@Red Garland
Ουσιαστικά απάντησες 'δεν έχω ιδέα αλλά πάντως μνημόνιο δε γουστάρω'. ΟΚ
Στο Μνημόνιο ήταν να μη μπούμε. Τότε (2009-2010) είχαμε διαπραγματευτικά χαρτιά στα χέρια μας: βαράγαμε μια άτακτη χρεωκοπία και παίρναμε μαζί μας όλη την ΕΕ, που οι Τράπεζές της κράταγαν στα χέρια τους το δημόσιο χρέος μας. Δεν τα ασκήσαμε διότι ο ΓΑΠ σκέφτηκε (σωστά) ότι έτσι και δεν έπιανε ο εκβιασμός και το κάναμε αυτό, θα ήμασταν οι παρίες της Ευρώπης και τα γιουσουφάκια των ΗΠΑ και της Τουρκίας για 500 χρόνια. Αυτό ήταν το deal Μέρκελ-Σαρκοζί 'μαλάκες μη μας γαμήσετε, αφήστε να ξεφορτώσουν οι τράπεζές μας χρέος και μεις θα σας δώσουμε χρήμα να ορθοποδήσετε', όποιος δεν το έχει καταλάβει μετά το PSI και ακόμα γουστάρει θεωρίες συνομωσίας, δικαίωμά του και πρόβλημά του.
Υπενθυμίζω βέβαια ότι στο σημείο που είμαστε δεν μας έφερε κανείς άλλος, μόνο ΕΜΕΙΣ βάλαμε τον εαυτό μας, το ευρώ δεν ήταν ΑΙΤΙΑ όσων συνέβησαν, απλά ο καταλύτης (και όπως κάθε καταλύτης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για καλό, πχ. φτηνό χρήμα για ανάπτυξη, είτε για κακό, πχ. φτηνό χρήμα για έξτρα διορισμούς). Εκτός και αν δεν θυμόμαστε την ελληνική οικονομία να πετάει τις δεκαετίες του 80 και του 90 (1993: πληθωρισμός 21% για όσους γουστάρουν δραχμούλα).
Και βέβαια τι θα γινόταν, ουδείς ξέρει, το πιθανότερο είναι εμείς να ήμασταν εκεί που είμαστε τώρα ή και χειρότερα, φάση Αργεντινής, αλλά να είχαμε πάρει μαζί μας στον πάτο και την υπόλοιπη Ευρώπη, που τώρα ακόμα κάπως το παλεύει.
Τώρα πλέον είναι αργά. Καταρχήν διότι πλέον το χρέος μας είναι είτε σε ελληνικά χέρια (διότι όταν οι ΕΕ-τράπεζες πούλησαν, κάποιοι αγόρασαν και αυτοί ήμασταν εμείς, με δανεικά λεφτά), και αν τραβήξουμε ένα δεύτερο PSI θα διαρρήξουμε έτι περαιτέρω τον πρωκτόν των ελληνικών τραπεζών, ταμείων, ΑΕΙ, νοσοκομείων και ιδιωτών, είτε σε δημόσια χέρια των ευρωπαίων φορολογούμενων, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ και άλλο να έχεις να κάνεις με μια γερμανική τράπεζα και άλλο με το γερμανικό και αμερικάνικο κράτος.
Αλλά και, το χειρότερο, διότι δεν εκμεταλλευτήκαμε το χρήμα εκείνο για να κάνουμε αυτά που έπρεπε για να αλλάξουμε και να συνέλθουμε σε βάθος. Οταν μια επιχείρηση χρωστάει και πάει για 'κανόνι', κάνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, μπαίνει ένας επενδυτής, χώνει χρήμα = αγοράζει χρόνο και αρχίζει αναδιοργάνωση: διώχνει κόσμο (και πρώτους-πρώτους τους managers που την έφεραν σε αυτή τη θέση), κλείνει μη επικερδείς δραστηριότητες, αναπτύσσει άλλες ελπιδοφόρες (που θα φέρουν προσλήψεις και ανάπτυξη στο μέλλον) κοκ.
Εμείς, επιμένοντας ότι το κράτος δεν είναι επιχείρηση και ότι δεν υπακούει στις βασικές αρχές της οικονομίας και της αριθμητικής 'έσοδα - έξοδα > 0' και με τυπική ελληνική μαΝγκιά νομίσαμε (και ακόμα νομίζουμε) ότι θα συνεχίσουμε να τους δουλεύουμε όλους, όπως κάναμε τόσα χρόνια, και ότι θα κάνουμε ομελέττα χωρίς να σπάσουμε αυγά. Οτι θα διατηρήσουμε το διεφθαρμένο, αναποτελεσματικό, αντιπαραγωγικό πελατειακό κράτος και σύστημά μας (μαζί και τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις του ΙΤ, εννοείται) και ότι, αφού μόνο λουφάξουμε για κανα-δυο χρόνια, πάλι θα αρχίσουμε τα ίδια.
Ε δε μας κάθεται. Αν είχαμε καταφέρει να ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό μας (χωρίς βέβαια να χρωστάμε ως κράτος σε όποιον μιλάει Ελληνικά) θα μπορούσαμε ίσως να πούμε σε όλους 'άντε γαμηθείτε', να μετατραπούμε σε μια Αλβανία του 21ου αιώνα (διότι, αν δεν το έχουμε καταλάβει, αυτό είναι το διακύβευμα) και να το παλέψουμε, να χαρούν και οι μοντέρνοι Χότζες όλου του πολιτικού φάσματος (ΧΑ-ΑΝΕΛ-ΚΚΕ). Αλλά το ό,τι ούτε ΚΑΝ αυτό δεν έχουμε καταφέρει δείχνει ότι οποιαδήποτε πρόταση εξόδου από το μνημόνιο είναι ΠΛΕΟΝ ανεδαφική.
Αν δεν αποφασίσουμε ότι η μέχρι τώρα ρότα μας είναι λανθασμένη, μνημόνιο-ξεμνημόνιο προκοπή δε βλέπουμε. Και αυτό που συνέβη στη Βουλή με τους υπαλλήλους της δείχνει ότι αρχίδια έχουμε αποφασίσει.
Δυστυχώς ο Τιτανικός έχει σχεδόν βουλιάξει και αυτοί που θα σωθούν δεν είναι αυτοί που θα περιμένουν να μπουν σε μια βάρκα (που θα κάνουν κουπί άλλοι) αλλά όσοι θα βουτήξουν στη θάλασσα και θα κολυμπήσουν.