλεσμα κακού time management και όχι workload. Προσωπικά αρκετές φορές γράφω 1-2 ώρες έξτρα τη μέρα μόνο και μόνο επειδή το πρωί νυστάζω και ψωλάρω.

Επίσης παίζει πολύ και η συναδελφική αλληλεγγύη. Αν δεις το συνάδελφο να λιώνει το κορμί του, κάθεσαι κι εσύ μια ώρα παραπάνω για υποστήριξη.

Γενικα ο τομεας εργασιας ειναι μεγαλος γιαυτο και υπαρχουν διαφορετικες εμπηρειες και αποψεις. Συγκρισεις μπορεις μονο να κανεις για παρομοιες θεσεις σε παρομειες εταιρειες σε παρομοιες χωρες.

Ο χρήστης bibendum έγραψε:

Μολις παραδεχτηκες οτι εισαι βυσμα και μας το παιζεις καμποσος εκ του ασφαλους... with no offense πολλοι θα εχουν υποχρεωση στον πατερα σου που θα την εξαργυρωσεις...

Κι όμως φίλε η δουλειά που είμαι τώρα είναι η μοναδική στην οποία δεν μεσολάβησε ο γέρος γιατί είχε ήδη αποσυρθεί μια 5ετια από την πιάτσα. Ως γνωστόν όταν εισαι εκτος δουλειάς δεν σου έχει κανείς υποχρέωση. Δεν θα πω ότι δεν χτύπησε πόρτες πριν 1.5 χρόνο που έψαχνα αλλά η δουλειά αυτή έκατσε αλλιώς.

Και ένα παράδειγμα για τη διαφορά των εποχών: το 2008 κάνω μεταπτυχιακό και λέω παράλληλα να δουλέψω. Ο γέρος στα ντουζένια του. Μου προτείνει 3(!) πολυεθνικές οι οποίες με έπαιρναν (σχεδόν) με κλειστά μάτια και λεφτά περισσότερα απ' ότι πήρα όταν ξεκίνησα εκεί που είμαι Φλεβάρη του 2013. Απλά διάλεξα αυτή που ήταν δίπλα στο σπίτι μου για να κοιμάμαι περισσότερο τα πρωινά!

Δηλαδη στις προηγουμενες δουλειες που ειχες για να χτισεις προυπηρεσια σε ειχε βοηθησει ο πατερας σου; Αν δεν ειχες τις προηγουμενες δουλιες θα ειχες την τελευταια;

Οχι πως ειναι κακο να δεχεσαι οτι βοηθεια υπαρχει, εξαλλου ετσι δουλευει η αγορα εργασιας.

Φυσικά και με είχε βοηθήσει. Η δουλειά του ήταν να βρίσκει δουλειά σε άλλους και θα έβρισκε στο γιό του? Για την ακρίβεια δεν μου έβρισκε δουλειά γενικά και αόριστα. Μου έβρισκε την ιδανική δουλειά, με κριτήριο όπως προείπα ακόμα και την απόσταση απ' το σπίτι.

Αλλά σαν προυπηρεσία ήταν αστεία γιατί μεσολάβησαν φανταρικά, κρίση-ανεργία κτλ. Δεν έπαιξε κανένα ρόλο στην τωρινή δουλειά. Στην τωρινή δουλειά με πήραν για ένα project δοκιμαστικά το οποίο στην ουσία ήταν να φτιάξω το οργανόγραμμα του Ομίλου. Ε όπως πάντα (μου έχει συμβεί άλλες δυο φορές σε δουλειά) έπεσα σε εγκυμοσύνη, με κράτησαν, χώθηκα πιο βαθεία και η ιστορία συνεχίζεται. Χωρίς τύχη δεν γίνεται τίποτα.

Μπορει λόγω γνωριμιών να βρεις μια θέση, δύσκολα όμως τη κατακτάς και ακόμα πιο δύσκολα τη κρατάς και είσαι επιτυχημένος.

Sent from a mobile device

Το κατά πόσο μια γνωριμία μπορεί να βοηθήσει κάποιον όχι μόνο να βρει δουλειά αλλά να κάνει και καριέρα αποδεικνύεται από το θεώρημα Νταν Ακρόιντ-Έντι Μέρφι το οποίο ισχύει 10000% στην αγορά εργασίας.

Στην δικη μου εμπηρεια ελαχιστοι χανουν θεσεις εφοσων τις παρουν. Το να τις παρεις ειναι δυσκολο γιατι εχεις να ανταγωνιστεις εκαντονταδες ατομα. Οταν την παρεις μονο με τον μανατζερ σου ασχολεισαι.

Ο χρήστης mirage έγραψε:
Στους δύσκολους καιρους οι πληρωμενες υπερωριες κοστίζουν και πρεπει να αποφεύγονται. Αν είσαι παραγωγικός δεν τις χρειαζεσαι.

Sent from Corsair's brick

Σκεφτεσαι με ορους Αγγλιας... Εδω δεν ισχυουν απολυτα αυτα.

Sent from my Neo V using Tapatalk.

σε λίγες μέρες έχω επανασυνέντευξη, σταυρώστε δάχτυλα να κλείσω τη μπίζνα

Ο χρήστης wantone έγραψε:
Γενικα ο τομεας εργασιας ειναι μεγαλος γιαυτο και υπαρχουν διαφορετικες εμπειριες και αποψεις. Συγκρισεις μπορεις μονο να κανεις για παρομοιες θεσεις σε παρομοιες εταιρειες σε παρομοιες χωρες.

+1

Ο χρήστης manosk έγραψε:

Καλά αυτή η κουβέντα με τα ωράρια δεν καταλήγει πουθενά. Ο καθένας έχει την οπτική του. Εγώ πχ θεωρώ δεδομένο ότι στο 60-70% των εργάσιμων ημερών το 8ωρο ξεπερνιέται. Όπου έχω δουλέψει αυτό ίσχυε και θα ισχύει. Οπότε αυτός που θα προτείνω για μια θέση πρέπει να βεβαιωθώ ότι είναι ΟΚ με αυτό. Έτσι προστατεύω και την εταιρία μου αλλά και τον υποψήφιο.

Δεν είναι θέμα οπτικής, αλλά θέμα προστασίας του εργαζομένου.

Πόσων χρονών είσαι; 30;
Πόσο καιρό θα αντέχεις νομίζεις να εργάζεσαι τόσες ώρες;
Πόσο χρόνο θα έχεις διαθέσιμο εκτός εργασίας για οικογένεια, προσωπική ζωή, ξεκούραση;
Έχεις ακούσει για το εργασιακό burnout;
Πώς θα σου φανεί αν σε λίγα ή περισσότερα χρόνια σε απολύσουν ή υποβιβάσουν σε θέση της πλάκας, επειδή αφενός δεν θα μπορείς πια να εργάζεσαι σαν 20χρονος με 10 redbull στην καθισιά του και αφετέρου γιατί ο αντικαταστάτης σου θα είναι καλύτερος προστάτης της εταιρίας 'σου' από εσένα;
Γιατί νομίζεις ότι αμείβεται παραπάνω η υπερωρία και δεν μπορεί να είναι -νομίμως- πάνω από 3 ώρες την ημέρα;

Λυπάμαι που θα είμαι λίγο οξύς, αλλά σκάβεις το λάκκο σου.

Δυστυχώς ψηλά γράμματα.
Συνήθως αυτά τα χαμπαριάζουν μετά τα 40 όταν πλέον θα υποχρεώνονται να συμβιβάζονται με τα πάντα.
Ακόμη και να τους έχουν στην σφαλιάρα ή να μένουν ξαφνικά χωρίς εργασία ή ακόμη-ακόμη να παθαίνουν κάποιο εγκεφαλικό ή καρδιακό επεισόδιο στα σκαλιά του σπιτιού τους...που δυστυχώς το έχω ζήσει με 3 συναδέλφους.

Πάντοτε ήμουν υπέρμαχος της ισορροπημένης ζωής.
Δυστυχώς όμως η επιβίωση στην κοινωνία που ζούμε δεν επιτρέπει εύκολα να έχει κάποιος τέτοια ζωή.
Και αυτό πολλές φορές οφείλεται και στους ίδιους τους ανθρώπους.
π.χ. όταν κάποιος άνθρωπος απαιτεί και γουστάρει να βλέπει όλους τους συναδέλφους του από τις 7.30 το πρωί μέχρι τις 8 ή 9 ή και 10 το βράδυ στο γραφείο και γουστάρει να βγάζει έξτρα εργασίες για τα Σαββατοκύριακα αυτό δείχνει:

1. ότι ο άνθρωπος αυτός έχει πρόβλημα σοβαρό με το μυαλό του και είναι ανισόρροπος.
2. ή ότι ο άνθρωπος αυτός έχει μία άδεια εντελώς ζωή που γεμίζει μόνο από τον εργασιακό χώρο. (που μπορεί ωστόσο να έχει οικογένεια)
3. ή ότι έχει προσωπικό και μόνο συμφέρον και πατάει στις πλάτες άλλων για να πετύχει τους σκοπούς του και μετά απολύει όσους δεν γουστάρει.

... άντε μετά να ζήσεις κάτω από αυτές τις συνθήκες ...

Ο χρήστης wantone έγραψε:
Στην δικη μου εμπηρεια ελαχιστοι χανουν θεσεις εφοσων τις παρουν. Το να τις παρεις ειναι δυσκολο γιατι εχεις να ανταγωνιστεις εκαντονταδες ατομα. Οταν την παρεις μονο με τον μανατζερ σου ασχολεισαι.

Το έγραψες και πριν, εξαρτάται τη θέση.

Οι εμπορικές θέσεις μέσα σε μια εταιρία είναι παρα πολυ απαιτητικές, παρα πολυ πιεστικές, performance & results oriented και χρειάζεται να εχεις ομαλή συνεργασία και interaction με ολα τα τμήματα της εταιρίας.

Δεν μιλάς μόνο με τον manager σου και τέλος, πρεπει να βρίσκεις τροπο να λύνεις μόνος σου τα οποία καθημερινά θέματα κι έτσι θα αποκτήσεις μεγαλύτερο visibility στην εταιρία και την εύνοια του manager σου.

Sent from a mobile device

Ο χρήστης stefan147 έγραψε:

Γιατι εχασε τη θεση του; Γιατι ηταν 'ακριβος'. Και μιλαω για εταιρια που τα κερδη της ηταν κολοσσιαια...

Επειδή εγώ μίλησα για μένα προσωπικά αλλά και για τη γενιά μου (30ρηδες), το καλό-κακό με μας είναι ότι είμαστε φθηνοί και μπορούμε πολλά. Αυτό είναι βέβαια ένα νόμισμα με δύο όψεις. Ή που θα πέσεις σε σοβαρή εταιρία που θα το εκτιμήσει και αργά ή γρήγορα θα σε ανταμείψει ανάλογα ή θα πέσεις σε κατσαπλιά εργοδότη που θα τρίβει τα χέρια του για την κότα με τα χρυσά αυγά και θα σε έχει στο 'σκάσε και κολύμπα, γιατί περιμένουν άλλοι 100 σαν εσένα απ' έξω'.
.

φθηνοί οι 30άριδες?

σκάσε και κολύμπα στα 30 ??

στα 30 αγαπητέ οφείλεις να έχεις το σπριντ του Θορπ, όχι να μαθαίνεις να κολυμπάς...

Τι είναι οι σημερινοί 30αρηδες στην Ελλάδα? Ακριβοί? 3 & 60 παίρνουν στη συντριπτική πλειοψηφία τους.