Αν θα έπρεπε να διαλέξω το ΕΝΑ, αυτό μάλλον θα ήταν το πρώτο μου, ένα Πεζώ 106 1100. Μπορεί τα 60 άλογά του να φαίνονται απελπιστικά λίγα σήμερα, αλλά ο συνδυασμός τους με τα ~750 κιλά του ήταν αρκετά ενδιαφέρων και σχετικά σπιρτόζικος! Χωρίς αντιστρεπτικές, έπαιρνε κλίσεις εντυπωσιακές, αλλά είχε ένα κράτημα φανταστικό, ΑΡΚΕΙ να ήξερες και να μη φοβόσουν να μείνεις στο γκάζι. Τιμόνι χωρίς υποβοήθηση που σου μίλαγε! Μοτέρ με πανάλαφρο βολάν που μπορούσες να στείλεις στον κόφτη για πλάκα..
Στο δικό μου, είχα βάλει ένα σετ σπορ αμορτισέρ - κίτρινα Καγιάμπα - και είχα αλλάξει το τιμόνι-λαγουδέρα με ένα μικρό τριάκτινο. Το είχα και με τις μαύρες σιδερένιες ζάντες χωρίς τα τάσια, αλήτικο!
Σχεδόν το έστειλα στον άλλο κόσμο με μια τούμπα που έφαγα σε κάτι στροφιλίκια μεταξύ Ορεστιάδας και Διδυμοτείχου, διωκόμενος από συνάδελφο ΔΕΑ με Γκολφ 2 1.8 8V.. Εντελώς ανέλπιδα, ρωτώντας τον φαναρτζή αν φτιάχνεται, πήρα την απάντηση 'ναι!' και έτσι το αυτοκίνητο υπάρχει ακόμη σήμερα (ελπίζω), στα χέρια νεαρού ξαδέλφου μου!
Για διαδρομή, θα επέλεγα ένα σχετικά ανοιχτό και επίπεδο στροφιλίκι, γιατί οι πολλές φουρκέτες και ανηφόρες δεν ήταν το στοιχείο του. Δεν μου έρχεται κάποιο συγκεκριμένο μέρος τώρα.. κάποια διαδρομή που να μπορείς σχετικά να κρατήσεις ταχύτητα.
Θα ήθελα να του κάνω μια βόλτα σήμερα, με τη γνώση και την εμπειρία για να το πάω όπως του αξίζει: με το γκάζι πρωτευόντως και με το τιμόνι δεύτερο, σε μια γλυκιά ισορροπία μεταξύ ουδετερότητας και πλαγιολίσθησης! Και με αρκετή ταχύτητα!