Το φυσικο αεριο λυνει αυτα τα θεματα. Εχει παει στον βολο; Απο την στιγμη που φτιαχτηκαν τζακια στα σπιτια δεν μπορεις να πεις σε κοσμο να μην τα χρησιμοποιουν. Μονο να υποχρεωσεις πολυκατοικιες να καινε φυσικο αεριο με καποια κινητρα και περιορισμους μπορεις.

Το φυσικο αεριο λυνει αυτα τα θεματα. Εχει παει στον βολο; Απο την στιγμη που φτιαχτηκαν τζακια στα σπιτια δεν μπορεις να πεις σε κοσμο να μην τα χρησιμοποιουν. Μονο να υποχρεωσεις πολυκατοικιες να καινε φυσικο αεριο με καποια κινητρα και περιορισμους μπορεις.

Το φυσικό αέριο έχει έρθει στην πόλη εδώ και πολλά χρόνια. Πολλοί (κι εγώ) έχουμε συνδεθεί. Αλλά αυτό που φαίνεται λογικό κι εύκολο, δεν ισχύει πάντα. Παράδειγμα, η ΔΕΠΑ έκανε μεγάλο έργο για να φτάσουν κεντρικοί αγωγοί μεγάλης παροχής και πίεσης και στο Τσιμεντάδικο του Βόλου (έτσι επωφελήθηκαν και προάστια που βρίσκονται στα πέριξ). Το τσιμεντάδικο αποφάσισε όμως πως δεν θέλει να καίει Φ.Α. Από το μαζούτ που έκαιγε κάποτε (καθώς χρειάζεται τεράστια ποσά ενέργειας για φούρνους χιλιάδων βαθμών που ψήνουν χιλιάδες τόνων πετρωμάτων κλπ), ξεκίνησε κάποτε να καίει υπολείμματα ελαστικών... εδώ και κάποια χρόνια, εισάγουν καραβιές κοντέινερ υπολείμματα σκουπιδιών (R.D.F) από Ιταλία (τρέχα γύρευε, δουλειές που κάποτε ρύθμιζε η Μαφία) και σκοπεύει ο Μπέος να δημιουργήσει εργοστάσιο παραγωγής RDF στο Βόλο...

Από την άλλη στα τζάκια, καίνε ότι βρουν...

ποιος αποφάσισε πως μπορούν π.χ. σε ένα στρέμμα με πολυκατοικίες στο κέντρο της πόλης να υπάρχουν π.χ. 50 τζάκια σε ταυτόχρονη λειτουργία...; Και ακόμη και σήμερα δεν υπάρχει κανένας περιορισμός;

Παράλογες νεοελληνικές καταστάσεις.

Πήλιου το βλέπεις λάθος το θέμα σε πολλά επίπεδα .

Αρχικά για τα εργοστάσια .

Είναι μεγάλες μονάδες και είναι σίγουρο ότι υπάρχει η τεχνολογία ώστε να μην ρυπαίνουν υπέρμετρα . Είναι θέμα τοπικής πολιτικής βούλησης να το επιβάλλει , αλλά με τα πελατάκια των κομμάτων αυτά δεν ενδιαφέρουν .

Στο θέμα των τζακιών .

Τα ανοιχτά τζάκια που βάζουμε στις πολυκατοικίες είναι μόνο για παρέα , αφού δεν μπορούν να θερμάνουν περισσότερο από ένα μικρό χώρο .

Με την κρίση δημιουργήθηκε ο μεγάλος πανικός , αφού τα κοινόχρηστα δεν πληρώνονταν και πολλές πολυκατοικίες έμειναν χωρίς θέρμανση .

Αρχισε και το παραμυθάκι με τα ενεργειακά τζάκια που σε 1 χρόνο διπλασίασαν τις τιμές τους , το άλλο παραμυθάκι με το πέλετ και έτσι πολύ λόγω ανάγκης το γύρισαν στην θέρμανση με τζάκι , συχνά καίγοντας ότι έβρισκαν ....

Προφανώς λοιπόν δεν υπάρχει κανένας κανονισμός , ούτε θεωρητικά υπάρχει η ανάγκη να κάνουμε ένα κανονισμό για την Κοινή Λογική και τον Κοινό Νού .

Οπως όμως μου έλεγε όταν ήμουν μικρός ο πατέρας μου , ο Κοινός Νούς δεν είναι τόσο Κοινός , όσο κοινώς νομίζεται....

Το προβλημα με την Αθηνα ειναι τα τρια βουνα που την περικλειουν και εγκλωβιζεται η αιθαλομιχλη. Ειδικα οταν δεν φυσαει η κατασταση ειναι ανυποφορη.

Σε πολλες χωρες βγαινουν οδηγιες για το ποτε και ποιες περιοχες μπορουν να αναψουν το τζακι. Αλλιως τρωνε σοβαρο προστιμο. Επισης τους υποχρεωνουν να καθαριζουν τις καμιναδες.

Οπότε δε ξέρω τί είναι αυτό που βλέπω λάθος...

Το ότι βιομηχανίες πρακτικά μέσα στη πόλη, μπορούν να καινε λάστιχα ή σκουπίδια ή ότι άλλο τους καπνίσει για καύσιμο, ενώ έγιναν υποδομες φυσικού αερίου ειδικά γι αυτές που περνάνε μπροστά στη πόρτα τους; (πέρα απ τις τεράστιες ποσότητες σκόνης αδρανών υλικών που εκπέμπουν χωρίς στην πράξη κανένα έλεγχο)

Ή ότι χιλιάδες διακοσμητικων τζακιών, το ένα πάνω στο άλλο στη κυριολεξία, καίνε ότι να ναι όποτε να ναι χωρίς κανένα έλεγχο;

Και οι γεωγραφικές συνθήκες όπως και στην Αττική, δημιουργούν μια λεκάνη που κατακάθονται όλα αυτά.

Δεν μιλάμε απλά για ενόχληση, μιλάμε για πολλές ασθένειες και θανατους που απλά δεν καταγράφονται, όπως γίνεται με τον ιό για παράδειγμα.

Είναι δυνατόν να επιτρέπονται από το νόμο απεριόριστες ποσότητες οποιοδήποτε καυσίμου σε σπίτια & διαμερίσματα;

(Τί ρωτάω κι εγώ, ενώ είχαμε θανατους από μαγκάλια, κι ακόμη διακόπτουν το ρεύμα σε οικογένειες).

Το προβλημα με την Αθηνα ειναι τα τρια βουνα που την περικλειουν και εγκλωβιζεται η αιθαλομιχλη. Ειδικα οταν δεν φυσαει η κατασταση ειναι ανυποφορη.

Σε πολλες χωρες βγαινουν οδηγιες για το ποτε και ποιες περιοχες μπορουν να αναψουν το τζακι. Αλλιως τρωνε σοβαρο προστιμο. Επισης τους υποχρεωνουν να καθαριζουν τις καμιναδες.

Επίσης στις πολιτισμένες χώρες απαγορεύεται να δουλεύεις το αυτοκίνητο στο ρελαντί χωρίς να κινείσαι. Το βάζεις μπροστά και φεύγεις αμέσως αλλιώς σου κάνουν παρατήρηση.

Πήλιου το δημόσιο δεν λειτουργεί έτσι και αλλιώς . Ολα είναι για την μίζα . Οπότε και το εργοστάσιο θα κάψει χωρίς φίλτρα , γιατί τα λεφτά για τα φίλτρα τα έχει δώσει σε μίζες και η δεη θα κόβει το ρεύμα γιατί μπροστά στα πολλά δεν πληρώνω από μαγκιά , χάνονται και τα λίγα δεν πληρώνω γιατί δεν έχω .

Το κράτος επέτρεψε στους μπαταχτζήδες ενοικιαστές να αφήνουν απλήρωτα τα πάντα και έτσι διαλύθηκαν οι πολυκατοικίες , υπάρχουν και μερικοί ανάλογοι ιδιοκτήτες που μένουν αλλά δεν πληρώνουν , οπότε τάξη στο μπάχαλο δεν μπαίνει .

Έχει ασχοληθεί κανένας με το πρόγραμμα επιδότησης Εξοικονομώ για τις Πολυκατοικίες ; Είναι ακόμα ανοιχτό για αιτήσεις και μέχρι πότε ; Ενδιαφέρομαι κυρίως για αλλαγή όλου του ασανσέρ (καμπίνα και παρελκόμενα) και πόρτας εισόδου. Το υπάρχον βγάζει βλάβες των 150 ευρώ κάθε 8 μήνες. Άκουσα πως για το ασανσέρ η επιδότηση είναι έως 10000 ευρώ. Η εκταμίευση των χρημάτων για την πληρωμή προμηθευτών (υλικά) και συνεργείων τοποθέτησης είναι γρήγορη ή θα μας βάλουν να τα πληρώσουμε σαν ιδιοκτήτες και μετά θα περιμένουμε +6 μήνες ;

Πριν τα μνημόνια είχαν βγάλει νόμο για υποχρεωτική αντικατάσταση των παλαιών ανελκυστήρων αλλά μετά πήρε αναστολή

https://ecopress.gr/anelkystires-prostima-6-000-evro-sto-synt/

Απαντώ εν συντομία: Η προθεσμία για πολυκατοικίες (όπου εκεί εντάσσονται και οι ανελκυστήρες) είναι ως 3//2021. Το όριο για τους ανελκυστήρες είναι 10.000 Ευρώ. Οι πληρωμές γίνονται από το πρόγραμμα όσον αφορά τα επιδοτούμενα ποσά και από τους ιδιοκτήτες όσον αφορά τη συμμετοχή τους. Οπότε οι όποιες καθυστερήσεις εκταμίευσης από το πρόγραμμα βαραίνουν τους προμηθευτές. Γι' αυτό και πολλοί προμηθευτές είτε δεν ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν (άντε να περιμένεις να πληρωθείς π.χ. το 75%) είτε ζητάνε (παράτυπα αλλά πολύ λογικά) να τους καταβάλλουν οι ιδιοκτήτες ένα σημαντικό μέρος της αμοιβής τους, το οποίο υπόσχονται να το επιστρέψουν όταν τους καταβληθεί η επιδότηση. Πρέπει να έχεις μεγάλη εμπιστοσύνη στον προμηθευτή για να το δεχτείς αυτό...

harisma σ' ευχαριστώ για την απάντηση. Έτσι μου τα είπε και ο συντηρητής ασανσέρ σήμερα το πρωί. Πληρώστε εμάς κανονικά για τις εργασίες και μετά θα σας τα κάνουμε 'όπισθεν' όταν μας τα βάλουν στον λαγαριασμό. Βέβαια ο μηχανολόγος μηχανικός για το ΠΕΑ που μίλησα το πρωί λέει πως αν τα τιμολόγια αγοράς των υλικών του προμηθευτή σκαναριστούν και ανεβούν στο σύστημα γρήγορα τότε θα πληρωθούν άμεσα και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Το έχει κάνει αρκετές φορές επιτυχώς με συγκεκριμένη εταιρεία φυσικά. Το θέμα είναι να πάρει παράταση το πρόγραμμα γιατί μέχρι την άλλη εβδομάδα δεν προλαβαίνω να βρω όλους τους ιδιοκτήτες (16) αφού 4 μένουν στο εξωτερικό και την επαρχία. Το θέμα είναι πως χθες χάλασε το ασανσέρ, δεν κάνει στάση σε τρεις ορόφους και θα περιμένουμε αρκετές ημέρες για επισκευή οπότε κοιτάμε και αυτή την εναλλακτική.

Καλημέρα σε όλους. Αποφάσισα να γράψω στο παρόν θέμα, γιατί δε βγάζω άκρη με το τι να κάνω ή τι πρέπει να κάνω....

Με την γέννηση των διδύμων αποφασίσαμε να επιστρέψουμε για μόνιμη κατοικία στη Θεσσαλονίκη. Κυρίως για λόγους σχολείου και δραστηριοτήτων των μικρών. Οπότε στη γκαρσονιέρα που είχαμε σαν φοιτητές και χρησιμοποιούσαμε για ολιγοήμερες αποδράσεις στη πόλη, δε χωρούσαμε. Έπρεπε να αγοράσουμε διαμέρισμα. Ψάχναμε οπωσδήποτε 3 υπνοδωμάτια. Με το μπάτζετ που είχαμε και τις περιοχές που θέλαμε βρήκαμε τελικά σπίτι με 2 υπνοδωμάτια, χωριστή κουζίνα, χωριστό σαλόνι και χωριστή τραπεζαρία μπάνιο και 2ο wc. Με τους μηχανικούς(αδερφή+γαμπρός μου) είπαμε να κάνουμε σαλοκουζίνα και τον ένα χώρο να τον κάνουμε εξτρά δωμάτιο. Το αγοράζουμε, μπαίνουμε προσωρινά μέσα το 2018 και το 2019 ξεκινάμε ολική ανακαίνιση. Εκεί από την οικοδομή με σταματάει ένας μλκας, και στην ουσία δε μπορέσαμε να βγάλουμε 3ο δωμάτιο. Το σπίτι ναι μεν έγινε κουκλί με σαλοτραπεζαρία και χωριστή κουζίνα, αλλά ήδη αρχίσαμε να μη χωράμε με τα παιχνίδια κλπ. Αναγκαστικά κουκέτα για ύπνο και όταν σε 2-3 χρόνια χρειαστούν γραφεία.... τον ήπιαμε.

Στη Χαλκιδική το σπίτι μας είναι τεράστιο και βρίσκεται στο χώρο του ξενοδοχείου. Οπότε είχαμε συνηθίσει σε άπειρους αποθηκευτικούς χώρους, κλειστό γκαράζ, 1,5 στρέμμα διαμορφωμένο κήπο, ιδιωτικό γυμναστήριο και πολλές ακόμα ανέσεις.

Δεδομένα.... Ανακαινισμένο σπίτι, ίσως στον ωραιότερο δρόμο της Θεσσαλονίκης με θέα θάλασσα(Σοφούλη). 0 εγκληματικότητα-αλλοδαποί κλπ. Εστιατόρια-καφέ-πεζοδρόμια-παιδικές χαρές σε απόσταση αναπνοής με τα πόδια. Άπλετο πάρκινγκ. Γενικά είναι σαν να είσαι σε προάστιο, αλλά είσαι μέσα στην πόλη.

Επιλογές....

α) διαμέρισμα στην ίδια περιοχή(καραμπουρνάκι), άντε βαριά να πάμε Αρετσού. Εξωφρενικές τιμές για να βλέπεις θάλασσα σε διαμερίσματα ηλικίας 40+ ετών. Οπότε και ριζική ανακαίνιση να το κάνω(όπως αυτό που πήραμε), θα έχω να αντιμετωπίσω μια παλιά οικοδομή. Παλιά είσοδο, παλιό ασανσέρ, χωρίς αποθήκη, και παλιούς ιδιοκτήτες. Έχω τραβήξει πολλά την τελευταία 3ετία εδώ που ήρθα. Από τη μια λογικό γιατί αυτοί μένουν 40 χρόνια εδώ και ήρθα με 2 μωρά και τους έχω ανακατώσει. 2-3 αλλαγές που είπα να κάνουμε, δεν βρίσκουν ανταπόκριση. Γιατί για αυτούς δεν είναι το καινούριο τους σπίτι, και δεν θέλουν να βάλλουν cent. Ηλεκτρικό αμάξι αποκλείεται, γιατί όλες αυτές έχουν μαγαζιά και όχι πυλωτές. Και σε περίπτωση σεισμού έχεις ένα κίνδυνο σε σχέση με μια νέα κατασκευή.

β) σπίτι-μονοκατοικία-μεζονέτα σε προάστιο. Εδώ παίζουν αρκετά σπίτια σε πανόραμα-θέρμη-τριάδιο. Τιμές χαμηλότερες από την προηγούμενη επιλογή για μεγάλα σπίτια με όλες τις ανέσεις. 4 δωμάτια+, υπόγειο πάρκινγκ. Και έχεις να κάνεις βαριά με άλλους 2 γειτόνους στο ίδιο οικόπεδο, ίσως να μπορέσω να βρω και ολομόναχος

γ) οικόπεδο και χτίζω μονάχος σε ίδιες περιοχές. Σπίτι όπως ακριβώς το θέλεις, αλλά μπλέκεις με μαστόρια, και έχω βαρεθεί.

δ) το βουλώνω, στριμώχνομαι και κρατάω τα χρήματα, γιατί δεν ξέρεις τι γίνεται.... Υπομονή 10+ χρόνια μέχρι να γίνουν 18 και να εξαφανιστούν από το σπίτι.

Φαίνεται εύκολη η απάντηση αλλά δεν είναι. Δηλαδή τι πιο λογικό από το να πας σε ένα μεγαλύτερο, πιο καινούριο σπίτι;;; Ξέρω αρκετούς που το μετάνιωσαν. Και εδώ θέλω τη συμβουλή όσων το έκαναν. Δηλαδή σε οποιοδήποτε προάστιο θα πρέπει να κάνω τον ταρίφα για τα παιδιά παντού. Δεν υπάρχει η αίσθηση της γειτονιάς. Παντού πας με το αυτοκίνητο. Και οι κλοπές είναι σε καθημερινή βάση. Σε σφάζουν οικογενειακά και αν δε σε ψάξουν, δε θα σε βρει κανείς. Έξοδα θέρμανσης και γενικά διαβίωσης πολλαπλάσια. 'ταξίδι' για να δεις ένα φίλο ή να πας κάπου οικογενειακά. Και μέχρι να μπω και να πω το χαίρομαι, 10 χρόνια μετά τα παιδιά θα φύγουν. Και θα μείνουμε με τη σύζυγο μαγκούφηδες, σε ένα μεγάλο σπίτι να μένουμε στο ισόγειο που θα έχει μια σαλοκουζίνα και 1 δωμάτιο με κλειδωμένο το υπόλοιπο. Να περιμένω Χριστούγεννα για να μαζευτούμε, ΑΝ δεν έχουμε πάει Γερμανία στο πατρικό της συζύγου.....

¨Έχω σκεφτεί ακόμα και να νοικιάσω σπίτι για 1 χρόνο να δω αν θα την παλέψω. Προφανώς τα ενοίκια είναι υψηλά. Αλλά άλλο να πετάξεις 10-15κ€ για 1 χρόνο ενοίκια, παρά κάτι μεγάλα 6ψήφια και να χάνεις λεφτά στις αγοροπωλησίες.

Sorry για το σεντόνι. Όλες οι γνώμες ευπρόσδεκτες.

Γιατί δεν σε άφησαν να βγάλεις το 3ο δωμάτιο που ήθελες ; Τι σου έλεγαν, πως χρειάζεσαι την πλειοψηφία (ιδανικά το 100%) των συνιδιοκτητών για τροποποίηση του συμβολαίου σου στη σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας ; Μελλοντικά δεν θα μπορούσες να το τακτοποιήσεις, να το μεταβιβάσεις στα παιδιά ή να το πουλήσεις ; Στην δική μου πολυκατοικία πάντως μια χαρά κλείσανε μπαλκόνια ή έριξαν ενδιάμεσους τοίχους μέχρι φέτος το καλοκαίρι.

το καθε παιδι χρειαζεται δικο του δωματιο. πολυ περισσοτερο αν ειναι διαφορετικου φυλου. αν ησουνα στριμωγμενος οικονομικα και δεν το αντεχες, οκ δεν θα γινοταν και τιποτε, δεν εισαι ομως. υπολογιζε οτι θα εχεις τα παιδια μεχρι τα 24-25 τουλαχιστον, σχολεια, γυμνασια, λυκεια, πανεπιστημια, να βρουν τη πρωτη δουλεια, να κρατησουν μια επαφη ακομη και σπυδαζουν αλλου. επισης, σε τετοιες ηλικιες που ειναι ακομη, ειναι απαραιτητες οι πληρεις παροχες του αστικου ιστου: φροντιστηρια, δραστηριοτητες, μουσικες, ομαδες, φιλαρακια κλπ. ασε που η γυναικα πρεπει να ειναι μεσα στο ψυγειο καποιο σουπερμαρκετ για να τα προλαβαινει. οποτε για εμενα τη ψαχνεις ακομη περισσοτερο μηπως και αποκτησεις το τριτο το δωματιο, αλλιως ακομη και με παραχωρηση σε τετραγωνικα πας σε κατι που να καλυπτει τη βασικη αναγκη για ενα δωματιο ανα παιδι. τα μεγαλα σπιτια δεν τα παω κιολας, εγω βρισκομαι στο τελος της διαδρομης με τα παιδια να ειναι σε φαση που τελειωνουν σε 2-3 χρονια πανεπιστημια και ενα μεγαλο σπιτι το μονο που κανει ειναι να σε δεσμευει και να σε χωνει στη περιποιηση του. απο οσο θυμαμαι θεσ/νικη που εμεινα ενα χρονο, η αληθεια ειναι οτι εχει παλιες πολυκατοικιες στο παραλιακο μετωπο αλλα με ψυχραιμο ψαξιμο κατι θα παιζει με φαση ας πουμε ανταλλαγης με το υπαρχων, πουχου το πουλας και βλεπεις.

παντως πουχου χωρισμα με γυψοσανιδες, τι προβλημα μπορει να εχεις? καρφωτες?

Εκτός από τα γκρεμίσματα που έπρεπε να γίνουν, είχαμε αλλοίωση της πρόσοψης της οικοδομής εξωτερικά. Αλλού καταργούσα κουφώματα, και αλλού εμφάνιζα νέα. Έχει και η οικοδομή επένδυση εξωτερική με μάρμαρα παντού, και με ζάλισαν . Βασικά ένας είναι ο μλκας. Εδώ μου μουτζούρωνε το όνομα στα θυροτηλέφωνα.....

Ευττυχώς πρόλαβα και γκρέμισα ένα εσωτερικό τοίχο για να κάνω σαλοτραπεζαρία.

Εγώ θα πω την γνώμη μου για το σκέλος πόλη vs προάστια....μεγάλωσα Μπότσαρη και τώρα μένω Καρδία...και πριν έμεινα για δύο χρόνια Πλαγιάρι και είμαι στην περιοχή από το 2002. Στην πόλη απλά ΔΕΝ ξαναγυρίζω. Είχα πρόβλημα να παρκάρω το 1990, τώρα είναι απείρως χειρότερα. Και ναι, αποφάσισα να κάνω τον ταξιτζή για το παιδί μου και δεν με πειράζει καθόλου. Κάθε πρωί όμως κάθομαι στο κηπάκι μου και απολαμβάνω τον καφέ μου με την ησυχία μου. Και επειδή τέθηκε το θέμα 'μα πως θα βλέπω τους φίλους μου' οι αποστάσεις είναι λίγο μύθος, ανάλογα βέβαια με το που θέλεις να πας. Πάω στον κουνιάδο μου στις Συκιές σε 22 λεπτά πχ...ή όταν δούλευα στην έκθεση το πρωί έκανα 17 μετρημένα λεπτά όταν ο συνάδελφός μου από τον Άη Γιάννη έκανε 22. Σύντομα θα ανακαλύψεις ότι δεν υπάρχει λόγος να κατέβεις στην πόλη. Εμείς κατεβαίνουμε το πολύ 2 φορές το μήνα και πολλές φορές καμία! Και όντως τα σπίτια στην πόλη έχουν γενικά ξεφύγει και όσοι δεν βάζουν νερό στο κρασί τους κάθονται και τα κοιτάνε.Όσο για το θέμα ασφάλειας είναι ακόμα ένας μύθος...όχι ότι δεν υπάρχει κάποια εγκληματικότητα αλλά τα κρούσματα είναι απείρως λιγότερα. Και αν λάβεις τα απλά και αυτονόητα μέτρα προστασίας δεν διατρέχεις ουσιαστικό κίνδυνο. Σε τελική ανάλυση, τι είναι προτιμότερο? Ένα σπίτι 15 χρονών που θα το πάρεις στα 1000 ευρώ το μέτρο χωρίς να χρειάζεται κάποια σοβαρή ανακαίνιση ή ένα διαμέρισμα 100τμ και 50 χρονών που θα το πάρεις τουλάχιστον 160κ και θα πρέπει να δώσεις άλλα 30 για να το συνεφέρεις? Αυτό που πρώτα πρέπει να κάνετε οικογενιακώς είναι να καθορίσετε τις προτεραιότητες σας...τι είναι ακριβώς αυτό που θέλετε

kyr80 γνώμη μου με αυτά που έγραψες θα κοίταγα με την εξής σειρά τις λύσεις β,  γ και τέλος δ 

το καθε παιδι χρειαζεται δικο του δωματιο. πολυ περισσοτερο αν ειναι διαφορετικου φυλου. αν ησουνα στριμωγμενος οικονομικα και δεν το αντεχες, οκ δεν θα γινοταν και τιποτε, δεν εισαι ομως. υπολογιζε οτι θα εχεις τα παιδια μεχρι τα 24-25 τουλαχιστον, σχολεια, γυμνασια, λυκεια, πανεπιστημια, να βρουν τη πρωτη δουλεια, να κρατησουν μια επαφη ακομη και σπυδαζουν αλλου. επισης, σε τετοιες ηλικιες που ειναι ακομη, ειναι απαραιτητες οι πληρεις παροχες του αστικου ιστου: φροντιστηρια, δραστηριοτητες, μουσικες, ομαδες, φιλαρακια κλπ. ασε που η γυναικα πρεπει να ειναι μεσα στο ψυγειο καποιο σουπερμαρκετ για να τα προλαβαινει. οποτε για εμενα τη ψαχνεις ακομη περισσοτερο μηπως και αποκτησεις το τριτο το δωματιο, αλλιως ακομη και με παραχωρηση σε τετραγωνικα πας σε κατι που να καλυπτει τη βασικη αναγκη για ενα δωματιο ανα παιδι. τα μεγαλα σπιτια δεν τα παω κιολας, εγω βρισκομαι στο τελος της διαδρομης με τα παιδια να ειναι σε φαση που τελειωνουν σε 2-3 χρονια πανεπιστημια και ενα μεγαλο σπιτι το μονο που κανει ειναι να σε δεσμευει και να σε χωνει στη περιποιηση του. απο οσο θυμαμαι θεσ/νικη που εμεινα ενα χρονο, η αληθεια ειναι οτι εχει παλιες πολυκατοικιες στο παραλιακο μετωπο αλλα με ψυχραιμο ψαξιμο κατι θα παιζει με φαση ας πουμε ανταλλαγης με το υπαρχων, πουχου το πουλας και βλεπεις.

παντως πουχου χωρισμα με γυψοσανιδες, τι προβλημα μπορει να εχεις? καρφωτες?

Τα δικά μου στα 18 μάλλον θα μας χαιρετήσουν για Γερμανία. Και τότε πιθανόν να πάω να μείνω μόνιμα Χαλκιδική. Θα πλησιάζω τα 60, οπότε οι καφετέριες και τα μπαρ, που πάω ακόμα και τώρα, δε θα είναι και πολύ χρήσιμα. Θα έχω και όποιο σπίτι στην Θεσσαλονίκη(την γκαρσονιέρα στη Μαρτίου ακόμα την έχω), για όταν βαριέμαι στο χωριό. Η συζήτηση γίνεται γιατί συμφωνώ ότι κάθε παιδί θέλει το δωμάτιό του. Ευτυχώς είναι αγόρια. Εμείς 3 παιδιά με 3 δωμάτια, και ο μεγάλος μου αδερφός είχε μόνο δικό του. Εγώ το μοιραζόμουν με την αδερφή μου.... Δράμα η κατάσταση.

Σκέφτηκα τη γυψοσανίδα, αλλά δε βολεύει. Πρέπει να πας μέσω του σαλονιού, στο υποτιθέμενο δωμάτιο που ΘΑ δημιουργηθεί.

Αν κατάλαβα καλά εσύ προτείνεις αλλαγή με αντίστοιχο διαμέρισμα με +1 δωμάτιο. Αυτό είναι που ψάχνω αλλά δεν υπάρχει σε λογικές τιμές. Το ψάχνω από όταν τελείωσα την ανακαίνιση στο υπάρχον. Ούτε καν στον πρώτο παράλληλο της παραλιακής. Άντε λες, να χάσω τη θέα.

Και μπήκα στην πρίζα για προάστιο λόγο του κουμπάρου μου. Πήρε στο Πανόραμα με ούτε τα μισά λεφτά, μισή μεζονέτα. Το κάτω 'μισό' ημιυπόγειο σκαμένο με 1ο όροφο. Από πάνω του μένει άλλος με τον 2ο + σοφίτα.

Εφοσον έχεις σπίτι λογική επιλογή βρίσκω το τελευταίο.

Τα παιδιά όταν μένουν με τους γονείς τους μέχρι τα 25-30 έχουν θέματα κοινωνικόποίησης, και ολα πάνε αργά μετά όπως οικογένειες κτλ διοτι δεν εχουν ζήσει ως  ανεξάρτητοι στον δικό τους χώρο.

Το ξερω από φιλαράκια. Έχω ακόμα και φιλους άνω των 30 λόγω μεγάλης οικονομικής κρίσης. Αρχίζει και αλλάζει η ψυχοσύνθεση τους διοτι κόλλησαν στο παιδικό δωμάτιο. Αν ειναι και άντρας, αυτό τον καταστρέφει.

Εφοσον δηλαδή έχεις ρευστό και γενικως είστε άνετοι, θα πρότεινα να μείνετε εκεί όπου είστε και οταν φτάσουν τα 18-20 τους αγοραζεις στο κεθενα τη γκαρσονιέρα ή μικρό διαμερισμα στην πολη που επιθυμεί, σπουδάζει είτε εργάζεται για να ανοίξουν τα φτερά τους.

Προϋπόθεση η γκερσονξερα ή διαμέρισμα να έχει δύο υπνοδωμάτια ώστε η μητέρα τους ή και εσύ να μενει μαζί τους οπότε θέλει τον πρώτο καιρό. Σταδιακά θα αναπτυχθούν μόνα τους και το κυριότερο νωρίς.

Ετσι και θα μεγαλωσουν σε ένα τέλειο σπίτι όπως το σημερινό και θα κοινωνικοποιηθουν πιο σωστά μετά τα 18-20 ετών.

Δεν φαντάζεσαι πως αναπτύσσεται ένα άτομο όταν διαθέτει ένα δικό του μικρό σπιτι.

Εγώ θα πω την γνώμη μου για το σκέλος πόλη vs προάστια....μεγάλωσα Μπότσαρη και τώρα μένω Καρδία...και πριν έμεινα για δύο χρόνια Πλαγιάρι και είμαι στην περιοχή από το 2002. Στην πόλη απλά ΔΕΝ ξαναγυρίζω. Είχα πρόβλημα να παρκάρω το 1990, τώρα είναι απείρως χειρότερα. Και ναι, αποφάσισα να κάνω τον ταξιτζή για το παιδί μου και δεν με πειράζει καθόλου. Κάθε πρωί όμως κάθομαι στο κηπάκι μου και απολαμβάνω τον καφέ μου με την ησυχία μου. Και επειδή τέθηκε το θέμα 'μα πως θα βλέπω τους φίλους μου' οι αποστάσεις είναι λίγο μύθος, ανάλογα βέβαια με το που θέλεις να πας. Πάω στον κουνιάδο μου στις Συκιές σε 22 λεπτά πχ...ή όταν δούλευα στην έκθεση το πρωί έκανα 17 μετρημένα λεπτά όταν ο συνάδελφός μου από τον Άη Γιάννη έκανε 22. Σύντομα θα ανακαλύψεις ότι δεν υπάρχει λόγος να κατέβεις στην πόλη. Εμείς κατεβαίνουμε το πολύ 2 φορές το μήνα και πολλές φορές καμία! Και όντως τα σπίτια στην πόλη έχουν γενικά ξεφύγει και όσοι δεν βάζουν νερό στο κρασί τους κάθονται και τα κοιτάνε.Όσο για το θέμα ασφάλειας είναι ακόμα ένας μύθος...όχι ότι δεν υπάρχει κάποια εγκληματικότητα αλλά τα κρούσματα είναι απείρως λιγότερα. Και αν λάβεις τα απλά και αυτονόητα μέτρα προστασίας δεν διατρέχεις ουσιαστικό κίνδυνο. Σε τελική ανάλυση, τι είναι προτιμότερο? Ένα σπίτι 15 χρονών που θα το πάρεις στα 1000 ευρώ το μέτρο χωρίς να χρειάζεται κάποια σοβαρή ανακαίνιση ή ένα διαμέρισμα 100τμ και 50 χρονών που θα το πάρεις τουλάχιστον 160κ και θα πρέπει να δώσεις άλλα 30 για να το συνεφέρεις? Αυτό που πρώτα πρέπει να κάνετε οικογενιακώς είναι να καθορίσετε τις προτεραιότητες σας...τι είναι ακριβώς αυτό που θέλετε

Ευχαριστώ πολύ που ασχολήθηκες και έγραψες. Όπως και όλους τους υπολοίπους.

Καλά η Μπότσαρη με τη Σοφούλη είναι το χάος σε σύγκριση. Και εγώ αν έμενα Μπότσαρη δε θα το συζητούσα. Η πεθερά μου έχει ένα διαμέρισμα στην Καραϊσκάκη, λίγο πιο μετά από Μπότσαρη και είναι δράμα η κατάσταση. Επίσης Καρδία και Πλαγιάρι δε θα πήγαινα ποτέ. Για το λόγο που περιγράφεις. Γιατί καλύπτεις με ημίμετρα τις ανάγκες που έχεις, αν δεν πας στην πόλη. + ότι έχω 2 δρομολόγια πάνε-έλα στο praktiker καθημερινά. Αν είναι να μείνω Καρδία, μένω Νικήτη. Χάνω το σχολείο, αλλά μεγαλώνω τα παιδιά στον παράδεισο, από άποψη περιβάλλοντος.

Όσο για τις ληστείες. Πανόραμα και Θέρμη γίνεται πανικός. Και το Πανόραμα δεν το κοιτάω για λόγους glamour ή τέτοιες παπ@ριές. Έχει πολλά σπίτια σε τιμές διαμερισμάτων του 'κακού' μέρους του κέντρου. Δηλαδή όσο κοστίζει το πατρικό μου στην Κηφησιά, κοστίζει και μια μεζονέτα στο Πανόραμα.

Ευχαριστώ ξανά, και καταγράφω τη γνώμη σου, ως μια θετική στην μετοίκηση σε προάστιο.

Εφοσον έχεις σπίτι λογική επιλογή βρίσκω το τελευταίο.

Τα παιδιά όταν μένουν με τους γονείς τους μέχρι τα 25-30 έχουν θέματα κοινωνικόποίησης, και ολα πάνε αργά μετά όπως οικογένειες κτλ διοτι δεν εχουν ζήσει ως  ανεξάρτητοι στον δικό τους χώρο.

Το ξερω από φιλαράκια. Έχω ακόμα και φιλους άνω των 30 λόγω μεγάλης οικονομικής κρίσης. Αρχίζει και αλλάζει η ψυχοσύνθεση τους διοτι κόλλησαν στο παιδικό δωμάτιο. Αν ειναι και άντρας, αυτό τον καταστρέφει.

Εφοσον δηλαδή έχεις ρευστό και γενικως είστε άνετοι, θα πρότεινα να μείνετε εκεί όπου είστε και οταν φτάσουν τα 18-20 τους αγοραζεις στο κεθενα τη γκαρσονιέρα ή μικρό διαμερισμα στην πολη που επιθυμεί, σπουδάζει είτε εργάζεται για να ανοίξουν τα φτερά τους.

Προϋπόθεση η γκερσονξερα ή διαμέρισμα να έχει δύο υπνοδωμάτια ώστε η μητέρα τους ή και εσύ να μενει μαζί τους οπότε θέλει τον πρώτο καιρό. Σταδιακά θα αναπτυχθούν μόνα τους και το κυριότερο νωρίς.

Ετσι και θα μεγαλωσουν σε ένα τέλειο σπίτι όπως το σημερινό και θα κοινωνικοποιηθουν πιο σωστά μετά τα 18-20 ετών.

Δεν φαντάζεσαι πως αναπτύσσεται ένα άτομο όταν διαθέτει ένα δικό του μικρό σπιτι.

Πριν τα 18 θα τους στείλω μοναχούς τους στη γκαρσονιέρα, που έχουμε με τη μάνα τους από φοιτητές, ακριβώς για αυτά που γράφεις. Έζησα πως δουλεύει το Γερμανικό μοντέλο διαπαιδαγώγησης(μέσω της συζύγου) και το λάτρεψα. Προφανώς θα τρώνε σπίτι(οποιο και αν είναι αυτό), αλλά θα διαβάζουν και θα κοιμούνται και θα είναι υπεύθυνοι για το σπίτι τους. Και μπορούν να μείνουν εκεί σαν φοιτητές στην Ελλάδα ή να μείνουν στη Γερμανία σαν φοιτητές εκεί. Δηλαδή το ενδεχόμενο φοιτητές στη Θεσσαλονίκη + μένουν μαζί μας, δεν παίζει με κανένα σενάριο. Μπορεί να με διώξουν και εμένα στη Μαρτίου ή να φύγω οικειοθελώς στο χωριό. Άγνωστο. Το σίγουρο είναι ότι μόλις τελειώσουν το λύκειο, θα πορευτούν μονάχοι τους. Με βοήθεια από εμάς όταν ζορίζονται.