Ο χρήστης y.v έγραψε:
Οι ντουλάπες κατά την γνώμη μου δεν είναι βολικές
....Και μιά συμβουλή για τους νεώτερους που εξοπλίζουν τώρα σπίτι λόγω γάμου.
Πάρε το μεγαλύτερο ψυγείο που βγαίνει. το ψυγείο δεν το αλλάζεις τακτικά .... αλλά οι ανάγκες πάντα αυξάνονται.

Συμφωνώ για τις ντουλάπες, έχουν λίγο χώρο για τον όγκο τους και είναι πολύ άβολες με πολλά στενά ράφια. Αξίζουν μόνο για το τρεχούμενο νερό και παγάκια.
Φίλος μου προτιμά ξεχωριστές συσκευές ψυγείο-κατάψυξη δίπλα δίπλα αλλά βρίσκω άβολο τόσο μεγάλο ψυγείο που πρέπει να σκύβεις κάτω για κάποια πράματα.
Οι ψυγειοκαταψύκτες είναι πολύ βολικοί, τα καθημερινά είδη ψυγείου είναι πιο εύκολα προσβάσιμα χωρίς να σκύβεις (για μένα με πρόβλημα στη μέση ήταν ένας νέος πολύ ωραίος κόσμος), η κατάψυξη είναι επίσης πιο βολική και τακτική λόγω συρταριών και χωράει περισσότερα κάτι που στην σύγχρονη εποχή που αγοράζεις σπανιότερα και περισσότερα ή έτοιμα κατεψυγμένα φαγητά σου λύνει τα χέρια.
Καλό είναι να πάρεις το πιο μεγάλο ψυγείο που μπορείς γιατί όντως θα σου χρειαστεί και μάλλον η λίγο παραπάνω κατανάλωση δεν είναι επαρκής δικαιολογία. Όμως θα υποστηρίξω θερμότερα το να πάρεις το φαρδύτερο (70άρι αντί για το σύνηθες 60άρι) αντί για το ψηλότερο αν χωράει. Κάνει μεγάλη διαφορά στην πραγματική χωρητικότητα.

Για πάρα πολλά χρόνια οικογενειακώς πιστοί χρήστες της Bosch (σε πλ. ρούχων και ψυγεία) και Pitsos (φούρνους και πλ. πιάτων).
Δυο άκρως αποτυχημένες επιλογές σε Brant και Kandy πλυντήρια ρούχων και πιάτων αντίστοιχα ... που έβγαλαν σχεδόν 3ετία να πηγαινοέρχονται για επισκευή.

Ο χρήστης onyx ! έγραψε:
Όμως θα υποστηρίξω θερμότερα το να πάρεις το φαρδύτερο (70άρι αντί για το σύνηθες 60άρι) αντί για το ψηλότερο αν χωράει. Κάνει μεγάλη διαφορά στην πραγματική χωρητικότητα.

[/quote]

Σίγουρα 70άρι!
Εγώ πήρα ταυτοχρόνως και το υψηλότερο! (τα σκαλάκια τα πήρα μετά... κοντή γαρ η σύζυγος)
Δεν μετανοιώνεις!

Siemens & Bosch σε κουζινα και πλυντήριο πιατων. Μεχρι στιγμης ολα καλά (~ 9 χρονια)

Siemens ψυγειοκαταψύκτης μεγαλος αγορα πριν 8 χρόνια . Καλοι χωροι και εργονομια αλλά το καλοκαιρι δεν ειχαμε ποτέ παγωμενα αναψυκτικά και μπυρες ενω μερικες φορές ειχα αγχος για την διατηρηση των τροφων στην συντηρηση. Τον αλλαξαμε προπερσι με ενα Liebherr που δουλευει με χαρακτηριστικη ανεση (σχεδον τελειως αθορυβο) και ψυχει τα παντα σε χρονο dt ανεξαρτήτων καιρικών συνθηκών..

Πλυντηριο ρουχων ειχαμε ενα Brandτ με φορτωση απο επανω. Το κρατήσαμε 7 χρονια αλλα η γυναικα δεν ηταν ευχαριστημενη. Το αλλάξαμε περσι με ενα Indesit

Να και το δικό μου ιστορικό:

Πρώτο ψυγείο, ένα πανάκριβο (300.000 δρχ το 98) λευκό Amana 18 κπ, το οποίο το φχαριστήθηκα από πλευράς χώρων, αλλά από ψύξη δεν έλεγε και πολλά. Ίσως να μην ήξερα να το ρυθμίσω. Το είχα στο C, όπως μας είχε ο πωλητής αλλά τα τρόφιμα χάλαγαν γρήγορα. Αντικαταστάθηκε πρόσφατα μετά από μετακόμιση στο δικό μας σπίτι με ένα inox Siemens 70ρι ψυγειοκαταψύκτη (δεν ταίριαζε με τις υπόλοιπες συσκευές, που βγαίναν μόνο inox). Σκίζει από ψύξη, κάνει λίγο θόρυβο (αλλά δεν ενοχλεί) και μου σπάει τα νεύρα όταν θέλω να βάλω κάτι ογκώδες μέσα. Για να φάμε καρπούζι πχ, χρειάζεται στρατηγικός προγραμματισμός ώστε να εξασφαλιστεί ο απαραίτητος χώρος. Α, και από ποιότητα κατασκευής , αφού τα πλαστικά του σπάνε, τα ράφια της πόρτας κρεμάνε και τα γυάλινα ράφια γρατζουνίζονται και σπάει η πλαστική μπορντούρα τους με το παραμικρό. Οι πλαστικές φρουτολεκάνες θάμπωσαν στο σημείο που ακουμπούσε ένα χαλασμένο πορτοκάλι που δεν πήραμε έγκαιρα χαμπάρι. Και απ' έξω, το inox φινίρισμα είναι όλο γρατζουνιές, από τα βλαστάρια μου που συνήθιζαν να πηγαίνουν βόλτα τα διακοσμητικά μαγνητάκια πάνω στην πόρτα. Η ελαστική μόνωση της πόρτας του καταψύκτη κόπηκε και βγήκε έξω το θερμοστοιχείο. Το Amana, μετά από 7 χρόνια χρήσης και μια ενδιάμεση μετακόμιση ήταν σαν καινούριο, μέσα-έξω.... λυπήθηκα να το πετάξω και το έχωσα στην αποθήκη.

Από κουζίνες, η αρχική κεραμική Bosch έπεσε θύμα της έλλειψης δυνατότητας εντοιχισμού, μετά από 7 απροβλημάτιστα χρόνια. Τώρα συνεχίζει να εκτελεί χρέη στην κουζίνα της μητέρας μου. Αντικαταστάθηκε από ένα εντοιχιζόμενο σετ της Neff, inox φυσικά (γμτ). Πολύ καλό λειτουργικά και βολικό με τους τηλεσκοπικούς βραχίονες, αλλά ο καταλύτης στο πίσω μέρος έχει γίνει χάλια - όλο τρύπες και σημάδια από τα υγρά που πετάγονται στο ψήσιμο. Το ανταλλακτικό, σε αγγλικό site, παίζει πάνω 200 ευρώ οπότε δεν έκανα καν απόπειρα να ρωτήσω τον εγχώριο αντιπρόσωπο και μένει ως έχει.

Πλυντήρια πιάτων άλλαξα πολλά, γιατί σε κάθε σπίτι όπου μετακόμιζα, υπήρχε διαφορετική υποδομή στα έπιπλα κουζίνας. Καμία πρόβλεψη στο πρώτο, άρα επιτραπέζιο λευκό Siemens, που παρέδωσε πρόσφατα το πνεύμα στα χέρια της πεθεράς μου. Θορυβώδες, μικρό σε χωρητικότητα, έκανε σημάδια στα ποτήρια αλλά αν δεν έχεις χώρο, δεν υπάρχει επιλογή. Επόμενο, ένα υποτοιχιζόμενο λευκό 60αρι Pitsos (Made in Germany, παρακαλώ). Πολύ καλό και αποτελεσματικό, με σύντομα προγράμματα πλύσης και ικανοποιητική χωρητικότητα. Μετά από σύντομη 4ετή υπηρεσία, συνταξιοδοτήθηκε και περιμένει ανάκληση στην ενέργεια στην αποθήκη. Τέλος, σήμερα χρησιμοποιούμε ένα 70άρι εντοιχισμένο inox Miele, το οποίο όταν το αγόρασα στοίχισε λίγο πιο φτηνά από ό,τι θα έπιανε ως μεταχειρισμένο το γηραιό Accent που είχα τότε. Κι αυτό πολύ καλό, πλένει τα πάντα αλλά το σύντομο πρόγραμμά του δεν είναι αποτελεσματικό, ακόμα και σε λίγο λερωμένα σκεύη. Οπότε πλένουμε πάντα στο αυτόματο, που κάνει γύρω στις 2 ώρες. Παρουσίασε μια βλάβη, που οφειλόταν καθαρά στην περιέργειά μου να δω αν αυτό που εξείχε μέσα στην αποχετευση ήταν κουμπάκι και το ...πάτησα. Αποτέλεσμα, να υποχωρησει ο αισθητήρας θερμοκρασίας του νερού (ναι, δεν ήταν κουμπάκι) και το πλυντήριο να βγάζει νερά απο κάτω μέχρι να επέμβει το drip stop. Ο ευγενέστατος και γνώστης τεχνικός της Miele, το επισκεύασε στα γρήγορα (το πίεσε από έξω για να ξαναέρθει στη θέση του ), εισέπραξε το 50ρι (με απόδειξη παρακαλώ) κι έφυγε.

Καθήκοντα πλυντηρίου ρούχων αρχικά εκτελούσε ένα κλασσικό 5κιλο Siemens. Τέρας αξιοπιστίας, άντεξε 11 χρόνια σκληρής χρήσης (τα 4, με 3 μικρά παιδιά στην οικογένεια). Παρέδωσε το πνεύμα πέρυσι τέτοιο καιρό, αφήνοντάς μας με τόνους άπλυτων ρούχων από τις διακοπές. Ο τεχνικός που κλήθηκε, αποφάνθηκε ότι θέλει μοτέρ, με κόστος γύρω στα 200 ευρώ και χωρίς εγγύηση ότι δεν θα πάθει κάτι άλλο (π.χ. κάδο, αμορτισέρ, πίνακα ελέγχου κλπ) μετά από λίγο. Παραγγέλθηκε πάραυτα 8κιλο αθόρυβο LG με φρου-φρου κι αρώματα (μουσικό σήμα έναρξης-λήξης προγράμματος, χρονοδιακόπτης, χρωμέ κουμπιά κλπ). Λόγω του μακρού χρόνου παράδοσης (3 εβδομάδες μας ταλαιπωρούσαν), έβγαλα και επισκεύασα μόνος μου το μοτέρ (ήθελε ...καρβουνάκια, με κόστος περίπου 7 ευρώ!). Προς στιγμή, είπα να ακυρώσω την παραγγελία κορεάτισσας και να κρατήσω το γερμαναρά, αλλά διαπίστωσα ότι ήθελε επίσης ρουλεμάν στον κινητήρα, καθώς και αμορτισέρ κάδου. Κατόπιν ωρίμου σκέψης και ιδιαίτερης συγκίνησης, ο γερμαναράς απεσύρθη. Το LG μέχρι στιγμής πολύ καλό, κάνει ότι υπόσχεται. Μόνο 'πρόβλημα' ότι αρνείται να ξεκινήσει αν δεν είναι σωστά κατανεμημένα τα ρούχα στον κάδο, αλλά λύνεται σχετικά εύκολα.

Στεγνωτήριο, εδώ και 10 χρόνια, ένα Siemens που, λόγω έλλειψης χώρου, τοποθετήθηκε αρχικά πάνω στο ομόλογό του πλυντήριο και τώρα πάνω στο LG. Θέλει συχνό καθάρισμα από το χνούδι που αφήνουν τα ρουχα, ενώ, επειδή η συμβία το παραφόρτωνε, δεν έκλεινε καλά η πόρτα του και κυλούσαν νερά που κατάστρεψαν το καπάκι του Siemens (ήταν από κοντρα πλακέ και φούσκωσε στα σημεια που τρυπήθηκε για να βιδωθούν οι βάσεις του στεγνωτηρίου). Τώρα, όλα ΟΚ και συνεχίζει να μας λύνει τα χέρια, με το ανάλογο κόστος σε ρεύμα και ...ψυχική υγεία, αφού όποτε δουλεύει κάνει την τουαλέτα ένα παραδεισένιο, τροπικό μέρος (45 βαθμοί θερμοκρασία με 90% υγρασία).

Αυτά και σορρυ για το εκτενές ποστ.

Να ξεκινήσω από τις εμπειρίες του πατρικού μου. Κουζίνα εμαγιέ Neff αγορασμένη το 1981 (γύρω στις 32.000 δρχ ) συνεχίζει ακούραστα να παρέχει τις υπηρεσίες της. Έχει μαγειρέψει δεκάδες χιλιάδες φορές, ο φούρνος έχει επίσης παραχρησιμοποιηθεί (αερόθερμο). Κάποιες αναμενόμενες βλάβες (3-4 φορές αντιστάσεις, κάποιες πατέντες του πατέρα σχετικά με φαγωμένα λόγω σκουριάς στηρίγματα στη σίτα της φτερωτής) και το εργαλείο προσφέρει ακόμα, σχεδόν 30 χρόνια μετά τις υπηρεσίες του.
Πλυντήρια: Ένα Philco-Ford αγορασμένο το 1975 το οποίο λειτουργούσε ικανοποιητικά μέχρι το 1992, αλλά με αρκετές μικροεπισκευές από το 1987 και μετά. Αντικαταστάθηκε με ένα πανάκριβο (220.000 δρχ το 1992) SIiemens made in Germany, top loader, το οποίο παρέδωσε πνεύμα μετά από 7 μόλις χρόνια, σκληρής ομολογουμένως χρήσης (κατά μέσο όρο 3 πλυσίματα την ημέρα), δεδομένου ότι η επισκευή (αντικατάσταση ρουλεμάν αν θυμάμαι καλά) κρίθηκε ως οικονομικά ασύμφορη (γύρω στις 100.000δρχ το 1999). Αντικαταστάθηκε με ένα εμπρόσθιας φόρτωσης Bosch που αγοράστηκε το Μάιο του 1999 προς 160000δρχ το οποίο λειτουργεί με συχνή χρήση, αν και μικρότερη του Siemens (οι κανακάρηδες μεγάλωσαν και έκαναν φτερά από το πατρικό βλέπετε) δίχως ουσιαστικά προβλήματα.
Ψυγείο από το 1975 μέχρι το 2000 ένα αθάνατο Izola το οποίο επί 25 συναπτά έτη μας υπηρέτησε πιστά παρότι είχε υποστεί τα πάνδεινα (να φανταστείτε πιτσιρικάς είχα κρεμαστεί από τα ράφια για να φτάσω μια σοκολάτα που είχαν βάλει οι γονείς στο ανώτερο σημείο των ραφιών της πόρτας με συνέπεια να ξηλώσω την επένδυση και να κάνει πατέντα στερέωσης ο πατέρας - αφού βέβαια έφαγα το ξύλο της αρκούδας).
Το 2000 η οικογένεια έκρινε πως έχρηζε παροπλισμού και αντικαταστάθηκε από ένα General Electric 16κπ Made in USA. Aπό ποότητα κατασκευής έσκιζε, αλλά στο θέμα της ψύξης είχε ένα θεματάκι...Σχεδόν από τον πρώτο χρόνο παρατήρησα ότι ενώ ο διακόπτης ψύξης ήταν πχ στη μέση και με θερμοκρασία περιβάλλοντος ας πούμε 28-30 βαθμούς, αδυνατούσε να κρατήσει συντήρηση κάτω από 7-8 βαθμούς, αν δε είχε μεγάλη ζέστη μπορεί να έδειχνε και 9 βαθμούς στη συντήρηση. Ο πάντα ξεροκέφαλος και πεισματάρης πατέρας μου αρνιόταν αρχικά να παραδεχτεί πως αυτό το απαύγασμα της αμερικανικής τεχνολογίας που αγοράστηκε γύρω στις 260.000δρχ το 2000 είχε κάποιο πρόβλημα, μέχρι που μετά από 3-4 χρόνια άρχισε να καταλαβαίνει ότι τα τρόφιμα δεν αντέχουν ιδιαίτερα και κάλεσε τεχνικό, ο οποίος έκτοτε έχει έρθει τουλάχιστον 4 φορές, πάντα συμπληρώνοντας φρέον όπως έλεγε στους γονείς μου Τελευταίο 1-1,5 χρόνο από ότι μου λένε το ψυγείο αποδίδει καλά (5-6 βαθμούς συντήρηση σταθερά) και μακάρι να μη συνεχίσει με προβλήματα ψύξης...
Στα δικά μου τώρα. Κουζίνα μια Pitsos εμαγιέ, με φούρνο αερόθερμο + αντιστάσεις, στενής πρόσοψης (50cm αντί 60cm). Αγοράστηκε αρχές του 2002 προς 350 ευρώ με σκοπό να ικανοποιήσει βασικές ανάγκες μαγειρέματος ενός 29άρη εργένη (τότε). Μετά από περίπου 15 φορές λειτουργίας του φούρνου, ο τελαυταίος παρέδωσε πνεύμα, μέσα στο 2004, και παρέμεινε εκτός μέχρι το Δεκέμβρη του 2008, οπότε απλά αλλάχθηκε η αντίσταση του φούρνου που αποδείχτηκε καμμένη και βραχυκύκλωνε το σασί κι έκτοτε όλα ΟΚ.
Πλυντήριο από τον Απρίλη του 2002 ένα Brandt top loader 6κιλο, αγορασμένο προς 690 ευρώ, το οποίο μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί σκυλί, δίχως απολύτως κανένα πρόβλημα πλην του σχηματισμού αρκετών αλάτων στο περίβλημα του κάδου (φοβάμαι και στην αντίσταση , αλήθεια τι μου προτείνετε σχετικά για να τα καθαρίσω;).
Ψυγείο αρχικά ένα υποτυπώδες μικρό Whirlpool αγορασμένο το 1992 (φοιτητής γαρ) γύρω στις 53.000δρχ της εποχής. Λειτούργησε σχεδόν ανελλιπώς μέχρι το καλοκαίρι του 2003, χωρίς μεν προβλήματα αλλά με οριακή διατήρηση ικανοποιητικών θερμοκρασιών συντήρησης - κατάψυξης τις ζεστές μέρες (όπως σήμερα που γράφω πχ). Αντικαταστάθηκε το 2003 με ένα General Electric 15 κπ made in USA NO FROST (ας όψεται η ποιότητα κατασκευής). Θυμάμαι πριν 7 χρόνια που έψαχνα σχετικά στα καταστήματα μου είχε κάνει πολύ κακή εντύπωση η εμφανώς μέτρια προς κακή εμφανής ποιότητα κατασκευής των περισσοτέρων ευρωπαικών εταιρειών, ακόμα και των πιο ακριβών (Liebherr, Miele). Μάλιστα ένας γνωστός μου Αυστριακός που εργαζόταν στη Liebherr Verkehrstechnik Αυστρίας μου είχε πει τότε ότι η εταιρεία έβγαζε τα ψυγεία της στη Βουλγαρία, ενώ παρήγαγε και για λογαριασμό της Miele. Γενικά νομίζω ότι σήμερα, από ψυγεία θα αγόραζα ή αμερικάνικο (GE, Amana, kelvinator, αν και προς μεγάλη μου στενοχώρια είχα δει πριν μερικά χρόνια GE Made in China ) ή κορεάτικο/γιαπωνέζικο (LG, Hitachi, Sharp) σε κατηγορία τιμής 500-900 ευρώ. Τι δικό μου GE ευτυχώς δεν έχει παρουσιάσει το παραμικρό και δουλεύει άψογα .
Επειδή διάβασα σε κάποιες δημοσιεύσεις για ψυγεία περί θερμοκρασιών να πω στους φίλους που μας διαβάζουν ότι, κανονικά η συντήρηση πρέπει να είναι στους 4-6 το πολύ βαθμούς, και η κατάψυξη στους -18 (για απλό ψυγείο, όχι καταψύκτη).

Εχουμε και μεις στο πατρικο οπως 'λετε', συσκευες πολλων δεκαετιων που λειτουργουν ακόμη. Φυσικά και δεν ειναι σαν καινουργια και φυσικα εχουν προβλήματα.
Πλυντηριο και ψυγειο αγορασμένα λίγο μετα το γαμο των δικών μου! Γύρω στο ΄70.
Πλυντηριο humber που πλενει ακόμη τα ρουχα της οικογενειας!! Εχουμε αλλαξει λάστιχα, αντιστασεις και ιμαντες όπως και επισης προσθεσαμε 'πατεντα' ελατηρια επειδη χάλασαν τα αμορτισερ!! Πλενει και στραγγιζει ακομη!!
Ψυγειο siemens παλι απο το ΄70 με εσωτερικο καταψυκτη. Το χρησημοποιούμε ως τρίτο για σαλτσες και αλλα προιοντα παραγωγης μας. Η καταψηξη εχει προβλημα στη πόρτα-εσωτερικη, δεν κλεινει καλα και δεν λειτουργει ο διακοπτης του φωτισμου. Λαστιχα και πλαστικα αρκετα φθαρμενα όμως αλλα το κυριοτερο είναι ότι δεν εχει χαλασει η μηχανη του και ψύχει σαν σκυλί!
Ειχαμε και ενα ψυγειο που κατεληξε παπουτσοθηκη μετα απο 20 χρόνια λόγω φθαρμενου λαστιχου πόρτα και κακης μόνωσης. Μαλλον χαλασε με τα χρόνια και βαρεθηκαμε επισης την αποψυξη. Μαρκα δεν θυμαμαι αλλα δεν ειναι απο τις γνωστες Τωρα εχουμε ενα pitsos εδω και δυο χρόνια nofrost και μεχρι στιγμης-φτου φτου- παει καλα!

Δηλώνω γερμανόφιλος ( )

Στα μέσα του 2004, λίγο πριν το 'ευτυχές γεγονός' και ενω το σπίτι ήταν σχεδόν έτοιμο, βγήκα στη γύρα για αγορά 'λευκών' συσκευών. Το έψαξα αρκετά -όχι εξαντλητικά, γιατί μετά από ενα 9μηνο 'οικοδομή' δεν ήμουν και για πολλά-πολλά, οπότε προσπάθησα να συγκεκριμενοποιήσω τις -διαβλεπόμενες- ανάγκες μου/μας, παράλληλα με ορισμένους 'τεχνικούς' περιορισμούς.
Επειδή μάλιστα τα sites διαφόρων κατασκευαστών ήταν συχνά άθλια, απαράδεκτα, ή ανύπαρκτα, έπρεπε να δω τις συσκευές από κοντά (αυτό ίσχυε -και ισχύει, αν και λιγότερο, ακόμα και τώρα) για τους εν ελλάδι αντιπροσώπους και τα μοντέλα που εισάγονται (άρα και υποστηρίζονται τεχνικά) εδώ. Η περιήγηση σε κωτσόβολους κλπ δεν απέφερε και πολλά. Συνήθως ο φουκαράς ο πωλητής το μόνο που ήξερε να σου πει ήταν οι πληροφορίες που διάβαζε (η είχε αποστηθίσει) από το καρτελάκι που κρεμόταν από τη συσκευή. Ή, έπεφτες σε γατόνι παλαιάς κοπής και προσπαθούσε να ξεστοκάρει πάνω σου ότι του περίσσευε. Με τα πολλά, κατέληξα στις εταιρείες που διατηρούν showrooms, όπου, αν μη τι άλλο, βλέπεις όλα τους (σχεδόν) τα μοντέλα παραταγμένα. Αυτές ήταν οι Miele, ο όμιλος BSH (Πιτσος, Bosch, Siemens και Gaggenau -αλλά την τελευταία άστην καλύτερα - η Teka και η Φουρλο-Neff.

Τα ζητούμενα ήταν μια αποδεκτή ποιότητα κατασκευής (συναρμογή, ποιότητα υλικών, φινίρισμα, κλπ), καλή ενεργειακή απόδοση (κατά προτίμηση Α -δεν υπήρχε Α+ τότε), εργονομία, υποφερτή αισθητική, όροι και διαρκεια εγγύησης και ποιότητα after sales -το τελευταίο βγήκε κυρίως μέσα από πληροφορίες γνωστών.
Οφείλω να πω ότι με κέρδισε η Miele -και δε με έχει απογοητεύσει ως τώρα. Ετσι καταλήξαμε στα εξής:

Πλυντήρια (ρούχων και πιάτων): αμφότερα Miele. Το πρώτο ένα σχετικά 'μικρό' μοντέλο της (W123), με κόστος γύρω στο 800αρι. Σκυλί μαύρο. Τρώει απανωτά crash tests από τη γέννηση της μικρής και μετά, δουλεύοντας ασταμάτητα -κυριολεκτικά- για διαστήματα που ξεπερνούν το 24ωρο, χωρίς να παραπονεθεί καθόλου. Φθορές? καμμία, εξαιρουμένης μιας μικρής 'πληγής' στο λαστιχο της πόρτας, κατά πάσα πιθανότητα από κάποιο φερμουάρ ή αγκράφα. Μειονέκτημα? η έλλειψη χρονο-προγραμματισμού (το μοντέλο με αυτή τη λειτουργία ξεπερνούσε τότε το χιλιάρικο). Α, και για τους μη γλωσσομαθείς, το ότι όλες οι ενδείξεις είναι αποκλειστικά στα γερμανικά.
Πλ. Πιάτων: αναγκαστικά 45αρι (οι τεχνικοι περιορισμοί που λέγαμε παραπάνω) Μοντέλο G621-3 SCi, αλμυρό στην τιμή (αν θυμάμαι έφτανε τα 800). Τα κάνει όλα και συμφέρει. Εξαιρετικά οικονομικό σε κατανάλωση ρεύματος -νερού, με συρτάρι (και όχι 'καλαθάκι) για κουταλομαχαιροπήρουνα, χρονοπογραμματισμό και δυνατότητα σύνδεσης με παροχή ζεστού νερού. Δύο φορές στα εξι χρόνια έχει 'βουλώσει', επειδή κατά πάσα πιθανότητα δεν πέσανε πολλά αποφάγια μέσα.... Μειονεκτήματα? Ειναι 45αρι -και ένα μεγάλο ταψί στο κάτω καλάθι δεν αφήνει χώρο για τίποτ' 'αλλο. Α, ναι. Δεν καθαρίζει καλά τα κατσαρολικά στα οποία έχουμε βράσει ζυμαρικά, ή ρύζι και γενικότερα αμυλούχες τροφές (άραγε μόνο στο δικό μας συμβαίνει?). Και τα δύο πλυντήρια είναι made in Germany.
Ψυγείο. Το 'καμάρι' της κουζίνας. Ενα 75αρι Miele KFN8992 SD ed -ψυγειοκαταψύκτης για την ακρίβεια. Χωράει τα παντα (τι σου κανουν αυτοί οι 5 πόντοι...)με πολύ καλή εκμετάλλευση του διαθέσιμου εσωτερικού χώρου (330lt συντήρηση, 125lt κατάψυξη, ψυκτική ικανότητα 15 kg/24 h, κλιματική ζώνη SN-T). Δουλεύει συνεχώς κατάφορτο, στους 3C η συντήρηση και στους -20C o καταψύκτης και είναι πρακτικά αθόρυβο. Προβλήματα? Μια φορά ψιλο-κρέμασε η πόρτα και ο τεχνικός που ήρθε ήταν γτπκ,δεν προσέξαμε την 'πατέντα' που έκανε, με αποτέλεσμα να ξανακρεμάσει η πόρτα, να ξαναφωνάξουμε τεχνικό, ό οποίος διόρθωσε το πρόβλημα, που είχε να κάνει με το αλφάδιασμα της συσκευής. Τι θα ήθελα ακόμα? παροχή νερού. Είναι made in Austria -αφού εκεί κατασκευάζονται όλα της τα ψυγεία, συστεγαζόμενα με την ομοσταβλή της Liebherr.
Κουζίνα. Εδώ απατήσαμε τη Miele, αφού την εποχή που φωνίζαμε οι φούρνοι της είχαν μικρές χωρητικότητες (54 έως 58 lt). Πήγαμε στη Siemens, με κλασικό πλέον χωριστό πλατώ εστιών και 'εντοιχιζόμενο' φούρνο, χωρητικότητας 62 lt. Επειδή δεν είμαι ρέκτης του μαγειρέματος, δεν μπορώ να πω και πολλά για αυτές τις μονάδες. Μόνο που, σύμφωνα με τη γυναίκα μου, ο θερμοστάτης του φούρνου είναι μάλλον 'αισιόδοξος' αφού για να ψήσει σωστά πρέπει να ανεβάσεις περί τους 20C παραπάνω από ότι προτείνουν οι 'συνταγές'. Χρήσιμη λειτουργία ο 'καταλυτικός' καθαρισμός, αφου χρησιμοποιώντας τον μια φορα το χρόνο, ο φούρνος γίνεται 'καινούριος'.

Στη συνέχεια προστέθηκαν δύο ακόμα συσκευές στο νοικοκυριό. Πρώτα ένας καταψύκτης της Siemens. Δεν ήταν αυτό που ήθελα αλλά η γυναίκα μου είχε κολλήσει σε ένα συγκεκριμένο τύπο καταψύκτη, αυτόν με συρτάρια, και όχι 'μπαούλο'. Εχει 5 συρτάρια, χωρητικότητα γύρω στα 220 lt, αν θυμάμαι καλά, λειτουργεί εδώ και 4 χρόνια χωρίς δυσλειτουργίες. Πρόβλημα? Δεν είναι no frost. Χώρα κατασκευής: δε θυμάμαι.

Τέλος, πήραμε περυσι και στεγνωτήριο -τα ρούχα της μικρής έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο....Επειδή με προβλημάτιζε ιδιαίτερα η περιώνυμη δίψα για ηλεκτρικό ρεύμα αυτών των συσκευων έψαξα για κάποια που να είναι υποχρεωτικά Α τάξης. Και επειδή, ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις, καταλήξαμε στο -τσουχτερό, στα 1500 έουρος- T8697WP της Μιελε, 8κιλο, με ένα σκασμό προγράμματα και δυνατότητα σύνδεσης στην αποχέτευση, εκτός του συμπυκνωτή. Στην επιλογή έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι δεν προλάβαινα να το ψάξω και πολύ, ειδικά το αν μπορεί στεγνωτήριο μιας μάρκας να τοποθετηθεί πάνω από πλυντήριο άλλης ('κολώνα'), κάτι που ήταν επιβεβλημένο, λόγω της στενότητας χώρου. Τελικά, τους χειμερινούς μήνες που χρησιμοποιήθηκε, λειτουργησε μια χαρά, χωρίς αισθητή επιβάρυνση του λογαριασμού της ΔΕΗ. Χώρα κατασκευής: Γερμανία.

Τέλος, αν και δεν ανήκει στις sensu stricto 'λευκές συσκευές', ας αναφέρω και τον απορροφητήρα, επειδή πρόκειται για τις μεγαλύτερες μούφες/απάτες στην οικοσκευή. Ο κόσσμος κοιτάει το design (και καλά κάνει, στην τελική), και καταλήγει να χρυσοπληρώνει απορροφητήρες που στη συντριπτική τους πλειονότητα κατασκευάζονται φασον από ενα-δυο εργοστάσια, τους κολλάνε στη συνέχεια το αυτοκόλλητο μιας 'μουράτης' φίρμας και τριπλασιάζουν την τιμή πώλησης. Η λέξη-κλειδί στους απορροφητήρες είναι, ΙΜΟ, Faber. Εδώ οι Ιταλοί παίρνουν την εκδίκησή τους. Αν κάποιος ενδιαφέρεται, ας το ψάξει και δε θα το μετανιώσει.

Επιεβεβαιώνω την παρατήρηση της γυναίκας σου για το φούρνο της Siemens : θέλει πράγματι 20 βαθμούς πάνω από τους 'προτεινόμενους'
Τον καθαρισμό για 'πυρόλυση' τον ξέρω εγώ, λέγεται και 'καταλυτικός' ; Είναι γεγονός όμως ότι τον κάνει λαμπίκο (500 βαθμούς ! )

Ο χρήστης koutsan έγραψε:
Επιεβεβαιώνω την παρατήρηση της γυναίκας σου για το φούρνο της Siemens : θέλει πράγματι 20 βαθμούς πάνω από τους 'προτεινόμενους'
Τον καθαρισμό για 'πυρόλυση' τον ξέρω εγώ, λέγεται και 'καταλυτικός' ; Είναι γεγονός όμως ότι τον κάνει λαμπίκο (500 βαθμούς ! )

σωστα: pyrolysee, n'est pas? (μάλλον φταίει το τρίτο Glenlivet... )
(την οποία πυρόλυση εκτελώ μόνο όταν είμαι home alone, μια που η συμβία φοβάται μη της χαλάσουν τα ντουλάπια )...είναι σα να λέμε, κάνε ότι νομίζεις, εγω δε θέλω να ξέρω: άβυσσος το θηλυκο μυαλό....

Ο χρήστης G60 έγραψε:
Από πλυντήρια-στεγνωτήρια μακριά?

Προσωπικά θα τα απέφευγα -όπως και έκανα. Ίσως γιατί μου θυμίζουν τα 'όλα-σε-ένα' ηχοσυστήματα: κάνουν λίγο απ' ολα, αλλά θυσιάζοντας την ποιότητα. Επιπλέον, δύσκολο (αν όχι αδύνατο) να βρεις τέτοια συσκευή που να είναι Α ενεργειακής τάξης. Ακόμα και αν έχεις πρόβλημα χώρου (όπως εγώ) καλύτερα να τα βάλεις σε 'κολώνα' (όπως και έκανα).

Είναι ακριβά, είναι πιθανότερο να χαλάσουν και θα στεναχωρεθείς περισσότερο όταν το αντικαταστήσεις.
Αν σε υποχρεώνουν
να πάρεις στεγνωτήριο, βάλε το πάνω στο πλυντήριο.

λίγο Ο.Τ αλλά έχω μια απορία.

Υπάρχει καμια λύση για να τρώμε παγωτό και όχι παγωκολόνα στα σημερινά ψυγεία
μέχρι πέρισι δεν είχαμε πρόβλημα, μιας και υπήρχε το πιστό Πίτσος το οποίο εκτελούσε τα χρέη φύλαξής του στο υπόγειο, αλλά φέτος μας κλάταρε.

θα βαζεις και θα βγαζεις το ψυγειο απο την μπριζα... ακόμα μπορείς να αφήνεις μισανοιχτη την πόρτα!

ή απλα θα κατεβαζεις την θερμοκρασια του..

Στο παγωτό το χειρότερο το κάνει η μάνα μου, το ζεσταίνει για μερικά δευτερόλεπτα στα μικροκύματα ώστε να μπορεί μετά να το σερβίρει σε μπάλες.

Εγώ το κόβω παγωμένο σε φέτες με μαχαίρι, όπως το ψωμί. Νομίζω ότι είναι πολύ καλύτερο.

Ότι ηλεκτρική συσκευή έχει μπει στο σπίτι μου, ή αυτό της μάνας μου, ή της αδερφής μου τα τελευταία 20 χρόνια, αποδημεί εις κύριον μετά 10-12 ετών υπηρεσίας και μερικές φορές με ενδιάμεσα προβλήματα. Και δεν μπορείς να πεις ότι είμαστε τίποτα Ούνοι που τις έχουμε συνέχεια στις κλωτσιές.
Οι μόνες εξαιρέσεις είναι ένα ψυγείο Τζένεραλ Ελέκτρικ αμερικάνικο που λειτουργεί από το 1966 ανελλιπώς, και μια τηλεόραση Νορντμέντε από το 1986 με αμέτρητες ώρες στη πλάτη της.
Οι νέες συσκευές είναι πιο ραφινάτες και με περισσότερες και οικονομικότερες λειτουργίες από τις παλιές, αλλά νομίζω δεν βγάζουν τα χιλιόμετρα που έβγαζαν παλιά.

Θεία της μάνας μου είχε κουζίνα Σήμενς από το 1938 μέχρι το 1990 . Μάλιστα ήξερε το φούρνο τόσο καλά που ακόμα και στα τελευταία που είχε πάρει άλλη για την κουζίνα, είχε κρατήσει την παλιά στο κατώι του χωριού για τα ψητά και μόνο. Την κουζίνα είχε φέρει για την προίκα της από την Γερμανία ο αδερφός της που ήταν ναυτικός και στα χαρτιά της είχε και σφραγίδα με αγκυλωτό σταυρό από μια κρατική υπηρεσία, στην αρχή δε έκανε να μπει σε λειτουργία 4 χρόνια γιατί δεν είχαν ακόμη ρεύμα στο χωριό .
Η συσκευή πλέον κατέχει ρόλο ντεκόρ στο εξοχικό και είναι παροπλισμένη, αν και πρακτικά είναι ακόμη σε λειτουργική κατάσταση.
Ποιός πουλάει τώρα τέτοια μηχανήματα, και πόσο κάνουν?