Ευτυχώς η δυστυχώς τα άπειρα πτυχία και η μεγάλη ανεργία που επιφέρουν θα μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα .
Ετσι δεν θα θεωρείται υποτιμητικό να πας στις 'αδιαβάθμητες' ναυτικές ακαδημίες και να γίνεις καπετάνιος του ΕΝ , από το να πάς στις 'ανώτατες' σχολές του ΠΝ .

Τώρα όσοι έχουν πτυχία , λένε να μην έχουν οι άλλοι . Οσοι δεν έχουν να αποκτήσουν και να διώξουν τους παλιούς .

Πως τ' λεγε ο Βουτσάς
'Εγώ ήτανε να τρουπώσω . Τρούπωσα ? Τρούπωσα'

Τα μετρα που επεβληθησαν το 1843 σε εφαρμογη του τοτε μνημονιου .

1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.

2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.

3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.

4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της “δεκάτης”, που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.

5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.

6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.

7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.

8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.

9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.

10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες “εθνικές γαίες” με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.

11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.

Τι πετυχαν ,οτι ακριβως θα πετυχουν κ σημερα

¨ Η ΕΛΛΑΔΑ – Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ ¨
Του Andreas Wehr ,
http://www.jungewelt.de/2010/10-04/004.php

Μετάφραση – απόδοση από τα Γερμανικά και σχολιασμός του ¨Νταντόν¨ με τα αρχικά ¨σημείωση συντάκτη – μεταφραστή¨ ( σ.σ.μ. )

Η προαναγγελία – πρόβλεψη της Καγκελαρίου Α. Μέρκελ , ακριβώς πάνω στο απόγειο της οικονομικής κρίσης το 2009 , με την οποία δήλωνε πως ¨ η Γερμανία θα εξέλθει από αυτή την κρίση ακόμα πιο δυναμωμένη ¨ , δικαιώθηκε και αποτελεί μια πραγματικότητα.

Πολλές είναι οι αιτίες που οδηγούν στο συναίσθημα της ¨ενδυνάμωσης¨ μέσα από την κρίση : Η οικονομική ανάπτυξη και ανάκαμψη της χώρας η οποία καταγράφηκε που στο δεύτερο τετράμηνο του 2010 ήταν ένα τόσο σημαντικό γεγονός που είχαν να το ζήσουν από την περίοδο της οικονομική ευφορίας που προκάλεσε η έκρηξη της Ενοποίησης της Γερμανίας στην δεκαετία του 90΄ ( ¨ VEREINIGUNGSBOOM ¨ ) .

Οι μέχρι τώρα υψηλοί δείκτες ανάπτυξης των Γερμανικών εξαγωγών οδηγούν- επιτρέπουν την πρόβλεψη πως η χώρα θα φτάσει , ήδη μέσα στο 2011 , στα επίπεδα ανάπτυξης και οικονομικών αποδόσεων που ίσχυαν το 2008 , της χρονιάς πριν το ξέσπασμα της κρίσης.

Οι εξαγωγές της Γερμανίας διευκολύνθηκαν από την μικρή εξασθένηση του Ευρώ.

Για λόγους πολιτικής τακτικής οι δημόσιοι παράγοντες της χώρας εκφράζουν βέβαια την ¨επίσημα¨ την λύπη τους για το γεγονός αυτό , όμως η αλήθεια αυτή της υποτίμησης του ευρώ έχει σαν αποτέλεσμα να γίνονται τα Γερμανικά προϊόντα πιο φτηνά για τις εκτός Ευρωζώνης χώρες.

Η τρέχουσα μείωση των εξαγωγών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και σε άλλα κράτη της Νότιο-Ανατολικής Ευρώπης , λόγω μείωσης της αγοραστικής τους δύναμης , δεν έχει καμία ή ελάχιστη επίπτωση στις συνολικές εξαγωγικές της επιδόσεις. Υπάρχει μάλιστα επιπλέον την στιγμή αυτή αυξημένη ζήτηση διεθνώς για Γερμανικά δάνεια.

Η αγωνιώδης ζήτηση τω επενδυτών για ένα μόνιμο ¨ασφαλές λιμάνι¨ τους οδηγεί στο να αποδέχονται ακόμα και μικρές αποδόσεις στην τοποθέτηση των χρημάτων τους. Η περίοδος αυτή φαντάζει για το Υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας σαν μια ιδιαίτερα ευνοϊκή ευκαιρία για την άντληση χρημάτων από την διεθνή χρηματοπιστωτική αγορά.

Τέλος τα δάνεια που πρόσφερε η Γερμανία , στα πλαίσια του ¨Πακέτου Στήριξης της Ελλάδας¨ , εξασφαλίζουν στο Υπουργείο Οικονομικών της αξιόλογα κέρδη , διότι συμβαίνει να τα έχουν τοκίσει καλά…

Αιτήματα που ζητούσαν από την Ομοσπονδιακή Γερμανία τον περιορισμό του θετικού εμπορικού της ισοζυγίου , μέσω αύξησης της εσωτερικής της αγοράς και της μισθοδοσίας με παράλληλη μείωση των εξαγωγών της , απερρίφθησαν με την χρήση όλου το βάρους της δύναμης επιρροής που διαθέτει μια οικονομικά ισχυρή χώρα όπως η Γερμανία για να επιβάλλει τα συμφέροντα και της επιλογές της.

Ριζικά αντίθετη δήλωσε επίσης η Γερμανία σε προτάσεις που αφορούσαν την συγκρότηση μιας λεγόμενης ¨ Εναίας Ευρωπαϊκής Οικονομικής Διακυβέρνησης ¨ , με την ανάληψη ¨κοινών – δανείων με την συλλογική ευθύνη των κρατών –μελών της ¨, όπως επίσης και για την έκδοση ¨Ευρωπαϊκών Ομολόγων ¨ ( “Euro-Bonds” ).

Σε αυτόν τον ΠΟΛΕΜΟ ( σ.σ.μ. , υπογράμμιση δική μας ) η κυβέρνηση της Γερμανίας έδηξε στον κόσμο το ποιος διευθύνει την Ευρωπαϊκή Ένωση , ποιος ηγεμονεύει σε αυτήν ( “ welches Land die Fuehrung hat “ ) και το ποιος διαθέτει την δύναμη και την ικανότητα να την διαμορφώνει σύμφωνα με την βούληση του. Άλλα κράτη , όπως κυρίως η Γαλλία , έχουν την δυνατότητα μόνο να παρατηρούν και να ελέγχουν τις εξελίξεις εκ των υστέρων ( ¨ Nachsehen ¨ ) .

Το Γερμανικό κεφάλαιο νοιώθει απέναντι στην τρέχουσα οικονομική κρίση αρκετά ισχυρό σε παγκόσμιο επίπεδο , γεγονός που του επιτρέπει να απορρίπτει την προοπτική ενός ¨ πολιτικοοικονομικού συντονισμού εντός του πλαισίου των χωρών – μελών της Ε.Ε. ¨ .

Συνεπώς η Ευρωπαϊκή κρίση δεν φαίνεται να επηρεάζει , να αγγίζει την Γερμανία.

Το Γερμανικό κεφάλαιο είναι σήμερα τόσο δυνατό , όσο ποτέ άλλοτε. Παρόλα αυτά όμως πολλά πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά απ΄ότι είχαν προβλέψει και στόχευαν οι σχεδιασμοί της Γερμανίας . Ιδιαίτερα απέτυχε η Ομοσπονδιακή της κυβέρνηση στην προσπάθεια διαχείρισης της κρίσης σ΄ένα πολύ σοβαρό σημείο :

Η ¨μετά βδελυγμίας¨ απορριπτόμενη από την Γερμανία δυνατότητα Κοινοτικής Αλληλεγγύης , με μεταφορά πόρων σε χώρες –μέλη που αντιμετωπίζουν προβλήματα , έχει γίνει ήδη μια πραγματικότητα. Και δεν ωφελούνται από το γεγονός αυτό , σύμφωνα με τους μέχρι τώρα εκφραζόμενους φόβους της , οι χώρες της Περιφέρειας , ΑΛΛΑ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ( σ.σ.μ. , υπογράμμιση δική μας ) .

Στην πραγματικότητα τα ¨Πακέτα Στήριξης¨ και οι ¨Ομπρέλες Σωτηρίας¨ αφορούν την διασφάλιση των τραπεζιτικών δανειακών απαιτήσεων απέναντι στην Ελλάδα και άλλων χωρών της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν δημοσιοοικονομικά προβλήματα.

Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με το ¨2ο μέρος¨ των ¨Μέτρων Διάσωσης και Στήριξης των Τραπεζών¨ ( ¨BANKENRETTUNG¨ ) πρόκειται για το ¨2ο Πακέτο¨ σε συνέχεια του 1ου που τους είχε χορηγηθεί το 2009.

Το σχέδιο της Καγκελαρίου κ. Μέρκελ και του Υπουργού Οικονομικών κ. Σόϊμπλε να αφήσουν την Ευρωπαϊκή κρίση απλά να εξελιχθεί δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί.

Η αποτυχία αυτή δεν οφείλετε στις αντιδράσεις των υπερχρεωμένων χωρών , αλλά των τραπεζών. Το χρηματοπιστωτικό ( χρηματιστικό ) κεφάλαιο ( ¨Finanzkapital¨ ) έδειξε για άλλη μια φορά την δύναμη εξουσίας και επιρροής ( ¨ MACHT ¨ ) που διαθέτει.

ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΠΥΡΗΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ (»Kernländer« gegen Peripherie ).

Δικαιώθηκαν οι σκεπτικιστές , όσοι ασκούσαν κριτική στο Ευρώ . Οι οικονομικές ανισότητες μέσα στην Ε.Ε. δεν μπορούσαν να αφήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα την Ευρωζώνη ανεπηρέαστη . Τελικά εκ των πραγμάτων δημιουργήθηκε η απευκταία ¨ Ζώνη Μεταφοράς Πόρων¨ και διερρήχθη ένα ¨ταμπού¨ , ένα αξίωμα , της Ευρωπαϊκής πολιτικής της Γερμανίας .

Η αντίληψη ότι το Ευρώ αποτελεί ένα νόμισμα ¨εκτός πολιτικής χροιάς¨ , και του οποίου η σταθερότητα εξαρτάται αποκλειστικά από τις παρεμβάσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών , απεδείχθη πως αποτελεί μια χίμαιρα.

Η απαγόρευση της υποχρέωσης αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών σε περίπτωση δημοσιοοικονομικών δυσκολιών ( “ BAIL-OUT-VERBOT “ ) , που έχουν επιβάλει οι ¨Ευρωπαϊκές Συνθήκες¨ , παρακάμφθηκε με πονηρούς νομικοτεχνικούς ελιγμούς . Δεν ισχύει πια η υπόσχεση που δόθηκε με την ευκαιρία της εισαγωγής του Ευρωπαϊκού Νομίσματος , που έλεγε ότι αυτό θα λειτουργήσει με τους ίδιους όρους που ίσχυαν για το Γερμανικό Μάρκο , δηλαδή σαν ανεξάρτητο από πολιτικές αποφάσεις και κριτήρια ( “ von der Politik unabhängige Währung “ ) .

Η αλλαγή αυτή , η οποία θεωρήθηκε από πολλούς πολίτες σαν μια αθέτηση υπόσχεσης ( “Vertrauesbruch” ) αναμένεται να έχει πολιτικές συνέπειες. Προκαλεί όμως και νομικά προβλήματα που αναζητούν απάντηση. Ήδη έχουν κατατεθεί προσφυγές στο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας ενάντια στις σχετικές αποφάσεις του Γερμανικού Κοινοβουλίου ( “Bundestag” , σημείωση συντάκτη – μεταφραστή , ο συγγραφέας αναφέρεται στις αποφάσεις που ενέκριναν το ¨πακέτο βοήθειας για Ελλάδα¨ και την δημιουργία ειδικού ταμείου αντιμετώπισης ενδεχόμενου κινδύνου για άλλες χώρες ) .

Η συνέχεια θα δήξει κατά πόσο το Συνταγματικό Δικαστήριο θα μείνει σταθερό στις βασικές του αρχές , όπως τις έχει διατυπώσει στην γνωστή απόφαση του για την Συνθήκη της Λισαβόνας , στην οποία προσδιορίζονται ακριβώς τα όρια μεταξύ της ¨Κρατικής Κυριαρχίας της Γερμανίας¨ ( “Staatliche Souverenitaet” ) και ¨Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης¨ ( σ.σ.μ. “Integration” – ενσωμάτωσης στην γερμανική πολιτική ορολογία ) . Εάν μείνει πιστό στην απόφαση του τότε θα πρέπει να καταδικάσει τις σχετικές αποφάσεις του Κοινοβουλίου.

Βλέπε επίσης σχετικά στην Παρένθεση ¨1¨ το σχόλιο του συντάκτη- μεταφραστή. που ακολουθεί το άρθρο και τις παραπομπές.
Η μέχρι τώρα χαραγμένες βασικές πολιτικές αρχές της Γερμανίας ( “ die deutsche Politik “ ) βρίσκονται ήδη προ μεγάλων αλλαγών και ανακατατάξεων (“Umbruch” ). Το μέχρι τώρα ανεπιφύλακτοo ¨ΝΑΙ¨ στην Ευρώπη δεν αποτελεί πια την απαράβατη αρχή της κυρίαρχης πολιτικής που χαρακτηρίζει το Γερμανικό κράτος ( “ Staatsraeson “ ) . Ανάμεσα στις κυρίαρχες “elit” ( σ.σ.μ. , της ¨άρχουσας τάξης¨ ) έχουν δυναμώσει οι δυνάμεις εκείνες που εδώ και χρόνια συνηγορούν και υποστηρίζουν μια ανεξάρτητη –αυτοτελή πολιτικοοικονομική πορεία της Γερμανίας ( “Alleingang” ) στην παγκόσμια αγορά. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι μπροστά στην εξέλιξη αυτή είναι πια εφικτή η ανάπτυξη ενός δεξιού – λαϊκίστικου κινήματος γύρω από το αίτημα ¨Έξω από το Ευρώ¨ .

Για πρώτη φορά η Γερμανία , μαζί με τις άλλες χώρες-μέλη , υποχρεώθηκε να τεθεί άμεσα προ της ανάληψης των ευθυνών της ( “ unmittelbar in die Pflicht genommen “ ) με τις Συμφωνίες για το Πακέτο Στήριξης της Ελλάδας. Εάν όμως η Ελλάδα οδηγηθεί τελικά σε αδυναμία πληρωμών ( “ Zahlungsunfaehig “ , σ.σ.μ. , μπορεί να κατανοηθεί και σαν ¨πτώχευση¨ με συνέπεια την μη εξόφληση των δανείων της ) , τότε το βάρος της ενδεχόμενης απώλειας θα πρέπει να το επιμεριστεί άμεσα και ο Γερμανικός Κρατικός Προϋπολογισμός , δεν θα είναι μόνο μια ¨έμμεση συνέπεια ¨ μέσω των απωλειών των τραπεζών . Με την πρόσθετη Συμφωνία για ένα ¨Ταμείο-Ομπρέλα Προστασίας¨ για όλη την Ευρωζώνη ¨ τα κράτη-μέλη της αναλαμβάνουν να γίνουν εγγυητές στην περίπτωση ανάληψης δανείων.

Η ¨εταιρεία διαχείρισης¨ που ανέλαβε την χορηγία δανείων σε άλλα κράτη , πέρα της Ελλάδας , που θα βρεθούν επίσης σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης έχει έδρα το Λουξεμβούργο με την επωνυμία ¨European Financial Stability Facility¨. Και της έχει διατεθεί για τον σκοπό αυτό το ιλιγγιώδες ποσό των 750 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ένα γεγονός που ξεπερνά όλα τα μέχρι τώρα διατεθέντα ποσά για τα ¨Εθνικά Πακέτα Διάσωσης των –Τραπεζών ¨ .

Με την καθιέρωση του Ευρώ έγινε σε όλους κατανοητό πως θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα νομισματικό σύστημα - χωρίς κράτος , αλλά επίσης πως είναι πολύ δυσκολότερο να το κρατήσει κανείς σε διάρκεια στη ζωή , χωρίς την ύπαρξη ενός ¨πολιτικού εποικοδομήματος¨.

Τα θεσμικά όργανα και οι μηχανισμοί που διαθέτει το Ευρώ για την λειτουργία του είναι πολύ λίγο αναπτυγμένα . Το μέχρι τώρα ¨Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης¨ δεν μπόρεσε να αποτρέψει την σταδιακά αυξανόμενη υπερχρέωση πολλών χωρών – μελών της Ε.Ε. , εκτός και εντός της Ευρωζώνης.

Το συμβατικά κατοχυρωμένο στην Ε.Ε. δικαίωμα για την απεριόριστη ¨Ελεύθερη Διακίνηση Κεφαλαίων¨ ευνόησε την γρήγορη αύξηση του δανεισμού , ακριβώς επειδή εγγυάται την απρόσκοπτη εξαγωγή κεφαλαίων των χωρών του ¨Κεντρικού Πυρήνα¨ της Ε.Ε. , που βρίσκονται σε διαρκή αναζήτηση ¨επενδυτικών δυνατοτήτων¨, προς την ¨Περιφέρεια¨. Το αποτέλεσμα ήταν να εξελιχθούν τα δημόσια οικονομικά πολλών χωρών-μελών της Ε.Ε. σε ¨οικονομίες που βασίζονται στον δανεισμό ¨ ( “ schuldenbasierte oekonomien “ ) .

Οι μηχανισμοί επιβολής κυρώσεων του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης δεν λειτουργούν , επειδή η επιβολή χρηματικών προστίμων για υπέρβαση του ορίου των ελλειμμάτων δεν θα είχαν κανένα νόημα , διότι στην περίπτωση αυτή θα αύξαιναν ακόμα παραπέρα τα χρέη του κράτους που θα τιμωρηθεί με αυτό το μέτρο.

Αυτό το σκεπτικό αποτελεί και την αιτία που εξηγεί για πιο λόγο μέχρι τώρα δεν επιβλήθηκε χρηματική ποινή σε κανένα κράτος που ¨παραπέμφθηκε προς κύρωση¨ λόγω υπέρβασης των συμφωνημένων ορίων.

Οι τελευταίες προθέσεις της Ε. Επιτροπής για την όξυνση - ενίσχυση των ¨μηχανισμών κύρωσης¨ δεν πρόκειται να έχουν αποτέλεσμα.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή , σαν μηχανισμός παρακολούθησης και τήρησης του Συμφώνου Σταθερότητας , δεν διαθέτει το απαραίτητο κύρος. Η κοινή γνώμη των χωρών-μελών αντιλαμβάνεται τους ¨Κομισάριους¨ σαν δημόσιους υπαλλήλους των Βρυξελλών , χωρίς καμία προσωπικότητα ( “ profillos” ) , οι οποίοι δεν διαθέτουν επίσης ουδεμία δημοκρατική νομιμοποίηση ( “ demokratische Legitimitaet” ) . Προφανώς με αυτά τα δεδομένα είναι δύσκολο να επιβληθούν αυστηρές κυρώσεις σε ¨ελλειμματικές χώρες¨ ( “ Defizitlaender” ) .

Η διαρκώς επαναλαμβανόμενη πρόταση για ¨στέρηση του δικαιώματος ψήφου ¨ στο Ε. Συμβούλιο σε Επίτροπους που αντιπροσωπεύουν μια χώρα που επιμένει να παραβιάζει το ¨Σύμφωνο Σταθερότητας¨ , προαπαιτεί την τροποποίηση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών. Αυτό ισχύει ακόμα παραπάνω για την περίπτωση αποκλεισμού μίας χώρας-μέλους της Ευρωζώνης.

Μια αλλαγή –τροποποίηση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών απαιτεί την συναίνεση –συμφωνία όλων των κρατών-μελών. Υπάρχει και η σχετική εμπειρία στην περίπτωση των Δημοψηφισμάτων για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα , όπως και με το Σύμφωνο της Λισαβόνας . Όσα κράτη δεν επιθυμούν τις αλλαγές των Ε. Συνθηκών που προτείνουν κάποια άλλα κράτη- μέλη , μπορούν να καθυστερήσουν- ¨τρενάρουν¨ την προβλεπόμενη διαδικασία για πάνω από δέκα χρόνια .

ΣΥΓΚΕΚΑΛΥΜΜΕΝΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ

( “Geborgte Staatlichkeit” )
¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨΄

Δεν υπάρχει μια ¨Ευρωπαϊκή Κρατική Οντότητα ¨ , η οποία θα μπορούσε με αποτελεσματικούς μηχανισμούς και με αναγνωρισμένο κύρος να επιβάλει σκληρά και αντικοινωνικά μέτρα . Μπροστά στην ανάγκη αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση προσλαμβάνει τις υπηρεσίες του Δ.Ν.Τ. σαν θηριοδαμαστή.

Μετά από Γερμανικές σχετικές οχλήσεις η Ε.Ε. ανακάλυψε μια κρατική οντότητα , και μάλιστα αυτήν των ΗΠΑ που κυριαρχούν και ελέγχουν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η προσκόλληση όμως στις υπηρεσίες του σημαίνει παράλληλα την παράδοση και συνθηκολόγηση του Ευρωπαϊκού Χρηματοπιστωτικού Κεφαλαίου. Αποδεικνύει παραστατικά πως χωρίς ¨έξωθεν βοήθεια¨ δεν είναι σε θέση να υπερασπίσει τα συμφέροντα του , ούτε μέσα στην ίδια την Ευρωζώνη.

Η μη- ύπαρξη μιας Ευρωπαϊκής κρατικής οντότητας αποτελεί την Αχίλλειο φτέρνα του λεγόμενου ¨Ευρωπαϊκού Σχεδίου¨ ( σ.σ.μ. , του ¨οράματος για μια συμπαγή και αποτελεσματική ¨Ε.Ε. ) .

Για αυτό και όλες οι προσπάθειες των Βρυξελλών να πειθαρχήσουν τις χώρες της Περιφέρειας έχουν την ανάγκη συγκατάθεσης και πνεύματος συνεργασίας των ίδιων των χωρών αυτών.

Ποιος άλλος θα μπορούσε να επιβάλει στις χώρες της Περιφέρειας τα μέτρα αποδόμησης του κοινωνικού κράτους και κοινωνικής ασφάλισης , μια πολιτική που έχει χαραχθεί στις Βρυξέλλες από τις χώρες του Κεντρικού Πυρήνα της Ε.Ε. , εκτός από τις ίδιες τις κυβερνήσεις των χωρών αυτών ;

Από τις καλές διαθέσεις , την λεγόμενη ¨διαθεσιμότητα¨ των κυβερνήσεων της Περιφέρειας εξαρτάται η επιτυχία ή όχι των ¨Ευρωπαϊκών προγραμμάτων οικονομικής εξυγίανσης¨. Γι΄αυτόν το λόγο οι χώρες του ¨Κεντρικού Ευρωπαϊκού Πυρήνα¨ προσπαθούν να προσδέσουν στο άρμα τους τις ηγετικές πολιτικές τάξεις ( ή απλά τις ¨πολιτικές ηγεσίες¨ , σ.σ.μ. ) της Περιφέρειας ( “ Eliten der Peripheriestaaten “ ) με απειλές και με ενέργειες ¨εξευμενισμού¨ για την ¨προσέλκυση τους ¨ ( σ.σ.μ. , ή απλά ¨να τις ¨εξαγοράσουν¨- “ Lockungen “ ) .

ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ - ΜΕ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ- ΩΣΤΕ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΟΥΣ ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΟΙ ΧΩΡΕΣ - ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΠΥΡΗΝΑ .

ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ¨ ΔΟΞΑΖΕΤΑΙ ΕΠΑΝΕΙΛΛΕΙΜΜΕΝΑ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ¨ - ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ – ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ – ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ – ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε. ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ – ¨ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΟΥ¨ .

ΤΟΥ ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΠΡΟΔΩΣΕ ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΙΣ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΤΟΥ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ¨ΒΡΑΒΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΤΟΛΜΗ ΤΟΥ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΙΣ ΠΙΟ ΒΑΡΙΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ – ΠΑΡΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ¨ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ¨ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ( σ.σ.μ. , υπογράμμιση του συγκεκριμένου αποσπάσματος με κεφαλαία γράμματα είναι δική μας ).

Βλέπε επίσης σχετικά στην Παρένθεση ¨2¨ το σχόλιο του συντάκτη – μεταφραστή που ακολουθεί το άρθρο και τις παραπομπές.

Επειδή όμως οι χώρες του Ευρωπαϊκού Πυρήνα μπορούν μόνο εμμέσως να επεμβαίνουν στις Χώρες της Περιφέρειας , προσπαθούν επίμονα να περιορίσουν την ¨εθνική – κρατική τους κυριαρχία¨ , κυρίως μέσω της Ε. Ένωσης

Το ¨Υπαγορευμένο τον Μάιο του 2010 Μνημόνιο ¨ είναι ένα καλό παράδειγμα που επιβεβαιώνει το γεγονός αυτό. Διατυπώνεται μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια η μελλοντική πολιτική της Ελλάδος(ας) στους τομείς της εργασίας , συνταξιοδότησης και απασχόλησης.

Με τις ¨υπαγορευμένες οδηγίες¨ ( “DIKTAT” ) του ¨Μνημονίου¨ αφαιρείται κάθε εξουσία από το Ελληνικό Κοινοβούλιο και η δυνατότητα διαμόρφωσης –συγκρότησης μιας εσωτερικής – εντός της Ελλάδος(ας) – πολιτικής βούλησης ( “ innerstaatliche Willensbildung “ ) , καθιστώντας τελικά κάθε Αντίσταση σε αυτή την πορεία αναποτελεσματική , χωρίς νόημα. ( “ sinnlos “ ).

Την αντίδραση – άμυνα ( “ Gegenwehr “ ) στην υποβάθμιση της χώρας σε επίπεδο Προτεκτοράτου προσπαθεί να την οργανώσει η Αριστερά της Ελλάδας , η οποία θέτει σαν πρόσημο την ¨υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας¨ ( “ Verteitigung der natiolen Souveraenitaet “ ) . Από αυτή την σκοπιά η διατήρηση του Εθνικού κράτους, σαν μια εστία της Δημοκρατίας , αποτελεί στην περίοδο που διανύουμε ένα προοδευτικό αίτημα ( “Progressive Forderung” ).

Οι διαμαρτυρόμενοι , οι διαδηλωτές στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις έμαθαν –κατανόησαν με την εμπειρία αυτή ( “ haben erfahren “ ) πως τελικά δεν υπάρχει κανένα ουδέτερο ¨Ευρωπαϊκό Σχέδιο-Προγραμματικό Όραμα ¨ , πέρα των υπαρκτών Εθνικών κρατών ( “ dass ee kein neutrales , jenseits der Nationalstaaten existierendes europaeisches Projekt gibt “ ) .

Σε τελική ανάλυση η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να αποτελεί τίποτα άλλο, εκτός από την έκφραση των ¨δεδομένων συσχετισμών δυνάμεων¨ ανάμεσα στα κράτη-μέλη της . Οι κυρίαρχες δυνάμεις εξουσίας στην Ε.Ε. είναι επιμερισμένες , έχουν ξεκάθαρα μοιράσει τα πράγματα αναμεταξύ τους ( “ Und die Macht ist in der EU eindeutig verteilt” , σ.σ.μ. , με απλά λόγια , το ποιος πραγματικά μπορεί να ασκεί εξουσία στην Ε.Ε. είναι τελικά προκαθορισμένο γεγονός ). Η εξουσία βρίσκεται στις οικονομικά ισχυρές χώρες του Ευρωπαϊκού Πυρήνα , σε αυτή τηνν περίπτωση κυρίως στην Γερμανία.

Ισχύει ακόμα η βασική αρχή : Ότι στον Καπιταλισμό δεν υπάρχει άλλη βάση για την τελική διαμόρφωση των σφαιρών επιρροής και οικονομικού συμφέροντος , εκτός από τον βαθμό δύναμης των συμμετεχόντων κρατών ( σ.σ.μ. του κάθε κράτους ξεχωριστά ) σε αυτό το παιχνίδι , ώστε να εξασφαλιστούν τα γενικά οικονομικά , χρηματοπιστωτικά , στρατιωτικά και άλλα συμφέροντα τους . Μια άλλη λύση δεν είναι νοητή.

ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ¨ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ¨ ΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ¨ΑΝΤΙ-ΕΘΝΙΚΟ ¨ ;

Παρόλα αυτά είναι ευρέως διαδεδομένη , επικρατεί η άποψη , και εδώ κυρίως ανάμεσα στους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους , ότι η Ε.Ε. αποτελεί έναν ¨Αντί-Εθνικό Προγραμματικό Σχεδιασμό¨ ( “ antinationales Projekt “ ) , το οποίο μάλιστα έχει σαν σκοπό την ¨Υπέρβαση του Εθνικισμού¨.

Για να αιτιολογήσουν την φαντασίωση τους αυτή ( “ Phantasterei” ) επικαλούνται δυστυχώς ακόμα και την μεγάλη διεθνιστική παράδοση του Εργατικού κινήματος.

Το σύνθημα που σήκωσαν : ¨ Θέλουμε Περισσότερη Ευρώπη – Όχι λιγότερη ¨ ( “ Mehr Europa – nicht weniger “ , σ.σ.μ. , βλέπε Παραπομπή ¨1¨ στο τέλος ) δεν εξυπηρετεί μόνο ευθέως τα εγωιστικά εθνικά συμφέροντα των χωρών του Ευρωπαϊκού Πυρήνα , αλλά στοχεύει επίσης στην εξασθένηση των δικαιωμάτων κυριαρχίας ( “ Souveraenitaetsrechte “ ) των χωρών της Περιφέρειας. Γεγονός που προκαλεί στις τελευταίες ( σ.σ.μ. στις χώρες της Περιφέρειας ) τις αντίστοιχες αντιδράσεις που θέτουν σαν πρωταρχικό σκοπό την ¨Υπεράσπιση του Έθνους¨.

Συνεπώς το σύνθημα ¨Περισσότερη – Όχι λιγότερη Ευρώπη¨ αποτελεί το πιο σίγουρο μέσο για να οξυνθεί η Ευρωπαϊκή κρίση και να μετατραπεί σε πολιτική , με τελικό αποτέλεσμα να έχει συκοφαντηθεί ολοκληρωτικά κάθε ιδέα που αναφέρεται στο τι θα μπορούσε να σημαίνει πραγματικά μια ¨ Ευρώπη της Αλληλεγγύης και της Ισότιμης Συνεργασίας ¨ .

Η αποτυχία της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας , η οποία δεν μπορεί η δεν θέλει να κατανόηση αυτή την κατάσταση και τις αιτίες που την προκαλούν ( “ diese Zusamenhaenge “ ) , όπως επίσης η αδυναμία και η απουσία μιας Ριζοσπαστικής Αριστεράς , στις χώρες που θίγονται περισσότερο από την οικονομική κρίση , προσφέρει το έδαφος στις δυνάμεις της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς , ώστε να επιβληθούν , δήθεν , σαν οι πραγματικοί υπερασπιστές του Έθνους. Μόνο στην Ισλανδία και την Ελλάδα φαίνεται τα πράγματα να είναι διαφορετικά.

Βλέπε επίσης σχετικά στην Παρένθεση ¨3¨ που ακολουθεί το άρθρο και τις παραπομπές το σχόλιο του συντάκτη – μεταφραστή.

Στον Βορρά ξεκίνησε ο Αγώνας Αντίστασης ενάντια στις εκβιαστικές πολιτικές της Ολλανδίας και της Αγγλίας από ¨Κινήσεις-Πρωτοβουλίεςς Πολιτών για την Δημοκρατία και την υπεράσπιση της Εθνικής Κυριαρχίας¨. Στην Ελλάδα είναι η ¨Ριζοσπαστική Αριστερά¨ που ηγείται του αγώνα ¨για την υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων του λαού¨ . Αντίθετα στην Ουγγαρία και την Σλοβακία καταψηφίστηκαν οι Σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις με την ανάδειξη δεξιών κυβερνήσεων.

Οι τελευταίες κυβερνώνται με πολιτικά προγράμματα που αποτελούν μια μίξη από ¨εθνικές σοβινιστικές και ατελείωτες – ασυγκράτητες υποσχέσεις κοινωνικών παροχών¨. Και στην Πορτογαλία φαίνεται να επέρχεται πολιτική αλλαγή ή τουλάχιστον θα υποχρεωθούν οι Σοσιαλδημοκράτες να δεχτούν την συγκρότηση ενός ¨Μεγάλου Συνασπισμού¨ μεταξύ των κομμάτων. Στην Ισπανία ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Θαπατέρο απολαμβάνει ακόμα με το ζόρι μια ¨περίοδο χάριτος¨. Η δημοτικότητα του έχει πέσει στα επίπεδα του Γ. Παπανδρέου , ο οποίος σαν πρωθυπουργός και πρόεδρος της ¨Σοσιαλιστικής Διεθνούς¨( ! ) το μόνο που του απομένει είναι να εκτελεί την πολιτική του Χρηματιστικού Κεφαλαίου.

Αποτελεί μια πια μια ασήμαντη παρενέργεια της Ευρωπαϊκής κρίσης ότι επιτελείται παράλληλα και το λιμάρισμα των τελευταίων προπυργίων ( “ Bastionen” ) της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας. Εκεί που καταφέρνουν να βρίσκονται οι Σοσιαλδημοκράτες ακόμα στην εξουσία τους επιτρέπεται να επιτελούν την βρώμικη δουλειά για τις Αγορές Κεφαλαίου , πριν εκδιωχθούν οριστικά. Η Ευρώπη διολισθαίνει μέσω της κρίσης προς τα Δεξιά !

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ Ε.Ε.

Όμως ο ¨λογαριασμός για το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο¨ θα καταφέρει μόνο τότε να είναι σωστός , εάν πετύχει , τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα , η πολιτική μείωσης των κρατικών προϋπολογισμών και της αποδόμησης των κοινωνικών παροχών.

Βέβαια γνωρίζουν πολύ καλά η Επιτροπή των Βρυξελλών και το Δ.Ν.Τ στην Ουάσινγκτον πως η μείωση του δημοσιοοικονομικού ελλείμματος στην Ελλάδα και στα άλλα ¨ελλειμματικά κράτη¨ , θα πετύχουν μόνο στην περίπτωση που σε αυτά η Εθνική Οικονομία καταφέρει να επιστρέψει στο μονοπάτι , στο πεδίο της ανάπτυξης. Μέχρι τώρα όμως δεν διαφαίνεται μια τέτοια εξέλιξη.

Αντιμέτωπες βρίσκονται οι δυνάμεις της Γερμανικής δύναμης και οικονομικής σταθερότητας , στις οποίες συμμετέχουν και οι χώρες του λεγόμενου ¨Ευρωπαϊκού Πυρήνα¨, αντιμέτωπες με τις οικονομίες των χωρών της Περιφέρειας , οι οποίες βρίσκονται σε κατάσταση παρατεταμένης αδυναμίας-εξασθένισης.

Τα επιβαλλόμενα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα και οι διαρκείς κοινωνικές αντιδράσεις σε αυτά καθιστούν αβέβαια την επιτυχία του προβλεπόμενου στόχου για την μείωση των δημοσιοοικονομικών ελλειμμάτων της μέχρι το 2013.

Τα βάναυσα μέτρα εξοικονόμησης πόρων οδηγούν την χώρα σε μια ακόμα βαθύτερη κρίση.

Οι ¨μεγάλες αποδόσεις¨ ( “ Renditen” , σ.σ.μ. , μεγάλοι τόκοι) που την υποχρέωσαν , με αφορμή την οικονομική κρίση , να καταβάλει για κάθε νέο κρατικό δανεισμό παραμένουν στα ύψη ,ακόμα και μετά τα ¨Ευρωπαϊκά Μέτρα Στήριξης¨ της.

Για ποιο λόγο άλλωστε να παραιτηθούν οι τράπεζες από αυτή την καλή ευκαιρία που τους προσφέρεται για αθέμιτο κέρδος στην Ελλάδα ( “ gutes Geschaeft “ ) , όταν μάλιστα έχει εξασφαλιστεί σε αυτές να μην διατρέχουν κανένα κίνδυνο ¨επισφάλειας¨ ( σ.σ.μ. , τους τα έχουν εγγυηθεί , “ hat man ihnen doch jedes Risiko dafür abgenommen “ ).

Το 2013 αποτελεί το ¨έτος ορόσημο¨ που έχουν θέσει τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. για την επίτευξη της οικονομικής εξυγίανσης της Ελλάδας. Μόνο μέχρι τότε ισχύει το ¨Πακέτο Σωτηρίας¨ , μέχρι τότε έχουν συμφωνήσει οι ¨εταίροι¨ να της παρέχουν δάνεια .

Ορισμένα κράτη-μέλη έχουν ήδη από τώρα προαναγγείλει πως δεν θα δεχθούν , με τίποτα ( “ auf keinen Fall “ ) , μια ¨νέα έκδοση¨ του ( “ Neuflage” , σ.σ.μ. , ανανέωση ).

Ο ¨χρόνος συνεπώς πιέζει¨ ( “ die Zeit ist knapp “ , σ.σ.μ. , ο χρόνος μικραίνει –περιορίζεται ).

Στο βαθμό που δεν επιτευχθεί μέχρι το 2013 η σταθεροποίηση της χώρας , προς το παρόν έτσι διαφαίνεται , αναδύεται – τίθεται τελικά εκείνο το ερώτημα , που δεν θέλησε να απαντήσει η ¨Τρόικα¨ ( “ EURO – GRUPPE “ ) όταν αποφάσιζε τα μέτρα για την Ελλάδα :

Μπορεί να ξεπεραστεί η σημερινή Ευρωπαϊκή οικονομική κρίση χωρίς να αποφασιστεί μια ¨μερική αποχρέωση¨ των χωρών-μελών της Ε.Ε. ; (“Teilentschuldung” ).

Βλέπε σχετικά στην Παρένθεση '4¨ και το σχόλιο του συντάκτη-μεταφραστή που ακολουθεί στο τέλος του κειμένου και τις παραπομπές

Το αργότερο τότε λοιπόν , ( σ.σ.μ. , στα τέλη του 2013 ) η απάντηση που θα πρέπει να δοθεί σε αυτό το ερώτημα θα είναι : ΟΧΙ

Για τις τράπεζες θα έχει σημάνει η ώρα της λήξης των ¨ελεύθερων γευμάτων¨ ( σ.σ.μ. ο αρθρογράφος πολύ χαρακτηριστικά το αναφέρει σαν τέλος της περιόδου “ FREE LUNCH “ ) . Θα πρέπει να παραιτηθούν από μέρος των απαιτήσεων τους.

ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΠΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΑΝ ΤΑ ΚΡΑΤΗ- ΜΕΛΗ ΤΗΣ Ε.Ε. ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (σ.σ.μ. , υπογράμμιση κεφαλαία γράμματα δική μας).

Με την έγκριση του ¨Πακέτου Στήριξης¨ για την Ελλάδα την άνοιξη του 2010 , ΑΠΛΑ ΑΝΑΒΛΗΘΗΚΕ ΑΥΤΗ Η ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΜΕΡΙΚΟΥ ΣΒΗΣΙΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ( σ.σ.μ. , υπογράμμιση δική μας ) , γεγονός που οδήγησε σε χάσιμο χρόνου και στην διασπάθιση πολλών χρημάτων ( “ viel Geld vergeutet “ , σ.σ.μ. , σημαίνει απλά πως ¨χάθηκαν πολλά χρήματα¨).

Βέβαια κάθε προσπάθεια πρόβλεψης μιας εξέλιξης μπορεί να αποτελεί μία υπόθεση.

Ακόμα πιο αβέβαιες είναι οι εκτιμήσεις που αφορούν τις ενδεχόμενες συνέπειες εξ αυτής της πρόβλεψης. Όμως αποκαλυπτικό είναι ένα ¨σενάριο για το μέλλον¨ ( “ Zukunftsszenarios “ , σ.σ.μ. , ¨ μελλοντολογικό σενάριο “ ) που δημοσιεύτηκε στην ¨Γενική Εφημερίδα της Φραγκφούρτης ¨ ( FAZ , Frankfurter Allgemeine Zeitung , σ.σ.μ. για πολλούς η επίσημη εφημερίδα των Γερμανών κεφαλαιοκρατών η οποία συμβαίνει να εκδίδεται και στην πόλη που εδρεύει και το Γερμανικό Χρηματιστήριο, την Φρανκφούρτη ) με αφορμή των Ευρωπαϊκών αποφάσεων για την Ελλάδα στις αρχές του Μάη 2010 .

Σύμφωνα με το σενάριο αυτό η Ελληνική κρίση θα οδηγήσει στα τέλη της δεκαετίας μας στην διάσπαση της Νομισματικής Ένωσης των χωρών-μελών της Ε.Ε. και στην συγκρότηση ενός ¨Μπλοκ Σκληρού Νομίσματος¨ ( “ Hartwaehrungsblock “ ) που θα αποτελείται από την Γερμανία , την Αυστρία , την Ομάδα κρατών των ¨Μπένελουξ¨ και την Φινλανδία. Σε αυτό το μπλοκ προβλέπεται να ενταχθούν στην συνέχεια η Τσεχία και η Πολωνία. Σε αυτή την ¨μελλοντολογική πρόβλεψη¨ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΙΔΡΥΤΙΚΑ ΚΡΑΤΗ ΤΗΣ ¨Ε.Ε.¨ - Η ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ Η ΓΑΛΛΙΑ – ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ( σ.σ.μ. , η υπογράμμιση με κεφαλαία γράμματα δική μας ).

Η παρουσίαση , το σκεπτικό αυτό ( σ.σ.μ. , του ¨σεναρίου¨ ) μας αποκαλύπτει ορισμένα σημαντικά πράγματα ( “ hoechst aufschlussreiche Darstellung “) :

Θα μπορούσαμε για παράδειγμα να συμπεράνουμε το πώς σκέπτεται μια έγκριτη και ευρείας επιρροής Γερμανική εφημερίδα για την σημασία της ¨Γερμανό-Γαλλικής Συνεργασίας¨ . Σύμφωνα με την “ FAZ “ μόνο ωφέλει θα μπορούσαν να αποκομισθούν από την διάσπαση της υπάρχουσας ¨Νομισματικής Ένωσης¨ :

Απόσπασμα :

¨ Η ¨Ευρώπη των Δύο Ταχυτήτων ¨ λειτουργούσε καλλίτερα ( “ Mit den zwei Geschwindigkeiten fuhr Europa besser “ ).

Ο νέος προτεινόμενος Συνδυασμός Δυνάμεων ( “ Konstellation” , σ.σ.μ., δηλαδή το ¨νέο σκληρό νομισματικό μπλοκ ¨ ) θα επιτρέψει μια μεγαλύτερη ευελιξία' ( σ.σ.μ.βλέπε σχετικά Παραπομπή ¨2¨στην 'F.A.' στο τέλος ).

Ένα πράγμα δεν αναφέρεται σε σενάριο αυτό : Η νέα ¨σκληρή¨ Νομισματική Ένωση¨ , η ο ποια προβλέπετε να ισχύσει μόνο για ένα μικρό μέρος των χωρών-μελών της Ε.Ε. , θα αποτελεί ένα ακόμα πιο εξαρτώμενο και οριστικά καθοδηγούμενο από την Γερμανία κατασκεύασμα.

Σύμφωνα με τις προβλέψεις αυτές η σημερινή οικονομική κρίση θα οδηγήσει σε μια ¨Ανακατανομή Εξουσίας¨ στην Ε.Ε. ( “ Die Krise würde demnach zu einer Neuverteilung der Macht in der Europäischen Union führen. “ ) .

Σίγουρα είναι παρακινδυνευμένη μια τέτοια προοπτική. Με όσα συμβαίνουν όμως σήμερα δεν μπορεί κανείς την αποκλείσει ( “ Auszuschließen ist eine solche Entwicklung inzwischen aber nicht mehr “ ).

Οι περιγραφόμενες ρωγμές και τα νέα σχίσματα ανάμεσα στην Ε.Ε. , όπως επίσης η πτώχευση της Ελλάδας σαν κράτος της Ευρωζώνης , θα οδηγήσουν σε σοβαρές οικονομικές και πολιτικές παραμορφώσεις. Θα χαθούν περιουσίες σε μεγάλη έκταση και θα προκληθεί νέα ανθρώπινη δυστυχία και πόνος.

Η κατάσταση αυτή θα αποδείξει για άλλη μια φορά ότι οι βασιζόμενες στην αναρχία της ιδιωτικής – ατομικής ιδιοκτησίας καπιταλιστικές κοινωνίες , οι οποίες διοικούνται από κυβερνήσεις που είναι αποκλειστικά αφιερωμένες στην εξασφάλιση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής , ΕΧΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΞΟΦΛΗΣΕΙ – ΔΕΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΟΥΝ ( “ sind historisch laengst ueberfaellig geworden “ , σ.σ.μ. , υπογράμμιση με κεφαλαία γράμματα δική μας ).

ΤΕΛΟΣ ΑΡΘΡΟΥ ANDREA WEHR

Currency wars are necessary if all else fails

The overwhelming fact of the global currency system is that America needs a much weaker dollar to bring its economy back into kilter and avoid slow ruin, yet the rest of the world cannot easily handle the consequences of such a wrenching adjustment. There is not enough demand to go around.

By Ambrose Evans-Pritchard
Published: 8:09PM BST 10 Oct 2010

Asian investment in plant has run ahead of Western ability to consume. The debt-strapped households of Middle America, or Britain and Spain, can no longer hold up the dysfunctional edifice. Asians must take over, or it will come down on their own heads.

The countries actively intervening in exchange markets to suppress their currencies – China, Japan, Korea, Thailand, even Switzerland, to name a few – are all too often the same ones that have the biggest trade surpluses with the US.

They are taking active steps to prevent America extricating itself from the worst unemployment since the Great Depression, now 17.1pc on the latest U6 index and rising again.

Each country is doing so for understandable reasons: Japan to avoid a deflationary crisis, China to hold together a political order that is more fragile than it looks. In both these cases they are trapped because they clung too long to a mercantilist export strategy, failing to wean themselves off American demand when the going was good.

Yet this is an intolerable situation for the US. It should be no surprise that Washington has begun to retaliate in earnest, and not just by passing the Reform for Fair Trade Act in the House (not yet the Senate), clearing the way for punitive tariffs against currency manipulators.

The atomic bomb, of course, is quantitative easing by the Federal Reserve. America has in effect issued an ultimatum to China and G20: either you stop this predatory behaviour and agree to some formula for global rebalancing, or we will deploy QE2 `a l’outrance’ to flood your economies with excess liquidity. We will cause you to overheat and drive up your wage costs. We will impose a de facto currency revaluation by more brutal and disruptive means, and there is little you can do to stop it. Pick your poison.

This is what QE2 means, though Fed officials prefer to talk of their “mandate” of supporting employment. It is nothing like QE1, which was emergency action to halt the economic free-fall of late 2008 and early 2009. This time the Fed is using QE as a long-term tool to manage America’s chronic ailments.

Uber-dovish Fed comments over recent days have been enough to send the dollar crashing to a 15-year low of 82 against the Japanese yen, to below parity against Swiss franc, and back to the EMU pain barrier of $1.40 against the euro.

There was much tut-tutting about currency warfare at the IMF meeting over the weekend. 'If one lets this slide into protectionism, we run the risk of the mistakes of the 1930,' said World Bank chief Robert Zoellick.

You have to say this kind of thing if you run a Bretton Woods institution, but in real life wars occur because somebody finds the status quo unacceptable, perhaps justifiably so. As Nobel economist Paul Krugman puts it: “people are looking for innocuous ways to deal with this problem, and there aren’t any”.

Devaluation was not the mistake of the 1930s: it was the cure, albeit a bad one. The Gold Standard broke down during the inter-war years because the US and France had structurally undervalued exchange rates (like China/Asia today) and ceased recycling their trade surpluses (like China/Asia today). This caused a deflationary downward spiral for everybody.

Escaping from such a deformed system was a path to recovery. The parallel with modern globalization – though not exact – is obvious. So is the 1930s lesson that currency and trade clashes are asymmetric: they are calamitous for surplus countries, but not always for deficit countries. Britain enjoyed a five-year mini-boom after retreating into an Empire trade bloc in 1932.

Fed chair Ben Bernanke knows his history. In a speech as a junior Fed governor he described Roosevelt’s 40pc devaluation against gold as “an effective weapon” against deflation and slump, adding “1934 was one of the best years of the century for the stock market”.

I suspect that the Bernanke Fed is working with the Treasury to steer the dollar lower, and above all to stop it rising again, since the global dollar index looks poised for a powerful rebound.

There is certainly something odd about the latest Fed rhetoric. New York chief William Dudley said inflation had fallen to “unacceptable” levels. Has it really? The Dallas Fed’s `trimmed-mean’ CPE inflation index has been creeping up over the last three months.

His Chicago colleague Charles Evans has called for “much more accommodation'. Why now? Bank credit has stopped contracting. The M2 money supply growth has accelerated sharply to a 7.4pc rate over the last month of published data. The St Louis Fed’s monetary multiplier has edged up at last. By the Fed’s own account, the double-dip scare of the early summer has abated.

I happen to think that the Fed will need to launch QE2 on a big scale as US fiscal tightening bites, the inventory spike fades, and the housing foreclosure crisis gathers pace. But we are not there yet. Fresh QE cannot be justified at this juncture under any normal understanding of central bank policy.

Is the Fed in reality trying to shore up consumption by juicing asset prices, and trying to ensure that the effect boosts jobs at home rather than in China, Germany, or Japan by holding down the dollar?

This is a dangerous moment for the world, and may backfire against the US itself. We are already starting to see the same sort of rush into oil and resources that played such havoc in mid-2008, and may have been a key trigger for the Great Recession. There is a risk that this commodity shock will hit before QE stimulus filters through.

And while the French deny that they are in talks with China over the creation of a new currency regime, I heard French finance minister Christine Lagarde say in person at a meeting in Italy that France would use its G20 presidency to push for an alternative to the dollar. She specifically cited the “Bancor”, the idea floated by Keynes in the 1940s for a commodity currency priced off a basket of metals. The US risks gambling away the “exorbitant privilege” it has enjoyed for two thirds of a century as currency hegemon.

Yet the surplus states have most to lose if this brinkmanship tips into commercial war. They must know this, but what we are witnessing may run deeper than a calculus of advantage. Was it naïve to think that Confucian Asia and the old democracies of the Atlantic seaboard can share an open global trading system?

Ο χρήστης mjacob έγραψε:
Currency wars are necessary if all else fails

The overwhelming fact of the global currency system is that America needs a much weaker dollar to bring its economy back into kilter and avoid slow ruin, yet the rest of the world cannot easily handle the consequences of such a wrenching adjustment. There is not enough demand to go around.

By Ambrose Evans-Pritchard
Published: 8:09PM BST 10 Oct 2010
?

Ολα τα λεφτα ειναι εκει που λεει

You have to say this kind of thing if you run a Bretton Woods institution, but in real life wars occur because somebody finds the status quo unacceptable, perhaps justifiably so. As Nobel economist Paul Krugman puts it: “people are looking for innocuous ways to deal with this problem, and there aren’t any”.

Πεστα ρε παυλαρα , διαλεξτε αναμεσα σε επανασταση και σε επανασταση... τα ευκολα μας τελειωσανε.

Οι προτάσεις του Νομπελίστα Χρ. Πισσαρίδη για την ελληνική οικονομία

Άρθρο στο οποίο παραθέτει τις προτάσεις του για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, μέσω της επιστροφής της εμπιστοσύνης, της αποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης και της αναβάθμισης των υποδομών, σε συνδυασμό με την ελάττωση του κρατικού παρεμβατισμού και την εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος, έγραψε στην Καθημερινή ο Κύπριος οικονομολόγος που κέρδισε το φετινό Νόμπελ Οικονομίας, Χριστόφορος Πισσαρίδης, με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Washington Κώστα Aζαριάδη και τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Tufts Γιάννη Iωαννίδη.

Το πλήρες άρθρο έχει ως εξής:

Φρονούμε πως τα μέτρα λιτότητας και οικονομικής μεταρρύθμισης του Μνημονίου πρέπει να συνοδευθούν από ισχυρότατο πρόγραμμα αναπτυξιακής πολιτικής, ώστε να απομακρύνουν τη χώρα από φαύλο κύκλο αυξανόμενης ανεργίας και χρεοκοπιών. Προτείνουμε γι' αυτό πολιτικές που θα αυξήσουν τον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης κατά 4% τον χρόνο, επιτρέποντας στην Ελλάδα όχι απλώς να ικανοποιήσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, αλλά κυρίως να βελτιώσει σημαντικά την παραγωγικότητα και να μπει σε σταθερή τροχιά ευημερίας.

Η υπερκατανάλωση είναι η μεγάλη αδυναμία της ελληνικής οικονομίας. Πέρυσι η χώρα ξόδεψε 12% πάνω από τον μέσο όρο της Ε.Ε., ενώ το εισόδημα ήταν 5% κάτω και η παραγωγικότητα εργασίας 20% χαμηλότερη. Μεταβιβάσεις από την Ε.Ε. και εξωτερικά δάνεια χρηματοδοτούσαν το γλέντι. Η δραματική ύφεση που ζούμε χαμηλώνει το εισόδημα από 22.000 ευρώ κατά κεφαλήν σε 17-18.000, επίπεδο που αναλογεί στην παραγωγικότητά μας. Χωρίς δραστικά αναπτυξιακά μέτρα, τα εισοδήματα θα κατέβουν από 95% της Ε.Ε.-27 σε περίπου 72%.

Βαθιές αδυναμίες αντιμετωπίζονται μόνο με βαθιές τομές σε οικονομία, διοίκηση και κοινωνική δομή, που θα μεταφέρουν το κύριο βάρος της οικονομικής ανάπτυξης από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, όπως έγινε σε Σουηδία, Ιρλανδία, Κύπρο, Τουρκία. Η κεντρική κυβέρνηση παραμένει υπεύθυνη μόνο στους χώρους της δικαιοσύνης, άμυνας, προστασίας του πολίτη, υποδομών, και κοινωνικής πρόνοιας.

Οι προτάσεις μας στοχεύουν να αυξήσουν, έως το 2020, την παραγωγικότητα της εργασίας στο 120% του μέσου όρου της Ε.Ε.-27 και να δημιουργήσουν 1,2 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, απορροφώντας 800.000 νέους και 400.000 πλεονάζοντες από το Δημόσιο. Βελτίωση της παραγωγικότητας απαιτεί μαζικές παρεμβάσεις για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, μεταρρύθμιση δημόσιας διοίκησης, απάλειψη της διαφθοράς, ανασυγκρότηση υποδομών και ανθρώπινων πόρων. Αυτά αναλύονται εδώ.

Εμπιστοσύνη

Ριζοσπαστικές αναπτυξιακές στρατηγικές είναι ατελέσφορες εάν η κοινή γνώμη δεν πεισθεί πως επίκειται σοβαρή πάταξη της διαφθοράς και βελτίωση της εφιαλτικής ανεπάρκειας του Δημόσιου. Το κοινό θα πεισθεί για πραγματικές αλλαγές εάν δει σε ένα χρόνο πράγματα πρωτάκουστα για την Ελλάδα, π.χ. κατακλυσμό μεγάλων δημόσιων έργων, πολιτικοί παραιτούμενοι από σκανδαλώδη προνόμια και φυλάκιση κραυγαλέων σφετεριστών δημόσιου χρήματος.

Οι συγκεκριμένες προτάσεις μας είναι οι εξής:

Πρόταση 1: Επειτα από συνολική θητεία δώδεκα ετών, οι βουλευτές συνταξιοδοτούνται αναγκαστικά και αποκλείονται από κάθε δημόσια θέση.

Πρόταση 2: Κοινοπραξίες κατασκευαστικών εταιρειών, ιδιωτών επενδυτών και άλλων αναλαμβάνουν το κόστος εκτέλεσης και τη συντήρηση σύγχρονων δικτύων αυτοκινητοδρόμων, λιμένων, αεροδρομίων με αντάλλαγμα αφορολόγητη εκμετάλλευση για 30 χρόνια.

Πρόταση 3: Kατάχρηση δημόσιων πόρων γίνεται απαράγραπτο ιδιώνυμο αδίκημα για υψηλόβαθμους πολιτικούς, συνδικαλιστές, δημόσιους λειτουργούς και επιχειρηματίες. Παραβάσεις εκδικάζονται τάχιστα από ειδικά δικαστήρια. Οι ένοχοι τιμωρούνται με δρακόντειες ποινές.

Διαφθορά

Η διαφθορά βρίθει στη δημόσια διοίκηση. Η Διεθνής Διαφάνεια ταξινομεί τη χώρα σαν χειρότερη μεταξύ των E.Ε.-27 το 2009, με δείκτη 3,8 (με άριστα 10). Η Κύπρος το 2009 είχε 6,6 και η Ελλάδα το 1997 είχε 5,3!

Οι συνέπειες από τον φόρο της διαπλοκής είναι καταστρεπτικές. Διπλασιάζεται το δημοσιονομικό έλλειμμα, εξανεμίζεται το 25% των φόρων, αποθαρρύνονται επενδύσεις, επιβραδύνεται η οικονομική ανάπτυξη. Εάν ο δημόσιος τομέας ήταν τα τελευταία 10 χρόνια όσο παραγωγικός είναι σήμερα αυτός της Κύπρου, ο ετήσιος ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης θα αυξανόταν κατά 1%.

Οι ωφέλειες από καλύτερη διοίκηση θα είναι ακόμα μεγαλύτερες εάν συρρικνωθεί ο δημόσιος τομέας από 25% της συνολικής απασχόλησης σε 15% όπως είναι σε Ισπανία και Κύπρο.

Πρόταση 4: Η απασχόληση στον γενικό δημόσιο τομέα μειώνεται διαδοχικά από 1.100 εκατ. σε 700 χιλιάδες μέχρι το 2015, με πώληση όλων των δημόσιων επιχειρήσεων, και ανακατανέμεται ορθολογικά. Πλεονάζοντες υπάλληλοι αδειοδοτούνται με 80% των αποδοχών για τρία χρόνια, 60% για τα επόμενα δύο. Ατομα άνω των 55 ετών υπόκεινται σε ειδική μεταχείριση.

Εκτιμάμε ότι οι αμοιβές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα θα μειωθούν κατά 8,6 δισ. ευρώ, επιτρέποντας έτσι στην κυβέρνηση να αυξήσει τους μισθούς όσων παραμένουν.

Πρόταση 5: Αξιοκρατικές προαγωγές συνδυάζονται με βελτίωση απολαβών κατώτερων υπαλλήλων, που αυξάνονται κατά 50% πάνω από τον πληθωρισμό σε 5 χρόνια, και ανωτέρων (όσων εμπίπτουν στην πρόταση 3), που διπλασιάζονται μέχρι το 2015.

Εκτιμάμε ότι οι συνολικές αμοιβές των 700.000 δημόσιων υπαλλήλων θα φθάσουν τα 40 δισ. το 2015, έναντι 33,5 δισ. για 1,1 εκατ. υπαλλήλους σήμερα.

Υποδομές

Η Ελλάδα υστερεί σε κάθε είδους υποδομές, δηλαδή σιδηροδρόμους, αυτοκινητοδρόμους, λιμένες και αεροδρόμια. Εχει το ήμισυ των αυτοκινητοδρόμων της Πορτογαλίας, 0,8% των αεροπορικών μεταφορών της Ε.Ε. και λιγότερο από 5% των θαλάσσιων μεταφορών της Ευρώπης.

Εάν η πρόταση 2 διπλασιάσει το δημόσιο κεφάλαιο μέχρι το 2015 με 2.500 χλμ. αυτοκινητοδρόμων, υπερταχεία σιδηροδρομική σύνδεση Αθήνας - Θεσσαλονίκης, τρεις σύγχρονους λιμένες, πέντε σύγχρονα αεροδρόμια και πενήντα μαρίνες, τότε εκτιμάμε ότι ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης θα αυξηθεί κατά 0,7% και η συνολική παραγωγικότητα της οικονομίας κατά 35-40%.

Τα στοιχεία για την παιδεία και έρευνα είναι σαρωτικά: απογοητευτική επίδοση των Ελληνόπουλων 15 ετών στις εξετάσεις PISΑ (28οι από 30 χώρες του ΟΟΣΑ), οξύτατη ανεπάρκεια τεχνολογικών εφευρέσεων και ευρεσιτεχνιών (το ελληνικό μερίδιο ευρωπαϊκών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας είναι 10% από ό,τι αναλογεί στον πληθυσμό). Η τριτοβάθμια εκπαίδευση προετοιμάζει ανεπαρκώς τους νέους για ιδιωτική απασχόληση. Πτυχία ΑΕΙ βελτιώνουν μισθούς κατά μόνο 32%, δηλαδή 300 ευρώ τον μήνα, έναντι 61% στην Ε.Ε.

Κύριο πρόβλημα; Σπάταλη και απηρχαιωμένη εκπαιδευτική διοίκηση. Για να βελτιωθεί η ελληνική εκπαίδευση στα ευρωπαϊκά επίπεδα, προτείνουμε αποκέντρωση και δημιουργία άμιλλας μεταξύ ιδρυμάτων.

Πρόταση 6: Ανακαλείται η απαγόρευση ιδιωτικών πανεπιστημίων και αστυνομικής παρουσίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η χρηματοδότηση και επίβλεψη των δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μεταφέρεται από το υπουργείο Παιδείας σε περιφερειακές αυτοδιοικήσεις.

Πρόταση 7: Για την περίοδο 2011-13 η διαχείριση τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ανατίθεται έκτακτα σε επιτροπές διακεκριμένων πανεπιστημιακών, Ελλήνων και ξένων, που αξιολογούν μέλη ΔΕΠ, διοικητικό προσωπικό και σπουδαστές με διεθνή κριτήρια. Πλεονάζον προσωπικό απομακρύνεται κατά την πρόταση 4. Από το 2013 τα ιδρύματα αυτονομούνται, με πλήρη δικαιοδοσία σε πρόσληψη προσωπικού, και καθορισμό αμοιβών, διδάκτρων και αριθμού εισακτέων.

Εκτιμάμε πως η συνδυασμένη εφαρμογή των προτάσεων 6-7 θα διπλασιάσει την απόδοση στην εκπαίδευση, συμβάλλοντας 0,9% στην αύξηση του ρυθμού οικονομικής μεγέθυνσης.

Απαιτείται τολμηρό μεταρρυθμιστικό πνεύμα για να αλλάξει η πορεία της Ελλάδας

Ως αποτέλεσμα των κρατικών παρεμβάσεων, οι αγορές προϊόντων και υπηρεσιών είναι οι πλέον στρεβλωμένες μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, με την αγορά εργασίας στην 5η χειρότερη θέση. Αποτέλεσμα είναι 20% ανεργία νέων, και ξένες επενδύσεις στο 1% του ΑΕΠ στην Ελλάδα έναντι του 4% στην Ε.Ε.-27. Εκτιμάμε ότι, εάν οι ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα φθάσουν στο επίπεδο της Ε.Ε.-27, ο ετήσιος ρυθμός οικονομικής μεγέθυνσης θα αυξηθεί κατά 0,5%.

Πρόταση 8: Νομοθετείται χρονοδιάγραμμα απελευθέρωσης μέχρι το 2015 όλων των αγορών εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών και όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού αναλαμβάνει την επίβλεψη όλων των αγορών.

Πρόταση 9: Αναδιοργανώνεται το εθνικό πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Οι συμβάσεις ρυθμίζουν αμοιβές και όρους απασχόλησης και αποζημίωσης. Απεργιακές αποφάσεις σωματείων απαιτούν πλειοψηφία των μελών τους σε μυστικές ψηφοφορίες υπό δικαστική επίβλεψη.

Συντάξεις, χρέος, φόροι

Η έκλυτη σπατάλη στον δημόσιο τομέα και η αβεβαιότητα για το μέλλον κάνουν τους πιστωτές μας απρόθυμους να μας δανείσουν με επιτόκιο κάτω από 12%. Οι φορολογικές υπηρεσίες και η πολιτική τους ηγεσία απέτυχαν να συλλέξουν ή καταχράστηκαν ένα τέταρτο των νομίμων φόρων. Οι φόροι στα κέρδη και αποθεματικά είναι από τους υψηλότερους της Ε.Ε.-27.

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα του ΟΟΣΑ χωρίς ατομικούς συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς (ΑΣΛ), ενώ οι συντάξεις είναι οι πλέον γενναιόδωρες: πληρώνουν 96% των μέσων αποδοχών, αρχίζουν από ηλικία 58 ετών και κοστίζουν 13,5% του ΑΕΠ. Αντιθέτως, στις χώρες του ΟΟΣΑ οι συντάξεις πληρώνουν κατά μέσον όρο 61% των αποδοχών, αρχίζουν από ηλικία 63 ετών και κοστίζουν 10% του ΑΕΠ.

Η διοίκηση των δημόσιων νοσοκομείων στελεχώνεται με πολιτικά κριτήρια και λειτουργεί ανεξέλεγκτα δημιουργώντας ελλείμματα που αγγίζουν το 2% του ΑΕΠ. Λείπει εκπαιδευμένο προσωπικό, ενώ γιατροί και νοσοκόμοι που αμείβονται ανεπαρκώς δωροδοκούνται από ασθενείς που επιθυμούν περίθαλψη ποιότητας. Αποτέλεσμα: οι Ελληνίδες ζουν τώρα δύο χρόνια λιγότερα από τις Ισπανίδες, ενώ ζούσαν το ίδιο το 1960.

Πρόταση 10: Η συνταξιοδότηση γίνεται σε ηλικία 63 ετών, κατά μέσον όρο με τις συντάξεις στο 65% των αποδοχών.

Εκτιμάμε ότι η πρόταση αυτή θα εξοικονομήσει στο κράτος περίπου 20 δισ. το 2015.

Πρόταση 11: Συντάξεις και κοινωνική ασφάλιση οργανώνονται σε σύστημα εν μέρει βασιζόμενο σε ατομικούς συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς, και οι αντίστοιχοι πόροι επενδύονται. Ορθά υπολογισμένος φόρος εξασφαλίζει αξιοπρεπή ελάχιστη σύνταξη γιά όλους.

Εκτιμάμε ότι σε μία δεκαετία, 5% του ΑΕΠ θα τοποθετηθεί σε ΑΣΛ, αυξάνοντας έτσι την εθνική αποταμίευση και πριμοδοτώντας κατα 0,8% την οικονομική μεγέθυνση. Η μεταβατική περίοδος είναι δύσκολη και απαιτεί έντεχνους χειρισμούς.

Πρόταση 12: Η μεγάλη φοροδιαφυγή τιμωρείται αυστηρά. Οι φορολογικές δηλώσεις εύπορων και ελεύθερων επαγγελματιών ελέγχονται ανώνυμα και διεκδικούμενες εκπτώσεις διασταυρώνονται.

Εκτιμάμε ότι περιορισμός της διαφυγής εμμέσων και αμέσων φόρων στο ήμισυ και αύξηση της συλλογής νομίμων φόρων αναλογούν στο 2,5% του ΑΕΠ.

Πρόταση 13: Τα δημόσια νοσοκομεία οργανώνονται ως αυτοτελή ιδρύματα και αποζημιώνονται από ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες μέσω ενός συστήματος υποχρεωτικής ασφάλισης υγείας υπό την επίβλεψη του κράτους.

Για να φθάσει η Ελλάδα τουλάχιστον το μέσο επίπεδο της Ε.Ε. στις ξένες επενδύσεις, προτείνουμε δραστική μείωση των φόρων για άτομα και επιχειρήσεις με παράλληλη μέριμνα για τα οικονομικά αδύνατα στρώματα και συνταξιούχους.

Πρόταση 14: Ολοι οι άμεσοι φόροι στις επιχειρήσεις μειώνονται στο 10%, όπως στην Κύπρο. Οι κρατήσεις για κοινωνική ασφάλιση μειώνονται βαθμιαία μέχρι το 2015 κατά το ένα τρίτο. Το φορολογικό σύστημα αναμορφώνεται, με τους φόρους εισοδήματος μειούμενους στο μισό, και συνδυάζεται με σύγχρονο ασφαλιστικό σύστημα που εγγυάται ελάχιστο εισόδημα για εργαζομένους και συνταξιούχους.

Συνολικά συμπεραίνουμε πως πάταξη της διαφθοράς, βελτίωση των υποδομών και της εκπαίδευσης, μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος και αύξηση των αμέσων ξένων επενδύσεων ανυψώνουν τον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης κατά σχεδόν 4% πάνω από το 2-3% των προηγούμενων ετών. Εάν συνυπολογισθεί ο πληθωρισμός σε 2%, τότε το ονομαστικό εισόδημα μπορεί να αυξάνεται με ρυθμό 8-9%.

Αυτό αρκεί όχι μόνο για να εξαλείψει τους φόβους της διεθνούς οικονομικής κοινότητας, αλλά και να εκτοξεύσει την Ελλάδα του 2020 στο ζηλευτό βιοτικό επίπεδο της σημερινής Ολλανδίας. Απαιτείται όμως τολμηρό μεταρρυθμιστικό πνεύμα σαν εκείνο που επέτρεψε στον Ελευθέριο Βενιζέλο να αλλάξει την πορεία της Ελλάδας στις αρχές του εικοστού αιώνα.

26 Σεπτεμβρίου 2010.

Ποιος είναι ο κ. Πισσαρίδης

O Χριστόφορος Πισσαρίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1948. Είναι καθηγητής στο London School of Economics (LSE), καθώς και διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος μακροοικονομικής του Centre for Economic Performance του LSE. Εχει διακριθεί για τις έρευνές του στους τομείς μακροοικονομικών της ανεργίας, θεωρίας και πολιτικής στην αγορά εργασίας, ενώ, πιο προσφάτως, έχει γράψει για την ανάπτυξη και τη διαρθρωτική αλλαγή. Το βιβλίο του «Equilibrium Unemployment Theory» και το από κοινού με τον Ντέιλ Μόρτενσεν άρθρο του «Job Creation and Job Destruction in the Theory of Unemployment», που δημοσιεύτηκε το 1994 στο περιοδικό «Review of Economic Studies», αποτελούν σημείο αναφοράς για τα οικονομικά της ανεργίας. Το 2005, έγινε ο πρώτος μη Αμερικανός οικονομολόγος που του απονεμήθηκε από κοινού με τον Ντέιλ Μόρτενσεν το διεθνές βραβείο Οικονομικών του Ινστιτούτου για τη Μελέτη της Εργασίας (ΙΖΑ) στην Οικονομία της Αγοράς Εργασίας. Εχει διατελέσει σύμβουλος για θέματα απασχόλησης στην Παγκόσμια Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Τράπεζα της Αγγλίας και στον ΟΟΣΑ.

http://www.isotimia.gr/default.asp?pid= ... rtid=87907

Αλλη μια νεοφιλελευθερη αποψη(μετα απο μια πρωτη αναγνωση) για την ελληνικη οικονομια με ολιγη χρυσοσκονη απο καπιταλιστικη 'αξιοκρατια'.Γεματη νουμερα ,προβλεψεις και αμφιλεγομενες στατιστικες.Τυφλα να εχουν οι θρησκευτικοι πατερες.

Καμμια αναφορα στο χρεος που αποτελει μειζον θεμα,ξεπουλημα των παντων(εκτος απο σχολεια -νοσοκομεια-ενοπλες δυναμεις αν καταλαβα καλα-τα οποια δεν μας λεει πως θα χρηματοδοτουνται μειωνοντας την φορολογια)πληρης απαξιωση της υπαιθρου και της γεωργιας(σαν να μην υπαρχουν καθολου),εξαφανιση της ναυτιλιας και ντοπιας βιομηχανιας,και καταιγιδα προτασεων για μαρινες,αυτοκινητοδρομους,λιμανια(ας τον ενημερωσει καποιος οτι πουληθηκαν ηδη).

Ενα νεο βαλκανο-ντουμπαι πυλη εισοδου-εξοδου για τα ευρωπαικα-κινεζικα εμπορευματα με εσανς απο ψευτογκλαμουρ κιτσατα αραβουργηματα και τιποτα παραπανω.Αντε και φορολογικο πλυντηριο για τον καθε βρωμιαρη στα προτυπα της πατριδας του.

Το ξεραμε οτι η ΕΕ μας αντιμετωπιζει σαν rooms to let δε χρειαζεται να μας το υπενθυμιζουν καθε τρεις και λιγο.Καλοφαγωτα τα ευρω απο το νομπελ που κερδισες .

Μην ξεχνάμε όμως οτι το φορολογικό πλυντήριο για τον κάθε βρωμιάρη ευνοεί κατά κύριο λόγο και τις ντόπιες επιχειρήσεις αρα κατ' επέκταση και τους καταναλωτές.
Αν δηλαδή είχαμε μια μείωση του ΦΠΑ κατά 8 μονάδες (15%) στην Κύπρο,και μείωση φορολογίας απο το 25,30,40 κ.ο.κ. στο 10% σκέψου τι μείωση θα ερχόταν (δεν μιλάω για πολυεθνικές),σε ενα συγκεκριμένο προιόν
Και ολα αυτά χωρίς να θέλω να συμφωνήσω-διαφωνήσω με τον κύριο νομπελ

Ο χρήστης aris07 έγραψε:
Οι προτάσεις του Νομπελίστα Χρ. Πισσαρίδη για την ελληνική οικονομία

Άρθρο στο οποίο παραθέτει τις προτάσεις του για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, μέσω της επιστροφής της εμπιστοσύνης, της αποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης και της αναβάθμισης των υποδομών, σε συνδυασμό με την ελάττωση του κρατικού παρεμβατισμού και την εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος, έγραψε στην Καθημερινή ο Κύπριος οικονομολόγος που κέρδισε το φετινό Νόμπελ Οικονομίας, Χριστόφορος Πισσαρίδης, με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Washington Κώστα Aζαριάδη και τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Tufts Γιάννη Iωαννίδη.

Το πλήρες άρθρο έχει ως εξής:

Φρονούμε πως τα μέτρα λιτότητας και οικονομικής μεταρρύθμισης του Μνημονίου πρέπει να συνοδευθούν από ισχυρότατο πρόγραμμα αναπτυξιακής πολιτικής, ώστε να απομακρύνουν τη χώρα από φαύλο κύκλο αυξανόμενης ανεργίας και χρεοκοπιών. Προτείνουμε γι' αυτό πολιτικές που θα αυξήσουν τον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης κατά 4% τον χρόνο, επιτρέποντας στην Ελλάδα όχι απλώς να ικανοποιήσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, αλλά κυρίως να βελτιώσει σημαντικά την παραγωγικότητα και να μπει σε σταθερή τροχιά ευημερίας.

Η υπερκατανάλωση είναι η μεγάλη αδυναμία της ελληνικής οικονομίας. Πέρυσι η χώρα ξόδεψε 12% πάνω από τον μέσο όρο της Ε.Ε., ενώ το εισόδημα ήταν 5% κάτω και η παραγωγικότητα εργασίας 20% χαμηλότερη. Μεταβιβάσεις από την Ε.Ε. και εξωτερικά δάνεια χρηματοδοτούσαν το γλέντι. Η δραματική ύφεση που ζούμε χαμηλώνει το εισόδημα από 22.000 ευρώ κατά κεφαλήν σε 17-18.000, επίπεδο που αναλογεί στην παραγωγικότητά μας. Χωρίς δραστικά αναπτυξιακά μέτρα, τα εισοδήματα θα κατέβουν από 95% της Ε.Ε.-27 σε περίπου 72%.

Βαθιές αδυναμίες αντιμετωπίζονται μόνο με βαθιές τομές σε οικονομία, διοίκηση και κοινωνική δομή, που θα μεταφέρουν το κύριο βάρος της οικονομικής ανάπτυξης από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, όπως έγινε σε Σουηδία, Ιρλανδία, Κύπρο, Τουρκία. Η κεντρική κυβέρνηση παραμένει υπεύθυνη μόνο στους χώρους της δικαιοσύνης, άμυνας, προστασίας του πολίτη, υποδομών, και κοινωνικής πρόνοιας.

Οι προτάσεις μας στοχεύουν να αυξήσουν, έως το 2020, την παραγωγικότητα της εργασίας στο 120% του μέσου όρου της Ε.Ε.-27 και να δημιουργήσουν 1,2 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, απορροφώντας 800.000 νέους και 400.000 πλεονάζοντες από το Δημόσιο. Βελτίωση της παραγωγικότητας απαιτεί μαζικές παρεμβάσεις για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, μεταρρύθμιση δημόσιας διοίκησης, απάλειψη της διαφθοράς, ανασυγκρότηση υποδομών και ανθρώπινων πόρων. Αυτά αναλύονται εδώ.

Εμπιστοσύνη

Ριζοσπαστικές αναπτυξιακές στρατηγικές είναι ατελέσφορες εάν η κοινή γνώμη δεν πεισθεί πως επίκειται σοβαρή πάταξη της διαφθοράς και βελτίωση της εφιαλτικής ανεπάρκειας του Δημόσιου. Το κοινό θα πεισθεί για πραγματικές αλλαγές εάν δει σε ένα χρόνο πράγματα πρωτάκουστα για την Ελλάδα, π.χ. κατακλυσμό μεγάλων δημόσιων έργων, πολιτικοί παραιτούμενοι από σκανδαλώδη προνόμια και φυλάκιση κραυγαλέων σφετεριστών δημόσιου χρήματος.

Οι συγκεκριμένες προτάσεις μας είναι οι εξής:

Πρόταση 1: Επειτα από συνολική θητεία δώδεκα ετών, οι βουλευτές συνταξιοδοτούνται αναγκαστικά και αποκλείονται από κάθε δημόσια θέση.

Πρόταση 2: Κοινοπραξίες κατασκευαστικών εταιρειών, ιδιωτών επενδυτών και άλλων αναλαμβάνουν το κόστος εκτέλεσης και τη συντήρηση σύγχρονων δικτύων αυτοκινητοδρόμων, λιμένων, αεροδρομίων με αντάλλαγμα αφορολόγητη εκμετάλλευση για 30 χρόνια.

Πρόταση 3: Kατάχρηση δημόσιων πόρων γίνεται απαράγραπτο ιδιώνυμο αδίκημα για υψηλόβαθμους πολιτικούς, συνδικαλιστές, δημόσιους λειτουργούς και επιχειρηματίες. Παραβάσεις εκδικάζονται τάχιστα από ειδικά δικαστήρια. Οι ένοχοι τιμωρούνται με δρακόντειες ποινές.

Διαφθορά

Η διαφθορά βρίθει στη δημόσια διοίκηση. Η Διεθνής Διαφάνεια ταξινομεί τη χώρα σαν χειρότερη μεταξύ των E.Ε.-27 το 2009, με δείκτη 3,8 (με άριστα 10). Η Κύπρος το 2009 είχε 6,6 και η Ελλάδα το 1997 είχε 5,3!

Οι συνέπειες από τον φόρο της διαπλοκής είναι καταστρεπτικές. Διπλασιάζεται το δημοσιονομικό έλλειμμα, εξανεμίζεται το 25% των φόρων, αποθαρρύνονται επενδύσεις, επιβραδύνεται η οικονομική ανάπτυξη. Εάν ο δημόσιος τομέας ήταν τα τελευταία 10 χρόνια όσο παραγωγικός είναι σήμερα αυτός της Κύπρου, ο ετήσιος ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης θα αυξανόταν κατά 1%.

Οι ωφέλειες από καλύτερη διοίκηση θα είναι ακόμα μεγαλύτερες εάν συρρικνωθεί ο δημόσιος τομέας από 25% της συνολικής απασχόλησης σε 15% όπως είναι σε Ισπανία και Κύπρο.

Πρόταση 4: Η απασχόληση στον γενικό δημόσιο τομέα μειώνεται διαδοχικά από 1.100 εκατ. σε 700 χιλιάδες μέχρι το 2015, με πώληση όλων των δημόσιων επιχειρήσεων, και ανακατανέμεται ορθολογικά. Πλεονάζοντες υπάλληλοι αδειοδοτούνται με 80% των αποδοχών για τρία χρόνια, 60% για τα επόμενα δύο. Ατομα άνω των 55 ετών υπόκεινται σε ειδική μεταχείριση.

Εκτιμάμε ότι οι αμοιβές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα θα μειωθούν κατά 8,6 δισ. ευρώ, επιτρέποντας έτσι στην κυβέρνηση να αυξήσει τους μισθούς όσων παραμένουν.

Πρόταση 5: Αξιοκρατικές προαγωγές συνδυάζονται με βελτίωση απολαβών κατώτερων υπαλλήλων, που αυξάνονται κατά 50% πάνω από τον πληθωρισμό σε 5 χρόνια, και ανωτέρων (όσων εμπίπτουν στην πρόταση 3), που διπλασιάζονται μέχρι το 2015.

Εκτιμάμε ότι οι συνολικές αμοιβές των 700.000 δημόσιων υπαλλήλων θα φθάσουν τα 40 δισ. το 2015, έναντι 33,5 δισ. για 1,1 εκατ. υπαλλήλους σήμερα.

Υποδομές

Η Ελλάδα υστερεί σε κάθε είδους υποδομές, δηλαδή σιδηροδρόμους, αυτοκινητοδρόμους, λιμένες και αεροδρόμια. Εχει το ήμισυ των αυτοκινητοδρόμων της Πορτογαλίας, 0,8% των αεροπορικών μεταφορών της Ε.Ε. και λιγότερο από 5% των θαλάσσιων μεταφορών της Ευρώπης.

Εάν η πρόταση 2 διπλασιάσει το δημόσιο κεφάλαιο μέχρι το 2015 με 2.500 χλμ. αυτοκινητοδρόμων, υπερταχεία σιδηροδρομική σύνδεση Αθήνας - Θεσσαλονίκης, τρεις σύγχρονους λιμένες, πέντε σύγχρονα αεροδρόμια και πενήντα μαρίνες, τότε εκτιμάμε ότι ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης θα αυξηθεί κατά 0,7% και η συνολική παραγωγικότητα της οικονομίας κατά 35-40%.

Τα στοιχεία για την παιδεία και έρευνα είναι σαρωτικά: απογοητευτική επίδοση των Ελληνόπουλων 15 ετών στις εξετάσεις PISΑ (28οι από 30 χώρες του ΟΟΣΑ), οξύτατη ανεπάρκεια τεχνολογικών εφευρέσεων και ευρεσιτεχνιών (το ελληνικό μερίδιο ευρωπαϊκών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας είναι 10% από ό,τι αναλογεί στον πληθυσμό). Η τριτοβάθμια εκπαίδευση προετοιμάζει ανεπαρκώς τους νέους για ιδιωτική απασχόληση. Πτυχία ΑΕΙ βελτιώνουν μισθούς κατά μόνο 32%, δηλαδή 300 ευρώ τον μήνα, έναντι 61% στην Ε.Ε.

Κύριο πρόβλημα; Σπάταλη και απηρχαιωμένη εκπαιδευτική διοίκηση. Για να βελτιωθεί η ελληνική εκπαίδευση στα ευρωπαϊκά επίπεδα, προτείνουμε αποκέντρωση και δημιουργία άμιλλας μεταξύ ιδρυμάτων.

Πρόταση 6: Ανακαλείται η απαγόρευση ιδιωτικών πανεπιστημίων και αστυνομικής παρουσίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η χρηματοδότηση και επίβλεψη των δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μεταφέρεται από το υπουργείο Παιδείας σε περιφερειακές αυτοδιοικήσεις.

Πρόταση 7: Για την περίοδο 2011-13 η διαχείριση τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ανατίθεται έκτακτα σε επιτροπές διακεκριμένων πανεπιστημιακών, Ελλήνων και ξένων, που αξιολογούν μέλη ΔΕΠ, διοικητικό προσωπικό και σπουδαστές με διεθνή κριτήρια. Πλεονάζον προσωπικό απομακρύνεται κατά την πρόταση 4. Από το 2013 τα ιδρύματα αυτονομούνται, με πλήρη δικαιοδοσία σε πρόσληψη προσωπικού, και καθορισμό αμοιβών, διδάκτρων και αριθμού εισακτέων.

Εκτιμάμε πως η συνδυασμένη εφαρμογή των προτάσεων 6-7 θα διπλασιάσει την απόδοση στην εκπαίδευση, συμβάλλοντας 0,9% στην αύξηση του ρυθμού οικονομικής μεγέθυνσης.

Απαιτείται τολμηρό μεταρρυθμιστικό πνεύμα για να αλλάξει η πορεία της Ελλάδας

Ως αποτέλεσμα των κρατικών παρεμβάσεων, οι αγορές προϊόντων και υπηρεσιών είναι οι πλέον στρεβλωμένες μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, με την αγορά εργασίας στην 5η χειρότερη θέση. Αποτέλεσμα είναι 20% ανεργία νέων, και ξένες επενδύσεις στο 1% του ΑΕΠ στην Ελλάδα έναντι του 4% στην Ε.Ε.-27. Εκτιμάμε ότι, εάν οι ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα φθάσουν στο επίπεδο της Ε.Ε.-27, ο ετήσιος ρυθμός οικονομικής μεγέθυνσης θα αυξηθεί κατά 0,5%.

Πρόταση 8: Νομοθετείται χρονοδιάγραμμα απελευθέρωσης μέχρι το 2015 όλων των αγορών εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών και όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού αναλαμβάνει την επίβλεψη όλων των αγορών.

Πρόταση 9: Αναδιοργανώνεται το εθνικό πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Οι συμβάσεις ρυθμίζουν αμοιβές και όρους απασχόλησης και αποζημίωσης. Απεργιακές αποφάσεις σωματείων απαιτούν πλειοψηφία των μελών τους σε μυστικές ψηφοφορίες υπό δικαστική επίβλεψη.

Συντάξεις, χρέος, φόροι

Η έκλυτη σπατάλη στον δημόσιο τομέα και η αβεβαιότητα για το μέλλον κάνουν τους πιστωτές μας απρόθυμους να μας δανείσουν με επιτόκιο κάτω από 12%. Οι φορολογικές υπηρεσίες και η πολιτική τους ηγεσία απέτυχαν να συλλέξουν ή καταχράστηκαν ένα τέταρτο των νομίμων φόρων. Οι φόροι στα κέρδη και αποθεματικά είναι από τους υψηλότερους της Ε.Ε.-27.

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα του ΟΟΣΑ χωρίς ατομικούς συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς (ΑΣΛ), ενώ οι συντάξεις είναι οι πλέον γενναιόδωρες: πληρώνουν 96% των μέσων αποδοχών, αρχίζουν από ηλικία 58 ετών και κοστίζουν 13,5% του ΑΕΠ. Αντιθέτως, στις χώρες του ΟΟΣΑ οι συντάξεις πληρώνουν κατά μέσον όρο 61% των αποδοχών, αρχίζουν από ηλικία 63 ετών και κοστίζουν 10% του ΑΕΠ.

Η διοίκηση των δημόσιων νοσοκομείων στελεχώνεται με πολιτικά κριτήρια και λειτουργεί ανεξέλεγκτα δημιουργώντας ελλείμματα που αγγίζουν το 2% του ΑΕΠ. Λείπει εκπαιδευμένο προσωπικό, ενώ γιατροί και νοσοκόμοι που αμείβονται ανεπαρκώς δωροδοκούνται από ασθενείς που επιθυμούν περίθαλψη ποιότητας. Αποτέλεσμα: οι Ελληνίδες ζουν τώρα δύο χρόνια λιγότερα από τις Ισπανίδες, ενώ ζούσαν το ίδιο το 1960.

Πρόταση 10: Η συνταξιοδότηση γίνεται σε ηλικία 63 ετών, κατά μέσον όρο με τις συντάξεις στο 65% των αποδοχών.

Εκτιμάμε ότι η πρόταση αυτή θα εξοικονομήσει στο κράτος περίπου 20 δισ. το 2015.

Πρόταση 11: Συντάξεις και κοινωνική ασφάλιση οργανώνονται σε σύστημα εν μέρει βασιζόμενο σε ατομικούς συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς, και οι αντίστοιχοι πόροι επενδύονται. Ορθά υπολογισμένος φόρος εξασφαλίζει αξιοπρεπή ελάχιστη σύνταξη γιά όλους.

Εκτιμάμε ότι σε μία δεκαετία, 5% του ΑΕΠ θα τοποθετηθεί σε ΑΣΛ, αυξάνοντας έτσι την εθνική αποταμίευση και πριμοδοτώντας κατα 0,8% την οικονομική μεγέθυνση. Η μεταβατική περίοδος είναι δύσκολη και απαιτεί έντεχνους χειρισμούς.

Πρόταση 12: Η μεγάλη φοροδιαφυγή τιμωρείται αυστηρά. Οι φορολογικές δηλώσεις εύπορων και ελεύθερων επαγγελματιών ελέγχονται ανώνυμα και διεκδικούμενες εκπτώσεις διασταυρώνονται.

Εκτιμάμε ότι περιορισμός της διαφυγής εμμέσων και αμέσων φόρων στο ήμισυ και αύξηση της συλλογής νομίμων φόρων αναλογούν στο 2,5% του ΑΕΠ.

Πρόταση 13: Τα δημόσια νοσοκομεία οργανώνονται ως αυτοτελή ιδρύματα και αποζημιώνονται από ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες μέσω ενός συστήματος υποχρεωτικής ασφάλισης υγείας υπό την επίβλεψη του κράτους.

Για να φθάσει η Ελλάδα τουλάχιστον το μέσο επίπεδο της Ε.Ε. στις ξένες επενδύσεις, προτείνουμε δραστική μείωση των φόρων για άτομα και επιχειρήσεις με παράλληλη μέριμνα για τα οικονομικά αδύνατα στρώματα και συνταξιούχους.

Πρόταση 14: Ολοι οι άμεσοι φόροι στις επιχειρήσεις μειώνονται στο 10%, όπως στην Κύπρο. Οι κρατήσεις για κοινωνική ασφάλιση μειώνονται βαθμιαία μέχρι το 2015 κατά το ένα τρίτο. Το φορολογικό σύστημα αναμορφώνεται, με τους φόρους εισοδήματος μειούμενους στο μισό, και συνδυάζεται με σύγχρονο ασφαλιστικό σύστημα που εγγυάται ελάχιστο εισόδημα για εργαζομένους και συνταξιούχους.

Συνολικά συμπεραίνουμε πως πάταξη της διαφθοράς, βελτίωση των υποδομών και της εκπαίδευσης, μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος και αύξηση των αμέσων ξένων επενδύσεων ανυψώνουν τον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης κατά σχεδόν 4% πάνω από το 2-3% των προηγούμενων ετών. Εάν συνυπολογισθεί ο πληθωρισμός σε 2%, τότε το ονομαστικό εισόδημα μπορεί να αυξάνεται με ρυθμό 8-9%.

Αυτό αρκεί όχι μόνο για να εξαλείψει τους φόβους της διεθνούς οικονομικής κοινότητας, αλλά και να εκτοξεύσει την Ελλάδα του 2020 στο ζηλευτό βιοτικό επίπεδο της σημερινής Ολλανδίας. Απαιτείται όμως τολμηρό μεταρρυθμιστικό πνεύμα σαν εκείνο που επέτρεψε στον Ελευθέριο Βενιζέλο να αλλάξει την πορεία της Ελλάδας στις αρχές του εικοστού αιώνα.

26 Σεπτεμβρίου 2010.

Ποιος είναι ο κ. Πισσαρίδης

O Χριστόφορος Πισσαρίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1948. Είναι καθηγητής στο London School of Economics (LSE), καθώς και διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος μακροοικονομικής του Centre for Economic Performance του LSE. Εχει διακριθεί για τις έρευνές του στους τομείς μακροοικονομικών της ανεργίας, θεωρίας και πολιτικής στην αγορά εργασίας, ενώ, πιο προσφάτως, έχει γράψει για την ανάπτυξη και τη διαρθρωτική αλλαγή. Το βιβλίο του «Equilibrium Unemployment Theory» και το από κοινού με τον Ντέιλ Μόρτενσεν άρθρο του «Job Creation and Job Destruction in the Theory of Unemployment», που δημοσιεύτηκε το 1994 στο περιοδικό «Review of Economic Studies», αποτελούν σημείο αναφοράς για τα οικονομικά της ανεργίας. Το 2005, έγινε ο πρώτος μη Αμερικανός οικονομολόγος που του απονεμήθηκε από κοινού με τον Ντέιλ Μόρτενσεν το διεθνές βραβείο Οικονομικών του Ινστιτούτου για τη Μελέτη της Εργασίας (ΙΖΑ) στην Οικονομία της Αγοράς Εργασίας. Εχει διατελέσει σύμβουλος για θέματα απασχόλησης στην Παγκόσμια Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Τράπεζα της Αγγλίας και στον ΟΟΣΑ.

http://www.isotimia.gr/default.asp?pid= ... rtid=87907

Καλές προτάσεις αλλά έπρεπε να εφαρμοστούν πριν 20-30 χρόνια.

Δεν υπάρχει ούτε ο χρόνος ούτε το χρήμα για να γίνουν αυτά.
Δυστυχώς αυτά τα χρόνια χάθηκαν γιατί επικράτησαν οι προοδευτικές δυνάμεις.

Τώρα θα δούμε την άλλη πλευρά του νομίσματος - αυτήν που είδαν οι χώρες του Ανατολικού Μπλοκ όταν κατέρρευσαν οι οικονομίες τους.
Σας καλοσορίζουμε στην φτώχεια.

Ο χρήστης leonp έγραψε:

Καλές προτάσεις αλλά έπρεπε να εφαρμοστούν πριν 20-30 χρόνια.

Δεν υπάρχει ούτε ο χρόνος ούτε το χρήμα για να γίνουν αυτά.
Δυστυχώς αυτά τα χρόνια χάθηκαν γιατί επικράτησαν οι προοδευτικές δυνάμεις.

Τώρα θα δούμε την άλλη πλευρά του νομίσματος - αυτήν που είδαν οι χώρες του Ανατολικού Μπλοκ όταν κατέρρευσαν οι οικονομίες τους.
Σας καλοσορίζουμε στην φτώχεια.

Ποιές είναι οι προοδευτικές δυνάμεις που επικράτησαν ρε λέοντα;
Οι οικονομίες του Αν. μπλοκ κατέρρευσαν γιατί οι κυβερνήσεις τους ήταν το ίδιο η και περισσότερο μ@λακισμένες απ τις δικές μας.

Α, μην πας να στοκάρεις τρόφιμα, μ@λακία θα κάνεις, τα πράγματα θα φτιάξουν, αν μπορέσεις να στοκάρεις λίγο αυτοδιάθεση και δημοκρατία πάντως κάντο.

Νομίζεις ότι θα φτιάξουν, έχουμε εκλογές τώρα.

Τα δάνεια του ΔΝΤ, οι περικοπές των δαπανών, μειώσεις μισθών κλπ μόνο παράταση δίνουν.

Ο χρήστης leonp έγραψε:
Νομίζεις ότι θα φτιάξουν, έχουμε εκλογές τώρα.

Τα δάνεια του ΔΝΤ, οι περικοπές των δαπανών, μειώσεις μισθών κλπ μόνο παράταση δίνουν.

Εδω θα είμαστε, θα τα λέμε.

Οταν το κρατος πληρωνει με ομολογα,ειναι σημαδι οτι ολα πανε καλα

Ο χρήστης Tiger έγραψε:
Οταν το κρατος πληρωνει με ομολογα,ειναι σημαδι οτι ολα πανε καλα

Το 'θα φτιάξουν τα πράγματα' το παρεξήγησες, εννοώ δεν θα πέσει πείνα όπως την βλέπει ο λέοντας, η κατρακύλα θα συνεχιστεί προφανώς αρκετό διάστημα αλλά κάπου κάποτε θα μπει ένα φρένο, έτσι προβλέπω εγώ τουλάχιστον.
Σε καμμιά περίπτωση πάντως δεν θα γυρίσουμε στο χθές. Αυτό το ξεχνάμε.

Το να γίνουμε όπως οι ανατολικές αποκλείεται γιατί εμείς είμαστε το καλύτερο οικόπεδο .
Το να κάνουμε την οικονομία μας όπως οι Κύπριοι είναι δύσκολο γιατί στην Κύπρο κυβερνάνε οι κομμουνιστές σαν αστικό κόμμα , ενώ στην Ελλάδα την έλλειψη της ακροδεξιάς την αναπληρώνει επάξια η αριστερά με τα ακροδεξιά συνθήματα της .

Αυτό που αναφέρει και ο γερμανός αρθρογράφος και του κάνει εντύπωση κοιτώντας τις ταμπέλες και όχι την πολιτική πρακτική .

Επίσης όλα αυτά που αναφέρει ο νομπελίστας προβλέπουν την αυτοχειρία των πολιτικών και του πελατειακού συστήματος που όμως είναι το 1/3 του ελληνικού λαού , ακριβώς όπως είχε σχεδιάσει και εκτελέσει ο Αντρέας το 1981 .

Πικρή πατρίδα…
Του Γιάννη Τριάντη

«Δεν πάει πια μέσα απʼ τις λέξεις η υπόθεση», θα μπορούσε να πει και σήμερα ο Νίκος Καρούζος, ο μέγας αυτός ποιητής του τ(ρ)όπου μας… Ειδικά σήμερα. Με την πατρίδα γονατισμένη και το μέλλον σκοτεινό.

Όχι, δεν πάει άλλο με τις άσαρκες λέξεις, την παραπειστική φλυαρία, τις ζαχαρωμένες εκφράσεις και την καλοδουλεμένη προπαγάνδα που φιλοτεχνεί μια εικονική πραγματικότητα… Όχι, δεν πάει άλλο. Η πικρή πατρίδα δεν αντέχει…

Δεν αντέχονται πια τα χυδαία ψέματα και οι οδυνηρές αποκρύψεις. Την ώρα που η πατρίδα ασπαίρει σαν ψάρι και ακούγεται ο επιθανάτιος ρόγχος της, δεν αντέχονται οι ανόητες βιντεοδρομίες για το βάρος των ευθυνών που έχουν οι θύτες.

Οι ευθύνες είναι κοινές, αυταπόδεικτες και βαριές. Από τότε που κορόιδευαν τον κόσμο με τους απατηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, τα χρυσοφόρα χρηματιστήρια (για λίγους), τη δήθεν ευτοπία της ΟΝΕ, τη ζοφερή ακρίβεια που ακολούθησε. (Μια σοκολάτα πήγε στις πεντακόσιες δραχμές, ω άθλιοι. Κι ένα σουβλάκι στις επτακόσιες…)

Οι ευθύνες είναι συγκεκριμένες. Από τότε που μαγείρευαν τα στοιχεία και τις στατιστικές για να μπούμε με ψέματα στην ΟΝΕ. Από τότε που παρέδιδαν τη χώρα στο έλεος των εργολάβων, εμφανίζοντας μια χώρα-μακέτα που δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα. Από τότε που μετέβαλαν την επαρχία σε έρημο πετώντας ένα κομμάτι επιδοτήσεων στους αγρότες, με αποτέλεσμα να μαραθεί ο τόπος και να μηδενιστεί η προοπτική της ελληνικής γεωργίας…

Οι ευθύνες είναι αυταπόδεικτες. Από τότε που το κομπολόι των ψευδών και των ψευδαισθήσεων πέρασε από τα χέρια των «εκσυγχρονιστών» στα χέρια των «μεταρρυθμιστών». Λόγια, ψέματα και θάνατος. Ένα καλοκατασκευασμένο τίποτε –με εξαίρεση τρεις φωτεινές στιγμές (αγωγός, βέτο στο Βουκουρέστι και άνοιγμα στην Κίνα)– που παρέδωσε τη χώρα ημιθανή σε πιο αδίστακτους ψεύτες, σε ανθρώπους το ίδιο ανίκανους, φλύαρους, μονόφθαλμους, απροετοίμαστους, ερασιτέχνες της συμφοράς και επαγγελματίες της προπαγάνδας…

Η πικρή πατρίδα μοιάζει με τρομοκρατημένη κοινότητα απελπισμένων και οι θύτες δίνουν αμέριμνοι ρεσιτάλ εξυπνακισμών, ταΐζοντας το πόπολο με Εξεταστικές Επιτροπές και μικροπολιτικές αψιμαχίες της αισχίστης υποστάθμης… Συνήθισαν οι μάστορες της παραπολιτικής: για να κρύψουν τη γύμνια της πολιτικής τους, επιστρατεύουν τον αποπροσανατολισμό. Για να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες, μηρυκάζουν μισές αλήθειες και χιλιάδες ψέματα. Για να αποκρύψουν τη ζοφώδη προοπτική, γυμνάζουν τις λέξεις και τις χρησιμοποιούν σαν τις μαϊμούδες στο τσίρκο… Αδίστακτοι, ασύστολοι, εμμανείς της δολιότητας και των απατηλών εντυπώσεων…

Η πικρή πατρίδα μετεωρίζεται στο κενό, ξοδεμένη, σπαταλημένη και παντέρημη, κι εκείνοι –κυβερνώντες και επίδοξοι διάδοχοί τους– ασχολούνται με το υπογένειο του Τατούλη και τη φρεσκάδα (κονσέρβας) του Κικίλια. Με το χρώμα του χάρτη στην Κάτω Ραχούλα και την… κρίσιμη για την επιβίωση της χώρας εκλογή του Μπουτάρη ή του Γκιουλέκα στη Θεσσαλονίκη… Κι από κοντά, ασθμαίνοντες, μύωπες, μίζεροι και σταθερά αλαζόνες οι σταθμάρχες της Αριστεράς, που νομίζουν ότι ο κόσμος κρέμεται από το στόμα του Αλαβάνου και του Κουβέλη, του Παφίλη και του Μητρόπουλου. Τραγικά μαγαζάκια, δίχως πελάτες, σε παραλία του θέρους, την ώρα που μαίνεται χειμώνας βαρύς…

Η πικρή πατρίδα πένεται και τρομαγμένη συλλογιέται τι θα απομείνει από τα τιμαλφή της κι εκείνοι ξεπουλάνε τα πάντα σε τιμή ευκαιρίας, όπως την ορίζουν οι πάτρωνες που έχουν επιπέσει σαν τα κοράκια. Εκείνο το παλιό που κυκλοφορούσε σαν σαρκαστικό ανέκδοτο (ότι ενδέχεται να βγάλουν στο σφυρί ακόμη και την Ακρόπολη) αποκτά όψη τρομακτικής πραγματικότητας. Τίποτε δεν αποκλείεται πια. Ούτε και η Ακρόπολη… Το κουρδισμένο μυαλό τους τείνει να μεταβάλει το αδιανόητο σε επικείμενο εφιάλτη. Και τη χώρα σʼ ένα απέραντο νεκροτομείο εκποιημένων σωμάτων. (Τι άλλο παρά νεκρά σώματα για την Ελλάδα και τους Έλληνες, θα είναι ένας ΟΣΕ στους ξένους, τα Ταχυδρομεία στους ξένους, η Ενέργεια στους ξένους και στους ιδιώτες και ό,τι παράγει ή δύναται να αξιοποιηθεί, να εκποιείται κοψοχρονιά στους ξένους;)…

Η πικρή πατρίδα χάνει τα τιμαλφή της και αγωνιά για την ακεραιότητα της επικράτειάς της (ιστορική, με την αμφισβήτηση ιστορικών δικαίων, αλλά και εδαφική) και εκείνοι χαριεντίζονται με τον Ερντογάν και τους επικυρίαρχους που τον έχουν υπό την προστασία τους… Για όσους δεν πείθονται, και ενδεχομένως θεωρούν κινδυνολογικά παραμύθια τα ως άνω, ιδού τι είπε μόλις προχθές ο σύμβουλος του τούρκου πρωθυπουργού Ιμπραΐμ Καλίν (στον Πέτρο Παπακωνσταντίνου της «Καθημερινής») όταν ρωτήθηκε αν είναι δίκαιη για την Ελλάδα η απόσυρση του casus belli από την Τουρκία με την ταυτόχρονη παραίτηση της Ελλάδος από το δικαίωμά της, βάσει του διεθνούς δικαίου, να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα σε 12 μίλια: «Είναι δίκαιη, γιατί το ουσιαστικό ζήτημα, αν διευρύνουμε τον ορίζοντα του προβληματισμού μας, είναι πώς θα μοιραστούμε το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο, για να δούμε όλα τα άλλα ζητήματα –εμπόριο, μετανάστευση, πάλη κατά της τρομοκρατίας κ.λπ.– ως μέρος μιας συνολικής διευθέτησης»… Σοφόν το σαφές. Και όσοι νομίζουν ότι αυτά που είπε ο Καλίν υπάρχουν μονάχα στο μυαλό της Τουρκίας, σύντομα θα διαπιστώσουν ότι πλανώνται…

Η πικρή πατρίδα λοιπόν. Που αιμορραγεί και σφαδάζει. Που κραυγάζει, οδυνάται και βυθίζεται στην κατάθλιψη. Που βλέπει τα παιδιά της να βρίσκονται στα πρόθυρα μιας νέας, οδυνηρής μετανάστευσης… Η πικρή πατρίδα. Γεμάτη χωματερές σκουπιδιών και ιδεών. Αμήχανη, έντρομη και μελαγχολική. Με μια πρωτεύουσα - κόλαση, πόλη φρυγμένη και φρικτή, που έχει εγκλωβίσει μέσα της θανάσιμα γηγενείς και μετανάστες. Με διανοούμενους που ζουν με κρατικές επιδοτήσεις, με τα μίντια να τρίζουν αλλά εκθύμως να στηρίζουν τους προύχοντες και τους καθεστωτικούς και να μάχονται οτιδήποτε ενίσταται, ανθίσταται, αντιδρά και εξεγείρεται… Η πικρή πατρίδα «Με το φως σπασμένο», λεηλατημένο, που ντρέπεται να αρθρώσει τη λέξη «πατρίδα» και να ψελλίσει τη λέξη «έθνος» γιατί στη μία γωνία καιροφυλακτούν οι εισαγγελείς του «αντιεθνικισμού» και στην άλλη ενεδρεύουν οι μελανοχιτώνες της αφασίας, έτοιμοι να οικειοποιηθούν εύλογες αγωνίες και συκοφαντημένα «γιατί»…

Η πικρή πατρίδα, «η χώρα που παιδεύει τα δροσερά Ελληνόπουλα και ανεμίζει τους αμέτρητους γραικύλους», που έλεγε ο αείμνηστος Καρούζος…

ΥΓ.: Τι σημασία έχει αν η Ελλάδα, μια χώρα-πειραματόζωο, θα συνεχίσει να ζει μια ελεγχόμενη χρεοκοπία ή θα αποφύγει την οριστική κατάρρευση, επιτηρούμενη σκληρά από τους εσωτερικούς και έξωθεν δυνάστες της; Η χώρα είναι χρεοκοπημένη μέσα της, στα μύχια. Και μόνο μʼ ένα θαύμα θα σωθεί. Θαύμα λαϊκό, ακαθοδήγητο, ανέλεγκτο και πυρφόρο.

*Ο χρήστης *Tριάντης ** έγραψε:

Πικρή πατρίδα…

... Την ώρα που η πατρίδα ασπαίρει σαν ψάρι και ακούγεται ο επιθανάτιος ρόγχος της, δεν αντέχονται οι ανόητες βιντεοδρομίες για το βάρος των ευθυνών που έχουν οι θύτες.

.....τη δήθεν ευτοπία της ΟΝΕ....

...της αισχίστης υποστάθμης…
... Για να αποκρύψουν τη ζοφώδη προοπτική,
... ασύστολοι, εμμανείς της δολιότητας .....

Η πικρή πατρίδα μετεωρίζεται στο κενό...
... σε παραλία του θέρους, την ώρα που μαίνεται χειμώνας βαρύς…

Η πικρή πατρίδα πένεται και τρομαγμένη συλλογιέται τι θα απομείνει από τα τιμαλφή της...
... Και τη χώρα σʼ ένα απέραντο νεκροτομείο εκποιημένων σωμάτων...

Που κραυγάζει, οδυνάται....
... πόλη φρυγμένη και φρικτή, που έχει εγκλωβίσει μέσα της θανάσιμα γηγενείς και μετανάστες....
με τα μίντια να τρίζουν αλλά εκθύμως...
ενίσταται, ανθίσταται.... αντιδρά και εξεγείρεται…

από τους εσωτερικούς και έξωθεν δυνάστες της...
... ακαθοδήγητο, ανέλεγκτο και πυρφόρο.

Όχι, δεν πάει άλλο με τις άσαρκες λέξεις....

Eπίσης Τριάντη να πούμε, πως η μικρή πικρή πατρίδα μπουρδελοποιήθηκε ΚΑΙ γιατί κάτι γραφιάδες σαν και εσένα, αλλοιθωρίζανε όταν γράφανε, μεταξύ του σήμερα, του 5ου πχ αιώνα και του Βυζαντίου, χρησιμοποιώντας λέξεις φτιασιδωμένες σαν και αυτές που χρησιμοποιείς εσύ στα κείμενά σου, ψαρώνοντας τους περισσότερους που σε διαβάζανε και έλεγαν 'δεν καταλαβαίνω πολλές λέξεις, αλλά για να το λέει ο Τριάντης που είναι και αριστερός κάτι σωστό θα είναι'.

Τα περισσότερα βέβαια, ήταν παπαριές καμαρωτές, καταγγελτικά τάχα κείμενα που χαιδεύανε αυτιά σε ανθρώπους που τους είχαν μάθει να μην κοιτάνε την αλήθεια κατάματα. Γραμμένα πάντα όμως με λέξεις 'δύσκολες', σπάνιες, που έφτιαχναν φράσεις φορτωμένες, ξεχασμένες από τον χρόνο και από την καθημερινή μιλιά του κόσμου.

Ψαλιδόκωλοι άνθρωποι, ψαλιδόκωλες λέξεις έλεγε ο Καραισκάκης Τριάντη, αναφερόμενος στο φαναριώτικο σκυλολόι που ήθελε και τελικά καπέλωσε την επανάσταση. Δεν υπάρχει αριστερά Τριάντη χωρίς να μιλάει λέξεις που τις καταλαβαίνει και ο τελευταίος των ελλήνων. Ούτε υπάρχει πουθενά το παρεάκι που είχατε στήσει χρόνια στη φυλλάδα που δουλεύεις ακόμα, με μπροστάρη τον Φυντανίδη των 50.000 ευρώ μηνιαίως,παρεάκι που μεταξύ άλλων, έφτιαχνε κείμενα ακαταλαβίστικα για να κατακεραυνώσει τον κακό καπιταλισμό και να υποστηρίξει τα δίκια των εργατών τρομάρα σας

Κάτσε τώρα εσύ και οι όμοιοί σου, να περιμένετε επαναστάσεις πυρφόρες, πυρηνοκίνητες, πύρκαυλες, από κατοίκους φρυγμένων πόλεων ώστε να απαλλαγούμε άλλοι εκθύμως, άλλοι δυσθύμως, άλλοι αρειμανίως, αλλά πάντα πενόμενοι από την ψεύτικη ευτοπία, που ετοίμασαν οι εγχώριοι και οι έξωθεν δυνάστες της πικρής μικρής πατρίδας.

Όξω νούμερο από την παράγκα

Η ευημερία της πικρής πατρίδας ( κατά Γιάννη Τριάντη ) χτίστηκε επί 35 χρόνια βασιζόμενη στη λεξιπλοκία και λεξιπλανία πολιτικών και δημοσιογράφων, αληθινών μαστόρων της πένας, μέχρι που μια μέρα είδαμε όλοι ( καλά, όχι όλοι ) ότι διαβάζαμε και ερμηνεύαμε λέξεις και έννοιες με λάθος λεξικό.

Οι πολιτικοί με φάρο τους τα ψηφαλάκια του κοπαδιού και οι δημοσιογράφοι έχοντας για φάρο τους την πολυθεσία και τα πολυφράγκα, αδιαφορούσαν για την πορεία της ( πικρής πατρίδας, πάντα κατά Τριάντη ) γλυκαίνοντας τις τσέπες και αυγατίζοντας τους λογαριασμούς τους.

Οι πολιτικοί δεν θα είχαν τόσο ισχυρό λόγο αν δεν είχαν την αβάντα των μεγαλοκοντυλοφόρων και μεγαλοματσουκιστών, αυτοί ενεργούσαν και ενεργούν δυστυχώς ακόμα αβανταδόρικα σαν τσιράκια τους φτιασιδόνοντας την εικόνα και το λόγο τους στο γυαλί.

Μήπως ήρθε η ώρα να σπάσουμε καμμιά τηλεόραση στα κεφάλια τους ?

Ο χρήστης 21 Quadra έγραψε:

Μήπως ήρθε η ώρα να σπάσουμε καμμιά τηλεόραση στα κεφάλια τους ?

Mην περιμένεις πολλά. Κάποια στιγμή είναι μαθηματικά βέβαιο πως κάτι θα ξεσπάσει.
Πολύ δύσκολα όμως θα βγάλει αποτέλεσμα ή θα αλλάξει σοβαρά τα πράγματα προς το καλύτερο, γιατί αυτοί που καλούνται να το κάνουν αυτό (όλοι εμείς δηλαδή), πολύ αμφιβάλλω αν έχουμε τα κότσια να μηδενίσουμε τα κοντέρ και να ανεβούμε τον ανήφορο που είναι μπροστά μας.
Υπάρχει βέβαια πάντα η προοπτική να ζήσουμε ως χώρα με θελήματα,προοπτική που-προσωπικά μιλώντας- ούτε τη θέλω αλλά ούτε και την μπορώ.