Δεν ξέρω, δεν είμαι 'άγιος', δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι είμαι υπεράνω των χρημάτων ανεξαρτήτως ποσού. Αυτό μόνο η πράξη μπορεί να το δείξει Σα να με ρωτάς κατά πόσο θα έλεγα όχι σε Κλώντια Σίφερ/Ελ Μακφέρσον για τρίο όντας δηλωμένος μονογαμικός. Ό,τι και να δηλώσω τώρα είναι αδύνατον να προσομοιάσω στο μυαλό τις συνθήκες όπου είναι και οι δύο μπροστά μου γυμνές στο κρεβάτι με ανοιχτά πόδια και με φωνάζουν

Βέβαια, **θέλω να **πιστεύω ότι θα σκεφτόμουν το ίδιο και με ποσά με 3-4 επιπλέον μηδενικά. Είμαι της λογικής (στα μικρότερα ποσά με τα οποία ασχολούμαι συνήθως) ότι θα αγοράσω αυτό που μού επιτρέπουν τα οικονομικά μου. Π.χ., αν έχω να διαθέσω 250χιλ. για σπίτι, θα είναι για το πλήρες σετ (πλήρης απόδειξη, κτλ).

Σε κάθε περίπτωση τα παραπάνω δεν αναιρούν το γεγονός ότι του φάνηκε περίεργο που ήθελα να δώσω 25ευρώ (αντί για 20ευρώ) για να πάρω απόδειξη, βγάζοντας έτσι ένα εντελώς αυθαίρετο συμπέρασμα για να δικαιολογήσει την επιθυμία μου. Καλώς/κακώς δε δείχνω ότι δεν έχω να φάω (ώστε να τίθεται θέμα επιβίωσης με τα 5ευρώ).

Ο χρήστης ililias έγραψε:

Το κρίσιμο ερώτημα εδώ, κατά τη γνώμη μου, είναι αν το ποσό ήταν 2.500 ή 25.000 ή 250.000 θα δεχόσουν (εσύ ή όποιος άλλος) να πληρώσεις 500 ή 5.000 ή 50.000 ευρώ παραπάνω προκειμένου να εκδώσει ο αντισυμβαλλόμενός σου απόδειξη ;
Υπάρχει ποσό που θα σε δελέαζε ώστε να μην επιμείνεις στην έκδοση απόδειξης ή απολύτως κανένα 'κέρδος' δεν θα σου άλλαζε γνώμη ;

Στα μικροποσά είναι η 'απάτη', κανένας δεν διανοείται να διακινήσει μεγάλο ποσόν χωρίς απόδειξη - εκτός κ πρόκειται για ναρκωτικά ή γενικά παράνομη συναλλαγή, οπότε απόδειξη δεν υφίσταται έτσι κ αλλιώς.

Δεν είναι αυτό το ερώτημά μου
Και το ερώτημα έχει 'λόγο ύπαρξης' κυρίως για να δείξω ότι κάποια ποσά τα οποία για μας (όσους από μας) είναι ενδεχομένως μικρά για άλλους είναι σημαντικά και δεν τους παίρνει να τα αγνοήσουν.
Επίσης όταν η μάνα μου άλλαζε προσφάτως πόρτα ασφαλείας, κάγκελα, αλουμίνια κλπ κλπ τα συνολικά ποσά ήταν διψήφια και αποδείξεις νιξ

Κατανοητό, αλλά εμείς οι κοινοί θνητοί σπάνια* θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε τέτοιο 'δίλημμα'.

*(μάλλον σχεδόν ποτέ - με εξαίρεση ό, τι αφορά αγορά ή ανακαίνιση κατοικίας, όπου αυτό που λες είναι ξεκάθαρο, καθώς κανένας δεν ζητάει απόδειξη για να μην χρειαστεί να πληρώσει εκτός του ΦΠΑ κ τα αναλογούντα ένσημα)

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Στα μικροποσά είναι η 'απάτη', κανένας δεν διανοείται να διακινήσει μεγάλο ποσόν χωρίς απόδειξη - εκτός κ πρόκειται για ναρκωτικά ή γενικά παράνομη συναλλαγή, οπότε απόδειξη δεν υφίσταται έτσι κ αλλιώς.

Παντού είναι η απάτη... Αν κάνεις συμβόλαιο σπιτιού με βάση την αντικειμενική και όχι την εμπορική αξία μιλάμε για χιλιάδες € διαφορά σε διαφυγόντες φόρους.

Ο χρήστης nass έγραψε:
Παντού είναι η απάτη... Αν κάνεις συμβόλαιο σπιτιού με βάση την αντικειμενική και όχι την εμπορική αξία μιλάμε για χιλιάδες € διαφορά σε διαφυγόντες φόρους.

Μάλλον θα αντιστραφεί αυτό...

Ναι αλλά επί πολλά χρόνια ήταν πραγματικότητα.

Τα αμαρτωλά ΜΜΕ και η κρίση
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος

Σε προηγούμενο άρθρο μας με τίτλο “Η πανώλη του λαϊκισμού” επισημαίναμε πώς το φαινόμενο αυτό –που αποτελεί μάστιγα της ελληνικής κοινωνίας– οδηγεί την χώρα στην καταστροφή.** Σήμερα ολοκληρώνουμε την τοποθέτησή μας αυτή προσθέτοντας στον λαϊκισμό και τον ολέθριο ρόλο που παίζουν συγκεκριμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κάποιοι χρυσοκάνθαροι δημοσιογράφοι που τα υπηρετούν και τα χρησιμοποιούν. **Υποδειγματικό, από την άποψη αυτή, είναι το κύριο άρθρο του μηνιαίου περιοδικού Athens Review of Books που εκδίδει ο Μανώλης Βασιλάκης, το οποίο είναι αφιερωμένο στον Ουμπέρτο Έκο. Με τίτλο “Η εν πολλαίς αμαρτίαις” αναφέρονται, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα:

“Τα μέσα ενημέρωσης αποτελούν ασφαλώς ισχυρή εξουσία (τη λεγόμενη τέταρτη) σε κάθε χώρα και η συμπεριφορά τους ενσταλάζει στο κοινό τους κοινωνικές αξίες, νοοτροπίες και συμπεριφορές που διαμορφώνουν καταλυτικά την κοινωνική και πολιτική ζωή. Παντού στον κόσμο, τα Μέσα έχουν σχεδόν αναπόφευκτες αδυναμίες. Η συνεισφορά τους όμως στην σημερινή ελληνική καταστροφή ξεπερνά τα συνήθη μέτρα και τις ευθύνες που θα τους καταλογίζονταν σε οποιαδήποτε άλλη δημοκρατική χώρα.

“Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Ποιες είναι οι κύριες ελληνικές ιδιαιτερότητες του χώρου των ΜΜΕ; Η πιο σημαντική ίσως είναι η εξόχως προνομιακή θέση και μεταχείριση που είχαν επί δεκαετίες από το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Φθηνό χαρτί, υποχρεωτικές δημοσιεύσεις ισολογισμών, επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων τους εις βάρος τρίτων, δάνεια χωρίς τήρηση των τραπεζικών κριτηρίων, νόμιμη δυνατότητα “μαύρων” αφορολόγητων δαπανών, κ.α. Επιπλέον, ιδιαίτερη μεταχείριση προνομιούχων εργαζομένων σε αυτά, με ηγεμονικούς μισθούς και μεγάλη πολιτική επιρροή, κατά κανόνα “αγωνιστών” και “αντιιμπεριαλιστών” με πολλαπλές θέσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, δημιουργία πλήθους αργομισθιών στα κρατικά και κρατικοδίαιτα ΜΜΕ (κρατική τηλεόραση και ραδιόφωνα, δημοτικά ραδιόφωνα, κομματικά ραδιόφωνα που χρηματοδοτούνταν μέσω των τεράστιων κομματικών επιχορηγήσεων και των θαλασσοδανείων των κομμάτων, κλπ.), έως δε και την διάθεση δωρεάν αστυνομικής προστασίας. Και φυσικά στον χώρο δεσπόζει το μέγα και διαρκές σκάνδαλο που ονομάζεται Κρατική Ραδιοτηλεόραση.

“Όλα αυτά όμως δεν έφταναν. Διότι η ανθρώπινη φύση έχει ισχυρή και τη βουλιμική πλευρά της. Στο τρίγωνο επιχειρηματίες-κομματικό κράτος-ΜΜΕ (αφεντικά και επιφανή “στελέχη”) κυκλοφόρησε και πολύ σκοτεινό και μαύρο χρήμα, που αφορούσε είτε την προώθηση πολιτικών προσώπων, είτε (κυρίως) τη δημοσιοποίηση ή αποσιώπηση υποθέσεων διαφθοράς (ανάλογα με τα συμφέροντα του κινούντος τα νήματα) –με το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του μαύρου αυτού χρήματος να καταλήγει, βεβαίως, ως αμοιβή για την αποσιώπηση μάλλον παρά για τη δημοσιοποίηση. Δεν είναι τυχαίο ότι η συγκάλυψη όλων των μεγάλων υποθέσεων διαφθοράς που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας έγινε και με την ανοχή των ισχυρών ΜΜΕ, οι σχέσεις των οποίων με τα κυκλώματα αυτά ουδέποτε έχουν διερευνηθεί σε βάθος από κανέναν.

“Τέλος, για λόγους πληρότητας δεν θα πρέπει βέβαια να ξεχνούμε μια παλαιότερη πηγή χρηματισμού: την “ένδοξη” εποχή του Χρηματιστηρίου, όταν δημοσιογραφικώς προωθούνταν επιχειρηματικές φενάκες (τα περιβόητα “σαπάκια”) για να αποσπαστούν χρήματα των –εξίσου βουλιμικών– “παικτών” που αναζητούσαν εύκολους τρόπους ακαριαίου και χωρίς κόπο πλουτισμού. Υπήρξε μάλιστα ολόκληρη “σχολή” εντύπων που προπαγάνδιζαν την κοινωνία της υπερκατανάλωσης και της πολυτελούς διαβίωσης, απευθυνόμενα κυρίως σε κομματικούς αξιωματούχους, σε λογής τυχοδιώκτες και σε πρόσκαιρα νεόπλουτους του Χρηματιστηρίου.

“Μια τρίτη ενδιαφέρουσα πλευρά των ελληνικών ΜΜΕ είναι ότι το χρήμα το οποίο έβγαινε από όλες αυτές τις δραστηριότητες δεν κρυβόταν, όπως ο βήχας και ο έρωτας. Οι μεγαλοπαράγοντες του χώρου, με τα θηριώδη “άσπρα” (της τάξεως των πολλών δεκάδων, σε ορισμένες περιπτώσεις και εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ τον μήνα) και τα κολλαριστά “μαύρα” χρήματα, δεν έκαναν μόνον κάθε είδους μπίζνα ζούσαν επιπροσθέτως και βίο προκλητικά πολυτελή. Σπίτια φαντασμαγορικά, πολυτελή αυτοκίνητα, διακοπές στα ακριβότερα μέρη του κόσμου, ζωή χαρισάμενη, την ώρα που προπαγάνδιζαν είτε την ηθική αξία της ισότητας και του σοσιαλισμού (οι περισσότεροι), είτε τις παραδοσιακές εθνικές αξίες της πτωχής πλην τιμίας Ελλάδος (η άλλη πλευρά).

“Με τα δεδομένα αυτά δεν είναι περίεργο ότι, **στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, η ποιότητα της δημοσιογραφίας στην χώρα μας απαξιώθηκε και υποβαθμίστηκε σε εξοργιστικό βαθμό. Ανεπίτρεπτη προχειρότητα, ακόμη και ρεπορτάζ ανύπαρκτων γεγονότων σε μεγάλες και “έγκυρες” εφημερίδες, έμειναν χωρίς καμμία κύρωση. **Ταυτόχρονα, στον δημοσιογραφικό λόγο (ιδίως τον ραδιοτηλεοπτικό), παρεισέφρησε μία βάναυση και ξύλινη γλώσσα που είχε ως βασικά χαρακτηριστικά τον χονδροειδή λαϊκισμό, τον εύκολο εντυπωσιασμό, την αναζήτηση και έξαψη των κατωτέρων ενστίκτων του κοινού, παράλληλα με την ανάδειξη των “προσωπικοτήτων” που θα ανταποκρίνονταν στις προδιαγραφές αυτές. Δεν είναι τυχαίο ότι χρεοκοπήσαμε δαπανώντας και σπαταλώντας αμύθητα ποσά, την ίδια ώρα που σε όλα τα κανάλια οι προϋπολογισμοί και απολογισμοί της καταστροφικής σπατάλης εμφανίζονταν δήθεν ως προϋπολογισμοί και απολογισμοί “λιτότητας”.

“Πού βρισκόμαστε σήμερα; Καθώς το ελληνικό δράμα πλησιάζει στην κορύφωσή του και η ασωτία και ο μεγαλεπήβολος επιχειρηματικός παραγοντισμός έχουν εξανεμίσει τα νόμιμα και άνομα κέρδη δεκαετιών, το σύστημα που κυριάρχησε όλα αυτά τα χρόνια καταρρέει. Με τα περισσότερα θύματα βέβαια να προέρχονται από την μεγάλη μάζα όσων δεν είχαν μερίδιο συμμετοχής στο “πάρτι”, όπως συμβαίνει άλλωστε και στην ευρύτατη κοινωνία, στην οποία απευθύνεται ο σπίλος “μαζί τα φάγαμε”. Τα απομεινάρια του συστήματος προσπαθούν με νύχια και με δόντια να επιβιώσουν χρησιμοποιώντας όλες τις παλιές μεθόδους που καλά γνωρίζουν και προωθώντας έναν δημόσιο λόγο που ενθαρρύνει τον πιο ακραίο λαϊκισμό. Αυτό δε με την ελπίδα να συμπορευθούν με το λαϊκό αίσθημα και να προωθήσουν στην εξουσία πιόνια που θα τους επιτρέψουν να επιβιώσουν οι ίδιοι (την ώρα που η χώρα καταστρέφεται), πραγματοποιώντας την τελευταία λεηλασία τους κατά της Ελλάδας.

“Η ζωή όμως πορεύεται με τη δική της νομοτέλεια. Τα σχέδιά τους αποδεικνύονται και ατελή και ατελέσφορα. Είναι οι προσπάθειές τους, των συφοριασμένων, σαν των Τρώων: καταδικασμένες. Η κρίση κινείται με ρυθμούς μανιώδεις και ανεξέλεγκτους, σε δρόμους απρόβλεπτους κα ανεξερεύνητους, απαξιώντας και καταβροχθίζοντας τους γεννήτορές της, εκτός από τον χώρο του πολιτικού συστήματος εξουσίας, και εκείνους στον χώρο των ΜΜΕ”.

Το ερώτημα, όμως, που τίθεται είναι μήπως οι πρωτεργάτες της κατάρρευσης, πριν καταποντισθούν οι ίδιοι, προλάβουν να γκρεμίσουν ό,τι απομένει και από τα ερείπια…

http://www.postnews.gr/epikoinonia/greek-media-crisis/

Συμβαίνουν!

Eίμαστε οι πράξεις μας*

06/03/2012

του Δημήτρη Ελευθερόπουλου Σχόλια(* Ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος είναι ποδοσφαιριστής. )

Τα προβλήματα της κρίσης και οι επιπτώσεις της έχουν χιλιοειπωθεί από πολύ πιο σημαντικούς ανθρώπους από εμένα και σαφέστατα πολύ καλύτερα διατυπωμένα, απλά παρακάτω θα προσπαθήσω να εξηγήσω το γιατί η φράση ''είμαστε οι πράξεις μας'' είναι η στάση ζωής που με ακολουθεί εδώ και αρκετά χρόνια και πώς μπορούμε να την εφαρμόσουμε στην καθημερινότητά μας.

Ανήκω στη μη πολιτικοποιημένη γενιά των σημερινών τριανταπεντάρηδων. Μια γενιά, η οποία με αιτία κι αφορμή την ανικανότητα, τις μίζες και το ρουσφέτι που ακολουθούσαν τους πολιτικούς μας σε κάθε τους ενέργεια, θεώρησε ''μαγκιά'' το να απέχει. Όταν ήρθε η στιγμή, όμως, που έπαψε να μην μας αγγίζει η διαφθορά τους κι αρχίσαμε να βιώνουμε στο πετσί μας τις συνέπειες της ανοχής μας στα κοινωνικά τους εγκλήματα, ξεκίνησε η αλλαγή των συναισθημάτων μας απέναντί τους. Από την αδιαφορία περάσαμε στον σκεπτικισμό, από εκεί στην ολοκληρωτική διαφωνία, για να φτάσουμε στον θυμό και την οργή, με κορύφωση το Σύνταγμα όπου με κραυγές απαιτήσαμε να καεί η βουλή.

Ανθρώπινη, απαραίτητη, ανακουφιστική και αγχολυτική όλη αυτή η διαδικασία, για να μην καταλήξουμε όλοι μαζί στο Δαφνί. Αναγκαία, όμως, ήταν κι η επόμενη, της αυτοκριτικής για τα δικά μας λάθη και την οριοθέτηση της απόστασης ανάμεσα στην ανοχή μας στο έγκλημα, από το ίδιο το έγκλημα. Καταλάβαμε ότι η μετατόπιση ευθυνών για την κατάντια και τη μιζέρια της εποχής μας στους 300 της Βουλής, ανεξάρτητα από τον καταλυτικό τους ρόλο για το τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε, ήταν επικίνδυνη και παραπλανητική για την εξεύρεση πραγματικών κι εφικτών λύσεων. Μετανιώσαμε για την εξουσία που τους δώσαμε και που αφήσαμε να εισχωρήσουν στα σπίτια μας και τις ζωές μας όλες αυτές οι τηλεοπτικές καρικατούρες και πολιτικές μαριονέτες.
Υποστήκαμε την ποινή που μας αναλογούσε και φορέσαμε τη στολή του Ζορό παρέα με τον Παναγιώτη Ψωμιάδη. Πήραμε στα χέρια μας τόνους βιβλίων αγκαλιά με τον Άδωνη Γεωργιάδη γιατί μάθαμε να τα μετρούμε τα βιβλία με τα κιλά τους κι όχι με την ποιότητά τους. Μας εξοργίσανε πολιτικές φιγούρες, που ήταν ολοφάνερο πως αποτελούν απλά στρατιωτάκια στη ''μαυρόμαυρη'' σκακιέρα της πολιτικής, ενώ το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται πάντα στην κεφαλή της. Αυτομαστιγωθήκαμε και χάσαμε τον προσανατολισμό μας μέχρι να καταλάβουμε πως ο δρόμος μας, είμαστε εμείς.

Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν όμως και δεν έχουμε άλλο χρόνο για δάκρυα, οπότε τώρα μιλάνε οι πράξεις μας. Απλές, μικρές, καθημερινές πράξεις σαν αυτές των Ατενίστας και καθε -ίστας της χώρας, σαν τις ποδηλατικές βραδιές της Παρασκευής,σαν τις δωρεάν συναυλίες, σαν τις θεατρικές παραστάσεις στους δρόμους της πόλης, σαν την δημιουργία των κοινωνικών παντοπωλείων. Πράξεις, που δείχνουν στους πολιτικούς πως τους αφαιρούμε την εξουσία τους με τη δημιουργία μας και πως, αφού δεν τα κατάφεραν να μας κάνουν να ζούμε με αξιοπρέπεια, θα το διεκδικήσουμε μόνοι μας.

Ανήκω σε μια μη πολιτικοποιημένη γενιά, που έχει τη δυνατότητα να κάνει τη μεγαλύτερη πολιτική πράξη της νεότερης ιστορίας μας, βγάζοντας απ’ το παιχνίδι τους πολιτικούς και ξεκινώντας την ουσιαστική διαδικασία να ξαναχτίσει την κοινωνία μας με τα υλικά που θα έχουμε επιλέξει εμείς οι ίδιοι αυτή τη φορά. Όποια και όσα λάθη κάνουμε, θα είναι τουλάχιστον διαποτισμένα με τον ιδρώτα και το αίμα μας. Αν η αυτογνωσία είναι η αφετηρία της διαδρομής, ο ιδρώτας και το αίμα αποτελούν σίγουρα το πρώτο βήμα.

*ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΡΑΤΤΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ...ΤΙΠΟΤΑ

Περί Νταλάρα:

Αν εμένα η γυναίκα μου έπαιρνε 10.000 το μήνα σαν βουλευτής, διαθέτοντας καταθέσεις 1.000.000 (τα φανερά, τα κρυφά δεν τα λέμε ούτε τα 27 δηλωθέντα ακίνητα) κι εγώ το έπαιζα αυτοπλασαριζόμενος τραγουδιστής της φτωχολογιάς και του λαού, θα ντρεπόμουν **να μην έχω βγεί να πω μια κουβέντα για όσα γίνονται νομοθετώντας οριζόντια, άδικα, ύπουλα **αλλά να βγώ να δώσω 'δωρεάν συναυλίες' στον κόσμο για να του 'απαλύνω τον πόνο' την ίδια στιγμή που η γυναίκα μου ψηφίζει 'ναι σε όλα' αυτά.

Τα γιαούρτια που έφαγε και λίγα είναι. Δεν χρειάζεται επειδή είναι ο Νταλάρας να αντιμετωπιστεί διαφορετικά από οποιονδήποτε άλλο αντιβαίνει το κοινό περί δικαίου ή ηθικής αίσθημα. Το γιαούρτωμα δε είναι απείρως υγιεινότερο και φθηνότερο από τα χημικά δακρυγόνα με τα οποία ψεκάζει αδιακρίτως η πολιτική ηγεσία τους εκάστοτε διαδηλωτές στο Σύνταγμα. Και στην τελική, αυτά αξίζει και πρέπει να αναμένει όποιος είναι εκφραστής και τιμητής ενός συστήματος που κατ'εξακολούθησιν ασκεί βία ψυχολογική και σωματική στην κοινωνία.

Όσο λοιπόν άξιζαν τα δακρυγόνα και τα γκλομπ (δε χρειάζεται να παραθέσω φωτό, βρείτε τις μόνοι σας) ο παππούς κι η γιαγιά στο Σύνταγμα, τα ψυχοφάρμακα και την αυτοκτονία οι συμπολίτες μας και τον ξενιτεμό ένα σωρό άξιοι νέοι Έλληνες επιστήμονες, τόσο άξιζε στο Νταλάρα κι ένα γιαούρτι. Ειδικά γιατί τις συναυλίες δεν τις πληρώνει από την τσέπη του (δείτε τη λίστα των χορηγών, πρώτη φιγουράρει η.... ΕΡΤ!!!!!)

Επίσης... ένα peer review για τον κο. Νταλάρα...

Youtube Video

Το τραγικό δεν είναι που έφαγε γιαούρτια ο Νταράλας.
Το τραγικό είναι που τα έφαγε -υποτίθεται- λόγω της γυναίκας του...

Περί Mickey που ανέφερε ο σύντροφος προηγουμένως...

Δε θέλει γιαούρτι.
Αυτό να του βάζεις να ακούει

Youtube Video

και μπόλικο ξυδάκι...

Δεν τρέφω καμία συμπάθεια προς τον Νταλάρα αλλά δεν μπορώ να καταλάβω κατιτίς. Γιατί τον γιαουρτώσανε? Ψήφισε αυτός κανένα νομοσχέδιο της 'ντροπής'? Στηρίζετε κιόλας αυτή την κίνηση .

Ο Νταράλας σήκωνε τη στρούγκα για άπειρους λόγους ΑΣΧΕΤΟΥΣ με το ΔΝΤ, μνημόνιο, κατοχή κλπ.
Αυτοί που τον γιαούρτωσαν για αυτούς τους λόγους πραγματικά ανεβάζουν επίπεδο στο fail.

Από εκεί και πέρα αυτή καθαυτή η πράξη του γιαουρτώματος καταλήγει να δίνει και δίκιο σε αυτόν που το τρώει, οπότε είναι μαλακία ούτως ή άλλως.

http://www.sport-fm.gr/article/538258

Παραπέμπεται στον Εισαγγελέα ο Ισίδωρος Κούβελος

Να παραπεμφθεί ο Ισίδωρος Κούβελος στον Εισαγγελέα Εφετών για ανακριβές πόθεν έσχες αποφάσισε απόψε η αρμόδια επιτροπή της Βουλής, καθώς ο κ.Κούβελος δεν είχε δηλώσει στο πόθεν έσχες του τον τραπεζικό λογαριασμό στον οποίο είχε καταθέσει το 1.000.000 δολάρια από εκποίηση μετοχών στην Αμερική.

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:

[...]
Περί Mickey που ανέφερε ο σύντροφος προηγουμένως...

Δε θέλει γιαούρτι.
Αυτό να του βάζεις να ακούει

Youtube Video

και μπόλικο ξυδάκι...

Άσχετα με τα πολιτικά πιστεύω του καθενός μας, καθαρά από μουσικής πλευράς, υπονοείς με το παραπάνω σχόλιο ότι θα βγάζει σπυριά ο Θεοδωράκης ακούγοντας τη μουσική του Παπαθανασίου; Μήπως από ζήλεια;

Συγγνώμη, αλλά αυτό είναι ένα από τα πιο κακεντρεχή σχόλια που έχω διαβάσει. Εντάξει, διαφωνούμε πολιτικά, αλλά η μουσική τί ρόλο παίζει;

Επειδή ξέρω ότι σου αρέσει η όπερα βρήκα και στο σχετικό κατσούλι για να σου απαντήσω...

Εντελώς ενημερωτικά λοιπόν (επειδή καταλαβαίνω ότι σου διαφεύγουν κάποιες λεπτομέρειες)...

http://en.wikipedia.org/wiki/Mythodea

The concert was taped for later broadcast on TV and release on DVD. The budget was set at US $7 million, split in half between the record company, Sony Classical, and the Greek government,[8] which considered the concert a good promotion for Greece abroad and included it as part of the Greek Cultural Olympiad leading to the 2004 Summer Olympics. There were some objections raised, mainly by fellow musician Mikis Theodorakis, over the use of both public money and an archaeological site.[9] Vangelis himself, like in 1993, waived payment for his performance.[10]

Προσοχή όμως. Ο Mickey τότε δεν είχε πει 'Γιατί δίνετε τόσα λεφτά στον Vangelis, δώστε τα στους φτωχούς' αλλά 'Δώστε και σε μένα το ίδιο ποσό για να κάνω συναυλίες με τα αντάρτικα σουξεδάκια μου'.

Τότε το κράξιμο το είχε φάει η κόρη του ως ηθική αυτουργός στην ως άνω μαλακία που είπε ο Mickey και ο ίδιος την έβγαλε light λόγω γεροντικής άνοιας.*

Εν κατακλείδι

*να με διορθώσει παρακαλώ κάποιος που θυμάται καλύτερα, αλλά έχω την εντύπωση ότι τελικά κάτι τσέπωσε μετά από όλο αυτό το νταβαντούρι...

ΥΓ: Νταξ, σε λίγα χρόνια κάποιοι θα νομίζουν ότι ο Γκλέτσος έπαιζε Επίδαυρο και Εθνικό

http://www.gazzetta.gr/genikes-eideseis ... s-paideias

Νταξ, δεν υπάρχει σωτηρία.
Ας μας ρίξουν μια ατομική βόμβα να μας εξαφανίσουν

λοπον επειδη βαριεμαι να γραψω απαντηση θα αφησω τα link ( ) να μιλησουν:

Τι ακριβως ειπε ο θεοδωρακης:
http://news.in.gr/culture/article/?aid=146507

Θεωρώ πολύ τιμητικό που ένας συνάδελφος, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, τιμάει την Ελλάδα σε όλον τον κόσμο, παρά το γεγονός ότι η μουσική του δεν έχει ίχνος ελληνικότητας» δήλωσε ο Μίκης Θεοδωράκης, σύμφωνα με δημοσίευμα στα Νέα. Και συνέχισε:

«Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το πώς η πολιτεία αποτιμάει το έργο μας. Δεν είναι δυνατόν εμείς να παρακαλάμε για μια επιχορήγηση, ενώ για τον κ. Παπαθανασίου να ακούγονται κάτι αμοιβές τρελές πολλών εκατομμυρίων... Ειλικρινά εγώ σήμερα αισθάνθηκα σαν ιθαγενής στον τόπο μου. Θα ήθελα μια εξήγηση, μια δικαιολογία έστω... Για ποιον λόγο αποτιμώμεθα με αυτό τον τρόπο; Και αν μεν τα λεφτά αυτά βγαίνουν από χορηγίες εντάξει το καταλαβαίνω. Αλλά αν τα πληρώνει ο ελληνικός λαός, λυπάμαι. Ένα δισεκατομμύριο δεν θα έδινα ούτε στον Μπετόβεν

για να δουμε ομως τι ειπαν και καποιοι αλλοι:
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=846924&publDate=26/6/2001

το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ), σε ανακοίνωσή του, «διαμαρτύρεται για τη βάνδαλη χρήση του Αρχαιολογικού Χώρου του Ολυμπιείου από το Υπουργείο Πολιτισμού, για τη συναυλία του Βαγγέλη Παπαθανασίου, χρήση που θέτει σε κίνδυνο την ακεραιότητα των αρχαιοτήτων - πράγμα που ήδη συνέβη - και υποβιβάζει με τις τεράστιας κλίμακας παρεμβάσεις την αισθητική υπόσταση του σεμνού αυτού αρχαιολογικού χώρου...

τελικα ρε παιδι μου ποσο μαλακιες ηταν αυτα που ελεγε ο θεοδωρακης;
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=204052

Μία από τις πανάκριβες εκδηλώσεις της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας ήταν και η συναυλία του Βαγγέλη Παπαθανασίου στο Ολυμπιείο

τωρα βεβαια απο ολα αυτα πως προκυπτει οτι ο 'mickeys' ζηλεψε που δεν πηρε και αυτος κανα δις για να πει τα ανταρτικα 'σουξεδακια' θα μας το εξηγησει παρακατω ο Γιωργος Γεωργ...εεεε ο eddie147..

@EDDIE_147

Το link στο [9] της wikipedia δεν αναφέρει κάτι. Έχει λάθος. Να τους πεις να το διορθώσουν.

Τέλος πάντων βρήκα κάποιες άλλες παραπομπές για το θέμα που αναφέρεις και δεν είναι ακριβώς έτσι όπως τα λες. Δεν πειράζει όμως, αφού την βρίσκεις εσύ, κανένα πρόβλημα από εμένα.

Youtube Video

EDIT: Με πρόλαβε ο g8777.

Κατ' αρχάς ευχαριστώ γιατί βαριόμουνα να βρω ελληνικά link.

«Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το πώς η πολιτεία αποτιμάει το έργο μας. Δεν είναι δυνατόν εμείς να παρακαλάμε για μια επιχορήγηση, ενώ για τον κ. Παπαθανασίου να ακούγονται κάτι αμοιβές τρελές πολλών εκατομμυρίων... Ειλικρινά εγώ σήμερα αισθάνθηκα σαν ιθαγενής στον τόπο μου. Θα ήθελα μια εξήγηση, μια δικαιολογία έστω... Για ποιον λόγο αποτιμώμεθα με αυτό τον τρόπο; Και αν μεν τα λεφτά αυτά βγαίνουν από χορηγίες εντάξει το καταλαβαίνω. Αλλά αν τα πληρώνει ο ελληνικός λαός, λυπάμαι. Ένα δισεκατομμύριο δεν θα έδινα ούτε στον Μπετόβεν

Επειδή φαίνεται μια φωτογραφία μόνη της είναι λίγη.

Youtube Video

Πόσο άκυρο, ανάγωγο, απαράδεκτο, αντιδεοντολογικό, μαλακοειδές είναι να βγαίνεις δημόσια και να υποβαθμίζεις το έργο συναδέλφου σου (που όχι μόνο δεν είναι σκυλοτραγουδιστής αλλά έχει και ένα βιογραφικό ΝΑ με το συμπάθειο σε σχέση με το δικό σου) με απώτερο επιχείρημα το να ζητιανέψεις λίγα λεφτουδάκια;

Ειλικρινά και πέρα από την πλακίτσα που κάνουμε για τον Mickey, το συγκεκριμένο το θεωρώ από τα πιο απαράδεκτα δημόσια σχόλια που έχω διαβάσει.

Καλά για το σχόλιο του ριζοσπάστη δεν έχω ξύδι αλλά ζαρζαβατικό...

Αγχωθήκανε μωλιέ για τη χρήση του αρχαιολογικού αυτά τα Orcs που πάνε και βεβηλώνουν την Ακρόπολη για χαβαλέ;

Καληνύχτα...

...και πάλι ευχαριστώ για τα links.

ΥΓ: Ernani όταν δεν έχεις τι να πεις είναι προβλέψιμη η πίπα που θα ποστάρεις. Πληζ ανανέωνε το ρεπερτόριο τουλάχιστον. Είναι λάθος και τα links του συντρόφου από πάνω;