Οι συζητήσεις σχετικά με την πολιτισμική πορεία του ανθρώπινου είδους ανέκαθεν μου προκαλούσαν το ενδιαφέρον και έχει τύχει να φλυαρώ για ώρες. Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος.
Ο χρήστης dpurpler έγραψε:
...
Που είναι τα ταξίδια στο διάστημα; Που είναι η θεραπεία του καρκίνου και των υπολοίπων θανατηφόρων ασθενειών; Που είναι η κυβερνητική; Που είναι η φθηνή και καθαρή και άφθονη ενέργεια; Που είναι τα ιπτάμενα αυτοκίνητα; Που είναι η λιγότερη εργασία και ο περισσότερος ελεύθερος χρόνος; Που είναι η αλληλοκατανόηση των λαών; Που είναι η παγκόσμια Δημοκρατία και η κατάργηση των κρατών; Που είναι η αποίκιση των πλανητών; Που είναι η γεω-ποίηση του Άρη και της Αφροδίτης; Που είναι η επιστημονική – μη βίαια κοινωνία μορφωμένων ανθρώπων από όλες τις φυλές; Που είναι η Σεληνιακή βάση; Που είναι η περισσότερη ελευθερία και η ιδανική κοινωνία χωρίς φτώχεια; Που είναι οι υπολογιστές που μιλάνε και καταλαβαίνουν όταν τους μιλάς;
Που είναι όλα όσα ονειρευόμασταν πιτσιρικάδες διαβάζοντας Ισαάκ Ασίμοφ και τις Γαλαξιακές Αυτοκρατορίες του; Που είναι αυτά που μας έλεγαν ότι θα έχουν γίνει μέχρι το 2000;
...
Αντί για το μέλλον του Ασίμοφ, το μέλλον του Όργουελ.
Αντί για μόρφωση και ελεύθερη σκέψη, καθοδήγηση και συντηρητισμός από τα ΜΜΕ και τις διάφορες εξουσίες
Αντί για λιγότερη εργασία, και περισσότερο ελεύθερο χρόνο, ΣΠΙΤΙ – ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΠΙΤΙ
Αντί για μόρφωση και εκπαίδευση, ΚΑΜΕΡΕΣ παρακολούθησης
Αντί για ένα παγκόσμιο κράτος, την 11η Σεπτέμβρη, την Αλ-Κάιντα και την αναβίωση της ΚΟΥ-ΚΟΥΞ-ΚΛΑΝ
Αντί για επιστήμη, επιστροφή σε θρησκευτικούς δογματισμούς και άρνηση του Δαρβίνου!
Αντί για θεραπείες, ξέσπασμα καρκίνων, AIDS και άλλων ασθενειών.
...
Ουφ! Τέλος. Κάπου έπρεπε να τα γράψω….
Επέτρεψε μου να πω ότι διακρίνω αρκετή δόση υπερβολής στην δημοσίευσή σου.
Οι τεχνολογικές προβλέψεις που αναφέρεις έχουν προταθεί, οι περισσότερες (αν όχι όλες), από συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας και όχι από επιστήμονες. Οι πρώτοι, δυστυχώς, όσο απολαυστικοί και είναι όταν τους διαβάζουμε, αποφεύγουν να δίνουν χρονοδιαγράμματα μαζί με τις προβλέψεις τους ή όταν το κάνουν συνήθως είναι τραγικά λάθος (βλ. περίπτωση Ιουλίου Βερν). Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως αυτά που προβλέπουν (ή μήπως προφητεύονται;) δεν είναι πραγματοποιήσιμα, αλλά πως πριν τα δεχτούμε, είναι χρήσιμο να εξετάσουμε το κάθε ζήτημα και από την επιστημονική - τεχνοκρατική σκοπιά, κάτι όχι και τόσο ρομαντικό είναι αλήθεια.
Σαν παράδειγμα θα αναφέρω την αποίκηση των πλανητών. Μόνο ο Άρης θα μπορούσε να υποστηρίξει μια ανθρώπινη βάση (ή αποικία για τους πιο αισιόδοξους) αλλά τα προβλήματα που πρέπει να λυθούν είναι αμέτρητα.
Ενδεικτικά αναφέρω:
- το ταξίδι προς τον Άρη διαρκεί 8-10 μήνες. Αυτό συνεπάγεται τεράστια προβλήματα υγείας για τους αστροναύτες από την έλλειψη βαρύτητας, την ακτινοβολία (για την ώρα καμία προστασία από ακτινοβολία δεν είναι 100% αδιαπέραστη) και την ψυχολογική πίεση, για να αναφέρω τα σημαντικότερα. Επιπλέον η μεταφορά προμηθειών αποτελεί έναν άλλο πονοκέφαλο.
- τα χρονικά παράθυρα για εκτοξεύσεις προς τον Άρη εμφανίζονται κάθε 2,1 χρόνια περίπου και διαρκούν 1-2 μήνες. Αυτό σε συνδυασμό με το παραπάνω καθιστούν την αποστολή βοήθειας στο πλήρωμα σε περίπτωση ανάγκης απλά αδύνατη.
- η μέση θερμοκρασία στον Άρη είναι -64οC με ελάχιστο τους -140οC. Δημιουργούνται πολλά δηλαδή προβλήματα στην κατασκευή των απαραίτητων υποδομών, αφού δεν υπάρχουν αντίστοιχες συνθήκες στη Γη ώστε να δοκιμάσουμε την όποια τεχνολογία.
- ο Άρης δεν διαθέτει μαγνητόσφαιρα και συνεπώς δεν υπάρχει φυσική προστασία της επιφάνειάς του από τις ηλιακές καταιγίδες. Όσοι ασχολούνται έστω και επιφανειακά με την εξερεύνηση του διαστήματος θα πρέπει να έχουν ανατριχιάσει. Ιδρώνουμε για να προστατέψουμε τα ευαίσθητα ηλεκτρονικά μας συστήματα από τις ηλιακές καταιγίδες στους δορυφόρους, που απολαμβάνουν μία μερική προστασία από το μαγνητικό πεδίο της Γης, ενώ μερικές φορές ακόμα και αυτά που είναι εγκατεστημένα στην επιφάνεια του πλανήτη καταστρέφονται από τα παιχνίδια του θεού Ήλιου. Στον Άρη με την τρέχουσα τεχνολογία οι προβλέψεις για το μέλλον τον αστροναυτών σε περίπτωση μιας ηλιακής καταιγίδας είναι δυσοίωνες.
- ο Άρης δέχεται την μισή ηλιακή ακτινοβολία από την Γη, συνεπώς η χρήση φωτοκύτταρων για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών του πληρώματος, οι οποίες είναι πολύ μεγαλύτερης κλίμακας από αυτές δύο μικρών ρομπότ που τριγυρίζουν αυτή τη στιγμή στον Άρη, δεν αποτελεί λύση. Η μεταφορά ενός μικροσκοπικού πυρηνικού αντιδραστήρα θα καθιστούσε την υποθετική αποικία μας ενεργειακά αυτόνομη, αλλά τα προβλήματα που αφορούν την σωστή λειτουργία και συντήρηση αυτού δεν έχουν απαντηθεί ακόμα.
Πάντως για να μην αποθαρρύνω τους υπερμάχους της αποίκησης τους διαστήματος (και εγώ μαζί σας είμαι!) η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος εικάζει ότι μέχρι το 2030 θα είναι δυνατή η αποστολή ανθρώπων στον Άρη, αν και όχι η μόνιμη εγκατάσταση αυτών εκεί.
Περισσότερα πιστεύω πως δεν έχει νόημα να αναφέρω, αφού άλλωστε διαφορετικό είναι το θέμα της συζήτησης. Ίσως σε κάποιο άλλο, καταλληλότερο, νήμα.
Στην δημοσίευσή σου αναφέρεις και άλλα ζητήματα από πολιτικά μέχρι επιστημονικά. Αυτή την στιγμή δεν διαθέτω το χρόνο να απαντήσω αναλυτικά σε όλα, αλλά σχετικά με τον καρκίνο και το AIDS θεωρώ πως δεν έχεις ενημερωθεί αρκετά σχετικά με τις τελευταίες ανακαλύψεις. Απέχουμε πολύ από την θεραπεία του AIDS, αλλά πλέον πολλοί γιατροί την θεωρούν σαν μία χρόνια ασθένεια τύπου διαβήτης (αρκεί να μπορεί να διαθέσει κάποιος και τα απαραίτητα χρήματα), ενώ για αρκετά είδη καρκίνου τα άλματα της γονιδιακής θεραπείας μας επιτρέπουν να αισιοδοξούμε για το μέλλον.
Τα σχόλια σου σχετικά με την άρνηση του Δαρβίνου είναι μάλλον ατυχή. Το γεγονός ότι ορισμένοι θρησκόληπτοι στις ΗΠΑ δεν διαθέτουν την απαραίτητη εγκεφαλική ισχύ ώστε να κατανοήσουν τις διαφορές ανάμεσα στην επιστημονική θεωρία και την θρησκευτική δοξασία, δεν αποτελεί αιτία για να φτάνουμε σε γενικεύσεις σαν αυτή που παρατέθηκε. Πάντως μία σημαντική μερίδα σκεπτόμενων ανθρώπων στις ΗΠΑ έχει εξαγριωθεί με αυτές τις εξελίξεις και τίποτα δεν έχει κριθεί. Για παράδειγμα στα σχολεία του συντηρητικού Κάνσας ο Δαρβίνος επέστρεψε. [in.gr]
Αναφέρεις ακόμα ότι σε ανησυχεί η αναβίωση του ρατσισμού. Δεν θυμάμαι πάντως να είχε εξαφανιστεί ποτέ.
Επίσης αγνοείς και έναν πολύ σημαντικό παράγοντα: οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες είναι ίσως οι περισσότερο πολυπολιτισμικές που γνώρισε ο κόσμος, και είναι δεδομένο πως αρκετοί άνθρωποι θα φοβηθούν από τις αλλαγές και πως θα υπάρξουν προβλήματα. Αλλά σε γενικές γραμμές τις επιπτώσεις της εύκολης μετακίνησης των ανθρώπων προς τις διάφορες γωνιές του πλανήτη φαίνεται να μπορούν να τις διαχειριστούν οι εκάστοτε κοινωνίες.
ililia το βιοτικό επίπεδο** όλου** του πλανήτη έχει ανέβει κατακόρυφα. Δεν μιλάω για πρόσκαιρες ή τοπικές περιπτώσεις (ένας πόλεμος πχ) αλλά συνολικά. Αν δεν το βλέπεις τότε βγάλε τις παρωπίδες σου.
Εαν υπάρχει κάπου κάποια πηγη για αυτο εδω,πρεπει να μας την δωσεις να την δούμε.
Σημαντικό θα είναι να ξεχωριζει αυτη η πηγή και ομάδες χωρων ή κοινωνιών στις μελέτες της,γιατι μπορει άνετα να παρασύρονται κάποιοι 'μέσοι όροι' λόγω κάποιας μεμονωμένης 'κορυφης' λίγων χωρων.
Τα γεγονότα επαληθεύουν τον ΙΚΕ. Ο ποσοστό των ανθρώπων που επιβίωναν(;) με λιγότερο από $1 την ημέρα έπεσε από το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού το 1981 στο 23% το 2001.
Η μείωση βέβαια δεν ήταν ομοιόμορφη, με την Υποσαχάρια Αφρική και την Ανατολική Ευρώπη να εμφανίζουν αύξηση στον αριθμό των εξαθλιωμένων ανθρώπων και τον υπόλοιπο κόσμο και ειδικά τις χώρες της Ανατολικής Ασίας μείωση.
Πηγή για τα παραπάνω μαζί με αρκετές άλλες πληροφορίες σχετικά με την φτώχεια στον κόσμο (*.pdf) [worldbank.org]
Σε μορφή διαγράμματος:
[xs.to]
Το πρωτότυπο διάγραμμα (χωρίς την μετάφραση) μπορείτε να το δείτε στο άρθρο της wikipedia για την φτώχεια. [wikipedia.org]
Το εισόδημα είναι ένας αρκετά ικανοποιητικός τρόπος για να εξετάσουμε το βιοτικό επίπεδο ενός πληθυσμού. Αλλά ακόμα και αν προχωρήσουμε και σε άλλους δείκτες, οικονομικούς η πολιτικούς τα πράγματα στον πλανήτη είναι μάλλον αισιόδοξα:
Τα παραπάνω δείχνουν ξεκάθαρα την αύξηση του βιοτικού επιπέδου του παγκόσμιου πληθυσμού. Σε συνδυασμό μάλιστα με την εγκαθίδρυση όλο και περισσότερων δημοκρατιών, την χειραφέτηση των γυναικών, την εμφάνιση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (υπήρχε μόνο ο Ερυθρός Σταυρός πριν από 100 χρόνια, σήμερα αμέτρητες), του εθελοντισμού και των ευκαιριών για επικοινωνία και αλληλοκατανόηση που προσφέρει η Παγκοσμιοποίηση, η κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή την στιγμή το γένος του ανθρώπου είναι η καλύτερη στην ιστορία του.
Σίγουρα δεν είναι ιδανική. Απέχει από το να χαρακτηριστεί έστω και ανεκτή. Αλλά ΠΟΤΕ στην ιστορία η ανθρωπότητα δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση. Εχθρός του καλού βέβαια είναι το καλύτερο και είναι στο χέρι μας να βελτιώσουμε την εικόνα του πλανήτη.
Πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν επειδή δεν έχουν καμμιά πρόσβαση σε φάρμακα μόνο και μόνο επειδή οι φαρμακοβιομηχανίες απειλούν με εξόντωση όσα φτωχά κράτη επιτρέπουν τη παραγωγή φθηνών αντιγράφων...
Αν δεν προστατεύονται οι τεχνολογίες των φαρμάκων (που έχουν πολύ μικρότερη διάρκεια απο τις άλλες ευερισιτεχνίες) πως περιμένεις να υπάρχει εξέλιξη?
Η εξέλιξη είναι θέμα προστασίας των τεχνολογιών??
Εγω νομίζω ότι η προστασία των τεχνολογιών είναι τρόπος προστασίας των κερδών και μέσο δημιουργίας μονοπωλίων, που τόσο πολύ σιχαίνεται η ούτως καλούμενη 'ελεύθερη'(?) οικονομία...
Αν αρχίσουν να παράγονται τα φθηνά αντίγραφα, αυτομάτως θα μηδενιστούν τα έσοδα των φαρμακοβιομηχανιών. Αυτές λοιπόν θα κλείσουν. Ποιός θα κάνει έρευνα για φάρμακα λοιπόν?
Καλώς ή κακώς το μοναδικό σύστημα που προάγει την εξέλιξη των φαρμάκων αυτή τη στιγμή στον κόσμο είναι το υπάρχον. Δεν θα ήταν μάλιστα υπερβολή να ισχυριστούμε πως η παραγωγή του κύριου όγκου της επιστημονικής γνώσης έχει σαν κινητήριες δυνάμεις τις στρατιωτικές δαπάνες και τα πιθανά κέρδη από την εμπορική πορεία ενός προϊόντος ή την εκμετάλλευση μίας πατέντας.
Για του λόγου το αληθές ελέγξτε τους βασικούς χρηματοδότες στα σημαντικότερα πανεπιστήμια και τις εταιρίες που κατέχουν την πλέον εξελιγμένη τεχνολογία στον πλανήτη. Θα βρείτε χωρίς αμφιβολία ιδιωτικές εταιρίες στην πρώτη περίπτωση, και αμυντικές βιομηχανίες στην δεύτερη.
Εάν υπάρχει κάποια πρόταση για να ακολουθήσουμε ένα εναλλακτικό μοντέλο παραγωγής γνώσης (που να λειτουργεί) θα ενδιαφερόμουν πολύ να την ακούσω.
Θα άξιζε ακόμη εδώ να προσθέσω πως η κατάσταση με τα φάρμακα δεν είναι όπως περιγράφεται.
Τον Αύγουστο του 2003 οι 146 χώρες - μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου κατέληξαν σε μία ιστορική απόφαση: οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν δικαίωμα να παράγουν αντίγραφα φαρμάκων για τις κύριες μολυσματικές ασθένειες που μαστίζουν τους πληθυσμούς τους χωρίς να χρειαστεί να πληρώνουν δικαιώματα για την παραγωγή των φαρμάκων αυτών στις εταιρίες που τα δημιούργησαν. Ήδη σε χώρες όπως η Βραζιλία και η Ινδία (αν και η Ινδία ήδη από το 1970 δεν αναγνώριζε τις πατέντες στα φάρμακα και οι τοπικές εταιρίες είχαν ασυλία σε μηνύσεις) αναπτύσσεται μία τεράστια βιομηχανία που πέρα από το να σώζει ζωές παράγει και εισόδημα για τις χώρες αυτές. Παράδειγμα αποτελεί η πορεία της βραζιλιάνικης Cristalia [cbsnews.com]
Η συμφωνία δεν είναι τόσο απλή όσο παρουσιάζεται εδώ και σίγουρα υπάρχουν επιπλοκές (πολλές φορές μάλιστα και από τους παραγωγούς των αντιγράφων που αρνούνται να παραδώσουν φορτία με φάρμακα αν πρώτα δεν εισπράξουν!) αλλά τόσο η πίεση από την κοινή γνώμη στις Δυτικές χώρες όσο και το μακροπρόθεσμο συμφέρον αυτών συνηγορούν ότι η πρόσβαση σε φάρμακα για τους φτωχούς του κόσμου θα γίνεται όλο και πιο εύκολη.
Όσοι απορείτε με την παραπάνω πρόταση σκεφτείτε το εξής: πολλοί θεωρούν (μεταξύ των οποίων και ο υπογραφών) πως η συμφωνία αυτή δεν έγινε μόνο για την βελτίωση της εικόνας των Δυτικών κυβερνήσεων στο εσωτερικό των χωρών τους, αλλά και για την εξασφάλιση των οικονομικών συμφερόντων τους. Χώρες των οποίων ο πληθυσμός αποδεκατίζεται από ιάσιμες ασθένειες δεν αποτελούν ικανές εμπορικές εταίροι, αφού η οικονομία τους καταρρέει, ενώ ταυτόχρονα πλημμυρίζουν τα σύνορα μας με εξαθλιωμένους και συνεπώς απεγνωσμένους οικονομικούς πρόσφυγες.
Ανεξάρτητα από τα κίνητρα πάντως η εξέλιξη αυτή μόνο θετικά μπορεί να προσφέρει και για τις δύο πλευρές.
Φτάνουμε δηλαδή στο παράδοξο ο μπαμπούλας του καπιταλισμού να σώζει ζωές.
Ελπίζω να μην βρήκατε την δημοσίευση υπερβολικά κουραστική.