Και η άλλη πλευρά:

Ελπίδα στα χρόνια της απελπισίας

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
Μπορώ να σας βρω 100 βιβλία από τις δυο πλευρές που να περιγράφουν μια ευτυχία και άλλα τόσα που να περιγράφουν μια δυστυχία.
Λέει κάτι αυτό; Προφανώς όχι.

Ας επικεντρωθούμε στην ταμπακιέρα που είναι και αδιαμφισβήτητη: ποιοί είναι αυτοί που θέλαν να φύγουν και να αλλάξουν πλευρά;

Δηλαδή όλοι αυτοί που ρίσκαραν τη ζωή τους για να μπουν στη Δυτική Γερμανία ή την Αυστρία ήταν απλά θύματα που δεν διάβασαν το πόνημα του Μπάμπη του Ιωάννου;

Ρε συ 'Εντυ έξυπνο παιδί είσαι. Δεν καταλαβαίνεις ότι η απαγόρευση των ανατολικών έφερε το κύμα αυτό; Σαν τα παιδάκια μια φάση. Μην πάτε στον κήπο λέει ο μπαμπάς... που θα πάνε τα παιδάκια; Στον κήπο! Το απαγορευμένο είναι πάντα γλυκό.

μην ξεχνας οτι αυτοι που την κοπανησαν, γυρισαν πισω στον ανατολικο παραδεισο. Δεν μπορουσαν να ζησουν χωρις θεατρο

Ο χρήστης nass έγραψε:
Και η άλλη πλευρά:

Ελπίδα στα χρόνια της απελπισίας

Μα τόσο μεγάλο το κόλλημα με τον Στάλιν!!!
Είπαμε για αυτόν ... Λέμε για μετά το Στάλιν εποχή. Στο 1956 τον καταδίκασε ίδια η ΕΣΣΔ και αθώωσε όλους τους πολιτικά κρατούμενους! Δεν λέω πως επικράτησε δημοκρατία, άλλα ... όχι και ουρές για πατάτα!

Ο χρήστης spiros έγραψε:
μην ξεχνας οτι αυτοι που την κοπανησαν, γυρισαν πισω στον ανατολικο παραδεισο. Δεν μπορουσαν να ζησουν χωρις θεατρο

Ε ναι πήραν μεγάλα αξιώματα στη δύση και είχαν και Blue Jeans!!!

Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:

μην ξεχνας οτι αυτοι που την κοπανησαν, γυρισαν πισω στον ανατολικο παραδεισο. Δεν μπορουσαν να ζησουν χωρις θεατρο

Ε ναι πήραν μεγάλα αξιώματα στη δύση και είχαν και Blue Jeans!!!

τα 3 πηραν, πισω παντως δεν γυρισαν, if you get my point...

Πάντα μερικοί νομίζουν πως το γρασίδι είναι πιο πράσινο στην άλλη μεριά του φράχτη.

Ο χρήστης nass έγραψε:
Κοίτα, επί της ουσίας ο ΧρήστοςΣ8 αναφέρεται στη σημερινή πολιτιστική και τεχνολογική επικράτηση των ΗΠΑ, ακόμα και στο γεγονός ότι τα Αγγλικά είναι η σύγχρονη lingua franca (τρομερά σημαντικό επίτευγμα και αυτό δε συνέβη τα 150 χρόνια της Βρετανικής Αυτοκρατορίας αλλά τα 50 χρόνια μετά το Β΄ ΠΠ). Και σε αυτό έχει παίξει ακόμα και το Holywood το ρόλο του (και ας βγάζει 95% σκουπίδια, δεν έχει σημασία για τον εν λόγω σκοπό)

τεχνολογική πες πάει στο διάολο.
Πολιτιστική;

Η επικράτηση του mainstream είναι μέρος του ορισμού του.
Όποιος επικρατεί ορίζει και το mainstreamτο mainstream ορίζεται από αυτόν που επικρατεί.

Δεν είναι και κανά επίτευγμα

Ο χρήστης iant έγραψε:
Περί πατάτας και πείνας στη ΕΣΣΔ :

Όταν μπήκαμε στο σπίτι της Βέρα, φιλενάδα της Βάριενκα, όλοι ήταν στρωμένοι στο τραπέζι, καμιά δεκαπενταριά άτομα, και μόνο εμάς περίμεναν. Όλα ήταν πανέμορφα. Το τραπέζι ήταν φίσκα από τα φαγητά, τα ποτά και τους μεζέδες. Μου έκανε εντύπωση, γιατί δε θυμάμαι, κανένα σπίτι, καμιά γιορτή που ετοιμάζουν αυτοί οι άνθρωποι, που να θύμιζε κάποια φτώχεια. Βέβαια ήξερα πως οι σοβιετικοί άνθρωποι ό,τι είχαν τα βάζαν πάνω στο τραπέζι. Δεν τους ένοιαζε καθόλου τι θα γίνει το αύριο. Θα περάσουν χρόνια ώσπου να αφομοιώσω αυτή τη δυ-σκολονόητη σοβιετική πραγματικότητα. Πέταξε φευγαλέα για λίγο ο νους μου στην καταραμένη σοφίτα της Φρανκφούρτης όταν μαζευόμαστε τα βράδια κάποιες παρέες να γιορτάσουμε και μεις κάποια μικρή γιορτή. Πώς να συγκρίνω όμως εκείνα τα τραπέζια μ' αυτά εδώ των σοβιετικών που νομίζαμε ότι πεινάνε; Και εκεί είχα φίλους ευκατάστατους που είχαν μαγαζιά και εμπορεύονταν. Έπρεπε να κάνουν όμως σκληρή οικονομία για να αποταμιεύουν κάποια λεφτά γιατί το αύριο ήταν άγνωστο.

• Πρόποση, θέλουμε ο Έλληνας να κάνει πρόποση, άρχισαν ρλοι να φωνάζουν τριγύρω μου.

Πήρα το ποτήρι με τη βότκα και σηκώθηκα.

• Και βεβαίως θα πιω αυτό το ποτήρι για την υγεία της Βέρα, που είναι η καλύτερη φίλη της Βάριενκά μου. Πίνω όμως και για τη δική σας την υγεία φίλοι μου, που γνωριζόμαστε απόψε σ' αυτή την πανέμορφη βραδιά με αυτό το πλούσιο τραπέζι που μας ετοίμασε η φίλη μας η Βέρα. Να είστε πάντα ωραίοι και ανοιχτόκαρδοι και ποτέ να μη σας λείπει το χαμόγελο. Όπως τώρα, αυτή τη στιγμή που βλεπόμαστε στα μάτια. Όταν μετά από λίγο έπαιξε η μουσική και χορεύαμε με τη Βάριενκα, μου ψιθύρισε κάποια στιγμή.

• Γιατί το είπες αυτό πως η Βέρα μας ετοίμασε πλούσιο τραπέζι; Θα νομίσει ότι την κοροϊδεύεις. Όταν της είπα ότι θα 'ρθω στα γενέθλιά της με το φίλο μου τον Έλληνα, ξέρεις τι γύρισε και μου είπε; Ελάτε, μόνο μην ντροπιαστούμε στα μάτια του γιατί αυτός είναι Ευρωπαίος και αυτοί εκεί να ξέρεις είναι μαθημένοι στα πλούτη. (σελ 304-305)

αυτο μου εφερε στο μυαλο αυτο

Youtube Video

Ο χρήστης mjacob έγραψε:

και δεν ξεχνά και τους ήρωες του που προσπάθησαν μέσα στην ομαδική παράκρουση ενός λαού να δείξουν ότι η Γερμανία δεν ήταν μόνον ο Χιτλερισμός...

φυσικά και θέλουν να το θυμούνται αυτό

Marx, Luxemburg, Liebknecht, Thalmann, φαντάζομαι περπάτησες στους δρόμους και τις πλατείες με τα ονόματά τους

Νομίζω ότι συμφωνείς ότι το Βερολίνο δεν το γνωρίζεις μόνον μέσα σε 2 ημέρες. Όχι δεν βρέθηκα σε καμία από αυτές τις πλατείες και οδούς. Μου έκατσε το Κτήριο του DIN πάντως αν σε ενδιαφέρει... (απέναντι από το Zoo) και φυσικά μία Alexanderplatz συν οι περιοχές περί των ξενοδοχείων που μείναμε. (Το πρώτο μάλιστα, παλαιό, είχε επιγραφές από την εποχή που ήταν μέρος του Γαλλικού Τομέα).

Το πρόβλημα είναι ότι επιστροφή σύντομα δεν αναμένεται. Οπότε μάλλον όταν και αν ξαναπάω (αρχίσαμε να μεγαλώνουμε) πάλι θα είμαι σαν άτομο με Alzheimer δεν θα αναγνωρίζω τίποτα δλδ.

Αυτό που δεν θα ξεχάσω ήταν α) στα Starbucks όταν επέστρεψα την κούπα του καφέ, πριν προλάβω να την ακουμπήσω στο χώρο που προοριζόταν για τα 'άπλυτα', μία 'εγγονή' της Μέρκελ (με τα πλέον όμορφα γαλαζοπράσινα μάτια που είχε δει ως τότε στη ζωή μου) ύψους ~1.90 και σώματος απλά θανατηφόρου, άπλωσε ένα χέρι και την τσίμπησε πριν προλάβω να την αφήσω κάτω και β) το γεγονός ότι το μεσημέρι όλος ο κόσμος στη μεσημεριανή του διακοπή, λόγω και του καλού καιρού, γευμάτιζε στις πλατείες έχοντας στα μάτια την αισιοδοξία ενός μέλλοντος που δεν φάνταζε μαύρο.

Καμία απολύτως σχέση με το παγερό/αποστειρωμένο/τελειομανές περιβάλλον της Κολωνίας του 2004 πάντως το Βερολίνο. Και ναι δεν είναι τόσο τυπικοί στο Βερολίνο όπως στη Κολωνία. Και ναι θα βρεις και ένα σκουπιδάκι. Και ναι το κιτς είναι Γερμανική λέξη. Και ναι θα ακούσεις και ένα χάχανο. Αλλά στο δρόμο θα δεις ακόμα και παιδάκια του νηπιαγωγείου να κινούνται με τάξη που θα τη ζήλευαν και οι Εύζωνες περιμένοντας στο φανάρι. Και ναι όταν το φανάρι είναι κόκκινο είναι κόκκινο και δεν περνάς και όταν λένε ότι το τρένο φεύγει στις 14.34 ναι φεύγει στις 14.34.

Ο χρήστης iant έγραψε:
Περί πατάτας και πείνας στη ΕΣΣΔ :

Όταν μπήκαμε στο σπίτι της Βέρα, φιλενάδα της Βάριενκα, όλοι ήταν στρωμένοι στο τραπέζι, καμιά δεκαπενταριά άτομα, και μόνο εμάς περίμεναν. Όλα ήταν πανέμορφα. Το τραπέζι ήταν φίσκα από τα φαγητά, τα ποτά και τους μεζέδες. Μου έκανε εντύπωση, γιατί δε θυμάμαι, κανένα σπίτι, καμιά γιορτή που ετοιμάζουν αυτοί οι άνθρωποι, που να θύμιζε κάποια φτώχεια. Βέβαια ήξερα πως οι σοβιετικοί άνθρωποι ό,τι είχαν τα βάζαν πάνω στο τραπέζι. Δεν τους ένοιαζε καθόλου τι θα γίνει το αύριο. Θα περάσουν χρόνια ώσπου να αφομοιώσω αυτή τη δυ-σκολονόητη σοβιετική πραγματικότητα. Πέταξε φευγαλέα για λίγο ο νους μου στην καταραμένη σοφίτα της Φρανκφούρτης όταν μαζευόμαστε τα βράδια κάποιες παρέες να γιορτάσουμε και μεις κάποια μικρή γιορτή. Πώς να συγκρίνω όμως εκείνα τα τραπέζια μ' αυτά εδώ των σοβιετικών που νομίζαμε ότι πεινάνε; Και εκεί είχα φίλους ευκατάστατους που είχαν μαγαζιά και εμπορεύονταν. Έπρεπε να κάνουν όμως σκληρή οικονομία για να αποταμιεύουν κάποια λεφτά γιατί το αύριο ήταν άγνωστο.

• Πρόποση, θέλουμε ο Έλληνας να κάνει πρόποση, άρχισαν ρλοι να φωνάζουν τριγύρω μου.

Πήρα το ποτήρι με τη βότκα και σηκώθηκα.

• Και βεβαίως θα πιω αυτό το ποτήρι για την υγεία της Βέρα, που είναι η καλύτερη φίλη της Βάριενκά μου. Πίνω όμως και για τη δική σας την υγεία φίλοι μου, που γνωριζόμαστε απόψε σ' αυτή την πανέμορφη βραδιά με αυτό το πλούσιο τραπέζι που μας ετοίμασε η φίλη μας η Βέρα. Να είστε πάντα ωραίοι και ανοιχτόκαρδοι και ποτέ να μη σας λείπει το χαμόγελο. Όπως τώρα, αυτή τη στιγμή που βλεπόμαστε στα μάτια. Όταν μετά από λίγο έπαιξε η μουσική και χορεύαμε με τη Βάριενκα, μου ψιθύρισε κάποια στιγμή.

• Γιατί το είπες αυτό πως η Βέρα μας ετοίμασε πλούσιο τραπέζι; Θα νομίσει ότι την κοροϊδεύεις. Όταν της είπα ότι θα 'ρθω στα γενέθλιά της με το φίλο μου τον Έλληνα, ξέρεις τι γύρισε και μου είπε; Ελάτε, μόνο μην ντροπιαστούμε στα μάτια του γιατί αυτός είναι Ευρωπαίος και αυτοί εκεί να ξέρεις είναι μαθημένοι στα πλούτη. (σελ 304-305)

ΕΣΣΔ: Με το χέρι στην καρδιά. Ιωάννου, Μπάμπης

15 ευρουλάκια κάνει ....

Μερικά αποσπάσματα θα βρείτε εδώ:

• http://left-nerd.blogspot.gr/2012/06/blog-post_25.html

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε από την ανάγκη που διαπίστωνε ο συγγραφέας ότι οι απλοί άνθρωποι παραπληροφορημένοι από την αντισοβιετική προπαγάνδα είχαν ανάγκη να πληροφορηθούν από πρώτο χέρι ποια ήταν η πραγματικότητα στην ΕΣΣΔ. Διάφορα ερωτήματα είχαν τεθεί και στον ίδιο το συγγραφέα από το φιλικό του περιβάλλον. Πώς έζησες εκεί; Πείνασες; Δυστύχησες, σε παρακολουθούσε η αστυνομία ή όλα αυτά είναι υπερβολές; Ερωτήματα όπως: Ποια ήταν η καθημερινότητα στη Σοβιετική Ένωση; ποια χώρα ήταν αυτή; **πώς ζούσαν άραγε οι απλοί άνθρωποι; **Τέτοια ερωτήματα, με ορισμένη δυσπιστία, έθετε και ο ίδιος ο συγγραφέας όταν βρέθηκε στη Σοβιετική Ένωση το 1968. Δυο δεκαετίες μετά την ολοκλήρωση και σε συμβολικό επίπεδο της διαδικασίας αντεπαναστατικών ανατροπών και καπιταλιστικής παλινόρθωσης το 1991 και με την αστική προπαγάνδα να οργιάζει πως είναι έγκλημα να ζουν οι εργάτες χωρίς καπιταλιστές, είναι εύλογο στους εργαζόμενους και στη νεολαία να γεννιούνται ερωτήματα με τα οποία ασχολείται ο συγγραφέας. 'Με το χέρι στην καρδιά' ο συγγραφέας δίνει ολοζώντανες πολλές πλευρές και απαντήσεις για την καθημερινότητα στη Σοβιετική Ένωση.

Το μονο σιγουρο ειναι οτι ετσι τρωνε εκει, πολλα μικρα πιατα με μεζεδες, σαν τουρκικη κουζινα και καργα βοτκα. Τωρα για τα αποσπασματα του βιβλιου στο λινκ, και το σιτε που τα φιλοξενει με το σφυροδρεπανο φατσα φορα, θα τα σχολιαζα ενα ενα, αλλα άσε, εχουμε διαβασει και το Μπάτ-Τάι οδοιπορικο στο Βιετναμ του δικου μας του Λουντεμη. Καθε 15 λεξεις παιζει και ενα 'ιμπεριαλιστικες ΗΠΑ' ή αναλογα σχολια. Πληρης αντικειμενικότητα. Οπως εγραψε και καποιος, μπορουμε να βρουμε 100 βιβλια απο καθε πλευρά.

Και η άλλη πλευρά:

Ελπίδα στα χρόνια της απελπισίας

Μα τόσο μεγάλο το κόλλημα με τον Στάλιν!!!
Είπαμε για αυτόν ... Λέμε για μετά το Στάλιν εποχή. Στο 1956 τον καταδίκασε ίδια η ΕΣΣΔ και αθώωσε όλους τους πολιτικά κρατούμενους! Δεν λέω πως επικράτησε δημοκρατία, άλλα ... όχι και ουρές για πατάτα!

Ναι, να μη πιανουμε στο στομα μας το Σταλιν και την καριερα του.
Ιωσηφ Βησαριόνοβιτς Σταλιν: 1926-1956, τριάντα χρόνια μόνο επιτυχίες!!! κυκλοφορει σε πολυτελή κασετίνα, απο τις εκδόσεις 'Απολίθωμα'. Θα τηρηθεί αυστηρή σειρα προτεραιοτητας.

ΥΓ δεν τους αθωωσε ολους, και για κανε κανα αστειο και ρωτα κανα δυνατο κομμουνι για το Χρουτσώφ, θα τον αποκαλεσει 'προδότη' και μεα θα θελει να σε δειρει.

Η επωνυμία του εκδοτικού οίκου μ' αρέσει.

Μια πολύ καλή ανάλυση του μαρξισμού.

Youtube Video

Ο χρήστης christos.dimou έγραψε:
Νομίζω ότι συμφωνείς ότι το Βερολίνο δεν το γνωρίζεις μόνον μέσα σε 2 ημέρες[...]

Όχι δεν το γνωρίζεις
Να προσπαθήσεις να ξαναπάς όμως, και αν έχει καλό καιρό να πάρετε ποδήλατα και να το γυρίσετε όσο πιο πολύ μπορείτε.
Και αυτή τη φορά να μην πατήσεις το πόδι σου σε starbucks και μαλακίες

και όταν λένε ότι το τρένο φεύγει στις 14.34 ναι φεύγει στις 14.34.

Χειμώνας, πουστόκρυο, χιόνια κλπ.
Τύπος σκάει 14.34 που λέει ο λόγος, και διαπιστώνει ότι το bahn έχει μόλις περάσει και το έχει χάσει. Καταλαβαίνει ότι πρέπει να περιμένει 3 ολόκληρα λεπτά μέχρι το επόμενο.
Κατευθύνεται στο σταθμάρχη παντελώς έξαλλος και αρχίζει να τον ξεχέζει πατόκορφα.
Καταλήγει 'ich zahle geld fur eure SCHEISSE' [πληρώνω λεφτά για τα σκατά σας]

Ε, βάλε αυτόν τον άνθρωπο σε στάση ελληνικού ΜΜΜ

Το Βερολίνο είναι μεγάλη λατρεία. Δεν ξέρω αν είμαι προκατειλημμένος ή όχι, όμως είχα την αίσθηση ότι 'βίωνα' μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του περασμένου αιώνα.

Όσο για τον ανθρωπάκο που λες και τη στάση του Ελληνικου ΜΜΜ, έχω την αίσθηση ότι πολλοί βορειοευρωπαίοι βλέπουν τις διακοπές στην Ελλάδα σαν σαφάρι στην Αφρική ή κάτι τέτοιο Το συζητούσαμε αυτό με ένα φίλο μου όταν αναφερόμασταν στις υπέροχες υπηρεσίες που προσφέρουν τα ΚΤΕΛ Κρήτης και τις εμπειρίες των Γερμανών επιβατών!

Άσχετο, μιας και είπες Starbucks: Δυστυχώς στην Ευρώπη οι περισσότερες καφετέριες σερβίρουν είτε φίλτρου, είτε σκέτο καπουτσίνο. Αν θες κάποιο λίγο πιο ψαγμένο ρόφημα, θα πρέπει να καταλήξεις σε αλυσίδα τέτοιου τύπου.

Συγνώμη για το trolling αλλά... μονάχα ο καπιταλισμός και ο κουμουνισμός υπάρχουν σαν επιλογέςς σωστής ανθρώπινης διαβίωσης στον πλανήτη αυτόν; Δηλαδή αν θα είναι μπλε ή κόκκινος ο δυνάστης που θα μας γ. ασάλιωτα; Γιατί και τα δυο συστήματα δοκιμάστηκαν από τα ανθρώπινα όντα και τελικά και τα δυο είναι πιο διδακτορικά (στην εφαρμογή τους από τον άνθρωπο ως προς τον άνθρωπο) από την πιο απόλυτη ολιγαρχία! Και ας βγει ένας μποστης να με πείσει για το αντίθετο! Γκουαντάναμο ή γκουλαγκ; Αξύριστη ή ασάλιωτη μποτσα;

Και ΑΝ η απάντηση στο πρώτο ερώτημα της αποπάνω παραγράφου είναι ΝΑΙ, μπορώ να έχω έναν άλλο πλανήτη παρακαλώ, γιατί εδώ ψιλοαηδίασα πια;

Ο χρήστης mjacob έγραψε:
:offtopicviii:

Νομίζω ότι συμφωνείς ότι το Βερολίνο δεν το γνωρίζεις μόνον μέσα σε 2 ημέρες[...]

Όχι δεν το γνωρίζεις
Να προσπαθήσεις να ξαναπάς όμως, και αν έχει καλό καιρό να πάρετε ποδήλατα και να το γυρίσετε όσο πιο πολύ μπορείτε.
Και αυτή τη φορά να μην πατήσεις το πόδι σου σε starbucks και μαλακίες

και όταν λένε ότι το τρένο φεύγει στις 14.34 ναι φεύγει στις 14.34.

Χειμώνας, πουστόκρυο, χιόνια κλπ.
Τύπος σκάει 14.34 που λέει ο λόγος, και διαπιστώνει ότι το bahn έχει μόλις περάσει και το έχει χάσει. Καταλαβαίνει ότι πρέπει να περιμένει 3 ολόκληρα λεπτά μέχρι το επόμενο.
Κατευθύνεται στο σταθμάρχη παντελώς έξαλλος και αρχίζει να τον ξεχέζει πατόκορφα.
Καταλήγει 'ich zahle geld fur eure SCHEISSE' [πληρώνω λεφτά για τα σκατά σας]

Ε, βάλε αυτόν τον άνθρωπο σε στάση ελληνικού ΜΜΜ

1. Μακάρι να μπορούσα να μην είμαι σαν τους Ιάπωνες κοινώς να βλέπω το Βερολίνο μέσο από το κλείστρο της Μηχανής.

2. Για τα Starbucks.... Γαμώτο ο καφές στη Γερμανία δεν είναι ό,τι καλύτερο. Ο καπουτσίνο είναι για τα μπάζα πραγματικά (τα Starbucks ήταν last resort place....). Οπότε η επιλογή starbucks ήταν επιβεβλημένη καθώς μακάρι να γνώριζα κάποιο Ιταλικό καφέ εκεί.....

3. Η σκηνή στο Bahn είναι απολύτως σουρεάλ πάντως για τα Ελληνικά δεδομένα. Πάντως για να λέμε και το στραβό το δίκαιο ακόμα και οι μακαρονάδες στη δεκαετία του 90 είχαν καταφέρει αυτό το δρομολόγιο από Domodossola ως Milan (ειδικά με το Pentolino που κινείτο σε συνεργασία με τις Ελβετικούς Σιδηρόδρομους) να κινείται στην ώρα με αποτέλεσμα ουκ ολίγες φορές να το έχω παίξει Sebastian Loeb για να ανέβω να πιάσω την A26 ώστε να προλάβω το έταιρον ήμισυ το τρένο στο Gallarate. (Γιατί στο κομμάτι Stresa - Sesto Calende ήταν πρακτικά αδύνατο να καταφέρεις να κινηθείς πιο γρήγορα από το τρένο εκτός και αν είχες σοβαρό death wish και μία 355 (όταν δούλευε). Εγώ ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως εν έτει 2012 είναι ακόμα θέμα τύχης το τρένο στην Ελλάδα να ξεκινήσει και να φτάσει στην ώρα του και ούτε καταλαβαίνω πως θα πρέπει να διαρκεί πιο πολύ το συγκεκριμένο ταξίδι με τρένο περισσότερο από ότι με αυτοκίνητο. Ίσως να φταίει ο εν Ελλάδι Καπιταλισμός (ή τουλάχιστον αυτό που μας παρουσιάζεται έτσι...)