Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:
SM ναι... Και μετά μένει από τρομπα, σωληνάκια, δυναμό κ.ο.κ..
Τεσπά σημερα οδήγησα το σε5. Το μοτερ με 2.300κμ πλεον εχει ανοιξει αισθητα. Αρκετη ροπή αν και προς το παρον ειναι αρκετά θορυβώδης πάνω από 140...Λογικα θα ηρεμήσει;;;
Το ξάντιαθα το δει ο γιατρος αυριο. Σκεφτομαι να του ριξω 1.8 μοτερ πανω απο τροπετο που να εχει και την τρόμπα και τα ψυγεια. Θα δω πόσο θα κοστίει.
το καλό είναι ότι είμαι σπίτι μου
Ρε συ, αφού είσαι σπίτι σου, σε μερικούς μήνες, θα θυμάσαι μόνον τα όμορφα του ταξιδιού και όχι τα άσχημα! Η κούραση , η ανησυχία και το άγχος θα έχουν χαθεί και ξεχαστεί και θα έχει μείνει η ΕΜΠΕΙΡΙΑ, το κάτι παραπάνω που θα λες στα εγγόνια σου (ή και στα παιδια σου) τις κρύες νύχτες του χειμώνα δίπλα από το τζάκι!
Και ναι ΟΚ, η Xantia έχει μια αντλία υψηλής και χάλασε, αλλά και ένα οποιοδήποτε αυτοκίνητο μπορεί να χαλάσει αλλού! Εγώ νομίζω πως η χασούρα σου από όλα αυτά τα γεγονότα, ήταν κάποια χρήματα (που δεν σε φαλήρισαν κιόλας... ) και κάποια κούραση!
Ε, νέοι είμαστε ακόμη, αν δεν κουραστούμε τώρα, πότε θα κουραστούμε;
Εμένα δεν με έχει αφήσει ποτέ αυτοκίνητο στο δρόμο, αλλά μια φορά 11 το βράδυ έκοψα...βάση μηχανής , αυτή που πιάνει πάνω στην κεφαλή, στο Zastavίγκο, πηγαίνοντας από Γιάννενα Πάτρα... Δεν είχε στερεωθεί καλά η εξάτμιση και έπαιζε, η βάση ήταν παλιά, σταματάω για...κατούρημα, και όπως κατέβηκα από την άσφαλτο για να πατήσω στο χώμα, από κάποια στρέβλωση, κλάκ και ...πάρτην κάτω!
Κατεβαίνω, ψάχνω δεν είδα τίποτε... Βάζω εμπρός, και το τουτού όταν πάταγα το γκάζι, θύμιζε ...σέικερ του Κουίκι (είναι ανηψίος του Κουικάρα, αν θυμάστε... )!
Πάω στο πορτμπακάζ να βρω τα εργαλεία, αλλά τι να κάνω; Ε, πάω μερικά μέτρα σε ένα βενζινάδικο και μου δίνει ο άνθρωπος κάμποσο...σύρμα και κάνω μια πλεξούδα γύρω από την βάση... Βάζω και την ρεζέρβα να κρατάει κόντρα και από το Αγρίνιο που ήμουν, πήγα Πάτρα άνετα, απλά πατούσα το γκάζι απαλά, γιατί και το...κοτετσόσυρμα, έχει τις αντοχές του!
Την άλλη μέρα αγόρασα την βάση (πανάκριβη, 1500 παλιές δραχμούλες... ), πάρκαρα το Zastava με τον ...κώλο στον κατήφορο για να γείρει το μοτέρ και την τοποθέτησα κάτω από το σπίτι μου, στην Αστιγγος της Πάτρας!
Εκεί άλλαξα μια φορά κολλάρο στο ψυγείο, όταν ετοιμαζόμασταν για καφέ, αλλά το κολλάρο είχε άλλη γνώμη και άδειασε όλο το ψυγείο στο δρόμο! Και είχα μέσα και 3 γκομενάκια (δεν τις χάλασε, την άλλη μέρα πήγαμε για μπάνιο, αφού άλλαξα το κολλάρο εννοείται! ).
Η την φορά που το έβαλα στο πλοίο χωρίς εξατμιση , γιατι η Σέριφος ερωτεύτηκε και τα δύο καζανάκια! Φαντάσου εμπειρία, ακόμη και για το πλήρωμα , ν'ανεβαίνει στο πάνω κατάστρωμα το ...θηρίο χωρίς εξάτμιση! Ολο το πλοίο με έδειχνε και...γελούσε, τι να σου πω, μεγαλεία!
Τι θέλω να πω με την πολυλογία μου; Ο,τι η περιπέτειά σου , θυμίζει λίγο και το On the Road , του Κερουακ που διαβάζω τελευταία... Είναι μια περιπέτεια που δεν σου δίνεται ευκαιρία να την ξαναέχεις, γιατί ζούμε στον προστατευμένο και αποστειρωμένο κόσμο μας, μακριά από περιπέτειες και κινδύνους...
Τώρα είσαι θυμωμένος με την Ξανθούλα, ίσως και να έληξε η σχέση σας, αλλά αν την αφήσεις για κάποιο απρόσωπο κουτί, θα την θυμάσαι με νοσταλγία... Οπως κι εγώ θυμάμαι το ασχημόπαπο το Zastava που σε έκανε να οδηγεις σαν Ινδιάνος κάθε φορά που έμπαινες μέσα!
Παντα απολαυστικα και αναλυτικα τα posts του Ηιgh Fidelity..
Moυ θυμιζουν τα δικα μου φοιτητικα χρονια χωρις Zastavigo ομως..
Η διαδρομη Γιαννενα-Πατρα παντα βραδυ με ενα scoda και με καλη παρεα!