Φίλε trident θα σου περιγράψω ένα παρόμοιο φαινόμενο μήπως και σε βάλει σε σκέψεις. Αυτό είναι από την εμπειρία μου και το έχω επαληθεύσει πολλές φορές. Αφορά μοτέρ μοτοσυκλετών, αλλά όλα ισχύουν αυτούσια και στα αυτοκίνητα. Απλά στα αυτοκίνητα έχεις το σύστημα των εξωτερικών λουριών να προσθέτει τριβές (αλλά και στις μοτό το βολάν της γεννήτριας, που γυρίζει 'σκαλωτά' λόγω των μόνιμων μαγνητών του). Όμως η ουσία παραμένει η ίδια.
Πάω να γυρίσω απότομα με το χέρι το στρόφαλο (με το μπουζί πάνω) εφαρμόζοντας ας πούμε ροπή 'Χ'. Κάνει να γυρίσει, αλλά έρχεται η συμπίεση, με σταματάει, 'απαπα, δε γυρνάει με τίποτα, λέω'. Μετά βάζω τη μισή ροπή, Χ/2. Πάλι κάνει να γυρίσει αλλά ακόμα νωρίτερα σταματάει. 'Εδώ δε γύρισε με Χ, θα γυρίσει με Χ/2?' Όμως αυτή τη φορά, δεν σταματάω να ασκώ ροπή Χ/2. Απλά επιμένω να προσπαθώ να γυρίσω το στρόφαλο (πάντα με Χ/2), ο οποίος είναι ακίνητος. Και ξαφνικά, χωρίς να κάνω τίποτα, αρχίζει να υποχωρεί! Γυρίζει!
Μετά, το κάνω με Χ/4 (ας πούμε). Πάλι αρχικά δείχνει αδύνατο το γύρισμα, όμως με απλή αναμονή (κατά την οποία ασκώ σταθερά ροπή Χ/4) κάποια στιγμή ο στρόφαλος γυρίζει (περνάει το ΑΝΣ)!
Μετά, βάζω Χ/6. Κι εκεί βλέπω ότι όσο κι αν περιμένω, ο στρόφαλος δε γυρίζει. Βγάζω το (ή τα) μπουζί. Και τότε διαπιστώνω ότι η αντίσταση στατικών τριβων/ελατηρίων βαλβίδων είναι τέτοια που και πάλι με Χ/6 δεν μπορώ να γυρίσω το στρόφαλο.
Η αντίσταση της συμπίεσης είναι σαν τον τζάμπα μάγκα. Δείχνει (και είναι) ικανή να φέρει μεγάλη αντίσταση, αλλά με την κατάλληλη αντιμετώπιση (=μεγάλη υπομονή στο γύρισμα) αποδεικνύεται αέρας κοπανιστός!
Φυσικά τα Χ/2, Χ/4, Χ/6 κ.λπ είναι τελείως αυθαίρετα για να εξηγήσω τη λογική.