pipinos1976 έγραψε:
Πάντως διαβάζοντας τα post που έχετε κάνει οι περισσότεροι συμπέρανα κάποια πράγματα (με μια δώση humour):
-
Είστε ακριβώς όπως αυτοί που βρίζετε
-
Κάνετε ακριβώς τα ίδια πράγματα
-
Το ξύλο είναι τελικά και νόμιμο, και θεμιτό και σίγουρη λύση για τα προβλήματα ΚΑΙ στο δρόμο
-
Πρέπει να οπλοφορώ για να κυκλοφορώ
-
Στην Ελλάδα όλοι είναι οδηγοί Formula 1, αλλά κάποιοι άλλοι τους καθυστερούν πάντα
-
Στην Ελλάδα, κατηγορούμε τους άλλους για άχρηστους, για βλάκες, αλλά τελικά εμείς τους βρίζουμε, πλακωνόμαστε μαζί τους, τους παρακολουθούμε στον κατήφορο που έχουν πάρει
Λυπάμαι κύριοι, αλλά το μόνο που διαπίστωστα από τις 4 σελίδες που διάβασα είναι ότι ενώ οι περισσότεροι διαπιστώνουν ένα πρόβλημα (αργοί οδηγοί στην αριστερή λωρίδα) οι ίδιοι δημιουργούν προβλήματα στην κυκλοφορία δημιουργώντας ο καθένας τους δικούς του κανόνες κάθε φορά. Ο ένας ανάβει φώτα, ο άλλος χρησιμοποιεί κόρνα, άλλος έχει συναγερμό να παίζει, άλλος έχει μονίμως αναμένα φώτα, ένας άλλος πλακώνεται, κάποιος τρίτος κάνει κάτι άλλο (δεν τα θυμάμαι όλα). Ελάχιστοι έγραψαν ότι κάνουν υπομονή και ακόμα λιγότεροι έγραψαν ότι αντιμετωπίζουν τις περιπτώσεις αυτές ψύχραιμα.
Δε θέλω να προκαλέσω τον κόσμο, έκανα κι εγώ πολύ χειρότερα στο παρελθόν (ευτυχώς δεν έχω τρακάρει μέχρι τώρα σοβαρά, εκτός από 1-2 μικρά χτυπήματα στο φτερό που δεν έφταιγα), πήρα όμως την απόφαση σε κάποια φάση να αλλάξω γιατί παρόλο που σε αυτό το κράτος δύσκολα μπορεί να σε ακολουθήσει κάποιος στο καλό (ο καλός λέγεται και Μ... ή αδύναμος) σκέφτομαι ότι πρέπει κάποιος να δώσει το παράδειγμα, έστω και αν είναι ο κούκος που δε θα φέρει την άνοιξη. Η προσπάθεια μετράει και ακόμα και έναν άνθρωπο να φέρεις στο σωστό δρόμο είναι επιτυχία.
Θα παρακαλούσα, λοιπόν, να γράψετε όντως ότι συμβαίνουν αυτά (όλοι τα ξέρουμε), αλλά να πάρετε της απόφαση και από εδώ και στο εξής να μην αντιδράτε με νευρικό και ανεξέλεγκτο τρόπο.
Με συγκλόνισε η φράση ενός συγγενούς. Κάναμε ένα ταξίδι πριν λίγο καιρό και καταλάβαινα ότι με παρατηρούσε πώς οδηγώ. Σε κάποια φάση ένας επικίνδυνος και άσχετος από αυτούς που σχολιάζετε, μετο Saxo χτυπημένο μπρος και πίσω, έκανε προσπέρασμα ενώ ερχόταν άλλος από το αντίθετο ρεύμα. Σφηνώθηκε μπροστά μου και σωθήκαμε από θαύμα πριν συγκρουστούμε. Εκνευρισμένος εγώ από την βλακεία που έκανε (να μην δεις παπάκι εντάξει, αλλά νταλίκα πάει πολύ), τον προσπερνάω επιτόπου και ανοίγω τόσο το αυτοκίνητο που χάθηκα από τον τύπο. Ο συγγενής, λοιπόν, μου λέει. 'Σε όλη τη διαδρομή πας μία χαρά, βλέπεις το τι πρόκειται να γίνει στο δρόμο νωρίτερα από όλους τους άλλους, ξέρεις το δρόμο με κλειστά μάτια, έχεις μεγάλη οδηγική αντίληψη, αλλά αυτό που έκανες ήταν αντίδραση εκνευρισμού και πανικού, φαίνεται στο τρόπο συμπεριφοράς, στον τρόπο που κοιτάς, στον τρόπο που οδήγησες αυτά τα 2 λεπτά. Ένα ταξίδι ολόκληρο να κάνεις, ΜΙΑ τέτοια αντίδραση κάνει τον άλλο να χάσει κάθε ιδέα για σένα, φρόντισε να το αλλάξεις αυτό'. Από τότε, λοιπόν, πήρα την απόφαση και τίποτε δε με επηρεάζει στην οδήγηση. Άσε τον άλλο να κάνει βλακείες, άστον να είναι στο αντίθετο ρεύμα, να οδηγεί με 10 στην αριστερή λωρίδα. Κρατάμε την ψυχραιμία μας και όταν μας δοθεί η ευκαιρία, φεύγουμε από τον κίνδυνο και τον ξεχνάμε στο βάθος του μυαλού μας.
Αυτά είχα να πω, ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.
+1000