Best posts made by katafractos17

Θα καταργηθεί το σκάλα; Όπως έγινε και πριν με το ράπιντ;

Δεν έχει καμία σχέση το Scala.

Ανήκει σε διαφορετική κατηγορία. Αυτή των Golf, 308, Leon, κτλ.

Ασιατοαμερικανία όσον αφορά το σχεδιαστικό κομμάτι.
Προφανώς βέβαια και στοχεύει περισσότερο σε αυτές τις αγορές, αλλά προσωπικά δεν με ελκύει τόσο πού αυτού του είδους η σχεδίαση.

[youtube]rf4bUqYTgPc[/youtube]

Ωραίο!

[youtube]iRpvHjdRUFs[/youtube]

Χειμερινό ταξίδι στην Ευρώπη (Ελβετία, Γαλλία, Γερμανία)
[Ακολουθεί σεντόνι]

Με αφορμή μία 4ήμερη εκπαιδευτική εκδρομή για το Ευρωπαϊκό Κοινοβουλίο που θα πήγαινε η μικρή με το Λύκειο στο Στρασβούργο, καταφέραμε να διοργανώσουμε ένα παράλληλο ταξίδι και να πάμε και η υπόλοιπη οικογένεια (εγώ η γυναίκα και ο μικρός). Κλείσαμε λοιπόν ίδιες πτήσεις με της κόρης μου, αλλά διαφορετικό ξενοδοχείο εννοείται μιας και δεν θέλαμε να μπλέκουμε στα πόδια του Λυκείου και του παιδιού ούτε στο ελάχιστο και βγάλαμε ένα αντίστοιχο παράλληλο πρόγραμμα με αυτό που θα είχε το παιδί.
Στην πορεία φάνηκε καλή ιδέα και στον κουνιάδο μου, οπότε αποφάσισε να έρθει και αυτός και τέλος στην παρέα προστέθηκε και η αδερφή μου με τον ανηψιό μου, οπότε γίναμε ολόκληρο τσούρμο.

Αναχώρηση στις 14/02 πρωί πρωί από Ελ. Βενιζέλος με προορισμό τη Ζυρίχη.
Ξεκίνημα πουρνό πουρνό για Ελ. Βενιζέλος. Δεν πήραμε ταξί. Είχαμε κλείσει σε ιδιωτικό πάρκινγκ κοντά στο αεροδρόμιο με φύλαξη όλο το 24ωρο (ήταν και σκεπαστό με τέντες) 30€ το κάθε αυτοκίνητο για 5 ημέρες. Σε πάει μετά με βανάκι στο αεροδρόμιο. Πέντε λεπτά απόσταση. Τα ταξί ερχόντουσαν ακριβότερα.
Ο κυρίως προορισμός βέβαια όπως έγραψα ήταν το Στρασβούργο, αλλά επειδή θέλαμε να πάμε να δούμε τους Καταράκτες του Ρήνου και το Σαφχάουζεν και αυτό δε γινόταν με τρένα, βαλίτσες και μπαγκάζια στον ώμο, είχα κλείσει 9θέσιο μίνι βαν από το αεροδρόμιο της Ζυρίχης (Europcar) το οποίο θα παρέδιδα το απόγευμα στο αεροδρόμιο της Βασιλείας από όπου και θα παίρναμε το τρένο για Στρασβούργο.
Αν με ρωτήσετε γιατί 9θέσιο αφού ήμασταν έξι άτομα, ήθελα να είμαι σίγουρος ότι θα χωρέσει έξι βαλίτσες και έξι σακίδια.
Επίσης σε πιθανή ερώτηση γιατί το παρέδωσα στη Βασιλεία και όχι στο Στρασβούργο έτσι ώστε να γλιτώσω το τρένο, η απάντηση είναι ότι αν το παραδώσεις σε άλλη χώρα τετραπλασιάζεται σχεδόν το μίσθωμα οπότε από τα 340€ θα πήγαινε κοντά στα 1400€.
Να αναφέρω εδώ, ότι παρόλο που έχω ταξιδέψει εξωτερικό τρεις τέσσερις φορές, είναι η πρώτη φορά που θα οδηγούσα στους δρόμους της Ευρώπης.
Παραλαμβάνω λοιπόν ένα λευκό VW T9/αυτόματο/πετρέλαιο, φορτώνουμε όλα τα μπαγκάζια στο χώρο αποσκευών (τα χώρεσε όλα άνετα και έμεινε και κενό) και ξεκινάμε για μια σύντομη πρώτη στάση την πόλη της Ζυρίχης.
Κόψαμε μια βόλτα σε κάποια αξιοθέατα (Όπερα, λίμνη, κτλ) αλλά δυστυχώς μέσα από το βαν γιατί δεν υπήρχε πάρκινγκ ούτε για δείγμα (ήταν όλα γεμάτα και έπρεπε να περιμένεις για να μπεις) και δεν είχαμε και πολύ ώρα στη διάθεση μας.
Ήμουν και λίγο ψαρωμένος μιας και πρώτη φορά οδηγούσα ο ίδιος σε Ευρωπαϊκή χώρα. Έβγαζα φλας με το παραμικρό, πήγαινα σαν κότα και ήμουν και λίγο στην τσίτα με τη σήμανση και τους δρόμους μην κάνω καμιά μλκία.

Αφήνουμε τη Ζυρίχη και βάζουμε πλώρη για Σαφχάουζεν.
Εντυπωσιασμένος με τους δρόμους και το οδικό δίκτυο. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν έχουν πικακίδες στα αγγλικά πουθενά. Έτσι και δεν ξέρεις Γερμανικά, απλά προσπαθείς να μαντέψεις τι λέει η κάθε πινακίδα (εντάξει τα ονόματα τα καταλαβαίνεις). Το Τ6 βέβαια είχε GPS οπότε όλα καλά. Στη χειρότερη θα βάζαμε τη διαδρομή στο google maps του κινητού.
Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι στην Ελβετία τρως τρελή χρέωση στο κινητό αν θες να έχεις roaming. Η δική μου εταιρεία κινητής χρεώνει το πακέτο Roaming Pass για χώρες εκτός ΕΕ, 15€ την ημέρα.
Για το Τ6 δεν ξέρω τι κριτική να κάνω. Πολύ άνετο. Για την δουλειά που προορίζεται νομίζω ότι είναι μια χαρά και είχε και σχετικά καλές επιδόσεις αν και στην περισσότερη διαδρομή πήγαινα με 120 και στο τσακίρ κέφι μέχρι 140. Ανταποκρίθηκε όμως μια χαρά. Είχε και αισθητήρες παρακαρίσματος.
Επίσης δεν συνάντησα πουθενά το φαινόμενο σε Εθνική οδό να πηγαίνει κάποιος με 80 και 100 χλμ. Εγώ επί το πλείστον κινούμουν στην δεξιά λωρίδα και πηγαίναμε με 120χλμ.
Ξέχασα να αναφέρω ότι το αυτοκίνητο είχε ενσωματωμένη βινιέτα για τα διόδια η οποία περιελαμβάνονταν μέσα στο μίσθωμα.

Έπειτα από σαράντα λεπτά περίπου, άφιξη στο Σαφχάουζεν και τους καταράκτες του Ρήνου.
Πολύ όμορφο μέρος με πολλά ωραία τοπία.
Παρκάρω το αυτοκίνητο σε ένα πάρκινκγ που είχε για τους καταράκτες και κατεβαίνουμε για βόλτες και φωτογραφίες.

Κάτσαμε και φάγαμε σε ένα τύπου φαστ φουντ που είχε εκεί στην όλη εγκατάσταση γιατί η πείνα είχε χτυπήσει κόκκινα.
Πανάκριβα όλα. 5€ το μπουκαλάκι το νερό καθώς και οποιοδήποτε αναψυκτικό, τσάι, κτλ.
Τρεις μερίδες λουκάνικα με πατάτες, δύο coca cola και μία sprite 60€.

Αφήνουμε σιγά σιγά το Σαφχάουζεν μιας και είχε αρχίσει να απογευματιάζει και παίρνουμε το δρόμο για το αεροδρόμιο της Βασιλείας όπου θα παραδίδαμε το αυτοκίνητο και θα πέρναμε το τρένο για Στρασβούργο.
Η διαδρομή πολύ όμορφη (το μισό κομμάτι ήταν το ίδιο με το πήγαινε). Παντού λιβάδια και δάση.
Φτάνοντας όμως Βασιλεία και μέχρι το αεροδρόμιο η κίνηση ήταν απίστευτη. Φάγαμε μισή ώρα παραπάνω.
Εδώ να πούμε ότι το αεροδρόμιο δεν βρίσκεται στην Ελβετία αλλά στη μεριά της Γαλλίας και εξυπηρετεί ταυτόχρονα Ελβετία, Γαλλία και Γερμανία με τις μεγαλύτερες πόλεις κοντά του να είναι η Βασιλεία, η Μυλούζη και το Φράιμπουργκ.
Παρέδωσα το αυτοκίνητο στην Ελβετική πλευρά και πήραμε το λεωφορείο όπου σε πάει στο σταθμό των τρένων (πέντε λεπτά διαδρομή). Επειδή είχε βραδιάσει και ήταν όλα κλειστά, καταφέραμε με τη βοήθεια μιας πολύ ευγενικής Γαλλιδούλας να βγάλουμε εισιτήρια από το μηχάνημα.

Φτάσαμε Στρασβούργο κατά τις 20:30 ψιλοκομμάτια. Ευτυχώς το ξενοδοχείο ήταν γύρω στα 7 λεπτά περπάτημα από τον σταθμό.
Κάνουμε check in, παρατάμε τα πάντα στα δωμάτια όπως είναι και βγαίνουμε γρήγορα κουρασμένοι και λυσασσμένοι για φαγητό.
Τέτοια ώρα τέτοια λόγια βέβαια (είχε πάει 21:00+ ) και με την κούραση να μεγαλώνει, μπαίνουμε στο πρώτο μαγαζί που βρήκαμε ανοιχτό. Ήταν ένα μπεργκεράδικο που είχε κάτι μεγάλες οθόνες αφής όπου παράγγελνες αυτά που ήθελες, σου έδινε αριθμό προταιρεότητας και όταν ήταν έτοιμα πήγαινες και παραλάμβανες.
Τιμές σαφώς χαμηλότερες από Ελβετίας αλλά ακριβότερες από Ελλάδας.
Αγοράσαμε και μια εξάδα νερά του 1,5 λίτρου από ένα σούπερ μάρκετ με 3,40€. 1,50€ φθηνότερα από το ένα μικρό μπουκαλάκι νερό στην Ελβετία.
Φάγαμε και πίσω στο ξενοδοχείο για ντους και ύπνο.

Επόμενο πρωί 15/02 ξύπνημα και αρχικά πρωινό και καφέ στην boulangerie Paul σε ένα εμπορικό κέντρο που υπήρχε δίπλα στο ξενοδοχείο.
Έπειτα ξεκινήσαμε για τα αξιοθέατα της πόλης.
Πρώτη στάση ο καθεδρικός ναός. Πολύ μεγάλος, πολύ ψηλός και επιβλητικός. Κάποιοι τολμηροί ανέβηκαν και τα 330 στενά σκαλοπάτια μέχρι την κορυφή του, για να απολαύσουν τη θέα από ψηλά. Κάποιοι προτιμήσαμε να αράξουμε στην πλατεία και να χαζεύουμε τριγύρω.
Ο τολμηροί κατέβηκαν και δεν μπορούσαν να περπατήσουν.

Έπειτα, περιήγηση στην παλιά πόλη.

Τέλος, επίσκεψη στη μικρή Γαλλία. Πολύ γραφική με τα διάφορα κανάλια του ποταμού Ιλλ να τη διατρέχουν και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική.

Καθήσαμε για φαγητό στο Au Pont St. Martin, ένα εστιατόριο πάνω στο ποτάμι.
Έξι κυρίως πιάτα (παραδοσιακής Αλσατικής κουζίνας), μία Ταρτ Φλαμπέ (είναι κάτι σαν πίτσα αλλά παραδοσιακό της περιοχής), μία σαλάτα, δύο μπύρες ποτήρι 500ml, δύο ποτήρια κρασί, δύο αναψυκτικά και γλυκό στο τέλος, 170€.
Καλή η Αλσατική κουζίνα αλλά για εμένα όχι κάτι ιδαίτερο. Απλά ΟΚ.

Περάσαμε και μία τον Ρήνο προς την πλευρά της Γερμανίας για μια σύντομη βόλτα στην Κελ και επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Το βράδυ απλά βγήκαμε για φαγητό σε ένα Ιταλικό (L'Italien du Coin) δίπλα σχεδόν στο ξενοδοχείο.
Μας άρεσε πάρα πολύ. Τιμές γύρω στα 20-25€ το άτομο αλλά τρώγοντας καλά και με γλυκά στο τέλος. Ο σεφ μάλιστα ήταν 'Ελληνας.

Ααα, είδα και ένα Lynk & Co 01.

Την άλλη ημέρα 16/02 πήραμε το τρένο για να πάμε στην Κολμάρ.
Μισή ώρα απόσταση. Είναι στο μέσο της διαδρομής που είχαμε κάνει για να έρθουμε από Βασιλεία προς Στρασβούργο.
Απίστευτη κωμόπολη. Τρομερά γραφική. Σου έβγαζε ηρεμία και χαλαρότητα. Νομίζω θα μπορούσα να ζήσω εκεί.

Δυστυχώς φαγητό δεν φάγαμε και τόσο καλό γιατί λόγο εποχής, το μεσημέρι η πλειοψηφία των εστιατορίων έκλειναν και ξανά άνοιγαν το απόγευμα.
Φάγαμε σε ένα bistro (Le Bistrot) το οποίο έμενε ανοιχτό αλλά όχι κάτι σπουδαίο. Πολύ μέτριο.
Κάναμε και μια βόλτα στο ποτάμι με βαρκάκι και σιγά σιγά επιστροφή στο Στραβούργο.
Ξενοδοχείο για ξεκούραση και αργότερα πάλι στο Ιταλικό για βραδινό.

Είδα και ένα MG ηλεκτρικό στην Κολμάρ.

Η επόμενη ημέρα 17/02 ήταν η τελευταία.
Πετούσαμε το βράδι στις 21:00 από Φρανκφούρτη.
Αφού κάναμε check out στο ξενοδοχείο πήραμε τρένο για Καρλσρούη.
Εκεί είχα κανονίσει για δεύτερο μίνι βαν από Enterprise.Είχα κλείσει ένα Ford Tourneo 9θέσιο αλλά τελικά μας είχαν ετοιμάσει ένα Mercedes Vito. Αυτόματο/πετρέλαιο/navigation. Χώρεσε το ίδιο όλα τα μπαγκάζια στο χώρο αποσκευών. Επίσης αυτό εκτός από αισθητήρες παρακαρίσματος είχε και κάμερα. Εδώ λοιπόν κατάλαβα πόσο χάλια κάμερα έχει το 3008.
Μιλάμε για διαφορά σα να βλέπεις 4Κ και 720p ανάλυση.
Η τιμή ενοικίασης στη Γερμανία 100€ φθηνότερα από την Ελβετία. Το νοικιάσαμε στα 227€.
Φωτογραφία το Vito δυστυχώς ξεχάστηκα και δεν το έβγαλα, αλλά ήταν ακριβώς όπως αυτό στην παρακάτω φωτογραφία.

Το καβαλάμε και ξεκινάμε για Χαϊδελβέργη. Λέγαμε μήπως μπορούσαμε να σταματήσουμε και Μπάντεν Μπάντεν αλλά δυστυχώς δεν μας έπαιρνε η ώρα.
Εγώ έχω ξανά πάει Χαϊδελβέργη αλλά όλοι οι υπόλοιποι όχι, οπότε έκανα και τον ξεναγό.
Διαδρομή επίσης πάρα πολύ ωραία με δάση, λιβάδια και τέτοια.
Εθνική οδό τα ίδια. Η δεξιά λωρίδα πήγαινε με 120χλμ. Το Vito σούπερ άνετο.
Η Χαϊδελβέργη νομίζω ένα από τα πιο ωραία μέρη που έχει η Γερμανία.
Βρίσκω πάρκινγκ και βάζω το αυτοκίνητο και ξεκινάμε τη βόλτα. Λόγω του ότι ήταν Σάββατο γινόταν χαμός από κόσμο. Πανηγύρι κανονικό.

Φάγαμε σε ένα εστιατόριο με παραδοσιακή κουζίνα (Palmbräu Gasse).
Ακριβό για τα περισσότερα ελληνικά βαλάντια και για το δικό μας, όμως το φαγητό ήταν πολύ καλό και πλούσιο και σου σέρβιραν και ατομική σαλάτα σε ξεχωριστό μπώλ μαζί με κάθε κυρίως πιάτο.
Έξι κυρίως πιάτα (Σνίτσελ, λουκάνικα, κτλ) κάνα δύο πιάτα τύπου ορντέφ, μπύρες, κρασία και αναψυκτικά 190€.

Κατά τις 17:00 ξεκινάμε και παίρνουμε το δρόμο για το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης.
Σε μία ωρίτσα ήμασταν εκεί.
Παρκάρω το Vito στο πάρκινγκ για τα νοικιάρικα, πετάω το κλειδί σε κάτι ειδικά κουτιά που έχουν οι εταιρείες ενοικίασης και προχωράμε για να αφήσουμε βαλίτσες, να πάρουμε καμία σοκολάτα από τα duty free (τα οποία είναι ακριβά ) και να επιβιβαστούμε όταν έρθει η ώρα για την επιστροφή.

Άφιξη στην Αθήνα στις 01:00 το βράδι.
Καλούμε το πάρκινγκ και έρχεται με το βανάκι και μας παίρνει.
Παίρνουμε και την μικρή μιας και το λύκειο γύρναγε με την ίδια πτήση και φτάνουμε σπίτι κατά τις 02:00. Όλο το τσούρμο φυσικά πείναγε και παραγγείλαμε σουβλακάρες, πατάτες, πίττες, αλοιφές και αναψυκτικά για επτά άτομα με 36 ευρουλάκια.

Κλείνοντας να πούμε ότι είναι ακριβές οι διακοπές για τον μέσο Έλληνα σε αυτές τις χώρες. Καλά για την Ελβετία δεν το συζητάμε.
Επίσης σε αυτοκίνητα και ξενοδοχεία πέραν του μισθώματος σου κρατάνε και εγγύηση την οποία επιστρέφουν όταν παραδίδεις τα αυτοκίνητα και όταν αφήνει το δωμάτιο.
Τα τρένα αναλόγως τη διαδρομή κόστισαν από 15 έως 25 ευρώ το άτομο και κάτι λιγότερο για τα παιδιά.
Ξέχασα να πω ότι ούτε στη Γαλλία, ούτε στη Γερμανία υπήρχαν πινακίδες στα αγγλικά.
Επίσης κάτι που πιθανόν πολλοί γνωρίζετε, σταματάνε παντού προκειμένου να περάσουν οι πεζοί.
Αυτά. Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω γιατί το post έχει γίνει ήδη τεράστιο.
Να 'μαστε καλά και για επόμενα ταξίδια.

Το εσωτερικό πάντως είναι σχεδιαστικά κλάσεις ανώτερο από Peugeot, ...

Πως είναι κλάσεις ανώτερο δηλαδή;
Συγκρίνοντας απλά ένα rendering σε μία φωτογραφία;
Αν δεν κάτσει κανείς μέσα, δεν μπορεί να εκφέρει σαφή άποψη.
Εγώ για παράδειγμα γούσταρα τρελά το εσωτερικό του XC40 και τα εσωτερικά των Χ1 και Q3 μου φαίνονταν σχετικά καλά.
Ε, όταν έκατσα μέσα στο Peugeot 3008 όπου μέχρι εκείνη τη στιγμή το είχα δει μόνο σε φωτογραφίες και video, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Τα εσωτερικά των X1 και Q3 ακαριαία σταμάτησαν να υπάρχουν στο μυαλό μου και του XC40 έπεσε σε δεύτερη μοίρα.
Μόλις δε κάποια στιγμή έκατσα και μέσα σε ένα CX 30 (όπου από τις φωτογραφίες δεν με τρέλαινε ιδιαίτερα) και είδα από κοντά την ποιότητα, το φινίρισμα και την αίσθηση που σου έδινε γενικά όντας καθισμένος στη θέση του οδηγού, τότε κατάλαβα ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ φωτογραφίας και πραγματικότητας.

Χειμερινή απόδραση στα Καλάβρυτα.

Τετραήμερο μεταξύ 09/12-12/12 όπου τα πράγματα ήταν ακόμη χαλαρά, οι πληρότητες όχι στο φουλ, οι τιμές πιο νορμάλ και δεν τραβάς την ταλαιπωρία να έχει κόσμο παντού, να περιμένεις όρθιος κάνα μισάωρο για να βρεις τραπέζι να κάτσεις να φας, να πιεις καφέ, κτλ.

Αναχώρηση λοιπόν 09/12 πρωί από Αθήνα για Καλάβρυτα.
Όπως πάντα, φουλ βενζίνη, φουλ μπαταρία, σχετικά φουλ μπαγκάζια και όλη η τετραμελής οικογένεια μέσα.
Εθνική οδό μέχρι την έξοδο για Καλάβρυτα σε Hybrid Mode, με ACC στα 140χλμ και ημιαυτόνομη οδήγηση ενεργοποιημένη.
Από εκεί και πέρα και μέχρι τα Καλάβρυτα σε Sport Mode. Την ευχαριστήθηκα την ανάβαση, παρόλο που εννοείται ότι πήγαινα εντελώς νορμάλ και οικογενειακά. Ωραία στρίβει το εργαλείο.
Μετά την άφιξη στο κατάλυμα, επίσκεψη πίσω στη μονή Μεγάλου Σπηλαίου και μετά Καλάβρυτα για φαγητό.
Το βράδυ Καλάβρυτα για χαλαρή βόλτα και βραδινό.

Δεύτερη ημέρα.
Μονή Αγίας Λαύρας και Ηρώο Εθνικής Παλιγγενεσίας (απίστευτη θέα).
Μου έκανε εντύπωση ότι το λιοντάρι είχε ακόμη ένα ποσοστό μπαταρίας (20%), ενώ σε άλλα ταξίδια συνήθως έχει φτάσει στο μηδέν την ημέρα του ταξιδιού και μετά λειτουργεί ως HEV με την ανάκτηση ενέργειας. Ίσως να συνέβαλαν σε αυτό η κοντινή σχετικά απόσταση από Αθήνα και το Sport Mode στην ανάβαση, μιας και σε αυτό το πρόγραμμα απ' ότι έχω παρατηρήσει δεν πηγαίνει ποτέ με σκέτο ηλεκτροκινητήρα όπως κάνει στο Hybrid.
Επιστροφή Καλάβρυτα και βόλτα με οδοντωτό μέχρι κάτω στο Διακοπτό και πάλι ανάβαση προς τα επάνω.
Αυτός που μας κατεύασε, μας έβγαλε τα άντερα. Νόμιζε ότι έχει συρμό του μετρό και έκανε διαδρομή Σεπόλια-Πανεπιστήμιο.
Την είχα ξανά κάνει τη διαδρομή με το τρενάκι αλλά πριν καμιά τριανταρία χρόνια περίπου.

Τρίτη ημέρα.
Επίσκεψη σε Σπήλαιο Λιμνών και κατόπιν Πλανητέρο.
Ωραία διαδρομή. Ελβετία σκέτη.
Από το ύψος της στροφής για το χιονοδρομικό και για όλη την κατάβαση μέχρι το Σπήλαιο, αλλά και κατόπιν μέχρι το Πλανητέρο, κινήθηκε σχεδόν αποκλειστικά με ηλεκτροκινητήρα (σε Hybrid Mode), παρόλο που η στάθμη στην μπαταρία έδειχνε πλέον μηδέν.
Ωραίο το Σπήλαιο Λιμνών. Δεν είχα ξανά πάει.
Εντάξει, το Πλανητέρο είναι μαγεία. Φάγαμε και την πέστροφα μας.
Επιστροφή κατά το απογευματάκι στα Καλάβρυτα. Την αναβάση εννοείται την έκανε με βενζινοκινητήρα, αλλά στην κατάβαση μέχρι τα Καλάβρυτα πήγε πάλι με ηλεκτροκινητήρα.

Τέταρτη ημέρα.
Μνημείο Σφαγής των Καλαβρύτων 1943, χαλαρή βόλτα στα Καλάβρυτα για λίγα ψώνια (μέλι, κάνα λουκάνικο , κτλ ) και επιστροφή στην Αθήνα κατά το απογευματάκι.
Η κατάβαση μέχρι την Εθνική σε Hybrid Mode, οπότε πάλι την έκανε αποκλειστικά με ηλεκτροκινητήρα και μετά μέχρι Αθήνα το κλασικό ACC στα 140χλμ και ημιαυτόνομη οδήγηση.

Παρόλο που υπήρχε η δυνατότητα για φόρτιση στο κατάλυμα, δεν το φόρτισα καθόλου, μιας και την ημέρα ήμασταν στη γύρα και το βράδυ φοβόμουν για καμιά βροχή και δεν ήθελα να βρίσκεται στην πρίζα σε περίπτωση που δεν το έπαιρνα χαμπάρι.
Πρέπει να διαβάσω τι αναφέρει ο κατασκευαστής για φόρτιση σε περίπτωση βροχής, αλλά δεν ήθελα να το ρισκάρω ούτως ή άλλως.
Σε αυτή την εξόρμηση ήμουν κάπως πιο γαλαντόμος με το γκάζι και γενικά την οδήγηση και αν σκεφτεί κανείς και τις ορεινές διαδρομές, η κατανάλωση κυμάνθηκε σε σχετικά αποδεκτά επίπεδα.
Συνολική κατανάλωση τετραήμερου 7,9 l/100km
Αν είχα φορτίσει, εννοείται θα ήταν πολύ μικρότερο το νούμερο.

Είχα να πάω Καλάβρυτα πάρα πολλά χρόνια. Ωραία ήταν.

Υ.Γ. Δεν σας κρίβω ότι έχοντας διαβάσει τις τελευταίες σελίδες του topic και ανεβάζοντας την φωτογραφία από το μνημείο για το1943, μου ήρθε κακία και έκανα εικόνα στο μυαλό κάπου εκεί πίσω στη φώτο στους σταυρούς, το αδερφάκι PHEV του Γάτου.
Είναι κακία και ντρέπομαι αλλά μου ήρθε αυθόρμητα. Με το καλό να να επισκευαστεί και να το έχει στα χέρια του πάλι δυνατό.
#mono3008phevleme

Διακοπούλες στη Σκαφιδιά του νομού Ηλείας και στα πέριξ.

Δίβρη. Στάση στη βρυσούλα στη Λάμπεια, για δροσερό νεράκι.

Στο Δρυοδάσος της Φολόης.

Αρχαία Ολυμπία.

Στο κατάλυμα.

Και ένα Ρουμάνικο Toyota Camry για τους φίλους Τογιοταίους

Ηλιοβασίλεμα στη παραλία της Σκαφιδιάς.

Με φόντο το εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα.

Έκανε διακοπές και ένα καινούργιο εκεί κοντά.
Δεν ξέρω αν θα βγάλει προβλήματα ή όχι αλλά είναι όμορφο το άτιμο.

Στο Κατάκολο για ψάρεμα.

Κουρούτα.

Αφιερωμένο στο φίλο Γάτο. Τώρα Ρεμούνδος και στη Κουρούτα

Έχω βαρεθεί να προσπαθώ να τα χωρέσω όλα.

Πρωινό καφεδάκι στη παραλία πριν την αναχώρηση.

Στο μοναστήρι της Παναγίας της Σκαφιδιώτισσας.

Ο νέος δρόμος Πάτρα-Πύργος.

Φέτος δεν φόρτισα καθόλου στο κατάλυμα γιατί η πρίζα που έχει σε ένα μπάρμπεκιου στον κήπο όπου το κούμπωνα τις προηγούμενες χρονιές έκανε κάτι νούμερα και δεν ήθελα να το ρισκάρω.
Επίσης φέτος σουλατσάρισα πολύ και σε άλλες παραλίες και όχι μόνο στη Σκαφιδιά που είναι 100 μέτρα από το κατάλυμα και πας με τα πόδια και ανεβοκατέβηκα και 2-3 φορές στο χωριό της κυράς στην ορεινή Ηλεία, οπότε η κατανάλωση είναι αυξημένη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Δεν έχει σημασία όμως αυτό, παρά η χαρά της οδήγησης.
Το αυτοκίνητο είναι ταξιδιάρικο, καταπίνει χιλιόμετρα στην εθνική για πλάκα, έχει πολλά γκάζια και η ημιαυτόνομη οδήγηση σε συνδιασμό με το ACC κάνουν το ταξίδι πολύ άνετο.
Βέβαια και σε επαρχιακούς δρόμους, βουνά, αναβάσεις, καταβάσεις, στροφιλίκια, κτλ, είναι απόλαυση.

[Gatoz mode on]
Το πήγαινες στα εκκλησάκια και στα μοναστήρια για να μπορέσει το χρέπι να γυρίσει Αθήνα ε;
[Gatoz mode off]

Καλή Χρονιά!
Υγεία κι ευτυχία για όλους!

Καλή Χρονιά!
Με υγεία κι ευτυχία!
Να φέρει σε όλους ότι επιθυμεί η καρδιά σας και φυσικά όποια ρόδα γουστάρει ο καθένας.
Όπως ας πούμε ένα sQ6 e-tron.

Χρόνια Πολλά και στους εορτάζοντες!

#mono3008phev
#monokke
#monoaek

Σήμερα το απόγευμα βρεθήκαμε οικογενειακώς στο Μαρούσι κοντά στο Atrina για μια δουλειά που είχε η σύζυγος, οπότε εγώ με τα παιδιά είχαμε καμιά ώρα να σπαταλήσουμε.
Τους λέω "Θέλετε να πάμε να δούμε κάνα αυτοκίνητο"; Ο μικρός (6 χρονών) άλλο που δε θέλει όταν ακούει για αυτοκίνητα, αλλά και η μικρή (13 χρονών) ψιλογουστάρει.

Ξεκινήσαμε από Hyundai και είδαμε το Tuscon. Τους άρεσε αρκετά και η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα. Τους εντυπωσίασαν τα φώτα, το ταμπλό και οι χώροι.

Πάμε μετά στην Peugeot και βλέπουμε το 3008. Βλέπω παρόμοιο ενθουσιασμό και ξεκινάει ο κάτωθι διάλογος με την κόρη μου:

• "Ωραίο και αυτό ε; καλύτερο από το άλλο".
• "Τι λες ρε μπαμπά, πολύ ωραίο, αλλά το άλλο ήταν καλύτερο".
• "Μα βρε αγάπη μου αυτό θεωρείται πιο ποιοτικό, πιο έτσι, πιο αλλιώς, κτλ, και πιθανόν και πιο όμορφο".
• "Καλό είναι, με ωραίο εντυπωσιακό ταμπλό, αλλά... το άλλο".
  "Γιατί το άλλο;".
  "Γιατί είναι μεγαλύτερο, πιο άνετο, έχει περισσότερους χώρους και αυτά τα ωραία φώτα μπροστά.".
• "Εδώ που τα λέμε, βγαίνει και πιο φθηνό".
• "Είδες... και πιο φθηνό και καλύτερο".
  Εν τω μεταξύ επειδή κοιτούσαμε πιο πολύ την Active plus έκδοση που είναι πιο προσιτή, μου λέει:
• "Και τι χάλια ζάντες είναι αυτές. Και το σχέδιο χάλια και φαίνονται και σαν πλαστικές. Λες και πήραν ζάντες από playmobil και τις έβαλαν. Τα άλλα (εννοώντας τα Allure & Allure plus) έχουν καλύτερες". (Εντάξει λέω, αυτό είναι σίγουρα παιδί μου. Χαχαχα...)
• "Έχεις δίκιο, αλλά αυτά κοστίζουν ακόμη πιο ακριβά".
• "Είδες. Οπότε καλά σου λέω. Το άλλο.

Βέβαια μετά, συμφώνησαν και τα δύο, ότι τα Volvo τους αρέσουν περισσότερο.
Πιο πολύ όμως τα XC70 και XC90.

• "Υπό την προϋπόθεση ότι θα αυξηθούν τα οικονομικά μας, μαζί με κάποιες άλλες προϋποθέσεις που μπορεί να υπάρξουν, το πολύ πολύ να βολευτείτε με το XC40", τους λέω.

Τέλος ρίξαμε και μια ματιά στη BMW και τη Χ1 πιο κάτω.
Μου λέει η μικρή:

• "Πολύ ωραίο εξωτερικά, αλλά το ταμπλό μέσα σχεδιαστικά έχει τα χάλια του. Πρέπει να αλλάξουν σχεδιαστή εσωτερικών".

Χαχαχα... (εντάξει... σίγουρα παιδί μου)

Σήμερα το πρωί το βάζω μπρος και παίρνει ο βενζινοκινητήρας αντί για τον ηλεκτρικό βγάζοντας alarm "Βλάβη Ηλεκτρικού Συστήματος. Χρειάζεται Επισκευή", ενώ πάράλληλα άνοιξε το navigation για να μου βγάλει τα συνεργεία τα οποία μπορώ να το πάω, μέσα στα οποία πρώτη μούρη ήταν και ο Ρεμούνδος.

Μου έρχονται στο μυαλό οι ιστορίες που λέγαμε με τον Γάτο στη μάζωξη και με πιάνει νευρικό γέλιο.
Μπουστουδιούλου ρε βρωμιάρηδες Γάλλοι.
Μπαίνει η γυναίκα στο αυτοκίνητο και με ρωτάει γιατί γελάω μονάχος μου. "Χάλασε το αμάξι" της λέω. Έχει μείνει και με κοιτάει με ένα σαστιμένο βλέμμα απορίας.

Να μην τα πολυλογώ, του είπα δυο τρεις γλυκές κουβέντες, το χάιδεψα λίγο στο καντράν και μετά το σβήνω, το ανάβω και όλα καλά. Πήρε με ηλεκτροκινητήρα κανονικά, χωρίς κανένα μήνυμα, χωρίς τίποτα. Σαν να μη συνέβει. Το έχω σβήσει και ανάψει τρεις τέσσερις φορές από τότε χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς να ξαναβγάλει τίποτα.
Ευελπιστώ ότι ήταν κάτι στιγμιαίο ή ότι διάβασε κάτι κατά λάθος και αυτό είναι όλο.
Παρόλα αυτά, μιας και σε λίγες ημέρες είναι να πάει για το καθιερωμένο service, θα τους το πω, να κοιτάξουν μήπως έχει καταγράψει κάτι.

Αυτοεπισκευάστηκε μόνο του!!!
Αυτή είναι τεχνολογία κύριοι. Οι άλλες εταιρείες ούτε που την ονειρεύονται ακόμη.
Να τα βλέπετε αυτά, που τα λέτε γαλλόχρεπα κτλ.
Vive la France!

Υ.Γ. Ο Ρεμούνδος πρέπει να πληρώνει τους Γάλλους ώστε να τον περάσουν ως προτεραιότητα μέσα στο λογισμικό. Δεν εξηγείται αλλιώς να τον πετάει πρώτη μούρη.

Πρώτο ταξίδι με το PHEV για πενθήμερες διακόπες στο χωριό.
Όπως έγραψα και στο προηγούμενο post, η οδήγηση στην Εθνική με AAC, μαζί με το αυτόνομο σύστημα και τη διατήρηση στη λωρίδα κυκλοφορίας, είναι απόλαυση.

Αναχώρηση από Αθήνα την Τετάρτη το πρωί για Μύλους Φθιώτιδας (243χλμ).
Τεπόζιτο βενζίνης και μπαταρία γεμάτα. Προγραμμάτισα να κρατήσει και 20χλμ ηλεκτροκίνησης για τον προορισμό.
Το αυτοκίνητο τέρμα φορτωμένο με αποσκευές και συμπράγκαλα (η κυρά πάντα κουβαλάει όλο το σπίτι μαζί), συν εγώ και τα υπόλοιπα τρία μέλη της οικογένειας.
Στα 231χλμ Εθνικής οδού, επιλεγμένο Hybrid mode, καρφωμένο το ACC στα 140χλμ/ω και φυσικά κλιματιστικό. Όλη η διαδρομή με ελάχιστη κίνηση.
Όπου είχε κατηφόρα, έκοβε τον βενζινοκινητήρα και έβαζε ηλεκτροκίνηση, καθώς επίσης και στις περιπτώσεις που το ACC έβρισκε προπορευόμενο όχημα με μικρότερη ταχύτητα και φρέναρε, έως ότου ανοιχτώ στην αριστερή λωρίδα για να προσπεράσω.
Τα υπόλοιπα 12χλμ, ανάβαση στο χωριό (500μ υψόμετρο) σε Sport mode και κλιματιστικό.

Καθημερινά διαδρομή για 4 ημέρες (την πρώτη ημέρα δεν πήγαμε), από χωριό προς παραλία Γλύφας, για μπάνιο και πίσω (23+23 = 46χλμ).
Χαρακτηριστικό είναι ότι από την τρίτη ημέρα και μετά, παρόλο που η μπαταρία ήταν πλέον στο 0%, το 1/2 της κατάβασης προς την παραλία (περίπου 10χλμ από τα 23) τα έκανε με ηλεκτροκινητήρα, λόγω της ανάκτησης ενέργειας.
Στην επίστροφή βέβαια προς στο χωριό αυτό το ποσοστό ήταν πάρα πολύ μικρό.
Επίσης όλα τα ανέβα/κατέβα για μπάνιο, ήταν με το κλιματιστικό ανοιχτό, καθότι τα παιδιά μεγαλωμένα στην Αθήνα γαρ, φοβούνται κάθε λογής ζουζούνι, μέλισσες, σφήκες, μπάμπουρες, κτλ, το οποία και καλά μπορεί να μπουν στο αυτοκίνητο και να τα "φάνε".

Κάναμε και δύο αναβάσεις λίγο πιο πάνω από το χωριό, στο μοναστήρι του Αϊ Γιώργη.

Επιστροφή Κυριακή σούρουπο πάλι με Hybrid mode, ACC στα 140χλμ/ω, αυτόνομο σύστημα, διατήρηση λωρίδας και κλιματιστικό αλλά με κάμποση κίνηση αυτή τη φορά.
Παρεμπιπτόντως μια χαρά δουλεύουν τα παραπάνω συστήματα ακόμη και το βράδυ και μάλιστα ακόμη και σε κομμάτια που η Εθνική δεν φωτίζεται καθόλου.
Είχε τρελαθεί να ανάβει και να σβήνει αυτόματα τη μεγάλη σκάλα, κάθε φορά που ανίχνευε όχημα μπροστά ή απέναντι και τα παιδιά το είχαν βρει παιχνίδι ασχολιούνταν με αυτό. Χαχαχα...

Σύνολο πενθήμερου 667km και συνολική μέση κατανάλωση 7,9 l/100km.

@gatoz said in Peugeot 3008 2016:

θα παει λεει καποιος 'επιθεωρητης' στις 3 ή 4 γεναρη να δει τι μπορει να κανει,

Με το εργαλείο, 7ήμερες διακοπές σε Σύβοτα και γύρω περιοχές (Πάργα, Παξούς, κτλ)

Όπως σε κάθε ταξίδι, το PHEV φορτωμένο τέρμα με αποσκευές, τέσσερα άτομα μέσα, κλιματισμός, ACC στα 140χλμ και ημιαυτόνομη οδήγηση ενεργοποιημένη.
Το ACC μέχρι την Πρέβεζα στο "πήγαινε" και από την Πρέβεζα στο "γύρνα", γιατί ο δρόμος Πρέβεζα - Ηγουμενίτσα είναι ο παλιός.
Επειδή στο μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής ταξίδευα σχεδόν μόνος, σε κάποια σημεία ανέβασα το ACC στα 150χλμ. οπότε το εργαλείο ρούφηξε περισσότερη μπετζίνα.

Τα συνολικά διόδια (μαζί με αυτά της γέφυρας στο Ριο και της Αττικής οδού) φωτιά. Τα υπολογίζω χονδρικά γύρω στα 92€ πήγαινε-έλα.

Πήγαινα μόνο για δουλειά πριν καμιά 30 χρόνια αλλά για διακοπές δεν είχα πάει ποτέ.
Είχα βάλει σκοπό κάποια στιγμή να πάω και διακοπές και το κατάφερα.

Φοβερά μέρη, καταπληκτικές παραλίες. Άλλες με βότσαλο, άλλες με συνδιασμό χοντρής άμμου και βότσαλου και άλλες με ψιλή άμμο.
Σε όποια και να πήγαινες βέβαια, τα νερά ήταν κρύσταλλα (και μεταφορικά και κυριολεκτικά).
Καθαρά, με πανέμορφα χρώματα.
Ξαπλώστρες από 15-20€ με το καλημέρα, χωρίς να έχεις παραγγείλει ακόμη τίποτα.
Ο Freddo στην παραλία από 3€. Η μπύρα από ταλιράκι και το club sandwich από 10-11€ με κάποιες εξαιρέσεις.

Φυσικά έπαιζε πολύ σκάφος.

Τα νερά στους Παξούς δεν υπάρχουν. Κοιτάξτε την παρακάτω φώτο (Δεν έχει υποστεί καμιά επεξεργασία. Είναι όπως ακριβώς τραβήχτηκε).
Όπως δεν υπάρχουν και οι τιμές τους βέβαια. Το σουβλάκι με πίτα 6€. Χαχαχα... Μπουστουδιούλου...
Σε αυτή τη ζωή γυρνάει όμως ο π0ύστhς ο τροχός. Που θα πάει...

Γενικά οι τιμές σε Σύβοτα, Πάργα, κτλ είναι αρκετά τσιμπημένες. Από 11€ - 14€ τα κυρίως πιάτα. Αν πήγαινες σε πιο "γκουρμέ" από 14€ και πάνω.
Βέβαια αν δεν έπαιρνες πολλά ορεκτικά κτλ, σου ερχόταν μία η άλλη να φας σε ένα "καλό μαγαζί" σε σχέση μία ταβέρνα, κτλ.
Μιλάμε πάντα για μαγαζιά στα κεντρικά σημεία των περιοχών αυτών. Μπορεί να υπάρχουν και πιο ψαγμένα σε τίποτα χωριά, με πιο νορμάλ τιμές και καλό φαγητό αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είχα κάποιον που να γνωρίζει την περιοχή και μου προτείνει κάτι, ούτε χρόνο να ψάξουμε μόνοι μας.
Πάντως σε γενικές γραμμές φάγαμε καλά.
Κάποια μαγαζία που ξεχώρισα ήταν τα παρακάτω (ψιλό γκουρμεδιές αλλά το φαγητό άξιζε):

• Oliva Beach Bar-Seafood Restaurant
• Med Parga (εκπληκτική θέα)
• Ψαροκόκκαλο Αρίλλα Fishbone

Θέλω να ξανά πάω σίγουρα!
Που είναι αυτός ο Γάτος, να μας πάει στα φοβερά κολπάκια της περιοχής με το σκάφος.

Παρακάτω τα σταστιστικά του PHEV από τις επταήμερες διακοπές.
Δυστυχώς δεν υπήρχε η δυνατότητα να φορτίσω στο κατάλυμα αν και ολοκαίνουργιο. Δεύτερος χρόνος λειτουργίας. Πολύ ωραίο.
Μου είπαν ότι δεν είχαν σκεφτεί καθόλου την εξυπηρέτηση ηλεκτρικών οχημάτων αλλά από τη στιγμή που τους το ανέφερα μπήκαν σε σκέψεις να το δουν.

Και αν θέλεις περιπέτεια, 3008.

Γελάει ο κόσμος...

Από οδηγικής άποψης, εγώ προσωπικά δεν θα ξανά γύρναγα σε ΜΕΚ όπως τους ξέρουμε σήμερα για κανένα λόγο.
Η ομαλότητα, η λειτουργία, η απόκριση και η ευκολία του ηλεκτροκινητήρα δεν έχει καμία σχέση με αυτή του βενζινοκινητήρα.
Καλά για αυτόματο κιβώτιο δεν το συζητάω, ούτε σε βενζινοκίνητο πλέον μηχανικό συμπλέκτη ούτε πουθενά.

Τα προβλήματα της ηλεκτροκίνησης μπορεί να είναι ακόμη αρκετά σε όλους τους άλλους τομείς, αλλά για εμένα, σίγουρα δεν είναι στην οδήγηση και τη συμπεριφορά του κινητήρα και του αυτοκινήτου.
Αν και εφόσον η ηλεκτροκίνηση προχωρήσει και επικρατήσει, λογικά τα προβλήματα που υπάρχουν τώρα, όπως της αυτονομίας, του χρόνου και του χώρου φόρτισης, κτλ, σταδιακά θα βελτιώνονται.

Από άποψη οικολογίας δεν ξέρω τι κέρδος υπάρχει. Μελέτες τις Volvo αυτή τη στιγμή για τον συνολικό κύκλο ζωής ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου δεν δείχνουν και τόσο θεαματικά αποτελέσματα υπέρ του ηλεκτρικού έναντι ενός αυτοκινήτου με θερμικό κινητήρα. Τουλάχιστον ως προς το παρόν. Στο μέλλον δεν ξέρω πως θα είναι.
Προσωπικά θεωρώ αυτή τη φούρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για άρον άρον στροφή στην ηλεκτροκίνηση ως υποκρισία σε μεγάλο βαθμό και πιθανότατα πίσω της κρύβονται και άλλα πράγματα και συμφέροντα τα οποία δεν γνωρίζουμε.

Από οικονομία αυτή τη στιγμή έτσι και μπορείς να φορτίζεις σπίτι σου, δεν το συζητάμε. Συντριπτική υπέρ του ηλεκτρικού.
Όλα αυτά βέβαια είναι ρευστά και στο μέλλον διάφορα πράγματα αλλάζουν, αλλά μιλάμε με τα δεδομένα του παρόντος.

Ο κόσμος προχωράει μπροστά και η εξέλιξη δεν σταματάει. Μπορεί να υπάρξουν και προτάσεις/εξελίξεις κινητήρων εσωτερικής καύσης οι οποίοι να έχουν μηδενικούς ρύπους, όπως το υδρογόνο ή κάτι άλλο.
Καλά να είμαστε όλοι να τα δούμε και να τα οδηγήσουμε.

Αν με ρωτάγατε αν θα αγόραζα το ένα και μοναδικό μου αυτοκίνητο σήμερα στην Ελλάδα ως ηλεκτρικό, ακόμη και αν αυτό θα ήταν σε προσιτή τιμή, θα σας έλεγα όχι.
Όχι, γιατί σε ταξίδι με την οικογένεια μέσα, με αποσκευές, με κλιματισμό και με 130-140 χλμ στην εθνική, βγάζουν τα μισά χλμ από αυτά που αναφέρονται ως επίσημη αυτονομία.
Όχι, γιατί τα σημεία φόρτισης είναι προς το παρόν περιορισμένα μόνο στο μεγάλο κεντρικό οδικό δίκτυο και πόλεις.
Αν μιλάμε όμως για δεύτερο αυτοκίνητο, το οποίο θα χρησιμοποιούσα μέσα στην πόλη, τότε άνετα θα έπαιρνα.

Οπότε 3008 PHEV και τα μυαλά στα κάγκελα.
Γενικώς θεωρώ πως αυτή τη στιγμή PHEV και HEV είναι η καλύτερη λύση για Ελλάδα.
Το κακό είναι πως οι τιμές τους δεν αφορούν όλο τον κόσμο. Κομμάτι του Καπιταλισμού και αυτό.