Αλλη μια νεοφιλελευθερη αποψη(μετα απο μια πρωτη αναγνωση) για την ελληνικη οικονομια με ολιγη χρυσοσκονη απο καπιταλιστικη 'αξιοκρατια'.Γεματη νουμερα ,προβλεψεις και αμφιλεγομενες στατιστικες.Τυφλα να εχουν οι θρησκευτικοι πατερες.

Καμμια αναφορα στο χρεος που αποτελει μειζον θεμα,ξεπουλημα των παντων(εκτος απο σχολεια -νοσοκομεια-ενοπλες δυναμεις αν καταλαβα καλα-τα οποια δεν μας λεει πως θα χρηματοδοτουνται μειωνοντας την φορολογια)πληρης απαξιωση της υπαιθρου και της γεωργιας(σαν να μην υπαρχουν καθολου),εξαφανιση της ναυτιλιας και ντοπιας βιομηχανιας,και καταιγιδα προτασεων για μαρινες,αυτοκινητοδρομους,λιμανια(ας τον ενημερωσει καποιος οτι πουληθηκαν ηδη).

Ενα νεο βαλκανο-ντουμπαι πυλη εισοδου-εξοδου για τα ευρωπαικα-κινεζικα εμπορευματα με εσανς απο ψευτογκλαμουρ κιτσατα αραβουργηματα και τιποτα παραπανω.Αντε και φορολογικο πλυντηριο για τον καθε βρωμιαρη στα προτυπα της πατριδας του.

Το ξεραμε οτι η ΕΕ μας αντιμετωπιζει σαν rooms to let δε χρειαζεται να μας το υπενθυμιζουν καθε τρεις και λιγο.Καλοφαγωτα τα ευρω απο το νομπελ που κερδισες .

Ο χρήστης aris07 έγραψε:
Οι προτάσεις του Νομπελίστα Χρ. Πισσαρίδη για την ελληνική οικονομία

Άρθρο στο οποίο παραθέτει τις προτάσεις του για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, μέσω της επιστροφής της εμπιστοσύνης, της αποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης και της αναβάθμισης των υποδομών, σε συνδυασμό με την ελάττωση του κρατικού παρεμβατισμού και την εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος, έγραψε στην Καθημερινή ο Κύπριος οικονομολόγος που κέρδισε το φετινό Νόμπελ Οικονομίας, Χριστόφορος Πισσαρίδης, με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Washington Κώστα Aζαριάδη και τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Tufts Γιάννη Iωαννίδη.

Το πλήρες άρθρο έχει ως εξής:

Φρονούμε πως τα μέτρα λιτότητας και οικονομικής μεταρρύθμισης του Μνημονίου πρέπει να συνοδευθούν από ισχυρότατο πρόγραμμα αναπτυξιακής πολιτικής, ώστε να απομακρύνουν τη χώρα από φαύλο κύκλο αυξανόμενης ανεργίας και χρεοκοπιών. Προτείνουμε γι' αυτό πολιτικές που θα αυξήσουν τον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης κατά 4% τον χρόνο, επιτρέποντας στην Ελλάδα όχι απλώς να ικανοποιήσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, αλλά κυρίως να βελτιώσει σημαντικά την παραγωγικότητα και να μπει σε σταθερή τροχιά ευημερίας.

Η υπερκατανάλωση είναι η μεγάλη αδυναμία της ελληνικής οικονομίας. Πέρυσι η χώρα ξόδεψε 12% πάνω από τον μέσο όρο της Ε.Ε., ενώ το εισόδημα ήταν 5% κάτω και η παραγωγικότητα εργασίας 20% χαμηλότερη. Μεταβιβάσεις από την Ε.Ε. και εξωτερικά δάνεια χρηματοδοτούσαν το γλέντι. Η δραματική ύφεση που ζούμε χαμηλώνει το εισόδημα από 22.000 ευρώ κατά κεφαλήν σε 17-18.000, επίπεδο που αναλογεί στην παραγωγικότητά μας. Χωρίς δραστικά αναπτυξιακά μέτρα, τα εισοδήματα θα κατέβουν από 95% της Ε.Ε.-27 σε περίπου 72%.

Βαθιές αδυναμίες αντιμετωπίζονται μόνο με βαθιές τομές σε οικονομία, διοίκηση και κοινωνική δομή, που θα μεταφέρουν το κύριο βάρος της οικονομικής ανάπτυξης από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, όπως έγινε σε Σουηδία, Ιρλανδία, Κύπρο, Τουρκία. Η κεντρική κυβέρνηση παραμένει υπεύθυνη μόνο στους χώρους της δικαιοσύνης, άμυνας, προστασίας του πολίτη, υποδομών, και κοινωνικής πρόνοιας.

Οι προτάσεις μας στοχεύουν να αυξήσουν, έως το 2020, την παραγωγικότητα της εργασίας στο 120% του μέσου όρου της Ε.Ε.-27 και να δημιουργήσουν 1,2 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, απορροφώντας 800.000 νέους και 400.000 πλεονάζοντες από το Δημόσιο. Βελτίωση της παραγωγικότητας απαιτεί μαζικές παρεμβάσεις για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, μεταρρύθμιση δημόσιας διοίκησης, απάλειψη της διαφθοράς, ανασυγκρότηση υποδομών και ανθρώπινων πόρων. Αυτά αναλύονται εδώ.

Εμπιστοσύνη

Ριζοσπαστικές αναπτυξιακές στρατηγικές είναι ατελέσφορες εάν η κοινή γνώμη δεν πεισθεί πως επίκειται σοβαρή πάταξη της διαφθοράς και βελτίωση της εφιαλτικής ανεπάρκειας του Δημόσιου. Το κοινό θα πεισθεί για πραγματικές αλλαγές εάν δει σε ένα χρόνο πράγματα πρωτάκουστα για την Ελλάδα, π.χ. κατακλυσμό μεγάλων δημόσιων έργων, πολιτικοί παραιτούμενοι από σκανδαλώδη προνόμια και φυλάκιση κραυγαλέων σφετεριστών δημόσιου χρήματος.

Οι συγκεκριμένες προτάσεις μας είναι οι εξής:

Πρόταση 1: Επειτα από συνολική θητεία δώδεκα ετών, οι βουλευτές συνταξιοδοτούνται αναγκαστικά και αποκλείονται από κάθε δημόσια θέση.

Πρόταση 2: Κοινοπραξίες κατασκευαστικών εταιρειών, ιδιωτών επενδυτών και άλλων αναλαμβάνουν το κόστος εκτέλεσης και τη συντήρηση σύγχρονων δικτύων αυτοκινητοδρόμων, λιμένων, αεροδρομίων με αντάλλαγμα αφορολόγητη εκμετάλλευση για 30 χρόνια.

Πρόταση 3: Kατάχρηση δημόσιων πόρων γίνεται απαράγραπτο ιδιώνυμο αδίκημα για υψηλόβαθμους πολιτικούς, συνδικαλιστές, δημόσιους λειτουργούς και επιχειρηματίες. Παραβάσεις εκδικάζονται τάχιστα από ειδικά δικαστήρια. Οι ένοχοι τιμωρούνται με δρακόντειες ποινές.

Διαφθορά

Η διαφθορά βρίθει στη δημόσια διοίκηση. Η Διεθνής Διαφάνεια ταξινομεί τη χώρα σαν χειρότερη μεταξύ των E.Ε.-27 το 2009, με δείκτη 3,8 (με άριστα 10). Η Κύπρος το 2009 είχε 6,6 και η Ελλάδα το 1997 είχε 5,3!

Οι συνέπειες από τον φόρο της διαπλοκής είναι καταστρεπτικές. Διπλασιάζεται το δημοσιονομικό έλλειμμα, εξανεμίζεται το 25% των φόρων, αποθαρρύνονται επενδύσεις, επιβραδύνεται η οικονομική ανάπτυξη. Εάν ο δημόσιος τομέας ήταν τα τελευταία 10 χρόνια όσο παραγωγικός είναι σήμερα αυτός της Κύπρου, ο ετήσιος ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης θα αυξανόταν κατά 1%.

Οι ωφέλειες από καλύτερη διοίκηση θα είναι ακόμα μεγαλύτερες εάν συρρικνωθεί ο δημόσιος τομέας από 25% της συνολικής απασχόλησης σε 15% όπως είναι σε Ισπανία και Κύπρο.

Πρόταση 4: Η απασχόληση στον γενικό δημόσιο τομέα μειώνεται διαδοχικά από 1.100 εκατ. σε 700 χιλιάδες μέχρι το 2015, με πώληση όλων των δημόσιων επιχειρήσεων, και ανακατανέμεται ορθολογικά. Πλεονάζοντες υπάλληλοι αδειοδοτούνται με 80% των αποδοχών για τρία χρόνια, 60% για τα επόμενα δύο. Ατομα άνω των 55 ετών υπόκεινται σε ειδική μεταχείριση.

Εκτιμάμε ότι οι αμοιβές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα θα μειωθούν κατά 8,6 δισ. ευρώ, επιτρέποντας έτσι στην κυβέρνηση να αυξήσει τους μισθούς όσων παραμένουν.

Πρόταση 5: Αξιοκρατικές προαγωγές συνδυάζονται με βελτίωση απολαβών κατώτερων υπαλλήλων, που αυξάνονται κατά 50% πάνω από τον πληθωρισμό σε 5 χρόνια, και ανωτέρων (όσων εμπίπτουν στην πρόταση 3), που διπλασιάζονται μέχρι το 2015.

Εκτιμάμε ότι οι συνολικές αμοιβές των 700.000 δημόσιων υπαλλήλων θα φθάσουν τα 40 δισ. το 2015, έναντι 33,5 δισ. για 1,1 εκατ. υπαλλήλους σήμερα.

Υποδομές

Η Ελλάδα υστερεί σε κάθε είδους υποδομές, δηλαδή σιδηροδρόμους, αυτοκινητοδρόμους, λιμένες και αεροδρόμια. Εχει το ήμισυ των αυτοκινητοδρόμων της Πορτογαλίας, 0,8% των αεροπορικών μεταφορών της Ε.Ε. και λιγότερο από 5% των θαλάσσιων μεταφορών της Ευρώπης.

Εάν η πρόταση 2 διπλασιάσει το δημόσιο κεφάλαιο μέχρι το 2015 με 2.500 χλμ. αυτοκινητοδρόμων, υπερταχεία σιδηροδρομική σύνδεση Αθήνας - Θεσσαλονίκης, τρεις σύγχρονους λιμένες, πέντε σύγχρονα αεροδρόμια και πενήντα μαρίνες, τότε εκτιμάμε ότι ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης θα αυξηθεί κατά 0,7% και η συνολική παραγωγικότητα της οικονομίας κατά 35-40%.

Τα στοιχεία για την παιδεία και έρευνα είναι σαρωτικά: απογοητευτική επίδοση των Ελληνόπουλων 15 ετών στις εξετάσεις PISΑ (28οι από 30 χώρες του ΟΟΣΑ), οξύτατη ανεπάρκεια τεχνολογικών εφευρέσεων και ευρεσιτεχνιών (το ελληνικό μερίδιο ευρωπαϊκών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας είναι 10% από ό,τι αναλογεί στον πληθυσμό). Η τριτοβάθμια εκπαίδευση προετοιμάζει ανεπαρκώς τους νέους για ιδιωτική απασχόληση. Πτυχία ΑΕΙ βελτιώνουν μισθούς κατά μόνο 32%, δηλαδή 300 ευρώ τον μήνα, έναντι 61% στην Ε.Ε.

Κύριο πρόβλημα; Σπάταλη και απηρχαιωμένη εκπαιδευτική διοίκηση. Για να βελτιωθεί η ελληνική εκπαίδευση στα ευρωπαϊκά επίπεδα, προτείνουμε αποκέντρωση και δημιουργία άμιλλας μεταξύ ιδρυμάτων.

Πρόταση 6: Ανακαλείται η απαγόρευση ιδιωτικών πανεπιστημίων και αστυνομικής παρουσίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η χρηματοδότηση και επίβλεψη των δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μεταφέρεται από το υπουργείο Παιδείας σε περιφερειακές αυτοδιοικήσεις.

Πρόταση 7: Για την περίοδο 2011-13 η διαχείριση τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ανατίθεται έκτακτα σε επιτροπές διακεκριμένων πανεπιστημιακών, Ελλήνων και ξένων, που αξιολογούν μέλη ΔΕΠ, διοικητικό προσωπικό και σπουδαστές με διεθνή κριτήρια. Πλεονάζον προσωπικό απομακρύνεται κατά την πρόταση 4. Από το 2013 τα ιδρύματα αυτονομούνται, με πλήρη δικαιοδοσία σε πρόσληψη προσωπικού, και καθορισμό αμοιβών, διδάκτρων και αριθμού εισακτέων.

Εκτιμάμε πως η συνδυασμένη εφαρμογή των προτάσεων 6-7 θα διπλασιάσει την απόδοση στην εκπαίδευση, συμβάλλοντας 0,9% στην αύξηση του ρυθμού οικονομικής μεγέθυνσης.

Απαιτείται τολμηρό μεταρρυθμιστικό πνεύμα για να αλλάξει η πορεία της Ελλάδας

Ως αποτέλεσμα των κρατικών παρεμβάσεων, οι αγορές προϊόντων και υπηρεσιών είναι οι πλέον στρεβλωμένες μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, με την αγορά εργασίας στην 5η χειρότερη θέση. Αποτέλεσμα είναι 20% ανεργία νέων, και ξένες επενδύσεις στο 1% του ΑΕΠ στην Ελλάδα έναντι του 4% στην Ε.Ε.-27. Εκτιμάμε ότι, εάν οι ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα φθάσουν στο επίπεδο της Ε.Ε.-27, ο ετήσιος ρυθμός οικονομικής μεγέθυνσης θα αυξηθεί κατά 0,5%.

Πρόταση 8: Νομοθετείται χρονοδιάγραμμα απελευθέρωσης μέχρι το 2015 όλων των αγορών εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών και όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού αναλαμβάνει την επίβλεψη όλων των αγορών.

Πρόταση 9: Αναδιοργανώνεται το εθνικό πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Οι συμβάσεις ρυθμίζουν αμοιβές και όρους απασχόλησης και αποζημίωσης. Απεργιακές αποφάσεις σωματείων απαιτούν πλειοψηφία των μελών τους σε μυστικές ψηφοφορίες υπό δικαστική επίβλεψη.

Συντάξεις, χρέος, φόροι

Η έκλυτη σπατάλη στον δημόσιο τομέα και η αβεβαιότητα για το μέλλον κάνουν τους πιστωτές μας απρόθυμους να μας δανείσουν με επιτόκιο κάτω από 12%. Οι φορολογικές υπηρεσίες και η πολιτική τους ηγεσία απέτυχαν να συλλέξουν ή καταχράστηκαν ένα τέταρτο των νομίμων φόρων. Οι φόροι στα κέρδη και αποθεματικά είναι από τους υψηλότερους της Ε.Ε.-27.

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα του ΟΟΣΑ χωρίς ατομικούς συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς (ΑΣΛ), ενώ οι συντάξεις είναι οι πλέον γενναιόδωρες: πληρώνουν 96% των μέσων αποδοχών, αρχίζουν από ηλικία 58 ετών και κοστίζουν 13,5% του ΑΕΠ. Αντιθέτως, στις χώρες του ΟΟΣΑ οι συντάξεις πληρώνουν κατά μέσον όρο 61% των αποδοχών, αρχίζουν από ηλικία 63 ετών και κοστίζουν 10% του ΑΕΠ.

Η διοίκηση των δημόσιων νοσοκομείων στελεχώνεται με πολιτικά κριτήρια και λειτουργεί ανεξέλεγκτα δημιουργώντας ελλείμματα που αγγίζουν το 2% του ΑΕΠ. Λείπει εκπαιδευμένο προσωπικό, ενώ γιατροί και νοσοκόμοι που αμείβονται ανεπαρκώς δωροδοκούνται από ασθενείς που επιθυμούν περίθαλψη ποιότητας. Αποτέλεσμα: οι Ελληνίδες ζουν τώρα δύο χρόνια λιγότερα από τις Ισπανίδες, ενώ ζούσαν το ίδιο το 1960.

Πρόταση 10: Η συνταξιοδότηση γίνεται σε ηλικία 63 ετών, κατά μέσον όρο με τις συντάξεις στο 65% των αποδοχών.

Εκτιμάμε ότι η πρόταση αυτή θα εξοικονομήσει στο κράτος περίπου 20 δισ. το 2015.

Πρόταση 11: Συντάξεις και κοινωνική ασφάλιση οργανώνονται σε σύστημα εν μέρει βασιζόμενο σε ατομικούς συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς, και οι αντίστοιχοι πόροι επενδύονται. Ορθά υπολογισμένος φόρος εξασφαλίζει αξιοπρεπή ελάχιστη σύνταξη γιά όλους.

Εκτιμάμε ότι σε μία δεκαετία, 5% του ΑΕΠ θα τοποθετηθεί σε ΑΣΛ, αυξάνοντας έτσι την εθνική αποταμίευση και πριμοδοτώντας κατα 0,8% την οικονομική μεγέθυνση. Η μεταβατική περίοδος είναι δύσκολη και απαιτεί έντεχνους χειρισμούς.

Πρόταση 12: Η μεγάλη φοροδιαφυγή τιμωρείται αυστηρά. Οι φορολογικές δηλώσεις εύπορων και ελεύθερων επαγγελματιών ελέγχονται ανώνυμα και διεκδικούμενες εκπτώσεις διασταυρώνονται.

Εκτιμάμε ότι περιορισμός της διαφυγής εμμέσων και αμέσων φόρων στο ήμισυ και αύξηση της συλλογής νομίμων φόρων αναλογούν στο 2,5% του ΑΕΠ.

Πρόταση 13: Τα δημόσια νοσοκομεία οργανώνονται ως αυτοτελή ιδρύματα και αποζημιώνονται από ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες μέσω ενός συστήματος υποχρεωτικής ασφάλισης υγείας υπό την επίβλεψη του κράτους.

Για να φθάσει η Ελλάδα τουλάχιστον το μέσο επίπεδο της Ε.Ε. στις ξένες επενδύσεις, προτείνουμε δραστική μείωση των φόρων για άτομα και επιχειρήσεις με παράλληλη μέριμνα για τα οικονομικά αδύνατα στρώματα και συνταξιούχους.

Πρόταση 14: Ολοι οι άμεσοι φόροι στις επιχειρήσεις μειώνονται στο 10%, όπως στην Κύπρο. Οι κρατήσεις για κοινωνική ασφάλιση μειώνονται βαθμιαία μέχρι το 2015 κατά το ένα τρίτο. Το φορολογικό σύστημα αναμορφώνεται, με τους φόρους εισοδήματος μειούμενους στο μισό, και συνδυάζεται με σύγχρονο ασφαλιστικό σύστημα που εγγυάται ελάχιστο εισόδημα για εργαζομένους και συνταξιούχους.

Συνολικά συμπεραίνουμε πως πάταξη της διαφθοράς, βελτίωση των υποδομών και της εκπαίδευσης, μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος και αύξηση των αμέσων ξένων επενδύσεων ανυψώνουν τον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης κατά σχεδόν 4% πάνω από το 2-3% των προηγούμενων ετών. Εάν συνυπολογισθεί ο πληθωρισμός σε 2%, τότε το ονομαστικό εισόδημα μπορεί να αυξάνεται με ρυθμό 8-9%.

Αυτό αρκεί όχι μόνο για να εξαλείψει τους φόβους της διεθνούς οικονομικής κοινότητας, αλλά και να εκτοξεύσει την Ελλάδα του 2020 στο ζηλευτό βιοτικό επίπεδο της σημερινής Ολλανδίας. Απαιτείται όμως τολμηρό μεταρρυθμιστικό πνεύμα σαν εκείνο που επέτρεψε στον Ελευθέριο Βενιζέλο να αλλάξει την πορεία της Ελλάδας στις αρχές του εικοστού αιώνα.

26 Σεπτεμβρίου 2010.

Ποιος είναι ο κ. Πισσαρίδης

O Χριστόφορος Πισσαρίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1948. Είναι καθηγητής στο London School of Economics (LSE), καθώς και διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος μακροοικονομικής του Centre for Economic Performance του LSE. Εχει διακριθεί για τις έρευνές του στους τομείς μακροοικονομικών της ανεργίας, θεωρίας και πολιτικής στην αγορά εργασίας, ενώ, πιο προσφάτως, έχει γράψει για την ανάπτυξη και τη διαρθρωτική αλλαγή. Το βιβλίο του «Equilibrium Unemployment Theory» και το από κοινού με τον Ντέιλ Μόρτενσεν άρθρο του «Job Creation and Job Destruction in the Theory of Unemployment», που δημοσιεύτηκε το 1994 στο περιοδικό «Review of Economic Studies», αποτελούν σημείο αναφοράς για τα οικονομικά της ανεργίας. Το 2005, έγινε ο πρώτος μη Αμερικανός οικονομολόγος που του απονεμήθηκε από κοινού με τον Ντέιλ Μόρτενσεν το διεθνές βραβείο Οικονομικών του Ινστιτούτου για τη Μελέτη της Εργασίας (ΙΖΑ) στην Οικονομία της Αγοράς Εργασίας. Εχει διατελέσει σύμβουλος για θέματα απασχόλησης στην Παγκόσμια Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Τράπεζα της Αγγλίας και στον ΟΟΣΑ.

http://www.isotimia.gr/default.asp?pid= ... rtid=87907

Καλές προτάσεις αλλά έπρεπε να εφαρμοστούν πριν 20-30 χρόνια.

Δεν υπάρχει ούτε ο χρόνος ούτε το χρήμα για να γίνουν αυτά.
Δυστυχώς αυτά τα χρόνια χάθηκαν γιατί επικράτησαν οι προοδευτικές δυνάμεις.

Τώρα θα δούμε την άλλη πλευρά του νομίσματος - αυτήν που είδαν οι χώρες του Ανατολικού Μπλοκ όταν κατέρρευσαν οι οικονομίες τους.
Σας καλοσορίζουμε στην φτώχεια.

Ο χρήστης leonp έγραψε:

Καλές προτάσεις αλλά έπρεπε να εφαρμοστούν πριν 20-30 χρόνια.

Δεν υπάρχει ούτε ο χρόνος ούτε το χρήμα για να γίνουν αυτά.
Δυστυχώς αυτά τα χρόνια χάθηκαν γιατί επικράτησαν οι προοδευτικές δυνάμεις.

Τώρα θα δούμε την άλλη πλευρά του νομίσματος - αυτήν που είδαν οι χώρες του Ανατολικού Μπλοκ όταν κατέρρευσαν οι οικονομίες τους.
Σας καλοσορίζουμε στην φτώχεια.

Ποιές είναι οι προοδευτικές δυνάμεις που επικράτησαν ρε λέοντα;
Οι οικονομίες του Αν. μπλοκ κατέρρευσαν γιατί οι κυβερνήσεις τους ήταν το ίδιο η και περισσότερο μ@λακισμένες απ τις δικές μας.

Α, μην πας να στοκάρεις τρόφιμα, μ@λακία θα κάνεις, τα πράγματα θα φτιάξουν, αν μπορέσεις να στοκάρεις λίγο αυτοδιάθεση και δημοκρατία πάντως κάντο.

Νομίζεις ότι θα φτιάξουν, έχουμε εκλογές τώρα.

Τα δάνεια του ΔΝΤ, οι περικοπές των δαπανών, μειώσεις μισθών κλπ μόνο παράταση δίνουν.

Ο χρήστης leonp έγραψε:
Νομίζεις ότι θα φτιάξουν, έχουμε εκλογές τώρα.

Τα δάνεια του ΔΝΤ, οι περικοπές των δαπανών, μειώσεις μισθών κλπ μόνο παράταση δίνουν.

Εδω θα είμαστε, θα τα λέμε.

Οταν το κρατος πληρωνει με ομολογα,ειναι σημαδι οτι ολα πανε καλα

Ο χρήστης Tiger έγραψε:
Οταν το κρατος πληρωνει με ομολογα,ειναι σημαδι οτι ολα πανε καλα

Το 'θα φτιάξουν τα πράγματα' το παρεξήγησες, εννοώ δεν θα πέσει πείνα όπως την βλέπει ο λέοντας, η κατρακύλα θα συνεχιστεί προφανώς αρκετό διάστημα αλλά κάπου κάποτε θα μπει ένα φρένο, έτσι προβλέπω εγώ τουλάχιστον.
Σε καμμιά περίπτωση πάντως δεν θα γυρίσουμε στο χθές. Αυτό το ξεχνάμε.

Το να γίνουμε όπως οι ανατολικές αποκλείεται γιατί εμείς είμαστε το καλύτερο οικόπεδο .
Το να κάνουμε την οικονομία μας όπως οι Κύπριοι είναι δύσκολο γιατί στην Κύπρο κυβερνάνε οι κομμουνιστές σαν αστικό κόμμα , ενώ στην Ελλάδα την έλλειψη της ακροδεξιάς την αναπληρώνει επάξια η αριστερά με τα ακροδεξιά συνθήματα της .

Αυτό που αναφέρει και ο γερμανός αρθρογράφος και του κάνει εντύπωση κοιτώντας τις ταμπέλες και όχι την πολιτική πρακτική .

Επίσης όλα αυτά που αναφέρει ο νομπελίστας προβλέπουν την αυτοχειρία των πολιτικών και του πελατειακού συστήματος που όμως είναι το 1/3 του ελληνικού λαού , ακριβώς όπως είχε σχεδιάσει και εκτελέσει ο Αντρέας το 1981 .

Πικρή πατρίδα…
Του Γιάννη Τριάντη

«Δεν πάει πια μέσα απʼ τις λέξεις η υπόθεση», θα μπορούσε να πει και σήμερα ο Νίκος Καρούζος, ο μέγας αυτός ποιητής του τ(ρ)όπου μας… Ειδικά σήμερα. Με την πατρίδα γονατισμένη και το μέλλον σκοτεινό.

Όχι, δεν πάει άλλο με τις άσαρκες λέξεις, την παραπειστική φλυαρία, τις ζαχαρωμένες εκφράσεις και την καλοδουλεμένη προπαγάνδα που φιλοτεχνεί μια εικονική πραγματικότητα… Όχι, δεν πάει άλλο. Η πικρή πατρίδα δεν αντέχει…

Δεν αντέχονται πια τα χυδαία ψέματα και οι οδυνηρές αποκρύψεις. Την ώρα που η πατρίδα ασπαίρει σαν ψάρι και ακούγεται ο επιθανάτιος ρόγχος της, δεν αντέχονται οι ανόητες βιντεοδρομίες για το βάρος των ευθυνών που έχουν οι θύτες.

Οι ευθύνες είναι κοινές, αυταπόδεικτες και βαριές. Από τότε που κορόιδευαν τον κόσμο με τους απατηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, τα χρυσοφόρα χρηματιστήρια (για λίγους), τη δήθεν ευτοπία της ΟΝΕ, τη ζοφερή ακρίβεια που ακολούθησε. (Μια σοκολάτα πήγε στις πεντακόσιες δραχμές, ω άθλιοι. Κι ένα σουβλάκι στις επτακόσιες…)

Οι ευθύνες είναι συγκεκριμένες. Από τότε που μαγείρευαν τα στοιχεία και τις στατιστικές για να μπούμε με ψέματα στην ΟΝΕ. Από τότε που παρέδιδαν τη χώρα στο έλεος των εργολάβων, εμφανίζοντας μια χώρα-μακέτα που δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα. Από τότε που μετέβαλαν την επαρχία σε έρημο πετώντας ένα κομμάτι επιδοτήσεων στους αγρότες, με αποτέλεσμα να μαραθεί ο τόπος και να μηδενιστεί η προοπτική της ελληνικής γεωργίας…

Οι ευθύνες είναι αυταπόδεικτες. Από τότε που το κομπολόι των ψευδών και των ψευδαισθήσεων πέρασε από τα χέρια των «εκσυγχρονιστών» στα χέρια των «μεταρρυθμιστών». Λόγια, ψέματα και θάνατος. Ένα καλοκατασκευασμένο τίποτε –με εξαίρεση τρεις φωτεινές στιγμές (αγωγός, βέτο στο Βουκουρέστι και άνοιγμα στην Κίνα)– που παρέδωσε τη χώρα ημιθανή σε πιο αδίστακτους ψεύτες, σε ανθρώπους το ίδιο ανίκανους, φλύαρους, μονόφθαλμους, απροετοίμαστους, ερασιτέχνες της συμφοράς και επαγγελματίες της προπαγάνδας…

Η πικρή πατρίδα μοιάζει με τρομοκρατημένη κοινότητα απελπισμένων και οι θύτες δίνουν αμέριμνοι ρεσιτάλ εξυπνακισμών, ταΐζοντας το πόπολο με Εξεταστικές Επιτροπές και μικροπολιτικές αψιμαχίες της αισχίστης υποστάθμης… Συνήθισαν οι μάστορες της παραπολιτικής: για να κρύψουν τη γύμνια της πολιτικής τους, επιστρατεύουν τον αποπροσανατολισμό. Για να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες, μηρυκάζουν μισές αλήθειες και χιλιάδες ψέματα. Για να αποκρύψουν τη ζοφώδη προοπτική, γυμνάζουν τις λέξεις και τις χρησιμοποιούν σαν τις μαϊμούδες στο τσίρκο… Αδίστακτοι, ασύστολοι, εμμανείς της δολιότητας και των απατηλών εντυπώσεων…

Η πικρή πατρίδα μετεωρίζεται στο κενό, ξοδεμένη, σπαταλημένη και παντέρημη, κι εκείνοι –κυβερνώντες και επίδοξοι διάδοχοί τους– ασχολούνται με το υπογένειο του Τατούλη και τη φρεσκάδα (κονσέρβας) του Κικίλια. Με το χρώμα του χάρτη στην Κάτω Ραχούλα και την… κρίσιμη για την επιβίωση της χώρας εκλογή του Μπουτάρη ή του Γκιουλέκα στη Θεσσαλονίκη… Κι από κοντά, ασθμαίνοντες, μύωπες, μίζεροι και σταθερά αλαζόνες οι σταθμάρχες της Αριστεράς, που νομίζουν ότι ο κόσμος κρέμεται από το στόμα του Αλαβάνου και του Κουβέλη, του Παφίλη και του Μητρόπουλου. Τραγικά μαγαζάκια, δίχως πελάτες, σε παραλία του θέρους, την ώρα που μαίνεται χειμώνας βαρύς…

Η πικρή πατρίδα πένεται και τρομαγμένη συλλογιέται τι θα απομείνει από τα τιμαλφή της κι εκείνοι ξεπουλάνε τα πάντα σε τιμή ευκαιρίας, όπως την ορίζουν οι πάτρωνες που έχουν επιπέσει σαν τα κοράκια. Εκείνο το παλιό που κυκλοφορούσε σαν σαρκαστικό ανέκδοτο (ότι ενδέχεται να βγάλουν στο σφυρί ακόμη και την Ακρόπολη) αποκτά όψη τρομακτικής πραγματικότητας. Τίποτε δεν αποκλείεται πια. Ούτε και η Ακρόπολη… Το κουρδισμένο μυαλό τους τείνει να μεταβάλει το αδιανόητο σε επικείμενο εφιάλτη. Και τη χώρα σʼ ένα απέραντο νεκροτομείο εκποιημένων σωμάτων. (Τι άλλο παρά νεκρά σώματα για την Ελλάδα και τους Έλληνες, θα είναι ένας ΟΣΕ στους ξένους, τα Ταχυδρομεία στους ξένους, η Ενέργεια στους ξένους και στους ιδιώτες και ό,τι παράγει ή δύναται να αξιοποιηθεί, να εκποιείται κοψοχρονιά στους ξένους;)…

Η πικρή πατρίδα χάνει τα τιμαλφή της και αγωνιά για την ακεραιότητα της επικράτειάς της (ιστορική, με την αμφισβήτηση ιστορικών δικαίων, αλλά και εδαφική) και εκείνοι χαριεντίζονται με τον Ερντογάν και τους επικυρίαρχους που τον έχουν υπό την προστασία τους… Για όσους δεν πείθονται, και ενδεχομένως θεωρούν κινδυνολογικά παραμύθια τα ως άνω, ιδού τι είπε μόλις προχθές ο σύμβουλος του τούρκου πρωθυπουργού Ιμπραΐμ Καλίν (στον Πέτρο Παπακωνσταντίνου της «Καθημερινής») όταν ρωτήθηκε αν είναι δίκαιη για την Ελλάδα η απόσυρση του casus belli από την Τουρκία με την ταυτόχρονη παραίτηση της Ελλάδος από το δικαίωμά της, βάσει του διεθνούς δικαίου, να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα σε 12 μίλια: «Είναι δίκαιη, γιατί το ουσιαστικό ζήτημα, αν διευρύνουμε τον ορίζοντα του προβληματισμού μας, είναι πώς θα μοιραστούμε το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο, για να δούμε όλα τα άλλα ζητήματα –εμπόριο, μετανάστευση, πάλη κατά της τρομοκρατίας κ.λπ.– ως μέρος μιας συνολικής διευθέτησης»… Σοφόν το σαφές. Και όσοι νομίζουν ότι αυτά που είπε ο Καλίν υπάρχουν μονάχα στο μυαλό της Τουρκίας, σύντομα θα διαπιστώσουν ότι πλανώνται…

Η πικρή πατρίδα λοιπόν. Που αιμορραγεί και σφαδάζει. Που κραυγάζει, οδυνάται και βυθίζεται στην κατάθλιψη. Που βλέπει τα παιδιά της να βρίσκονται στα πρόθυρα μιας νέας, οδυνηρής μετανάστευσης… Η πικρή πατρίδα. Γεμάτη χωματερές σκουπιδιών και ιδεών. Αμήχανη, έντρομη και μελαγχολική. Με μια πρωτεύουσα - κόλαση, πόλη φρυγμένη και φρικτή, που έχει εγκλωβίσει μέσα της θανάσιμα γηγενείς και μετανάστες. Με διανοούμενους που ζουν με κρατικές επιδοτήσεις, με τα μίντια να τρίζουν αλλά εκθύμως να στηρίζουν τους προύχοντες και τους καθεστωτικούς και να μάχονται οτιδήποτε ενίσταται, ανθίσταται, αντιδρά και εξεγείρεται… Η πικρή πατρίδα «Με το φως σπασμένο», λεηλατημένο, που ντρέπεται να αρθρώσει τη λέξη «πατρίδα» και να ψελλίσει τη λέξη «έθνος» γιατί στη μία γωνία καιροφυλακτούν οι εισαγγελείς του «αντιεθνικισμού» και στην άλλη ενεδρεύουν οι μελανοχιτώνες της αφασίας, έτοιμοι να οικειοποιηθούν εύλογες αγωνίες και συκοφαντημένα «γιατί»…

Η πικρή πατρίδα, «η χώρα που παιδεύει τα δροσερά Ελληνόπουλα και ανεμίζει τους αμέτρητους γραικύλους», που έλεγε ο αείμνηστος Καρούζος…

ΥΓ.: Τι σημασία έχει αν η Ελλάδα, μια χώρα-πειραματόζωο, θα συνεχίσει να ζει μια ελεγχόμενη χρεοκοπία ή θα αποφύγει την οριστική κατάρρευση, επιτηρούμενη σκληρά από τους εσωτερικούς και έξωθεν δυνάστες της; Η χώρα είναι χρεοκοπημένη μέσα της, στα μύχια. Και μόνο μʼ ένα θαύμα θα σωθεί. Θαύμα λαϊκό, ακαθοδήγητο, ανέλεγκτο και πυρφόρο.

*Ο χρήστης *Tριάντης ** έγραψε:

Πικρή πατρίδα…

... Την ώρα που η πατρίδα ασπαίρει σαν ψάρι και ακούγεται ο επιθανάτιος ρόγχος της, δεν αντέχονται οι ανόητες βιντεοδρομίες για το βάρος των ευθυνών που έχουν οι θύτες.

.....τη δήθεν ευτοπία της ΟΝΕ....

...της αισχίστης υποστάθμης…
... Για να αποκρύψουν τη ζοφώδη προοπτική,
... ασύστολοι, εμμανείς της δολιότητας .....

Η πικρή πατρίδα μετεωρίζεται στο κενό...
... σε παραλία του θέρους, την ώρα που μαίνεται χειμώνας βαρύς…

Η πικρή πατρίδα πένεται και τρομαγμένη συλλογιέται τι θα απομείνει από τα τιμαλφή της...
... Και τη χώρα σʼ ένα απέραντο νεκροτομείο εκποιημένων σωμάτων...

Που κραυγάζει, οδυνάται....
... πόλη φρυγμένη και φρικτή, που έχει εγκλωβίσει μέσα της θανάσιμα γηγενείς και μετανάστες....
με τα μίντια να τρίζουν αλλά εκθύμως...
ενίσταται, ανθίσταται.... αντιδρά και εξεγείρεται…

από τους εσωτερικούς και έξωθεν δυνάστες της...
... ακαθοδήγητο, ανέλεγκτο και πυρφόρο.

Όχι, δεν πάει άλλο με τις άσαρκες λέξεις....

Eπίσης Τριάντη να πούμε, πως η μικρή πικρή πατρίδα μπουρδελοποιήθηκε ΚΑΙ γιατί κάτι γραφιάδες σαν και εσένα, αλλοιθωρίζανε όταν γράφανε, μεταξύ του σήμερα, του 5ου πχ αιώνα και του Βυζαντίου, χρησιμοποιώντας λέξεις φτιασιδωμένες σαν και αυτές που χρησιμοποιείς εσύ στα κείμενά σου, ψαρώνοντας τους περισσότερους που σε διαβάζανε και έλεγαν 'δεν καταλαβαίνω πολλές λέξεις, αλλά για να το λέει ο Τριάντης που είναι και αριστερός κάτι σωστό θα είναι'.

Τα περισσότερα βέβαια, ήταν παπαριές καμαρωτές, καταγγελτικά τάχα κείμενα που χαιδεύανε αυτιά σε ανθρώπους που τους είχαν μάθει να μην κοιτάνε την αλήθεια κατάματα. Γραμμένα πάντα όμως με λέξεις 'δύσκολες', σπάνιες, που έφτιαχναν φράσεις φορτωμένες, ξεχασμένες από τον χρόνο και από την καθημερινή μιλιά του κόσμου.

Ψαλιδόκωλοι άνθρωποι, ψαλιδόκωλες λέξεις έλεγε ο Καραισκάκης Τριάντη, αναφερόμενος στο φαναριώτικο σκυλολόι που ήθελε και τελικά καπέλωσε την επανάσταση. Δεν υπάρχει αριστερά Τριάντη χωρίς να μιλάει λέξεις που τις καταλαβαίνει και ο τελευταίος των ελλήνων. Ούτε υπάρχει πουθενά το παρεάκι που είχατε στήσει χρόνια στη φυλλάδα που δουλεύεις ακόμα, με μπροστάρη τον Φυντανίδη των 50.000 ευρώ μηνιαίως,παρεάκι που μεταξύ άλλων, έφτιαχνε κείμενα ακαταλαβίστικα για να κατακεραυνώσει τον κακό καπιταλισμό και να υποστηρίξει τα δίκια των εργατών τρομάρα σας

Κάτσε τώρα εσύ και οι όμοιοί σου, να περιμένετε επαναστάσεις πυρφόρες, πυρηνοκίνητες, πύρκαυλες, από κατοίκους φρυγμένων πόλεων ώστε να απαλλαγούμε άλλοι εκθύμως, άλλοι δυσθύμως, άλλοι αρειμανίως, αλλά πάντα πενόμενοι από την ψεύτικη ευτοπία, που ετοίμασαν οι εγχώριοι και οι έξωθεν δυνάστες της πικρής μικρής πατρίδας.

Όξω νούμερο από την παράγκα

Η ευημερία της πικρής πατρίδας ( κατά Γιάννη Τριάντη ) χτίστηκε επί 35 χρόνια βασιζόμενη στη λεξιπλοκία και λεξιπλανία πολιτικών και δημοσιογράφων, αληθινών μαστόρων της πένας, μέχρι που μια μέρα είδαμε όλοι ( καλά, όχι όλοι ) ότι διαβάζαμε και ερμηνεύαμε λέξεις και έννοιες με λάθος λεξικό.

Οι πολιτικοί με φάρο τους τα ψηφαλάκια του κοπαδιού και οι δημοσιογράφοι έχοντας για φάρο τους την πολυθεσία και τα πολυφράγκα, αδιαφορούσαν για την πορεία της ( πικρής πατρίδας, πάντα κατά Τριάντη ) γλυκαίνοντας τις τσέπες και αυγατίζοντας τους λογαριασμούς τους.

Οι πολιτικοί δεν θα είχαν τόσο ισχυρό λόγο αν δεν είχαν την αβάντα των μεγαλοκοντυλοφόρων και μεγαλοματσουκιστών, αυτοί ενεργούσαν και ενεργούν δυστυχώς ακόμα αβανταδόρικα σαν τσιράκια τους φτιασιδόνοντας την εικόνα και το λόγο τους στο γυαλί.

Μήπως ήρθε η ώρα να σπάσουμε καμμιά τηλεόραση στα κεφάλια τους ?

Ο χρήστης 21 Quadra έγραψε:

Μήπως ήρθε η ώρα να σπάσουμε καμμιά τηλεόραση στα κεφάλια τους ?

Mην περιμένεις πολλά. Κάποια στιγμή είναι μαθηματικά βέβαιο πως κάτι θα ξεσπάσει.
Πολύ δύσκολα όμως θα βγάλει αποτέλεσμα ή θα αλλάξει σοβαρά τα πράγματα προς το καλύτερο, γιατί αυτοί που καλούνται να το κάνουν αυτό (όλοι εμείς δηλαδή), πολύ αμφιβάλλω αν έχουμε τα κότσια να μηδενίσουμε τα κοντέρ και να ανεβούμε τον ανήφορο που είναι μπροστά μας.
Υπάρχει βέβαια πάντα η προοπτική να ζήσουμε ως χώρα με θελήματα,προοπτική που-προσωπικά μιλώντας- ούτε τη θέλω αλλά ούτε και την μπορώ.

Φοβήθηκαν οι κοπρίτες οι δημοσιογράφοι , σαν αυτόν τον 'τριάντα αργύρια' , ο οποίος αφού τα έπαιρνε στηρίζοντας το πολιτικό σύστημα , τώρα που το πολιτικό καράβι βυθίζεται αυτός και τα άλλα λαμόγια του συναφιού του σαν ποντίκια που είναι εγκαταλείπουν πρώτοι το βυθιζόμενο σκάφος .

Το έχουμε ξαναδεί το έργο .
Σαν τα νέα και το βήμα που όταν έπεσε η χούντα , έγιναν αντιστασιακοί και τόλμαγαν να πουλήσουν δημοκρατία στην κυρία Ε. Βλάχου που έκλεισε τις εφημερίδες της την 21η Απριλίου γιά να μην βγεί υπό λογοκρισία , η τον μακαρίτη Αθανασιάδη της Βραδυνής που του την εκλεισε η χούντα και τον έφαγαν οι 'αγωνιστές' της 17ν .

Αυτά βλέπετε κρύβονται και αποσιωπούνται τεχνηέντως από τους μεγκάλους εκδότες και καναλάρχες .

@beams
πολυ καλο το σχολιο σου (των 9:00) και κυριως αυτο

Ο χρήστης BEAMS έγραψε:

Ψαλιδόκωλοι άνθρωποι, ψαλιδόκωλες λέξεις έλεγε ο Καραισκάκης Τριάντη, αναφερόμενος στο φαναριώτικο σκυλολόι που ήθελε και τελικά καπέλωσε την επανάσταση. Δεν υπάρχει αριστερά Τριάντη χωρίς να μιλάει λέξεις που τις καταλαβαίνει και ο τελευταίος των ελλήνων.

Αφού όλος ο ημερήσιος, περιοδικός και ηλεκτρονικός τύπος είναι χρεωμένος και ως εκ τούτο ελεγχόμενος, τι να βγεί να πεί, και ποιός θα το πεί ?
Θα περάσουν τώρα καμμιά εβδομάδα με τους ταλαίπωρους της Χιλής και έχει ο θεός μετά πνίγοντας εν τω μεταξύ ότι ενδιαφέρον καθημερινό ( πολιτικό ) προκύπτει που να αξίζει δεύτερης και τρίτης σκέψης.

...Ψαλιδόκωλοι άνθρωποι, ψαλιδόκωλες λέξεις ...

Οι λέξεις που χρησιμοποιεί ο συντάκτης είναι λέξεις με ελληνική ρίζα ή ετυμολογία, αλλά τραβηγμένες από τα μαλλιά. Οι ψαλιδόκωλοι χρησιμοποιούσαν εκτός από το πολίτικο ιδίωμα και πολλές ξένες λέξεις.Εξίσου ακατάληπτα τα μεν και τα δε από πολλούς. Οι μεν πρώτες χαρακτηρίζονται εύκολα ως γραφικές από τον κόσμο, μορφωμένο ή μη (κυρίως), οι ξενόφερτες είναι περισσότερο αποδεκτές πλέον, ως και της μόδας μέχρι ενός σημείου, και μπορεί να πεί κανείς και αναδεικνύουν πολλές φορές την ξενική μόρφωση του ομιλούντα (και ταυτόχρονα το έλλειμα προσαρμογής του στα καθ' υμάς... ή την επιτηδευμένη προσπάθειά του να πείσει για κάτι άλλο).
Πάντως οι ψαλιδόκωλοι ονομάζονταν έτσι επειδή φορούσαν στις εμφανίσεις τους το δυτικοφερμένο φράκο η ουρά του οποίου έχει σχήμα ψαλιδιού, εύγε είχα καιρό να την δω αυτή τη λέξη.

Ο χρήστης 21 Quadra έγραψε:
Αφού όλος ο ημερήσιος, περιοδικός και ηλεκτρονικός τύπος είναι χρεωμένος και ως εκ τούτο ελεγχόμενος, τι να βγεί να πεί, και ποιός θα το πεί ?
Θα περάσουν τώρα καμμιά εβδομάδα με τους ταλαίπωρους της Χιλής και έχει ο θεός μετά πνίγοντας εν τω μεταξύ ότι ενδιαφέρον καθημερινό ( πολιτικό ) προκύπτει που να αξίζει δεύτερης και τρίτης σκέψης.

Ηδη εχουν βγαλει δεκα ... με ρυθμο εναν ανα 50 λεπτα περιπου....

Υπάρχει και στην οικοδομική αργκώ η λέξη 'ψαλιδοκωλιές' και αναφέρεται σε ανούσιες κιτσοειδείς συνήθως αρχιτεκτονικές κατασκευές κυρίως νέων και άπειρων αρχιτεκτόνων , η έμπειρων κατασκευαστών που 'αρχιτεκτονούσαν' .

Αυτή η έκφραση ακουγόταν μέχρι την δεκαετία του 80 , τότε που υπήρχαν ακόμη τεχνίτες με μεράκι και γούστο .

Ο χρήστης 224.v έγραψε:

Αφού όλος ο ημερήσιος, περιοδικός και ηλεκτρονικός τύπος είναι χρεωμένος και ως εκ τούτο ελεγχόμενος, τι να βγεί να πεί, και ποιός θα το πεί ?
Θα περάσουν τώρα καμμιά εβδομάδα με τους ταλαίπωρους της Χιλής και έχει ο θεός μετά πνίγοντας εν τω μεταξύ ότι ενδιαφέρον καθημερινό ( πολιτικό ) προκύπτει που να αξίζει δεύτερης και τρίτης σκέψης.

Ηδη εχουν βγαλει δεκα ... με ρυθμο εναν ανα 50 λεπτα περιπου....

Το ξέρω, είδα τους 2 πρώτους το πρωϊ, μετά έφυγα για δουλειά αφού πρώτα πρόλαβα να κάνω ένα εμετό ( συγγνώμη ) βλέποντας για 30' τον Αυτιά πως παρουσίαζε όλο το θέμα καπελώνοντας τους συνεργάτες του όπως πάντα και μιλώντας ταυτόχρονα για το ΕΚΑΣ.